Η επίθεση άρχισε…

της συνεργάτιδάς μας Έφης Γ.

Η επίθεση άρχισε… Οι απολύσεις στο χώρο των μόνιμων εκπαιδευτικών ξεκίνησαν [i].

Η συγκεκριμένη επίθεση όμως προετοιμαζόταν χρόνια, αλλά πολλοί δεν ήθελαν να την δουν. Πίστευαν τα παπαγαλάκια, τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ, ότι οι απολύσεις δεν αφορούν τους εκπαιδευτικούς, γιατί αυτοί είτε με ΑΣΕΠ είτε με επετηρίδα είχαν μπει με αξιοκρατικό τρόπο.

Η επίθεση αυτή, ωστόσο, είχε αποφασιστεί χρόνια πριν και δεν ήταν κρυφή. Είχε γραφτεί στο μεσοπρόθεσμο, είχε ξαναγραφεί στο 3^ο μνημόνιο. Αλλά πολλοί από τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς προτίμησαν να στρουθοκαμηλίζουν και να συνεχίζουν να στηρίζουν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική ψηφίζοντας τα κόμματα που είτε την εφαρμόζουν ανοικτά είτε την πρεσβεύουν (στα κρυφά).

Η επίθεση όμως έχει ξεκινήσει εδώ και τέσσερα χρόνια με τις περικοπές μισθών ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, με απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων στο δημόσιο τομέα και εκατοντάδων χιλιάδων στον ιδιωτικό, με διάλυση του όποιου κράτους πρόνοιας υπήρχε, με διάλυση των εργασιακών σχέσεων και κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων ενός αιώνα, με περιορισμό των δημοκρατικών και ατομικών ελευθεριών, με όξυνση του αυταρχισμού. Η πλειοψηφία του κλάδου όμως δεν ήθελε να πιστέψει πως θα απολυθούν εκπαιδευτικοί…

Η τελευταία αυτή επίθεση είχε ξεκινήσει από προχθές με την διαθεσιμότητα-απόλυση χιλιάδων σχολικών φυλάκων και δημοτικών υπαλλήλων. Παρόλα αυτά η πλειοψηφία των ΕΛΜΕ, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δε συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ, λες και δεν τους αφορούσε… Μα για να ζητήσεις συμπαράσταση στον αγώνα σου, πρέπει να προσφέρεις κι εσύ συμπαράσταση και να σταθείς αλληλέγγυος στο δίκαιο αγώνα του άλλου που πλήττεται από την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Η επίθεση αυτή δε σταματά εδώ. Θα χτυπήσει και το γενικό λύκειο. Δε θα χτυπήσει μόνο τις «μικρές» αριθμητικά ειδικότητες των ξενόγλωσσων, των θεολόγων, των πληροφορικών, των κοινωνιολόγων, των οικονομολόγων και άλλων. Θα χτυπήσει και τις «μεγάλες» ειδικότητες των φιλολόγων, των μαθηματικών και των φυσικών. Δε ξεχωρίζει κανέναν. Δεν την ενδιαφέρει αν θα αφήσει ένα ρημαγμένο δημόσιο σχολείο. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να πιαστούν τα νούμερα των απολύσεων που ζητούν οι δανειστές.

Και η επίθεση θα συνεχιστεί. Όσοι γλυτώσουν σε αυτή τη φάση να μη νιώθουν ασφαλείς. Θα φροντίσει η επερχόμενη αξιολόγηση να εξαφανίσει οργανικές θέσεις ή σειρά τοποθέτησης στα σχολεία και κυρίως να γεμίσει τις νέες «δεξαμενές» απολύσεων. Γιατί η κρίση θα συνεχίζεται μέχρι να διαλύσουν εντελώς το δημόσιο τομέα και να παραδώσουν τους συγκεκριμένους τομείς βορά στους ιδιώτες επιχειρηματίες. Και όσον αφορά στο δημόσιο σχολειό ο κατήφορος δε θα σταματήσει μέχρις ότου περάσουν τα σχολεία και η μισθοδοσία των εκπαιδευτικών στους δήμους με ταυτόχρονη κατάργηση της μονιμότητας τους και, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, με απολύσεις, που θα φέρουν το σχολείο στα επίπεδα του 1950, όταν ο δάσκαλος γυρνούσε τα σπίτια των μαθητών του, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, αφού τα όσα έπαιρνε από την κοινότητα ή το δήμο δεν έφταναν ούτε για να φάει…

Και για να σταματήσει η επίθεση πρέπει από αύριο:

• Να βγούμε στους δρόμους του αγώνα.
• Να σταθούμε αλληλέγγυοι στους συναδέλφους που απολύονται, όπως και σε κάθε εργαζόμενο που απολύεται στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
• Να καταδικάσουμε πολιτικά και συνδικαλιστικά αυτή την πολιτική που γεννά φτώχεια, απολύσεις και εξαθλίωση.
• Να αναγνωρίσουμε τους υπεύθυνους αυτής της τραγωδίας. Τους μεγάλους ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ.
• Να αντιληφθούμε ότι αιτία των δεινών του λαού μας είναι η ίδια η ύπαρξη της άπληστης κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών υπηρετών της.
• Να πιέσουμε την ΟΛΜΕ και τις κατά τόπους ΕΛΜΕ:

1. Σε πρώτη φάση να οργανώσουν μέσα στο καλοκαίρι κινητοποιήσεις, δράσεις και  ένα μέτωπο αγώνα με όσους πλήττονται από τις απολύσεις.
2. Σε δεύτερη φάση, επίσης μέσα στο καλοκαίρι, να επιδιώξει το χτίσιμο ευρύτερων συμμαχιών. Να εξασφαλισθεί η κοινωνική και πολιτική στήριξη του δίκαιου αγώνα. Να μην εγκαταλειφθούμε, όπως συνέβη πριν λίγες μόλις εβδομάδες με την ανακοίνωση της πρόθεσης να προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις μέσα στις πανελλήνιες εξετάσεις.
3. Σε τρίτη φάση να αρχίσει την οργάνωση του αγώνα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Μαζί με τους μαθητές, τους γονείς και όλο το λαό μα μην επιτρέψουμε τη διάλυση του Δημόσιου Σχολείου και την παράδοση του Κράτους Πρόνοιας στους ιδιώτες!

Μαζί με όλο το λαό να παλέψουμε για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής!

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:

[i] Non paper «ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ»:

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

·         Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ανεξάρτητα από τις δεσμεύσεις του Μεσοπρόθεσμου για την αναδιοργάνωση του Δημόσιου Τομέα, προτάσσει ως αναγκαία για την ουσιαστική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του, την απλούστευση των λειτουργιών του και την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του.

·         Το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στο πλαίσιο των υποχρεώσεών του είχε ορίσει την συμμετοχή του Υπουργείου Παιδείας στις 12.500 «διαθεσιμότητες»  σε 7.500 εκπαιδευτικούς.

