4ο Agroquality Festival στην Αθήνα

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΙΕΡΙΑΣ

28ης  Οκτωβρίου 40, Κατερίνη                         e-mail: press@pieria.pkm.gov.gr

Τηλ.: 2351 –351208

Fax: 2351 – 351207                                              Κατερίνη,  19    Απριλίου  2013

                                             ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

                              

Τιμώμενη Περιφέρεια στο 4ο AgroQualityFestival θα είναι η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας θα συμμετάσχει στο 4ο Αgro Quality Festival με ένα περίπτερο 277 τετραγωνικών μέτρων, όπου θα παρουσιαστούν τοπικά ποιοτικά προϊόντα (ελαιόλαδο-ελιές, κρασιά, όσπρια, οπωροκηπευτικά, βιολογικά, αρωματικά/φαρμακευτικά φυτά, αρτοσκευάσματα, τυροκομικά-γαλακτοκομικά προϊόντα, προϊόντα κρέατος, αλλαντικά, μέλι, κ.ά.), τα οποία παράγονται από επιχειρήσεις σε όλες τις Περιφερειακές Ενότητες της ΠΚΜ και αποτελούν προϊόντα-σημαία της Κεντρικής Μακεδονίας.

Στόχος της συμμετοχής είναι η ανάδειξη της ποιότητας και της μοναδικότητας των προϊόντων της ΠΚΜ και η προώθησή τους σε νέες αγορές του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Για τον καλύτερο δυνατό συντονισμό του περιπτέρου της ΠΚΜ και της συμμετοχής των επιχειρήσεων της ΠΚΜ στο συγκεκριμένο φεστιβάλ, παρακαλούνται οι συμμετέχοντες να έχουν διασφαλίσει τη φυσική παρουσία  τους για την παρουσίαση των προϊόντων τους καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης (ώρες λειτουργίας: Παρασκευή: 16.00 – 22.00, Σάββατο: 10.00 – 22.00, Κυριακή: 10.00 – 22.00)

Τιμώμενη Περιφέρεια στο 4ο AgroQualityFestival (17-19 Μαΐου 2013) στην Αθήνα θα είναι η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, έπειτα από σχετική απόφαση της Οργανωτικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Στρατηγικού Σχεδιασμού, που αναγνωρίζει στην ΠΚΜ την εξέχουσα θέση που κατέχει στην παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων και την τιμά με ξεχωριστό εκθεσιακό χώρο.

Στόχος του 4ου Agro Quality Festival, που τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος και της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας και θα διεξαχθεί στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, είναι η προβολή και ανάδειξη των ποιοτικών προϊόντων των ελληνικών επιχειρήσεων μέσα από μια σειρά δράσεων που θα λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης (17-19 Μαΐου 2013).

«Στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ένας από τους κεντρικούς πυλώνες της πολιτικής μας είναι η ενίσχυση της αγροτικής οικονομίας. Βασική προτεραιότητα στο νέο αναπτυξιακό προσανατολισμό μας είναι η αποτελεσματική προώθηση της αγροτικής παραγωγής, η ουσιαστική στήριξη και ενθάρρυνση των παραγωγών και των επιχειρήσεων της Κεντρικής Μακεδονίας και η ανάδειξη της υψηλής ποιότητας και της ανταγωνιστικής αξίας των εκλεκτών παραδοσιακών μας προϊόντων, όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στις διεθνείς αγορές.

Η εξωστρέφεια και η εξαγωγική δύναμη της πρωτογενούς μας οικονομίας μπορούν και πρέπει να ενδυναμωθούν μέσα από συντονισμένες ενέργειες και συνεργασίες, όπως το 4ο AgroQualityFestival και για το λόγο αυτό επιλέξαμε να διευκολύνουμε όλες τις επιχειρήσεις της Κεντρικής Μακεδονίας και να τους παρέχουμε δωρεάν χώρο στο περίπτερο της Περιφέρειάς μας για να προβάλουν τα προϊόντα που παράγονται στη γη της Μακεδονίας», δήλωσε σχετικά ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας.

Στο πλαίσιο της ουσιαστικής στήριξης δράσεων για την προώθηση των ποιοτικών αγροτικών προϊόντων της περιοχής, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας καλεί όλες τις σχετικές επιχειρήσεις εντός των διοικητικών της ορίων που επιθυμούν να προβάλλουν τα προϊόντα τους σε ξεχωριστό εκθεσιακό χώρο στο περίπτερο της ΠΚΜ να δηλώσουν συμμετοχή στην έκθεση, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση, το αργότερο έως την Παρασκευή 26 Απριλίου 2013.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος διαμονής και μετάβασης στη διοργάνωση θα βαρύνει τις συμμετέχουσες επιχειρήσεις.

Οι αιτήσεις συμμετοχής των ενδιαφερομένων θα πρέπει να αποσταλούν συμπληρωμένες στην ηλεκτρονική διεύθυνση rdo@pkm.gov.gr ή στο fax 2310989348. Για την παροχή περισσότερων πληροφοριών και διευκρινίσεων, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής της Π.Ε. Πιερίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στο τηλέφωνο 2351-351-252 (κ. Νικολάου Μιλτιάδη).

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ημέρα του Φιλελληνισμού και της Διεθνούς Αλληλεγγύης

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα, 19 Απριλίου, γιορτάζουμε την ημέρα του Φιλελληνισμού και της Διεθνούς Αλληλεγγύης, που καθιερώθηκε με Προεδρικό Διάταγμα το 2008.
 

Η σημερινή μέρα θυμίζει σε όλους μας την προσφορά του ελληνισμού μέσα από τους αγώνες του.

Υπενθυμίζει όμως και τις σύγχρονες απαιτήσεις και προκλήσεις, τις οποίες καλούμαστε να ανταποκριθούμε για τη συνέχιση των οραμάτων μας, για τη συνέχιση και εξέλιξη του κινήματος του Φιλελληνισμού, μέσα από την υπέρβαση των σημερινών εμποδίων και μέσα από την οπτική της Διεθνούς Αλληλεγγύης.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, σήμερα εδώ για να αποδώσουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους ανθρώπους, που από κάθε γωνιά της γης και σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, δε δίστασαν να εκφράσουν με ενθουσιασμό τα αισθήματα αγάπης και θαυμασμού προς την πατρίδα μας, να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια σε δύσκολες στιγμές, ακόμη και τη ζωή τους, για τη δικαίωση του ελληνικού αγώνα, προσθέτοντας μία νέα και εξαιρετικά ηχηρή έννοια στο λεξιλόγιό μας, αυτή του Φιλελληνισμού.

Ο Φιλελληνισμός είναι ένα κίνημα του οποίου η εμφάνιση ανατρέχει ήδη στους αρχαίους χρόνους.

Το ελληνικό πνεύμα είναι αυτό που γέννησε πρωτοπόρα χαρακτηριστικά και σκέψεις, τα οποία για να εδραιωθούν σε ευρεία έκταση χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια.

Έννοιες όπως η ισότητα, η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία γεννήθηκαν μέσα από την ελληνική φιλοσοφία και διαλεκτική.
Το ελληνικό πνεύμα λειτούργησε ως μοντέλο και πηγή έμπνευσης για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Ο Φιλελληνισμός των διανοούμενων, που εξαπλώθηκε στην Ευρώπη των εθνικών κινημάτων, βοήθησε σημαντικά την υπόθεση της ελληνικής επανάστασης.

Τον 19ο αιώνα ο Φιλελληνισμός εκδηλώθηκε κυρίως σε σχέση με τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του 1821, ο οποίος συμπύκνωνε την αξίωση ενός λαού για αυτόνομη ύπαρξη.
Οι απανταχού Φιλέλληνες συνέδεσαν το δίκαιο αίτημα ενός καταπιεσμένου λαού με τις προοδευτικές ιδέες του Διαφωτισμού.

Υπέρμαχοι του ελληνικού αιτήματος για ελευθερία υπήρξαν πολλοί ευρωπαίοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες, οι οποίοι επηρεάστηκαν βαθύτατα από την εξέγερση των Ελλήνων.

Ανάμεσα σε αυτούς ο Λόρδος Βύρων, κατέχει περίοπτη θέση, αφού η ζωή και το έργο του ταυτίστηκαν με την προσπάθεια των υπόδουλων Ελλήνων για την ανεξαρτησία τους, αλλά και με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αδυνάτων, που εναντιώνονταν σε κάθε μορφή καταπίεσης.

Ο Λόρδος Βύρων υπήρξε ένας άνθρωπος-ενσάρκωση του Φιλελληνισμού, όχι μόνο ως χώρο, αλλά και ως ιδέα, ως πολιτιστική παράδοση, ως συνεκτικός κρίκος της αλληλεγγύης των λαών στην Ευρώπη και όχι μόνο.

Προς αναγνώριση της μείζονος προσφοράς του Λόρδου Βύρωνα στην Ελλάδα, η Ελληνική Πολιτεία επέλεξε να ορίσει ως Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης την 19η Απριλίου, ημερομηνία θανάτου του ποιητή.

Σήμερα, γίνεται ακόμα πιο έντονη η ανάγκη για φωνές και προσωπικότητες σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα οραματιστούν και θα τολμήσουν, έχοντας πάντοτε στο επίκεντρο τον άνθρωπο.

Σ’ αυτή ακριβώς την κατεύθυνση πρέπει να δουλέψουμε όλοι¨

Για να είμαστε αντάξιοι της υποστήριξης και της αλληλεγγύης όσων αγαπούν και υποστηρίζουν την Ελλάδα.

Έως 40 χρόνια θα χρειαστούν για να συνέλθει η χώρα από το Μνημόνιο!

