Ακόμα και όταν δεν φοράει τίποτα, παρά μόνο το μαύρο σατέν σουτιέν της και το ασορτί εσώρουχο της με μια κόκκινη καρδιά από την πίσω πλευρά η Φιόνα λικνίζεται με αυτοπεποίθηση κι ένα φωτεινό χαμόγελο στη μπάρα. Έτοιμη ανά πάσα στιγμή να εκτελέσει μοναδικά τον τρίλεπτο χορό που θα παρουσιάσει κάθε στριπτιζέζ που θα ανέβει στη σκηνή.
Επιμέλεια: Δημήτρης Δεμεσούκας
Αμέσως μετά πηγαίνει στο καμαρίνι της, φορά μια ρόμπα και βγαίνει έξω. Θα κάνει βόλτες μέσα στο κλαμπ,κουβεντιάζοντας με τους άνδρες που κάθονται διάσπαρτα γύρω από τα τραπέζια πίνοντας μπύρα, μέχρι που κάποιος θα την πάρει από το χέρι και θα την οδηγήσει στο πριβέ τμήμα του κλαμπ για έναν ιδιωτικό χορό.
Η Φιόνα είναι 28 χρόνων, είναι από τη Μολδαβία και δουλεύει στο Mavericks, στο μεγαλύτερο κλαμπ στριπτίζ στο Κέιπ Τάουν. Για ένα χορό 15 λεπτών βάζει στην τσέπη της 800 ραντ, δηλαδή περίπου 75 δολάρια. Ακόμα και μετά την καταβολή των τελών για την απασχόληση της στο σύλλογο που έχουν φτιάξει, μπορεί κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν να βγάλει από 50.000 έως 100.000 ραντ (δηλαδή 4.700- 9.300 δολάρια) το μήνα. Πολύ περισσότερα από όσα θα έβγαζε στην πατρίδα της αν δούλευε μια ολόκληρη ζωή.
«Γιατί να μείνω στη Μολδαβία και να παλεύω να ζήσω τον εαυτό μου, όταν μπορώ να δουλέψω εδώ;» λέει η Φιόνα και προσθέτει αφοπλιστικά: «Ο αδελφός μου είναι δικηγόρος στη Μολδαβία. Είναι ένας από τους κορυφαίους στη δουλειά του και κερδίζει μόλις 600 δολάρια το μήνα. Στη Νότια Αφρική βγάζω πολλά χρήματα. Μπορώ να ντύνονται και να νιώθω όμορφη και ο καιρός είναι πάντα υπέροχος».
Ξεφεύγοντας από τη μιζέρια της Ανατολικής Ευρώπης
Η νοτιοαφρικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέφερε σε έκθεση αξιολόγησης των συνθηκών εργασίας τον περασμένο Ιούνιο πως 8 στις 10 χορεύτριες του Mavericks προέρχονται από την Ανατολική Ευρώπη και ότι οι περισσότερες είχαν την υποστήριξη των οικογενειών τους γι αυτό που έκαναν. Η Μολδαβία άλλωστε είναι η φτωχότερη χώρα της Ευρώπης με κατά κεφαλήν ΑΕΠ το προηγούμενο έτος περίπου 3.800 δολάρια.
«Υπάρχουν πολύ λίγοι ντόπιοι» που εργάζονται στο κλαμπ, δήλωσε ένας Αμερικανός που εργάστηκε στο Mavericks για αρκετούς μήνες στο παρελθόν.
«Οι περισσότεροι είναι Μολδαβοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Ρώσοι, Ουκρανοί, Ούγγροι», δήλωσε η Νατάσα από την Ουκρανία η οποία είναι μόλις 33 χρόνων και ήδη συνταξιούχος αφού εργάστηκε στη Νότια Αφρική για επτά χρόνια. Τόσο η Νατάσα όσο και η Φιόνα έπιασαν δουλειά στο κλαμπ μέσω συστάσεων από φίλους.
