Η διέξοδος από την καπιταλιστική οικονομική κρίση, προς όφελος των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή.Oι αντιθέσεις - αντιπαραθέσεις των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών χωρών στο εσωτερικό της Ε.Ε, στο ΔΝΤ, βρίσκονται στο απόγειο τους. Οι αντιθέσεις αυτές έχουν να κάνουν με πολιτική υπερ του κεφαλαίου για το ποιο τμήμα του κεφαλαίου, ποιο μονοπώλιο, ποιας καπιταλιστικής χώρας θα χάσει περισσότερα η λιγότερα ποιοι θα βγουν περισσότερο ενισχυμένοι, ποιοι λιγότερο ενισχυμένοι. Από αυτή την σκοπιά οξύνεται ο ανταγωνισμός σε επίπεδο μονοπωλίων καπιταλιστικών χωρών με κοινό παρονομαστή την απαξίωση της εργατικής δύναμης, την συνολικότερη κατεδάφιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, το φθήνεμα της τιμής της εργατικής δύναμης με όρους σύγχρονης σκλαβιάς.
Σε αυτή την κατεύθυνση, με αυτή την γενική γραμμή στρατηγικής πλεύσης, το σύστημα του καπιταλισμού διαχειρίζεται την οικονομική κρίση προς όφελος του και εις βάρος των εργατικών – λαϊκών αναγκών .Η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων με πιο κύρια την εργατική δύναμη και η απαξίωση ενός τμήματος του κεφαλαίου είναι προϋπόθεση για να ανακάμψει η καπιταλιστική κερδοφορία αυτό που ονομάζουν ‘’ανάπτυξη’ ’η οποία στις σημερινές ιστορικές χρονικές στιγμές θα είναι επιλεκτική, αναιμική και γρήγορα θα ξεσπάσει νέος κύκλος οικονομικής κρίσης.
Η εκτίμηση αυτή δεν κινδυνολογεί αλλά απορρέει από τον οξυμμένο ανταγωνισμό των καπιταλιστών, των ιμπεριαλιστικών κέντρων ΗΠΑ-Ε.Ε –ΚΙΝΑ-ΡΩΣΙΑ για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πηγών πρώτων υλών από της νομοτέλειες του ιδίου του συστήματος. Στο φόντο των παραπάνω εκτιμήσεων - εξελίξεων συγκρούονται διάφορα μείγματα διαχείρισης αστικής πολιτικής, είτε φορώντας τον μανδύα των μνημονιακών, είτε τον μανδύα των αντιμνημονιακων δυνάμεων. Στο σύνολο τους, μνημονιακες - αντιμνημονιακες, παρά της επιμέρους διαφορές τους, διαφορές στις τακτικές τους, στην στάση τους απέναντι στο εργατικο - λαικο κίνημα και στους αγώνες του, ομονοούν στην γενικότερη στρατηγική πλεύσης. Στρατηγική πλεύσης, που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η Ε.Ε, ο ευρωμονοδρομος, η στήριξη των μονοπωλίων.
Αυτή η στρατηγική, που είναι επιλογή της άρχουσας τάξης της χώρας μας, της αστικής τάξης, υπηρετούν με ευλάβεια και στοχοπροσηλωμενα όλα τα αστικά κόμματα ΠΑΣΟΚ,Ν.Δ, κόμματα όπως η ΔΗΜΑΡ, το κόμμα του Καμμένου, κόμματα δορυφόροι έτοιμα να παίξουν ρόλο στην αναδιάταξη των αστικών πολίτικων δυνάμεων και στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού. Από κοντά βέβαια και ο αναβαθμισμένος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που τείνει σε πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση, να γίνει καθαρό αστικό κόμμα για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Και βέβαια σε όλο αυτό το σκηνικό που στήνουν, ρίχνουν και τους ΝΑΖΙ της Χρυσης Αυγης, σαν το μακρύ χέρι της μεγαλοεργοδοσιας, του μεγάλου κεφαλαίου και να παίξει την δύναμη κρούσης απέναντι στο εργατικο - λαικο κίνημα, στους αγώνες των εργαζομένων.
Η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, στοχεύει στο να συνεχιστεί με την ευκολία που γίνονταν παλιότερα πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας το 2008,η διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής, η ενσωμάτωση - αφομοίωση της λαϊκής αγανάκτησης, στα πλαίσια του συστήματος, της αστικής πολιτικής διαχείρισης. Η δήθεν αντιπαράθεση του πρωθυπουργού, του κυβερνητικού επιτελείου, με την τρόικα το «όχι σε αλλά μνημόνια», «όχι σε άλλα μέτρα», είναι αντιπαράθεση προσχηματική, παραπλανητική και δεν έχει να κάνει με κάποια μετάλλαξη πολιτικής σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
Η αντιλαϊκή πολίτικη εκπορεύεται από από την στρατηγική πλεύσης που έχει κάθε πολιτική δύναμη και η γραμμή της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των μονοπωλίων, της Ε.Ε, είναι στρατηγική με ταξικό, αντιλαϊκό περιεχόμενο που και εδώ πάλι θα τους βρεις όλους μαζί ,ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ-ΔΗΜΑΡ-ΚΟΜΜΑ ΚΑΜΜΕΝΟΥ φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και λοιποί ευρωλιγουρηδες παρατρεχάμενοι πλην του ΚΚΕ, να πίνουν νερό σ αυτή την γραμμή, που είναι εχθρικοί, καταστροφικοί για τον εργαζόμενο λαό, για τους εργαζόμενους λαούς της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε.
