ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

΄΄Για ενα μέτωπο, για εναν άλλο δρόμο, χωρίς χρέος. μνημόνια , ευρώ…”



Το μεν εργάζεσθαι αγαθόν, το δε αργείν κακόν (Ξενοφών)


Γράφει ο Παν. Γ. Γεωργόπουλος
Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.
Πολιτευτής Μεσσηνίας «Ανεξάρτητοι Έλληνες»

Η ανεργία είναι ένα μεγάλο, ένα τεράστιο πρόβλημα για την Πατρίδα μας, που της δίνει την μοναδική αλλά αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη 27% επίσημο ποσοστό, 1.500.000 εκατ. άνεργοι, 60% στη νεολαία.

Η ανεργία είναι συνέπεια μιας οικονομικής πολιτικής, που ακολουθείται εδώ και πολλά χρόνια από τις κυβερνήσεις των δύο (μέχρι σήμερα) κομμάτων εξουσίας, μια πολιτική, η οποία ΔΕΝ δημιούργησε επαρκή αριθμό διατηρήσιμων θέσεων εργασίας.

Αυτό οφείλεται, ανάμεσα στα άλλα, στο ότι η πολιτική αυτή ΔΕΝ συνέβαλε:

Στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργίας, για να μπορέσει να συγκρατήσει και να τραβήξει τους νέους, σε προσοδοφόρες καλλιέργειες υψηλής ποιότητας αγροτικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς και στην τυποποίηση τους ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά και εξαγώγιμα.
Στον επαναπατρισμό Ελλήνων επιστημόνων με υψηλή κατάρτιση και εμπειρία σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, με τη δημιουργία τεχνολογικών κέντρων, όπου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι γνώσεις τους σε κρίσιμους τομείς, της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια στέλνουμε στο εξωτερικό τα δημιουργικά ελληνικά μυαλά και όσοι φεύγουν, δε γυρίζουν πίσω. 

Στην αξιοποίηση των κλιματολογικών πλεονεκτημάτων της χώρας, των νησιών, των ακτών, των ορεινών της όγκων καθώς επίσης των αρχαιολογικών και θρησκευτικών θησαυρών, ώστε να γίνει τουριστικός προορισμός και τους 12 μήνες του έτους για όλες τις μορφές τουρισμού, με την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών σε ανταγωνιστικές τιμές 

Στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας με την αξιοποίηση των ειδικών πλεονεκτημάτων (Π.ΟΠ., τοπικά προϊόντα, κλιματολογικές συνθήκες κλπ) κάθε περιφέρειας ακόμα και πόλεων, σε συνάρτηση με τον χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως τουριστικού προορισμού.

Στην διατήρηση στην Ελλάδα των μεταποιητικών βιομηχανιών (κλωστοϋφαντουργία, ταπητουργία, κονσερβοποιία) που έδιναν ζωή σε ολόκληρες πόλεις. 

Στην αξιοποίηση των Ναυπηγείων της και την τεχνογνωσία του προσωπικού τους, ώστε να είχαν κάνει την Ελλάδα τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη της Μεσογείου. 

Αντί των παραπάνω το Κράτος γιγάντωσε τον δημόσιο τομέα και τους Δημόσιους Οργανισμούς, με πρόσληψη υπερβολικού αριθμού υπαλλήλων χωρίς προγραμματισμό, αλλά με κομματικά και άλλα κριτήρια ίδρυσε άναρχα όπου μπορούσε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, το αντικείμενο των σπουδών τους πολλές φορές, δεν αντιστοιχούσε στις ανάγκες και τις προοπτικές της αγοράς εργασίας, που παρήγαγαν απλά ανέργους πτυχιούχους, προκειμένου να εξυπηρετήσει αφενός το καθηγητικό κατεστημένο (δίνοντας αφειδώς τίτλους Καθηγητών) και αφετέρου να δημιουργήσει μια φαινομενική αλλά χωρίς βάσεις ανάπτυξη, που βασίσθηκε στην κατανάλωση (φαγητό, διασκέδαση) και στην παροχή υπηρεσιών με την εκμετάλλευση των φοιτητών. 
Εγκατέστησε χωρίς μελέτη σε πολλές πόλεις στρατόπεδα Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και Αστυνομικές Σχολές με το παραπάνω σκεπτικό.
Μοίρασε τις κοινοτικές επιχορηγήσεις ώστε να ικανοποιήσει τους πάντες και δεν κατευθύνθηκαν εκεί όπου προορίζονταν, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιηθούν ανάλογα και αργότερα να επιβληθούν πρόστιμα από την ΕΕ.
Με τα παραπάνω και άλλες ενέργειες πολιτικών προσώπων, επιβάρυνθηκε υπέρμετρα ο Κρατικός προϋπολογισμός. 
Το σκεπτικό των Κυβερνήσεων για την ανάπτυξη είναι τόσο ρηχό που ακόμα και η ίδρυση Φυλακών ή Κέντρων Κράτησης Λαθρομεταναστών, θεωρείται ανάπτυξη. Τα όνειρα της νεολαίας μας δηλαδή από δω και πέρα θα είναι να αξιωθούν να γίνουν φύλακες και καθαρίστριες λαθρομεταναστών.
Είναι ντροπή για την Ελλάδα έναν ευλογημένο τόπο που προσφέρει τόσες ευκαιρίες για ανάπτυξη να μην τις εκμεταλλευόμαστε. 
Ο τομέας που χτυπήθηκε πιο πολύ από την ανεργία είναι ο ιδιωτικός τομέας, μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη και αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα, η ανάπτυξη στηρίχθηκε μόνο στην κατανάλωση. 

Αφού τα περισσότερα προϊόντα είναι εισαγόμενα, όταν μειώθηκαν τα χρήματα που κυκλοφορούσαν στην αγορά λόγω των τεραστίων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, μειώθηκε η ζήτηση, με αποτέλεσμα το κλείσιμο των καταστημάτων (που θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε πολλές πόλεις ήταν παραπάνω από τα αναγκαία) με συνέπεια την απόλυση υπαλλήλων.

Στις χειμερινές εκπτώσεις φέτος καταγράφηκε ο χαμηλότερος τζίρος των τελευταίων ετών σύμφωνα με έκθεση της ΕΣΕΕ.

Ας μη σκεφτούμε πόσα μαγαζιά και επιχειρήσεις θα κλείσουν ακόμα τους επόμενους μήνες, λόγω του ότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι σχετικό με τη λέξη ανάπτυξη.

Για να υπάρξουν θέσεις εργασίας και να μειωθεί η ανεργία, θα πρέπει να γίνουμε παραγωγική χώρα, πρέπει να το αποφασίσουμε, δεν υπάρχουν πλέον εύκολες λύσεις.

Να ασχοληθούμε με την αγροτική μας παραγωγή, την κτηνοτροφία μας, να τυποποιήσουμε τα προϊόντα μας, να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Κάθε περιοχή να ασχοληθεί με την παραγωγή και τυποποίηση των τοπικών της προϊόντων, με τα οποία η φύση τις έχει προικίσει, να αναπτυχθούν μικρές παραγωγικές επιχειρήσεις για να βρίσκουν δουλειά οι άνεργοι στον τόπο τους. «Την γεωργίαν των άλλων τεχνών μητέρα και τροφόν είναι». (Ξενοφών)

Το Κράτος να δώσει κίνητρα στους ανέργους και τους νέους να φύγουν από τα αστικά κέντρα, που δεν έχουν τίποτα πλέον να τους προσφέρουν (εκτός από τις καφετέριες να πνίγουν τον πόνο τους στο φραπέ) και να γυρίσουν στην περιφέρεια να καλλιεργήσουν και να εργασθούν στην εγκαταλελειμμένη και απαξιωμένη γη, που την έχουμε αφήσει στα χέρια των λαθρομεταναστών.