·         Το Υπουργείο Παιδείας υποστηρίζοντας ότι ο ποσοτικός προσδιορισμός των υπό Διαθεσιμότητα Εκπαιδευτικών ή Διοικητικών Υπαλλήλων δεν μπορεί να προηγείται της Έκθεσης Αξιολόγησης των Δομών, των Υπηρεσιών και του Ανθρώπινου Δυναμικού του, προέβη σε αξιολόγηση των δομών του – που στελεχώνουν περισσότερα από 190.000 άτομα – και κατέδειξε με μεθοδολογική αρτιότητα ότι υπηρετώντας τη θεσμική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος και μόνο, ότι οι εκπαιδευτικοί που δύνανται να τεθούν σε διαθεσιμότητα δεν υπερβαίνουν τους 2.000 σε συγκεκριμένους κλάδους και ειδικότητες.

·         Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης υιοθέτησε και υποστήριξε αποτελεσματικά τις τεκμηριωμένες θέσεις του Υπ. Παιδείας στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις.

·         Παράλληλα, και οι εκπρόσωποι της Task Force συμφώνησαν με τη μεθοδολογική επάρκεια και συνεπώς με τα ποσοτικά  αποτελέσματα του staffing plan, ήτοι 2.000 εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα σε δύο εναλλακτικά σενάρια διαχείρισης προσωπικού προσμετρώντας τις αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί σχετικά με το Γενικό Λύκειο και το Τεχνικό Λύκειο, στη δομή, τη λειτουργία και τα ωρολόγια προγράμματα σπουδών τους:

-  Σενάριο 1^ο : από τους πλεονάζοντες εκπαιδευτικούς κατά την 30^η Ιουνίου 2013

1^ο Βήμα) στις 4933 κενές οργανικές θέσεις της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις ειδικότητες Γυμναστών, Πληροφορικής, Γαλλικής Φιλολογίας, Θεατρικών Σπουδών, Μουσικής και Καλλιτεχνικών, υποχρεωτική μετάταξη ισάριθμων υπεραρίθμων εκπαιδευτικών των ιδίων ειδικοτήτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που πλεονάζουν

2^ο Βήμα) στις 2.500 κενές οργανικές θέσεις Διοικητικών Υπαλλήλων κατηγορίας ΠΕ & ΤΕ της Κεντρικής & των Περιφερειακών Υπηρεσιών του ΥΠΑΙΘ καθώς και των Δ.Ι.Ε.Κ. υποχρεωτική μετάταξη υπεραρίθμων εκπαιδευτικών με ισόποση μείωση αποσπάσεων  και

3^ο Βήμα) «διαθεσιμότητα» των  περίπου 2.000 εκπαιδευτικών που συνεχίζουν να πλεονάζουν

-  Σενάριο 2^οαπό τους πλεονάζοντες εκπαιδευτικούς κατά την 30^η Ιουνίου 2013

1^ο Βήμα) στις 4933 κενές οργανικές θέσεις της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις ειδικότητες Γυμναστών, Πληροφορικής, Γαλλικής Φιλολογίας, Θεατρικών Σπουδών, Μουσικής και Καλλιτεχνικών , υποχρεωτική μετάταξη ισάριθμων υπεραρίθμων εκπαιδευτικών των ιδίων ειδικοτήτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που πλεονάζουν

2^ο Βήμα) «διαθεσιμότητα» εκπαιδευτικών που προκύπτουν από τυχόν κατάργηση κλάδων και ειδικοτήτων εφόσον προκριθούν αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα του νέου Τεχνικού Λυκείου  και

3^ο Βήμα)  υποχρεωτική μετάταξη στις 2.500 κενές οργανικές θέσεις Διοικητικών Υπαλλήλων κατηγορίας ΠΕ & ΤΕ της Κεντρικής & των Περιφερειακών Υπηρεσιών του ΥΠΑΙΘ καθώς και των Δημοσίων ΙΕΚ  όσων εκπαιδευτικών συνεχίζουν να πλεονάζουν, με ισόποση μείωση αποσπάσεων, εφόσον είναι κατηγορίας ΠΕ & ΤΕ και ειδικοτήτων αναγκαίων ή συναφών για τη  βελτίωση του διοικητικού έργου.

ΠΟΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΠΕΛΕΞΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΑΙΘ & ΓΙΑΤΙ

·         Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι τα Επαγγελματικά & Τεχνικά Λύκεια & Σχολές δεν επιτελούν σήμερα το ρόλο τους αντιμετωπίζοντας σειρά στρεβλώσεων και πελατειακών σχέσεων, για αυτό το λόγο και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σε Μεταρρυθμίσεις.

·         Πιστεύουμε ότι η δευτεροβάθμια Τεχνική Εκπαίδευση πρέπει να προσβλέπει στο συνδυασμό της γενικής παιδείας με την τεχνική επαγγελματική γνώση και αυτή με την σειρά της να εκπληρώνει τον ρόλο της στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Γι αυτό σχεδιάζουμε ένα Τεχνικό Λύκειο που θα μεταδίδει τις απαιτούμενες τεχνικές και επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, παράλληλα με την καθολική εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας, και τη σύνδεση με την αγορά εργασίας, χωρίς στρεβλώσεις και επικαλύψεις με ανώτερες βαθμίδες τυπικής εκπαίδευσης ή μη τυπικής κατάρτισης.

·         Σε κάθε περίπτωση, υπηρετούμε ένα σχεδιασμό που στοχεύει το Τεχνικό Λύκειο να προσφέρει ειδικότητες αποφοίτων που ανταποκρίνονται στις επιλογές των μαθητών και όχι στις ειδικότητες των εκπαιδευτικών και να στελεχώνεται από εκπαιδευτικούς των απαιτούμενων ειδικοτήτων, ώστε να επιτρέπεται η αξιολόγηση τους, οι αναπληρώσεις τους και ο προγραμματισμός για τα επόμενα σχολικά έτη.

·         Η πρακτική αυτή που ακολουθήθηκε τα προηγούμενα χρόνια στα ΕΠΑΛ & στις ΕΠΑΣ οδήγησε στην ύπαρξη 110 διαφορετικών ειδικοτήτων εκπαιδευτικών, μοναδική στον ευρωπαϊκό χώρο.

·         Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ προέκρινε το 2^ο ΣΕΝΑΡΙΟ γιατί πιστεύει ότι οι θεσμικές αλλαγές  προκρίνονται και προηγούνται της διαχείρισης προσωπικού.

