Το θέμα του αντιρατσισμού μου είναι εξαιρετικά δυσάρεστο. Δυστυχώς, όταν επέμενα στο ατελέσφορο και επικίνδυνο του θέματος, είχα δίκιο.
Γιατί οι παραλογισμοί και οι αντίστροφες λογικές που αναπτύσσονται γύρω από το θέμα και έχουν ενισχύσει όχι μόνο τη Χρυσή Αυγή αλλά και το Σαμαρά προοιωνίζοντας μια ακροδεξιά κοινοβουλευτική επικράτηση διαρκείας, έχουν δημιουργήσει μια εκλογική τάση που από τις επόμενες δημοσκοπήσεις και έπειτα θα μοιάζει πλέον μη αναστρέψιμη
Είχα κάποια εμπιστοσύνη στην πολιτική οξυδέρκεια της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, τον κύριο Τσίπρα και κυρίως τον κύριο Δραγασάκη, για την εξωτερική πολιτική που ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε προεκλογικά το 2012 και η οποία τοποθέτησε τον ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο της παγκόσμιας πολιτικής.
Μετά τα γεγονότα στo κοινοβούλιο στις 17-5-2013 και την αποβολή του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Παναγιώτη Ηλιόπουλου από τον αντιπρόεδρο και εκείνη τη στιγμή προεδρεύοντα της βουλής Ιωάννη Δραγασάκη που οδήγησε στην αποχώρηση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χρυσής Αυγής από την αίθουσα δεν θα ορκιζόμουν στην πολιτική αντίληψη του δευτέρου -ούτως ή άλλως δεν έχω καμία αμφιβολία για την περιορισμένη πολιτική αντίληψη του πρώτου.
Ο Κος Δραγασάκης επικαλέστηκε το άρθρο 80 για την απόδοση μομφής σε βουλευτή για αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά, μομφή που αποδίδεται από τον πρόεδρο σε κατά την κρίση του «ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις»
Η κρίση του προέδρου προκλήθηκε από δήλωση του βουλευτή της Χ.Α «ο Mr Alexis … κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και ονειρεύεται ότι θα ξυπνήσει πρωθυπουργός».
Φυσικά και μια τέτοια δήλωση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ιδιαίτερα σοβαρή περίπτωση. Φυσικά και στο ελληνικό κοινοβούλιο των τελευταίων ετών έχουν ακουστεί πολύ βαρύτεροι χαρακτηρισμοί από όλο το πολιτικό φάσμα από το «Mr Alexis».
Και φυσικά η κίνηση κατά του βουλευτή της ΧΑ έγινε στα πλαίσια της ηλίθιας αυτουπονομευτικής και «αυτοδίκαιας» στρατηγικής που αναπτύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της Χρυσής Αυγής, συμμαχώντας με τις δυνάμεις της νεοφιλελεύθερας αριστεράς και κέντρου, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε με τα μούτρα στο τεράστιο κεφαλοτύρι της φάκας που έστησε ο υπερφιλόδοξος Βαγγέλης Βενιζέλος, πρόεδρος του πρώτου σμικρού ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία «συνταγματικού» τόξου και την καταπολέμηση της Χρυσής Αυγής μέσω ενός φωτογραφικού νομοσχεδίου προκειμένου να ανακατέψει την πολιτική τράπουλα καθώς με τα φύλλα που κρατάει στο χέρι του δεν μπορεί να κερδίσει καμιά παρτίδα, ούτε καν να μπλοφάρει.
Αλλά ας επιτρέψουμε στα συμβάντα της βουλής:
Ο Ηλιόπουλος παραβίασε τον κανονισμό της βουλής καθώς δεν έκανε σχετική ερώτηση για συγκεκριμένο θέμα αλλά δήλωση.