Το Mavericks είναι τόσο καλά οργανωμένο που προσφέρει στο τμήμα προσλήψεων του ακόμη και μαθήματα ρωσικής γλώσσα στην ιστοσελίδα του εκτός από τα αγγλικά και τα ισπανικά. «Είσαι μεταξύ 21 και 35 ετών, ελκυστική και πλούσια φυσικά προσόντα. Αν ξέρεις να μιλάς αγγλικά και θέλεις να εργαστείς σκληρά για να βγάλεις πολλά χρήματα...τότε καλώς ήλθες στο Mavericks», αναγράφεται στην ιστοσελίδα του.
Η πρόσληψη μέσω «πρακτορείων μοντέλων» με διασυνδέσεις στην Ευρώπη είναι μια άλλη μέθοδος για να φτάσουν κορίτσια από την Ανατολική Ευρώπη έως εκεί.
Το 2012 το Mavericks ερευνήθηκε από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της χώρας για εμπορία ανθρώπων, μετά τις κατηγορίες από έναν πρώην χορευτή και «προστάτη». Η έκθεση της Επιτροπής, η οποία υποβλήθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο του Κέιπ Τάουν τον Ιούνιο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι χορεύτριες ήταν «ευάλωτες στην εκμετάλλευση» και ότι ο σύλλογος είχε διαπράξει πολλαπλές παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την σωματική τους ακεραιότητα.
Πολλά κλαμπ στριπτίζ στο Κέιπ Τάουν έχουν τα τελευταία χρόνια διασυνδέσεις με την τοπική μαφία, και υπάρχουν πολλές καταγγελίες για τους ιδιοκτήτες κλαμπς που έχουν κατάσχει τα διαβατήρια από τις χορεύτριες και τους επιβάλλει υπέρογκα πρόστιμα απειλώντας τες μάλιστα έαν δεν εξοφλήσουν τα χρέη τους.
«Στην πατρίδα μου έχω μια όμορφη οικογένεια, αλλά η κατάσταση στην Ουκρανία είναι, ειδικά από το τέλος της δεκαετίας του '90, όταν φύγαμε» είπε η Νατάσα, που μεγάλωσε στη νότια πόλη της Ουκρανίας Κέρσον.
«Οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα, δεν είχαμε παπούτσια να φορέσουμε. Το ίδιο υποφέρουν και τα μορφωμένα άτομα. Τότε ποιο είναι το νόημα να πας στο πανεπιστήμιο αν δεν μπορείς να ζήσεις διαφορετικά; Αν δεν μπορείς να ζήσεις καλύτερα»;
Σκλάβες στο εμπόριο του σεξ
Η Νατάσα εγκατέλειψε το σχολείο της στα 16 και μετακόμισε στην Τουρκία σε αναζήτηση εργασίας, ακολουθούμενη από την μικρότερη αδελφή της Μάσα.Οι δυο τους προσπάθησαν να συμπληρώσουν τα προς το ζην κάνοντας διάφορες δουλειές. Η Μάσα χόρευε σε ένα επαγγελματικό θίασο, ενώ η Νατάσα εργάστηκε στον τομέα της διαχείρισης της ναυτιλίας.
«Ήταν λίγο καλύτερα από την Ουκρανία, αλλά και πάλι εξακολουθούσαμε να τα φέρνουμε πέρα πολύ δύσκολα βοηθώντας την οικογένειά μας», λέει η Μάσα.
Ένας από τους φίλους τους τους πρότεινε να φύγουν για την Ευρώπη, και «σε μια στιγμή αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε» λέει η Νατάσα. Οι αδελφές εργάστηκαν ως peep show στο Λουξεμβούργο πριν τελικά φύγουν για τη Νότια Αφρική για να χορέψουν σε κλαμπ στριπτίζ στην ηλικία των 22 και 24 τους χρόνων. Τις εμπειρίες τους στην Ευρώπη αργότερα τις έκαναν βιβλίο με τίτλο "Twisted", και πρωταγωνίστρια την Λόλα Σμιρνόβα αλλά στην πραγματικότητα περιέγραφαν τις ζωές τους.
