Στρατόπεδα συγκέντρωσης για Έλληνες “φοροφυγάδες”

Κυβερνούν χρησιμοποιώντας την βία και τον τρόμο. "Σπέρνουν" μία συνεχή τρομοκρατία μεταξύ των πολιτών, προκειμένου να τους εξαναγκάσουν είτε να αποδεχθούν τα σχέδια και την επικείμενη εφαρμογή τους, είτε να τους έχουν υπό συνεχή καταστολή μέσα από την μέθοδο των συνεχόμενων σοκ.

Πέφτουν οι μάσκες των ανθυποκυβερνώντων και των πολιτικών λυμμάτων που αυτοεπαίρονται πως κυβερνούν την χώρα, ελέω της προσωπικής τους υποταγής και φυσικά του προσωπικού τους πανικού για την περίπτωση που θα βρεθούν εκτός του άμβωνος της εξουσίας, γυμνοί απέναντι στην Δικαιοσύνη και την οργή του Ελληνικού λαού.

Μέσα σε αυτή την τακτική της επιβολής μίας κυβερνοτρομοκρατίας, η οποία νομιμοποιείται να δολοφονεί έμμεσα πολίτες και καταστρέφει άμεσα την χώρα, ενώ κάτω από το πρόσχημα της αποπληρωμής του χρέους (που δημιούργησε το παρόν πολιτικό σύστημα και οι εναλλασσόμενες στην εξουσία -απολύτως κενές ηθικής και κοινής λογικής- ληστοσυμμορίες) προχωρούν στην οικοπεδοποίηση και στην προς πώληση τεμαχίων και τον εν γένει διαμελισμό της χώρας.
Το μοναδικό εμπόδιο στην υλοποίηση του σχεδίου της τρόικα (η οποία αποσκοπεί στο "στίψιμο" κάθε διαθέσιμου πλουτοπαραγωγικού πόρου) είναι οι ίδιοι οι πολίτες, πάνω στους οποίους εφαρμόζονται μοναδικές στα παγκόσμια χρονικά πρακτικές υποταγής και τρομοκράτησης.

Έτσι, και όχι μόνο στα πλαίσια του απόλυτου εκφοβισμού της κυβερνοτρομοκρατίας, το υπουργείο Δικαιοσύνης αναζητά στρατόπεδο εντός της Αττικής για να μετατραπεί σε κέντρο κράτησης οφειλετών, σύμφωνα με τον υφυπουργό Κ. Καραγκούνη.
Μιλώντας στη Βουλή ο υφυπουργός επεσήμανε ότι «πρέπει να διαχωριστούν οι κρατούμενοι ήπιας και βαριάς εγκληματικότητας» και «γι’ αυτό φέρνουμε να ψηφιστεί από τη Βουλή το βραχιολάκι». «Πρέπει να βρούμε νέους χώρους – στα αγροτικά καταστήματα κράτησης γι’ αυτούς που έχουν ποινές μέχρι 2 έτη και έχουν διαπράξει οικονομικά εγκλήματα», πρόσθεσε.
Ο Κ. Καραγκούνης σημείωσε ακόμη ότι το 67% του πληθυσμού των φυλακών είναι αλλοδαποί και τόνισε ότι «άν δεν τους είχαμε, για τους Έλληνες έφταναν οι φυλακές και περίσσευσαν, αλλά έχουμε να καλύψουμε και 80%της λαθρομετανάστευσης».
Ανακοίνωσε ακόμη ότι βρίσκεται σε νέα διαπραγμάτευση με την Αλβανία, προκειμένου να επιστραφούν κρατούμενοι στη γείτονα. (πληροφορίες από τη Ναυτεμπορική)

Τι χρεία περισσότερων αποδείξεων χρειαζόμαστε, ως λαός, προκειμένου να κατανοήσουμε το μέγεθος του εγκλήματος που εκτελείται σε καθημερινή βάση εναντίον μας;
Όταν οι υπεύθυνοι του οικονομικού ολοκαυτώματος που βιώνει η χώρα, όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά σχεδιάζουν και την φυλάκιση των πολιτών που δεν συμμορφώνονται ως προς τας υποδείξεις των, τι περισσότερο χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε πως υπάρχει σχέδιο παραδειγματικής τιμωρίας, υποταγής και εξανδραποδισμού μας;

Είναι οι ίδιοι που ευχαριστούσαν πριν μερικά χρόνια τους λαθρομετανάστες που ήρθαν στην Ελλάδα...
Είναι οι ίδιοι που μέσα από τις αποφάσεις τους οδήγησαν στον θάνατο περίπου 4.000 συμπατριώτες μας...
Είναι οι ίδιοι που παραβιάζουν και αποδομούν το Σύνταγμα και μετέτρεψαν -με τις υπογραφές τους και την γενικότερη συναίνεσή τους- την χώρα μας σε εργαστήριο πειραματισμού κάθε παράλογου σχεδίου κοινωνικού ελέγχου...
Είναι οι ίδιοι που φέρουν την ευθύνη για περίπου 2 εκατομμύρια ανέργων Ελλήνων...
Είναι οι ίδιοι που οδήγησαν νέα παιδιά στην πείνα...
Είναι οι ίδιοι που κατέστρεψαν την υγεία, την παιδεία και κάθε συνταγματική υποχρέωση του κράτους για κοινωνική μέριμνα...
Είναι οι ίδιοι που σιωπούν σε ευθείες προκλήσεις γειτονικών χωρών και απαιτήσεις εις βάρος εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων...
Είναι οι ίδιοι που μεθοδικά στοχεύουν στην προσωπική -μικρή ή μεγάλη, δεν έχει καμία απολύτως σημασία- περιουσία των γηγενών κατοίκων της χώρας...
Είναι οι ίδιοι που καταστρατήγησαν όλα τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων...
Είναι οι ίδιοι που νομοθέτησαν για την κλήση ξένων εργαζομένων στην Ελλάδα...
Είναι οι ίδιοι που νομοθέτησαν για "χρήση" των λαθρομεταναστών ως εργάτες, όπου χρειαστεί στην επικράτεια...
Είναι οι ίδιοι που κατέστρεψαν τις μικρές επιχειρήσεις για να ανθίσουν οι πολυεθνικές...
Είναι οι ίδιοι που φόρτωσαν τα τραπεζικά χρέη (και απάτες των τραπεζιτών) στα Ελληνικά νοικοκυριά...
Είναι οι ίδιοι που σήμερα ψάχνουν να μετατρέψουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (χώρους φυλάκισης) Ελλήνων πολιτών πρώην στρατόπεδα του Ελληνικού Στρατού (τα οποία φρόντισαν να κλείσουν προηγουμένως για... οικονομικούς λόγους).
Είναι οι ίδιοι που έτρεξαν να συμφωνήσουν σε όλα όσα τους προέταξαν, χωρίς καν να τα διαβάσουν, χωρίς καν να τα μελετήσουν...
Είναι οι ίδιοι που δεν έθεσαν ποτέ θέμα αποπληρωμής του γερμανικού χρέους προς την Ελλάδα...
Είναι οι ίδιοι που ποτέ δεν απαίτησαν την οικονομική αποζημίωση για τα όσα οι περιχαρείς γερμανοί έκαναν εις βάρος του λαού αυτής της χώρας την τελευταία φορά που την έθεσαν υπό κατοχή...
Είναι οι ίδιοι που δημιουργούν (μέσα από κατάλληλους μηχανισμούς) αντιπαλότητα μεταξύ των πολιτών και κατορθώνουν να κυβερνούν ως "μοναδικές λύσεις" με την τακτική του διαίρει και βασίλευε... 
Είναι οι ίδιοι που κρύβονται πίσω από προσωπικούς σωματοφύλακες για να αποφύγουν την απολύτως δικαιολογημένης οργή που έχουν προκαλέσει οι ίδιοι με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους...

Αυτοί, λοιπόν, που για την προσωπική τους διάσωση επέλεξαν να καταστρέψουν μία ολόκληρη χώρα και να απειλούν έναν ολόκληρη λαό, θα πρέπει να γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως εάν είναι τυχεροί θα γίνουν μόνιμοι κάτοικοι μίας ιδιαίτερης φυλακής που θα χτιστεί ειδικά για "διασώστες" και η οποία θα έχει μόνο είσοδο...

Απλά τους θυμίζουμε την σοφή λαϊκή παροιμία που λέει "όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα"... Και αυτό ακριβώς θα συμβεί.

Είναι νομοτελειακός κανόνας της ιστορίας... 

Είναι δέσμευση του Ελληνικού λαού απέναντί τους. 

Και αυτή τη φορά δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις, ούτε διαφυγή σε ασφαλείς χώρες... 

Κωνσταντίνος

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Σέξι κορίτσι σηκώνουν τις μπλούζες κι μας σηκώνουν την... διάθεση (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

Kι όμως: Mέσα στην Ευρωζώνη υπάρχουν ήδη διαφορετικά εθνικά νομίσματα

Κερδίζει συνεχώς υποστηρικτές  η εκτίμηση ότι, παρότι τυπικά και οι 17 χώρες της Ευρωζώνης έχουν ως κοινό νόμισμα το ευρώ, ουσιαστικά έχουν διαφορετικά εθνικά νομίσματα.

Την άποψη αυτή παρουσίασε με τον πιο πλήρη τρόπο ο αναλυτής των Financial Times Wolfgang Munchau στο φύλλο της Τρίτης 16ης Απριλίου.

