Γράφει ο Όθωνας Ιακωβίδης
Η άνοδος του “ναζιστικού φασισμού”*, στην Ελλάδα του 2012, οφείλεται (και αυτό το κακό, διότι περί κακού πρόκειται, αφού η τελική πολιτική στόχευσή του βρίσκεται στον αντίποδα της Δημοκρατίας) αποκλειστικά και μόνο στην μήτρα όλων των κακών που σήμερα πλήττουν ανελέητα την Ελληνική κοινωνία: στο “βαθύ κράτος” της Ελλάδας, την “κομματοκρατία”, (οριζόμενη σαν “πολιτική νοοτροπία και πρακτική που προτάσσει πάντοτε το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος”).
Αυτή η κομματική πρακτική, η ίδια που δημιούργησε το τεράστιο χρέος, εξ αιτίας του οποίου (πάλι η ίδια) παρέδωσε την πλήρη κυριαρχία τ;ής χώρας σε χέρια ξένων, δημιούργησε και τις κατάλληλες συνθήκες επώασης και εκκόλαψης του “αυγού του φιδιού” :
• αρχικά, του έδωσε την κατάλληλη θερμοκρασία για την επώαση και εκκόλαψη (δηλαδή την εθνική ταπείνωση που νοιώθει ο κάθε Έλληνας από την υποτίμηση, τόσο της ταυτότητας, όσο και της καθημερινής ζωής του)
• ακολούθως καλλιέργησε την πρώτη τροφή του φιδιού (την αναστάτωση της κοινωνίας από την ασύδοτη λαθρομετανάστευση)
• και τώρα το ταΐζει με δυναμωτικές βιταμίνες που το θεριεύουν. Αυτές, είναι η de facto εκχώρηση κρατικής εξουσίας στις συντεταγμένες ομάδες του “ναζιστικού φασισμού”, που προέκυψε από την αδυναμία του κράτους να προστατεύσει αυτό τό ίδιο, τον πολίτη και να του δώσει ασφάλεια και αξιοπρέπεια στην καθημερινή διαβίωσή του.
Δηλαδή το άθλιο κράτος της ξευτιλισμένης κομματοκρατίας, έχει επιτρέψει (αν δεν έχει εκχωρήσει) στον ναζιστικό φασισμό, που το ίδιο τον αναγέννησε από την τέφρα του, την απόδοση ασφάλειας και αξιοπρέπειας στον Έλληνα πολίτη!!! Πώς να μην γιγαντώνεται;;;
Αυτή η κομματική πρακτική (της κομματοκρατίας) είναι που επέτρεψε την είσοδο στον κοινωνικό οργανισμό, της ασθένειας της λαθρομετανάστευσης που, αντί να αντιμετωπισθεί όσο ήταν ακόμη αντιμετωπίσιμη, εξελίχθηκε σε πεδίο κομματικής εκμετάλλευσης, ενώ ταυτόχρονα η ασθένεια φούντωνε και δημιουργούσε σωρεία άλλων κοινωνικών προβλημάτων (όλα μαζί ας τα πούμε “ιλιγγιώδης αύξηση της εγκληματικότητας”) στα οποία το κράτος φάνηκε εντελώς ανέτοιμο και αδύναμο να αντιμετωπίσει, διότι τα κόμματα που έπαιρναν την κυβέρνηση, το μόνο που τους απασχολούσε ήταν το πως θα αποσπάσουν (ή δεν θα χάσουν) ψήφους από τη μεταχείριση των λαθρομεταναστών, η οποία (αναλόγως του βαθμού “ανθρωπιστικής” αντιμετώπισής τους) επηρεάζει μεγάλες ομάδες πολιτών/ψηφοφόρων.
Η κομματική αυτή επιδίωξη (του προσεταιρισμού των πολιτών/ψηφοφόρων), πέρασε στον κρατικό μηχανισμό και εμφανίστηκε (όπως και ήταν) σαν αδυναμία τού κράτους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιούργησε η ασύδοτη είσοδος εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων (με εντελώς διαφορετική νοοτροπία, θρησκεία, ήθη και έθιμα, αλλά και ανάγκες) στην Ελληνική κοινωνία.
Η αδυναμία αυτή, ζέστανε την θερμοκρασία επώασης του “αυγού του φιδιού” και τάισε το φίδι που, εν τω μεταξύ, εκκολάφθηκε, και άρχισε να δαγκάνει αυτούς που δημιούργησαν τα προβλήματα στην Ελληνική κοινωνία, δηλαδή τους μετανάστες, λαθραίους και νομίμους. Αυτός, όμως που δαγκάνει αυτόν που σε ενοχλεί, (αν δεν είναι) γίνεται φίλος σου.