Με κάθε λεπτομέρεια οι δύο αδελφές περιγράφουν στο βιβλίο τους μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές τους από το εμπόριο του σεξ όπως τις έζησαν στην Ουκρανία, το Λουξεμβούργο και την Τουρκία. Περιγράφουν τον εθισμό τους στην κοκαΐνη και τις δεκάδες περιπτώσεις που τις λήστεψαν ενώ εκείνες βρίσκονταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Αποκορύφωμα; Ένα περιστατικό στο οποίο η μία αδελφή απήχθη, ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε από έναν άνδρα σε μια περιοχή έξω από την Κωνσταντινούπολη.
Αν και παραδέχτηκαν και οι δύο τους κινδύνους και την υποβάθμιση της ζωής τους ακόμη κι έτσι αυτά τα μειονεκτήματα αντισταθμίζονται λένε από το αδιέξοδο της φτώχειας που ζούσαν στο σπίτι τους.
Τώρα και οι δύο αδελφές εξάρουν τις συνθήκες εργασίας στο Mavericks, τονίζοντας τους αυστηρούς κανόνες λειτουργίας του και τις πανταχού παρούσες κάμερες ασφαλείας που επιβάλλουν ένα περιβάλλον αυστηρού επαγγελματισμού. Παρόλα αυτά παραδέχονται πως η γραμμή ανάμεσα σε πολλά κλαμπ στριπτίζ και οίκους ανοχής πολλές φορές είναι θολή.
«Είσαι ελεύθερος, αλλά δεν είσαι ελεύθερος, επειδή ποτέ δεν έχεις τα χρήματα για να κάνεις αυτά που θέλεις να κάνεις. Δεν μπορείς να πεις όχι δεν θέλω να το κάνω αυτό, ειδικά όταν πρόκειται για νεαρά κορίτσια».
Παρά την αβεβαιότητα που συνεπάγεται η μετάβαση στην άλλη πλευρά του πλανήτη και τις εφιαλτικές ιστορίες εγκληματικότητας και εμπορίας ανθρώπων, οι χορεύτριες λένε ότι τα χρήματα είναι ένας μαγνήτης, και η χώρα προορισμού δεν έχει καν σημασία.
«Τα κορίτσια πηγαίνουν όπου είναι πιο εύκολο να πάρουν βίζα» εξηγεί η Νατάσα. «Κάποτε η Νότια Αφρική είχε πλημμυρίσει από κορίτσια γιατί η βίζα έβγαινε σε έξι ημέρες. Όμως κάθε χρόνο τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα για να βγάλεις βίζα.Τα περισσότερα από τα κορίτσια έχουν παιδιά και οικογένειες. Είναι καθαρές, αγαπούν τους συζύγους τους, και κάνουν αυτή τη δουλειά μόνο για τα λεφτά».
«Η δουλειά μου είναι μια performance που απαιτεί και μια ηθική ευελιξία»
«Εγώ βλέπω τη δουλειά μου ως μια αυστηρή τέχνη της performance που, όταν γίνεται σωστά, απαιτεί τόση ακρίβεια και δύναμη όπως και κάθε άλλο είδος επαγγελματικού χορού.Είναι σαν να δουλεύεις στο θέατρο», λέει. «Είναι ένα πολύ όμορφο είδος της τέχνης, αν το κάνεις με τον σωστό τρόπο».
Παρόλα αυτά, οι αδελφές παραδέχονται ότι η εργασία τους απαιτεί ένα είδος ηθικής ευελιξίας.
«Το να είσαι γυμνή είναι το εύκολο κομμάτι της δουλειάς» λέει η Μάσα. «Το δύσκολο είναι να προσεγγίσεις τον πελάτη και να τον πείσεις να αγοράσει το ακριβό προϊόν που πουλάς, δηλαδή τον ιδιωτικό σου χορό. Τότε σπάει κάτι μέσα σου. Δεν μπορούν όλοι να είναι καλοί πωλητές».