Ο βασικός λόγος είναι ότι το ευρώ έχει εντελώς διαφορετική αγοραστική δύναμη στην κάθε χώρα της ευρωζώνης. Γράφει συγκεκριμένα : « Από την έναρξη της ευρωζώνης οι μισθοί και οι τιμές καταναλωτή έχουν παραμείνει γενικά σταθερές στη Γερμανία. Στην Νότιο Ευρώπη το γενικό επίπεδο μισθών και τιμών έχει αυξηθεί από χρόνο σε χρόνο (πριν την κρίση). Με το πέρασμα των χρόνων αυτό το επίμονο χάσμα πληθωρισμού έχει οδηγήσει σε μεγάλη διαφοροποίηση τιμών στα περιουσιακά στοιχεία (κι όχι μόνο). Αυτό εξηγεί γιατί ένα διαμέρισμα στο Μιλάνο κοστίζει πια περισσότερο παρά ένα στο Μόναχο, την πόλη με τις υψηλότερες τιμές ακινήτων στη Γερμανία. Ένα Γερμανικό ευρώ αγοράζει περισσότερη ιδιοκτησία στο Μόναχο παρά ένα Ιταλικό ευρώ αγοράζει στο Μιλάνο».

Αυτή η διαφορετική αξία του ευρώ σε κάθε χώρα εξηγεί και τα, σε πρώτη ματιά, εντελώς αλλόκοτα στοιχεία για το πλούτο των νοικοκυριών στις διάφορες χώρες της Ευρώπης, που έφερε στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα ειδική μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο μέσος πλούτος ανά νοικοκυριό φθάνει κάτω από 200.000 ευρώ στη Γερμανία. Στην Ισπανία είναι πάνω από 300.000. Δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Είναι πολύ και σωστά γνωστό ότι οι Γερμανοί είναι πιο πλούσιοι από τους Ισπανούς. Απλώς το «ισπανικό εθνικό νόμισμα» έχει πολύ μικρότερη αξία από το «γερμανικό εθνικό νόμισμα» παρότι και τα δύο είναι ευρώ.

Η διαφορά αυτή μεταξύ των εθνικών ευρώ, η οποία συνδέεται με τον διαφορετικό πληθωρισμό επιτείνεται και από πολλούς άλλους παράγοντες. Ένα παράδειγμα είναι η δυνατότητα να διακινεί ελεύθερα κάποιος τις αποταμιεύσεις του. Στη Γερμανία δεν υπάρχει πρόβλημα. Σήμερα όμως στην Κύπρο όπου ισχύουν οι  έλεγχοι κεφαλαίου, δεν μπορούν να διακινηθούν. Και η Κύπρος είναι απλώς ένα προηγούμενο και για άλλες χώρες της ευρωζώνης. Η Κύπρος πια έχει το δικό της νόμισμα, το Κυπριακό ευρώ. Το Κυπριακό ευρώ δεν αντιμετωπίζει καν τα μικρά προβλήματα της σουηδικής κορώνας για παράδειγμα που χρειάζεται να περάσει από ένα ανταλλακτήριο συναλλάγματος για να γίνει ευρώ. Χρειάζεται κρατική απόφαση για να μπορέσει να κυκλοφορήσει στο χώρο της ευρωζώνης. Είναι δηλαδή ένα εντελώς απαξιωμένο νόμισμα σε σχέση με το γερμανικό ευρώ.

«Όλα αυτά με αφήνουν να συμπεράνω», γράφει ο Munchau, «ότι η νομισματική μονάδα δεν είναι πραγματικά η ίδια κατά μήκος της ευρωζώνης. Η Ισπανία και η Γερμανία έχουν ένα διαφορετικό ευρώ. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που με κάνει να πιστεύω ότι οι νότιοι ευρωπαίοι έχουν δίκιο να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο Βορρά. Με αυτόν τον τρόπο μόνο μπορούν να διατηρήσουν την αξία των ευρώ τους μακροπρόθεσμα». Για τον ίδιο λόγο οι γερμανικές εξαγωγές γίνονται πιο διεισδυτικές  στις χώρες του νότου κι όχι το αντίστροφο.
«Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν κινείται πληθωριστικά, και δεν φαίνεται και να κινείται και στο μέλλον, δεν μπορώ να δω καμία ευκαιρία να υπάρξει μια προσαρμογή, ακόμη και μακροπρόθεσμα. Το συμπέρασμά μου είναι ότι μακροπρόθεσμα αυτή η προσαρμογή ενδεχομένως θα συμβεί μέσα μία αλλαγή των νομισματικών ισοτιμιών. Αυτό απλά σημαίνει ότι κάποιοι πρέπει να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη ή να προσφύγουν σε ένα παράλληλο νόμισμα».

Τη λογική και την αναγκαιότητα των εθνικών νομισμάτων, όπως βλέπουμε, την παράγει η ίδια η ευρωζώνη. Όσο πιο νωρίτερα το κατανοήσει κάνεις, τόσο καλύτερα για την χώρα του.

Β.Δ.

tometopo.gr

ΘΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΡΗΜΑ Η ΙΑΠΩΝΙΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Μεγάλο εκνευρισμό -αν όχι πανικό- έχει προκαλέσει στη γερμανική κυβέρνηση η νέα οικονομική πολιτική του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε, για την υλοποίηση της οποίας καθαίρεσε τον προηγούμενο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας και τοποθέτησε στο αξίωμα αυτό τον Χαρουχίκο Κουρόντα. Η πολιτική του δεξιού προέδρου της ιαπωνικής κυβέρνησης είναι σαφέστατη, αλλά εντελώς αντίστροφη από την πολιτική λιτότητας που επιβάλλει όλο και πιο έντονα το Βερολίνο σε ολόκληρη την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Για να κινηθεί η οικονομία, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα χρήμα, λέει ο Αμπε. Η ιαπωνική κυβέρνηση επομένως θα ρίξει άφθονο χρήμα στην ιαπωνική αγορά ουσιαστικά «τυπώνοντας γεν», όπως είναι η λαϊκή έκφραση.

Ετσι θα γίνουν τουλάχιστον τρία θεμελιώδη πράγματα: Πρώτον,οι επιχειρήσεις θα βρεθούν με πολύ χρήμα στη διάθεσή τους, άρα μπορούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Δεύτερον, οι Ιάπωνες εργοδότες θα μπορέσουν συν τοις άλλοις να δώσουν και κάποιες αυξήσεις στους εργαζόμενους, βελτιώνοντας την αγοραστική τους δυνατότητα. Τρίτον, μια τέτοια νομισματική πολιτική θα οδηγήσει στην υποτίμηση του γεν σε σχέση με το ευρώ και το δολάριο, διευκολύνοντας έτσι την αύξηση των γιαπωνέζικων εξαγωγών. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι αυτή η νομισματική πολιτική του Τόκιο δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κανενός είδους αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ιαπωνίας.

Παρ’ όλο που το δημόσιο χρέος της χώρας, μετά και το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα, βρίσκεται σε αστρονομικά ύψη και είναι το υψηλότερο στον κόσμο καθώς φτάνει το… 240% (!!!) του ΑΕΠ, είναι σε ποσοστό άνω του 90% εσωτερικός και όχι εξωτερικός δανεισμός. Με άλλα λόγια, τα γιαπωνέζικα ομόλογα τα αγοράζει η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, οι ιαπωνικές ιδιωτικές τράπεζες και οι ιαπωνικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα η ιαπωνική κυβέρνηση να δανείζεται με επιτόκιο… 1% ή το πολύ 2% - δηλαδή τζάμπα! Μάλιστα ο σχεδιασμός του πρωθυπουργού και του κεντρικού τραπεζίτη είναι να αγοράσει η τράπεζα της Ιαπωνίας το 70% των νέων κρατικών ομολόγων και μάλιστα με πολύ χαμηλό επιτόκιο της τάξης του 1% ώστε να διασφαλιστεί πλήρως ότι υπάρχει απόλυτος έλεγχος του δημόσιου χρέους και ότι κανένας δεν μπορεί να ασκήσει πίεση μέσω του δημόσιου χρέους στο Τόκιο. Οταν λέμε ότι η κυβέρνηση Αμπε θα ρίξει χρήμα στην ιαπωνική αγορά, μάλλον δεν μπορούμε να φανταστούμε τι ακριβώς εννοούν οι Γιαπωνέζοι. Ο Αμπε και ο Κουρόντα λοιπόν ανακοίνωσαν ότι επί δύο ολόκληρα χρόνια θα ρίχνουν κάθε μήνα στην αγορά της Ιαπωνίας το ποσό των επτά και πλέον τρισεκατομμυρίων γεν – δηλαδή πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ τον μήνα επί 24 μήνες, που μας κάνει… 1,2 τρισεκατομμύρια (!) ευρώ.

Το ποσό είναι κολοσσιαίο. Επειδή δε ο Αμπε αυτή την οικονομική πολιτική τη διεκήρυσσε από την προεκλογική ακόμη περίοδο, έχει ήδη δημιουργήσει γεγονότα. Στους επιχειρηματικούς αλλά και στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους της Ιαπωνίας επικρατεί κλίμα ευφορίας πρωτοφανές εδώ και είκοσι χρόνια. Προσδοκίες όμως έχουν γεννηθεί και στους Ιάπωνες εργαζόμενους.

Ο Σίνζο Αμπε κάλεσε δημοσίως τους επιχειρηματίες να δώσουν υψηλότερους μισθούς «σε όσους εργάζονται σκληρά». Ως συνέπεια των πρωθυπουργικών παροτρύνσεων αρκετοί επιχειρηματικοί κλάδοι στην Ιαπωνία, με πρώτα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, μετά από πολλά χρόνια έδωσαν αυξήσεις στους υπαλλήλους τους, ενώ άλλοι κλάδοι αρκέστηκαν σε έκτακτα επιδόματα μέχρι στιγμής. Γενικά πάντως κάτι άρχισε να κινείται, και αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο για τους Γιαπωνέζους.

Αντιθέτως, αυτή η πολιτική ανησυχεί πολύ τους Γερμανούς. «Η Ιαπωνία πλημμυρίζει τον κόσμο με χρήμα – πόσο επικίνδυνο είναι αυτό;» ήταν την περασμένη Πέμπτη ο τίτλος ενδιαφέρουσας ανάλυσης της εβδομαδιαίας γερμανικής σοσιαλδημοκρατικής εφημερίδας «Ντι Τσάιτ», στην οποία μεταξύ άλλων τονίζεται για την πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης: «Ενοχλείται από αυτήν η γερμανική κυβέρνηση, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν οι γιαπωνέζικες επιχειρήσεις να προσφέρουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό με ευνοϊκότερο κόστος – και πιθανόν έτσι να χτυπήσουν τον ανταγωνισμό ακόμη και μέσα στη Γερμανία».

