Είναι αδίσταχτη, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό η τρικομματική κυβερνητική χούντα προκειμένου να υποτάξει κάθε φωνή αντίστασης στην βάρβαρη, δολοφονική πολιτική της. Μετά τα γκλοπ των κουκουλοφόρων μπάτσων τώρα «επιστρατεύουν» και το αστικό νομικό τους οπλοστάσιο, που το θωράκισαν με νέα εγκεφαλικά κατασκευάσματα, ενάντια στους ηρωικούς κατοίκους της Ιερισσού που αγωνίζονται για τα αυτονόητα. Το δικαίωμα τους δηλαδή στην ζωή, που το θέτουν σε κίνδυνο Καναδοί καπιταλιστές και Μπόμπολας, προκειμένου να γεμίσουν τα ήδη παραφουσκωμένα θησαυροφυλάκια τους.
Κι ενώ οι κάτοικοι της Ιερισσού είναι ελεύθεροι-πολιορκημένοι από τα ΜΑΤ αντιμετωπίζοντας παράλληλα την απίστευτη χυδαιότητα των «ενσωματωμένων» σε κυβέρνηση και εταιρεία δημοσιοκάφρων, το κίνημα συμπαράστασης στους διωκόμενους κατοίκους της Ιερισσού καθημερινά διογκώνεται.
«ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ», είναι η λέξη που επικρατεί σ’ όλους τους κατοίκους της περιοχής. Οποιες και να είναι οι μεθοδεύσεις κυβέρνησης-εταιρείας, το γαλατικό χωριό που καταδιώκει εμμονικά ο Δένδιας και οικρατικοί μηχανισμοί, αντιστέκεται.
Το τρομοκρατικό μήνυμα που θέλει να περάσει το κράτος δεν βρίσκει αποδέκτες. Μετά το τρομο-σόου που κατέληξε σε δυο συλλήψεις, είχαμε και την «ανεξάρτητη-αδέσμευτη» δικαιοσύνη τους να συστρατευτεί στο «μαύρο μέτωπο» φτάνοντας στο σημείο να διώκει σαν επίδοξους κατά συρροήν δολοφόνους, τους αγωνιστές, κατοίκους της περιοχής δύο απ’ τους οποίους απολογούνται την Κυριακή.
Το παρακάτω κείμενο που υπογράφει η Ντίνα Δασκαλοπούλου, σήμερα στην «Εφημερίδα των Συντακτών» τα λέει όλα:
«ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ που αντιμετωπίζουν οι 20 κατηγορούμενοι για την εμπρηστική επίθεση στις Σκουριές. Με τη λογική της συλλογικής ευθύνης, οι Χαλκιδικιώτες παρουσιάζονται ως επίδοξοι δολοφόνοι και μάλιστα κατά συρροήν!Εγκυροι νομικοί και έμπειροι δικαστικοί συντάκτες παρομοίαζαν χτες το κατηγορητήριο που αντιμετωπίζουν οι 20 αυτοί οικογενειάρχες με εκείνα που έχουν φτιαχτεί κατά καιρούς για φερόμενα ως μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων. Δεν είναι τυχαίο, έλεγαν, πως σε μαρτυρικές καταθέσεις αστυνομικώνπαρουσιάζεται μια δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα, με πυραμιδική μορφή, ιεραρχίακαι αποδίδονται ρόλοι αρχηγών και υπαρχηγών.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η ομάδα συγκροτήθηκε «στην ευρύτερη περιοχή Ιερισσού από το πρώτο δίμηνο του 2012 έως την 17/2/2013 με απώτερο κοινό σκοπό την παύση της λειτουργίας των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός», ενώ «υπήρχε προοπτική διατήρησης της. Κάθε μέλος υποτασσόταν στη βούληση της ολότητας, επιδιώκοντας τον έναντι αλλήλων ως ενιαία μονάδα». Οι «τρομοκράτες» είχαν ομάδα κρούσης και ομάδα υποστήριξης.