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ
2026, 2028, 2038, 2042 οι πιθανές χρονιές επαναφοράς της ανεργίας στα επίπεδα του 2008 αναλόγως του σεναρίου! του Πάνου Παναγιώτου
(Χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής)
Μόνιμο είναι κάτι που παραμένει στην ίδια κατάσταση σε βάθος χρόνου. Αν το μόνιμο είναι και θετικό, τότε είναι καλοδεχούμενο και δεν χρήζει αλλαγής. Αν, όμως, είναι αρνητικό, επιφέρει σταδιακά τις συνέπειες επίμονης ασθένειας, που όσο πιο πολύ διαρκεί τόσο μεγαλύτερη εξάντληση και βλάβη προκαλεί, και ως εκ τούτου επιβάλλεται να αναγνωριστεί και να αντιμετωπιστεί.
Όταν το Μάιο του 2010 η τρόικα επέβαλε ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας στην Ελλάδα, υποσχέθηκε αρνητικές συνέπειες περιορισμένης χρονικής διάρκειας με αντάλλαγμα θετικά αποτελέσματα μόνιμου χαρακτήρα. Έτσι, έθεσε για την ολοκλήρωση του προγράμματος έναν ορίζοντα τριετίας, διάστημα στο οποίο, υποτίθεται, ότι θα επιτυγχάνονταν η καταπολέμηση διαχρονικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητάς της και της εμπιστοσύνης των επενδυτών απέναντί της και η επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη και στις αγορές, ήδη από την αυγή του 2012. Όμως όποιος ήταν εξοικειωμένος με την ιστορία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου γνώριζε πως τα προγράμματά του ποτέ δεν ολοκληρώνονται στη βάση του πρώτου επίσημου σχεδιασμού αλλά τείνουν, καθώς αποτυγχάνουν, να αποκτούν μονιμότητα.
Εξ αυτού του γεγονότος ορμώμενος και με ιδιαίτερη αφορμή την εμπειρία της Πορτογαλίας, που το 1978 πείστηκε να αποδεχτεί ένα Μνημόνιο Συνεργασίας «ενός έτους» με το ΔΝΤ, για να βρεθεί μετά από εφτά χρόνια ύφεσης να έχει υπογράψει μια σειρά επικαιροποιημένων Μνημονίων και έπειτα από τριάντα και πλέον χρόνια να υποδέχεται και πάλι το ΔΝΤ, παρομοίασα το Μάρτιο του 2011 το Ταμείο με το κακόφημο «Hotel California» του γνωστού ομότιτλου τραγουδιού, στο οποίο, όπως ακριβώς περιγράφουν οι στίχοι, «μπορείς να μπεις ό,τι ώρα θέλεις, αλλά δεν μπορείς να φύγεις ποτέ».
Στο πρότυπο της λογικής που χρησιμοποιήθηκε στην Πορτογαλία αλλά και σε μια σειρά άλλων χωρών, αντί η αποτυχία της εφαρμογής του προγράμματος του ΔΝΤ στην Ελλάδα να εκληφθεί ως λόγος για την αντικατάστασή του με ένα άλλο, ορθολογικό και ρεαλιστικό, αποτέλεσε την αφορμή για την επαναλαμβανόμενη επικαιροποίηση και επιμήκυνσή του, με τους τελικούς στόχους του να εκτείνονται όλο και πιο μακριά στο μέλλον, ξεπερνώντας πλέον επισήμως τα χρονικά όρια της τρέχουσας δεκαετίας. Και, παρά τη δημοσίευση μελέτης του ίδιου του Ταμείου, στο α’ εξάμηνο του 2012, με βάση την οποία η λιτότητα επιφέρει μακροπρόθεσμες βλάβες σε μία οικονομία και δεν πρέπει να εφαρμόζεται πριν αποκατασταθεί η ανάπτυξη, αλλά και παρά την ομολογία του ΔΝΤ, αργότερα το ίδιο έτος, για τη λανθασμένη εκτίμηση της πραγματικής κλίμακας της ύφεσης ως αποτέλεσμα των σκληρών μέτρων δημοσιονομικής «εξυγίανσης», κυβέρνηση και τρόικα εξακολουθούν πεισματικά να συνταγογραφούν στην Ελλάδα ένα φάρμακο που τη μετατρέπει από μερικώς ανάπηρη σε παραπληγική.
Λιτότητα και ανεργία
Πρωταγωνιστική θέση μεταξύ των πιο δραματικών συνεπειών της λιτότητας κατέχει η θεαματική απώλεια θέσεων εργασίας στην ελληνική οικονομία. Με βάση τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το Μάρτιο του 2008 εργάζονταν στην Ελλάδα 4,6 εκατομμύρια άνθρωποι, αριθμός που μειώθηκε μόλις κατά 45 χιλιάδες μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, παρά την πρωτοφανή διεθνή κρίση και την παγκόσμια ύφεση, ενώ υποχώρησε στα 4,42 εκατομμύρια το Μάιο του 2010, στον απόηχο του ξεσπάσματος της ελληνικής κρίσης.
Από την υπογραφή του Μνημονίου, ωστόσο, και μέχρι το Μάρτιο του 2013, ο αριθμός των εργαζομένων μειώθηκε περαιτέρω κατά 900 και πλέον χιλιάδες, δημιουργώντας ένα πρόβλημα χωρίς προηγούμενο στη μοντέρνα ελληνική Ιστορία. Προεκτείνοντας την τάση αυτή μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, διαπιστώνουμε πως το Δεκέμβριο του 2013 θα εργάζονται στην Ελλάδα περίπου 3,2 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή 1,2 εκατομμύρια λιγότεροι απ’ ό,τι πριν την υπογραφή του Μνημονίου και 1,4 εκατομμύρια λιγότεροι απ, ό,τι το 2008.
Το πιο δραματικό είναι πως ακόμη και αν αυτό που διανύουμε είναι το τελευταίο έτος της ύφεσης και από το 2014, η οικονομία περάσει σε εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης, καταγράφοντας επιδόσεις ανάλογες της θετικότερής της από την υιοθέτηση του ευρώ, ο αριθμός των εργαζομένων δεν θα έχει φτάσει στα επίπεδα του Μαΐου του 2010 πριν από το 2026 και σε αυτά του 2008 πριν από το 2028. Αυτό επειδή στην «καλύτερη» στιγμή της η ελληνική οικονομία προσέθετε περί τους 100.00 νέους εργαζόμενους ανά έτος, και έτσι, αν προσεγγιστεί αυτό το ρεκόρ, προκειμένου να δημιουργηθούν 1,2 εκατομμύρια με 1,4 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, θα απαιτηθούν 12 με 14 έτη αντίστοιχα. Δεδομένου, ωστόσο, ότι η Ελλάδα θα παραμείνει σε καθεστώς δημοσιονομικής εξυγίανσης σε όλη τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, είναι λογικό να εξετάσουμε δύο άλλα, αισιόδοξα σενάρια, σύμφωνα με τα οποία η επίδοσή της στη δημιουργία θέσεων εργασίας από το 2014 και μετά θα αντιστοιχεί στο 70% και το 50% της καλύτερης επίδοσής της στα χρόνια του ευρώ και όχι στο 100% αυτής.
• Στο πρώτο σενάριο, η δημιουργία 70.000 νέων θέσεων εργασίας ανά έτος θα φέρει τη χώρα στα επίπεδα του Μαΐου του 2010 το 2031 και σε αυτά του 2008 το 2034.
• Στο δεύτερο σενάριο, με 50.000 νέες θέσεις εργασίας ανά έτος από το 2014 και μετά, η Ελλάδα θα φτάσει στον αριθμό εργαζομένων που είχε το Μάιο του 2010 τον Ιανουάριο του 2038 και στο αριθμό των εργαζομένων του 2008 το 2042.
Με το ελάχιστο διάστημα αποκατάστασης της βλάβης στην αγορά εργασίας να τοποθετείται στα 12 με 14 χρόνια και ένα ρεαλιστικό διάστημα στα 17 με 28 χρόνια, γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί η παρατεταμένη άσκηση μιας λανθασμένης οικονομικής πολιτικής μπορεί να οδηγήσει στην πρόκληση βλαβών με σχεδόν μόνιμη προοπτική.

Στρατηγική εξόδου
Οι παραπάνω υπολογισμοί δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη, καθώς η ανεργία αποτελεί πια ένα επίμονο και δύσκολο πρόβλημα ακόμη και στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι, προκειμένου να επιστρέψουν τα ποσοστά ανεργίας στις ΗΠΑ στα προ κρίσης επίπεδα, υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν 10,5 έτη από την ώρα που ελήφθησαν τα πρώτα μέτρα κι αυτό παρά το γεγονός ότι ακολουθείται μια πολιτική νομισματικής χαλάρωσης και διαρκούς τόνωσης της οικονομίας, με την αμερικανική κεντρική τράπεζα να έχει θέσει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, ως βασικό στόχο της τη μείωση της ανεργίας στο 6,5%. Δεν είναι τυχαίο ούτε συμπτωματικό πως το μεγαλύτερο ποσοστό του αμερικανικού χρέους που θα εκδοθεί το 2013 θα αγοραστεί από την κεντρική τράπεζα της χώρας (FED), κάτι που θα ισχύσει για το σύνολο σχεδόν του χρέους στα αμέσως επόμενα χρόνια, με τη FED να «τυπώνει» 80 δις δολάρια ανά μήνα ως τμήμα του τελευταίου πακέτου τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας, η διάρκεια του οποίου έχει συνδεθεί αποκλειστικά με το στόχο μείωσης της ανεργίας στα επιθυμητά επίπεδα.
Αντίθετα με τις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει υιοθετηθεί καμία απολύτως στρατηγική αντιμετώπισης της ανεργίας, παρά το γεγονός ότι αυτή έχει απογειωθεί σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Αυτό γιατί, χάρη στην κρίση η Γερμανία απολαμβάνει τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας από την επανένωσή της, ενώ η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης σε άλλες χώρες χρησιμοποιείται ως κίνητρο για την επιβολή των γερμανικών συμφερόντων με την υπόσχεση μελλοντικής βοήθειας. Για τη γερμανική ηγεσία, όπως έχει ρητά παραδεχτεί μέσω εκπροσώπων της, η κρίση είναι κάτι θετικό και έτσι η μονιμοποίησή της συντελεί στην εδραίωση των συνθηκών εκείνων που θα λειτουργούν ως μοχλός πίεσης για την περαιτέρω προώθηση του γερμανικού (και γαλλικού) σχεδίου για δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρωζώνης, με τελικό στόχο το μεγαλύτερο δυνατό έλεγχό της από το γαλλογερμανικό άξονα. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει διάθεση για το σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός πανευρωπαϊκού σχεδίου αντιμετώπισης της καλπάζουσας ανεργίας, ενώ είναι φανερό πως έχει γίνει αποδεκτή η «θυσία» της Ελλάδας στο βωμό του γερμανικού οράματος κι έτσι η ανοχή επιπέδων ανεργίας αλλά και συνθηκών εργασίας που συναντώνται σε τριτοκοσμικές χώρες.
Ελλάδα, όπως… Αφρική
Πράγματι, με την επίσημη ανεργία στην Ελλάδα να αγγίζει το 30%, αποτελώντας ήδη την υψηλότερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να στραφεί κανείς σε φτωχές και υπανάπτυκτες χώρες προκειμένου να εντοπίσει μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας από τα ελληνικά. Έτσι σε χειρότερη θέση απ’ την Ελλάδα βρίσκονται κράτη όπως το Κονγκό, η Ναμίμπια, το Τζιμπουτί και η Κένυα. Η σύγκριση με χώρες αυτής της κατηγορίας δεν πρέπει να ξενίζει, καθώς η Ελλάδα αποκτά όλο και περισσότερα απ’ τα χαρακτηριστικά τους, ενώ το ίδιο το Μνημόνιο θέτει ως στόχο μια οικονομική εικόνα αντίστοιχη αυτής τέτοιων χωρών, τουλάχιστο σε επίπεδο αριθμών. Για παράδειγμα, η Ναμίμπια εμφανίζει ποσοστά ανεργίας της τάξης του 51% αλλά το χρέος της είναι μόλις στο 28% του ΑΕΠ, έχει πρωτογενές πλεόνασμα και δημοσιονομικό έλλειμμα μόλις στο 4,9%, ενώ καταγράφει ρυθμούς ανάπτυξης 4%.
Σε προσφάτως δημοσιευμένη έρευνα που προκάλεσε αντιδράσεις κατέθεσα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα έχει διαβεί μόλις το 50% του δυσβάσταχτου δρόμου στον οποίο την έχουν τοποθετήσει η τρόικα και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Μετά από ένα πρώτο κύμα διαψεύσεων από επίσημα χείλη ακολούθησε η παραδοχή του κ. Προβόπουλου ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι «έχουμε διανύσει το 70% της διαδρομής» που συνοδεύτηκε από το σχόλιο ότι «μας απομένει όμως ακόμα ένα 30% αλλά, όπως ξέρετε, στο μαραθώνιο το τελευταίο κομμάτι είναι το πιο δύσκολο και το πιο εξαντλητικό».
Ακόμη κι αν δεχτούμε το 30% ως το εναπομείναν ποσοστό «διαδρομής» για την Ελλάδα, εφόσον το πρώτο 70% οδήγησε στην απώλεια 900.000 θέσεων εργασίας, θα πρέπει να αναμένουμε, με βάση την εκτίμηση του κ. Προβόπουλου, την απώλεια επιπλέον, περίπου, 270.000 θέσεων εργασίας (900 x 30%). Σε αυτή την περίπτωση, οι υπολογισμοί που έγιναν παραπάνω σχετικά με το χρόνο που θα χρειαστεί προκειμένου η χώρα να επιστρέψει στα επίπεδα απασχόλησης του 2010 ή του 2008 θα πρέπει να επιμηκυνθούν κατά ένα περίπου έτος. Δηλαδή, ούτως ή άλλως, η αποκατάσταση της βλάβης στην αγορά εργασίας από την εφαρμογή του Μνημονίου θα πάρει, με βάση τα αισιόδοξα σενάρια, περίπου δύο με τρεις δεκαετίες. Αυτό, με την προϋπόθεση ότι από το 2014 η οικονομία θα μπει σε μια σταθερή και ισχυρή πορεία ανάπτυξης, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να έχει εξασφαλιστεί τουλάχιστον με βάση τα μέχρι στιγμής στοιχεία. Δεν χρειάζεται επομένως να περιμένει κανείς ούτε μία ημέρα ακόμη για να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης όσον αφορά στο πρόβλημα της ανεργίας. Δεδομένου, μάλιστα, ότι για το 99% των Ελλήνων σε εργάσιμη ηλικία η αμοιβή από την εργασία τους είναι και το μόνο εισόδημά τους, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι για τα 2 εκατομμύρια Έλληνες που δεν θα έχουν δουλειά όταν η κρίση φτάσει στο ζενίθ της δεν θα υπάρχει καμία άλλη πηγή εισοδήματος κι έτσι μοιραία θα επέλθει η ιδιωτική πτώχευση και η προσωπική εξαθλίωση.
Σχέδιο εκτάκτου ανάγκης
Αυτό δεν αποτελεί μια πρόβλεψη που χρήζει συζήτησης για το κατά πόσο ενδέχεται να επιβεβαιωθεί ή όχι, αλλά το δεδομένο και βέβαιο αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθείται με ένα μεγάλο μέρος αυτού να έχει ήδη επαληθευτεί. Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως ένα σχέδιο εκτάκτου ανάγκης για την αντιμετώπιση της ανεργίας, η εφαρμογή του οποίου θα αρχίσει το συντομότερο δυνατό. Όμως κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στο σχεδιασμό και στα συμφέροντα της Γερμανίας και αυτό δημιουργεί απόκλιση μεταξύ των συμφερόντων των δύο χωρών. Η ελληνική πολιτική ηγεσία θα πρέπει να κατανοήσει την ωμή οικονομικοπολιτική πραγματικότητα της Ευρωζώνης και να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αναγνωρίζοντας, από τη μια, ότι έχει απέναντί της έναν πανίσχυρο εταίρο με πολύ διαφορετικά συμφέροντα από τα ελληνικά αλλά και, από την άλλη, ότι αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την αποτυχία εξυπηρέτησης των συμφερόντων της Ελλάδας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν εκλεγεί για να προωθήσουν ένα γερμανικό ή έστω ευρωπαϊκό όραμα, αλλά πρωτίστως για να υπηρετήσουν και να προστατεύσουν τα ελληνικά συμφέροντα. Και αυτό με την υπάρχουσα πολιτική είναι αδύνατο. Και επειδή ακόμη και στο «μόνιμο» υπάρχουν όρια και χρονικοί περιορισμοί, επιβάλλεται αλλαγή πολιτικής άμεσα, καθώς για κάθε 50 ημέρες εφαρμογής του Μνημονίου απαιτείται ένας χρόνος ανάπτυξης για να αποκατασταθούν οι απώλειες σε θέσεις εργασίας κι έτσι η συνέχιση της εφαρμογής του προγράμματος λιτότητας μέχρι το α’ τρίμηνο του 2014 θα έχει κοστίσει στην Ελλάδα επιπλέον 7 χρόνια σε απόθεμα θέσεων εργασίας.
Το μείζον θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν έχουμε διανύσει το 50% ή το 70% του δρόμου τον οποίο έχει χαράξει για την Ελλάδα η τρόικα, αλλά ότι όσο προσπαθούμε να τον διαβούμε προκαλούμε μόνιμες αλλοιώσεις, χρονικές και ποιοτικές στο δρόμο που θα χρειαστεί να περπατήσουμε στις επόμενες δεκαετίες. Και μέχρι στιγμής η υλοποίηση των περισσότερων πολιτικών του Μνημονίου έχει εξασφαλίσει για το μέλλον ένα δρόμο ανώμαλο, δύσβατο και ανηφορικό, για τον οποίο κανείς, ούτε η τρόικα, δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τελικά δεν θα οδηγήσει στον γκρεμό.
ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2QwBECqyP

