Σας καλούμε στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την
Κυριακή 23/2 και ώρα 18:30 στο «Καφέ Αμάν» με θέμα:
Παιδεία για τον λαό και ΕΕ… έννοιες
ασυμβίβαστες.
Κεντρικός ομιλητής ο υποψήφιος δήμαρχος Κατερίνης με
τον συνδυασμό της Λαϊκής Συσπείρωσης,
Μπάμπης Παπαδόπουλος
Το κόστος που πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες για τη μόρφωση
ανέρχεται περίπου στα 4,5-5 δισ. ευρώ το χρόνο!
- Η πολιτική ενίσχυσης της κερδοφορίας, της παιδείας ως
χώρου ιδιωτικής κερδοσκοπίας, έχει ως συνέπεια:
- Ιδιωτική δαπάνη για ξένες γλώσσες: 431.000.000 €
- Για φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: 567.000.000 €
Για ιδιωτικές επαγγελματικές σχολές – ιδιωτικά ΙΕΚ:
129.000.000 €
- Οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση των παιδιών των
λαϊκών οικογενειών έχουν ως αποτέλεσμα:
- 4 στους 10 Έλληνες χωρίς βασική εκπαίδευση.
- Κάθε χρόνο εγκαταλείπουν το Δημοτικό σχολείο 8.000 παιδιά.
- Το 11,4% των νέων εγκαταλείπουν τη δευτεροβάθμια
εκπαίδευση. Το ποσοστό εκτοξεύεται στα παιδιά μεταναστών.
Χωρίς
αμφιβολία αν ο καθένας από μας αναλογιστεί τις εμπειρίες του στους χώρους
εκπαίδευσης ένα είναι σίγουρο. Όλοι θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα: ότι η
κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο! Ότι οι συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ
που εφαρμόζονται εδώ και μια 20ετία περίπου είναι περισσότερο από εμφανείς στη
ζωή και τις σπουδές.
Η σημασία
που δίνει το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο στην εκπαίδευση φάνηκε ευθύς
εξαρχής με την ίδρυση της ΕΕ. από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ φαίνεται καθαρά ότι
τα ζητήματα εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και έρευνας αποτελούν
βασικούς άξονες της πολιτικής της ΕΕ, ευθυγραμμισμένα με την ενίσχυση της
κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Το γράμμα και το πνεύμα αυτής της
Συνθήκης όχι μόνο είναι σε ισχύ από το 1992 που ψηφίστηκε αλλά έχει εμπλουτιστεί
κι έχει μπει σε εφαρμογή με δεκάδες οδηγίες, ανακοινώσεις, νομοθετικές
πρωτοβουλίες και αποφάσεις των οργάνων της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών –
μελών. Αντίστοιχα και στη χώρα μας όλοι οι νόμοι για την εκπαίδευση και την
έρευνα, που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του
ΠΑΣΟΚ και τις συγκυβερνήσεις τους, είναι εναρμονισμένοι με την εκπαιδευτική
πολιτική που συναποφασίζεται σε επίπεδο ΕΕ, υπηρετούν τους στόχους της
πολιτικής της ΕΕ, τους στόχους του κεφαλαίου.
Κεντρική
επιδίωξη της πολιτικής της ΕΕ για την εκπαίδευση είναι η “διά
βίου μάθηση”. Η έννοια αυτή δεν έχει να κάνει με την ανάγκη που έχει
κάθε μαθητής ή σπουδαστής, κάθε εργαζόμενος, κάθε επιστήμονας να παρακολουθεί
τις εξελίξεις στον τομέα του και γενικότερα στο σύστημα της ανθρώπινης γνώσης,
δε σχετίζεται με το “γηράσκω αεί διδασκόμενος”, αλλά είναι ένα σύστημα
εξατομικευμένων και εναλλασσόμενων σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου
μαθήσεων και ταχύρυθμων “καταρτίσεων”, που ευέλικτα θα προσαρμόζονται σε αυτά
που κάθε φορά ζητά η αγορά. Επειδή μάλιστα οι πρόσκαιρες αυτές γνώσεις πολύ
γρήγορα θα αχρηστεύονται από τις εξελίξεις στην παραγωγή και την τεχνολογία, ο
εργαζόμενος θα απολύεται και θα ξανακαταρτίζεται προσδοκώντας να βρει και πάλι
μια θέση στην παραγωγή, για να ξανααπολυθεί, να ξανακαταρτιστεί κ.ο.κ. Σ’ αυτόν
τον εφιάλτη δόθηκε η εύηχη ονομασία “διά βίου μάθηση” ακριβώς για να μη
φανερωθεί ο βαθιά αντιδραστικός χαρακτήρας του.
Με πυξίδα μια εκπαίδευση για τον λαό και τις ανάγκες του
Κόντρα λοιπόν στην πολιτική αυτή της ΕΕ και τα κόμματα που
την υλοποιούν, κόντρα στις τυποποιημένες, κονσερβοποιημένες δεξιότητες και την
τζάμπα εργασία, η νέα γενιά μαζί με τους γονείς, με τους καθηγητές και κυρίως
με όλους τους εργαζόμενους που αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους έχουν
χρέος να αντιτάξουν τον αγώνα για μια εκπαίδευση στην υπηρεσία του λαού και των
αναγκών του. Αυτή είναι η σύγχρονη απαίτηση και ανάγκη σήμερα, γι’ αυτή
παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.