Η γερμανική εφημερίδα επιχειρεί να δώσει δραματικό χαρακτήρα στην πολιτική του Τόκιο. «Ακόμη περισσότερο χρήμα για τον κόσμο – είναι αυτός ο δρόμος εξόδου από την κρίση ή είναι ο δρόμος προς την καταστροφή;» δήθεν αναρωτιέται. «Οι επικριτές βλέπουν στις δράσεις αυτές (της ιαπωνικής κυβέρνησης) το προκαταρκτικό σκαλοπάτι της κρατικής χρεοκοπίας» ισχυρίζεται στους τίτλους του και το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ». Μεγάλος καημός για την Ιαπωνία!

*Δημοσιεύθηκε στο ¨ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Βιώνουμε την τελική, επώδυνη φάση μίας παρτίδας πόκερ, μεταξύ της πολιτικής και των τραπεζών, η οποία μάλλον έχει ξεφύγει από τον έλεγχο – με προβλεπόμενα θύματα τους αποταμιευτές, καθώς επίσης τους φορολογουμένους Πολίτες...

Mελλοντικά, η εκάστοτε «δήμευση» μέρους των τραπεζικών καταθέσεων θα ολοκληρώνεται απροειδοποίητα, από την Παρασκευή το απόγευμα, έως τη Δευτέρα το πρωί – ενώ, στην ιδανική της περίπτωση, οι καταθέτες δεν θα το αντιλαμβάνονται καθόλου. Το μόνο που θα διαπιστώνουν θα είναι, χαμηλότερο το υπόλοιπο του λογαριασμού τους τη Δευτέρα το πρωί – τα χρήματα τους λιγότερα.

Έτσι θα αποφεύγεται (θεωρητικά) μία τραπεζική επίθεση (bank run), καθώς επίσης το προσωρινό κλείσιμο των τραπεζών – όπως δυστυχώς συνέβη στην Κύπρο. Εντός του έτους, θα είναι έτοιμη μία ανάλογη κοινοτική οδηγία – ακόμη όμως είναι πολλά αυτά, τα οποία καλύπτονται από ομίχλη”.

Σύμφωνα με τον επίτροπο της Ευρωζώνης, σε περίπτωση χρεοκοπίας τραπεζών, οι απλοί καταθέτες θα προηγούνται, όσον αφορά τη «διάσωση» τους – θα ακολουθούν δηλαδή τα (όποια) εγγυητικά κεφάλαια, καθώς επίσης το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ΤΧΣ), το οποίο δεν έχει ουσιαστικά δημιουργηθεί για κάτι τέτοιο.

Εάν πράγματι ισχύουν τα παραπάνω, είμαστε αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο «πολιτισμικό σοκ» - πόσο μάλλον αφού είναι αδύνατον να αξιολογήσει ένας απλός καταθέτης, όπως απαιτούν οι ευρωπαίοι πολιτικοί σήμερα, τη βιωσιμότητα ή μη της τράπεζας, στην οποία εμπιστεύεται τις αποταμιεύσεις του.

Πολύ περισσότερο, είναι εντελώς ανέφικτη μία τέτοια αξιολόγηση, ακόμη και από έμπειρους αναλυτές, στο σημερινό «παγκοσμιοποιημένο» περιβάλλον - όπου το μέγεθος της τράπεζας δεν είναι τόσο σημαντικό, όσο η πολύπλοκη «δικτύωση» της, τα παράγωγα στα οποία είναι εκτεθειμένη, τα υπόλοιπα επενδυτικά ρίσκα που έχει αναλάβει κοκ., ενώ ελλοχεύει μία τραπεζική βόμβα μεγατόνων (ανάλυση μας) στα θεμέλια της Ευρώπης.  

ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ

Ειδικά όσον αφορά τη «δικτύωση», ο χρηματοπιστωτικός τομέας γενικά είναι σε τέτοιο βαθμό αλληλένδετα συνδεδεμένος, όπουαρκεί η χρεοκοπία μίας «συστημικής» τράπεζας, για να καταρρεύσει ολόκληρο το χάρτινο οικοδόμημα. Ακριβώς για το λόγο αυτό η φράση «too big to fail», πολύ μεγάλη για να πτωχεύσει δηλαδή, έχει αντικατασταθεί από την έννοια «tooconnected to fail» - πολύ δικτυωμένη για να χρεοκοπήσει.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη ελβετικού πανεπιστημίου (ETH Ζυρίχης), ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα είχε καταρρεύσει κατά τη διάρκεια της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων (subprime), εάν η Fed δεν είχε βοηθήσει (παράλληλα με τη διάσωση κάποιων τοπικών τραπεζών), έναν «πυρήνα» από 22 περίπου διεθνείς τράπεζες, παρέχοντας τους σχεδόν απεριόριστη ρευστότητα (1,2 τρις $).       

Εάν κάποια από αυτές τις 22 τράπεζες (μεταξύ των οποίων βελγικές, ελβετικές, γαλλικές, βρετανικές και γερμανικές), αδυνατούσε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της, θα είχε καταστραφεί («καεί») το 70% των περιουσιακών στοιχείων όλων μαζί – με αποτέλεσμα την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος (Διάγραμμα: ETH Ζυρίχης).

Η ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Το γεγονός αυτό θα είχε αναμφίβολα συμβεί, εάν η αμερικανική κεντρική τράπεζα δεν τις είχε βοηθήσει – κάτι που τεκμηριώνεται από το ότι, οι υποχρεώσεις αυτών των τραπεζών απέναντι στη Fed, υπερέβαιναν κάποιες φορές ακόμη και το εξαπλάσιο της χρηματιστηριακής αξίας τους. Σύμφωνα με τη μελέτη δε, η απώλεια ενός 10% των απαιτήσεων, όσον αφορά τις 22 αυτές τράπεζες, οδηγεί σε συνολικές ζημίες της τάξης του 60%, λόγω της μεταξύ τους δικτύωσης.

Συνεχίζοντας, με βάση τη συγκεκριμένη οικονομική μελέτη, συνολικά 147 χρηματοπιστωτικοί όμιλοι κυβερνούν ολόκληρο τον πλανήτη – ενώ για τις τράπεζες είναι ελκυστική η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δικτύωση τους, αφού έτσι εξασφαλίζουν το πλεονέκτημα της διάσωσης τους από τον κυρίαρχο του παιχνιδιού, από τη Fed, όσο λάθη και αν κάνουν.

Φυσικά στους 147 αυτούς ομίλους ανήκουν και εκείνοι οι επενδυτές, οι οποίοι δανείζουν τα χρήματα τους στις τράπεζες– όπως η Qatar Investment Authority, η Blackrock, τα κρατικά επενδυτικά κεφάλαια της Σιγκαπούρης, της Σαουδικής Αραβίας κοκ.  

Υπάρχει βέβαια ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, ένα μεγάλο πρόβλημα των τραπεζών καλύτερα, όσον αφορά την έρευνα των συναδέλφων μας – οι οποίοι, όπως όλοι μας, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο, προβλέποντας τι θα μπορούσε να συμβεί για να αποφευχθεί, παρά το ότι κατηγορούνται άδικα ότι δεν προτείνουν λύσεις (στην προκειμένη περίπτωση, οι αυτονόητες λύσεις είναι η «κατάτμηση» των «συστημικών» τραπεζών, η αυστηρή απαγόρευση να δικτυώνονται, καθώς επίσης να μεγαλώνουν επικίνδυνα, εξαγοράζοντας συνεχώς η μία την άλλη, ο διαχωρισμός τους είτε σε επενδυτικές, είτε σε καθαρά τραπεζικές κοκ.).

Το πρόβλημα είναι το ότι, οι μεγάλες τράπεζες δεν δίνουν ακριβή στοιχεία, όσον αφορά τις τοποθετήσεις τους, τα ρίσκα που έχουν αναλάβει, το μεταξύ τους δανεισμό κλπ. – ενώ είναι σε όλους γνωστό πως αποκρύπτουν ότι μπορούν, ενώ εμπλέκονται σε μεγάλες απάτες όπως, για παράδειγμα, στο σκάνδαλο Libor.

Επί πλέον όλων αυτών των απαράδεκτα «ομιχλωδών» καταστάσεων, οι κεντρικές τράπεζες χειραγωγούν την τιμή του χρυσού, «πλαστογραφούν» τα επιτόκια των ομολόγων του δημοσίου, «εκτρέφουν» τη βόμβα των παραγώγων (ανάλυση μας), επιτρέπουν το σκιώδη τραπεζικό τομέα κλπ.

Επομένως, το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι αδύνατον να ελεγχθεί ως οφείλει -  με αποτέλεσμα να είμαστε όλοι «έρμαιο» των διαθέσεων των τραπεζών (πόσο μάλλον όταν «υπηρετούνται» από την Πολιτική, εις βάρος των Πολιτών).

Ολοκληρώνοντας, το «μοντέλο» της Κύπρου έκανε απολύτως σαφείς τις προθέσεις των κυριάρχων του παιχνιδιού – ενώ το παράλληλο «μοντέλο» της Σουηδίας, η οποία έχει σχεδόν απαγορεύσει τις συναλλαγές με μετρητά (άρα και τα μετρητά χρήματα), επιτρέποντας μόνο τις τραπεζικές συναλλαγές, τεκμηριώνει τις προσπάθειες της απόλυτης υποδούλωσης των πολιτών στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των κρατών τους: την επερχόμενη δικτατορία των τραπεζών.

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ

Προφανώς, είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να μην συμβάλλουμε, με όλα όσα λέμε ή γράφουμε, στη δημιουργία εκείνου του κλίματος πανικού, το οποίο θα οδηγούσε στη μαζική επίθεση (Bank run) εναντίον των τραπεζών – με αποτέλεσμα να καταρρεύσει ολοκληρωτικά το «σύστημα», με τη «βοήθεια» της γνωστής σε όλους μας «αυτοεκπληρούμενης» προφητείας.