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ & ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ

Ανάλυση:

Το πρόβλημα ήταν γνωστό από τη λήξη του Β! Παγκοσμίου Πολέμου.

Όμως οι Γερμανόφιλοι, δοσίλογοι, φοβισμένοι, υποτελείς πολιτικοί , όλων των εποχών, το «έπνιγαν» στα συρτάρια τους, και στα χρονοντούλαπα της ιστορίας, γιαυτό άφησαν τόσα χρόνια να περάσουν. Ήθελαν να έχουν την υποστήριξη των Γερμανών, στη διατήρηση της εξουσίας. Απόδειξη η αδιαφορία τους για τα εθνικά μας θέματα.....Θράκη & Μακεδονία έχουν αφεθεί στο έλεος των εχθρών Τούρκων & Σκοπιανών, κατ’εντολή της παγκόσμιας Σιωνιστικής κυβέρνησης, και οι φοβισμένοι υποτελείς των Αθηνών, «πέρα βρέχει»……..

Σήμερα διώκουν τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους, ενώ αυτοί είναι οι επίορκοι, αφού αυτοί προκάλεσαν τόση καταστροφή στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό, όντες πιόνια και μαριονέτες ξένων εχθρικών δυνάμεων, και της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης.

Οι μεγαλύτεροι επίορκοι είναι οι πολιτικοί, που κακή τύχη κυβερνούν την Ελλάδα. Γέμισαν την Ελλάδα Ισλαμιστές λαθρομετανάστες.

Οι επίορκοι πολιτικοί βαπτίζουν «Σωτηρία της Ελλάδος»

την απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, ενώ αυτοί διοχετεύουν όλα τα έσοδα της χώρας στις τράπεζες του Μεγάλου Αφεντικού Ρότσιλντ, υπό μορφή τοκοχρεολυσίων των δανείων. Όσο έβλαψαν την Ελλάδα οι επίορκοι πολιτικοί, ούτε ο χειρότερος εχθρός. Το χρέος της χώρας είναι άγνωστο. Αυτό αποφασίζεται από το Ρότσιλντ ανάλογα με τις ανάγκες του. Οι Γερμανικές εταιρείες SIEMENS, & HOCHTIEF, ζημίωσαν το Ελληνικό δημόσιο με πολλά δις. ευρώ, και οι δοσίλογοι πολιτικοί δεν τολμούν να τα διεκδικήσουν, αφού είναι «λαδωμένοι». (ΜΜΕ).

Για αποδείξεις αναγνώστα παραπέμπω στη πολιτική εκπομπή «Ελεύθερος σκοπευτής» στο τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ 14-04-13 ώρα 23.15 με επανάληψη της εκπομπής από το τηλεοπτικό σταθμό «Κόντρα» Τετάρτη βράδυ 21.00-22.00 της 17-04-13, όπου εκλεκτοί καλεσμένοι του δημοσιογράφου και παρουσιαστού της εκπομπής κ. Γ. Τράγκα, όπως ο κ. Αλεβιζόπουλος, οι δικηγόροι κύριοι Αγαπηνός, Ζαφειρόπουλος, Καπερνάρος, Μπουλούκος, και η κυρία Τσακάλου, πρώην διευθύντρια του γραφείου του Χριστοφοράκου στη SIEMENS, προέβησαν σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις όσον αφορά τα συμφέροντα του δημοσίου, και τη διαφυγή δημοσίων εσόδων.

Οι δοσίλογοι πολιτικοί μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία, φέουδο, & προτεκτοράτο των Σιωνιστικών δυνάμεων ΗΠΑ & Γερμανίας.

Η Γερμανική εταιρεία του Αεροδρομίου Αθηνών HOCHTIEF χρωστάει στο Ελληνικό δημόσιο 500 εκ. ευρώ σε ΦΠΑ, και με βάσει το Αγγλικό αποικιοκρατικό, ιμπεριαλιστικό δίκαιο δεν πληρώνει, ενώ ο απλός Έλληνας πολίτης σύρεται στα δικαστήρια για μερικές εκατοντάδες ευρώ. Η εταιρία που κατασκεύασε το Αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος» ζημίωσε το δημόσιο με τουλάχιστον 1,5 δις, ευρώ, (ΜΜΕ), αφού υπέγραψε αποικιοκρατική σύμβαση με τους «λαδωμένους» οσφυοκάμπτες υποτελείς πολιτικούς για τη κατασκευή του έργου.

Το παλαιό παραλιακό αεροδρόμιο Αθηνών το «Ελληνικό», δεν έπρεπε να καταργηθεί, αλλά να λειτουργεί για τις ανάγκες των εσωτερικών αερογραμμών. Όμως για τα συμφέροντα της HOCHTIEF καταργήθηκε, και δόθηκε σαν οικόπεδο στους αραπάδες του Κατάρ, και στους Τούρκους. Δόθηκε στο Ισλαμικό τόξο, όπως πολλές μαρίνες, λιμάνια, και επαρχιακά αεροδρόμια, εις βάρος της ασφαλείας της χώρας.

Μεταξύ των Ελλήνων εκείνων που αγωνίσθηκαν, και διατήρησαν ζωντανή την ελπίδα των Γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων, ήταν

ο δικηγόρος του Διστόμου, συχωρεμένος Σταμούλης, η δικηγόρος κόρη του κυρία Σταμούλη, ο γνωστός στο πανελλήνιο για τους αγώνες του

πολιτικός κ. Μανώλης Γλέζος, ο κύριος Πάνος Καμμένος Αρχηγός σήμερα των ΑΝ.ΕΛ., ο βουλευτής σήμερα του Σύριζα κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. κ. Μαριάς, και άλλοι.

Αυτοί ηγωνίσθησαν στα διεθνή δικαστήρια, για να «φουντώσει» το θέμα σήμερα. Όλοι αυτοί , μαζί με 26 άλλους βουλευτές έφεραν το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου στη Βουλή, και έτσι αφυπνίστηκε η φιλογερμανική κυβέρνηση των γονυπετών υποτελών,& δοσιλόγων πολιτικών. Πάνω από 162 δις. ευρώ, χωρίς τους τόκους, μας χρωστάνε οι αλαζόνες Γερμανοί του Σόϊμπλε. Ευτυχώς που υπήρχαν αυτοί οι Ελληνόψυχοι πολιτικοί, και διετήρησαν το θέμα ζεστό στη μνήμη των Ελλήνων, αλλιώς οι δοσίλογοι πολιτικοί και των δύο κομμάτων εξουσίας θα το είχαν «πνίξει», και ο λαός θα το είχε ξεχάσει.

Ο κύριος Καμμένος σήμερα κατήγγειλε ότι τόσα χρόνια οι αρμόδιοι υπουργοί των δύο κομμάτων εξουσίας, είχαν το στόμα τους κλειστό, με αντάλλαγμα τις μίζες & τα «λαδώματα» από τις Γερμανικές εταιρείες.

Το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα ξεπερνάει το 1 ΤΡΙΣ ευρώ, με τόκο 5% ετησίως επί 70 χρόνια. Στο ποσόν αυτό συμπεριλαμβάνεται το

Κατοχικό δάνειο, οι Γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές του Ελληνικού κράτους, οι αποζημιώσεις προς τα αθώα θύματα πολέμου που αγωνίσθηκαν για τη πατρίδα, (μεταξύ αυτών και ο πατέρας μου), καθώς και τους Αρχαιολογικούς θησαυρούς που έκλεψαν οι Βάνδαλοι Γερμανοί, σαν κοινοί κλέφτες.

Οι Γερμανοί Σιωνιστές, Ούννοι & Βάνδαλοι, σήμερα αρνούνται να πληρώσουν τουλάχιστον ούτε το κατοχικό δάνειο που πήραν με βία από τη κατεχόμενη Ελλάδα, έτσι φέρονται σαν διεθνώς αναξιόπιστοι κοινώς «Μπαταχτζήδες». Έτσι δίνουν το κακό παράδειγμα προς όλα τα δανειζόμενα κράτη να μη επιστρέφουν τα δανεικά. Αυτό το ακούει ο κύριος ROTHSCHILD;;; Mε το κακό παράδειγμα των Γερμανών, δουλικών του Rothschild, διακυβεύονται τα συμφέροντα του Κοσμοκράτορα, μεγιστάνα, και ολιγάρχη, Ρότσιλντ, αφού οι τράπεζές του δανείζουν τα κράτη, και δανεικά & αγύριστα, λένε οι Γερμανοί.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, μας δίνουν το δικαίωμα να αρνηθούμε και εμείς τα δάνεια, που μας «φέσωσαν» εν αγνοία μας, τώρα με τα μνημόνια, για να αρπάξουν τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, σαν κοινοί κλέφτες.