·         Μετά από συγκριτική μελέτη ευρωπαϊκών συστημάτων τεχνικής εκπαίδευσης, μελέτη αναγκών της εγχώριας αγοράς εργασίας και ανάπτυξη περιγραμμάτων επαγγελμάτων εξήχθη το συμπέρασμα ότι τα επαγγέλματα υγείας όπως Βοηθοί Φαρμακείων, Βοηθοί Φυσιοθεραπευτών, Βοηθοί Ακτινολογικών Εργαστηρίων, Βοηθοί Οδοντοτεχνιτών, Βοηθοί Νοσηλευτών, Βοηθοί Ιατρικών & Βιολογικών Εργαστηρίων &  Βοηθοί Βρεφονηπιοκόμων του Τομέα Υγείας Πρόνοιας καθώς και επαγγέλματα όπως Γραφικών Τεχνών, Σχεδίασης & Παραγωγής Ενδύματος, Αισθητικής Τέχνης, Κομμωτικής Τέχνης & Αργυροχρυσοχοΐας δεν υπάρχει σκοπιμότητα να παρέχονται από την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

·         Παράλληλα, το ίδιο αντικείμενο σπουδών και χωρίς την αναγκαιότητα να αποδίδεται σε τρία επίπεδα σπουδών (Δευτεροβάθμιας – Μετα/Δευτεροβάθμιας – Ανώτατης) προσφέρεται σε άλλες βαθμίδες της Δημόσιας Εκπαίδευσης (Δημόσια ΙΕΚ &  ΤΕΙ) με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση στον επαγγελματικό προσανατολισμό και στην αγορά εργασίας.

·         Για αυτό το λόγο προχωρήσαμε στην κατάργηση 46 ειδικοτήτων από τις 110 ειδικότητες που υπήρχαν, συνολικά, έως σήμερα, και συνεπώς στη κατάργηση 2.500 οργανικών θέσεων της τεχνικής εκπαίδευσης εκ των οποίων οι 2000 θα τεθούν σε διαθεσιμότητα και οι υπόλοιποι σύμφωνα με τα κάτωθι θα μεταταχθούν.

·         Συνεπεία της θεσμικής αλλαγής στη τεχνική εκπαίδευση που προωθούμε οι εκπαιδευτικοί που τίθενται σε διαθεσιμότητα προέρχονται από την Επαγγελματική & Τεχνική Εκπαίδευση και συγκεκριμένα από την κατάργηση του τομέα Υγείας & Πρόνοιας και των Ειδικοτήτων Αισθητικής, Κομμωτικής και Γραφικών Τεχνών στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ.

·         Σημειώνουμε σε πολλές περιπτώσεις αυτοί οι εκπαιδευτικοί που τίθενται σε διαθεσιμότητα είναι απόφοιτοι Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή πρώην ΚΑΤΕΕ & ΚΑΤΕ.. Οι εκπαιδευτικοί Κατηγορίας ΥΕ (Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης) που τίθενται σε διαθεσιμότητα θα αντικατασταθούν σταδιακά με νέους εκπαιδευτικούς κατηγορίας ΤΕ και ΠΕ γεγονός που συμβάλει στην ποιότητα της εκπαίδευσης.

ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ 2.500 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΘΕΣΕΙΣ

Καταρχάς λαμβάνουμε μια σειρά μέτρων υποστήριξης των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών και εξαιρέσεων ώστε εν κατακλείδι να τεθούν περίπου 2000 σε διαθεσιμότητα και περίπου 500 θα μεταταχθούν σε διοικητικές θέσεις, από το σύνολο των απασχολούμενων στους καταργούμενους κλάδους.  Συγκεκριμένα:

- έχουν εξαιρεθεί εκπαιδευτικοί των σχετικών κλάδων που έχουν οργανική θέση σε Σχολεία Ειδικής Αγωγής.

-  έχουν εξαιρεθεί εκπαιδευτικοί των σχετικών κλάδων που έχουν και δεύτερη ειδικότητα γιατί αυτή τους αποδίδει οργανική θέση εκ της δεύτερης ειδικότητας

-  έχουν εξαιρεθεί εκπαιδευτικοί των σχετικών ειδικοτήτων που είναι πολύτεκνοι, τρίτεκνοι και άτομα με Αναπηρίες, οι οποίοι και θα υποχρεωθούν σε μετάταξη σε διοικητικές θέσεις στις εγγύτερες διοικητικές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας της περιοχής που σήμερα υπηρετούν.

-  προνοείται όλοι οι εκπαιδευτικοί που τίθενται σε διαθεσιμότητα, εάν δεν τοποθετηθούν σε άλλες θέσεις και απολυθούν, να απασχολούνται κατά προτεραιότητα, όλων των υπολοίπων, ως ωρομίσθιοι σε μαθήματα των ειδικοτήτων τους.

-  το 55% των εκπαιδευτικών που τίθενται σε διαθεσιμότητα υπάγεται σε κλάδους με ειδικότητες απαραίτητες και αναγκαίες των υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας και των σχετικών Μονάδων Υγείας. Γεγονός που προμηνύει την αξιοποίησή τους και την επαναπροσληψή τους στις Υπηρεσίες υγείας του σχετικού Υπουργείου τους προσεχείς μήνες.

-  περισσότερο από το 35% των εκπαιδευτικών που τίθενται σε διαθεσιμότητα υπάγεται σε κλάδους με ειδικότητες που είτε ασκούσαν παράλληλα ελεύθερο επάγγελμα είτε μπορούν να ασκήσουν.

Εργατικός Αγώνας

Η μηχανοκίνητη πορεία των δημοτικών αστυνομικών έφθασε στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης

 

Στις 12.00 περίπου η ώρα κατέληξε στο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης η μηχανοκίνητη πορεία στους δρόμους της πόλης που πραγματοποίησαν οι δημοτικοί αστυνομικοί διαμαρτυρόμενοι στην πρόθεση της κυβέρνησης να καταργήσει την υπηρεσία τους και να τους μετατάξει στην ΕΛ.ΑΣ.
Οι δημοτικοί αστυνομικοί συγκεντρώθηκαν αρχικά στη διεύθυνση της Δημοτικής Αστυνομίας στη Μοναστηρίου και ξεκίνησαν την πορεία τους άλλοι πεζή και άλλοι με τα περιπολικά, τις μηχανές και τα ποδήλατα της υπηρεσίας τους με κατεύθυνση το δημαρχείο δημιουργώντας μία εξαιρετικά έντονη ατμόσφαιρα με τις σειρήνες, τις κόρνες και τις σφυρίχτρες τους.

Τις πινακίδες των οχημάτων τους είχαν καλύψει με λευκά χαρτιά, ενώ στις σειρήνες είχαν κρεμάσει πωλητήρια στο οποία αναγραφόταν: "Πωλείται - Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης - Τρόικα.
Οι δημοτικοί αστυνομικοί κινήθηκαν από την Εγνατία στη Λεωφόρο Νίκης για να καταλήξουν στη Βασιλέως Γεωργίου όπου την ίδια ώρα βρίσκονται συγκεντρωμένοι δημοτικοί υπάλληλοι από άλλες υπηρεσίες που κινδυνεύουν με απόλυση. Οι συγκεντρωμένοι ανέμεναν τους δημοτικούς αστυνομικούς προκειμένου να αποφασίσουν αν θα προβούν σε κατάληψη του δημαρχείου.

