Σημειώνεται πως ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί έχουν οργανώσει εκστρατεία κατά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που εργάζονται για να περιορίσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ενώ μια ομάδα Ρεπουμπλικανών γενικών εισαγγελέων έχουν στρέψει την προσοχή τους στους ασφαλιστές, κατηγορώντας τους για πιθανή παραβίαση της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας.
Σε κάθε περίπτωση, η ιαπωνική ασφαλιστική εταιρεία Tokio Marine δεν είναι πλέον ως μέλος στην πρωτοβουλία Net-Zero Insurance Alliance (NZIA).
Επίσης, η MS&AD Insurance Group, μια άλλη ιαπωνική εταιρεία, ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι αποχωρεί λιγότερο από ένα χρόνο μετά την ένταξή της.
Όπως είπε, θα «συνεχίσει το ταξίδι για την επίτευξη των μηδενικών εκπομπών ρύπων μέχρι το 2050 με τους ενδιαφερόμενους φορείς μας».
Και ο κατάλογος συνεχίζεται: Η Catalana Occidente (GCO.MC), με έδρα την Ισπανία, δεν ανήκει πλέον στα μέλη της NZIA.
Η NZIA, η οποία ιδρύθηκε το 2019 για να πείσει τους ασφαλιστές να δεσμευτούν σε σχέση με τη μείωση ως το 0 των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στα χαρτοφυλάκια αναδοχής τους έως το 2050, έχει πλέον μειωθεί στα 17 μέλη, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, έναντι των 28 που είχε δύο εβδομάδες πριν και 30 στα τέλη Μαρτίου.
Εμπειρογνώμονες λένε ότι θα ήταν δύσκολο να ασκηθεί δίωξη για λόγους αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, αλλά οι διεθνείς ασφαλιστές ανησυχούν μήπως παρασυρθούν σε μια διαμάχη με τους Ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ.
Κάποιοι λίγοι είχαν αποχωρήσει στα τέλη Μαρτίου, αλλά γρήγορα η τάση έγινε μαζική, όταν η NZIA έχασε τουλάχιστον οκτώ μέλη, συμπεριλαμβανομένων της ισπανικής Mapfre, της γαλλικής AXA, που προήδρευε της συμμαχίας, και της Ιαπωνικής SOMPO.
Τα υπόλοιπα μέλη της NZIA, που περιλαμβάνουν τη βρετανική Aviva, την ιταλική Generali και τη γαλλική Credit Agricole Assurances, πρόκειται να πραγματοποιήσουν περισσότερες συναντήσεις αυτή την εβδομάδα για να αποφασίσουν εάν και πώς μπορεί να συνεχιστεί η συμμαχία, δεδομένων των τόσο πολλών μελών που παραιτήθηκαν.
Η NZIA είναι μία από τις πολλές συμμαχίες για το κλίμα που συστήθηκε στο πλαίσιο της ομάδας ομπρέλας του Glasgow Financial Alliance for Net Zero (GFANZ), που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ.
Το GFANZ ξεκίνησε το 2021 ενόψει της συνόδου κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα, COP26, στη Γλασκώβη. Εκπρόσωπος της GFANZ δήλωσε την Παρασκευή ότι οι «πολιτικές επιθέσεις» σε ασφαλιστικές εταιρείες βλάπτουν τις ανεξάρτητες προσπάθειες των ασφαλιστών να τιμολογήσουν τον κλιματικό κίνδυνο.
Συμφωνία του Παρισιού
Πάντως, από τότε που επιτεύχθηκε η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα το 2015 και υπογράφηκε από ορισμένες κυβερνήσεις, η έλλειψη κανονιστικού πλαισίου κατέστησε σαφές στον κόσμο ότι «όλο αυτό» ήταν απλώς ένα πολιτικό σόου από τις κυβερνήσεις, εκ των οποίων καμία δεν είχε σκοπό να επιτύχει οποιονδήποτε από τους ανακοινωθέντες στόχους της.
Και η αλήθεια, είναι πως πλέον μόνο οι ανόητοι πιστεύουν ότι οι φιλελεύθεροι πολιτικοί είναι αρκετά ειλικρινείς σχετικά με την ανάγκη να αναλάβουν πραγματική δράση για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Από την άλλη, οι συντηρητικοί πολιτικοί λένε ψέματα υποστηρίζοντας είτε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν συμβαίνει είτε ότι δεν προκαλείται από τον άνθρωπο εάν συμβαίνει είτε ότι δεν πρέπει ή δεν μπορεί να γίνει τίποτα γι’ αυτό εάν συμβαίνει.
Έτσι, για τους πολίτες υπάρχει επιλογή μόνο μεταξύ φιλελεύθερων απατεώνων ή συντηρητικών απατεώνων – καμία σοβαρή πρόταση δεν κατατίθεται, ούτε συζητείται.
Πραγματική λύση
Ποια θα μπορούσε να λύση; Πουλήστε μετοχές ή ομόλογα σε εταιρείες εξόρυξης ορυκτών καυσίμων, όπως η ExxonMobil και η Peabody Coal.
Όλες οι προτάσεις που, όπως η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, βασίζονται στη διεθνή συναίνεση προκειμένου να έχουν πιθανότητες επιτυχίας, αναπόφευκτα θα αποτύχουν, επειδή τα έθνη είτε δεν τις υπογράφουν είτε τις υπογράφουν αλλά στη συνέχεια παραβιάζουν τους όρους, προκειμένου να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι οποιωνδήποτε εθνών το υπογράψουν και που εκπληρώνουν τις δεσμεύσεις του.
Επιπλέον, όλες οι προτάσεις για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη που απευθύνουν έκκληση στο κοινό να «κάνει αυτό που πρέπει», όπως να μειώσει την κατανάλωση ή να εγκαταστήσει ηλιακούς συλλέκτες, είναι εγγενώς δόλιες, επειδή η υπερθέρμανση του πλανήτη (εάν υπάρχει είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα και επομένως ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥ είδους παγκόσμια λύση σε αυτό.
Ο λόγος για τον οποίο «λύσεις» όπως η Συμφωνία του Παρισιού δεν μπορούν να επιτύχουν είναι ότι δεν μπορεί να λειτουργήσουν αποτελεσματικά αν δεν τις υπογράψουν και δεν τις εφαρμόσουν όλοι — κάτι που δεν μπορεί και δεν πρόκειται να συμβεί.
Αντίθετα, ακόμα κι αν μόνο ένα μεγάλο έθνος «θέσει εκτός νόμου την αγορά μετοχών ή ομολόγων —οποιωνδήποτε επενδυτικών τίτλων— εταιρειών εξόρυξης ορυκτών καυσίμων, όπως η ExxonMobil και Peabody Coal, τότε αυτό θα έχει αμέσως τεράστιο παγκόσμιο αντίκτυπο και θα κάνει πολλές εταιρείες εξόρυξης ορυκτών καυσίμων να σταματήσουν τις δραστηριότητές τους.
