Σίγουρα η αφαίρεση της ζωής μίας νεαρής καμηλοπάρδαλης στην μακρινή Κοπεγχάγη της Δανίας δεν επηρεάζει την καθημερινότητά μας ωστόσο μία μικρή ματιά στην υπόθεση αρκεί προκειμένου να μας γεμίσει θλίψη και αηδία για την κατάντια του δυτικού πολιτισμού.
Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης
Η ιστορία με την οποία έχουμε να κάνουμε αφορά τον Μάριους, μία καμηλοπάρδαλη δύο ετών η οποία βρισκόταν στον ζωολογικό κήπο της Κοπεγχάγης. Ο Μάριους τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας μόλις ο ζωολογικός κήπος ανακοίνωσε πως θα πρέπει να τον θανατώσει. Ο λόγος; Τόσο κυνικός που θυμίζει τον τρόπο που αντιμετώπιζαν οι Ναζί τους άτυχους ανθρώπους που υπόκεινταν στα πειράματά τους.
Το αίμα (τα γονίδιά) του υπήρχε ήδη στον ζωολογικό κήπο αλλά και στην Ευρώπη, άρα δεν μπορούσε να αναπαρχθεί. Σύμφωνα με τον Μπενγκ Χολστ, επιστημονικό διευθυντή του Ζωολογικού Κήπου της Κοπεγχάγης ο οποίος μίλησε στο CNN «οι καμηλοπαρδάλεις μας αποτελούν μέρος ενός διεθνούς προγράμματος αναπαραγωγής το οποίο διασφαλίζει την υγεία και την ευημερία του πληθυσμού των ζώων αυτών». Όπως συμπλήρωσε μάλιστα, η αναπαραγωγή μπορεί να επιτευχθεί μόνο εφόσον έχουν «ταιριάξει» τα γονίδια των ζώων αυτών σε συνάρτηση και με τον διαθέσιμο χώρο ο οποίος υπάρχει. Κατέληξε λέγοντας πως δεν μπορεί να επιτραπεί η ακανόνιστη αναπαραγωγή των καμηλοπαρδάλεων γιατί θα αυξηθεί ο πληθυσμός στους ζωολογικούς κήπους επιφέροντας πολλά προβλήματα με ένα από αυτά να είναι η αιμομιξία. Έτσι όπως ο Γιόζεφ Μένγκελε έβλεπε τα πάντα υπό το πρίσμα της επιστήμης, έτσι και ο ζωολογικός κήπος αποφάσισε πως ο Μάριους δεν έχει θέση σε αυτόν τον πλανήτη.
Η είδηση σόκαρε μεγάλο μέρος του διαδικτύου στο οποίο ξεκίνησε συλλογή υπογραφών (μαζεύτηκαν περισσότερες από 27.000) για την αποφυγή της θανάτωσης. Την ίδια ώρα υπήρξαν και ζωολογικοί κήποι οι οποίοι προσφέρθηκαν να πάρουν αυτοί τον Μάριους προκειμένου να μην τον θανατώσουν. Ένας εκ των οποίων ήταν αυτός του Γιορκσάιρ της Βρετανίας, ο οποίος έδινε 50.000 ευρώ για να εντάξει τον Μάριους στην οικογένειά του. Οι Δανοί όμως αρνήθηκαν γιατί αποφάσισαν πως ο Μάριους «δεν ταιριάζει στο πρόγραμμα αναπαραγωγής καμηλοπαρδάλεων που έχουν»... Ωστόσο τα ερωτηματικά είναι πολλά καθώς όπως αναφέρει ο Guardian, ο συγκεκριμένος ζωολογικός έχει ξαναπάρει καμηλοπάρδαλη από την Κοπεγχάγη. Οι προσφορές μάλιστα ήρθαν και από ιδιώτες με έναν από αυτούς να θέλει να καταβάλλει 680.000 δολάρια για να πάρει τον Μάριους. Μάταια όμως, ο ζωολογικός κήπος ήταν ανένδοτος. Ο Μάριους έπρεπε να «ευθανατωθεί». Ακόμα και το ενδεχόμενο της στείρωσης αποκλείστηκε γιατί «ο Μάριους θα κατανάλωνε πόρους του πάρκου πολύτιμους για άλλα ζώα».
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι Δανοί αποφάσισαν πως η πράξη αυτή θα ήταν κατάλληλη και για το κοινό, έτσι κανόνισαν να σκοτώσουν το άτυχο ζώο μπροστά ακόμα και σε μικρά παιδιά. Πώς έγινε η «ευθανασία»; Χρησιμοποιώντας πιστόλι σφαγείου, το οποίο ανοίγει μία τρύπα στο κρανίο προκειμένου το ζώο να πεθάνει. Μάλιστα ακόμα και σε αυτό το σημείο όσοι αντέδρασαν λέγοντας πως ο τρόπος θανάτωσης ήταν βάρβαρος ο ζωολογικός κήπος είχε την απάντησή του. «Δεν θέλαμε να κάνουμε την ευθανασία με δηλητήριο γιατί αυτό θα δηλητηρίαζε το αίμα και το κρέας του», είπαν, γεγονός που αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο την κατάληξη του Μάριους ο οποίος τεμαχίστηκε μπροστά στα μικρά παιδιά και το υπόλοιπο κοινό και δόθηκε για τροφή στα λιοντάρια. Εδώ να σημειώσουμε πως την συγκεκριμένη απόφαση υποστηρίζει πλήρως η Ευρωπαϊκή Οργάνωση για για την Πανίδα και την Χλωρίδα.
Το κοινό φωτογράφισε το αποτρόπαιο θέαμα και οι φωτογραφίες κατέκλυσαν το διαδίκτυο προκαλώντας πολλές αντιδράσεις για το πώς ο ζωολογικός κήπος αντιμετώπισε ένα ζώο το οποίο μπορούσε να σωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Ο Μάριους είναι ένα καλό παράδειγμα για να μπορέσουμε να δούμε πώς τα ζώα αντιμετωπίζονται από τους ζωολογικούς κήπους οι οποίοι υποτίθεται πως τα προστατεύουν. Δεν είχαμε να κάνουμε με μία κατάσταση χωρίς λύση. Από την στείρωση μέχρι την πώληση, ο Μάριους είχε πολλές ευκαιρίες για να ζήσει και να μην καταλήξει τροφή στα λιοντάρια. Μία φυσική εξέλιξη εάν βρισκόταν στην άγρια φύση. Από την στιγμή όμως που δεν βρισκόταν εκεί αλλά η τύχη καθοριζόταν από ανθρώπους η κατάληξη δεν θα έπρεπε σε καμμία περίπτωση να είναι αυτή.