Η Ελλάδα έσωσε κάποτε τη Γερμανία από χρεοκοπία, τότε που ήταν διηρημένη, επειδή δέχθηκε να παγώσουν οι υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα, αλλά και να διαγραφεί το χρέος της Δυτικής τότε Γερμανίας προς τους δανειστές. Η Δ. Γερμανία του Αντενάουερ, είχε συμφωνήσει να παγώσουν οι υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, και ότι θα ασχοληθεί με το θέμα αυτό μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών.

Όταν όμως αυτό επετεύχθη, η ενωμένη πια Γερμανία, αρνήθηκε να εκπληρώσει τη δέσμευσή της, και τις υποχρεώσεις της. Τόσο σοβαρό κράτος είναι. Ο νόμος της ζούγκλας επικρατεί στην Σιωνιστική Ε.Ε.

Όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες που οι Γερμανοί κατάστρεψαν , μετά το πόλεμο τις αποζημίωσαν, εκτός της Ελλάδος.

Αυτό να το έχουν υπόψιν οι Τούρκοι που ετοιμάζονται να μας επιτεθούν, ότι θα ζητήσουμε πολεμικές επανορθώσεις για τις πάσης φύσεως ζημιές στις υποδομές, και θανάτους πολιτών που θα κάνουν στη χώρα μας. Ήδη έπρεπε να είχαμε κάνει προσφυγές στο Διεθνές δικαστήριο, για τις γενοκτονίες των Ελλήνων, και τις καταστροφές που επέφεραν οι Τούρκοι στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των 400 χρόνων Τούρκικης κατοχής, αλλά και για τις εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες που έκαναν οι Τούρκοι στη μειονότητα του Ελληνισμού στη πόλη το 1955!!! Και σε ολόκληρο τον Ελληνισμό. Σήμερα έχουμε πάλι Γερμανική κατοχή. Αυτή τη φορά όχι στρατιωτική, αλλά οικονομική κατοχή με κυβερνήτες Γερμανούς πολιτικούς τύπου Ράϊχενμπαχ, κ.λ.π.

Την συγχώνευση Εθνικής & Eurobank, σαμποτάρησαν οι άρπαγες Γερμανοί, μέσω Τρόϊκας, για να αποδυναμώσουν την Εθνική τράπεζα, και έτσι να την αρπάξουν οι Ούννοι Σιωνιστές της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, συμφερόντων του Παντοκράτορα Σιωνιστή Rothschild.

Οι τράπεζες είναι μια μεγάλη χοάνη, από πάνω ρίχνει το κράτος δισεκατομμύρια ευρώ υπό μορφή ανακεφαλαιοποιήσεων, και κεφαλαιοποιήσεων, χρηματοδοτήσεων, και προγραμμάτων στήριξης των τραπεζών, και από κάτω τα ρουφάνε οι Σιωνιστικές τράπεζες, Goldman Sachs, κλπ, της παγκόσμιας Σιωνιστικής συμμορίας, μαφίας, και διακυβέρνησης του Ρότσιλντ. Εντύπωση προκαλεί η προσπάθεια του συμπαθούς Μητροπολίτη Θεσ/νίκης Άνθιμου, που με δύο μισθούς όλων των δεινοπαθούντων Ελλήνων, θέλει να διασώσει την Εθνική, ενώ έχει ήδη προδιαγραφεί το μέλλον της και η πορεία της από τη τριμερή κυβέρνηση των υποτελών, προς την ομάδα τραπεζών του Κοσμοκράτορα Ρότσιλντ, ή των Τούρκων, σαν τη θυσία της Ιφιγένειας, έναντι των «καλών υπηρεσιών» του Σιωνιστή Ρότσιλντ προς τους υποτακτικούς, φοβισμένους, οσφυοκάμπτες, πολιτικούς της τριμερούς δοσιλογικής κυβερνήσεως, άνευ ίχνος πατριωτισμού.

Σήμερα βλέπουμε ότι η Γερμανία εμφανίζει όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα να τηρήσει την υπόσχεση του 1991 όπως δείχνει η συμπεριφορά της στην Ελληνική οικονομική κρίση, την οποίαν οι Γερμανοί δημιούργησαν εκτελώντας εντολές της Σιωνιστικής παγκόσμιας κυβέρνησης. Αντικειμενικός στόχος η αρπαγή του κάθε πολύτιμου αντικειμένου & αγαθού της Ελλάδος. Στο θέμα των πολεμικών υποχρεώσεων προς την Ελλάδα, οι Γερμανοί κάνουν το Κινέζο. Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά προσπαθεί με ημίμετρα να λύσει την οικονομική κρίση, ελισσόμενη μέσα στα πλαίσια που της

επιτρέπει η Τρόϊκα.

Οι Γερμανοί να είναι βέβαιοι ότι θα πληρώσουν, διότι το θέλουν τα μεγάλα Σιωνιστικά αφεντικά τους. Έτσι είναι τα σχέδιά τους…….

Ο Ερρίκος Κίσινγκερ τα είχε σχεδιάσει από το 1983 για την Ελληνική οικονομική κρίση, τα Ελληνικά ενεργειακά κοιτάσματα, και τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Τα ΜΜΕ μας πληροφορούν ότι, απόρρητη έκθεση της Μοσάντ, (Ισραηλινή μυστική υπηρεσία), από ιδιωτική συνομιλία του Ερρίκου Κίσινγκερ με εκπροσώπους των Γερμανικών Εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Γερμανία το 1983 είπε, « Στις αρχές του 21ου αιώνα το Ισραήλ πρέπει να ελέγχει όλα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου συμπεριλαμβανομένων Ελληνικών και Κυπριακών κοιτασμάτων.

Από τους συνδικαιούχους ΜΟΝΟ με τη Τουρκία πρέπει να διαπραγματευθεί το Ισραήλ, και στην ανάγκη να παραχωρήσει ποσοστά. Οι Αραβικές χώρες θα είναι απασχολημένες σε εμφύλιες συρράξεις. Η Ελλάδα και Κύπρος θα μαστίζονται από ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗ οικονομική κρίση. Όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς σήμερα. Η μόνη παρηγοριά για τους Έλληνες ίσως να είναι η δικαίωσή τους για την αποπληρωμή των Γερμανικών αποζημιώσεων από το Β! Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτή τη δικαστική διεκδίκησή τους,

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ, για να ΤΡΩΘΕΙ η οικονομική επανάκαμψη και το γόητρο, της πάντοτε ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΓΙΑ ΜΑΣ

ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ». Τώρα συγκινήθηκαν να δραστηριοποιηθούν για το θέμα αυτό οι κύριοι Σαμαράς, και Αβραμόπουλος, τώρα που κατάλαβαν, ότι το θέλει και η παγκόσμια Σιωνιστική κυβέρνηση—δικτατορία, τα αφεντικά τους, για τα δικά τους συμφέροντα, για να αρπάξουν τα Ελληνικά ενεργειακά κοιτάσματα, και έτσι να γλυκάνουν τους Έλληνες, προσφέροντας τις Γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις. Φοβάμαι ότι οι φοβισμένοι υποτελείς πολιτικοί, μπροστά στις πιέσεις των Γερμανών, θα υποχωρήσουν και πάλιν, και έτσι θα χάσουμε «τα αυγά και τα πασχάλια» που λέει ο λαός.

Θα χάσουμε και τα πετρέλαια προς Ροκφέλερ μεριά, και τις πολεμικές αποζημιώσεις, με το κατοχικό δάνειο, από Γερμανία.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου σε άρθρο του γράφει, «για την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου, που εξαναγκάσθηκε να δώσει η Αθήνα στη Γερμανία το 1942 δεν μπορεί παρά να αφορά τις βαρύτατες ευθύνες όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεών μας που επί έξη δεκαετίες απέφυγαν να προωθήσουν τις εθνικές μας απαιτήσεις.

Όσοι γενναίοι τολμούσαν κατά καιρούς να αναφέρουν το θέμα, αντιμετωπίζονταν ως γραφικοί. Τώρα αυτό που επείγει είναι η ανάληψη

συντονισμένης δράσης για να έρθουν τα χρήματα που μας οφείλουν οι Γερμανοί , το ταχύτερο δυνατόν , στα κρατικά μας ταμεία.

Η προκλητική στάση του Γερμανού υπουργού οικονομικών Σόϊμπλε, που δήλωσε ότι η χώρα μας δεν έχει καμιά ελπίδα να εισπράξει όσα της χρωστά το Γερμανικό κράτος, δεν πρέπει να μας απογοητεύσει».

Η Γερμανία οφείλει τώρα να επιστρέψει τα λεφτά που μας ΕΚΛΕΨΕ

επί κατοχής, υπό τη μορφή αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και ηθικό.!!!

Η τράπεζα της Ελλάδος έχει ακριβή στοιχεία για το ύψος του κατοχικού αναγκαστικού δανείου.

Ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει το δάνειο, και είχε πληρώσει τις δύο πρώτες δόσεις, όμως οι Γερμανοί πολιτικοί το αγνόησαν, λόγω υποτέλειας των Ελλήνων πολιτικών. Η Νομική και ηθική βάση των Ελληνικών απαιτήσεων είναι εξαιρετικά ισχυρή.

Οι Γερμανοί έχουν χρέος απέναντί μας. Μήπως ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε όλοι μαζί;;;».

Μετά από εμάς, η Γερμανική Βιομηχανία θα αισθανθεί τα δυσμενή οικονομικά αποτελέσματα της πολιτικής της λιτότητας που εφαρμόζει η Μέρκελ με το Σόϊμπλε. Ήδη η βαριά τους βιομηχανία, και οι τράπεζές τους, υποφέρουν από μείωση εξαγωγών των προϊόντων.

Οι Γερμανοί είναι υπεύθυνοι για πολλές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου, στο Β! Π.Π. , για τη χρήση αντιποίνων κατά αμάχων για τη δράση ανταρτών υπερασπιστών της πατρίδος, και για γενοκτονίες με όπλα, ασθένειες, και πείνα, των Ελλήνων στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, και σε όλη την Ελλάδα.

Για τις γενοκτονίες των Ελλήνων πρέπει να δικαστούν στο διεθνές δικαστήριο. Ο Μανώλης Γλέζος επιτιθέμενος κατά των Γερμανών λέει, «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα χρήματα και τα αρχαία». Ο Μανώλης Γλέζος- ΄όπως και κάθε Έλληνας- ενοχλήθηκε από τον περιφρονητικό τρόπο με τον οποίο απάντησε ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ, στο Ελληνικό αίτημα για τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Ο Μανώλης Γλέζος λέγει, το θέμα του κατοχικού δανείου δεν έχει λήξει τη στιγμή που η Γερμανία έχει εξοφλήσει τα κατοχικά δάνεια που εισέπραξε από άλλες χώρες. Ζητάει ευθέως από τη Γερμανική κυβέρνηση να επιστρέψει εδώ και τώρα, τους κλεμμένους Αρχαιολογικούς θησαυρούς. Ο στρατάρχης της Βέρμαχτ-διοικητής της κατεχόμενης Ελλάδος- φον Λίστ, ανώτατος διοικητής Ν.Α. Ευρώπης με έδρα τη κατεχόμενη Αθήνα, όργωνε την Ελλάδα έχοντας στολίσει το όχημά του, με μια αρχαία κεφαλή του Θεού Ερμή. Ο κ. Μ. Γλέζος παραθέτει και ένα βιβλίο της Αρχαιολογικής υπηρεσίας, όπου εκεί μέσα βρίσκονται όλα τα κλεμμένα αρχαία καταγεγραμμένα.

Παραθέτει επίσης τον τρόπο με τον οποίο οι Γερμανοί έκλεβαν τα αρχαία. Τα έκλεβαν από Μουσεία, σαν κοινοί κλέφτες, τα έκλεβαν όταν έσκαβαν δρόμους, τα έκλεβαν όταν τα ανακάλυπταν κατά τη διάρκεια οχυρωματικών έργων, κ.λ.π.

Υπάρχει μυστική έκθεση του Αρείου Πάγου για το δάνειο και τις Γερμανικές αποζημιώσεις , που έχει παραδοθεί στη Κυβέρνηση.

Η έκθεση αυτή τεκμηριώνει τα γεγονότα, για να εμπεδωθούν, και τεκμηριωθούν οι απαιτήσεις της Ελλάδος, στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης. Έφτασε η ώρα της απόφασης του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης. Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη των νέων Ελλήνων τα ιστορικά γεγονότα του Β! Παγκοσμίου Πολέμου, παραθέτουμε τα εξής.