Αλλά δεν ήταν ο μόνος που παραβίασε τον κανονισμό της Βουλής: Γιατί και ο Ιωάννης Δραγασάκης παραβίασε τον κανονισμό της Βουλής μετά από υποδείξεις μιας ανεπαρκέστης υπαλλήλου της Βουλής και δίνοντας στον εαυτό του υπερεξουσίες που δεν έχει: Γιατί ο κανονισμός της βουλής και το άρθρο 80 προβλέπουν ότι σε αντικοινοβουλευτικές συμπεριφορές ο Πρόεδρος της Βουλής μπορεί να αποδώσει πρόταση μομφής κατά βουλευτή η οποία στη συνέχεια ψηφίζεται από τη βουλή με ανάταση χειρός.
Ο πρόεδρος της Βουλής μπορεί να διατάξει την άμεση απομάκρυνση του βουλευτή για ανάρμοστη συμπεριφορά σύμφωνα με το άρθρο 81, μόνο μετά την απόδοση μομφής (και σε δύο άλλες περιπτώσεις που δεν σχετίζονται με υπό συζήτηση περιστατικό).
Ο Δραγασάκης δεν τήρησε τον κανονισμό παρότι τον επικαλέστηκε επιδεικνύοντας απαράδεκτη κοινοβουλευτική αμορφωσιά. Δεν έκανε πρόταση μομφής και οι βουλευτές δεν την ψήφισαν.
Το παράπτωμα του Δραγασάκη όχι απλά να μην είναι εξοικειωμένος με τον κανονισμό της Βουλής παρότι αντιπρόεδρος της αλλά και να αυθαιρετεί επικαλούμενος αυτόν εκθέτει ανεπανόρθωτα τον πολιτικό άντρα.
Και αυτό είναι το μικρότερο των «παραπτωμάτων» του. Γιατί παρότι ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν πιστεύει ότι ο Ναζισμός μπορεί να καταπολεμηθεί με διοικητικά μέτρα, το κόμμα του όμως συμμάχησε με τα δεκανίκια της μνημονιακής αντισυνταγματικότητας, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ για την ψήφιση ενός φωτογραφικού «αντιρατσιστικού νομοσχεδίου» που ανακάλυψε το «ψευτοπροοδευτικό» ιδιώνυμο του ρατσισμού.
Ας αφήσουμε τα όσα παιδαριώδη συνέβησαν στη Βουλή που θύμιζαν τάξη δημοτικού με βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να φωνάζει Χάιλ Χίτλερ κατά την αποχώρηση της ΧΑ λες μια τέτοια συμπεριφορά συμφωνεί με τον κανονισμό της Βουλής. Ας αφήσουμε τις μικροπρέπειες και ας πάμε στα ουσιώδη.
Τι συνέπειες έχει η παρωπιδική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για την «αντιμετώπιση του φασισμού» σε συνδυασμό με την αυθαιρεσία του Δραγασάκη; Ας δούμε πως μπορεί και πως σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες η Χρυσή Αυγή: Όπως φαίνεται από την ανακοίνωση της για το περιστατικό, η στρατηγική της Χρυσής Αυγής είναι πάρα απλή και για αυτό θα αποβεί εξαιρετικά αποτελεσματική, εκτοξεύοντας την προς τη θέση του δεύτερου κόμματος χωρίς η ίδια να χύσει έστω μια σταγόνα ιδρώτα κατά τον πολιτικό σχεδιασμό της:
«Στον Γ. Δραγασάκη επιρρίπτει τις ευθύνες για τα χθεσινά γεγονότα στην Ολομέλεια η Χρυσή Αυγή, κατηγορώντας παράλληλα τα «διεφθαρμένα κόμματα του συστήματος» ότι «ενώθηκαν εναντίον της» γιατί είναι η «μόνη φωνή της αλήθειας» στη Βουλή.