Ένα από τα συνθήματα που αντηχούν έξω από το δημαρχιακό μέγαρο είναι: "Ψωμί, Παιδεία, Εργασία. Κυριάκο Μητσοτάκη τα πήρες και τα τρία".
Αξίζει να σημειωθεί η κίνηση μίας υπαλλήλου η οποία εισήλθε στο δημαρχιακό μέγαρο προσπαθώντας να ξεσηκώσει τους συναδέλφους της που βρίσκονταν μέσα καλώντας τους να αντιδράσουν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και τη δουλειά τους.

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2YejmEept

Οι καθηγητές Κ. Χρυσόγονος και Σ. Βλαχόπουλος μιλούν για την καταστρατήγηση του Συντάγματος και την ανασφάλεια δικαίου στην εποχή των Μνημονίων

“Ο εγγυητής του Συντάγματος, είναι η ελληνική κοινωνία. Αν η ελληνική κοινωνία δεν αντιδράσει, η συστηματική παραβίαση του Συντάγματος θα συνεχιστεί και θα διευρυνθεί [...] Ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του ΑΠΘ, Κώστας Χρυσόγονος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs.gr με βάση τις -κατ’ εξακολούθησιν- παραβιάσεις του Ελληνικού Συντάγματος.”

Κρ.Π.: Υπάρχει Σύνταγμα στην Ελλάδα; Υπάρχουν νόμοι; Ή μόνο παράνομες αυθαιρεσίες, από δικαστές – εισαγγελείς, μέχρι τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, αν λάβουμε υπόψιν όσα λέχθηκαν για την αντισυνταγματική απόφαση της επιστράτευσης των απεργών του Μετρό, αλλά και για τις συνεχώς αυξανόμενες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;

Κ.Χρ.: Σύνταγμα υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται στο βαθμό που θα έπρεπε. Και νόμοι υπάρχουν, αλλά κι αυτοί δεν εφαρμόζονται στο βαθμό που θα έπρεπε.

Κάποιες φορές εφαρμόζονται επιλεκτικά, με μεγαλύτερη αυστηρότητα σε βάρος ορισμένων ανθρώπων ή κατηγοριών του πληθυσμού, και με μικρότερη ή καθόλου αυστηρότητα σε βάρος άλλων.

Να ξεκινήσω από το ζήτημα της επίταξης των απεργών…  Η επίταξη, λοιπόν, αυτή, η οποία κηρύχτηκε στις 24 Ιανουαρίου, με απόφαση του Πρωθυπουργού, βρίσκεται εκτός των ορίων της Συνταγματικής νομιμότητας.

Διότι, το Άρθρο 22, παράγραφος 4 του Συντάγματος, απαγορεύει κατηγορηματικά οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας, και επιτρέπει κατ’ εξαίρεση την επιβολή επίταξης προσωπικών υπηρεσιών ή αλλιώς πολιτική επιστράτευση, όπως τη λέει η κοινή νομοθεσία, σε εξαιρετικά καθοριζόμενες περιπτώσεις.

Θα σας πω ποιες είναι οι περιπτώσεις αυτές, ας δούμε όμως πρώτα, τι προβλέπει η απόφαση του Πρωθυπουργού.

Η απόφαση του Πρωθυπουργού, προβλέπει ότι κηρύσσει επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, προκειμένου να αποτραπούν οι δυσμενείς συνέπειες της παρατεινόμενης απεργίας των εργαζομένων στην Εταιρεία Σταθερές Συγκοινωνίες, που έχει προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην κοινωνική ζωή της χώρας, και ενέχει σοβαρούς κινδύνους στη δημόσια τάξη και υγεία.

Αυτά τα οποία επικαλείται ο Πρωθυπουργός, δηλαδή τη σοβαρή διαταραχή στην κοινωνική ζωή της χώρας και τον κίνδυνο για την δημόσια τάξη, δεν αποτελούν κατά το Σύνταγμα, λόγο κηρύξεως πολιτικής επιστράτευσης ή αλλιώς επίταξης προσωπικών υπηρεσιών.

Οι λόγοι τους οποίους προβλέπει το Σύνταγμα, είναι:

Πόλεμος, Επιστράτευση (εννοείται στρατιωτική επιστράτευση), αντιμετώπιση αναγκών της Άμυνας της χώρας και αντιμετώπιση κινδύνου από θεομηνία (παντός είδους φυσικές καταστροφές), ή αντιμετώπιση ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη Δημόσια Υγεία.

Το μόνο, λοιπόν, που προβλέπεται από το Σύνταγμα, ως λόγος κηρύξεως επιτάξεως προσωπικών υπηρεσιών, και το επικαλείται ο Πρωθυπουργός στην απόφασή του, είναι οι κίνδυνοι για τη Δημόσια Υγεία.  Οι κίνδυνοι, όμως, αυτοί, είναι ανύπαρκτοι. Διότι, είναι προφανές ότι μιλώντας για Δημόσια Υγεία, και όχι για υγεία εν γένει, το Σύνταγμα δεν εννοεί την υγεία μεμονωμένων προσώπων, αλλά τον κίνδυνο διάδοσης λοιμωδών, μεταδοτικών ή μολυσματικών νοσημάτων.

Τέτοιος κίνδυνος προδήλως δεν υφίσταται από τη διακοπή των σταθερών συγκοινωνιών στην Αττική, δηλαδή, χολέρα ή πανούκλα.

Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ούτε ακόμα και για την υγεία μεμονωμένων ασθενών, διότι ακόμα και κάποιος που έχει ανάγκη άμεσης μεταγωγής σε νοσοκομείο, μπορεί να μεταβεί με ασθενοφόρο.

Κι ακόμα, αν υποθέσουμε ότι λόγω της απεργίας στο Μετρό, υπάρχει μεγάλη συμφόρηση στους οδικούς άξονες, το ασθενοφόρο έχει απόλυτη προτεραιότητα, έναντι όλων των άλλων οχημάτων.

Άρα  είναι φανερό, ότι δεν συντρέχουν οι Συνταγματικές προϋποθέσεις κηρύξεως επιτάξεως.

Από κει και πέρα όμως, υπάρχει σοβαρό κενό στην δικαστική προστασία έναντι παρομοίων παρανόμων και αντισυνταγματικών εγχειρημάτων της εκτελεστικής εξουσίας, διότι, το μόνο ένδικο μέσον με άμεση ενέργεια και απόδοση, είναι η κατάθεση αιτήσεως αναστολής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά της διοικητικής πράξεως για επίταξη, όπου όμως, δεν κρίνεται η ουσία της υποθέσεως –δεν κρίνεται, δηλαδή, καθεαυτή η νομιμότητα ή η παρανομία της αποφάσεως του Πρωθυπουργού-, αλλά κρίνεται και αποτελεί λόγο αναστολής, μόνον η τυχόν ανεπανόρθωτη βλάβη των θιγομένων από την πράξη, η οποία μάλιστα θα πρέπει να είναι υπέρτερη του τυχόν δημοσίου συμφέροντος για την άμεση εκτέλεσή της.

