Εκτενείς συζητήσεις έχουν γίνει στην Ελλάδα, για το που καταλήγουν τελικά τα χρήματα που φτάνουν στη χώρα μας, μέσω τον δανείων που προβλέπει το μνημόνιο. Παρατηρώντας τους αριθμούς, φαίνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρημάτων, λίγο μετά την παραλαβή τους… φεύγουν πάλι από την χώρα.
Τα δεδομένα περιγράφει σε πρόσφατο άρθρο του ………
……….και ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times, Μάρτιν Γούλφ. «Μόνο το 11% των δανείων χρηματοδότησε απευθείας κυβερνητικές δραστηριότητες. Αλλο ένα 16% διατέθηκε για την πληρωμή των τόκων. Και τα υπόλοιπα σε διάφορες κεφαλαιακές ανάγκες: τα χρήματα έφθαναν κι έφευγαν πάλι», τονίζει, μεταξύ άλλων, ο ίδιος στην ανάλυση του.
Στη συνέχεια, ο Μάρτιν Γούλφ, εξηγεί: «Πράγματι τα δάνεια που έδωσε η ευρωζώνη και το ΔΝΤ έφθασαν συνολικά το τεράστιο ποσό των 226,7 δισ. ευρώ, που είναι περίπου τα 2/3 του συνολικού κρατικού χρέους του 175% του ΑΕΠ. Αλλά αυτό το ποσό ως επί το πλείστον διατέθηκε όχι προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά για να αποφευχθεί η διαγραφή των κακών δανείων προς την Ελληνική κυβέρνηση και τις Ελληνικές τράπεζες».
Στη συνέχεια, ο Μάρτιν Γούλφ, εξηγεί: «Πράγματι τα δάνεια που έδωσε η ευρωζώνη και το ΔΝΤ έφθασαν συνολικά το τεράστιο ποσό των 226,7 δισ. ευρώ, που είναι περίπου τα 2/3 του συνολικού κρατικού χρέους του 175% του ΑΕΠ. Αλλά αυτό το ποσό ως επί το πλείστον διατέθηκε όχι προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά για να αποφευχθεί η διαγραφή των κακών δανείων προς την Ελληνική κυβέρνηση και τις Ελληνικές τράπεζες».
Υπάρχουν επίσης δυο θεωρίες που, κατά πολλούς αναλυτές, έχουν δημιουργήσει λάθος εντυπώσεις, αναφορικά με την Ελλάδα. Πρώτον, υπάρχει η άποψη που λέει ότι η χώρα μας έχει δανειστεί όλα αυτά τα χρήματα και έτσι πρέπει να τα ξεπληρώσει με κάθε τρόπο. Η αλήθεια εδώ είναι όμως, ότι οι πιστωτές -όπως σε όλες τις περιπτώσεις- πρέπει να δανείζουν με σοφία κάποιον. Σε ότι αφορά την Ελλάδα, το μέγεθος του αυξανόμενου εξωτερικού ελλείμματος της ήταν ολοφάνερο. Όπως και ο τρόπος λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Ωστόσο, οι πιστωτές συνέχιζαν να δίνουν χρήματα.
Η δεύτερη ανακριβής θεωρία, λέει ότι από τότε που ξέσπασε η κρίση, η υπόλοιπη ευρωζώνη είναι εξαιρετικά γενναιόδωρη με την Ελλάδα. Οι παραπάνω αριθμοί όμως -που δείχνουν που κατευθύνονται τα χρήματα των δανείων- αποδεικνύουν ότι οι πιστωτές μάλλον νοιάζονταν… περισσότερο για το δικό τους καλό. Και όχι για τους Έλληνες πολίτες.
Σε όλο αυτό το σκηνικό που έχει δημιουργηθεί θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και μερικά ακόμα δεδομένα. Μπορεί πλέον επίσημα η Ελλάδα να βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά την ίδια στιγμή η ανεργία βρίσκεται σταθερά πάνω από το 25%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους νέους φτάνει το 50%. Παράλληλα, το ΑΕΠ της χώρας είναι μειωμένο περίπου κατά 26% σε σύγκριση με τα προ κρίσης επίπεδα.
