Γράφει ο Λαέρτης ο Πύλιος
«Κρατίστην εἶναι δημοκρατίαν τὴν μήτε πλουσίους ἄγαν μήτε πένητας ἔχουσαν πολίτας»[1]
Εισαγωγή: Η πληβειοποίηση της μεσαίας τάξης αλλά και της Ελληνικής
κοινωνίας συνεχίζεται, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης που υπέβαλαν, ο
δικομματισμός με την βοήθεια των «λαμέ- φασιστών» του Λάος και η Τρόικα
προς αντιμετώπιση της κρίσης χρέους σπέρνοντας δυστοπίαα, δυσθυμίαβ και
ναρκοληψίαγ.
Είναι φανερό ότι η πανουργία των πολύπειρων μηχανισμών του σάπιου
πολιτικού συστήματος βρήκε αφενός τον τρόπο να αφήσει άθικτο το
κομματικό κράτος μεταφράζοντας τις απαιτήσεις του «Μνημονίου» σε
πολιτική που μακελεύει τους βιοπαλαιστές, τους χαμηλόμισθους, τους
συνταξιούχους:
Περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, χαράτσι αδυσώπητο έμμεσων φόρων,
αμείλικτη φορολόγηση της επιχειρηματικής τόλμης και αφετέρου να αφήσει
άθικτο το προκλητικό κομματικό χρήμα: οι επιχορηγήσεις των κομμάτων, τα
χρυσοπληρωμένα στελέχη των χιλιάδων (ναι) εταιρειών και οργανισμών του
Δημοσίου, οι μισθοί και οι συντάξεις των βουλευτών και των υπαλλήλων της
Βουλής, οι πληρωμένοι κομματικοί στρατοί (δήμαρχοι-αντιδήμαρχοι και
<ἄβραι>δ λοιποί) στη τοπική αυτοδιοίκηση, ανεξέλεγκτο το «πόθεν
έσχες» των αναρίθμητων «τζιπάτων» και «κοτερούχων» κάθε κομματικής
κουζίνας. Άθικτοι και οι δίαυλοι άσκησης της κομματικής διαβουκόλησης
των απερίσκεπτων μαζών: ιδιωτικά κανάλια και ραδιόφωνα, εταιρείες
επαγγελματικού ποδοσφαίρου, κρατικός τζόγος, κομματικοί συνδικαλιστές,
επιδοτούμενος Τύπος κ.ά.α [2].
Στην εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου, ο λαός χρησιμοποιώντας την ψήφο
του, τον διέσπειρε σε πολλά μικρά μερίδια, σηματοδοτώντας ότι το
δίλημμα δεν εστιάζεται στο σύμπτωμα (το μνημόνιο) αλλά στην αιτία
(κομματοκρατία) [3], που γέννησε την διαπλοκή, την διαφθορά, το χρέος,
τα ελλείμματα και βύθισε την οικονομία με το δουλικό μνημόνιο στην
ύφεση και τον τρόμο μιας έκρηξης που θα μεταβάλει την κοινωνία σε
ζούγκλα, το μόνο που ενδιαφέρει, το σάπιο πολιτικό σύστημα είναι πώς να
περισώσει το ληστρικό τους μαγαζί.
Εξ υπαρχής, η πρώτη πρόβα τελείωσε και σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα
δεδομένα, η επόμενη βουλή θα περιλαμβάνει τα ίδια κόμματα με την
προηγούμενη (μια κρυφή ελπίδα να μείνουν απέξω οι φασίστες την έχω
πάντως –εύχομαι ότι θα καταφέρουν να μπουν στη βουλή οι Οικολόγοι και η
Δημιουργική Δράση των Μάνου-Τζήμερου).
Κι ας πάμε στο δια ταύτα, υποθέτω ότι και μετά τις επόμενες εκλογές θα
απαιτηθεί συνασπισμός κομμάτων για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αυτό
σημαίνει ότι θα αποκτήσουμε μια κυβέρνηση «για τα μάτια του κόσμου» η
οποία θα πέσει στην πρώτη στραβή.
Πρέπει να παρατηρήσω ακόμη ότι: δεν ευσταθεί η εκστρατεία διασποράς
πανικού περί του ότι αν βγει ο Σύριζα θα τελειώσουν τα ρύζια από τα
σουπερμάρκετ αλλά και δεν μας επιτρέπεται να ελπίζουμε σε ριζικές
αλλαγές των κοινωνικών δομών στην περίπτωση της ανάληψης της εξουσίας
από το συγκεκριμένο κόμμα. Πράγμα που μας οδηγεί στην διαπίστωση: κάποτε
ψηφίζαμε κόμμα, τώρα κομματιάζουμε την ψήφο.
