Μία παγκόσμια ημέρα που δεν «γιορτάζεται» στην Ελλάδα -και όχι μόνο- αποτελεί η σημερινή. Πρόκειται για την Διεθνή Μέρα Εξάλειψης της Φτώχειας, την οποία κήρυξε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1992.
Ξέρω ότι υποσχέθηκα συνέχεια στην μπάλκαν σίριαλ κίλερ ταξιδιωτική ιστορία που ξεκίνησε από τη μαμά Σερβία, συνέχισε στη Ρου-Μανία και ήταν να τελειώσει στη «Βουλγαρία αγάπη μου» το αρχαίο έτος 2008, έλα μου όμως που προέκυψε ολοκαίνουργια εμπειρία στην Πόλη του Κωνσταντίνου - που αν τον φώναζες Κώστα σου έκλεινε δίκλινο στην αρένα με λιοντάρι - τόσο καινούρια που τη ζω καθώς τη γράφω, κάθε μέρα μια παράγραφο. Η πρώτη μας επαφή με την Τουρκία – ταξιδεύω με την Ε.Υ.Α. ή αλλιώς το φορητό μου τζι πι ες, ο κινητός μου γκάιντ και τα δύο σε συσκευασία συντρόφου – άκρως φοβιστική. Βρεθήκαμε στον κεντρικό σταθμό και φωνές παντού, αγριεμένα από τη φύση πρόσωπα.