Από την άλλη πλευρά, θεωρούμε ότι είμαστε επίσης υποχρεωμένοι να μην αποκρύπτουμε την αλήθεια – το τι πραγματικά ισχύει ή συμβαίνει δηλαδή, έτσι ώστε να είναι κανείς σε θέση να αποφασίσει ψύχραιμα τον τρόπο, με τον οποίο θα προστατεύσει όσο το δυνατόν καλύτερα τα περιουσιακά του στοιχεία.   

Στα πλαίσια αυτά οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι, υπάρχει από πολλά χρόνια πριν μία ευρωπαϊκή οδηγία, η οποία αφορά την εγγύηση των καταθέσεων. Σύμφωνα με την οδηγία, εάν ισχύουν βέβαια οι πληροφορίες μας, η ιδία συμμετοχή των καταθετών στην εγγύηση αυτή είναι 10% - γνωστή επομένως στους ιθύνοντες.  

Αναλυτικότερα, κάθε καταθέτης είναι υποχρεωμένος από την οδηγία να συμβάλλει στη διάσωση της τράπεζας του με το 10% των καταθέσεων του – το όριο δε, κάτω από το οποίο δεν υπάρχει υποχρέωση συμμετοχής του, είναι τα 20.000 €. Με άλλα λόγια, όλοι όσοι διαθέτουν καταθέσεις άνω των 20.000 € σε μία τράπεζα, η οποία κινδυνεύει να χρεοκοπήσει, είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στη διάσωση της - με το 10% των αποταμιεύσεων τους σε αυτήν.

Βέβαια, η οδηγία επιτρέπει στα κράτη-μέλη τη δυνατότητα να παρέχουν στους πολίτες τους αυξημένα επίπεδα καταθέσεων, κάτω από τις οποίες δεν θα συμμετέχουν με το 10% των χρημάτων τους – όπως έπραξε η Γερμανία, η οποία αύξησε το όριο στις 100.000 €, η Αυστρία, η Ελλάδα κλπ.

Εν τούτοις, με κριτήριο τα ταμεία εγγυήσεων καταθέσεων, έχουμε την άποψη ότι οι υποσχέσεις αυτές είναι μάλλον ευχολόγια, εάν τυχόν συμβεί το μοιραίο – αφού δεν υπάρχουν ούτε «κατά διάνοια» τόσα χρήματα διαθέσιμα, όσες είναι οι καταθέσεις.

Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί αναγράφονται οι υποχρεώσεις των τραπεζών ορισμένων κρατών, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ των χωρών τους (μεγέθη κατά προσέγγιση, επειδή προέρχονται από διάγραμμα):

Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ

Στην πραγματικότητα, τα «χρηματικά εγχειρήματα» (Money Businesses), όπως για παράδειγμα οι καταθέσεις έναντι τόκων, ανήκουν στις «συναλλαγές», εντός των πλαισίων της ελεύθερης αγοράς – όπου κανείς μπορεί να κερδίσει ή να χάσει τα κεφάλαια του. Επομένως, δεν είναι τόσο παράλογο, όσο φαίνεται, το να επιβαρύνεται κανείς με τις ζημίες της τράπεζας, στην οποία καταθέτει τα χρήματα του, με σκοπό να κερδίσει τόκους.

Εν τούτοις, η πολύ στενή συνεργασία μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κλάδου και της Πολιτικής, κατά τη διάρκεια της παρούσας κρίσης χρέους, δημιούργησε την εσφαλμένη εντύπωση στους Πολίτες, σύμφωνα με την οποία η ασφάλεια και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, ανήκει στις υποχρεώσεις του κράτους.

Ένας δεύτερος λόγος είναι το ότι, οι τράπεζες λειτουργούν πλέον ως ολιγοπώλια – αφού δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, όσον αφορά τα επιτόκια καταθέσεων και δανεισμού. Η συμπεριφορά αυτή των τραπεζών, η οποία στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται, αφού δημιουργεί de facto καρτέλ, οδήγησε τους καταθέτες στη λανθασμένη πεποίθηση ότι, οι τράπεζες είναι κρατικές, κοινωφελείς επιχειρήσεις όπως η ύδρευση, ο ηλεκτρισμός κοκ. 

Επί πλέον αυτών, η μέθοδος της διάσωσης (Bail out) των τραπεζών, με την οποία το κράτος μεταφέρει τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών του στα ταμεία τους, επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό του (οπότε το δημόσιο χρέος), έδωσε την εντύπωση ότι, οι καταθέτες είναι ασφαλισμένοι ότι και αν συμβεί – ακόμη και αυτοί οι οποίοι κατέθεταν τα χρήματα τους κερδοσκοπικά σε εκείνες τις τράπεζες, οι οποίες προσέφεραν πολύ πιο υψηλά επιτόκια από τις άλλες.

Την ίδια στιγμή οι Πολίτες, οι οποίοι κατηγορούν τις κυβερνήσεις τους για τη διάσωση των τραπεζών με τα δικά τους χρήματα, απαιτούν να είναι εγγυημένες οι καταθέσεις τους – μία εντελώς οξύμωρη κατάσταση, αφού το ένα αναιρεί το άλλο. Ειδικά όσον αφορά όμως αυτούς, οι οποίοι δεν έχουν καταθέσεις, ενώ καλούνται να πληρώσουν μέσω της φορολόγησης τους τη διάσωση των τραπεζών, η αδικία είναι εμφανέστατη.

Περαιτέρω, η ίδια η έννοια της εγγύησης των καταθέσεων κάτω των 100.000 €, θα μπορούσε να οδηγήσει τράπεζες και καταθέτες σε διάφορα «τρικ» – όπως, για παράδειγμα, σε τράπεζες που δεν θα δέχονται καταθέσεις άνω των 100.000 €, σε καταθέτες που θα «μοιράζουν» τις αποταμιεύσεις τους σε περισσότερες τράπεζες, έτσι ώστε να μην υπερβαίνουν τις 100.000 € κλπ.

Επομένως η όλη διαδικασία, η οποία έχει ακολουθηθεί σήμερα, η οποία, μεταξύ άλλων, εξέθρεψε το φαύλο κύκλο της διάσωσης των κρατών από τις τράπεζες, αμέσως μετά τη διάσωση των τραπεζών από τα κράτη κοκ., πρέπει να σταματήσει το γρηγορότερο δυνατόν – πριν είναι ακόμη πολύ αργά για όλους τους συμμετέχοντες.  

Ο Πίνακας ΙΙ, στον οποίο φαίνεται πόσα ομόλογα δημοσίου κατέχουν οι τράπεζες σε ορισμένα κράτη της περιφέρειας, στα οποία έχουν την έδρα τους είναι χαρακτηριστικός:

Αφού λοιπόν δημιουργηθούν τέτοιας μορφής τράπεζες, οι οποίες θα χρεώνουν τις υπηρεσίες τους στους πελάτες τους, αντί να προσφέρουν τόκους (οι καταθέσεις αυτές θα έχουν, κατά κάποιον τρόπο, αρνητικά επιτόκια), τότε θα μπορούν (και θα πρέπει) να συμμετέχουν στη διάσωση εκείνων των τραπεζών, οι οποίες προσφέρουν τόκους, οι πελάτες τους – επίσης, οι μέτοχοι και οι δανειστές τους.

Απλούστερα, αυτοί που καταθέτουν τα χρήματα τους μόνο προς φύλαξη, σε ειδικά τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία δεν θα κερδοσκοπούν με τις καταθέσεις (δεν θα τις επενδύουν κλπ.), δεν θα πρέπει να ευθύνονται καθόλου - με την υπευθυνότητα να μεταφέρεται στο κράτος.

Αντίθετα, όλοι όσοι κερδίζουν καταθέτοντας τα χρήματα τους, θα πρέπει να έχουν την ευθύνη οι ίδιοι – σε καμία περίπτωση το κράτος και οι φορολογούμενοι του.

Με τον τρόπο αυτό δεν θα εκμεταλλεύονται οι μεγάλες τράπεζες το μέγεθος και τη δικτύωση τους – ενώ θα λειτουργεί σωστά η ελεύθερη αγορά, αφού εκείνες οι τράπεζες που παράγουν ζημίες, θα χρεοκοπούν και θα κλείνουν.

Η ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ

Είναι προφανές ότι, εάν επιτευχθεί η ενοποίηση του τραπεζικού κλάδου της Ευρωζώνης, θα ακολουθήσει σχεδόν νομοτελειακά τόσο η δημοσιονομική, όσο και η πολιτική της ολοκλήρωση.

Κατά τη δική μας άποψη τώρα είναι επίσης προφανές ότι, η Γερμανία θα τοποθετήσει πάρα πολλά εμπόδια στο εγχείρημα -έτσι ώστε να εξασφαλίσει το χρόνο που έχει ανάγκη για να μελετήσει διεξοδικά εναλλακτικές λύσεις (έξοδο από το ευρώ κλπ.).

Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται όχι μόνο το νέο αντιευρωπαϊκό κόμμα που ιδρύθηκε (άρθρο), αλλά και οι αντιθέσεις ορισμένων οικονομολόγων -  σύμφωνα με τους οποίους θα ήταν προτιμότερη η διάσωση των κρατών από αυτήν των τραπεζών, αφού θα απαιτούταν περί τα 3,4 τρις € για τα κράτη, έναντι 9,3 τρις € για τις τράπεζες.

Εμπόδια τοποθετούνται και στο ESM, αφενός μεν με αιτία το ότι δεν δημιουργήθηκε για τη διάσωση των τραπεζών αλλά των κρατών, αφετέρου πως δεν έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια - αφού τα 700 δις € που διαθέτει δεν θα έφταναν σε καμία περίπτωση.

