Όλοι παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια – και όχι μόνο στη χώρα μας – μια επέλαση, με τη μορφή χιονοστοιβάδας, συγκεκριμένων πολιτικών, που σαρώνουν/καταστρέφουν δικαιώματα και ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, ολόκληρες κοινωνίες, μη διστάζοντας και μη σταματώντας ούτε μπροστά σε παραβιάσεις συνταγμάτων και νομιμότητας, ούτε απ τις πιο ακραίες καταστάσεις εξαθλίωσης – και αυτοκτονιών – μεγάλων ομάδων πολιτών, ούτε απ την πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση των πολιτικών φορέων που γίνονται οι εκτελεστές εφαρμογής αυτών των πολιτικών (ή μάλλον αυτών των πολιτικοοικονομικών όπλων εξόντωσης των πληθυσμών).
Πρόκειται για μια τερατώδη δύναμη απίστευτης ισχύος και έκτασης σε παγκόσμια κλίμακα, που δεν έχει ξαναϋπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία. Πρόκειται για την συγχώνευση μιας ακραία συντηρητικής και αντιδραστικής πολιτικής κατεύθυνσης με τις μεθόδους – και δυνάμεις – του οργανωμένου εγκλήματος.
Ας θυμηθούμε τα μαθήματα της ιστορίας. Ποιος μπορούσε να σταματήσει τον Χίτλερ; Ο Τσόρτσιλ μόνος του ή οι δυτικές δυνάμεις μόνες τους; Χωρίς τη μάχη του Στάλιγκραντ και την τεράστια συνεισφορά του καθεστώτος του Στάλιν; Ή οι Σοβιετικοί μόνοι τους χωρίς τη συμμαχία των δυτικών καπιταλιστικών κρατών;Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι αρκούσε μία απ τις δυο δυνάμεις για να σταματήσει τον Χίτλερ;
Σήμερα μπροστά στο τέρας που η ισχύς του δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία, ποιος θα βάλει όριο στη συσπείρωση και πάλη των δυνάμεων της κοινωνίας εναντίον του; Ο διαχωρισμός δεξιά-αριστερά; Η πάλη αυτών που θέλουν τη νίκη με εκλογές ή αυτών που μιλούν για ανατροπή χωρίς εκλογές; Η επιλογή μέσα στο ευρώ ή έξω από αυτό;
Ποιος μπορεί να σταματήσει μια τέτοια δύναμη;
Ο αγώνας των εργαζομένων των ΟΤΑ; Οι φαρμακοποιοί; Οι μηχανικοί; Οι δικηγόροι; Οι έμποροι; Οι εργάτες της βιομηχανίας;
Μήπως μια κυβέρνηση της αριστεράς; Μήπως μια άλλη των Ανεξάρτητων Ελλήνων;
Κι αν ο αγώνας των εμπόρων – ή όποιων άλλων – «πετύχει» στα επιμέρους αιτήματά του, οι έμποροι θα έχουν σωθεί; Ακόμη κι αν τους αφήσουν ανέγγιχτους τα άλλα μέτρα που θ ακολουθήσουν και θα καταβαραθρώσουν και θα κομματιάσουν την υπόλοιπη κοινωνία; Ποιος μπορεί να είναι τόσο λοιπόμυαλος και να πιστεύει σήμερα κάτι τέτοιο;
Τα συντεχνιακά και τα επαγγελματικά αιτήματα δεν έχουν θέση σήμερα.
Σήμερα κρίνεται η τύχη των βάσεων της κοινωνίας, της υπόστασης των ανθρώπων σαν πολιτών με στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
.jpg)
.jpg)