Τον Οκτώβριο του 1940 η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μπεί στο Β! Π.Π.

με την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων της Ιταλίας.

Ο Χίτλερ για να σώσει το Μουσολίνι από μια ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Η Ελλάδα λεηλατήθηκε

και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από τη κατοχή τους. Σύμφωνα με το διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300.000 Έλληνες πέθαναν από τη πείνα, σαν άμεσο αποτέλεσμα της Γερμανικής λεηλασίας. Οι Γερμανοί έκαναν γενοκτονία των Ελλήνων.

Ακόμη και ο Μουσολίνι μας λυπήθηκε και είπε, «Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών».

Η Γερμανία επέβαλε στην Ελλάδα, εκτός των άλλων, και ένα αναγκαστικό κατοχικό δάνειο ύψους 3,5 δις. δολαρίων της εποχής

εκείνης. Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει αυτό το χρέος, και είχε δώσει οδηγίες να

αρχίσει η αποπληρωμή του. Οι μετέπειτα Γερμανοί πολιτικοί το αγνόησαν. Μετά το τέλος του πολέμου, η συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7.1 δις. δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις.

Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις από καταστροφές υποδομών που έκαναν στην Ελλάδα, (ας τα ακούν οι Τούρκοι παλικαράδες), και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία, και στην Γιουγκοσλαβία το 1971.

Η Ελλάδα απαίτησε από τη Γερμανία τη πληρωμή του κατοχικού δανείου τα προηγούμενα έτη. Τώρα το ζήτημα του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, και για τις αποζημιώσεις από τις τεράστιες καταστροφές όπου η χώρα μας έγινε πολεμικό ολοκαύτωμα, ήρθε πάλι στην επικαιρότητα. Τώρα που η Ελλάδα έχει οικονομικώς καταρρεύσει, και η Γερμανία ανθεί οικονομικά, από την εκμετάλλευση των άλλων χωρών-μελών της Ε.Ε. λόγω ευρώ. Παρά ταύτα η Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της. Το έτος 1964 ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε τη πληρωμή του δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, και όταν αυτή έγινε, οι πολιτικοί της Γερμανίας αρνήθηκαν. Τέτοια αξιοπιστία έχουν οι Γερμανοί. Τα καλά και συμφέροντα. Οι υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα υπερβαίνουν το σημερινό χρέος της Ελλάδος, και οι ραγιάδες & γραικύλοι πολιτικοί κόβουν τις συντάξεις των παππούδων, για να τα βγάλουν πέρα. Η Ελλάδα έχασε από τους πολεμοκάπηλους Γερμανούς το 13% του πληθυσμού της, (μεταξύ αυτών και ο πατέρας μου νεότατος, και μας άφησε ορφανά), επειδή οι Γερμανοί ήταν δολοφόνοι & βάρβαροι. Ένα μέρος του πληθυσμού χάθηκε στις μάχες, και το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών, και από τη πείνα. Οι Γερμανοί έκαψαν περισσότερα από 1700 χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους χωριών, πόλεων, και νησιών, με κορωνίδα τα ηρωϊκά Καλάβρυτα, και το ηρωϊκό Δίστομο, με τις προσπάθειες των οποίων το ζήτημα ήρθε πάλιν στην επικαιρότητα. Εάν περιμέναμε από τους υποτελείς, οσφυοκάμπτες,

γονυπετείς & δοσίλογους πολιτικούς, τίποτε δεν θα είχε γίνει,

ούτε ποτέ η Ελλάς θα εισέπραττε ευρώ. Ζητούμε από τη Γερμανική

Κυβέρνηση, να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα,

και προς τους Έλληνες, τα θύματα του πολέμου που εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, τις πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, τα κλεμμένα Αρχαία, αλλά και τα θύματα πολέμου των εγκλημάτων και λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των βαρβάρων Γερμανών.

Στις 2 Ιουλίου ο Γάλλος οικονομολόγος Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας συνολικά στην Ελλάδα ανέρχονται σε 575 δις. δολάρια. Ο Γερμανός ιστορικός Albrecht Ritschl συνέστησε στη κυβέρνησή του να ακολουθήσει μια περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην οικονομική κρίση της Ε.Ε. διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις του Β! Π.Π. Το SPIEGEL υπολογίζει το ποσόν να κυμαίνεται στα 162 δις. ευρώ , χωρίς τόκους, ένα τέτοιο ποσό γράφει, αντιστοιχεί στο 80% του ΑΕΠ της Ελλάδας, και αν αποπληρωνόταν από τη Γερμανία, θα αποτελούσε σωτηρία για τα δημοσιονομικά της Ελλάδας. Το θέμα δεν είναι ΜΟΝΟ διμερές μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας

αλλά ενδιαφέρει όλα τα κράτη, δηλαδή είναι διεθνές, γιαυτό όλα τα κράτη της Γης πρέπει να βοηθήσουν, αφού ενδέχεται και αυτοί κάποτε να πέσουν θύματα βαρβάρων κατακτητών. Το αδίκημα αυτό δεν παραγράφεται όσα χρόνια και αν περάσουν, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Αυτό ας το έχουν υπόψιν οι Γερμανοί & Τούρκοι………….

Η μέχρι τώρα παθητική δυστυχώς στάση όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων, στο μέγιστο αυτό εθνικό θέμα, ήρθε η ώρα να γίνει ενεργητική. Η κυβέρνηση των ραγιάδων και γραικύλων πολιτικών, περιμένει να κινηθούν μόνα τους τα θύματα πολέμου. Είναι απόλυτη ανάγκη, οι αρμόδιοι υπουργοί να ενισχύσουν με όλα τα δυνατά μέσα, αυτή τη πολυσήμαντη για τα εθνικά μας συμφέροντα δίκη στο διεθνές δικαστήριο. Επιτέλους πρέπει η διεθνής δικαιοσύνη να αρθεί εις το ύψος των περιστάσεων, και να αποδείξει την ακεραιότητά της, για να γίνει σεβαστή από το διεθνές κοινό.

Αυτή η δίκη στο διεθνές δικαστήριο, στις σημερινές συνθήκες, έχει τεράστια σημασία για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας.

ΑΝΤΩΝΗΣ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ

Διεθνολόγος

 

 

 

 

citypress

Στρατόπεδα συγκέντρωσης για Έλληνες “φοροφυγάδες”

Κυβερνούν χρησιμοποιώντας την βία και τον τρόμο. "Σπέρνουν" μία συνεχή τρομοκρατία μεταξύ των πολιτών, προκειμένου να τους εξαναγκάσουν είτε να αποδεχθούν τα σχέδια και την επικείμενη εφαρμογή τους, είτε να τους έχουν υπό συνεχή καταστολή μέσα από την μέθοδο των συνεχόμενων σοκ.

Πέφτουν οι μάσκες των ανθυποκυβερνώντων και των πολιτικών λυμμάτων που αυτοεπαίρονται πως κυβερνούν την χώρα, ελέω της προσωπικής τους υποταγής και φυσικά του προσωπικού τους πανικού για την περίπτωση που θα βρεθούν εκτός του άμβωνος της εξουσίας, γυμνοί απέναντι στην Δικαιοσύνη και την οργή του Ελληνικού λαού.

Μέσα σε αυτή την τακτική της επιβολής μίας κυβερνοτρομοκρατίας, η οποία νομιμοποιείται να δολοφονεί έμμεσα πολίτες και καταστρέφει άμεσα την χώρα, ενώ κάτω από το πρόσχημα της αποπληρωμής του χρέους (που δημιούργησε το παρόν πολιτικό σύστημα και οι εναλλασσόμενες στην εξουσία -απολύτως κενές ηθικής και κοινής λογικής- ληστοσυμμορίες) προχωρούν στην οικοπεδοποίηση και στην προς πώληση τεμαχίων και τον εν γένει διαμελισμό της χώρας.
Το μοναδικό εμπόδιο στην υλοποίηση του σχεδίου της τρόικα (η οποία αποσκοπεί στο "στίψιμο" κάθε διαθέσιμου πλουτοπαραγωγικού πόρου) είναι οι ίδιοι οι πολίτες, πάνω στους οποίους εφαρμόζονται μοναδικές στα παγκόσμια χρονικά πρακτικές υποταγής και τρομοκράτησης.

Έτσι, και όχι μόνο στα πλαίσια του απόλυτου εκφοβισμού της κυβερνοτρομοκρατίας, το υπουργείο Δικαιοσύνης αναζητά στρατόπεδο εντός της Αττικής για να μετατραπεί σε κέντρο κράτησης οφειλετών, σύμφωνα με τον υφυπουργό Κ. Καραγκούνη.
Μιλώντας στη Βουλή ο υφυπουργός επεσήμανε ότι «πρέπει να διαχωριστούν οι κρατούμενοι ήπιας και βαριάς εγκληματικότητας» και «γι’ αυτό φέρνουμε να ψηφιστεί από τη Βουλή το βραχιολάκι». «Πρέπει να βρούμε νέους χώρους – στα αγροτικά καταστήματα κράτησης γι’ αυτούς που έχουν ποινές μέχρι 2 έτη και έχουν διαπράξει οικονομικά εγκλήματα», πρόσθεσε.
Ο Κ. Καραγκούνης σημείωσε ακόμη ότι το 67% του πληθυσμού των φυλακών είναι αλλοδαποί και τόνισε ότι «άν δεν τους είχαμε, για τους Έλληνες έφταναν οι φυλακές και περίσσευσαν, αλλά έχουμε να καλύψουμε και 80%της λαθρομετανάστευσης».
Ανακοίνωσε ακόμη ότι βρίσκεται σε νέα διαπραγμάτευση με την Αλβανία, προκειμένου να επιστραφούν κρατούμενοι στη γείτονα. (πληροφορίες από τη Ναυτεμπορική)

Τι χρεία περισσότερων αποδείξεων χρειαζόμαστε, ως λαός, προκειμένου να κατανοήσουμε το μέγεθος του εγκλήματος που εκτελείται σε καθημερινή βάση εναντίον μας;
Όταν οι υπεύθυνοι του οικονομικού ολοκαυτώματος που βιώνει η χώρα, όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά σχεδιάζουν και την φυλάκιση των πολιτών που δεν συμμορφώνονται ως προς τας υποδείξεις των, τι περισσότερο χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε πως υπάρχει σχέδιο παραδειγματικής τιμωρίας, υποταγής και εξανδραποδισμού μας;