Με άλλα λόγια, αναστολή δεν μπορεί να δοθεί, παρά μόνο εάν ο αιτών υφίσταται βλάβη στα συμφέροντά του, η οποία δεν μπορεί να επανορθωθεί σε περίπτωση αποδοχής της αίτησης ακυρώσεως.

Κρ.Π.: Παρεμπιπτόντως, το να απολύσουν κάποιον, επειδή συνεχίζει π.χ. να απεργεί, μη δεχόμενος την αντισυνταγματική απόφαση του Πρωθυπουργού για επίταξη, δεν θεωρείται ανεπανόρθωτο για τον ίδιο; 
Κ.Χρ.: Όχι, δεν θεωρείται, διότι αν γίνει δεκτή η αίτηση ακυρώσεως, θα επανέλθει στη θέση του και θα πληρωθεί τους μισθούς του αναδρομικά. Δεν θεωρείται, λοιπόν, ανεπανόρθωτη βλάβη η απόλυση, κατά την έννοια των διατάξεων που ρυθμίζουν το θέμα της αναστολής από το Συμβούλιο Επικρατείας.

Με άλλα λόγια, επειδή, ακριβώς, δεν δικάζεται η ουσία της υποθέσεως αλλά γίνεται στάθμιση συμφερόντων ουσιαστικά, στην περίπτωση της αναστολής, είναι πάγια η πρακτική των Επιτροπών Αναστολών, να μην δίδουν τέτοιες Αναστολές.

Και αυτή την πρακτική ακολούθησε και ο πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, ο οποίος απέρριψε το αίτημα προσωρινής διαταγής που κατέθεσε το Συνδικάτο των Εργαζομένων στο Μετρό.

Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι ενώ υπάρχει παραβίαση του Συντάγματος, δεν υπάρχει διαδικαστικά τρόπος, ώστε η παραβίαση, αυτή, να αντιμετωπιστεί, από την έννομη τάξη. Κι αυτό, βεβαίως, είναι ένα μεγάλο κενό δικαστικής προστασίας!

Θα έπρεπε να υπάρχει πιο αποτελεσματική δικαστική προστασία!

Υπό την έννοια, ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα Συνταγματικό Δικαστήριο, όπως υπάρχει στα περισσότερα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη, το οποίο να μπορεί εν τη γενέσει τους, να καταστέλλει τις παραβιάσεις του Συντάγματος:

• Είτε σε μορφή αντισυνταγματικού νόμου, όπως ήταν ο πρόσφατος νόμος για το μεσοπρόθεσμο (Ν.4093), που διαπιστωμένα, με γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιείχε αντισυνταγματικές διατάξεις ως προς την μείωση των συντάξεων, και παρόλα αυτά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία απτόητη τον ψήφισε.
• Είτε, ως προς διοικητικές πράξεις που παραβιάζουν το Σύνταγμα, όπως είναι αυτή η απόφαση του Πρωθυπουργού για επίταξη προσωπικών υπηρεσιών των απεργών στις σταθερές συγκοινωνίες, χωρίς να συντρέχουν οι συνταγματικές προϋποθέσεις.

Κρ.Π.: Για τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τί έχετε να πείτε;

Κ.Χρ.: Το Σύνταγμα, προβλέπει τη δυνατότητα εκδόσεως Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες είναι μια μορφή, ουσιαστικά, προσωρινού νόμου, μόνον σε περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας, και απρόβλεπτης ανάγκης, όπως, π.χ. σε έναν σεισμό(ο οποίος προκαλεί ανθρώπινα θύματα, ή ζημιές, και υπάρχει ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης των συνεπειών του).

Αυτό είναι το αντικείμενο επί του οποίου ο Συνταγματικός νομοθέτης, προέβλεψε την δυνατότητα εκδόσεως Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου.

Όπου, νομοθετεί, ουσιαστικά, η κυβέρνηση, χωρίς τη συναίνεση της βουλής! Και απλώς, υποχρεούται μέσα σ’ ένα χρονικό διάστημα –που μπορεί να είναι και αρκετά μεγάλο, ανάλογα αν βρίσκεται ή αν δεν βρίσκεται η βουλή σε Σύνοδο, γιατί π.χ. βρίσκεται σε διακοπές- να τις φέρει  στη βουλή για κύρωση.

Αλλά ακόμα κι αν η βουλή αρνηθεί την κύρωση (δηλ. δεν  εγκρίνει), οι Πράξεις Ν.Π. εξακολουθούν να ισχύουν για το διαρρεύσαν χρονικό διάστημα, μέχρι την πάροδο των προθεσμιών, ή την απορριπτική απόφαση της βουλής.

Κρ.Π.: Και τώρα που οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου μοιάζει να έχουν γίνει… μόδα στην Ελλάδα; 
Κ.Χρ.: Αυτό, τώρα, αποτελεί μια έκτακτη και εξαιρετική διαδικασία.

Η συχνότητα, των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, ήταν μία – δύο Πράξεις το χρόνο. Ενώ οι συχνότητα των νόμων, ήταν 100 – 150 νόμοι το χρόνο.

Το 2012, η σχέση αυτή, έχει σχεδόν ανατραπεί! Δηλαδή, έχουμε φτάσει κατ’ ουσίαν, οι Νόμοι, να είναι περίπου τόσοι, όσες και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Με άλλα λόγια, έχουμε μία μερική υποκατάσταση –αντικατάσταση αν θέλετε- της τακτικής νομοθετικής διαδικασίας, από την έκτακτη, αυτή, διαδικασία, των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου.

Κρ.Π.: Μήπως γιατί το Σύνταγμα της χώρας παραβιάζεται από τα μνημόνια και τις μνημονιακές κυβερνήσεις;

Κ.Χρ.: Διότι η κυβέρνηση εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τις υπογράφει, προδήλως χωρίς να συντρέχει η προϋπόθεση της απρόβλεπτης ανάγκης, δεδομένου ότι στις πλείστες περιπτώσεις πρόκειται για εκτέλεση μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας που είχαν αναληφθεί πολλούς μήνες και χρόνια πριν.

Αφήνουν, δηλαδή, να περάσει το χρονικό διάστημα, μέχρι να έρθει ο χρόνος καταβολής της επόμενης δόσης, οπότε δημιουργούν μόνοι τους το «επείγον» αλλά και πάλι, δεν υπάρχει το «απρόβλεπτο».