Η άνοδος του “ναζιστικού φασισμού”*, στην Ελλάδα του 2012, οφείλεται (και αυτό το κακό, διότι περί κακού πρόκειται, αφού η τελική πολιτική στόχευσή του βρίσκεται στον αντίποδα της Δημοκρατίας) αποκλειστικά και μόνο στην μήτρα όλων των κακών που σήμερα πλήττουν ανελέητα την Ελληνική κοινωνία: στο “βαθύ κράτος” της Ελλάδας, την “κομματοκρατία”, (οριζόμενη σαν “πολιτική νοοτροπία και πρακτική που προτάσσει πάντοτε το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος”).
Αυτή η κομματική πρακτική, η ίδια που δημιούργησε το τεράστιο χρέος, εξ αιτίας του οποίου (πάλι η ίδια) παρέδωσε την πλήρη κυριαρχία τ;ής χώρας σε χέρια ξένων, δημιούργησε και τις κατάλληλες συνθήκες επώασης και εκκόλαψης του “αυγού του φιδιού” :
• αρχικά, του έδωσε την κατάλληλη θερμοκρασία για την επώαση και εκκόλαψη (δηλαδή την εθνική ταπείνωση που νοιώθει ο κάθε Έλληνας από την υποτίμηση, τόσο της ταυτότητας, όσο και της καθημερινής ζωής του)
• ακολούθως καλλιέργησε την πρώτη τροφή του φιδιού (την αναστάτωση της κοινωνίας από την ασύδοτη λαθρομετανάστευση)
• και τώρα το ταΐζει με δυναμωτικές βιταμίνες που το θεριεύουν. Αυτές, είναι η de facto εκχώρηση κρατικής εξουσίας στις συντεταγμένες ομάδες του “ναζιστικού φασισμού”, που προέκυψε από την αδυναμία του κράτους να προστατεύσει αυτό τό ίδιο, τον πολίτη και να του δώσει ασφάλεια και αξιοπρέπεια στην καθημερινή διαβίωσή του.
Δηλαδή το άθλιο κράτος της ξευτιλισμένης κομματοκρατίας, έχει επιτρέψει (αν δεν έχει εκχωρήσει) στον ναζιστικό φασισμό, που το ίδιο τον αναγέννησε από την τέφρα του, την απόδοση ασφάλειας και αξιοπρέπειας στον Έλληνα πολίτη!!! Πώς να μην γιγαντώνεται;;;
Αυτή η κομματική πρακτική (της κομματοκρατίας) είναι που επέτρεψε την είσοδο στον κοινωνικό οργανισμό, της ασθένειας της λαθρομετανάστευσης που, αντί να αντιμετωπισθεί όσο ήταν ακόμη αντιμετωπίσιμη, εξελίχθηκε σε πεδίο κομματικής εκμετάλλευσης, ενώ ταυτόχρονα η ασθένεια φούντωνε και δημιουργούσε σωρεία άλλων κοινωνικών προβλημάτων (όλα μαζί ας τα πούμε “ιλιγγιώδης αύξηση της εγκληματικότητας”) στα οποία το κράτος φάνηκε εντελώς ανέτοιμο και αδύναμο να αντιμετωπίσει, διότι τα κόμματα που έπαιρναν την κυβέρνηση, το μόνο που τους απασχολούσε ήταν το πως θα αποσπάσουν (ή δεν θα χάσουν) ψήφους από τη μεταχείριση των λαθρομεταναστών, η οποία (αναλόγως του βαθμού “ανθρωπιστικής” αντιμετώπισής τους) επηρεάζει μεγάλες ομάδες πολιτών/ψηφοφόρων.
Η κομματική αυτή επιδίωξη (του προσεταιρισμού των πολιτών/ψηφοφόρων), πέρασε στον κρατικό μηχανισμό και εμφανίστηκε (όπως και ήταν) σαν αδυναμία τού κράτους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιούργησε η ασύδοτη είσοδος εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων (με εντελώς διαφορετική νοοτροπία, θρησκεία, ήθη και έθιμα, αλλά και ανάγκες) στην Ελληνική κοινωνία.
Η αδυναμία αυτή, ζέστανε την θερμοκρασία επώασης του “αυγού του φιδιού” και τάισε το φίδι που, εν τω μεταξύ, εκκολάφθηκε, και άρχισε να δαγκάνει αυτούς που δημιούργησαν τα προβλήματα στην Ελληνική κοινωνία, δηλαδή τους μετανάστες, λαθραίους και νομίμους. Αυτός, όμως που δαγκάνει αυτόν που σε ενοχλεί, (αν δεν είναι) γίνεται φίλος σου.