Δε γίνεται να περιμένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, άλλους να αποφασίζουν για το μέλλον μας, πιστεύοντας τα ψέματά τους ή να περιμένουμε πότε θα ευαρεστηθεί κάποιος «φιλάνθρωπος» να μας δώσει μερικές ντομάτες και πατάτες, για να συνεχίσουμε να ζούμε.

Θέλουν να πιστέψουμε (πιπιλίζοντας μας το μυαλό κάθε μέρα) ότι, η οικονομική κρίση είναι κάτι παροδικό, λέγοντας ότι μετά από 2, 3 μήνες ή το τέλος του έτους (ποιού έτους άραγε;) θα έρθει η ανάπτυξη (χωρίς να μας εξηγούν τον τρόπο) και όλα θα είναι όπως πριν.

ΤΙΠΟΤΑ δε θα είναι όπως πριν, πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να λερωθούμε να ιδρώσουμε, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να προχωρήσουμε μπροστά. Περιμένοντας την εξ ουρανού βοήθεια χωρίς να προσπαθούμε για τη ζωή μας δεν πρόκειται να επιτύχουμε (συν Αθηνά και χείρα κίνει). «Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα». (Κώστας Βάρναλης)

Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, παραγωγικό, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό, που θα υποστηριχθεί από φιλικές προς την επιχειρηματικότητα δομές. Μια επιχειρηματικότητα, βασισμένη σε νέες ιδέες, σε καινοτόμες τεχνολογίες, σε νέα επιχειρηματικά μοντέλα και κυρίως βασισμένη σε ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, είναι η μόνη λύση για νέες θέσεις εργασίας και μείωση της ανεργίας.

Η κατάσταση του έθνους


«Η κατάσταση του έθνους σήμερα» - με αυτόν τον τίτλο ο Αμερικανός Πρόεδρος απευθύνεται κατ’ έτος στον αμερικανικό λαό και λογοδοτεί για τα πεπραγμένα του, εξαγγέλλοντας ταυτοχρόνως τι χρη δραν στο εγγύς μέλλον περί τα προβλήματα που διαχειρίζεται.

Βεβαίως, είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο Πρόεδρος λογοδοτεί με ευφημισμούς και προγραμματίζει μεψέματα ή αοριστίες ή (στην καλύτερη περίπτωση) ευσεβείς πόθους! Οπως και να ’χει, μόλις τελειώσει η σεμνή αυτή τελετή, οι όντως κρατούντες στις ΗΠΑ, με ή χωρίς τον Πρόεδρο, συνεχίζουν τις μπίζνες ας γιούζαλ.

Ακόμα κι αν, κάνοντας μια μεταφορά στα καθ’ ημάς, ήθελε να κάνει το ίδιο ο κ. Σαμαράς και, απευθυνόμενος στο έθνος, να αναφερθεί στην κατάσταση της χώρας σήμερα, δεν θα μπορούσε. Διότι την κατάσταση της χώρας δεν τη γνωρίζει. Τη γνωρίζει η Τρόικα.

Ακόμα κι όταν λέει ψέματα στον λαό ο κ. Πρωθυπουργός, όπως κάθε λίγο και λιγάκι κάνει, η Τρόικα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον διαψεύσει και άλλα ψέματα να πει να του υπαγορεύσει.

Ο κ. Σαμαράς και η αξιοθρήνητοι σύμμαχοί του δεν κυβερνούν, κυβερνώνται. Κι όποιοι παραγνωρίζουν αυτόν τον παράγοντα οδηγούνται σε λάθος ανάλυση της συγκυρίας και συνεπώς σε λάθος στρατηγική.

Η Ξενοκρατία χαρακτήριζε την Ελλάδα από γενέσεώς της, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1832. Στο πλαίσιο αυτής της Ξενοκρατίας αναπτύχθηκε και διαμορφώθηκε ο καπιταλισμός στη χώρα μας και από το ίδιο πλαίσιο καθορίστηκε η έκβαση των μεγάλων γεγονότων που καθόρισαν την πορεία του ελληνισμού στα νεώτερα χρόνια (χρέη, Μικρασιατική Καταστροφή, Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος, μετανάστευση, χούντα, Κυπριακό κ.ά.).

Εκείνο επίσης που έχει ιδιαίτερη σημασία να εξετάζει κανείς κάθε φορά είναι το μείγμα Ξενοκρατίαςεσωτερικού και Ξενοκρατίας εξωτερικού (για να εκφρασθούμε κάπως σχηματικά) μέσα στο οποίο ανασαίνει και ταυτοχρόνως ασφυκτιά η χώρα.

Ως Ξενοκρατία εσωτερικού θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τις ξένες δυνάμεις που έχουν κάθε φορά τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο για τα εσωτερικά της χώρας (όπως η Αγγλία και μετά οι ΗΠΑ στη μεταπολεμική και ψυχροπολεμική περίοδο) και ως Ξενοκρατία εξωτερικού θα μπορούσαμε να ορίσουμε το πλέγμα των διεθνών σχέσεων και γεωπολιτικών στρατηγικών μέσα στο οποίο χωρίς δικήτης εθνική στρατηγική κινείται (ή μάλλον θαλασσοδέρνεται) η χώρα μας.

Είτε με θεσμικό τρόπο (συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση) είτε ως έρμαιο της τύχης (δηλαδή με ασθενείς έως ανύπαρκτες διεθνείς σχέσεις, πέραν εκείνης της υποταγής), η Ελλάδα κινείται σχεδόνλάθρα μέσα σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, με τη νέα τάξη που τον συνέχει να τηνυπερβαίνει και να την καθηλώνει.

Μετά το ξέσπασμα της κρίσης που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια φάση αναδιάταξης του καπιταλισμού ως προς την αναδιανομή του πλούτου ανάμεσα στουςκροίσους και τις Εταιρείες με όργανα τα κράτη, η Ελλάδα κι άλλες χώρες σαν την Ελλάδα μετατράπηκαν απόθύματα, που επί μακρόν ήταν, σε θηράματα. Διότι ο καπιταλισμός, χωρίς αντίπαλο δέος πια, αποθηριώθηκεκαι «διορθώνει» τις καταστροφές που προκαλεί με ακόμα μεγαλύτερες. Τρία μόνον παραδείγματα: οπόλεμος, η φτώχεια, οι δημοκρατίες.

Ο πόλεμος: Από το 1990 και μετά η νομιμοποίηση του πολέμου (ενίοτε και απ’ τον ΟΗΕ) ως μέσου επίλυσης διαφόρων, καθώς και η αύξουσα πληθύς των συρράξεωνέχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο απ’ το 1945 και μετά.

Η φτώχεια. Ουδέποτε άλλοτε ήταν τόσο βαθειά για τόσους πολλούς, όπως ουδέποτε άλλοτε και ο πλούτος ήταν τόσο πολύς για τόσους λίγους! Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ανθρώπινηιστορία, παρά σε γεωμετρικό υποπολλαπλάσιο.

Οι δημοκρατίες: ουδέποτε άλλοτε ήταν τόσο κούφιες, άδειες και οργουελιανές.

