της Δάφνης Βαρβιτσιώτη, Ιστορικού
(http://www.resaltomag.gr)
Το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, το οποίο προκάλεσε πρωτοφανή σάλο σε διαπαραταξιακό επίπεδο, δεν είναι παρά ή κορυφή του παγόβουνου της ψυχοπνευματικής γενοκτονίας, η οποία συντελείται εις βάρος των νεωτέρων γενεών Ελλήνων.
Τα πρώτα στάδια της ιδιότυπης αυτής γενοκτονίας εντοπίσθηκαν από το 1993, στα Μ.Μ.Ε, τα παραθρησκευτικά μηνύματα των οποίων –ακόμα και μέσω παιδικών προγραμμάτων –οδηγούσαν τους ανυποψίαστους ενήλικους και ανήλικους τηλεθεατές σε μια ινδουϊστικού τύπου μοιρολατρεία και απονεύρωση
1 . Την δράση αυτή έμελλε να συμπληρώσει –και να αποτελειώσει-η «νέα αντίληψη» για την Παιδεία, η οποία διαποτίζει το σύνολο των νέων σχολικών βιβλίων
2 . Ειδικά, τα βιβλία της Ιστορίας αποδεικνύουν περίτρανα ότι έχει πλέον στεφεί με επιτυχία ή εκστρατεία μιας μικρής, αλλά ενεργού, ομάδας «διανοουμένων, δημοσιογράφων και πολιτικών ακτιβιστών», οι οποίοι, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, «έχοντας συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που συνιστούν οι εθνικές μυθοπλασίες, παράγουν έναν εναλλακτικό λόγο για την Τουρκία, αποσκοπώντας σε μια Ελληνο-Τουρκική κατανόηση και τελικώς προσέγγιση»
3 .
Η συγκεκριμένη ομάδα θεωρεί ότι ένα από τα «εμπόδια από την Ελληνική πλευρά για μια Ελληνο-Τουρκική προσέγγιση» είναι η «αδιάκοπη δύναμη της εθνικής εκπαίδευσης». Κατ’ αυτούς, «Οι ΄Ελληνες εκπαιδεύονται στο να αγνοούν το πολυεθνικό φόντο της χώρας τους και στο να πιστεύουν σε μια απολευκασμένη “ εθνική ιστορία” . Τέσσερεις αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας και πολιτικής και πολιτιστικής (!) συνύπαρξης με τον Τουρκικό λαό υποβιβάζονται (!) στο στερεότυπο του “Οθωμανικού ζυγού”»
4 .
Πως Γράφεται η Ιστορία: Ως εκ τούτου, τα μέλη αυτής της ομάδας-η οποία φέρεται ότι υποστήριζε «σθεναρά» τον τότε Πρωθυπουργό κ. Σημίτη (υπό την αιγίδα του οποίου αποφασίσθηκαν οι αλλαγές στα σχολικά βιβλία)-έκριναν ότι, «επείγουσα ανάγκη», αποτελεί «η προσαρμογή του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος», ειδικά σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας. Μία εκ των παραμέτρων αυτής της «προσαρμογής» είναι και η αλλαγή των σχολικών βιβλίων Ιστορίας, ώστε αυτά να μην καλλιεργούν στην Ελλάδα ένα κλίμα «αντιτουρκισμού»
5 .
Ακολουθώντας πιστά αυτήν την «προσαρμογή», τα νέα βιβλία της Ιστορίας προκάλεσαν κατακλυσμιαίες αντιδράσεις. Ενδεικτικά, αναφέρουμε μερικές εξ αυτών: ΡΕΣΑΛΤΟ. «Η Επανάσταση του ΄21 υπό Διωγμόν» και «Η Αποδόμηση της Ελληνικής Ιστορίας» (τ.. 5, Απρ. 2006)˙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, «Πόλεμος Νεοελλήνων για την Ιστορία» (τ. 1534, Σεπτ. 2006)˙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Ποιος ήταν ο Θ. Κολοκοτρώνης, που η αναφορά του ονόματός του απαγορεύθηκε στα σχολικά βιβλία μας» (24.9.2006)˙ ΡΕΣΑΛΤΟ, «Πως Εισάγεται η Τουρκολαγνεία στα Ελληνικά Σχολεία» και «Η Ιστορία το Κρεβάτι του Εθνομηδενιστή Προκρούστη» (τ. 10, Οκτ. 2006)˙ ΑΡΔΗΝ , «Τα νέα βιβλία της Ιστορίας, μια γενοκτονία της μνήμης» (τ. 62, Νοεμβ. 2006 –Ιαν. 2007)˙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Η ελληνική Ιστορία ως πολυπολιτισμικό εγχείρημα;» (3.12.2006)˙ ΑΛΦΑένα, «Στο βιβλίο της Β΄ Γυμνασίου δεν εικονίζεται πλέον ο Παλαιολόγος, αλλά ο Μωάμεθ ο Πορθητής!…» (14-15.10.2006)˙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Ξαναγράφουν την Ιστορία μας»(12.11.2006). «Σάλος για το βιβλίο που παραχαράσσει την Ιστορία» (24.12.2007)˙ ΡΕΣΑΛΤΟ, «Η Ιστορία στο χειρουργείο της Νέας Τάξης» (τ. 11, Νοεμ. 2006)˙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. «΄Ένα έκτρωμα που διδάσκει υποταγή» (4.2.2007)˙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, «Οργή για το ανθελληνικό βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού» (11.2.2006).