Είναι οι ίδιοι που ευχαριστούσαν πριν μερικά χρόνια τους λαθρομετανάστες που ήρθαν στην Ελλάδα...
Είναι οι ίδιοι που μέσα από τις αποφάσεις τους οδήγησαν στον θάνατο περίπου 4.000 συμπατριώτες μας...
Είναι οι ίδιοι που παραβιάζουν και αποδομούν το Σύνταγμα και μετέτρεψαν -με τις υπογραφές τους και την γενικότερη συναίνεσή τους- την χώρα μας σε εργαστήριο πειραματισμού κάθε παράλογου σχεδίου κοινωνικού ελέγχου...
Είναι οι ίδιοι που φέρουν την ευθύνη για περίπου 2 εκατομμύρια ανέργων Ελλήνων...
Είναι οι ίδιοι που οδήγησαν νέα παιδιά στην πείνα...
Είναι οι ίδιοι που κατέστρεψαν την υγεία, την παιδεία και κάθε συνταγματική υποχρέωση του κράτους για κοινωνική μέριμνα...
Είναι οι ίδιοι που σιωπούν σε ευθείες προκλήσεις γειτονικών χωρών και απαιτήσεις εις βάρος εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων...
Είναι οι ίδιοι που μεθοδικά στοχεύουν στην προσωπική -μικρή ή μεγάλη, δεν έχει καμία απολύτως σημασία- περιουσία των γηγενών κατοίκων της χώρας...
Είναι οι ίδιοι που καταστρατήγησαν όλα τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων...
Είναι οι ίδιοι που νομοθέτησαν για την κλήση ξένων εργαζομένων στην Ελλάδα...
Είναι οι ίδιοι που νομοθέτησαν για "χρήση" των λαθρομεταναστών ως εργάτες, όπου χρειαστεί στην επικράτεια...
Είναι οι ίδιοι που κατέστρεψαν τις μικρές επιχειρήσεις για να ανθίσουν οι πολυεθνικές...
Είναι οι ίδιοι που φόρτωσαν τα τραπεζικά χρέη (και απάτες των τραπεζιτών) στα Ελληνικά νοικοκυριά...
Είναι οι ίδιοι που σήμερα ψάχνουν να μετατρέψουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (χώρους φυλάκισης) Ελλήνων πολιτών πρώην στρατόπεδα του Ελληνικού Στρατού (τα οποία φρόντισαν να κλείσουν προηγουμένως για... οικονομικούς λόγους).
Είναι οι ίδιοι που έτρεξαν να συμφωνήσουν σε όλα όσα τους προέταξαν, χωρίς καν να τα διαβάσουν, χωρίς καν να τα μελετήσουν...
Είναι οι ίδιοι που δεν έθεσαν ποτέ θέμα αποπληρωμής του γερμανικού χρέους προς την Ελλάδα...
Είναι οι ίδιοι που ποτέ δεν απαίτησαν την οικονομική αποζημίωση για τα όσα οι περιχαρείς γερμανοί έκαναν εις βάρος του λαού αυτής της χώρας την τελευταία φορά που την έθεσαν υπό κατοχή...
Είναι οι ίδιοι που δημιουργούν (μέσα από κατάλληλους μηχανισμούς) αντιπαλότητα μεταξύ των πολιτών και κατορθώνουν να κυβερνούν ως "μοναδικές λύσεις" με την τακτική του διαίρει και βασίλευε... 
Είναι οι ίδιοι που κρύβονται πίσω από προσωπικούς σωματοφύλακες για να αποφύγουν την απολύτως δικαιολογημένης οργή που έχουν προκαλέσει οι ίδιοι με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους...

Αυτοί, λοιπόν, που για την προσωπική τους διάσωση επέλεξαν να καταστρέψουν μία ολόκληρη χώρα και να απειλούν έναν ολόκληρη λαό, θα πρέπει να γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως εάν είναι τυχεροί θα γίνουν μόνιμοι κάτοικοι μίας ιδιαίτερης φυλακής που θα χτιστεί ειδικά για "διασώστες" και η οποία θα έχει μόνο είσοδο...

Απλά τους θυμίζουμε την σοφή λαϊκή παροιμία που λέει "όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα"... Και αυτό ακριβώς θα συμβεί.

Είναι νομοτελειακός κανόνας της ιστορίας... 

Είναι δέσμευση του Ελληνικού λαού απέναντί τους. 

Και αυτή τη φορά δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις, ούτε διαφυγή σε ασφαλείς χώρες... 

Κωνσταντίνος

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Σέξι κορίτσι σηκώνουν τις μπλούζες κι μας σηκώνουν την... διάθεση (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

Kι όμως: Mέσα στην Ευρωζώνη υπάρχουν ήδη διαφορετικά εθνικά νομίσματα

Κερδίζει συνεχώς υποστηρικτές  η εκτίμηση ότι, παρότι τυπικά και οι 17 χώρες της Ευρωζώνης έχουν ως κοινό νόμισμα το ευρώ, ουσιαστικά έχουν διαφορετικά εθνικά νομίσματα.

Την άποψη αυτή παρουσίασε με τον πιο πλήρη τρόπο ο αναλυτής των Financial Times Wolfgang Munchau στο φύλλο της Τρίτης 16ης Απριλίου.

Ο βασικός λόγος είναι ότι το ευρώ έχει εντελώς διαφορετική αγοραστική δύναμη στην κάθε χώρα της ευρωζώνης. Γράφει συγκεκριμένα : « Από την έναρξη της ευρωζώνης οι μισθοί και οι τιμές καταναλωτή έχουν παραμείνει γενικά σταθερές στη Γερμανία. Στην Νότιο Ευρώπη το γενικό επίπεδο μισθών και τιμών έχει αυξηθεί από χρόνο σε χρόνο (πριν την κρίση). Με το πέρασμα των χρόνων αυτό το επίμονο χάσμα πληθωρισμού έχει οδηγήσει σε μεγάλη διαφοροποίηση τιμών στα περιουσιακά στοιχεία (κι όχι μόνο). Αυτό εξηγεί γιατί ένα διαμέρισμα στο Μιλάνο κοστίζει πια περισσότερο παρά ένα στο Μόναχο, την πόλη με τις υψηλότερες τιμές ακινήτων στη Γερμανία. Ένα Γερμανικό ευρώ αγοράζει περισσότερη ιδιοκτησία στο Μόναχο παρά ένα Ιταλικό ευρώ αγοράζει στο Μιλάνο».

Αυτή η διαφορετική αξία του ευρώ σε κάθε χώρα εξηγεί και τα, σε πρώτη ματιά, εντελώς αλλόκοτα στοιχεία για το πλούτο των νοικοκυριών στις διάφορες χώρες της Ευρώπης, που έφερε στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα ειδική μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο μέσος πλούτος ανά νοικοκυριό φθάνει κάτω από 200.000 ευρώ στη Γερμανία. Στην Ισπανία είναι πάνω από 300.000. Δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Είναι πολύ και σωστά γνωστό ότι οι Γερμανοί είναι πιο πλούσιοι από τους Ισπανούς. Απλώς το «ισπανικό εθνικό νόμισμα» έχει πολύ μικρότερη αξία από το «γερμανικό εθνικό νόμισμα» παρότι και τα δύο είναι ευρώ.

Η διαφορά αυτή μεταξύ των εθνικών ευρώ, η οποία συνδέεται με τον διαφορετικό πληθωρισμό επιτείνεται και από πολλούς άλλους παράγοντες. Ένα παράδειγμα είναι η δυνατότητα να διακινεί ελεύθερα κάποιος τις αποταμιεύσεις του. Στη Γερμανία δεν υπάρχει πρόβλημα. Σήμερα όμως στην Κύπρο όπου ισχύουν οι  έλεγχοι κεφαλαίου, δεν μπορούν να διακινηθούν. Και η Κύπρος είναι απλώς ένα προηγούμενο και για άλλες χώρες της ευρωζώνης. Η Κύπρος πια έχει το δικό της νόμισμα, το Κυπριακό ευρώ. Το Κυπριακό ευρώ δεν αντιμετωπίζει καν τα μικρά προβλήματα της σουηδικής κορώνας για παράδειγμα που χρειάζεται να περάσει από ένα ανταλλακτήριο συναλλάγματος για να γίνει ευρώ. Χρειάζεται κρατική απόφαση για να μπορέσει να κυκλοφορήσει στο χώρο της ευρωζώνης. Είναι δηλαδή ένα εντελώς απαξιωμένο νόμισμα σε σχέση με το γερμανικό ευρώ.

«Όλα αυτά με αφήνουν να συμπεράνω», γράφει ο Munchau, «ότι η νομισματική μονάδα δεν είναι πραγματικά η ίδια κατά μήκος της ευρωζώνης. Η Ισπανία και η Γερμανία έχουν ένα διαφορετικό ευρώ. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που με κάνει να πιστεύω ότι οι νότιοι ευρωπαίοι έχουν δίκιο να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο Βορρά. Με αυτόν τον τρόπο μόνο μπορούν να διατηρήσουν την αξία των ευρώ τους μακροπρόθεσμα». Για τον ίδιο λόγο οι γερμανικές εξαγωγές γίνονται πιο διεισδυτικές  στις χώρες του νότου κι όχι το αντίστροφο.
«Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν κινείται πληθωριστικά, και δεν φαίνεται και να κινείται και στο μέλλον, δεν μπορώ να δω καμία ευκαιρία να υπάρξει μια προσαρμογή, ακόμη και μακροπρόθεσμα. Το συμπέρασμά μου είναι ότι μακροπρόθεσμα αυτή η προσαρμογή ενδεχομένως θα συμβεί μέσα μία αλλαγή των νομισματικών ισοτιμιών. Αυτό απλά σημαίνει ότι κάποιοι πρέπει να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη ή να προσφύγουν σε ένα παράλληλο νόμισμα».

Τη λογική και την αναγκαιότητα των εθνικών νομισμάτων, όπως βλέπουμε, την παράγει η ίδια η ευρωζώνη. Όσο πιο νωρίτερα το κατανοήσει κάνεις, τόσο καλύτερα για την χώρα του.

Β.Δ.

tometopo.gr

ΘΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΡΗΜΑ Η ΙΑΠΩΝΙΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Μεγάλο εκνευρισμό -αν όχι πανικό- έχει προκαλέσει στη γερμανική κυβέρνηση η νέα οικονομική πολιτική του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε, για την υλοποίηση της οποίας καθαίρεσε τον προηγούμενο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας και τοποθέτησε στο αξίωμα αυτό τον Χαρουχίκο Κουρόντα. Η πολιτική του δεξιού προέδρου της ιαπωνικής κυβέρνησης είναι σαφέστατη, αλλά εντελώς αντίστροφη από την πολιτική λιτότητας που επιβάλλει όλο και πιο έντονα το Βερολίνο σε ολόκληρη την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Για να κινηθεί η οικονομία, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα χρήμα, λέει ο Αμπε. Η ιαπωνική κυβέρνηση επομένως θα ρίξει άφθονο χρήμα στην ιαπωνική αγορά ουσιαστικά «τυπώνοντας γεν», όπως είναι η λαϊκή έκφραση.

Ετσι θα γίνουν τουλάχιστον τρία θεμελιώδη πράγματα: Πρώτον,οι επιχειρήσεις θα βρεθούν με πολύ χρήμα στη διάθεσή τους, άρα μπορούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Δεύτερον, οι Ιάπωνες εργοδότες θα μπορέσουν συν τοις άλλοις να δώσουν και κάποιες αυξήσεις στους εργαζόμενους, βελτιώνοντας την αγοραστική τους δυνατότητα. Τρίτον, μια τέτοια νομισματική πολιτική θα οδηγήσει στην υποτίμηση του γεν σε σχέση με το ευρώ και το δολάριο, διευκολύνοντας έτσι την αύξηση των γιαπωνέζικων εξαγωγών. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι αυτή η νομισματική πολιτική του Τόκιο δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κανενός είδους αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ιαπωνίας.

Παρ’ όλο που το δημόσιο χρέος της χώρας, μετά και το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα, βρίσκεται σε αστρονομικά ύψη και είναι το υψηλότερο στον κόσμο καθώς φτάνει το… 240% (!!!) του ΑΕΠ, είναι σε ποσοστό άνω του 90% εσωτερικός και όχι εξωτερικός δανεισμός. Με άλλα λόγια, τα γιαπωνέζικα ομόλογα τα αγοράζει η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, οι ιαπωνικές ιδιωτικές τράπεζες και οι ιαπωνικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα η ιαπωνική κυβέρνηση να δανείζεται με επιτόκιο… 1% ή το πολύ 2% - δηλαδή τζάμπα! Μάλιστα ο σχεδιασμός του πρωθυπουργού και του κεντρικού τραπεζίτη είναι να αγοράσει η τράπεζα της Ιαπωνίας το 70% των νέων κρατικών ομολόγων και μάλιστα με πολύ χαμηλό επιτόκιο της τάξης του 1% ώστε να διασφαλιστεί πλήρως ότι υπάρχει απόλυτος έλεγχος του δημόσιου χρέους και ότι κανένας δεν μπορεί να ασκήσει πίεση μέσω του δημόσιου χρέους στο Τόκιο. Οταν λέμε ότι η κυβέρνηση Αμπε θα ρίξει χρήμα στην ιαπωνική αγορά, μάλλον δεν μπορούμε να φανταστούμε τι ακριβώς εννοούν οι Γιαπωνέζοι. Ο Αμπε και ο Κουρόντα λοιπόν ανακοίνωσαν ότι επί δύο ολόκληρα χρόνια θα ρίχνουν κάθε μήνα στην αγορά της Ιαπωνίας το ποσό των επτά και πλέον τρισεκατομμυρίων γεν – δηλαδή πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ τον μήνα επί 24 μήνες, που μας κάνει… 1,2 τρισεκατομμύρια (!) ευρώ.