Αν λοιπόν σήμερα ο κ. Σαμαράς ήθελε να απευθυνθεί στο έθνος, κοιτάζοντας την Ελλάδα στα μάτια, θα μας έλεγε ότι η χώρα μας είναι μια αποικία χρέους.

Τούτο σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι κράτος υπό καθεστώς Εντολής. Η Εντολή αυτή έχει αναληφθείπέραν πάσης νομιμότητας απ’ το διεθνές κεφάλαιο και, μέσω Ευρωπαϊκής Ενωσης συν ΔΝΤ, έχειανατεθεί σε γκαουλάιτερ.

Η Ελλάδα είναι χώρα Φόρου Υποτελής στους δανειστές της. Προς τούτο της αφαιρέθηκε η Ασυλία, ενώ ο δημόσιος πλούτος και οι εθνικοί πόροι έχουν περιέλθει σε καθεστώς διαχείρισηςνομής καικατοχής ξένων δυνάμεων.

Η Ελλάδα είναι Προτεκτοράτο, με την έστω λυμφατική αστική της δημοκρατία να αργοπεθαίνει,χωρίς να μπορεί να λάβει πολιτικές αποφάσεις ή να ασκήσει διοίκηση. Η δημοκρατία υπολειτουργεί με αντισυνταγματικό και παρασυνταγματικό τρόπο, ικανή μόνο να δέχεται κιαναγκασμένη να εκτελεί διαταγές.

Διαταγές που αφορούν στα πάντα, από το ύψος (βάθος) του κατώτατου μισθού και τις απολύσειςέως τον ΦΠΑ στην εστίαση, τις δόσεις για τον ΦΠΑ, τα χαράτσια και δεν συμμαζεύεται.

Η μόνη σχέση που λειτουργεί στη χώρα είναι η σχέση Γκαουλάιτερ και ΑνδρεικέλωνΚομισαρίωνκαι Κουίσλινγκς.

Αλλά, αν η Ελλάδα έγινε έτσι, γιατί έγινε; Ή μάλλον: γιατί θα έπρεπε να γίνει έτσι;

Τα τρία πράγματα που έγινε η Ελλάδα, α) κράτος υπό Καθεστώς Εντολής, β) χώρα ΦόρουΥποτελής και γ) Προτεκτοράτο, είναι προϋποθέσεις για να γίνει το εξής έναΕιδική Οικονομική Ζώνη.

Η κρίση, εκτός από μηχανισμός αναδιανομής του πλούτου, είναι (κυρίως) εργαλείο για τηνκαταστροφή του πολιτισμού της εργασίας. Η κατάργηση των δικαιωμάτων εκείνων πουπαράγουν τον πλούτο έναντι εκείνων που τον νέμονται έχει επισυμβεί. Απ’ τον κατώτατο μισθό ως την απελπισία της ανεργίας κι απ’  τα λουκέτα στα μαγαζιά έως τη μετανάστευση των νέων το κακό έχει συντελεσθεί. Και θα βαθύνει κι άλλο.

Εξανίστανται ορισμένοι γιατί η Τρόικα δεν «καταλαβαίνει» το αυτονόητο εις ό,τι αφορά, φέρ’ ειπείν, τη μείωση του ΦΠΑ ή την αύξηση των δόσεων προς την Εφορία. Ανοηταίνουν. Σκοπός της Τρόικας δεν είναι να «καταλάβει», αλλά να δημιουργήσει τα ερείπια που χρειάζεται μια Ειδική Οικονομική Ζώνη για να λειτουργήσει.

Εξαγριώνονται ορισμένοι (ή κάνουν πως εξαγριώνονται οι πιο πονηροί) γιατί η Τρόικα συνεχίζει να χορηγεί το «λάθος φάρμακο». Ανοηταίνουν. Η Τρόικα έχει βρει τον σωστό ασθενή και θα τον πεθαίνει όσον πιο πολύ μπορεί.

Κι όταν το εργασιακό τοπίο θα ’ναι νεκρό με 350 Ευρώ κατώτατο μισθό, τότε και «λεφτά θα ρίξουν στην αγορά» και η «ανάπτυξη» θα ξαναρχίσει. Σε μια χώρα με φθηνό πια εργατικό δυναμικό, ξεπουλημένο τον πλούτο της, καθημαγμένη, λεηλατημένη με την ενέργεια και τις στρατηγικές της υποδομές υπό κατοχήν - μια Ειδική Οικονομική Ζώνη.

(Πάντως ο Dow Jones στη Wall Street το γλεντάει πάλι, σε υψηλά επίπεδα, ενώ ο μεσιέ λε πρεζιντόνΟλόν φυστικώνει τη Γαλλία με μια «ευέλικτη εργασία» άλλο πράγμα - ευρωπαϊκό!)

Κατά τα άλλα, «σκληρότερη παρά ποτέ η Τρόικα» διαπιστώνουν τα ανδρείκελα που μετατρέπουν τις καρπαζιές που τρώνε απ’ τα Βάφεν Γκόλντεν Μπόυς σε ωμοφαγία κατά του λαού - σε ένα φωτοσόπ του τρόμου...

Του Στάθη από enikos

Έναν λαό τον παίρνουν σοβαρά, όταν έχει το κεφάλι ψηλά…



Eίχα την ευκαιρία το τελευταίο διάστημα να συνομιλήσω με αρκετούς «παράγοντες» που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό. Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι ο Πρωθυπουργός κ.  Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνηση της οποίας ηγείται, αποτελούν την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα, ώς μέλος της Ευρωζώνης.  Ενδεχόμενη κατάρρευση αυτής της κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως, ακόμα και αυτοί που συμφωνούν για την σπουδαιότητα του ρόλου   αυτής της κυβέρνησης, εκφράζουν ανησυχίες και προβληματισμούς για  το αν τελικά τα καταφέρει, για τους εξής λόγους:

Οι φόβοι
Πρώτον, το κυβερνητικό σχήμα, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, δείχνει όχι μόνο πολυπληθές, αλλά και αδύναμο. Είναι λίγοι οι Υπουργοί που στέκονται αξιοπρεπώς σε διεθνές επίπεδο. Επιπλέον, οι κομματικές ισορροπίες είναι εύθραυστες και η πίεση που δέχονται τα κυβερνητικά κόμματα από την κοινωνία τεράστια. Είναι ένα παιχνίδι με το χρόνο, για το ποιός θα αντέξει, μέχρι τέλους…

Δεύτερον, εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις για την ορθότητα, αλλά και την αποδοτικότητα του εφαρμοζομένου προγράμματος. Ουδείς πλέον πείθεται ότι αυτή η λιτότητα διαρκείας στην οποία υποβάλλεται ο ελληνικός λαός, θα βγάλει την ελληνική οικονομία από τα σημερινά της αδιέξοδα. Και τούτο γιατί σχεδόν τίποτα δεν γίνεται προς την πλευρά της ανάπτυξης. Τουλάχιστον, δεν έχει γίνει ακόμα!

Τρίτον, την παντελή απουσία μιας  αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης. Δεν υπάρχει, με άλλα λόγια, ένα εθνικό σχέδιο το οποίο θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις και να προτείνει λύσεις εκεί ακριβώς που απέτυχε το πρόγραμμα της τρόικα. Σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα ο δημόσιος διάλογος, αλλά και οι πολιτικές, επικεντρώνονται σε  φόρους και περικοπές, χωρίς να διεξάγεται καμιά ουσιαστική συζήτηση για το νέο παραγωγικό μοντέλο που χρειάζεται η χώρα.