Ελλήνων Ταπείνωση: Σε μίαν εποχή, κατά την οποία το σύνολο των «φίλων» γειτονικών προς την Ελλάδα χωρών (της Τουρκίας προεξάρχουσας) διαγκωνίζεται για να υπεξαιρέσει-μαζί με μέρος της ελληνικής ιστορικής της κληρονομιάς (και της εθνικής κυριαρχίας της)-μέρος του μεγαλείου της, η προαναφερθείσα ομάδα πιστεύει ότι: «Πολλοί ΄Ελληνες επιδεικνύουν μίαν αλαζονεία βασισμένη σε μίαν αντίληψη “ιστορικής ανωτερότητας”, η οποία προσφέρει στους σύγχρονους ΄Ελληνες μια θέση κύρους ως φορέων κλασικής κληρονομιάς και πολιτιστικού κεφαλαίου, που συχνά δαιμονοποιεί τους γείτονες Τούρκους ως “Απολίτιστους Ασιάτες”». Επειδή, λοιπόν, κατ’ αυτούς, «Οι ΄Ελληνες μεγαλώνουν μέσα σε ένα κλειστό, υπέρ-επικεντρωμένο Ελληνοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο, με την έμφασή του επί του μεγαλείου της κλασικής Ελλάδας, παραμελεί και συχνά διαστρεβλώνει το πρόσφατο Οθωμανικό και μετα-Οθωμανικό παρελθόν της», επιτάσσουν ότι τα βιβλία της Ιστορίας πρέπει να «προσαρμοσθούν», ούτως ώστε να μην προκαλούν «σωβινιστικές» και «εθνικιστικές» εξάρσεις στους ΄Ελληνες μαθητές
6 .
Αυτήν την «αλαζονεία» και τις «εξάρσεις» των Ελλήνων μαθητών έρχεται να απαλείψει το σύνολο των νέων βιβλίων της ελληνικής Ιστορίας, τα οποία-συστηματικά και μεθοδευμένα και από τις πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης έως τις τελευταίες-διαστρέφουν, παραχαράσσουν ή αποσιωπούν ό,τι εθεωρείτο από κορυφαίους ξένους ιστορικούς- και επί 25 συνεχείς αιώνες-ως το μεγαλείο της. Το όλο εγχείρημα συνοψίζεται στο υποσυνείδητο μήνυμα, το οποίο εκπέμπει το εξώφυλλο του βιβλίου της Αρχαίας Ιστορίας της Α΄ Γυμνασίου, όπως ορθά το ερμήνευσε ένας γονέας: «΄Ελληνα κατέβασε το κεφάλι και πάψε να κοκορεύεσαι για το ιστορικό σου παρελθόν, γιατί αυτά πέφτουν πλέον στο κενό»
7 .
Ελλήνων «Από-εθνικοποίηση»: Η προαναφερθείσα ομάδα φαίνεται ότι «έχει αρκετή επιρροή ώστε να αναλαμβάνει πλειάδα σχεδιασμών, από την κριτική αναθεώρηση της Ελληνικής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, έως την «από-εθνικοποίηση της Ελληνικής ταυτότητας»(de-ethnicization of Greek identity). Ο λόγος τους κατέστη εμφανής «σε μια σειρά προταθεισών συνταγματικών τροπολογιών για τον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους και την πλήρη προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Τελευταίως οι προσπάθειές τους επέφεραν καρπούς, όταν η Αθήνα ακύρωσε το επονείδιστο άρθρο 19 του Νόμου περί Υπηκοότητος, που εχρησιμοποιείτο στο παρελθόν για να στερεί (!) από τα μέλη ξένων εθνικών μειονοτήτων την Ελληνική τους (!) υπηκοότητα, γεγονός που επέβαλε μια αρκετά φιλελεύθερη μεταναστευτική πολιτική, νομιμοποιώντας χιλιάδες κυρίως Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα». Σκοπός τους, η επίτευξη μιας «πιο ανοικτής και φιλικής προσέγγισης έναντι των γειτόνων (βλέπε το έργο της Θάλιας Δραγούμη και της ΄Αννας Φραγκουδάκη) σε μια σειρά διαλέξεων, δημοσιευμάτων και αρθρογραφίας (βλέπε το έργο του Νικηφόρου Διαμαντούρου, Νίκου Μουζέλη, Λουκά Τσούκαλη, Στέφανου Πεσματζόγλου, Ριχάρδου Σωμερίτη, κ.ά. )»
8 .
Πολιτικοί, κράτος, πλουτοκρατία, δημοσιοϋπαλληλία, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.ο.κ. κατευθύνονται και κινούνται με τη νοοτροπία του παρασιτικού καταναλωτισμού.
Η χαλαρή κοινωνική συνομάδωση που ονομάστηκε ελληνική αστική τάξη, δεν κατόρθωσε ποτέ να δημιουργήσει γηγενή και αυτοτελή αστικό πολιτισμό. Η θέση της χώρας μας στον διεθνή καταμερισμό της υλικής και πνευματικής εργασίας βρίσκεται σέ ασήμαντη θέση, παρά τα θρυλούμενα από μερικούς. Υποπαραγωγική και χρονίως εξαρτημένη από την ξένη προστασία, η Ελλάδα ήταν επόμενο νά διολισθήσει στον παρασιτισμό. Ακόμη και η νεοελληνική ιδεολογία, ο τρόπος δηλαδή που κατανοούμε τόν εαυτό μας, είναι εν μέρει προϊόν εισαγωγής.
Η ιστορία διδάσκει, ότι το όνειρο και η τόλμη είναι η κινητήρια δύναμη που μπορεί να οδηγήσει οργανωμένες ανθρώπινες ομάδες να ξεπεράσουν την απάθεια μιάς μεγάλης χρονικής τους στασιμότητας και αέναης ανακύκλωσης της καθημερινότητάς τους, οδηγώντας τους στην ιστορική πρωτοπορία ή και στον αφανισμό τους.