Της παράκρουσης γίνεται. Όλη μέρα ακούω για τις αποκαλύψεις των συγκλονισμένων Γερμανών γιατρών που δήλωσαν ότι «θυμίζουμε Ιράκ». Κι άντε, η «Εφημερίδα των Συντακτών» καλά έκανε και δημοσίευσε το θέμα. Οι υπόλοιποι γιατί συγκλονιστήκαμε;
Ρε οι άνθρωποι δεν περιέγραφαν τι είδαν στην Αιθιοπία ή στο Σουδάν ώστε να δικαιολογείται ένας … συγκλονισμός.
Τη δική μας ζωή περιγράφουν.
Δηλαδή αδυνατούμε να συγκλονιστούμε με ό,τι βιώνουμε και περιμένουμε να το μάθουμε από Γερμανούς γιατρούς σήμερα ή Άγγλους πυροσβέστες αύριο;
Πάμε καλά;
Είναι σαν να μην αντιλαμβάνεται την πείνα του το σκελετωμένο παιδί στη Σομαλία, αλλά να συγκλονίζεται ξαφνικά αν διαβάσει άρθρο για την πείνα του στους New York Times. Δηλαδή για πόσο καιρό ακόμη θα αποφεύγουμε τις ευθύνες μας απέναντι στο ένστικτο επιβίωσης που το προδίδουμε καθημερινά;
Δε βλέπουμε κάποιο έργο στον κινηματογράφο και όταν τελειώσει θα βγούμε με βουρκωμένα μάτια. ΕΜΕΙΣ παίζουμε στο έργο αυτό που συγκλονίζει τους άλλους. Το δικό μας σενάριο είναι το θρίλερ των υπόλοιπων. Τι κατάντια είναι αυτή που μας δέρνει;
Ανεχόμαστε τον Άδωνη Γεωργιάδη να ζητά «συγνώμη από τους πολίτες για την ταλαιπωρία, λόγω του κλεισίματος του ΕΟΠΥΥ» ρίχνοντας όμως τις ευθύνες για αυτή την ταλαιπωρία στους γιατρούς επειδή σύμφωνα με τον υπουργό «οι γιατροί που απεργούν κατέστησαν αυτή τη διαδικασία αναπόφευκτη».
Ο υπουργός δε φταίει ποτέ και για τίποτα.
Κι όταν το διάστημα του μήνα, μέσα στο οποίο υποσχέθηκε ότι θα λυθούν τα προβλήματα, θα κυλήσει σαν νεράκι δίχως να έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και το θέμα του Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας θα ξεχαστεί όπως τόσα και τόσα άλλα, απλώς επειδή ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ να ξεχνάμε, θα βρει νέους «εχθρούς των πολιτών».
Κι αυτοί οι νέοι «εχθροί» που θα ανακαλύψει ο Άδωνις Γεωργιάδης, μπορεί να είναι το ΕΚΑΒ, για παράδειγμα. Και θα το κλείσει για ένα μήνα. Και θα πει «Τι να το κάνετε το ασθενοφόρο; Πάρτε ταξί να ενισχυθεί κι αυτός ο κλάδος που τόσο δοκιμάζεται από την κρίση». Κι εμείς θα το δεχτούμε. Εκτός κι αν μας ενημερώσουν τίποτα Γερμανοί γιατροί ότι αυτό είναι τραγικό, οπότε θα συγκλονιστούμε για ένα 12ωρο, πριν ξαναπέσουμε στο λήθαργο, τη μοιρολατρία και την αυτοενοχοποίηση.
Το ότι πτωχεύσαμε ως χώρα τελικά είναι το λιγότερο. Το ότι μάλλον έχουμε σταματήσει να αναπνέουμε ως άνθρωποι είναι το χειρότερο. Ελπίζω κάποιοι Γερμανοί ιατροδικαστές να μας το ανακοινώσουν για να συγκλονιστούμε.
Καρτέσιος