Άρα, λοιπόν, πρόκειται για μία συστηματική καταστρατήγηση του Συντάγματος, προκειμένου να αποφευχθεί η εισαγωγή νομοσχεδίου στο κοινοβούλιο, νικών αντιδράσεων(απεργίες, διαδηλώσεις, κλπ).

Στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δεν υπάρχει καμιά προειδοποίηση ούτε της κοινωνίας, ούτε της βουλής!

Η πράξη υπογράφεται σε χρόνο μηδέν από τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, και ισχύει ως νόμος του κράτους, χωρίς να το έχει αντιληφθεί κανείς, στην ουσία! Δηλαδή, αιφνιδιάζει τους πάντες!

Και έτσι, δεν υπάρχει χρόνος, ούτε για διάλογο, ούτε για αντιδράσεις των ενδιαφερομένων, όποιοι κι αν ήταν αυτοί, και όπως και αν θα αντιδρούσαν.

Άρα, έχουμε μία συστηματική καταστρατήγηση του Συντάγματος, η οποία, δεν υπόκειται και αυτή σε Δικαστικό έλεγχο, διότι τα δικαστήρια δεν έχουν αρμοδιότητα να ελέγξουν την συνδρομή των όρων της «ανάγκης»…

Κρ.Π.: Επί της ουσίας, λοιπόν;

Κ.Χρ.: Η ουσία είναι ότι υπάρχει υποκατάσταση της δημοκρατικής νομοθετικής διαδικασίας, της κοινοβουλευτικής νομοθετικής διαδικασίας, από μία νομοθέτηση της κυβέρνησης, που πλήττει  τη δημοκρατία.

Κρ.Π.: Τι άλλα ανάλογα προβλήματα πλήττουν την δημοκρατία και το Σύνταγμα;

Κ.Χρ.: Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κατεδάφιση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων, μέσω των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων.

Για παράδειγμα, το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην υγεία,  υφίστανται πρωτοφανή υποβάθμιση, με τους μνημονιακούς νόμους.

Επίσης, υπάρχει συστηματική παραβίαση της ισότητας στα δημόσια βάρη. Διότι, επιβάλλονται φορολογικά βάρη χωρίς να αντιστοιχούν σε πραγματική φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων.

Κρ.Π.: Και επίσης, υπάρχουν και οι «νόμιμοι φοροφυγάδες», δηλαδή, οι εφοπλιστές, ή η Εκκλησία, ή εκείνοι που διατηρούν δις στο εξωτερικό και δεν φορολογούνται… 

Κ.Χρ.: Αυτό σας λέω. Ότι επιβάλλονται φορολογικά βάρη, σε ανθρώπους που διαπιστωμένα δεν έχουν τη δυνατότητα να τα πληρώσουν, και δεν επιβάλλονται σε άλλους, που την έχουν.

Κρ.Π.: Οι Ενώσεις των Συνταγματολόγων στην Ελλάδα, τι κάνουν για όλα αυτά; Ή εσείς ως καθηγητής, τί λέτε σήμερα στους φοιτητές σας; Πως το Σύνταγμα είναι ένα… παιχνίδι που μπορεί να παίζουν κάποιοι, ή ότι δεν ισχύει τίποτα, τελικά, για τα όσα ορκίζονται σ’ αυτό όσοι ορκίζονται;

Κ.Χρ.: Αυτός ο οποίος είναι ο τελικός εγγυητής του Συντάγματος, δεν είναι οι Συνταγματολόγοι. Οι Συνταγματολόγοι, μπορούν απλώς να επισημάνουν την παραβίαση του Συντάγματος.
Κρ.Π.: Εκτός από Συνταγματολόγοι, είστε και πολίτες… 

Κ.Χρ.: Ο εγγυητής του Συντάγματος, είναι η ελληνική κοινωνία. Αν η ελληνική κοινωνία δεν αντιδράσει, η συστηματική παραβίαση του Συντάγματος θα συνεχιστεί και θα διευρυνθεί.

Κρ.Π.: Σύμφωνοι, αλλά ο κλάδος σας, ως ένας κλάδος που αποτελείται από ένα κομμάτι αυτής της κοινωνίας πολιτών, οι οποίοι έχετε και άμεση και ολοκληρωμένη γνώση του αντικειμένου, τί κάνει; Γιατί π.χ. δεν βγάζει έστω, μία ενημέρωση για τους πολίτες στο διαδίκτυο και την δυνατότητα για παράδειγμα, συλλογής υπογραφών, κατά της καταστρατήγησης του Ελληνικού Συντάγματος κατ’ εξακολούθησιν;

Κ.Χρ.: Πρώτ’ απ’ όλα οι συνταγματολόγοι δεν έχουν ενιαίες απόψεις. Ο κάθε συνταγματολόγος έχει δικές του απόψεις. Και δεν εκπροσωπεί τους υπολοίπους.
Κρ.Π.: Υπάρχουν Ενώσεις και Σωματεία, όμως. Δεν έχουν τεθεί αυτά τα ζητήματα; 
Κ.Χρ.: Όχι.
Κρ.Π.: Γιατί; Τι να πρωτοκάνει η ελληνική κοινωνία; Σε τι να πρωτοαντιδράσει; Να πάει να σπουδάσει όλες τις επιστήμες, για να μπορεί να αντιληφθεί επακριβώς ώστε να αντιμετωπίσει τα απανωτά χτυπήματα από όλες τις μεριές; Κάποιοι που καταλαβαίνετε την σοβαρότητα της κατάστασης, δεν θα έπρεπε να κάνετε κάτι; 
Κ.Χρ.: Το Σωματείο δεν έχει κάνει κάποια ιδιαίτερη εκδήλωση, εκτός από μία που έγινε τον Οκτώβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και όπου βεβαίως οι γνώμες διίσταντο. Άλλοι έχουν παρόμοιες με τις δικές μου απόψεις, που σας τις είπα, άλλοι  λένε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα!
Κρ.Π.: Αυτοί που συμφωνείτε, τουλάχιστον; 
Κ.Χρ.: Κινητοποιούμαστε, με κείμενα, με ενημερώσεις στα ΜΜΕ, κλπ.
Κρ.Π.: Δεν μιλώ για μεμονωμένες προσπάθειες…
Κ.Χρ.: Βγάλαμε και μία διακήρυξη κάποια στιγμή, όταν το Φεβρουάριο του 2012 πήγε να ψηφιστεί το δεύτερο μεσοπρόθεσμο, συνυπογράψαμε 5 συνταγματολόγοι ένα κείμενο, αλλά αγνοήθηκε  από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όπως αγνοήθηκε και η γνωμοδότηση, π.χ. του Ελεγκτικού Συνεδρίου τον Νοέμβριο του 2012.-

ΠΗΓΗ: http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/pos-i-parabiasi-toy-syntagmatos-tha-synexistei-kai-tha-dieyrynthei-toy-kosta-xry

———————————————————————

[...] όλ’ αυτά, πέρα από το ζήτημα συνταγματικότητας, αυτό καθ’ αυτό, το οποίο θίγουν και γεννούν, δημιουργούν και ένα κλίμα ανασφάλειας [...] Η Δημοκρατία, δεν είναι μόνο το να ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια ή να συμμετέχουμε ή να ασκούμε τα δικαιώματά μας, είναι και να ξέρουμε ως πολίτες πως μπορούμε και πως πρέπει να συμπεριφερθούμε. Ε, αυτό, πλέον, σιγά σιγά χάνεται…” Ο Αναπληρωτής Καθηγητής, Συνταγματικού και Διοικητικού Δημοσίου δικαίου, του τμήματος Νομικής του Παν/μίου Αθηνών, Σπύρος Βλαχόπουλος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr, για τα προβλήματα της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα, σήμερα, που πλήττουν τη Δημοκρατία.

