Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει από τη θέση που βρίσκεται τώρα, της βαθιάς πολιτικής κρίσης, να εξοκείλει στην ολοκληρωτική ανυποληψία – όχι μόνο λόγω της ανακολουθίας της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά κυρίως για τον τρόπο υπεράσπισής της. Αν η αποδοχή και η εφαρμογή του μνημονίου είναι καθαυτή μια αξιοκατάκριτη αλλά πάντως πολιτική στρατηγική στροφή, οι μέθοδοι με τις οποίες γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί η στροφή αυτή ως...
υπερασπίσιμη αποκαλύπτουν έναν αναδυόμενο κόσμο απολίτικης χαμέρπειας και κατακίτρινης βαναυσότητας.
Πώς προκύπτει η ολοκληρωτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και πώς δεν στέκει κανένα επιχείρημα που μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο;
Ποιες ήταν οι προειδοποιήσεις, τα στάδια και η κλιμάκωση αυτής της μετάλλαξης;
Ποιες είναι οι αντικειμενικές επιπτώσεις της μετάλλαξης και πώς η ψήφιση των μνημονίων από χέρια «έντιμα» και «άφθαρτα» διεμβολίζουν τη συμβολική σύνδεση μνημονίων και διαπλοκής;
Γιατί οι επιθέσεις εναντίον διαφωνούντων βουλευτών από τα συστημικά ΜΜΕ είναι ρυπαρές, στα όρια του νέου αυριανισμού;
Πώς η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατηγορείται από κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα και κοινωνικά δίκτυα, ενώ είναι από τους ελάχιστους που υπερασπίζονται την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργία του κοινοβουλίου;
Πώς ο Τσίπρας «έμπλεξε» ξαφνικά με τον «δραχμολάγνο» και «μπουκαδόρο» Λαφαζάνη, με τον οποίο συμφωνούσε το καλοκαίρι του 2012 ότι «το νόμισμα δεν είναι φετίχ»;
Ποια η αποκαρδιωτική απάντηση στην ερώτηση «Γιατί όλη αυτή την εκστρατεία λάσπης, να τη χρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ»;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να εξοκείλει στην ολοκληρωτική ανυποληψία;
Διαβάστε στο UNFOLLOW 44 (τεύχος Αυγούστου), που κυκλοφορεί στα περίπτερα: «Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και ο νέος αυριανισμός», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου.