Παρά το ότι δε έχουν προταθεί λύσεις και για τις δύο «ενστάσεις» (αύξηση των κεφαλαίων του ESM, ίδρυση θυγατρικών του με αντικείμενο τη διάσωση τραπεζών), η Γερμανία δεν φαίνεται να συμφωνεί - γεγονός που μάλλον τεκμηριώνει τους φόβους των υπολοίπων και ειδικά της Γαλλίας η οποία, κινδυνεύοντας όσο ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης, έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες της στην τραπεζική ενοποίηση            

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι καταθέσεις δεν είναι σε καμία περίπτωση εγγυημένες – ενώ οι ηγέτες της Ευρωζώνης έχουν πανικοβληθεί, υποσχόμενοι πράγματα που είναι αδύνατον να τηρήσουν (ως συνήθως συμβαίνει). Βιώνουμε λοιπόν το τέλος μίας παρτίδας πόκερ, μεταξύ της πολιτικής και των τραπεζών, η οποία έχει μάλλον ξεφύγει από τον έλεγχο.

Κατά την άποψη πολλών, δεν είναι πλέον δυνατόν να αποφευχθεί η δήμευση ενός μέρους των καταθέσεων – κυρίως λόγω των τεράστιων λαθών της πολιτικής, της τραπεζικής βόμβας μεγατόνων στα θεμέλια του συστήματος, της υπερχρέωσης της Δύσης κοκ.

Εν τούτοις, θα ήταν εντελώς άδικο να υποχρεωθούν οι Πολίτες σε μία τέτοιου είδους θυσία, χωρίς να δημιουργηθούν τουλάχιστον θετικές προοπτικές για το μέλλον τους – μεταξύ άλλων, μέσα από τις λύσεις που έχουμε προτείνει στο σημερινό ή σε παλαιότερα κείμενα μας.  

Δυστυχώς, εάν οι εξαιρετικά επώδυνες αυτές λύσεις δεν συνοδευτούν από τις απολύτως απαραίτητες ενέργειες, όσον αφορά την ευρύτερη κρίση χρέους (ευρωομόλογα, ελεγχόμενος πληθωρισμός, ενεργοποίηση της ΕΚΤ κλπ.), τότε θα είναι δώρο άδωρο -γεγονός που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε θυσία, αφού θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της ειρήνης και της ευημερίας σε ολόκληρο τον πλανήτη μας.

Εάν βέβαια η Γερμανία επιχειρήσει να «αποδράσει» (ανάλυση μας), κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο αφού θα έλθει αντιμέτωπη με την αθέτηση πληρωμών εκ μέρους πολλών άλλων χωρών-εταίρων της (κυρίως της Ιταλίας και της Ισπανίας), είναι πιθανόν να προκληθούν πολλές παρενέργειες – οι οποίες πρέπει επίσης να αποφευχθούν, με κάθε θυσία.

Βασίλης Βιλιάρδος

http://www.sofokleous10.gr 

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2QucZeIfL

Αντιπρόεδρος ο Βενιζέλος

 Ως προοίμιο αλλαγών στην κυβέρνησης και μεγαλύτερης άμεσης συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ερμηνεύεται η σύσταση έξι νέων θέσεων αναπληρωτών υπουργών, με απόφαση του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά, που δημοσιεύθηκε ήδη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.  Αν και  στιο Μαξίμου επιμένουν ότι πρόκειταιι για «τεχνικό ζήτημα» και  ότι επιδιώκεται μόνον να έχουν όλα τα υπουργεία ενιαία δομή, κομματικά στελέχη και πολιτικοί σχολιαστές θεωρούν βέβαιο ότι η πλήρωση αυτών των νέων θέσεων  θα συνδυασθεί με  ευρύτερο ανασχηματισμό. Αλλωστε το ΠΑΣΟΚ τον έχει ήδη ζητήσει, επιδιώκοντας ουσιαστικότερη άμεση συμμετοχή στη διακυβέρνηση, ενώ η ΔΗΜΑΡ έχει επισημα΄νει δυσλειτουργίες που καθιστούν άναγκαία την ανασύνθεση του υπουργικού συμβουλίου.
 Στο προσκήνιο επανέρχεται το παλαιότερο σενάριο συμμετοχής στην κυβέρνηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος θα αναλάβει την αντιπροεδρία της κυβέρνησης. Πρόσφατες δηλώσεις και δημόσιες τοποθετήσεις του κ. Βενιζέλου ενισχύουν  αυτό το ενδεχόμενο.
 Υπερ της ανάλψης κυβερνητικών ευθυνών από τον πρόεδρο και από βουλευτές του Κινήματος έχουν ταχθεί  ήδη δημοσίως πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Στην Ιπποκράτους εκτιμούν ότι αυτό θα βοηθούσε το κόμμα στην προσπάθεια επανασυσπείρωσης  και ανάκτησης ψηφοφόρων.
 Διιστάμενες απόψεις εκφράζονται στους κόλπους της ΔΗΜΑΡ, όπου ορισμένα στελέχη επιδιώκουν  να αναλάβουν υπουργικά χαρτοφυλάκια, αλλά η πλειοψηφία  εκτιμά ότι η άμεση συμμετοχή στην κυβέρνηση  είναι "δίκοπο μαχαίρι", καθώς μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη πολιτική φθορά στο κόμμα και να "κοστίσει ακριβά" σε πολιτική επιρροή και ψήφους.

Με την απόφαση του πρωθυπουργού, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ, δημιουργούνται θέσεις αναπληρωτών υπουργών στα υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δικαιοσύνης, Δημόσιας Τάξεη, Τουρισμού, Ναυτιλίας και Μακεδονίας- Θράκης, ενώ προστίθεται δεύτερη θέση υφυπουργού στο υπουργείο Παιδείας - Πολιτισμού.
Ετσι  πρωθυπουργός μπορεί ανά πάσα στιγμή να ενσωματώσει και άλλα στελέχη στο τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα, χωρίς ταυτόχρονα να αλλάξει τους υπουργούς.

Είναι γνωστό ότι ο κ. Σαμαράς δεν είναι και πολύ ευχαριστημένος από το έργο πολλών υπουργών. Αυτή η κίνηση του δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσει πιο εύκολα στις αλλαγές που χρειάζονται, ενώ τον διευκολύνει έναντι και του ΠΑΣΟΚ που ζητάει να έχει και μεγαλύτερη συμμετοχή στην κυβέρνηση. 





sofokleousin

Απαλλάχθηκε από την καταβολή ΦΠΑ η Hoechtief ; και εσυ ΜΑΛΑΚΑ ψηφοφόρε πηγαινε στις ΦΥΛΑΚΕΣ τοιυ ΡΟΥΠΑΚΙΩΤΗ

σ.σ.netakias – Γράφαμε :

• 10/2/2012 ΔΙΑΠΛΟΚΗ : Κόβουν Μισθούς, Χαρίζουν στη Hochtief 
• 8/7/ 2012 (olympia.gr Κύριε Χατζηδάκη αν δεν ξέρετε για την Hochtief, ΔΙΑΒΑΣΤΕ…olympia) ο Υπουργός υπΑνάπτυξης κ.κ.Χατζηδάκης είχε δηλώσει άγνοια για το θέμα κι εμείς ήμασταν “συνωμοσιολόγοι” και “υπερβολικοί”.
• Η “‘αγνοια” του, μας κόστισε 163.000.000,00 € .
• Μια απορία, πως μπορεί να απαλλαγεί κάποιος από κάτι που είναι “συνωμοσιολογία”;

Απαλλάχθηκε από την καταβολή ΦΠΑ η Hoechtief με τις πλάτες Σημίτη

Απαλλάχθηκε από την καταβολή ΦΠΑ η Hoechtief με τις πλάτες Σημίτη. Ο Παπανδρέου αρνείται να παρουσιαστεί στην προκαταρκτική. Την ίδια στιγμή κάθε Έλληνας είναι εν δυνάμει καταζητούμενος για το πάρτι της διαφθοράς.

Προκλητικοί και αμετανόητοι οι καταστροφείς της χώρας,

καταστρατηγούν κάθε έννοια νομιμότητας την ώρα που Έλληνες του μεροκάματου διώκονται ανηλεώς από την εφορία, τις τράπεζες, τις ερινύες του καθεστώτος Σημίτη.

Ο Παπανδρέου με μία πρωτοφανή αδιαφορία για τους δημοκρατικούς θεσμούς, αρνείται να παραστεί στην προκαταρκτική για την λίστα Λαγκάρντ, εξοργίζοντας ακόμα και τον Βενιζέλο. Αντ’ αυτού, επαναλαμβάνει την αποστολή υπομνήματος, λες και πρόκειται για απλή εξεταστική επιτροπή, όπως στις περιπτώσεις Siemens και Βατοπαιδίου.

Τα μέλη της εξεταστικής κατά πλειοψηφία ανέχθηκαν αυτή την συμπεριφορά και αποφάσισαν να μην κληθεί εκ νέου, χωρίς αυτή η απόφαση να τεκμηριωθεί όπως ορίζει ο νόμος. Γεγονός που ο κύριος Μαρκογιαννάκηςοφείλει να γνωρίζει λόγω της θητείας του στον χώρο της δικαιοσύνης.

Η καταστρατήγηση της νομιμότητας όμως έχει και συνέχεια, δείχνοντας περίτρανα τι ακριβώς είναι το“Βρετανικό δίκαιο”.

Πάρτι στην υγειά των κορόιδων και του Σημίτη κάνουν οι Γερμανοί - Απαλλάχθηκε από την καταβολή ΦΠΑ η γερμανική εταιρία διαχείρισης του Ελ.Βενιζέλος

Η πολύμηνη κόντρα ελληνικού Δημοσίου και της γερμανικής εταιρίας Hochtief που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος έληξε χθες, με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου του Λονδίνου σχετικά με την απόδοση ή μη 163 εκατομμυρίων ευρώ προς το ελληνικό κράτος.

Η απόφαση ήταν αρνητική, γεγονός που απάλλαξε τους Γερμανούς από την καταβολή του ΦΠΑ και των ανάλογων προσαυξήσεων και δικάστηκε στο εν λόγω δικαστήριο, μιας και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε φροντίσει να προστατέψει κατά την υπογραφή της σύμβασης, τα συμφέροντα των φίλων του Γερμανών.