Ο διαχωρισμός μνημονιακες-αντιμνημονιακες δυνάμεις είναι επίπλαστος, τεχνικός, αποπροσανατολιστικός. Αυτό γίνεται για να μην αμφισβητηθεί η στρατηγική της Ε.Ε , ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που αυτός με της νομοτέλειες του γεννάει της κρίσεις και πληρώνουν της συνέπειες του οι εργαζόμενοι λαοί του κοσμου. Επίσης με τον επίπλαστο διαχωρισμό μνημονιακες-αντιμνημονιακες δυνάμεις στοχεύουν στην χειραγώγηση του εργατικου-λαικου κινήματος, αναθέτοντας κυρίως αυτό τον ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για να παιξει το ρολο ανχωματος και αναχαιτησεις σε ταση ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος, στο φόβο να μην αμφισβητηθεί η στρατηγική του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Οι αντιθέσεις - αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε έχουν αντανάκλαση και στο εσωτερικό της χώρας μας. Κεφαλαιοκράτες και αστικό πολιτικό προσωπικό καθορίζουν τα βήματα τους με κριτήριο την προώθηση των γενικότερων συμφερόντων του κεφαλαίου, της στρατηγικής της Ε,Ε, με κοινό στόχο πάντα το τσάκισμα των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων. Η δικομματική κυβέρνηση του κεφαλαίου Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ με ταξικό ενθουσιασμό, εξειδικεύουν αυτή την στρατηγική με την εφαρμογή αντιλαικων - αντεργατικων μέτρων άσχετα με μνημόνια. Κοροϊδεύουν σήμερα, όταν φωνάζουν και κομπιάζουν ότι η χώρα δεν σηκώνει άλλα μνημόνια. Οι Έλληνες κεφαλαιοκράτες δεν θέλουν την συγκεκριμένη χρονικό στιγμή μέτρα της τρόικας που ρίχνουν και άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης που είναι ήδη στα τάρταρα. Αξιώνουν μέτρα χρηματοδότησης τους, από το κράτος και της τράπεζες, θέλουν νέες φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγες, θέλουν μέτρα ενίσχυσης τους. Φοβούνται μην χάσουν τα οποία πλεονεκτήματα έχουν στην Βαλκανική αγορά με δεδομένο την όξυνση των ενδοκαπιταλιστικων ανταγωνισμών στο φόντο της οικονομικής κρίσης. Επίσης επιζητούν να τονωθεί η ζήτηση στην Ελληνική αγορά για αυτό λένε όχι οριζόντια μέτρα. Θέλουν όμως να επιταχυνθούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, «διαρθρωτικά μέτρα» τα ονομάζουν (όπως απελευθέρωση ωραρίων, εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά).
Για αυτό το ψευτοδίλημμα μνημονιακές αντιμνημονιακές δυνάμεις πρέπει να προσπεραστεί γιατί δεν αποτελεί την πραγματική διαχωριστική γραμμή πάλης και αγώνα. Η μόνη πραγματική διαχωριστική γραμμή, που εκεί πρέπει να κρίνονται όλες οι πολιτικές δυνάμεις και αυτοί που δρουν μέσα στο κίνημα είναι ή με τα μονοπώλια ή με το λαό. Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν και όποιος τις διακυρρήσει κοροϊδεύει το λαό.
Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, το ταξικό αντιμονοπωλιακό κίνημα, παλεύουν καθημερινά, σκληρά και αδιάκοπα με δυσκολίες και αυτοθυσία σε αυτή την κατεύθυνση. Για να συγκεντρώσουν εργατικές – λαϊκές δυνάμεις στη γραμμή της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Γραμμή πάλης που δεν θα διακυβεύει ποιος είναι ο καλύτερο διαχειριστής και διαπραγματευτής απέναντι στην ΕΕ.
Σήμερα η μοναδική αντικειμενική, ρεαλιστική πρόταση για έξοδο από την καπιταλιστική οικονομική κρίση προς όφελος του εργαζόμενου λαού για την κοινωνική – λαϊκή ευημερία που θα απαλλάξει το λαό από τη φτώχεια, τις κρίσεις και την ανασφάλεια είναι η πάλη για την εργατική – λαϊκή εξουσία, εκεί που ο εργαζόμενος λαός θα κάνει κουμάντο στην οικονομία γνώμονα την ικανοποίηση όλων των κοινωνικών – λαϊκών αναγκών.
Μόνο σε αυτό τον αγώνα θα πιάσουν τόπο οι λαϊκές θυσίες.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μέλος του ΚΚΕ της Τ.Ε Πιερίας
