Τραγούδι: Ελλάδα δεν είναι, όχι τουλάχιστον του 2024. Μεσόγειο δεν θυμίζει. Ούτε σαν βαλκανικός ήχος ακούγεται. Ούτε και τραπ. Όσοι έτυχε να δουν το κλιπ του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στη Eurovision έχουν μείνει με μια αίσθηση κενού και σύγχυσης. Είναι σχεδόν σαν να έκλεψε την προσοχή σου μια φάρσα.
Αρχίζοντας με πλάνα αεροδρομίου και την εικόνα του άρτι αφιχθέντα τουρίστα από τους εφιάλτες μας, ενός σαχλού, ανίδεου, παπουτσωμένου με το αιώνιο σανδάλι – άσπρη κάλτσα και κολασμένη όρεξη για φθηνό σουβλάκι, το τραγούδι συνεχίζει με έναν ήχο κλεμμένο από την τραπ του Αφγανιστάν, κάτι ακατάληπτα φωνητικά και καταιγισμό μίζερων εικόνων μιας πόλης χαβούζας.
Κάτι καφενόβιοι, ένα πιάτο μισοφαγωμένο τζατζίκι, κάγκουρες με σπινιαρίσματα και οι… ιθαγενείς να χορεύουν αρκουδέικα γύρω γύρω, μπας και προσφέρουν αρκούντως γελοίο θέαμα στους τουρίστες.