Κρ.Π.: Από την πρόσφατη επίταξη των εργαζομένων του Μετρό, μέχρι τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αλλά και το ίδιο το μνημόνιο, φτάνουμε στην κατ’εξακολούθησιν πλέον, καταστρατήγηση του Ελληνικού Συντάγματος;

Σπ.Βλ.: Για το μνημόνιο υπάρχουν διάφορες απόψεις… Κατ’ αρχήν το μνημόνιο έχει χίλιες δυο πτυχές. Δεν είναι εύκολο να πει κανείς.

Αυτό για το οποίο μπορώ να σας πω είναι για τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Το Σύνταγμα προβλέπει τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ως μία πράξη έκτακτης νομοθέτησης. Υπάρχει το άρθρο 44 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει συγκεκριμένες προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να εκδοθεί μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου: Σε έκτακτες περιπτώσεις, εξαιρετικά επείγουσας, και απρόβλεπτης ανάγκης.

Δηλαδή, θα πρέπει να έχουμε μία ανάγκη, η οποία όχι μόνο να είναι επείγουσα, αλλά να είναι και απρόβλεπτη(να μην μπορεί να έχει προβλεφθεί. Και επίσης, θα πρέπει να είναι έκτακτη περίπτωση. Που σημαίνει, ότι δεν μπορεί η νομοθέτηση να γίνεται, συνήθως, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Τον τελευταίο καιρό, δυστυχώς, έχουμε δει το φαινόμενο, να εκδίδονται πάρα πολλές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Και μάλιστα για θέματα, τα οποία σε καμία περίπτωση(εγώ προσωπικά, τουλάχιστον) δεν θα τα χαρακτήριζα θέματα εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Η προθεσμία για να προσφύγει κάποιος σε ένα δικαστήριο για φορολογικές διαφορές, ήταν 60 μέρες(μέχρι πρόσφατα). Με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, πριν από μερικούς μήνες, έγινε 30 μέρες, τροποποιώντας μία διάταξη του κώδικα διοικητικής δικονομίας.

Όπως καταλαβαίνετε, όλ’ αυτά, πέρα από το ζήτημα συνταγματικότητας, αυτό καθ’ αυτό, το οποίο θίγουν και γεννούν, δημιουργούν και ένα κλίμα ανασφάλειας. Γιατί είναι πά-ρα πολλές οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου!

Κρ.Π.: Τί εννοείται «ανασφάλειας»; 

Σπ.Βλ.: Ανασφάλειας Δικαίου!

Υπό ποία έννοια το λέω: Ότι εκδίδονται πάρα πολλές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, και νόμοι που ψηφίζονται από τη βουλή(αυτό είναι το άλλο μεγάλο θέμα), όπως ο πρόσφατος νόμος που ψηφίστηκε με δύο ή τρία άρθρα, έκτασης εκατοντάδων σελίδων, και είναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο, όχι μόνο για τον απλό πολίτη, αλλά και για μας τους νομικούς, που ασχολούμαστε επαγγελματικά με το Δίκαιο, να ξέρουμε ποιος νόμος ισχύει και ποιος νόμος εφαρμόζεται. 

Υπάρχει, λοιπόν, ένα πολύ πολύ μεγάλο θέμα ανασφάλειας του δικαίου, που επηρεάζει όλους! Κι αυτό, επηρεάζει και τη δικαιοσύνη, γιατί και για τον δικαστή είναι πολύ δύσκολο να βρει πλέον ποιος είναι ο κανόνας Δικαίου…

Κρ.Π.: Άρα, λοιπόν, πλήττεται η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Γενικώς.

Σπ.Βλ.: Ε, ναι. Μέσω της κακής νομοθέτησης, μέσω της πολυνομοθεσίας, μέσω της άτακτης(ας το πω, έτσι) νομοθέτησης, ναι, όλα αυτά, πλήττουν το θεσμό της δικαιοσύνης, ουσιαστικά. Γιατί δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα.

Πρώτον, δημιουργούν διαφορές. Μεταξύ πολιτών και κράτους. Και, για παράδειγμα:

• Α. Πηγαίνουν περισσότερες υποθέσεις στα δικαστήρια.
• Β. Ο δικαστής χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να βρει ποια διάταξη εφαρμόζεται – ποιος είναι ο νόμος.

• Γ. Δημιουργούνται διάφορα ζητήματα συνταγματικότητας.

Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά δημιουργούν έναν φόρτο εργασίας και μία καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, και γενικώς ένα κλίμα ανασφάλειας δικαίου.

Κρ.Π.: Το οποίο, σε σχέση με την Δημοκρατία, πώς μεταφράζεται; 

Σπ.Χρ.: Η ασφάλεια δικαίου, αποτελεί ένα από τα συστατικά στοιχεία του κράτους δικαίου. Το κράτος δικαίου, πηγαίνει μαζί με τη δημοκρατία. Κράτος δικαίου τί σημαίνει; Να το πω πολύ απλά: Το δίκαιο κράτος.

Ένα κράτος που νομοθετεί με συνταγματικά (να το πούμε έτσι)αμφίβολες μεθόδους συνεχώς και χωρίς να είναι πλέον προβλέψιμο για τον πολίτη τι ισχύει και τι δεν ισχύει, δεν είναι δίκαιο κράτος.

Η Δημοκρατία, δεν είναι μόνο το να ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια ή να συμμετέχουμε ή να ασκούμε τα δικαιώματά μας, είναι και να ξέρουμε ως πολίτες πως μπορούμε και πως πρέπει να συμπεριφερθούμε. Ε, αυτό, πλέον, σιγά σιγά χάνεται… 

Κρ.Π.: Το να ξέρουμε ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας και ποια τα δικαιώματά μας, δηλαδή. Διότι, από τους νόμους συμπεραίνονται όλα αυτά…

Σπ.Βλ.: Έτσι ακριβώς. Δηλαδή, ακόμα και για μας, επαναλαμβάνω, τους επαγγελματίες νομικούς, είναι πλέον πολύ δύσκολο να βρούμε ποιος νόμος ισχύει!

