Του Μενέλαου Γκίβαλου,
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Απάτες, ψεύδη και επικοινωνιακά τεχνάσματα συγκροτούν πλέον, σε μόνιμη βάση, τον πολιτικό λόγο, το πολιτικό επιχείρημα των αχυρανθρώπων που συναπαρτίζουν την πολιτική ομάδα η οποία (υποτίθεται ότι) κυβερνά τη χώρα.
Να ρίξει «στάχτη στα μάτια» του ελληνικού λαού επιχείρησε το δίδυμο Α. Σαμαρά - Γ. Στουρνάρα με την απόπειρα του τελευταίου να υποτονθορύσει τα περί του «λάθους» του ΔΝΤ στους ευρωπαίους αφέντες του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην απάντηση του Όλι Ρεν -η οποία στο περιεχόμενό της ήταν άκρως ταπεινωτική για την ελληνική κυβέρνηση- δεν υπήρξε καμία αντίδραση… Το «πυροτέχνημα» της δήθεν κυβερνητικής διεκδίκησης είχε στιγμιαία διάρκεια… Οι υποτελείς έχουν κατανοήσει άλλωστε πλήρως τα όρια του ρόλου τους…
Το πλέον εξοργιστικό όμως γεγονός είναι το άθλιο και ανέντιμο «παιγνίδι» της κυβέρνησης με το ύψος του κατώτερου μισθού…
Η απόφαση για τη μείωση του κατώτερου μισθού είναι όχι μόνον προειλημμένη, αλλά έχει καθορισθεί πλήρως τόσο το θεσμικό-διαδικαστικό της πλαίσιο όσο και η χρονική περίοδος της περικοπής του. Περιγράφεται μάλιστα λεπτομερώς στο Μνημόνιο 2, όπου η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύθηκε στο σχετικό άρθρο ότι «οι μεταρρυθμίσεις θα υποστηρίζουν την σε εξέλιξη προσαρμογή της αγοράς εργασίας, με σκοπό τη μείωση του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας στην οικονομία κατά 15% μέσα στην περίοδο 2012-2014» και στη συνέχεια καθορίζεται ότι «οι απαραίτητες αλλαγές θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2013, το αργότερο»…
Από τις 14 Φεβρουαρίου του 2013 αρχίζει η περίοδος της (ήδη καταργηθείσας) μετενέργειας. Οι δηλώσεις του κ. Μέργου δεν συνιστούν ασφαλώς ένα επικοινωνιακό ατόπημα, ούτε φυσικά εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις ενός ακόμα μνημονιακού τεχνοκράτη.
Αντίθετα, στέλνουν ένα μήνυμα προς τους εργοδότες και τις ενώσεις τους και τους προτρέπουν να υπονομεύσουν τις οποιεσδήποτε διαδικασίες συναίνεσης για τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων μέσα από μια κοινή συμφωνία με τους εργαζομένους… Η υπονόμευση της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων θα έχει ως αποτέλεσμα την αποτυχία τους, οπότε τον κυρίαρχο ρόλο αναλαμβάνει η κυβέρνηση, η οποία «από το πρώτο τρίμηνο του 2014 θα αναθεωρεί το σύστημα του κατώτερου μισθού… στη μάχη έναντι της ανεργίας και της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας» (Μνημόνιο 3).
Καταργήθηκε ουσιαστικά η διαιτησία, καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις,καταργούνται στην πράξη και οι «κοινωνικοί εταίροι» που συμβόλισαν την κοινωνική συναίνεση και τη δημοκρατική αρχή επίλυσης των αντιθέσεων στις δυτικές δημοκρατίες του 20ού αιώνα.
Τώρα το ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Από την πλευρά των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΣΩ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΠΡΟ-ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ… Και τα τελευταία προσχήματα απορρίπτονται. Οι σύγχρονες χρηματοπιστωτικές δικτατορίες και οι υποτελείς πολιτικοί διαχειριστές τους έχουν γυρίσει οριστικά σελίδα… Η κλασική αστική δημοκρατία ανήκει πια στο παρελθόν.
Το επίπεδο του κατώτερου μισθού έχει ήδη προσδιορισθεί από τα αλλεπάλληλα Μνημόνια. «Οδηγός» είναι οι μισθοί της Βουλγαρίας και της Λιθουανίας (120 - 300 ευρώ). Με τον τρόπο αυτό Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, μετατρέπεται σε έναν απλό οικονομικό συντελεστή και αναγορεύεται στο σημαντικότερο κριτήριο για να αντιμετωπισθεί η ανεργία, για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα…
Επιμένουμε ότι δεν πρόκειται και πάλι περί λάθους εκτίμησης… Είναι προφανές -και επιβεβαιώνεται με μαθηματική ακρίβεια εδώ και τρία χρόνια- ότι η μείωση των αμοιβών και των εισοδημάτων, η αύξηση των φορολογικών συντελεστών, τα συνεχή «χαράτσια» οδήγησαν στην πρωτοφανή άνοδο της ανεργίας και στη μείωση της θέσης της χώρας στον διεθνή πίνακα της ανταγωνιστικότητας.
Αυτήν την εβδομάδα το ΚΕΠΕ θα δημοσιεύσει έκθεση, σύμφωνα με την οποία η ύφεση το 2013 θα ξεπεράσει το 4,1% και η ανεργία θα φθάσει στο 30%... (Ακόμα και η ΕΛΣΤΑΤ του περίφημου «μάγου της Στατιστικής» κ. Γεωργίου προβλέπει ύφεση άνω του 6% και την ανεργία στο 27%).
Όσο αφορά την ανταγωνιστικότητα, η μείωση του συντελεστή της αμοιβής της εργασίας έχει ήδη ξεπεράσει το 10%... Αντίθετα, οι αυξήσεις στον τομέα της ενέργειας, οι φόροι, το κόστος χρηματοδότησης είναι οι βασικοί παράγοντες που μειώνουν την ανταγωνιστικότητα και διατηρούν το υψηλό επίπεδο των τιμών.
Πριν από λίγα χρόνια, για να συμβολοποιήσουμε το χαμηλό ύψος των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας, αναφερόμαστε στη «χαμένη γενιά των 700 ευρώ»… Αλήθεια, ποιο μήνυμα εκπέμπεται τώρα προς τους νέους, προς τους επιστήμονες που διαθέτουν διπλώματα και μεταπτυχιακούς τίτλους όταν τους προσφέρεται αμοιβή που αντιστοιχεί σε επίδομα αλληλεγγύης και μάλιστα σε μια καταρρέουσα αγορά εργασίας που δεν προσφέρει καμία δυνατότητα, καμία προοπτική;
Η ελληνική τραγωδία ολοκληρώνεται... Αλλά και η Ευρώπη βαδίζει με γοργά βήματα προς τον δικό της Μεσαίωνα, όπου «τα κάστρα του κεφαλαίου» (Μαξ Βέμπερ) και των χρηματοπιστωτικών μεταμοντέρνων φεουδαρχιών θα κυριαρχούν. Η ατομική και συλλογική αντίδραση, η εξέγερση των λαών απέναντι σ' αυτόν τον επερχόμενο Μεσαίωνα είναι η μόνη ιστορική απάντηση… Πριν είναι αργά.
Πηγή: Το Παρόν
