Το παιχνίδι είναι μια αυθόρμητη ενέργεια που συνοδεύεται από ευχάριστα συναισθήματα, είναι μέσο αναψυχής. Προέρχεται από την ορμή προς την κίνηση και την ζωή και ικανοποιεί εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου.
Το παιχνίδι περνάει στη συμπεριφορά του ανθρώπου και ζυμώνεται κάθε φορά με την φαντασία του, καθώς και με τα ήθη και έθιμα της κοινωνίας του.
Το παιχνίδι στην «αλάνα», στο πάρκο στο γήπεδο της γειτονιάς, έξω στη φύση θα διευρύνει το πνεύμα του παιδιού , θα διεγείρει τις αισθήσεις του και θα του προκαλέσει ποίκιλα συναισθήματα.
Παίζοντας στο περιβάλλον το παιδί θα έρθει πιο κοντά σε αυτό, θα μάθει να το αγαπά και ότι αγαπάς το σέβεσαι, το προστατεύεις, το φροντίζεις.
Επίσης θα μάθει να «λύνει» προβλήματα και καταστάσεις, θα οξύνει την κριτική του σκέψη, θα μάθει να σκέφτεται δημιουργικά, ευρηματικά.
Το παιχνίδι εξελίχθηκε οι απαιτήσεις αυξήθηκαν ο τρόπος παιχνιδιού άλλαξε. Το απλό παιχνίδι της γειτονιάς με το οποίο μεγάλωναν τα παιδιά μετατράπηκε σε παιχνίδι ανταγωνιστικό όπως είναι το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ κ.τ.λ.π. τα οποία εκτός από συναγωνιστικό χαρακτήρα έχουν πλέον και οικονομικό χαρακτήρα, και για μερικούς έχουν γίνει επάγγελμα.
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια οδηγούν τους νέους μας να ζουν σε μια «εικονική πραγματικότητα», αγνοώντας ή με έχοντας συναίσθηση της πραγματικότητας και των προβλημάτων της εποχής μας.
Αφήστε τα παιδιά σας κάθε να παίξουν ελευθέρα με τους δικούς τους κανόνες.
Το παρακάτω κείμενο είναι του Γιώργου Μυλωνά από το contra
Τα "ξερόμυτα" δεν μετράνε, "στα 3 κόρνερ πέναλτι", ο ορισμός του νοητού τέρματος, ο τύπος που είχε την μπάλα και τον είχαμε στα όπα όπα.
Υπήρχαν μια σειρά από φράσεις και λέξεις που λέγαμε όσοι παίζαμε μπάλα που δεν καταλάβαινε κανείς πλην των συμμετεχόντων.
Φυσικό εμπόδιο: Την συγκεκριμένη φράση την αναφέραμε όταν παίζαμε ποδόσφαιρο σε κάποια πλατεία και η μπάλα έπεφτε σε κάποιον διερχόμενο. Λέγοντας "φυσικό εμπόδιο" εννοούσαμε πως το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά, αφού το να συμβεί κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο.
Περίπτερο/καφενείο: 'Ετσι αποκαλούσαμε τον παίκτη που ελλείψει offside άραζε στην άμυνα του αντιπάλου και δεν το κουνούσε αν δεν ερχόταν η μπάλα στα πόδια του. Προφανώς, το "καφενείο" δεν γυρνούσε ποτέ στην άμυνα.
Παγκότερμα/μπακότερμα: Όχι, δεν είναι ανακάλυψη του Νόιερ. "Παγκότερμα" είχαμε συνήθως όταν στο τέρμα καθόταν κάποιος πολύ καλός παίκτης ή κάποιος που βαριόταν να κάτσει τέρμα. Επομένως όταν η ομάδα του ήταν στην επίθεση έβγαινε και αυτός μπροστά, διατηρώντας ταυτόχρονα την ιδιότητα του τερματοφύλακα.
Γκελάκια/αγγελάκια/ποδαράκια: Με αυτή τη λέξη εννοούσαμε τα χτυπήματα που μπορούσε να κάνει κάποιος με την μπάλα χωρίς να πέσει εκείνη στο έδαφος. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάναμε διαγωνισμό για το ποιος έκανε τα περισσότερα.
Καραβολίδα: Το πάρα πολύ δυνατό σουτ. Υπήρχε μάλιστα ο άγραφος κανόνας σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύονταν οι "καραβολίδες" από κοντά, κυρίως μετά από απαίτηση του άτυχου που τον έβαζαν πάντα τέρμα. Παραβίαση του συγκεκριμένου κανόνα ήταν λόγος για καβγά.
Ξερόμυτο: Το πολύ δυνατό σουτ που γινόταν με την μύτη του παπουτσιού.
Μπεκάτσα/τσαρούχι/στα περιστέρια: Το πολύ άστοχο σουτ που δεν έβρισκε στόχο και θεωρητικά πήγαινε στα πουλιά……
