Του Γιώργου Χαρβαλιά*
Πύρρειος νίκη θα αποδειχθεί για την κυβέρνηση, η κατά τα φαινόμενα οριακή υπερψήφιση των μέτρων-σοκ που θα «αποτελειώσουν» τους οικονομικά ασθενέστερους μισθωτούς και συνταξιούχους, προσφέροντας μικρή παράταση… διασωλήνωσης, στο δρόμο προς την χρεοκοπία.
Μια απλή ματιά στον προϋπολογισμό της ερχόμενης χρονιάς και το νέο Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο(2013-2016), προκαλεί ταυτόχρονα θυμό και θυμηδία, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και οι συντάκτες τέτοιων διάτρητων πονημάτων, εκτός από τη κοινωνία, κοροϊδεύουν και τους εαυτούς τους.
Οι προβλέψεις στερούνται κάθε σοβαρότητας και θυμίζουν δυστυχώς τα… κουρελόχαρτα του Παπακωσταντίνου που προέβλεπε ότι από το 2011 θα είχαμε βγει θριαμβευτικά στις αγορές! Φτάνει να πω ότι με όλο αυτό το δυσβάστακτο πακέτο των 18.9(συνολικά) δις που καλείται να επωμιστεί ο ελληνικός λαός, τα επίπεδα του δημόσιου χρέους θα αγγίξουν το…εθνοσωτήριο έτος 2016, το αδιανόητο 184,9% του ΑΕΠ έναντι του επίσης εξωπραγματικού… 220,4% που θα διαμορφωνόταν χωρίς τα μέτρα. Προσέξτε όμως το οξύμωρο: Οι προβλέψεις, χωρίς τα πρόσθετα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής», δείχνουν καλύτερη επίδοση στο χρέος για το 2013(186,5 %) από ότι αν εφαρμοστούν τα μέτρα(189,1%)! Και αυτό είναι απόλυτα φυσικό αφού το πακέτο είναι απολύτως εμπροσθοβαρές και αναμένεται μέσα στην ερχόμενη χρονιάς να γκρεμίσει, έτι περαιτέρω, το ΑΕΠ.
Τώρα, από που κι ως που θα έρθει η ανάκαμψη και η ανάταξη, το 2016, μη με ρωτάτε, θα σας γελάσω. Από την αύξηση της «ιδιωτικής κατανάλωσης», λένε οι φωστήρες που συνέταξαν το πρόγραμμα και μάλλον θεωρούν ότι θα αρχίσει να… βρέχει ευρώ ο ουρανός.
Σε κάθε περίπτωση, με αυτά και με τ’ άλλα, με τις αλχημείες και τα «στραμπουλήγματα», αλλά και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των ταχυδακτυλουργών του Μεσοπρόθεσμου, ξέρετε ποιό είναι το μόνο ασφαλές συμπέρασμα: Ότι το… εθνοσωτήριο έτος 2016, το δημόσιο χρέος της χώρας θα είναι καμία δεκαριά ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από αυτό που έχουμε σήμερα!!!
Και ρωτάω: Είναι δυνατόν να ψηφίζουμε μέτρα απεχθή και ανάλγητα για να φτάσουμε, υποτίθεται, σε πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά την ίδια ώρα το χρέος να εκτοξεύεται και να απομακρύνεται από κάθε λογική εκδοχή βιωσιμότητας; Και εν τέλει τι είδους πρωτογενή πλεονάσματα θα είναι αυτά, όταν το δημόσιο χρωστάει ήδη σε ιδιώτες περί τα 8.5 δις; Θα βρέξει ο ουρανός ευρώ για να καλύψει το κράτος τα φέσια του;
Αστεία πράγματα ασφαλώς και ούτε στη κυβέρνηση δεν πιστεύουν ότι μπορεί να περπατήσει το πράγμα έτσι. Το ερώτημα είναι όμως τι έχουν στο μυαλό τους; Ότι κάποια στιγμή θα μας λυπηθούν οι Γερμανοί και θα αρχίσουν να μας μοιράζουν χαρτζιλίκι;
Δυστυχώς στρατηγικός σχεδιασμός δεν γίνεται με βάση υποθέσεις που αφορούν την βούληση των άλλων να προσφέρουν ελεημοσύνη(και δη των Γερμανών που δεν χαρίζουν στη μάνα τους νερό…)
Από την άλλη πλευρά οι πιστωτές που διαπιστώνουν ήδη το αδιέξοδο, δεν έχουν καμία όρεξη να παρακολουθούν τις ασκήσεις δημιουργικής λογιστικής των υπαλλήλων της Τρόικας και του κ. Στουρνάρα, χωρίς εγγυήσεις για την επιστροφή των χρημάτων τους. Ήδη το ΔΝΤ, έχει καταλάβει τη δουλειά και δημοσίως διαμηνύει ότι χωρίς νέο κούρεμα, αυτή τη φορά στον επίσημο τομέα δανεισμού, το ελληνικό χρέος δεν τιθασεύεται.
Ποιος όμως θα υποχρεώσει τους Γερμανούς να συναινέσουν σε μια τέτοια προοπτική; Και με ποιό τρόπο; Κάνοντας το καλό παιδί στη Μέρκελ και περιμένοντας να χορτάσει από το αίμα του Έλληνα φορολογούμενου ο Σόιμπλε; Η μήπως συντασσόμενοι με το ΔΝΤ και απειλώντας ωμά ότι αν χρεοκοπήσουμε, δεν θα πάρουν πίσω ούτε δεκάρα τσακιστή από τα χρωστούμενα;
Απλά είναι τα πράγματα και δυστυχώς οι δανειστές μας θεωρούν δεδομένους. Αυτοί τραβούν το σχοινί στα άκρα γιατί και να κοπεί, έχουν εναλλακτικό σχέδιο(σ.σ. να μας τραβήξουν τη πρίζα). Ενώ εμείς ντρεπόμαστε να πούμε ότι αν δεν δεχτούν να κουρέψουν τα χρέη μας, θα τα κουρέψουμε μόνοι μας. Με τη ψιλή…
Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής*
