Γράφει:
ο Δημήτριος Χλεμές
Διευθυντής
2ου Δημοτικού Σχολείου Κολινδρού
Πρόεδρος
Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Πύδνας Κολινδρού
Η
παρουσίαση ιστορικών γεγονότων που σχετίζονται με το τόπο μας,
ανατροφοδοτεί αναμφίβολα την ιστορική γνώση και δίνει μια καλή ευκαιρία σε όλους και
ιδιαίτερα στους νέους, να προσθέσουν στην ιστορική τους συνείδηση πρόσωπα,
γεγονότα, καταστάσεις που δεν πρέπει να
τα παρασύρει η λήθη και η σύγχρονη τάση
πλησμονής του παρελθόντος.
Ένα σημαντικό γεγονός που θα πρέπει να θυμόμαστε κάθε χρόνο αυτές τις
ημέρες είναι η απελευθέρωση της περιοχής μας από την πολυετή οθωμανική
κυριαρχία.
Η ιστορική ημέρα για την απελευθέρωση του
Κολινδρού και της ευρύτερης περιοχής είναι η 17η Οκτωβρίου 1912. Ημέρα
Τετάρτη, εννιά το πρωί έφτασε σαν προπομπός του Ελληνικού στρατού μια δυάδα
Ελλήνων αξιωματικών, ο Αλέξανδρος Ζάννας (υφυπουργός της Αεροπορίας αργότερα)
γιος του γνωστού για την εθνική του δράση στη Θεσσαλονίκη και σ’ όλη τη
Μακεδονία γιατρού Δημητρίου Ζάννα κι ο Νικόλαος Πετρωτός γαμπρός του, που
φιλοξενήθηκαν στο σπίτι των αδελφών Θωμά και Βασιλείου Κομψελίδη.
Στον Κολινδρό από την 11η πρωινή της
17ης Οκτωβρίου είχε καταλυθεί η τουρκική κυριαρχία. Ο μουδίρης
(κατώτερος δικαστικός και πολιτικός άρχοντας στη διοικητική ιεραρχία της ύστερης
οθωμανικής περιόδου), είχε φύγει τη νύχτα της 10ης Οκτωβρίου 1912
ακολουθούμενος από τους Τούρκους τζανταρμάδες (χωροφύλακες). Πολιτοφυλακή από
νέους Κολινδρινούς οπλισμένους έλεγχε την τάξη. Τ’ απομεινάρια των αντάρτικων
σωμάτων, οι πρόσκοποι όπως τους έλεγαν, συνεργαζόταν με το στρατό. Είχαν
αποκόψει τις τηλεγραφικές επικοινωνίες μέχρι τον Αλιάκμονα για να βοηθήσουν και
να επιταχύνουν την προέλαση της VII (7ης) Μεραρχίας υπό
τον συνταγματάρχη πυροβολικού Κλεομένη Κλεομένους, που είχε χωριστεί σε δύο
φάλαγγες, στην πρώτη των οποίων ανήκε το
8ο Ευζωνικό τάγμα υπό τον λοχαγό Κων/νο Μαζαράκη και ένα τμήμα
πεζικού υπό τον λοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη. Η φάλαγγα αυτή ξεκινώντας από την
περιοχή βόρεια της Μονής Πέτρας βάδισε προς το Κίτρος και στη συνέχεια δια
μέσου της Καστανιάς στον Κολινδρό όπου έφτασε στις 2 το μεσημέρι της 17ης
Οκτωβρίου 1912.
Οι λίγες ώρες που είχαν περάσει από τον
ερχομό των δύο αξιωματικών ήταν αρκετές για να οργανωθεί η υποδοχή των
ελευθερωτών. Παραλήρημα ενθουσιασμού, χαράς αλλά και συγκίνησης διακατείχε
όλους τους κατοίκους. Χαρμόσυνα χτυπούνε οι καμπάνες των τεσσάρων εκκλησιών του
Κολινδρού. Τα σπίτια ανοίγουν για να υποδεχτούν τους ελευθερωτές. Ο Πρόεδρος της δημογεροντίας Βασίλειος
Μανώλας τους προσφωνεί σφίγγει το χέρι των λοχαγών Κ. Μαζαράκη και Γ.
Κολοκοτρώνη.
Το τάγμα του πεζικού αφού έμεινε λίγες ώρες
για να ξεκουραστεί τράβηξε για το Γιδά (σημερινή Αλεξάνδρεια) και τα Γιαννιτσά.
Το πρωί της άλλης ημέρας οι Κολινδρινοί αφού
κατευόδωσαν το στρατό τέλεσαν πάνδημη δοξολογία για να ευχαριστήσουν το Θεό για
το μεγάλο αγαθό της ελευθερίας, που με τη βοήθεια του έφερε ο Ελληνικός Στρατός