Η σύμβαση που υπεγράφη το 1996 δίνει κάθε πλεονέκτημα στη γερμανική εταιρία που αναμενόμενα απαλλάχθηκε, αφού ο Σημίτης είχε φροντίσει να προστατέψει τους “φίλους” του με κάθε μέσο. Αποτέλεσμα είναι η Hochtief να βγάλει από χθες το Ελευθέριος Βενιζέλος από τη λίστα των προς πώληση αεροδρομίων, διότι όπως εκτιμά η Deutsche Bank η αξία του θα ξεπεράσει τα επόμενα χρόνια τα 1,2 δισ. ευρώ.

Το παρασκήνιο του αεροδρομίου βασικά μπάζει από παντού, μιας και τη χρηματοδότηση είχε αναλάβει η ευρωπαϊκή ένωση μαζί με το ελληνικό δημόσιο. Τα σενάρια μάλιστα θέλουν, πολλούς από τους Επιτρόπους να πιέζουν να δοθεί το έργο στη γερμανική εταιρία, ιδιαίτερα δε ο Επίτροπος Χρηματοδοτήσεων Βολφ Ματίες, του οποίου διευθυντής ήταν ο σημερινός Ύπατος της Μέρκελ στην Αθήνα, Χόρστ Ράιχενμπαχ.

Ύστερα από όλα αυτά, ο συνεργάτης του Σημίτη, ο κύριος Στουρνάρας έχει το θράσος να απαιτεί από τους Έλληνες θυσίες και τήρηση της νομιμότητας. Κάποιοι προφανώς θέλουν ολόκληρη την Ελλάδα “Σκουριές”.

To ρεπορτάζ είναι από το www.newsbomb.gr

Διατελώ Υμέτερος,

Netakias

Το ανέκδοτο της ημέρας: έξι νέοι αναπληρωτές υπουργοί!

Την ώρα που η τρόϊκα απαιτεί περικοπή κρατικών δαπανών η κυβέρνηση περνάει σε ΦΕΚ την ίδρυση νέων υπουργικών θέσεων και επικαλείται την...τρόϊκα.

Χρειάζεται να αποκτήσει αναπληρωτές υπουργός το υπουργείο Τουρισμού; Το Ναυτιλίας; Ακόμα περισσότερο, το Μακεδονίας- Θράκης που είχε καταργηθεί και επανιδρύθηκε για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους στη Βόρεια Ελλάδα; Η απάντηση είναι προφανής. Όταν η τρόϊκα απαιτεί περικοπή των δημοσίων δαπανών, έξι επιπλέον αναπληρωτές υπουργοί σημαίνει στρατιά νέων συμβούλων, υπουργικά αυτοκίνητα, κόστη εγκατάστασης κλπ. Κι'  όμως η κυβέρνηση είναι πολύ πιθανό να αποκτήσει έξι νέους αναπληρωτές υπουργούς και έναν ακόμα υφυπουργό. Κάποιοι υποστηρίζουν πως οι 4 εκ των 6 που αναφέρονται σε ΦΕΚ αποτελούν προπέτασμα καπνού για τις "βεντούζες"- αναπληρωτές που επιδιώκει να βάλει ο πρωθυπουργός στα υπουργεία των κ.κ Μανιτάκη και Ρουπακιώτη, οι οποίοι δεν είναι εφικτό να αντικατασταθούν επειδή τους υποστηρίζει ο Φώτης Κουβέλης. Το πιο αστείο απ΄ όλα είναι ότι το Μαξίμου επικαλείται την τρόϊκα. Ήτοι ότι αποτελεί μνημονιακή επιταγή η εξομοίωση των οργανογραμμάτων των υπουργείων και η ίδρυση των θέσεων!
Έτσι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να μεγαλώσει, καθώς με απόφαση του Αντώνη Σαμαρά συστάθηκαν νέες θέσεις αναπληρωτών υπουργών σε έξι υπουργεία, στα οποία μέχρι τώρα δεν προβλεπόταν αντίστοιχη δυνατότητα. Η απόφαση για τις θέσεις των έξι αναπληρωτών υπουργών και του ενός υφυπουργού δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Η πρωτοβουλία του κ. Σαμαρά είναι προάγγελος ανασχηματισμού, με πιθανότερες ημερομηνίες να θεωρούνται αυτές μετά το Πάσχα.
ΤΑ ΕΞΙ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΦΕΚ
Οι έξι νέες θέσεις αναπληρωτών υπουργών αποφασίστηκαν για τα υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δικαιοσύνης, Δημοσίας Τάξεως, Τουρισμού, Ναυτιλίας και Μακεδονίας Θράκης, καθώς και μια νέα θέση υφυπουργού στο Παιδείας - Πολιτισμού.
Από το Μέγαρο Μαξίμου δεν επιβεβαιώνεται η πρόθεση για ανασχηματισμό και γίνεται λόγος για ένα τεχνικό ζήτημα, ώστε όλα τα υπουργεία να έχουν τη δυνατότητα για μία ενιαία δομή, στο πλαίσιο των νέων οργανογραμμάτων που θα πρέπει να δημιουργηθούν. Ωστόσο η απόφαση για τη δημιουργία των θέσεων νέων αναπληρωτών υπουργών λύνει τα χέρια του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο πώς θα χειριστεί την πίεση του ΠΑΣΟΚ που θέλει μεγαλύτερη συμμετοχή με πολιτικά πρόσωπα στην κυβέρνηση.
Μάλιστα ενδεχομένως με τα νέα στελέχη στο κυβερνητικό σχήμα να βελτιωθεί η λειτουργία του και να περιοριστούν οι καθυστερήσεις σε υπουργεία με μεγάλο φόρτο εργασίας -κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις της Τρόικα-, όπως το Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
ΑΠΟ 41 ΣΕ 48 ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ;
Με τις νέες προσθήκες των έξι αναπληρωτών υπουργών και του ενός υφυπουργού, τα πρόσωπα που θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση μαζί με τον πρωθυπουργό, από 41 που είναι σήμερα θα φτάσουν τα 48.


πηγη

Οι τιμές δεν πέφτουν, στα χαρτιά ο αποπληθωρισμός

Η εσωτερική υποτίμηση έπιασε μόνον μισθούς-συντάξεις
Από την εποχή ακόμη του πρώτου Μνημονίου, η τρόικα λογάριαζε ότι οι περικοπές μισθών-συντάξεων δεν θα είναι τόσο οδυνηρές, γιατί με τη μείωση των εισοδημάτων  και της καταναλωτικής ζήτησης θα έπεφταν και οι τιμές. Μετά από τρία χρόνια σκληρής λιτότητας και αυξανόμενης ανεργίας, είναι πλέον πασιφανές ότι αυτό δεν έχει γίνει. Η ακρίβεια «ζει και βασιλεύει». Η «εσωτερική υποτίμηση» στην οποία βασίσθηκαν πολλά σενάρια των τροϊκανών, έγινε μόνον στις αμοιβές εργασίας και στα εισοδήματα.
Τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν βέβαια ότι η ελληνική οικονομία μπαίνει σε φάση αποπληθωρισμού, καθώς τον Μάρτιο ο πληθωρισμός ήταν αρνητικός (-0,2%), πρώτη φορά εδώ και 45 χρόνια. Είναι μια εικονική πραγματικότητα, που δεν φαίνεται στα ράφια των σουπερμάρκετ, στις λαϊκές αγορές και στα καταστήματα, εκεί όπου τα ελληνικά νοικοκυριά ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος τους.
Το αναγνώρισε πρόσφατα ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, στην Εκθεση του για την κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, επισημαίνοντας ότι οι τιμές δεν έχουν ακολουθήσει την πτωτική πορεία των αμοιβών εργασίας και ότι παρά την ύφεση,  τα περιθώρια κέρδους σε πολλούς επιχειρηματικούς κλάδους παραμένουν δυσανάλογα υψηλά – και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν διευρυνθεί.
Ανάλογες εκτιμήσεις διατυπώνει τώρα και το Ινστιτούτο Εμπορίου και Υπηρεσιών (ΙΝΕΜΥ) της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου. Οι απόψεις του έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, διότι προέρχονται από έναν φορέα που εκπροσωπεί εμπόρους και εμπορικές επιχειρήσεις – αυτούς δηλαδή που θεωρούνται κατά κύριο λόγο «υπεύθυνοι» για την ακρίβεια στην αγορά.
Χωρίς να προσπαθεί να συγκαλύψει και να μεταθέσει το μέρος ευθύνης που αναλογεί στις εμπορικές επιχειρήσεις, το Ινστιτούτο καταγράφει σε ειδική μελέτη-ανάλυση τους λόγους για τους οποίους  στην Ελλάδα συμβαίνει το «οικονομικό παράδοξο» να παραμένουν υψηλές (ή και να αυξάνονται) οι τιμές των καταναλωτικών προϊόντων, ενώ τα εισοδήματα και η ζήτηση μειώνονται.
Όπως επισημαίνεται στην ανάλυση, οι λόγοι είναι πολλοί: Αυξανόμενες φορολογικές επιβαρύνσεις, υψηλός ΦΠΑ, ολιγοπωλιακή διάρθρωση της αγοράς, λειτουργία καρτέλ στο χονδρεμπόριο και στις λιανικές πωλήσεις, αθέμιτες πρακτικές των πολυεθνικών με υπερτιμολογήσεις εισαγόμενων προϊόντων, διακοπή πιστώσεων προς τις εισαγωγικές επιχειρήσεις από ξένους προμηθευτές
Για τον ΦΠΑ στην ανάλυση τονίζεται ότι η αναπροσαρμογή του σε 23% όχι μόνον αύξησε αναλογικά τις τιμές, αλλά έδωσε αφορμή για πρόσθετες αυξήσεις, οι οποίες παγιώθηκαν εν συνεχεία.
Μεγάλες ευθύνες για τη διατήρηση υψηλών τιμών καταλογίζονται στις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά μέσω θυγατρικών: Με ενδοομιλικές συναλλαγές φουσκώνουν τις τιμές, μεταφέροντας παράλληλα κέρδη στο εξωτερικό, προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολογία στην Ελλάδα. Οι εν Ελλάδι θυγατρικές εισάγουν προϊόντα με τεχνητά υψηλό κόστος, το οποίο μετακυλύουν στους καταναλωτές.
Ενας άλλος παράγων «ακρίβειας» είναι η  ολιγοπωλιακή διάρθρωση μεγάλων κλάδων χονδρικού και λιανικού εμπορίου, που επιτρέπει τη λειτουργία  αφανών καρτέλ. Η πολιτική εναρμονισμένων τιμών «ευθύνεται» για το γεγονός ότι δεκάδες αγαθά ευρείας κατανάλωσης πωλούνται στην Ελλάδα 10%-45% ακριβότερα απ’ ό,τι σε χώρες με πολύ υψηλότερες αμοιβές εργασίας, όπως η Γερμανία, η Αυστρία, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής ικανή να αποτρέψει ή να περιορίσει αποτελεσματικά τη δράση των καρτέλ.
Ακόμη και το όφελος που  έχουν αποκομίσει οι εμπορικές επιχειρήσεις από τη συμπίεση των αποδοχών του προσωπικού τους και από την πτώση των ενοικίων, δεν έχει μεταφερθεί στις τιμές, επισημαίνει το Ινστιτούτο Εμπορίου. Κατά ένα μέρος αντισταθμίσθηκε από φόρους, εισφορές κλπ και κατά το υπόλοιπο αύξησε τα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων.
πηγή