Το ποσό είναι κολοσσιαίο. Επειδή δε ο Αμπε αυτή την οικονομική πολιτική τη διεκήρυσσε από την προεκλογική ακόμη περίοδο, έχει ήδη δημιουργήσει γεγονότα. Στους επιχειρηματικούς αλλά και στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους της Ιαπωνίας επικρατεί κλίμα ευφορίας πρωτοφανές εδώ και είκοσι χρόνια. Προσδοκίες όμως έχουν γεννηθεί και στους Ιάπωνες εργαζόμενους.

Ο Σίνζο Αμπε κάλεσε δημοσίως τους επιχειρηματίες να δώσουν υψηλότερους μισθούς «σε όσους εργάζονται σκληρά». Ως συνέπεια των πρωθυπουργικών παροτρύνσεων αρκετοί επιχειρηματικοί κλάδοι στην Ιαπωνία, με πρώτα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, μετά από πολλά χρόνια έδωσαν αυξήσεις στους υπαλλήλους τους, ενώ άλλοι κλάδοι αρκέστηκαν σε έκτακτα επιδόματα μέχρι στιγμής. Γενικά πάντως κάτι άρχισε να κινείται, και αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο για τους Γιαπωνέζους.

Αντιθέτως, αυτή η πολιτική ανησυχεί πολύ τους Γερμανούς. «Η Ιαπωνία πλημμυρίζει τον κόσμο με χρήμα – πόσο επικίνδυνο είναι αυτό;» ήταν την περασμένη Πέμπτη ο τίτλος ενδιαφέρουσας ανάλυσης της εβδομαδιαίας γερμανικής σοσιαλδημοκρατικής εφημερίδας «Ντι Τσάιτ», στην οποία μεταξύ άλλων τονίζεται για την πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης: «Ενοχλείται από αυτήν η γερμανική κυβέρνηση, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν οι γιαπωνέζικες επιχειρήσεις να προσφέρουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό με ευνοϊκότερο κόστος – και πιθανόν έτσι να χτυπήσουν τον ανταγωνισμό ακόμη και μέσα στη Γερμανία».

Η γερμανική εφημερίδα επιχειρεί να δώσει δραματικό χαρακτήρα στην πολιτική του Τόκιο. «Ακόμη περισσότερο χρήμα για τον κόσμο – είναι αυτός ο δρόμος εξόδου από την κρίση ή είναι ο δρόμος προς την καταστροφή;» δήθεν αναρωτιέται. «Οι επικριτές βλέπουν στις δράσεις αυτές (της ιαπωνικής κυβέρνησης) το προκαταρκτικό σκαλοπάτι της κρατικής χρεοκοπίας» ισχυρίζεται στους τίτλους του και το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ». Μεγάλος καημός για την Ιαπωνία!

*Δημοσιεύθηκε στο ¨ΕΘΝΟΣ” την Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Βιώνουμε την τελική, επώδυνη φάση μίας παρτίδας πόκερ, μεταξύ της πολιτικής και των τραπεζών, η οποία μάλλον έχει ξεφύγει από τον έλεγχο – με προβλεπόμενα θύματα τους αποταμιευτές, καθώς επίσης τους φορολογουμένους Πολίτες...

Mελλοντικά, η εκάστοτε «δήμευση» μέρους των τραπεζικών καταθέσεων θα ολοκληρώνεται απροειδοποίητα, από την Παρασκευή το απόγευμα, έως τη Δευτέρα το πρωί – ενώ, στην ιδανική της περίπτωση, οι καταθέτες δεν θα το αντιλαμβάνονται καθόλου. Το μόνο που θα διαπιστώνουν θα είναι, χαμηλότερο το υπόλοιπο του λογαριασμού τους τη Δευτέρα το πρωί – τα χρήματα τους λιγότερα.

Έτσι θα αποφεύγεται (θεωρητικά) μία τραπεζική επίθεση (bank run), καθώς επίσης το προσωρινό κλείσιμο των τραπεζών – όπως δυστυχώς συνέβη στην Κύπρο. Εντός του έτους, θα είναι έτοιμη μία ανάλογη κοινοτική οδηγία – ακόμη όμως είναι πολλά αυτά, τα οποία καλύπτονται από ομίχλη”.

Σύμφωνα με τον επίτροπο της Ευρωζώνης, σε περίπτωση χρεοκοπίας τραπεζών, οι απλοί καταθέτες θα προηγούνται, όσον αφορά τη «διάσωση» τους – θα ακολουθούν δηλαδή τα (όποια) εγγυητικά κεφάλαια, καθώς επίσης το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ΤΧΣ), το οποίο δεν έχει ουσιαστικά δημιουργηθεί για κάτι τέτοιο.

Εάν πράγματι ισχύουν τα παραπάνω, είμαστε αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο «πολιτισμικό σοκ» - πόσο μάλλον αφού είναι αδύνατον να αξιολογήσει ένας απλός καταθέτης, όπως απαιτούν οι ευρωπαίοι πολιτικοί σήμερα, τη βιωσιμότητα ή μη της τράπεζας, στην οποία εμπιστεύεται τις αποταμιεύσεις του.

Πολύ περισσότερο, είναι εντελώς ανέφικτη μία τέτοια αξιολόγηση, ακόμη και από έμπειρους αναλυτές, στο σημερινό «παγκοσμιοποιημένο» περιβάλλον - όπου το μέγεθος της τράπεζας δεν είναι τόσο σημαντικό, όσο η πολύπλοκη «δικτύωση» της, τα παράγωγα στα οποία είναι εκτεθειμένη, τα υπόλοιπα επενδυτικά ρίσκα που έχει αναλάβει κοκ., ενώ ελλοχεύει μία τραπεζική βόμβα μεγατόνων (ανάλυση μας) στα θεμέλια της Ευρώπης.  

ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ

Ειδικά όσον αφορά τη «δικτύωση», ο χρηματοπιστωτικός τομέας γενικά είναι σε τέτοιο βαθμό αλληλένδετα συνδεδεμένος, όπουαρκεί η χρεοκοπία μίας «συστημικής» τράπεζας, για να καταρρεύσει ολόκληρο το χάρτινο οικοδόμημα. Ακριβώς για το λόγο αυτό η φράση «too big to fail», πολύ μεγάλη για να πτωχεύσει δηλαδή, έχει αντικατασταθεί από την έννοια «tooconnected to fail» - πολύ δικτυωμένη για να χρεοκοπήσει.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη ελβετικού πανεπιστημίου (ETH Ζυρίχης), ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα είχε καταρρεύσει κατά τη διάρκεια της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων (subprime), εάν η Fed δεν είχε βοηθήσει (παράλληλα με τη διάσωση κάποιων τοπικών τραπεζών), έναν «πυρήνα» από 22 περίπου διεθνείς τράπεζες, παρέχοντας τους σχεδόν απεριόριστη ρευστότητα (1,2 τρις $).       

Εάν κάποια από αυτές τις 22 τράπεζες (μεταξύ των οποίων βελγικές, ελβετικές, γαλλικές, βρετανικές και γερμανικές), αδυνατούσε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της, θα είχε καταστραφεί («καεί») το 70% των περιουσιακών στοιχείων όλων μαζί – με αποτέλεσμα την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος (Διάγραμμα: ETH Ζυρίχης).

Η ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Το γεγονός αυτό θα είχε αναμφίβολα συμβεί, εάν η αμερικανική κεντρική τράπεζα δεν τις είχε βοηθήσει – κάτι που τεκμηριώνεται από το ότι, οι υποχρεώσεις αυτών των τραπεζών απέναντι στη Fed, υπερέβαιναν κάποιες φορές ακόμη και το εξαπλάσιο της χρηματιστηριακής αξίας τους. Σύμφωνα με τη μελέτη δε, η απώλεια ενός 10% των απαιτήσεων, όσον αφορά τις 22 αυτές τράπεζες, οδηγεί σε συνολικές ζημίες της τάξης του 60%, λόγω της μεταξύ τους δικτύωσης.

Συνεχίζοντας, με βάση τη συγκεκριμένη οικονομική μελέτη, συνολικά 147 χρηματοπιστωτικοί όμιλοι κυβερνούν ολόκληρο τον πλανήτη – ενώ για τις τράπεζες είναι ελκυστική η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δικτύωση τους, αφού έτσι εξασφαλίζουν το πλεονέκτημα της διάσωσης τους από τον κυρίαρχο του παιχνιδιού, από τη Fed, όσο λάθη και αν κάνουν.

Φυσικά στους 147 αυτούς ομίλους ανήκουν και εκείνοι οι επενδυτές, οι οποίοι δανείζουν τα χρήματα τους στις τράπεζες– όπως η Qatar Investment Authority, η Blackrock, τα κρατικά επενδυτικά κεφάλαια της Σιγκαπούρης, της Σαουδικής Αραβίας κοκ.  

Υπάρχει βέβαια ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, ένα μεγάλο πρόβλημα των τραπεζών καλύτερα, όσον αφορά την έρευνα των συναδέλφων μας – οι οποίοι, όπως όλοι μας, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο, προβλέποντας τι θα μπορούσε να συμβεί για να αποφευχθεί, παρά το ότι κατηγορούνται άδικα ότι δεν προτείνουν λύσεις (στην προκειμένη περίπτωση, οι αυτονόητες λύσεις είναι η «κατάτμηση» των «συστημικών» τραπεζών, η αυστηρή απαγόρευση να δικτυώνονται, καθώς επίσης να μεγαλώνουν επικίνδυνα, εξαγοράζοντας συνεχώς η μία την άλλη, ο διαχωρισμός τους είτε σε επενδυτικές, είτε σε καθαρά τραπεζικές κοκ.).

Το πρόβλημα είναι το ότι, οι μεγάλες τράπεζες δεν δίνουν ακριβή στοιχεία, όσον αφορά τις τοποθετήσεις τους, τα ρίσκα που έχουν αναλάβει, το μεταξύ τους δανεισμό κλπ. – ενώ είναι σε όλους γνωστό πως αποκρύπτουν ότι μπορούν, ενώ εμπλέκονται σε μεγάλες απάτες όπως, για παράδειγμα, στο σκάνδαλο Libor.

Επί πλέον όλων αυτών των απαράδεκτα «ομιχλωδών» καταστάσεων, οι κεντρικές τράπεζες χειραγωγούν την τιμή του χρυσού, «πλαστογραφούν» τα επιτόκια των ομολόγων του δημοσίου, «εκτρέφουν» τη βόμβα των παραγώγων (ανάλυση μας), επιτρέπουν το σκιώδη τραπεζικό τομέα κλπ.

Επομένως, το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι αδύνατον να ελεγχθεί ως οφείλει -  με αποτέλεσμα να είμαστε όλοι «έρμαιο» των διαθέσεων των τραπεζών (πόσο μάλλον όταν «υπηρετούνται» από την Πολιτική, εις βάρος των Πολιτών).

Ολοκληρώνοντας, το «μοντέλο» της Κύπρου έκανε απολύτως σαφείς τις προθέσεις των κυριάρχων του παιχνιδιού – ενώ το παράλληλο «μοντέλο» της Σουηδίας, η οποία έχει σχεδόν απαγορεύσει τις συναλλαγές με μετρητά (άρα και τα μετρητά χρήματα), επιτρέποντας μόνο τις τραπεζικές συναλλαγές, τεκμηριώνει τις προσπάθειες της απόλυτης υποδούλωσης των πολιτών στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των κρατών τους: την επερχόμενη δικτατορία των τραπεζών.

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ

Προφανώς, είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να μην συμβάλλουμε, με όλα όσα λέμε ή γράφουμε, στη δημιουργία εκείνου του κλίματος πανικού, το οποίο θα οδηγούσε στη μαζική επίθεση (Bank run) εναντίον των τραπεζών – με αποτέλεσμα να καταρρεύσει ολοκληρωτικά το «σύστημα», με τη «βοήθεια» της γνωστής σε όλους μας «αυτοεκπληρούμενης» προφητείας.

Από την άλλη πλευρά, θεωρούμε ότι είμαστε επίσης υποχρεωμένοι να μην αποκρύπτουμε την αλήθεια – το τι πραγματικά ισχύει ή συμβαίνει δηλαδή, έτσι ώστε να είναι κανείς σε θέση να αποφασίσει ψύχραιμα τον τρόπο, με τον οποίο θα προστατεύσει όσο το δυνατόν καλύτερα τα περιουσιακά του στοιχεία.   

