Του Σπύρου Γουδέβενου
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει βαλθεί να απογοητεύσει όσο πιο γρήγορα μπορεί και τους πιο ευκολόπιστους που ενώ είχαν ενστάσεις για την κωλοτούμπα του, τον ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα φαντάζει πιο καρεκλοκένταυρος και από τους Παπανδρέου και Σαμαρά, αφού οι δεύτεροι εφαρμόζοντας μνημόνια (και άσχετα αν τους άρεσαν το σύνολο των μέτρων που έφερναν)κινήθηκαν στα πλαίσια των πολιτικο-ιδεολογικών τους προφίλ. Δηλαδή, Σαμαράς και Παπανδρέου ήταν υπηρέτες των δυνάμεων του Κεφαλαίου και εξ’ ορισμού εχθροί των δυνάμεων της εργασίας. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως, βάση………
της επιλογής που έκανε τον Ιούλιο καλείται να εφαρμόσει τα «εντελώς αντίθετα» από αυτά που έλεγε χρόνια ο ίδιος και το κόμμα του. Με λίγα λόγια, δεν έχει κανένα πολιτικό κίνητρο παραμένοντας Πρωθυπουργός, κάποια προσδοκία ότι θα δράσει ως «Αριστερά» αποδεχόμενος το Μνημονιακό πλαίσιο, άρα τολμώ και συμπεραίνω ότι το κίνητρο του από τον Σεπτέμβρη και μετά είναι μόνο προσωπικό. Θέλει να παραμείνει απλά ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ…..
Όλοι θυμόμαστε την πρόσφατη προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ. Διώχνουμε το «παλιό» έλεγε, που παρεμπιπτόντως με αυτό το «παλιό» είχε ψηφίσει το τρίτο Μνημόνιο.
Και αφού ξεμπέρδεψε ο Τσίπρας με το παλιό (να με συγχωρούν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κάνω συχνά αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στο πρόσωπο Τσίπρα, όμως είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει κόμμα ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά), καλεί το «παλιό» για να ψηφίσουν μαζί το νέο ασφαλιστικό που θα περικόψει συντάξεις και θα αυξήσει τα όρια ηλικίας.
Βιάζεται λοιπόν ο Τσίπρας να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ τόσο, που με τον φόβο ότι θα βρεθούν 4-5 βουλευτές που θα καταψηφίσουν από την μεριά της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ψάχνει σύμμαχο από τα ΣΚΑΤΑ που χρεοκόπησαν την χώρα το 2010, κινούμενος πάντα στο μνημονιακό μονοπάτι που ήταν και είναι φύση αυτών των χρεοκοπημένων.
Δεν διστάζει με δέλεαρ τον πρωθυπουργικό θώκο, να γελοιοποιείταιι , μη διαψεύδοντας την πιθανότητα συγκυβέρνησης με τον Λεβέντη που διακινούν ΜΜΕ και ο Λεβέντης ο ίδιος και δεν ντροπιάζεται που διαρρέονται επικοινωνίες με Φώφη και Ποταμίσιο που τον προσβάλλουν ως πολιτικό ον αλλά και ως προσωπικότητα. Δηλαδή να «βγαίνει έξω» ότι σε «κατσαδιάζει Φώφη» ή ότι παραδέχεσαι στον Θεοδωράκη ότι ως αντιπολίτευση έλεγα και «καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα» που σε άλλες εποχές θα ήταν αίτια ακόμα και για πτώση πρωθυπουργού!
Η έλλειψη πολιτικού κινήτρου σε ένα πρωθυπουργό και πολιτικό ηγέτη ευρύτερα είναι επικίνδυνη για τον τόπο που κυβερνάει. Ένας άνθρωπος με μόνο όπλο την προσωπική φιλοδοξία, μόνο κακό μπορεί να κάνει στην χώρα, και δυστυχώς το πράττει φέρνοντας το πιο σκληρό μνημόνιο. Γιατί το τρίτο Μνημόνιο πλέον φαντάζει το χειρότερο από τα προηγούμενα δύο, με τα προαπαιτούμενα που έρχονται κάθε 20 μέρες!