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2QubnD7XN

Δεν εξελέγη πρόεδρος μετά και την τρίτη ψηφοφορία στην Ιταλία

 Οι ιταλοί εκλέκτορες απέτυχαν και πάλι σήμερα, όπως άλλωστε αναμενόταν, να εκλέξουν τον πρόεδρο της Ιταλίας στον τρίτο γύρο της ψηφοφορίας κατά τον οποίο ήταν ακόμη απαραίτητη μια πλειοψηφία δύο τρίτων, σύμφωνα με μια μερική καταμέτρηση των ψήφων.

Στα μισά της καταμέτρησης, πάνω από το ένα τρίτο των κοινοβουλευτικών και των περιφερειακών αντιπροσώπων είχαν ήδη ψηφίσει λευκό ή άλλους υποψηφίους από τον κύριο.

Τα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια ήταν περισσότερα από 420, καθιστώντας αδύνατο για οποιονδήποτε από τους υποψηφίους να πετύχει την πλειοψηφία των δύο τρίτων (672) των 1.007 εκλεκτόρων.

Από τον τέταρτο γύρο και μετά, η ψηφοφορία διεξάγεται με απόλυτη πλειοψηφία (504 ψήφοι) και ο νέος επίσημος υποψήφιος της αριστεράς, ο πρώην πρωθυπουργός Ρομάνο Πρόντι, έχει σοβαρές πιθανότητες να εκλεγεί.

Δείτε τι βρήκε μέσα σε ψάρι που αγόρασε…

Ο Rick Beattie από το Belfast μάλλον θα δυσκολευτεί να ξαναφάει φρέσκο ψάρι…

Ο άνδρας έντρομος ανακάλυψε μέσα στο φρέσκο ψάρι που αγόρασε από γνωστό supermarket ένα τεράστιο παράσιτο!

Το παράσιτο Cymothoa exigua, είναι γνωστό ως το παράσιτο που τρώει τη γλώσσα και ζει στη συνέχεια μέσα στο στόμα του ξενιστή του…Ο άνδρας ανέβασε τη φωτογραφία στο διαδίκτυο καταγγέλοντας τα σουπερμάρκετ Tesco.

Οι προφητείες του Χριστόδουλου για την κατάρρευση της Ελλάδας..

Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από τις ομιλίες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου: «Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς, και θα μας κυβερνούν πλούσιοι τραπεζίτες»

Όταν το 2005 ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει.

Κάποιοι ετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας (18/2/2005)

Τα αίτια της πρωτοφανούς εκστρατείας εναντίον της Εκκλησίας δεν είναι μόνον τα ανομήματά μας, υπαρκτά ή μη, είναι και άλλα πολλά. Όλα δείχνουν, και πολλοί πλέον το αποδέχονται, ότι οι επιθέσεις είναι συντονισμένες και μεθοδευμένες.

Τα σκάνδαλα είναι, κατά βάσιν, το ισχυρό επικάλυμμα που απευθύνεται στον λαό για να τον διαθέσει δυσμενώς εναντίον μας και να προετοιμάσει τα πνεύματα για τη γενική έφοδο που, όπως φαίνεται, επακολουθεί.

Μία από τις έντεχνες μεθοδεύσεις επηρεασμού ιδίως της νεολαίας είναι η πρόσκληση για συμμετοχή νέων ανθρώπων, και ειδικώς σπουδαστών, σε εκπομπές διασυρμού της Εκκλησίας. «Πόνεσε» και «πονάει» τις αντιεκκλησιαστικές δυνάμεις η αυξανόμενη εμπιστοσύνη της ελληνικής νεολαίας προς την Εκκλησία και αυτό θέλουν να το ανακόψουν με κάθε τρόπο, ακόμη καταστρέφοντας την εικόνα της Εκκλησίας μέσα στην ψυχή τους. Αλλά η νεολαία μας, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, έχει και κρίση και πίστη.

Τούτη την ώρα των σαρωτικών μεταλλαγών που η παγκοσμιοποίηση επιφέρει στους λαούς, ο ελληνορθόδοξος χαρακτήρας μας είναι απαραίτητος στην κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα και παράδοση έχει άμεση αναφορά στην ελληνορθόδοξη ιδιαιτερότητα μας. Αυτά τα δύο οφείλουμε να τα καλλιεργήσουμε αναπόσπαστα• δηλαδή, να μην επιτρέψουμε να γίνουμε πολτός μέσα στην Ευρώπη, χωρίς συνείδηση πολιτισμού, αλλά ασφαλώς ούτε και εθνοσοβινιστές.

Τώρα είναι η ώρα για τη μεγάλη έξοδο της Εκκλησίας μας προς την Ευρώπη, με κοινό παρονομαστή τον χριστιανισμό απέναντι στους κινδύνους του τεχνοκρατισμού, των απρόσωπων δομών, του έντεχνου περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πνευματικής φτώχειας. Αυτό το εξάμβλωμα θέλουν να επιβάλουν στον τόπο μας όσοι μάχονται την Εκκλησία ή θέλουν να της αφαιρέσουν ή, έστω, να της περιορίσουν— τη δυνατότητα αξιόπιστου λόγου.

Όσο ο παπάς της Εκκλησίας μας θα συνεχίσει το λαμπρό έργο του, όσο ο λαός θα μας εμπιστεύεται, κανείς δεν θα τολμά να μας επιτεθεί. Όταν όμως θα είμαστε ηθικά ανίσχυροι, τότε θα δεχτούμε έφοδο επιθέσεων και αυτή την πραγματικότητα βιώνουμε αυτόν τον καιρό. Δεν επιθυμώ να επεκταθώ περισσότερο στο σημείο αυτό, διότι γνωρίζω ότι όχι μόνο εμείς αλλά και ο λαός έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα βαθύτερα αίτια της οργανωμένης αυτής πολεμικής του γενικευμένου δημόσιου διασυρμού, για την οποία όμως το έναυσμα το δώσαμε εμείς.

Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας (1/2004)

Οι πολιτικοί μας αγνοούν τι είναι θεολογικά η Εκκλησία. Πολλοί από αυτούς την αντιμετωπίζουν σαν «αναγκαίον κακόν» ή «κακό μπελά» που τους απασχολεί, έχοντας με τους λειτουργούς της καθιερώσει ένα επικίνδυνο κατεστημένο, που μεταφράζεται ενίοτε σε αρνητικές ή θείες γι” αυτούς ψήφους.

Μιλούν για το «ιερατείο» και εννοούν σκοταδισμό και Μεσαίωνα. Βλέπουν τον ιερό κλήρο σαν ένα παρία της κοινωνίας, που απομυζά το κρατικό χρήμα, το χρήμα του λαού. Δεν αναγνωρίζουν στην Εκκλησία καμιά αναγεννητική αποστολή, τη θεωρούν αρμόδια για τα βρέφη και τους γέροντες, τα δύο άκρα της ζωής.

Οι περισσότεροι από αυτούς «εκκλησιάζονται» κατά τις επίσημες δοξολογίες, δεν ζουν μυστηριακή ζωή, δεν λειτουργούνται, δεν κοινωνούν. Την Εκκλησία τη βλέπουν και σαν αντίπαλο τους μερικές φορές, ιδίως όταν, στο πρόσωπο κάποιου δυναμικού ιεράρχη, φαίνεται να επηρεάζει μάζες λαού.

Κι εμείς, από το άλλο μέρος, έχουμε συμβιβαστεί με την κατάσταση αυτή, επιδιώξαμε και εγγραφήκαμε στους τροφίμους του κρατικού προϋπολογισμού, εισπράττουμε κάθε μήνα τον μισθό μας και μένουμε ικανοποιημένοι.

Ο κίνδυνος όμως του επαγγελματισμού καιροφυλακτεί και δεν καταλαβαίνουμε ότι όσο περισσότερο εξαρτόμαστε οικονομικά από το κράτος τόσο λιγότερη ελευθερία χειρισμών σε πελώρια θέματα έχουμε. Το αποτέλεσμα είναι να σιωπούμε όταν χρειάζεται να υψώσουμε κραυγή και να φορτωνόμαστε ξένες αμαρτίες.