Να πώς περιγράφει τα γεγονότα της μοιραίας νύχτας η δικαστική αρχή: οι κατηγορούμενοι «φορώντας κουκούλες full face, ρούχα παραλλαγής και μαύρα μπουφάν, κρατώντας κυνηγετικές καραμπίνες, στειλιάρια, κασμάδες, τσεκούρια και βαριοπούλες εισήλθαν παράνομα στις εγκαταστάσεις του εργοταξίου μεταλλείων χρυσού με την επωνυμία Ελληνικός Χρυσός, των οποίων τη φύλαξη είχε αναλάβει η εταιρεία North Star. Η κύρια πύλη φυλασσόταν από τους… [αναφέρονται τα ονόματα των σεκιουριτάδων]. Εσύ, μόλις τους συνάντησες άρχισες να πυροβολείς με την κυνηγετική καραμπίνα εκ περιτροπής με τους συγκατηγορούμενούς σου κατά αυτών».
Το κατηγορητήριο εδώ κάνει κρεσέντο: οι κατηγορούμενοι είχαν σκοπό τη δολοφονία, έχοντας μάλιστα προσχεδιάσει το έγκλημα εν ψυχρώ και εκτελώντας οργανωμένο σχέδιο! Αρχισαν λοιπόν να πυροβολούν «με σκοπό να τους θανατώσεις, όπως είχες ήδη προαποφασίσει σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Το έγκλημα δεν ευοδώθηκε από εξωτερικά εμπόδια: «Οι φύλακες έσπευσαν να απομακρυνθούν από το σημείο», ενώ «τα σκάγια έπεφταν στα αλεξίσφαιρα τους»!
Η «εγκληματική οργάνωση» εξουδετέρωσε και τους άλλους δύο σεκιούριτι, δένοντας τους τα χέρια πισθάγκωνα και τα πόδια τους μεταξύ τους, ενώ «τους πιέζατε με τη χρήση ροπάλου αναγκάζοντας τους να είναι μπρούμυτα στο έδαφος. Κατόπιν, τους βρέξατε με βενζίνη, φωνάζοντάς τους παράλληλα ότι θα τους κάψετε».
Σύμφωνα επίσης με το κατηγορητήριο, οι κατηγορούμενοι άρχισαν να χτυπούν με όλα τα αντικείμενα που κουβαλούσαν τους δύο σεκιουριτάδες, στους οποίους έριχναν ταυτόχρονα μπουνιές και κλοτσιές. Από αυτό το μακελειό που περιγράφεται, οι σεκιουριτάδες βγήκαν ο μεν ένας «με εκδορές γονάτων και έντονο ξηρό βήχα από την εισπνοή βενζίνης», στον δε άλλο «τέθηκε μαλακό κολάρο».
Στη συνέχεια, κατά το κατηγορητήριο, ξεκίνησε η πυρπόληση ενός μικρού λεωφορείου ενώ «οι φύλακες προσπαθούσαν να διαφύγουν» και ο κατηγορούμενοι τους κυνηγούσαν, «πετώντας μολότωφ και βάλλοντας με κυνηγετικές καραμπίνες».
Η απόπειρα ανθρωποκτονίας και μάλιστα κατά συρροήν δεν ολοκληρώθηκε και πάλι από εξωτερικούς παράγοντες: επειδή οι κατηγορούμενοι «αστόχησαν να πλήξουν τους φύλακες σε καίρια σημεία του σώματος τους», αλλά κι επειδή η βενζίνη «εκ τύχης δεν ανεφλέγη».
Στο μόνο που δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους δικαστές που συνέταξαν αυτό το παράλογο, ανατριχιαστικό, προκλητικό, κατασκευασμένο εξ’ ολοκλήρου κατηγορητήριο (δεν αντέχει καν στην κοινή λογική) είναι ότι στερούνται φαντασίας.
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