«Μας πολεμούν όλοι, άρα πάμε καλά. Την απόλυτη ευθύνη για τα χθεσινά γεγονότα φέρει ο Δραγασάκης. Γελοιοποιήθηκε παρακαλώντας διαρκώς τον φρούραρχο, ο οποίος ασφαλώς αδιαφόρησε, γιατί οποιαδήποτε παρέμβαση αστυνομίας κατά βουλευτή είναι αντισυνταγματική»
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεχνά ότι «συνταγματικό τόξο» μαζί με δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ που κάναν το σύνταγμα κουρέλια και μετατρέψαν τους βουλευτές τους σε κατώτατους γραφειοκράτες που βάζουν την τζίφρα τους σε ότι τους υποδεικνύει ο πολιτικός τους προϊστάμενος δεν μπορεί να υπάρξει. Η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ υπέρ του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και κατά της Χρυσής Αυγής οξύνει την καχυποψία πολλών πολιτών που έχουν σιχαθεί τα «διεφθαρμένα κόμματα» και κάνουν τη Χρυσή Αυγή να φαίνεται ως η «μόνη φωνή της αλήθειας» στη Βουλή.
Ενός κακού μύρια έπονται. Γιατί δεν είναι μόνο η άνοδος της Χρυσής Αυγής που ενισχύεται κάθε μέρα από την ιδεοληπτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Στο Μέγαρο Μαξίμου και με την ευφορία και τη θριαμβολογία που επικρατεί μετά το επικοινωνιακό τέχνασμα του πρωθυπουργού-Μάρκο Πόλο που ως γνήσιοι επαρχιώτες που είμαστε πρέπει να χαιρόμαστε που ανακάλυψε την Κίνα, κάποιοι έχουν γαμηθεί στα γέλια και άλλοι απλά κατουρηθεί στα γέλια από τις αλλεπάλληλες τρικλοποδιές που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στον εαυτό του αλλά και στο ευρύτερο αντιμνημονιακό μέτωπο το οποίο και έχει πλέον διασπάσει κρίνοντας το «συνταγματικό τόξο» ενάντια στη Χρυσή Αυγή ως περισσότερο επιτακτικό από το αντιμνημονιακό μέτωπο ενάντια στους ιμπεριαλιστές και την παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία!
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι στελέχη της ΝΔ σκέφτονται για το ΣΥΡΙΖΑ «καλά αυτούς φοβόμασταν;» ή «αυτός ήταν ο πολύς Δραγασάκης»;
Και ο Σαμαράς τρίβει τα χέρια του με τον προληπτικό ακρωτηριασμό του αντιμνομονιακού μπλοκ: Είναι σαφές άλλωστε το πώς σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την ρητορική του «Συνταγματικού Talkshow (τόξου)» και το παράπτωμα Δραγασάκη η ΝΔ: Θα φιμώσει για το καλά όλο το αντιμνημονιακό μέτωπο, πολίτες και πολιτευτές μαζί επικαλούμενη τη γνωστή θεωρία των άκρων: Δια του λόγου του αληθές, ορίστε η ανακοίνωση της ΝΔ για τα έκτροπα Ηλιόπουλου-Δραγασάκη:
«Είναι αποκρουστική και απολύτως καταδικαστέα η προσπάθεια των βουλευτών της Χρυσής Αυγής να μετατρέψουν σε καταγώγιο το Ελληνικό Κοινοβούλιο, χρησιμοποιώντας ακραία προσβλητικές, υβριστικές και αγοραίες εκφράσεις. Θα πρέπει να αντιληφθούν, επιτέλους, όσοι δεν το κατανοούν ή αρνούνται επιμόνως να το συνειδητοποιήσουν, ότι η Βουλή έχει κανόνες τους οποίους θα πρέπει να σέβονται όλοι, χωρίς εξαιρέσεις» τονίζει.
Σύμφωνα με τη ΝΔ, Βουλή είναι ο Ναός της Δημοκρατίας και, είναι φυσικό, όσοι δεν ασπάζονται τις αρχές της, να μην αντέχουν και τους κανόνες του Κοινοβουλευτισμού.