Και το ίδιο το κράτος, γνωρίζοντας μας καλά, μας κρατεί υποχείριους με την απειλή και μόνο της απογύμνωσης μας από τα προνόμια που μας εξασφάλισε η «συναλληλία». Και πόσοι τάχα αντέχουν στη στέρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων χάριν μιας αναγέννησης που όμως τη ζητούν οι καιροί και τη λαχταρά ο λαός;

Κάθε φορά που γίνεται λόγος για αναβάθμιση του ιερού κλήρου και για μια δυναμική παρουσία της Εκκλησίας μέσα στον ιστορικό στίβο, συναντάμε μπροστά μας την απειλή για αφαίρεση των προνομίων με τα οποία έχουμε επί μακρόν ζήσει και ίσως και ταυτιστεί μερικοί.

Το νέο ξεκίνημα που πρέπει να γίνει, για να προλάβουμε το τρένο της Ιστορίας, επιβάλλει μια ταχεία μεταμόρφωση και αλλαγή νοοτροπίας, καθώς και μια δυναμική στάση απέναντι στην ίδια τη ζωή.

Αλλά ο κίνδυνος της αναμέτρησης με την πολιτεία, και των συνεπειών της, κυρίως των οικονομικών, τελικά λειτουργεί ανασταλτικά, με αποτέλεσμα να γυρίζει ο φαύλος κύκλος και να μην μπορούμε να απαγκιστρωθούμε. Γιατί πια δεν έχεις να κάνεις με ένα και δύο, αλλά με όλο τον κλήρο που πρέπει να συνεισφέρει στη γενική προσπάθεια.

Ποιος λοιπόν να τολμήσει να κηρύξει μια ειρηνική επανάσταση μετά στην Εκκλησία καλώντας κλήρο και λαό σε πανστρατιά αγάπης, και ποιος θα αποφασίσει να ομιλήσει με τη γλώσσα της ειλικρίνειας προς πάσα κατεύθυνση, όταν είναι τόσο αλληλένδετα τα συμφέροντα με τις επιδιώξεις και τα οράματα με την πραγματικότητα;

Ευγνωμονούμε συχνά εκείνους που μας ενέγραψαν στο δημοσιοϋπαλληλικό μισθολόγιο, αλλά πόσοι αναλογιζόμαστε το φοβερό τίμημα σε ελευθερία που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για πολύ ακόμη;

Τα κηρύγματα περιστρέφονται συνήθως γύρω από ανούσια και αδιάφορα θέματα, ενώ οι ανάγκες του λαού είναι άλλες. Γι” αυτό, σε πολλές περιπτώσεις, φεύγει ο κόσμος από την εκκλησία όταν κάποιος αρχίζει να ομιλεί.

Έτσι, η ελληνική διανόηση, όταν για λόγους ιδεολογικούς δεν εχθρεύεται την Εκκλησία, παραμένει σε μια συναισθηματική σχέση μαζί της, καθαρά επιδερμική και επιφανειακή.

Η διανοουμενίστικη αντίληψη της Εκκλησίας δεν διαφέρει εκείνης των πολιτικών, γιατί και αυτή βλέπει την Εκκλησία ως έκφραση του κατεστημένου, γι” αυτό και εύκολα εκσφενδονίζει τους μύδρους της εναντίον κυρίως των εκκλησιαστικών ηγετών, στους οποίους αρνείται χαρισματικές ιδιότητες και πνευματική υπεροχή.

Συγχέοντας τις προσωπικές ικανότητες κάθε ποιμένα με τις θεόδοτες πνευματικές ιδιότητες της χάριτος, φτάνει σε συμπεράσματα ολισθηρά, συγκρίνοντας και επικρίνοντας, μαζί με τους ανθρώπους, τους ιερούς θεσμούς.

Τα εξοργιστικά, πολλές φορές, κείμενα των διανοουμένων μας κινούνται στη συχνότητα της άγνοιας μαζί και της προκατάληψης σε ό,τι αφορά την Εκκλησία, ενώ παραπλανούν τους αφελείς και υποκαίνε το μίσος των ανθρώπων εναντίον μας, με την επίκληση των φανερών ελαττωμάτων της φυλής μας.

Για τους διανοουμένους μας λοιπόν, η Εκκλησία δεν είναι «σώμα Χριστού», αλλά «αργύριον και χρυσίον», είναι κρατική υπηρεσία, είναι κάλυψη σκανδάλων και άλλων ανομημάτων, κρυφών και φανερών. Αυτού του είδους οι λογάδες δεν διστάζουν να φτάνουν μέχρι παράκρουσης από το μένος τους εναντίον της Εκκλησίας, αντιγράφοντας, κατά κανόνα, ο ένας τον άλλον, μιλώντας αυθαίρετα και συκοφαντικά, καυστικά και άδικα για τη ζωή της Εκκλησίας και των ανθρώπων της.

Την εξομοιώνουν με τον κόσμο και αυτή η εκκοσμικευμένη εικόνα περί Εκκλησίας που έχουν είναι εκείνη που τους οδηγεί σε εξομοιώσεις της με τα αμαρτωλά περιβάλλοντα του κόσμου και σε κρίσεις για δήθεν ίντριγκες και κάστες και συμφέροντα, που όλα μαζί συμβάλλουν αποφασιστικά στη μεγαλύτερη παραπλάνηση του λαού.

Γιατί όλα αυτά και αν ακόμη υποτεθούν αληθινά πολύ απέχουν από το να χαρακτηρίζουν την αληθινή Εκκλησία, που δεν είναι ούτε εκκοσμικευμένος κρατικός οργανισμός ούτε οικονομικός παράγοντας στη ζωή του τόπου ούτε αμαρτωλό κατεστημένο, αλλά ζωή και ειρήνη και αγάπη και σωτηρία και θέωση.

Αίμα από το αίμα μας οι Κύπριοι (30/4/2007)

Eμείς, οι εξ Ελλάδος αδελφοί σας, ζήσαμε και ζούμε, αισθανθήκαμε και αισθανόμεθα περισσότερον από οιονδήποτε άλλον άνθρωπον και λαόν επί της Γης όλα αυτά τα χρόνια τον πόνον, την θλίψιν και το μαρτύριον των ανθρώπων της Κύπρου, διότι δι” ημάς οι Κύπριοι είναι και θα είναι αδέλφια μας, σάρκα από την σάρκα μας και αίμα από το αίμα μας.

Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς (7/9/2007)

Σήμερα, στη διεθνή βιβλιογραφία, έχει γίνει αποδεκτό ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί ιδεολογία και ότι μία μόνο από τις εκφάνσεις της είναι η κατάργηση των συνόρων στο εμπόριο. Κατά τις Annabelle Mooney και Βetsy Evans, οι πανεπιστημιακοί μελετούν σήμερα την παγκοσμιοποίηση μέσα από διάφορα πεδία της επιστήμης και της τέχνης, όπως είναι οι ανθρωπιστικές επιστήμες, η κοινωνιολογία, η οικονομική επιστήμη, οι διεθνείς σχέσεις, η πολιτική επιστήμη, και η γλωσσολογία, και ερευνούν τις επιπτώσεις της στη ζωή κρατών, εθνών, εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων, αλλά και μεμονωμένως στον κάθε άνθρωπο.

Ο Larry Ray καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στην Αγγλία, σημειώνει ότι η παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες στην πληροφορία, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η κυριαρχία των καταναλωτικών αξιών αποτελούν εξελίξεις, οι οποίες επιφέρουν σήμερα μείζονες αλλαγές στον τρόπο ζωής των λαών της γης και στην προσωπική και κοινωνική καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

elas-lyste.blogspot.gr

Kρεμάστηκε ο γιος πασίγνωστης ηθοποιού μέσα στο γκαράζ του

​Όλο και περισσότερα στοιχεία έρχονται στο φως για την τραγική αυτοκτονία του γιου της πασίγνωστης ηθοποιού Kate O’ Mara, την οποία πολλοί θυμάστε από την επιτυχημένη σειρά «Η Δυναστεία».

Ο 48χρονος Dickon O’ Mara, βρέθηκε κρεμασμένος στο γκαράζ του σπιτιού του, τον Δεκέμβριο του 2012.

Το άψυχο σώμα του, ανακαλύφθηκε μετά από ΤΡΕΙΣ ολόκληρες εβδομάδες, όταν μια γειτόνισσα παρατήρησε μια πολύ περίεργη μυρωδιά να βγαίνει από το διαμέρισμα του.

Έκτοτε, η υπόθεση βρίσκεται υπό έρευνα, ώστε ν΄ανακαλυφθούν οι ακριβείς λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη.

Στο σημείο της τραγωδίας, βρέθηκαν φαγητό, ποτό, και ένα στρώμα τοποθετημένο πάνω σε τρία παγκάκια.

Βάσει των όσων αναφέρει η έρευνα, ο Dickon O’ Mara ήταν ένα προβληματικό άτομο. Όλα ξεκίνησαν το 2010, όταν τον χτύπησε αυτοκίνητο στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο εγκέφαλος του.

Όπως είναι φυσικό, το χτύπημα επηρέασε πολύ τη νοητική και ψυχική του ισορροπία, με αποτέλεσμα να έχει προσπαθήσει άλλες δυο φορές να βάλει τέρμα στη ζωή του κατά το παρελθόν.

Χώρια που είχε γίνει και αλκοολικός, με αποτέλεσμα να έχει πολλά προβλήματα στη σχέση με τη μητέρα του.

Ωστόσο, στο αίμα του δεν βρέθηκαν ούτε ναρκωτικά, ούτε αλκοόλ κατά την νεκροψία που διενεργήθηκε μετά την αυτοκτονία του.

Μάλιστα, λίγο πριν πεθάνει, είχε στείλει στη μητέρα του ένα συγκλονιστικό μήνυμα, που έλεγε:

«Εύχομαι αυτό το γ@μημένο αμάξι, να πήγαινε γρηγορότερα!»

Όσοι γνώριζαν από κοντά τον 48χρονο πάντως, κάνουν λόγο για ένα πολύ μοναχικό άτομο, με τη μητέρα του να παλεύει άγρια ώστε να τον βοηθήσει, αλλά στο τέλος να τα παρατά κι εκείνη, ανίκανη να κάνει το παραμικρό.