Επισημαίνω πάνω από όλα ότι: από την μια είναι απίστευτη η τυφλότητα των
παρακμιακών ηγητόρων και από την άλλη η λύση στο ελληνικό πρόβλημα δεν
διέρχεται από την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, ουδέ καν από την
παράκαμψη του πολιτικού προσωπικού που λειτουργεί την παρούσα
αλεπόμουτρη κομματοκρατία. Η λύση έγκειται στη μεταβολή της σχέσης
μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Η οποία θα διέλθει αποκλειστικά από την
αναίρεση του προ-αντιπροσωπευτικού κράτους, το οποίο, όντας αναντίστοιχο
με το πολιτικό ανάπτυγμα της ελληνικής κοινωνίας, οδηγεί στo σάπιο
πολιτικό σύστημα. Ο εκσυγχρονισμός αυτός του πολιτικού συστήματος της
χώρας μπορεί να δημιουργηθεί μόνο με τη θεσμική ενσωμάτωση της κοινωνίας
των πολιτών –ή, κατ’ελάχιστον, της κοινωνικής βούλησης- στην πολιτεία,
δηλαδή με την αντιπροσωπευτική προσομοίωση του πολιτικού συστήματος.[4 ]
Συμπέρασμα: «έκαστος εφ' ω ετάχθη», στις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα
διασπείρει την ψήφο τους- όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις- «ωσεί
αείποτε»ε σε πολλά μικρά μερίδια, σηματοδοτώντας για μια ακόμη φορά ότι:
το δίλημμα δεν εστιάζεται στο σύμπτωμα (το μνημόνιο) αλλά στην αιτία
(κομματοκρατία) και απαιτούν από τους Έλληνες βουλευτές να συνεργαστούν
ως μια πατριωτική αράχνη που υφαίνει τον ιστό της, για να απαλλαγεί από
το σάπιο πολιτικό σύστημα και να οικοδομήσει μια οικουμενική κυβέρνηση
που θα υπερασπιστεί τα εθνικά μας συμφέροντα, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, με δημοκρατικό διάλογο, με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και με
οδηγό το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, ώστε, μέσα από ένα Eεθνικό πλαίσιο
ανάπτυξης και κοινωνικής αλληλεγγύης να δημιουργήσει τις αναγκαίες
αλλαγές ώστε η χώρα να ανταποκριθεί στις διεθνής υποχρεώσεις της και να
ελευθερωθεί από τους κατακτητές του Βερολίνου και τον δορυφόρων του.
Επομένως ο μετασχηματισμός της κομματοκρατίας σε πραγματικό Δημοκρατικό
Πολίτευμα (βασισμένο στην αποφασιστική συμμετοχή του κυρίαρχου Λαού,
διαμέσου των ανακλητών αντιπροσώπων του ως διαμεσολαβητές), είναι
υποχρέωση και καθήκον των βουλευτών να το πραγματοποιήσουν,
δημιουργώντας το μελλοντολογικό εργαστήριο για μια Ελληνική και
Δημοκρατική Ευρώπη, ως πρελούδιο του Αρχαίου ελληνικού πνεύματος, της
δικαιοσύνης, της ηθικής, της δημοκρατικής πράξης και της συναίνεσης [5].
Ο δικομματισμός τελείωσε και η κομματοκρατία αμφισβητήθηκε, οπότε σε
αυτή την Εθνική κρίση, επιβάλλεται μια Εθνική πανστρατιά που θα
θεμελιώσει την πραγματική δημοκρατική αλλαγή-«Κρατίστην εἶναι
δημοκρατίαν τὴν μήτε πλουσίους ἄγαν μήτε πένητας ἔχουσαν πολίτας
–μετάφραση- Αρίστη είναι η Δημοκρατία εκείνη η οποία δεν έχει, ούτε
υπερβολικά πλουσίους ούτε υπερβολικά φτωχοὺς πολίτες.», ώστε μετά τις
εκλογές της 17ης Ιουνίου να αναδυθούν οι προϋποθέσεις για να
ελευθερωθούμε από τον αυταρχισμό της κομματοκρατίας που γέννησε την
κρίση χρέους και το δουλικό μνημόνιο .
Πηγές:
[1] http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=745 “Κρατίστην
εἶναι δημοκρατίαν τὴν μήτε πλουσίους ἄγαν μήτε πένητας” μετ « Ἀρίστη
εἶναι ἡ Δημοκρατία ἐκείνη ἡ ὁποία δεν ἔχει, οὔτε ὑπερβολικὰ πλουσίους
οὔτε ὑπερβολικὰ φτωχοὺς πολίτες.» Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος
ιστορικός
[2] kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_05/09/2010_413932 Με το
«Μνημόνιο» να ανατραπεί η κομματοκρατία Tου Χρηστου Γιανναρα.
[3] Γιώργος Κοντογιώργης Η δημοκρατία ως ελευθερία. Δημοκρατία και
αντιπροσώπευση, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2007
[4] www.youtube.com/watch?v=lg0I1b0Mt8w Κοντογιώργης - Κράτος κατοχής,
κρίση και κοινωνία - 5.9.11 - YouTube
[5] ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ: Μάϊος 2012/ ithomipolit.blogspot.com
/2012/05/6.html Στις εκλογές της 6ης Μαΐου, η κοινωνία μίλησε και
αποφάσισε! Εθνική συναίνεση εδώ και τώρα. Γράφει ο: Λαέρτης ο Πύλιος.
α. δυστοπία= απόλυτη δυστυχία
β. δυσθυμία = κακοθυμία
γ. ναρκοληψία = καταπληξία
δ. ἄβραι= δουλικά
ε.«ωσεί αείποτε» = με τον ίδιο τρόπο