Στα πλαίσια αυτά οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι, υπάρχει από πολλά χρόνια πριν μία ευρωπαϊκή οδηγία, η οποία αφορά την εγγύηση των καταθέσεων. Σύμφωνα με την οδηγία, εάν ισχύουν βέβαια οι πληροφορίες μας, η ιδία συμμετοχή των καταθετών στην εγγύηση αυτή είναι 10% - γνωστή επομένως στους ιθύνοντες.  

Αναλυτικότερα, κάθε καταθέτης είναι υποχρεωμένος από την οδηγία να συμβάλλει στη διάσωση της τράπεζας του με το 10% των καταθέσεων του – το όριο δε, κάτω από το οποίο δεν υπάρχει υποχρέωση συμμετοχής του, είναι τα 20.000 €. Με άλλα λόγια, όλοι όσοι διαθέτουν καταθέσεις άνω των 20.000 € σε μία τράπεζα, η οποία κινδυνεύει να χρεοκοπήσει, είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στη διάσωση της - με το 10% των αποταμιεύσεων τους σε αυτήν.

Βέβαια, η οδηγία επιτρέπει στα κράτη-μέλη τη δυνατότητα να παρέχουν στους πολίτες τους αυξημένα επίπεδα καταθέσεων, κάτω από τις οποίες δεν θα συμμετέχουν με το 10% των χρημάτων τους – όπως έπραξε η Γερμανία, η οποία αύξησε το όριο στις 100.000 €, η Αυστρία, η Ελλάδα κλπ.

Εν τούτοις, με κριτήριο τα ταμεία εγγυήσεων καταθέσεων, έχουμε την άποψη ότι οι υποσχέσεις αυτές είναι μάλλον ευχολόγια, εάν τυχόν συμβεί το μοιραίο – αφού δεν υπάρχουν ούτε «κατά διάνοια» τόσα χρήματα διαθέσιμα, όσες είναι οι καταθέσεις.

Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί αναγράφονται οι υποχρεώσεις των τραπεζών ορισμένων κρατών, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ των χωρών τους (μεγέθη κατά προσέγγιση, επειδή προέρχονται από διάγραμμα):

Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ

Στην πραγματικότητα, τα «χρηματικά εγχειρήματα» (Money Businesses), όπως για παράδειγμα οι καταθέσεις έναντι τόκων, ανήκουν στις «συναλλαγές», εντός των πλαισίων της ελεύθερης αγοράς – όπου κανείς μπορεί να κερδίσει ή να χάσει τα κεφάλαια του. Επομένως, δεν είναι τόσο παράλογο, όσο φαίνεται, το να επιβαρύνεται κανείς με τις ζημίες της τράπεζας, στην οποία καταθέτει τα χρήματα του, με σκοπό να κερδίσει τόκους.

Εν τούτοις, η πολύ στενή συνεργασία μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κλάδου και της Πολιτικής, κατά τη διάρκεια της παρούσας κρίσης χρέους, δημιούργησε την εσφαλμένη εντύπωση στους Πολίτες, σύμφωνα με την οποία η ασφάλεια και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, ανήκει στις υποχρεώσεις του κράτους.

Ένας δεύτερος λόγος είναι το ότι, οι τράπεζες λειτουργούν πλέον ως ολιγοπώλια – αφού δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, όσον αφορά τα επιτόκια καταθέσεων και δανεισμού. Η συμπεριφορά αυτή των τραπεζών, η οποία στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται, αφού δημιουργεί de facto καρτέλ, οδήγησε τους καταθέτες στη λανθασμένη πεποίθηση ότι, οι τράπεζες είναι κρατικές, κοινωφελείς επιχειρήσεις όπως η ύδρευση, ο ηλεκτρισμός κοκ. 

Επί πλέον αυτών, η μέθοδος της διάσωσης (Bail out) των τραπεζών, με την οποία το κράτος μεταφέρει τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών του στα ταμεία τους, επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό του (οπότε το δημόσιο χρέος), έδωσε την εντύπωση ότι, οι καταθέτες είναι ασφαλισμένοι ότι και αν συμβεί – ακόμη και αυτοί οι οποίοι κατέθεταν τα χρήματα τους κερδοσκοπικά σε εκείνες τις τράπεζες, οι οποίες προσέφεραν πολύ πιο υψηλά επιτόκια από τις άλλες.

Την ίδια στιγμή οι Πολίτες, οι οποίοι κατηγορούν τις κυβερνήσεις τους για τη διάσωση των τραπεζών με τα δικά τους χρήματα, απαιτούν να είναι εγγυημένες οι καταθέσεις τους – μία εντελώς οξύμωρη κατάσταση, αφού το ένα αναιρεί το άλλο. Ειδικά όσον αφορά όμως αυτούς, οι οποίοι δεν έχουν καταθέσεις, ενώ καλούνται να πληρώσουν μέσω της φορολόγησης τους τη διάσωση των τραπεζών, η αδικία είναι εμφανέστατη.

Περαιτέρω, η ίδια η έννοια της εγγύησης των καταθέσεων κάτω των 100.000 €, θα μπορούσε να οδηγήσει τράπεζες και καταθέτες σε διάφορα «τρικ» – όπως, για παράδειγμα, σε τράπεζες που δεν θα δέχονται καταθέσεις άνω των 100.000 €, σε καταθέτες που θα «μοιράζουν» τις αποταμιεύσεις τους σε περισσότερες τράπεζες, έτσι ώστε να μην υπερβαίνουν τις 100.000 € κλπ.

Επομένως η όλη διαδικασία, η οποία έχει ακολουθηθεί σήμερα, η οποία, μεταξύ άλλων, εξέθρεψε το φαύλο κύκλο της διάσωσης των κρατών από τις τράπεζες, αμέσως μετά τη διάσωση των τραπεζών από τα κράτη κοκ., πρέπει να σταματήσει το γρηγορότερο δυνατόν – πριν είναι ακόμη πολύ αργά για όλους τους συμμετέχοντες.  

Ο Πίνακας ΙΙ, στον οποίο φαίνεται πόσα ομόλογα δημοσίου κατέχουν οι τράπεζες σε ορισμένα κράτη της περιφέρειας, στα οποία έχουν την έδρα τους είναι χαρακτηριστικός:

Αφού λοιπόν δημιουργηθούν τέτοιας μορφής τράπεζες, οι οποίες θα χρεώνουν τις υπηρεσίες τους στους πελάτες τους, αντί να προσφέρουν τόκους (οι καταθέσεις αυτές θα έχουν, κατά κάποιον τρόπο, αρνητικά επιτόκια), τότε θα μπορούν (και θα πρέπει) να συμμετέχουν στη διάσωση εκείνων των τραπεζών, οι οποίες προσφέρουν τόκους, οι πελάτες τους – επίσης, οι μέτοχοι και οι δανειστές τους.

Απλούστερα, αυτοί που καταθέτουν τα χρήματα τους μόνο προς φύλαξη, σε ειδικά τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία δεν θα κερδοσκοπούν με τις καταθέσεις (δεν θα τις επενδύουν κλπ.), δεν θα πρέπει να ευθύνονται καθόλου - με την υπευθυνότητα να μεταφέρεται στο κράτος.

Αντίθετα, όλοι όσοι κερδίζουν καταθέτοντας τα χρήματα τους, θα πρέπει να έχουν την ευθύνη οι ίδιοι – σε καμία περίπτωση το κράτος και οι φορολογούμενοι του.

Με τον τρόπο αυτό δεν θα εκμεταλλεύονται οι μεγάλες τράπεζες το μέγεθος και τη δικτύωση τους – ενώ θα λειτουργεί σωστά η ελεύθερη αγορά, αφού εκείνες οι τράπεζες που παράγουν ζημίες, θα χρεοκοπούν και θα κλείνουν.

Η ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ

Είναι προφανές ότι, εάν επιτευχθεί η ενοποίηση του τραπεζικού κλάδου της Ευρωζώνης, θα ακολουθήσει σχεδόν νομοτελειακά τόσο η δημοσιονομική, όσο και η πολιτική της ολοκλήρωση.

Κατά τη δική μας άποψη τώρα είναι επίσης προφανές ότι, η Γερμανία θα τοποθετήσει πάρα πολλά εμπόδια στο εγχείρημα -έτσι ώστε να εξασφαλίσει το χρόνο που έχει ανάγκη για να μελετήσει διεξοδικά εναλλακτικές λύσεις (έξοδο από το ευρώ κλπ.).

Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται όχι μόνο το νέο αντιευρωπαϊκό κόμμα που ιδρύθηκε (άρθρο), αλλά και οι αντιθέσεις ορισμένων οικονομολόγων -  σύμφωνα με τους οποίους θα ήταν προτιμότερη η διάσωση των κρατών από αυτήν των τραπεζών, αφού θα απαιτούταν περί τα 3,4 τρις € για τα κράτη, έναντι 9,3 τρις € για τις τράπεζες.

Εμπόδια τοποθετούνται και στο ESM, αφενός μεν με αιτία το ότι δεν δημιουργήθηκε για τη διάσωση των τραπεζών αλλά των κρατών, αφετέρου πως δεν έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια - αφού τα 700 δις € που διαθέτει δεν θα έφταναν σε καμία περίπτωση.

Παρά το ότι δε έχουν προταθεί λύσεις και για τις δύο «ενστάσεις» (αύξηση των κεφαλαίων του ESM, ίδρυση θυγατρικών του με αντικείμενο τη διάσωση τραπεζών), η Γερμανία δεν φαίνεται να συμφωνεί - γεγονός που μάλλον τεκμηριώνει τους φόβους των υπολοίπων και ειδικά της Γαλλίας η οποία, κινδυνεύοντας όσο ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης, έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες της στην τραπεζική ενοποίηση            

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι καταθέσεις δεν είναι σε καμία περίπτωση εγγυημένες – ενώ οι ηγέτες της Ευρωζώνης έχουν πανικοβληθεί, υποσχόμενοι πράγματα που είναι αδύνατον να τηρήσουν (ως συνήθως συμβαίνει). Βιώνουμε λοιπόν το τέλος μίας παρτίδας πόκερ, μεταξύ της πολιτικής και των τραπεζών, η οποία έχει μάλλον ξεφύγει από τον έλεγχο.

Κατά την άποψη πολλών, δεν είναι πλέον δυνατόν να αποφευχθεί η δήμευση ενός μέρους των καταθέσεων – κυρίως λόγω των τεράστιων λαθών της πολιτικής, της τραπεζικής βόμβας μεγατόνων στα θεμέλια του συστήματος, της υπερχρέωσης της Δύσης κοκ.

Εν τούτοις, θα ήταν εντελώς άδικο να υποχρεωθούν οι Πολίτες σε μία τέτοιου είδους θυσία, χωρίς να δημιουργηθούν τουλάχιστον θετικές προοπτικές για το μέλλον τους – μεταξύ άλλων, μέσα από τις λύσεις που έχουμε προτείνει στο σημερινό ή σε παλαιότερα κείμενα μας.  

Δυστυχώς, εάν οι εξαιρετικά επώδυνες αυτές λύσεις δεν συνοδευτούν από τις απολύτως απαραίτητες ενέργειες, όσον αφορά την ευρύτερη κρίση χρέους (ευρωομόλογα, ελεγχόμενος πληθωρισμός, ενεργοποίηση της ΕΚΤ κλπ.), τότε θα είναι δώρο άδωρο -γεγονός που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε θυσία, αφού θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της ειρήνης και της ευημερίας σε ολόκληρο τον πλανήτη μας.

Εάν βέβαια η Γερμανία επιχειρήσει να «αποδράσει» (ανάλυση μας), κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο αφού θα έλθει αντιμέτωπη με την αθέτηση πληρωμών εκ μέρους πολλών άλλων χωρών-εταίρων της (κυρίως της Ιταλίας και της Ισπανίας), είναι πιθανόν να προκληθούν πολλές παρενέργειες – οι οποίες πρέπει επίσης να αποφευχθούν, με κάθε θυσία.

Βασίλης Βιλιάρδος

http://www.sofokleous10.gr 

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2QucZeIfL