ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΜΑ

Κείμενο: Ρόζα Κράμερη

Ο 28χρονος Chris Burkard είναι σέρφερ. Και αυτοδίδακτος φωτογράφος. Τον Απρίλιο πέρασε μια εβδομάδα στην Αρκτική ακολουθώντας μια ομάδα επαγγελματιών σέρφερς. Η ταινία Arctic Swell με την περιπέτεια τους ήταν η αφορμή για την ανακήρυξη από τη Sony ως «Πρεσβευτή Φωτογραφίας της Χρονιάς».

Τεράστια κύματα, κορίτσια με μπικίνι, πολλές μπύρες και δυνατή μουσική. Ο Chris Burkard έζησε την χρυσή εποχή των σέρφερς της Καλιφόρνια. Όταν στριμώχνονταν όλοι σε ένα βανάκι, με τις σανίδες και το πρωί τους έβρισκε η ανατολή πεσμένους στην άμμο από το προηγούμενο ξενύχτι. «Κάθε φορά που λέω ότι φωτογραφίζω σέρφερς ρωτούν πότε φεύγω για Χαβάη», εξηγεί. «Το σερφ δεν είναι πάντα αυτό. Η τουλάχιστον, όχι μόνο αυτό». Η πρώτη φορά που ανέβηκε σε σανίδα ήταν στα 13 σε μια παραλία της Καλιφόρνια όπου γεννήθηκε. Στα 19 αγόρασε μια μεταχειρισμένη φωτογραφική μηχανή με 65 δολάρια. Όχι ότι τα συνδύαζε και τα δυο αλλά όταν έβλεπε τους φίλους του πάνω στα κύματα ονειρεύονταν την τέλεια φωτογραφία. Ήξερε την στιγμή που θα βγουν από το νερό, τον τρόπο που θα γλιστρήσουν στον «σωλήνα» -όπως λέγονται τα μεγάλα κύματα. Ο Chris ήταν διαφορετικός. Για την ακρίβεια, έβλεπε διαφορετικά. Με τα λεφτά που μάζεψε από διάφορες δουλειές του ποδαριού οργάνωσε τις πρώτες αποστολές στην Νικαράγουα και Ισλανδία στέλνοντας τις φωτογραφίες του στο Surfer magazine. Σε λίγο καιρό το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό, το Νew Yorker και το National Geographic Adventure τον έκλειναν για θέματα, έκανε με τον κολλητό του το γύρο της Καλιφόρνια για το πρώτο του βιβλίο, «Τhe California Surf Project» και άρχισε να αναλαμβάνει καμπάνιες για την Toyota, την Patagonia και τη Volkswagen. «Η φωτογραφία είναι πολύ προσωπική υπόθεση», υποστηρίζει. «Υπάρχουν στιγμές που δεν θέλεις να αποχωριστείς αυτό που έβγαλες. Αλλά ποιος ο λόγος να είσαι φωτογράφος αν δεν μοιράζεσαι την χαρά σου;». Η τελευταία αποστολή του ξεκίνησε τον Απρίλιο στην Αρκτική. Για μια εβδομάδα παρακολουθούσε τους επαγγελματίες σέρφερς Chadd Konig, Patrick Millen και Brett Barley να φορούν τις ισοθερμικές φόρμες τους και να βουτούν στους -10 βαθμούς μέσα στους πάγους. «Όταν βλέπεις τα παγωμένα κύματα κόβεται η ανάσα σου. Το σώμα σου ηλεκτρίζεται από το κρύο, νιώθεις ότι θα σταματήσει η καρδιά σου. Το τοπίο είναι τόσο απόκοσμο που νομίζεις ότι περπατάς στο φεγγάρι».

Νοιώθω τόσο σεβασμό για τους ανθρώπους που ξεπερνούν τον εαυτό τους και το κάνουν να φαίνεται τόσο εύκολο σαν να είναι γιορτή.

Τα βράδια κοιμόντουσαν σε ξύλινες καμπάνες που καλύπτονταν από το χιόνι και την επόμενη έπαιρναν ξανά το δρόμο για ένα ακόμα προορισμό. Αποτέλεσμα το μίνι φιλμ «Arctic Swell -Surfing the Ends of the Earth», σχεδόν 8 λεπτών, που ανέβηκε στις 15 Ιουλίου στο Υou Τube. Οι εικόνες είναι τόσο επικές, «σχεδόν σουρεαλιστικές» όπως εξηγεί ο Chris, που η Sony του τον κατέταξε στην αφρόκρεμα των Πρεσβευτών της (Global Imaging Ambassadors). «Νοιώθω τόσο σεβασμό για τους ανθρώπους που ξεπερνούν τον εαυτό τους και το κάνουν να φαίνεται τόσο εύκολο σαν να είναι γιορτή. Το σερφ είναι απελευθέρωση. Σε μαθαίνει να είσαι υπομονετικός και να περιμένεις. Για μένα δεν ήταν ποτέ αρκετό να είμαι παρατηρητής, ήθελα να είμαι μέρος της περιπέτειας. Η αναζήτηση είναι η δουλειά μου». Ακόμα και όταν είναι μόνος του -μένει πάντα στην Καλιφόρνια με την γυναίκα και το γιο του- τα βράδια παίρνει το βανάκι του (ένα Volkswagen του '76), στήνει στην σκεπή του αυτοκινήτου τη σκηνή του για να βλέπει τον έναστρο ουρανό και τραβάει φωτογραφίες μέχρι να βγει ο ήλιος. Η επόμενη στάση του Burkard θα είναι η Γη του Πυρός στην Χιλή. «Όταν ξεκίνησα ο παππούς μου έδωσε μια συμβουλή: να μην σταματάς πουθενά και να θυμάσαι τους ανθρώπους που σε βοήθησαν. Δεν ξέρω αν είναι καλή, αλλά όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ ότι όσα περισσότερα ξέρεις τόσα λιγότερα χρειάζεσαι...».

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•