Τέταρτον, στην κόπωση και την απόγνωση του ελληνικού λαού. Οδεύουμε ήδη στον 5ο χρόνο της ύφεσης, με βαρύτατο τίμημα, κυρίως για τη μεσαία τάξη, και  σοβαρή προοπτική (με απτά αποτελέσματα) δεν διαγράφεται στον ορίζοντα. Πόσο θα αντέξει ακόμα αυτός ο λαός να πληρώνει έκτακτες εισφορές και αυξημένους φόρους; Πόσο καιρό θέλουν οι αρμόδιοι να συνειδητοποιήσουν ό,τι όταν το ερώτημα είναι να καταβάλλω φόρους ή να ταϊσω την οικογένειά μου, δεν υπάρχει κάν…δίλλημμα;

Πέμπτον, την άνοδο εξτρεμιστικών και λαϊκίστικων κομμάτων, ένθεν κακείθεν του πολιτικού φάσματος. Σ’ ένα λαό ταλαιπωρημένο και χωρίς ελπίδα, ο σπόρος του λαϊκισμού βρίσκει πάντα έδαφος πρόσφορο. Τα «τάγματα εφόδου» των δύο άκρων είναι μια σοβαρή υπόθεση για να την αντιμετωπίζουμε με όρους τηλεθέασης ή μικροπολιτικής διαμάχης. Η βία είναι βία χωρίς διακρίσεις και είναι καταδικαστέα, δίχως δεύτερες σκέψεις.

Έκτον, στην πίεση της διεθνούς κοινής γνώμης για εγκατάλειψη της Ελλάδος στην μοίρα της. Όσο το πρόγραμμα λιμνάζει, θα ενισχύονται αυτές οι φωνές και η αστάθεια θα επανέρχεται με τις γνωστές επιπτώσεις. Η Ελλάδα απετέλεσε τον βολικό σάκο του μπόξ, (και σ’ αυτό συνετέλεσε τα μέγιστα η ανευθυνότητα της πρωθυπουργίας Παπανδρέου και των «κηπουρών» του), όμως, όπως καθημερινά αποδεικνύεται, η κρίση ήταν συστημική και η Ελλάδα αποτελούσε τον πιό αδύναμο κρίκο. Για αυτό και έσπασε πρώτος.

Ποιά θα μπορούσε να είναι η απάντηση μας;
Πρώτον, η κυβέρνηση χρειάζεται μια νέα αρχή. Η νέα  κυβέρνηση, όμως, δεν πρέπει να είναι πάλι ένα πολυπληθές σχήμα τρικομματικών ισορροπιών, ούτε βολέματος ημετέρων, αλλά μια κυβέρνηση μάχης γιατί τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά. Μια κυβέρνηση που να πείθει την κοινωνία οτι είναι ικανή να τα καταφέρει.

Δεύτερον, μετά τις πανθομολογούμενες αστοχίες της τρόϊκας, που επιδείνωσαν την κατάσταση της οικονομίας μας, η Ελλάδα δικαιούται και νομιμοποιείται  να θέσει ζητήματα βελτίωσής του προγράμματος. Η μείωση στο ΦΠΑ εστίασης είναι ένα μέτρο προς την ορθή κατεύθυνση. Να μπεί ένα οριστικό τέλος στην φιλολογία για περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων. Να σταματήσει αυτή η βιομηχανία παραγωγής φορολογικών νομοσχεδίων. Ο λαός και η οικονομία χρειάζονται μια  ανάσα. Έλεος, πιά…Και λύσεις υπάρχουν. Ας αρχίσουμε πλέον να θυμίζουμε τη Γερμανία πως την αντιμετώπισαν οι δανειστές της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τρίτον, καλές οι αποκρατικοποιήσεις, αλλά αυτοί οι «χρυσοκάνθαροι» του ΤΑΙΠΕΔ, με τις προκλητικές αμοιβές, που εξαιρούνται μάλιστα προκλητικά από τους μνημονιακούς νόμους, δεν έχουν την αποδοχή της κοινωνίας. Κάθε αποκρατικοποίηση θα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία. Πρέπει να βρεθεί ένας άλλος τρόπος. Όμως, πέραν αυτών, η κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει εθνικό πλούτο και νέες ευκαιρίες για ξένες επενδύσεις, π.χ. να ανακοινωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για τη δημιουργία λιμανιών και μαρινών στα νησιά του Αιγαίου μέσω ΣΔΙΤ. Να προκληθούν δυο-τρία μεγάλα ξένα Πανεπιστήμια να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Να ανακοινωθούν ειδικά προγράμματα για κρουαζιέρες στο Αιγαίο. Να επεκταθούν τα σχέδια πόλεως (με ταχύτατους ρυθμούς). Τα Φεστιβάλ Επιδαύρου και Ηρωδείου να ανοίξουν τις πύλες τους σε μεγάλες ξένες παραγωγές. Φαντάζεστε  τους «Αχαρνής» με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, τον Τόμ Χάνκς «Ορέστη» και τη Μέρυλ Στρίπ «Μήδεια»; Ιδέες; Πολλές! Βούληση, υπάρχει;

Τέταρτον, όταν ο κόσμος υποφέρει, δεν μπορεί να βλέπει  τον κάθε Μέργο να μιλάει για μείωση του κατώτατου μισθού. Όταν κόβονται συντάξεις, δεν γίνεται  να αυξάνεται το τιμολόγιο της ΔΕΗ. Όταν φουντώνει η ανεργία, δεν μπορεί ακόμα να ….συζητάμε  την απομάκρυνση των «επίορκων δημοσίων υπαλλήλων». Όταν οι απολύσεις πέφτουν βροχή, ο κόσμος εξοργίζεται ν’ ακούει για προσλήψεις και μισθούς «εκλεκτών» που  σκανδαλίζουν.  Όταν η μεσαία τάξη καταρρέει, είναι πρόσκληση τα κόμματα να υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τα κομματικά τους βιλαέτια στο δημόσιο. Λίγο μεγαλύτερος  σεβασμός  για τους αδικημένους. Γιατί η οργή μπορεί να μετατραπεί σε σκοτεινό ποτάμι….

Πέμπτον,  είναι καθήκον της κυβέρνησης, αλλά και υποχρέωση του πολιτικού συστήματος, στο σύνολό του, να διαφυλάξει την αξιοπιστία του και να απομονώσει τις γραφικές και ακραίες φωνές. Να στηλιτεύσει την  ανευθυνότητα, από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Και εκείνους, που σε καιρούς κρίσης, ψαρεύουν ξεδιάντροπα σε θολά νερά, αδιαφορώντας παντελώς για το μέλλον της χώρας, να τους αποκαλύψει στην κοινωνία, με επιχειρήματα. Ο λαϊκισμός οδηγεί σε πονηρά μονοπάτια και ενέχει από τη φύση του το σπέρμα της καταστροφής.

Τέλος, και αυτό το έχω γράψει εδώ πολλές φορές. Η Ελλάδα δεν αποτελεί μια  ασημαντότητα  στο  παγκόσμια γίγνεσθαι. Φέρει  ένα ειδικό βάρος ως πολιτισμικό μέγεθος. Ουδείς μπορεί να το αγνοήσει. Και όποιος το κάνει, υποχρέωσή μας είναι να τον επαναφέρουμε στην τάξη. Επιπλέον, όμως, η χώρα μας αποτελεί σταυροδρόμι και η γεωστρατηγική της αξία υπερβαίνει το οικονομικό της μέγεθος κατά πολύ. Ας μη το υποτιμούμε αυτό. Καιρός, είναι πλέον να μην αποτελούν δεδομένους. Και να αρχίσουμε να απαντάμε στις προκλήσεις.
Έναν λαό τον παίρνουν σοβαρά, όταν έχει το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ανοιχτά,  στραμμένα στο μέλλον. Και δείχνει αποφασισμένος και έτοιμος να τα καταφέρει. ….