Από την άλλη πλευρά, σημειώνει η Συγγρού, ο κ. Τσίπρας, ακολουθώντας το παράδειγμα των Χρυσαυγιτών, καταφέρθηκε με ακραίες εκφράσεις εναντίον βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, με άψογη κοινοβουλευτική συμπεριφορά. Προτιμά να ξεχνά ο κ. Τσίπρας τους βουλευτές του κόμματός του που έχουν φθάσει στο σημείο να απειλούν με λυντσάρισμα πολιτικούς και μάλιστα από το βήμα της Βουλής.
Ας είναι βέβαιοι όλοι ότι δεν θα αφήσουμε την υπόθεση της Δημοκρατίας να γίνει αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα στα δυο άκρα του πολιτικού φάσματος»
Φυσικά: η υπόθεση της Δημοκρατίας πρέπει πάντα να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης στα χέρια των μεγάλων συμφερόντων. Όλοι οι υπόλοιποι περιττεύουν στη δημοκρατία του μνημονίου. Φιμώνονται. Η ηλίθια στρατηγική του ΣΎΡΙΖΑ και η εμμονή του με τη ΧΑ γυρνάει μπούμερανγκ. Στο κουτί της Πανδώρας που άνοιξαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχε απομείνει μονάχα η ελπίδα που κάποιοι είχαν εναποθέσει στο αντιμνημονιακό μπλοκ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε την ελπίδα για περιστέρι και την απελευθέρωσε να πετάξει μακριά, μακριά, πολύ μακριά από το σκληρό κόσμο των ανθρώπων και τις ματαιώσεις του.
Οι συνέπειες του αντιρατσιστικού παραληρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και του παραπτώματος Δραγασάκη σύντομα θα αποδειχτούν δραματικές. Ουσιαστικά, το αντιμνημονιακό μπλοκ έχει ήδη χάσει την κεντρική πολιτική του εκπροσώπηση αφού μετά το προηγούμενο που δημιούργησε ο Γιάννης Δραγασάκης, η φίμωση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ πρέπει να θεωρείται πλέον όχι μόνο δεδομένη αλλά και επιβεβλημένη μέσα στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής ευπρέπειας και του πολιτικά ορθού του κοινοβουλευτικού καθωσπρεπισμού, ενός απόλυτα αδειανού πουκαμίσου. Για να γίνει ο ισχυρισμός μου περισσότερο κατανοητός, ας αναφερθούμε στο τι θεωρεί ο κανονισμός της Βουλής ως απρέπεια ή ανάρμοστη συμπεριφορά:
«Aνάρμoστη συμπεριφoρά σύμφωνα με την πρoηγoύμενη παράγραφo απoτελoύν: α) η παρεμπόδιση της oμαλής διεξαγωγής των συνεδριάσεων ή των συζητήσεων και η διατάραξη της τάξης σ’ αυτές, είτε με πρόκληση θoρύβoυ ή αταξίας είτε με oπoιoνδήπoτε άλλoν τρόπo· β) η διακoπή των oμιλητών χωρίς τη συγκατάθεσή τoυς και την άδεια τoυ Πρoέδρoυ ή η απoδoκιμασία τoυς με λόγια ή έργα· γ) η oμιλία χωρίς την πρoηγoύμενη άδεια τoυ Πρoέδρoυ· δ) η απρεπής συμπεριφoρά με λόγια ή έργα· ε) η έλλειψη τoυ oφειλόμενoυ σεβασμoύ πρoς τo Πρoεδρείo, τη σoβαρότητα τoυ έργoυ και την απoστoλή της Boυλής· στ) η μη συμμόρφωση με τις υπoδείξεις τoυ Πρoέδρoυ· ζ) η χρησιμoπoίηση πρoσβλητικών εκφράσεων κατά της τιμής και της υπόληψης τoυ Πρoέδρoυ της Δημoκρατίας, των μελών της Boυλής, τoυ Πρoεδρείoυ της και των μελών της Kυβέρνησης· η) η καταφρόνηση τoυ Συντάγματoς και των πoλιτειακών θεσμών με λόγια ή έργα.»