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ: Οι Έφεδροι καταδρομείς προειδοποιούν τα ΜΑΤ!

Λίγες ώρες μετά την επιχείρηση της Αστυνομίας στην Ιερισσό και η σελίδα του συνδέσμου Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων στο facebook πήρε φωτιά!
Οι διαχειριστές της σελίδας, με αναρτήσεις τους που συνοδεύονται από φωτογραφίες αστυνομικών αιχμαλωτισμένων από καταδρομείς, στέλνουν το δικό τους μήνυμα στους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ.
Συγκεκριμένα γράφουν:
«Καλό είναι να ηρεμήσουν κάποιοι θερμοκέφαλοι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ, λακέδες των πολιτικών, για να μην δούμε αντίστοιχες σκηνές στην Ελλάδα. Ο ρόλος της Αστυνομίας είναι να πασχίζει υπερ της προστασίας του Λαού και όχι εναντίον αυτού.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΝΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Και τότε να δούμε, πού θα κρυφθούν οι «θερμοκέφαλοι»…. Η δικαιολογία περί «εκτέλεσης διαταγών» δεν θα τους καλύπτει σε καμία περίπτωση. Ας το έχουν υπ’ όψιν τους».
fb2 ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ: Οι Έφεδροι καταδρομείς προειδοποιούν τα ΜΑΤ!
Ενώ σε άλλο ποστάρισμα σημειώνουν:
«Τα πράγματα έχουν «τρόπο», αλλά και όρια. ΕΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΣΥΜΠΡΑΞΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ (στα δίκαια αιτήματά του), ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ. Και αν κατέβει ο ΣΤΡΑΤΟΣ στους δρόμους δεν μας χρειάζεται καθόλου η Αστυνομία. Δεν θα υπάρξει η παραμικρή παραβατική συμπεριφορά από κανέναν».
fb31 ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ: Οι Έφεδροι καταδρομείς προειδοποιούν τα ΜΑΤ!
Και καταλήγουν:
«Τρομοκρατούν τον κόσμο και τα παιδιά. Πήγαν χωρίς εισαγγελική εντολή να μπουκάρουν στα σπίτια του κόσμου και να τους συλλάβουν. Δημιουργούν εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις για ένα μισθό των 500 ευρώ. Συγχαρητήρια στα ΜΑΤ άξιος ο μισθός σας».

Πια προϊόντα είχαν κρέας αλόγου και αποσύρονται!!!!!


 Πια προϊόντα είχαν κρέας αλόγου και αποσύρονται!!!!!
Την άμεση ανάκληση από την ελληνική αγορά επτά ακόμη προϊόντων, στα οποία ανιχνεύθηκε DNA αλόγου, ζήτησε ο Ενιαίος Φορέας Τροφίμων (ΕΦΕΤ).
Συγκεκριμένα, πρόκειται για τα προϊόντα:
«Κεμπάπ τύπου Αρμένικο» με ημερομηνία λήξης 7/8/2013, «Σουτζουκάκι 80 γρ.» με ημερομηνία λήξης 24/1/2014,
«Μπιφτέκι 130 γρ.» με………..
ημερομηνία λήξης 27/11/2013 και «Μπιφτέκι 130 γρ.» με ημερομηνία λήξης 12/02/2014
που παράγονται από την εταιρεία «T&T Foods ΑΕ» (630 80 Λάκωμα, Χαλκιδικής) και διατίθενται από την επιχείρηση «Χούτος Catering AE».
«Κεμπάπ κατεψυγμένο «ΑΡΙΣΤΟΝ» με ημερομηνία παρασκευής 31.12.2012 Lot 036512 και ημερομηνία ανάλωσης 31.12.2013, το οποίο παρασκευάζεται από την εταιρεία «ΛΑΔΑΣ & ΣΙΑ ΑΒΕΕ» (Ορτανσίας 19, Αχαρναί Αττικής). Προμηθευτής της πρώτης ύλης κρέατος ήταν η επιχείρηση «Ζηκούδη Β. ΕΠΕ».
Ενδιάμεσο προϊόν Σουτζούκι της επιχείρησης «Αφοί Μπατανιάν», ΒΙ.ΠΕ. Κορωπίου, μετά από έλεγχο της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Ανατολικής Αττικής που επιβεβαίωσε σχετικό έλεγχο που ήδη ανακοινώθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2013.
Ο ΕΦΕΤ ενημερώθηκε επίσης από τις γερμανικές αρχές για τη διακίνηση κονσέρβας, στην οποία ανιχνεύτηκε DNA αλόγου. Πρόκειται για κονσέρβα τσιγαρισμένου μοσχαρίσιου κρέατος με φαγόπυρο, με την εμπορική επωνυμία «ГОВЯДИНа» σε συσκευασία των 325 g, προέλευσης Λετονίας.
Το προϊόν διακινείται στην Ελλάδα από τις επιχειρήσεις «ΧΑΡΑΤΣΙΔΟΥ Ε. – ΤΣΙΚΙΡΙΔΟΥ Α. Ο.Ε» (Πέτρου Ράλλη 8, Ρουφ) και «ΚΑΚΑΦΙΚΑΣ Σ. & ΣΙΑ Ε.Π.Ε.» (Ελ. Βενιζέλου 219, Καλλιθέα).

Οι διασημότερες εφευρέσεις που δημιουργήθηκαν κατά... λάθος


Στη ζωή μας, αντιμετωπίζουμε καθημερινά αμέτρητα θέματα και ζητήματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι τα λάθη, οποιασδήποτε φύσεως...
τα οποία από μικρά παιδιά έχουμε μάθει να φοβόμαστε όπως ο διάολος το λιβάνι! Λάθη στο σχολείο, λάθη στη δουλειά, λάθη ακόμα και στο φαγητό που φτιάχνουμε και τελικά αναγκαζόμαστε να παραγγέλνουμε πίτσες. Την επόμενη φορά όμως, που κάποιος θα σας επιπλήξει ή θα σας προσβάλει για κάποιο λάθος σας, μπορείτε να του δώσετε να διαβάσει παρακάτω και αμέσως θα αλλάξει γνώμη. Εδώ λοιπόν, σας έχουμε τρεις εφευρέσεις, οι οποίες είναι πασίγνωστες και οι οποίες δημιουργήθηκαν πραγματικά... κατά λάθος!
1. Βιάγκρα: Τα γνωστά σε όλους μπλε χαπάκια τα οποία έχουν υμνηθεί αλλά και σατιριστεί όσο καμία άλλη φαρμακευτική εφεύρεση! Κι όμως, τα θαυματουργά αυτά χάπια, που δίνουν άλλον αέρα στους κυρίους μεγαλύτερης ηλικίας, δημιουργήθηκαν από... λάθος! Συγκεκριμένα, ένα δίδυμο ερευνητών, οι Simon Campbell και David Roberts, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα χάπι το οποίο θα είναι σε θέση να ελέγχει την πίεση του αίματος. Το φάρμακο δημιουργήθηκε, οι ασθενείς το δοκίμασαν αλλά δυστυχώς δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Βλέπετε, οι κύριοι παραπονέθηκαν για συγκεκριμένες παρενέργειες που είχαν να κάνουν με τη στύση και γενικότερα τη σεξουαλική τους επιθυμία! Αναρωτιόμαστε τι παρενέργειες είχε στις γυναίκες...
2. Πατατάκια: Μία αγαπημένη και άκρως αμαρτωλή λιχουδιά. Όλοι μας, ή έστω η συντριπτική πλεριοψηφία ως πιτσιρίκια, σίγουρα θα προτιμούσαμε να φάμε μία τεράστια σακούλα από αυτά, και στη συνέχεια να λυσσάξουμε από το αλάτι, παρά να τραφούμε με το φαγητό της μαμάς. Κι όμως, στα πηγαδάκια των σεφ όλου του κόσμου, είναι γνωστό ότι η εν λόγω λιχουδιά δημιουργήθηκε κατά λάθος ή κάπως έτσι τελοσπάντων. Η ιστορία έχει ως εξής: Σε εστιατόριο της Νέας Υόρκης, ο πελάτης στέλνει πίσως της τηγανητές του πατάτες με την παρατήρηση ότι ήταν πολύ παχιές. Ο ολίγον οξύθυμος σεφ, George Crum, αντί να βγει έξω και να του ρίξει της χρονιάς του, αποφασίζει να ξεγελάσει τον απαιτητικό πελάτη. Κόβει λοιπόν τις πατάτες σε πολύ λεπτά κομμάτια, τα τηγανίζει σε μπόλικο λάδι και τους ρίχνει μία γενναία δόση αλάτι. Όπως ήταν φυσικό, ο πελάτης ενθουσιάστηκε και φυσικά το συγκεκριμένο πιάτο έγινε η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Το ακόμα καλύτερο της ιστορίας; Λίγα χρόνια μετά, κάποιος κύριος ονόματι Herman Lay επισκέφτηκε το εστιατόριο, ξετρελάθηκε με τα πατατάκια και ζήτησε να δανειστεί την ιδέα. Προσέξτε λίγο καλύτερα το επίθετο του Herman και θα καταλάβετε...
3. Κόλλα στιγμής: Αυτό πραγματικά είναι ένα από τα πιο χρήσιμα ατυχήματα στην ιστορία. Πολλά χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ζητήθηκε από τον στρατό στον Harry Coover, υπάλληλο σε εταιρεία που κατασκεύαζε φωτογραφικές μηχανές, να κατασκευάσει ένα ανθεκτικό αλλά και αποτελεσματικό στόχαστρο όπλου! Ο Coover λοιπόν, δοκίμασε αμέτρητα υλικά και συνδυασμούς και τελικά κατέληξε να δημιουργήσει ένα υλικό το οποίο ήταν σε θέση να κολλά τα πάντα στη στιγμή. Αυτό που του ζητήθηκε δεν κατάφερε να το φτιάξει, αλλά δημιούργησε κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό!

Αυτή θα είναι η νέα εμφάνιση του Facebook!


Ο διευθύνων σύμβουλος του Facebook, Mark Zuckerberg, παρουσίασε σε ειδική εκδήλωση της εταιρείας τις αλλαγές που...ετοιμάζει στην εμφάνιση του γνωστού κοινωνικού δικτύου. Οι αλλαγές θα εφαρμοστούν τόσο στις εφαρμογές για φορητές συσκευές, όσο και στο Web.

Ο CEO της εταιρείας, δήλωσε πως ένας στόχος αυτής της αλλαγής είναι «να δώσουμε στους χρήστες μας την καλύτερη προσωπική εφημερίδα στον κόσμο».

Η μεγαλύτερη αλλαγή είναι στο «News Feed», που πλέον θα χωρίζεται σε κατηγορίες, όπως «μουσική», «φωτογραφίες», «βίντεο» και «νέες δημοσιεύσεις».

Η νέα μορφή των ενημερώσεων, επίσης θα περιλαμβάνει περισσότερες και μεγαλύτερες φωτογραφίες και βίντεο, κάτι που θα πρέπει να αναμένεται να γίνει και για τις διαφημίσεις φυσικά.

Η νέα αναβάθμιση είναι φανερά επηρεασμένη από τις mobile εκδόσεις, με την κεντρική σελίδα του Facebook.com, πλέον να μοιάζει πολύ περισσότερο με αυτήν που συναντάμε στις εφαρμογές.

Οι υπεύθυνοι του κοινωνικού δικτύου υποστηρίζουν πως οι χρήστες τους θέλουν ολοένα και περισσότερες επιλογές αλλά και καλύτερο έλεγχο, των δημοσιεύσεων που βρίσκουν στο «News Feed».

Έτσι, τοποθέτησαν ένα μενού στη δεξιά πλευρά της οθόνης, μέσω του οποίου θα μπορούν να πλοηγηθούν ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες ενημερώσεων.

Ζωή σε δύο πράξεις...


Κάθε γραμμή χωρίζει το σύμπαν σε δύο μέρη. Ένας αόρατος τοίχος υψώνεται και δίνει νόημα στις έννοιες του χώρου. Σε τοποθετεί ταυτόχρονα, εκεί όπου ...
πραγματικά ανήκεις! Είσαι έτοιμος να χαράξεις τη γραμμή;

Η ζωή μοιάζει με θέατρο… μια μεγάλη σκηνή θεάτρου με πολλούς ηθοποιούς. Φώτα ανάβουν, ανοίγει η αυλαία, ακούς ένα «Βγαίνεις!» και κάποιος σε σπρώχνει στη σκηνή. Τώρα πρέπει να πεις τα λόγια σου, να υπηρετήσεις τον ρόλο που σου “φόρεσαν”. Δε τον έχεις προβάρει, μα δεν έχεις άλλη επιλογή πρέπει να παίξεις!

Πράξη πρώτη: Δείχνεις αδύναμος, υπάκουος, ακίνδυνος… ίσως κάποιοι σε θεωρούν και προβληματικό. Αστείο... όταν γνωρίζεις την αλήθεια. Όταν ξέρεις πως σου δόθηκε ένας κόντρα ρόλος, από κάποιον τυφλό διανομέα! Ξέρεις πως το μικρό IQ των επικριτών σου, χωράει στη μισή σου παλάμη. Μπορείς να το συνθλίψεις, αλλά έτσι θα ‘βγαινες εκτός ρόλου. Οπότε παριστάνεις αυτό που επιθυμούν… να μη χαλάσεις τη παράσταση.

Είσαι εκείνος που δε ρωτάται ποτέ, ακολουθεί αθόρυβα και χωρίς διαμαρτυρία, αυτό που αποφασίζουν οι άλλοι. Εκείνος που δέχεται προσβολές, άδικα και δίχως αφορμή. Με βλέμμα υγρό μεσ’ τον καθρέφτη, βλέπεις τη σπίθα στα μάτια σου, όμως το σώμα εγκλωβισμένο. Νιώθεις ο ρόλος σου να σε ρουφά… νιώθεις να γίνεσαι ένα με τον θαμπό σου “ήρωα”. Όσο τον υποδύεσαι, τόσο σε καταπίνει.