Αυτό το άρθρο για τόσα χρόνια παράμενε ουσιαστικά ανενεργό. Ακόμη και όταν το σύνταγμα γινόταν κουρέλια, το άρθρο δεν ενεργοποιήθηκε. Γιατί απλά η Βουλή δεν ήταν σε θέση να το τηρήσει. Τώρα θα ενεργοποιηθεί: Επιλεκτικά. Για να φιμώσει αντιφρονούντες και όσους δε δέχονται την ορθοδοξία του μνημονίου.
Και ακόμη χειρότερα: Ο ίδιος κανονισμός ισχύει και για της επιτροπές της Βουλής. Αν δεν κάνω λάθος, δηλαδή και για τις προανακριτικές. Ιδιαίτερα η ασάφεια της πρώτης παραγράφου περί απρέπειας, που την ορίζει και ως «την παρεμπόδιση της oμαλής διεξαγωγής των συνεδριάσεων ή των συζητήσεων και τη διατάραξη της τάξης σ’ αυτές, είτε με πρόκληση θoρύβoυ ή αταξίας είτε με oπoιoνδήπoτε άλλoν τρόπo» ή γενικότερη ασάφεια της απρεπούς συμπεριφοράς, δίνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε προεδρεύοντα να αφαιρεί το λόγο, να φιμώνει δηλαδή βουλευτή ή ακόμη και να τον απομακρύνει από τις διαδικασίες της επιτροπής όποτε του καυλώσει επικαλούμενος τα άρθρα 77 εώς 81 του κανονισμού της Βουλής, ακριβώς όπως έκανε ο Δραγασάκης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέμα με τις μπανανούφλουδες. Πότε κοιτάει τα αστέρια και τις πατάει, πότε τρέχει να τις μαζέψει για να τις δώσει σε αυτόν που του τις πέταξε, σχεδόν πάντα όμως τις πατάει. Αυτό που δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε είναι πότε το κάνει από καλή πρόθεση, πότε από σκοπιμότητα και πότε από βλακεία και στερεοτυπική σκέψη που χαρακτηρίζει όσους έχουν περάσει από σχολεία «σκέψης» που αντιμετωπίζουν κείμενα και βιβλία ως «ιερά».
Όσο για το Δραγασάκη, αυτός θα μείνει στην ιστορία ως εκείνος που θα μπορούσε να αλλάξει την ιστορία αλλά δεν το κανε. Μπορούσε να αλλάξει την ιστορία ως γενικός γραμματέας του ΚΚΕ- αλλά έχασε. Μπορούσε να αλλάξει την ιστορία στις εκλογές του 2012 αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν ήταν έτοιμος να κερδίσει». Και έχασε. Χθες, ο Δραγασάκης μπόρεσε να αλλάξει την ιστορία. Και έχασε. Γιατί ο Δραγασάκης εν αγνοία του μάλλον άλλαξε χθες την ιστορία αυτού του τόπου- προς το χειρότερο: Τσιμέντωσε ένα μέλλον όπου η Δεξιά και η Ακροδεξιά θα συγκυβερνούν ή ένα μέλλον όπου θα τρώμε για χρόνια στα μούτρα το Σαμαρά ως ισχυρό πρωθυπουργό και το Μιχαλιολάκο ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. ΣΥΡΙΖΑ: το κόμμα που κάνει καλό στην υγεία της εξουσίας. Για αυτό και το τρώει για πρωινό.
Μένει να δούμε αν ο Δραγασάκης θα καταφέρει να κάνει κάποιο στρατηγικό θαύμα για να ανατρέψει τις ακόμη πιο αντιδημοκρατικές συνθήκες που αυτός και το κόμμα του μέσω της αντιρατσιστικής τους μανίας και της λατρείας τους για τα φαντάσματα του παρελθόντος βοήθησαν να δημιουργηθούν.