Μια λέξη ακόμα: Υπάρχει ένα σημείο όπου τερματίζεις. Αναγνωρίζεις πως δεν υπάρχει παρακάτω, έχεις αγγίξει όλα τα όρια. Όταν για χρόνια αντιστέκεται το βουνό στους ισχυρούς ανέμους, κανείς δε φαντάζεται πως η μεγάλη κατολίσθηση θα ξεκινήσει από ένα ελαφρύ αεράκι! Όταν οι άλλοι εκτοξεύουν “ριπές” ασέβειας εναντίον σου, κανείς τους δεν περιμένει πως μια λέξη μόνο αρκεί για να γίνει το ‘κλικ’ μέσα σου. Τότε, μετά τον “ήχο” του ‘κλικ’, αναγκάζεσαι να κάνεις μια γρήγορη σκέψη… να πάρεις μια άμεση απόφαση: θα πεθάνεις στη μέση του έργου ή θα δώσεις το grand finale;

Πράξη δεύτερη: Το πρώτο μέρος της δεύτερης πράξης, είναι και το δυσκολότερο. Ίσως το πιο δύσβατο μονοπάτι του “έργου”. Τουλάχιστον όμως, αυτή τη φορά σε οδηγεί κάπου!

Αλλαγή σκηνικού: Αποφάσισες ν’ αλλάξεις ρόλο… το πρώτο πράγμα που πρέπει να διορθώσεις είναι η θέση σου πάνω στη σκηνή! Άλλη διεύθυνση/πόλη ή και χώρα αν χρειαστεί, άλλη ιδιότητα -γιατί αυτή τη φορά ακολουθείς τα όνειρά σου-, άλλες συναναστροφές -διότι αξίζεις να περιβάλλεσαι από ανώτερους ανθρώπους-, άλλο όνομα: πολύ απλά επειδή ξαναγεννιέσαι!

Η μετάβαση: Έχεις επιλέξει ποιος θα ‘ναι ο νέος σου χαρακτήρας… τώρα μπες μέσα του! Έχεις την ευκαιρία να αποτινάξεις κάθε ίχνος του παλιού σου εαυτού… κι αυτό γίνεται πάντα από μέσα προς τα έξω!

Σ’ αυτό το σημείο αυτοαναλύεσαι, ξεκινάς μια βαθιά ενδοσκόπηση, αποδέχεσαι τα λάθη σου και δίνεις την υπόσχεση να μην υποπέσεις ξανά σ’ αυτά. Διαγράφεις οριστικά και χωρίς δεύτερη σκέψη οποιαδήποτε παρουσία σου κάνει κακό, σε πάει πίσω ή αρνείται να σ’ ακολουθήσει στη νέα σου ζωή! Είναι το σημείο όπου διαπιστώνεις ποιοί θέλουν το καλό σου και ποιους τελικά, βόλευε το κακό σου! Το πιθανότερο είναι, κάπου εδώ να ακούσεις τη πιο σκληρή κριτική, ακόμη κι από άτομα που δε σε γνωρίζουν καλά. Εσύ όμως, απλά θα χαμογελάσεις και θα συνεχίσεις να προχωράς!

Φόβος: Κράτησε χρόνια το μεταβατικό στάδιο… έκανες πολλά βήματα μα πάντα χτιζόταν κάτι καινούριο μέχρι να φτάσεις εδώ. Έμαθες πολλά, υποχρεώθηκες να “σκληρύνεις”, θεωρείς πια τον εαυτό σου άτρωτο. Άτρωτο στους άλλους, όχι όμως και σε ‘σένα… με σένα θα ‘σαι πάντα ελαστικός κι ευαίσθητος. Αργά ή γρήγορα έρχεται εκείνο το σκοτεινό απόγευμα που λυγίζεις. Μια σπάνια κρίση αδυναμίας μετά από καιρό, σε κάνει να δειλιάζεις. Φοβάσαι το παρελθόν και την επιστροφή του. Με πόδια μετέωρα και χέρια ρευστά, ετοιμάζεσαι να αφεθείς, να παραδοθείς στο έδαφος. Δε θα το κάνεις… ήταν μόνο μια στιγμή, η τελευταία αδύναμη στιγμή! Κρατήθηκες σε όρθια θέση όσο ο φόβος κατευθυνόταν ορμητικός πάνω σου. Τον διαπέρασες, τον έκανες σκόνη! Η μετάβαση ολοκληρώθηκε. Οι φόβοι εξαλείφθηκαν.

Χωρίς θυμό: Πρόσωπα, καταστάσεις κι αναμνήσεις απ’ το χθες, δε σε θυμώνουν πια. Έχεις τη ψυχραιμία να διαπιστώσεις πως χωρίς αυτά, δε θα γινόσουν δυνατός! Έχεις τη σοφία να δεις πως υπήρξαν μόνο ως “μέσα” του σεναρίου, για τη δική σου ανάδειξη!

Το σχέδιο του σκηνοθέτη: Μετά… όταν όλα ηρεμήσουν, όταν ο ρόλος έχει παλιώσει πάνω σου, ωριμάζεις και βλέπεις καθαρά. Το λάθος της διανομής δεν ήταν ποτέ τυχαίο, ήταν μια δοκιμή, ένα crash test του σκηνοθέτη. Είχε σχέδια για ‘σένα απ’ την αρχή… ήθελε μόνο να δει αν τα αξίζεις. Τον έπεισαν η υπομονή, το κουράγιο και η δυνατή σου θέληση για restart!

Τώρα, τα γερά θεμέλια κάτω απ’ τα πόδια σου και η καλή θωράκιση της καρδιάς σου, σε κρατάνε ακλόνητο, ισχυρό και άφθαρτο. Τώρα οι ευαίσθητες στιγμές είναι ελεγχόμενη επιλογή κι όχι εξαναγκασμός. Καθοδηγείς τον ρόλο, δεν τον ακολουθείς. Αγαπάς το έργο, δε το “τιμωρείς”!

Ως το finale: Το έργο τρέχει, εξελίσσεται κι αν θέλεις να παραμείνεις σε σταθερό επίπεδο, θα πρέπει να τρέχεις παράλληλα, να βελτιώνεις τον “ήρωα”, να του προσθέτεις θετικά στοιχεία συνεχώς. Ώσπου η αυλαία να πέσει, ποτέ μην επαναπαυτείς! Υπάρχει πάντα το καλύτερο!

Αν πρέπει τώρα να ξεκαθαρίσουμε ποια είναι η δική μου θέση πάνω στη σκηνή, θα πω πως έχω επιλέξει έναν ρόλο κεντρικό κι “αόρατο”. Μοιάζει περισσότερο με έννοια, παρά με χαρακτήρα, που στόχο της έχει την έμπνευση του υπόλοιπου θιάσου. Παρόμοιο με τον Χορό της αρχαίας τραγωδίας… «Φωτίζει τους ήρωες και προβάλλει με το πάθος του τα μηνύματα του ποιητή» (Κάρολος Κουν).

Μ’ αυτή την “αρμοδιότητα”, στρέφω τον προβολέα στους ταπεινούς “ηθοποιούς”. Σε μια προσπάθεια να έρθουν πιο μπροστά, να περάσουν τη γραμμή που διαχωρίζει το ‘πριν’ απ’ το ‘μετά’!

Σε αγαπώ: Οι άνδρες βιάζονται να το πουν σε σχέση με τις γυναίκες


Κι ενώ μέχρι πρότινος, θεωρούσαμε πως οι γυναίκες είναι εκείνες που...
αδημονούν να εκφράσουν τον έρωτά τους στον αγαπημένο τους, τελικά μια νέα έρευνα έρχεται να καταρρίψει το μύθο...

Όταν το ανδρικό φύλο ερωτεύεται σφόδρα, του παίρνει μόνο 88 μέρες για να ξεστομίσει το πολυπόθητο "Σ’ αγαπώ", ενώ για να το γυναικείο φύλο πρέπει να περάσουν κατά μέσο όρο 134 μέρες σχέσης!

Το 39% των ανδρών μέσα στον πρώτο μήνα γνωριμίας έχει ήδη εκφράσει την αγάπη του, ενώ το ποσοστό αυτό στις γυναίκες είναι μόλις 23%.

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, που διεξήχθη για λογαριασμό ιστοσελίδας γνωριμιών, οι άνδρες δεν φοβούνται τη δέσμευση, με το ένα τρίτο αυτών (33%) να έχει γνωρίσει την οικογένεια της συντρόφου του στον πρώτο μήνα της σχέσης, ενώ οι γυναίκες γνωρίζουν τους γονείς των συντρόφων τους σε ποσοστό 25%.

Μάλιστα, όπως αναφέρεται στη μελέτη, οι άνδρες πλέον παίρνουν πολύ γρήγορα την απόφαση να συγκατοικήσουν με την αγαπημένη τους, ακόμη κι από τον πρώτο μήνα!

Οι εκρήξεις θυμού στα παιδιά


Οι εξάρσεις θυμού στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ιδιαίτερα μεταξύ 2-4 ετών, αντανακλούν μια στιγμιαία συναισθηματική σύγχυση...
η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη απώλεια ελέγχου του εαυτού, επιμονή, φωνές, κλάμα, θυμό, φόβο, γκρίνια, σπασμωδικές σωματικές κινήσεις, αντίσταση στις προσπάθειες να ανακουφιστεί από τους γονείς και επιθετική συμπεριφορά.

Το παιδί δυσκολεύεται να σταθεί ακίνητο και να ηρεμήσει προκειμένου να ακούσει τις συμβουλές του γονιού.

Η διάρκεια των κρίσεων αυτών ποικίλλει από 10 λεπτά έως και ώρες, εάν το παιδί αντιμετωπίζει αθροιστικές δυσκολίες τη στιγμή εκείνη, όπως: είναι υπερβολικά κουρασμένο, δεν έχει φάει, υπάρχει εκνευρισμός και βία στη στάση των γονιών, περιβάλλεται από ένταση και ενοχλητικά ερεθίσματα στο δεδομένο πλαίσιο (π.χ. στα μαγαζιά, στο σουπερμάρκετ, στα ΜΜΜ, απρόβλεπτοι θόρυβοι).

Η λέξη-κλειδί στην κατανόηση των εξάρσεων αυτών είναι η ματαίωση: ματαιωμένες ανάγκες που ναι μεν νιώθει αλλά δεν μπορεί να εκφράσει, γιατί οι γλωσσικές του ικανότητες είναι ανεπαρκείς λόγω της ηλικίας του.

Το μικρό παιδί πασχίζει να αυτονομηθεί και να αποκτήσει τον έλεγχο στη ζωή του, αλλά όταν συνειδητοποιεί ότι δεν είναι ακόμη έτοιμο, τότε αυτό το οδηγεί σε έντονη σύγκρουση μέσα του.

Η σωματική κούραση, ο μη ικανοποιητικός ύπνος, η ανεπαρκής λήψη τροφής που οδηγεί σε αδυναμία κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι δυσκολίες στη διαχείριση των συναισθημάτων, ο ανεπαρκής αυτοέλεγχος, η δυσκολία του παιδιού να επεξεργάζεται απρόβλεπτες καταστάσεις (π.χ. ξαφνικές μετακινήσεις ή επισκέψεις) μπορεί να πυροδοτήσουν τέτοιες κρίσεις.

Τα βιώματα αυτά είναι φυσιολογικά μέχρι το παιδί να πάει στο νήπιο, εφόσον δεν είναι συχνά και δεν προκαλούν δυσλειτουργία στην καθημερινότητά του.

Τι μπορεί να κάνουν οι γονείς όταν το μικρό παιδί έχει αλλεπάλληλα συναισθηματικά ξεσπάσματα;

Είναι επόμενο οι γονείς να εγκλωβίζονται στην παγίδα μιας ατέρμονης προσπάθειας ελέγχου επάνω στις συναισθηματικές εκρήξεις του παιδιού τους, με αποτέλεσμα να γίνονται επιθετικοί, να απελπίζονται και εν τέλει να εντείνουν τις ίδιες τις κρίσεις.

Το πρώτο βήμα είναι να αποδεχθούν ότι το κλάμα και ο θυμός ενός μικρού παιδιού δεν μπορεί να ελεγχθούν τη στιγμή εκείνη και να αποφύγουν κάθε είδους τιμωρητική συμπεριφορά.

Μπορούν ωστόσο να κατευνάσουν την κρίση, αν δεν φωνάζουν, είναι ήρεμοι, δεν προσπαθούν να κάνουν διάλογο με το παιδί (άλλωστε εκείνο είναι αδύνατον να ακούσει όταν φωνάζει), δεν προσπαθούν ψυχαναγκαστικά να ελέγξουν αυτό που συμβαίνει και με ψυχραιμία θέσουν τα όριά τους και γίνουν ουδέτεροι θεατές στην κρίση του παιδιού.

Βοηθά πολύ η αγκαλιά, η επανάληψη τρυφερών λέξεων και η προστασία από αυτοτραυματισμούς.

Ας μην ξεχνάμε ότι ένα μικρό παιδί αγωνιά να προσαρμοστεί σε έναν νέο κόσμο, έξω από την ασφάλεια που είχε μέσα στη μήτρα της μητέρας του, έναν κόσμο γεμάτο πρωτόγνωρα ερεθίσματα, τα οποία πασχίζει να κατανοήσει.

4 απρόσμενες χρήσεις για τη λακ


Βγάζει το σπρέι μαλλιών τον… λεκέ από το κραγιόν; Κι όμως το βγάζει. Όπως κάνει και διάφορα άλλα πράγματα πέρα από το να κρατά το χτένισμά μας...
στη θέση του και την μπούκλα ελαστική.

Εξολοθρεύει το σημάδι από κραγιόν
αν στο γιακά του ολόλευκου πουκάμισου δεσπόζει περήφανο ένα σημάδι από κραγιόν, ψεκάστε με τη λακ τοπικά πάνω στο σημάδι, αφήστε να περάσουν 10 λεπτά και μετά τρίψτε με πανάκι η σφουγγάρι για να αφαιρέσετε το κραγιόν. Στη συνέχεια πλύνετε το ρούχο στο πλυντήριο για να φύγει τελείως ο λεκές.

Ενισχύει το καλσόν
ψεκάστε το καλσόν μετά από κάθε πλύσιμο για να το ενισχύσετε και να μειώσετε τις πιθανότητες να φύγουν πόντοι, ειδικά στα πιο ευαίσθητα σημεία του, όπως ο καβάλος ή στα ποδαράκια, εκεί που ακουμπούν τα δάχτυλα των ποδιών.

Διατηρεί τα αποξηραμένα λουλούδια
ψεκάστε με σπρέι μαλλιών τα λουλούδια που έχετε αποξηράνει. Οι πιθανότητες να μείνουν τα πέταλα και τα άνθη στη θέση τους για πολύ καιρό πολλαπλασιάζονται.

Βοηθά να ξεκολλήσεις την τσίχλα από χαλί
Ψεκάστε την τσίχλα με σπρέι μαλλιών για να σκληρύνει, αφήστε να περάσουν 10 λεπτά και μετά αφαιρέστε την με ένα μαχαιράκι, κάνοντας μια απότομη κίνηση.