Κρ.Π.: Υπάρχει και κάποιο άλλο προβληματικό θέμα; 

Σπ.Βλ.: Σε επίπεδο Συνταγματικού Δικαίου, ένα θέμα το οποίο ανοίγει και είναι και επίκαιρο, το οποίο άπτεται της δικαιοσύνης αλλά είναι και γενικότερα πολιτικό, είναι της ποινικής ευθύνης των υπουργών, η οποία, ρυθμίζεται από το άρθρο 86, του Συντάγματος.

Όπως γνωρίζετε, στην Ελλάδα, ακολουθούμε το σύστημα, ότι η βουλή ασκεί την ποινική δίωξη, και ακολουθεί ένα ειδικό δικαστήριο.

Όμως, το σύστημα άσκησης ποινικής δίωξης από τη βουλή, έχει το πρόβλημα ότι εμπλέκει ένα πολιτικό όργανο, σε μία διαδικασία (εγώ θα έλεγα)νομική.

Το εάν ένας υπουργός έχει ή δεν έχει ποινική ευθύνη, δεν είναι θέμα το οποίο θα κριθεί από ένα πολιτικό όργανο με βάση πολιτικά κριτήρια. Πρέπει να κριθεί από τη Δικαιοσύνη.

Γι’ αυτό υποστηρίζω την άποψη, την οποία ακολουθεί και ένα πολύ μεγάλο μέρος των Ευρωπαϊκών κρατών:

Η απονομή της ποινικής δικαιοσύνης στους διατελέσαντες υπουργούς, να γίνεται από τα κοινά δικαστήρια, όπως για τους υπόλοιπους πολίτες, ενδεχομένως από ανώτερα δικαστήρια όπως το Εφετείο, λόγω της σοβαρότητας των αδικημάτων, και λόγω της σοβαρότητας των προσώπων(του αξιώματος που κατέχουν) και επειδή πρέπει να δικάζονται από δικαστές που κατά τεκμήριο έχουν μία εμπειρία και ένα κύρος. Αλλά από κανονικούς δικαστές, όχι από το ειδικό δικαστήριο του άρθρου 86.

Ένα άλλο θέμα το οποίο απασχολεί, και θα απασχολήσει στο πλαίσιο της μελλοντικής αναθεώρησης, είναι και η ενδεχόμενη ίδρυση ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Κρ.Π.: Δηλαδή; 

Σπ.Βλ.:Ένα δικαστήριο το οποίο θα είναι επιφορτισμένο με τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων και, κυρίως, με τον έλεγχο των διαφορών που ανακύπτουν μεταξύ των πολιτειακών οργάνων.

Κρ.Π.: Υπάρχει στο εξωτερικό… 

Σπ.Βλ.: Ναι, σε πολλά κράτη. Στην Γερμανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία. Σε πάρα πολλά κράτη υπάρχει. Εμείς όμως, ακολουθούμε το αμερικανικό σύστημα, όπου δεν υπάρχει συνταγματικό δικαστήριο, αλλά όλα τα δικαστήρια(ακόμα και το Ειρηνοδικείο) είναι υποχρεωμένα να ελέγχουν την συνταγματικότητα των νόμων.

Αυτό, μπορεί κάποιος να πει, ότι είναι θετικό, γιατί ο κάθε δικαστής στο πλαίσιο της ανεξαρτησίας του, έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων. Είναι όμως και προβληματικό, διότι άλλα μπορεί να αποφασίσει ένα δικαστήριο, και άλλα μπορεί να αποφασίσει ένα άλλο δικαστήριο.

Σας θυμίζω ότι για το πρώτο μνημόνιο βγήκαν διαφορετικές αποφάσεις. Το Συμβούλιο Επικρατείας είπε ότι είναι Συνταγματικό, ενώ άλλα δικαστήρια σε διάφορες πτυχές του το έκριναν αντισυνταγματικό.

Κρ.Π.: Για την απονομή της δικαιοσύνης, τί έχετε να πείτε; 

Σπ.Βλ.: Υπάρχει ένα πρόβλημα με την απονομή της δικαιοσύνης, γιατί αργεί πάρα πολύ η εκδίκαση των υποθέσεων.

Κρ.Π.: Λόγω και της απεργίας των δικαστικών; Ή γενικά; 

Σπ.Βλ.: Όχι, για πολλούς λόγους. Ένας λόγος είναι αυτό που σας είπα πριν, ότι δύσκολο να βρεις τον κανόνα δικαίου που εφαρμόζεται.

Ένας άλλος, είναι ότι υπάρχει μία τάση στην Ελλάδα να δικαστικοποιούμε και να ποινικοποιούμε τα πάντα. Δηλαδή, έχουμε μία τάση και εμείς οι πολίτες(για να μη τα ρίχνουμε όλα στις εξουσίες) να πηγαίνουμε και για ήσσονος σημασίας υποθέσεις στα δικαστήρια.

Επίσης, ίσως και ορισμένοι δικαστές να καθυστερούν στην εκδίκαση των υποθέσεων.

Πάντως, έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή, μία αγωγή κατά του κράτους, που κατατίθεται στο Διοικητικό Πρωτοδικείο κάνει περίπου 5 χρόνια να προσδιοριστεί η εκδίκασή της σε πρώτο βαθμό.

Καταλαβαίνετε, ότι είναι πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα. Μετά, το πιο πιθανό είναι να ασκηθεί έφεση… και όλα αυτά δημιουργούν μείζονα προβλήματα καθυστέρησης.

Κρ.Π.: Και εκτός από αυτά τα προβλήματα; 

Σπ.Βλ.: Για τη δικαιοσύνη, επίσης, μεγάλο πρόβλημα είναι το Σωφρονιστικό Σύστημα. Η κατάσταση στις φυλακές.

Επίσης, το ότι κρατούνται οι άνθρωποι για πάρα πολύ μεγάλα διαστήματα σε κρατητήρια, αντί σε φυλακές. Γι’ αυτό τα λόγο, έχουμε καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου… γιατί οι κρατούμενοι, άνθρωποι που συλλαμβάνονται, αντί να κρατούνται στις φυλακές, κρατούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα(έως και μήνες), σε αστυνομικά κρατητήρια.

Κρ.Π.: Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής δικαιοσύνης, σήμερα, ποιό πιστεύεται ότι είναι; 

Σπ.Βλ.: Χωρίς να είμαι ποινικολόγος, για μένα, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η  ελληνική δικαιοσύνη, σήμερα, είναι η καθυστέρηση εκδίκασης των υποθέσεων. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα το οποίο έχουμε.

Κρ.Π.: Και παρόλο που το μεγαλύτερο πρόβλημα της δικαιοσύνης, είναι η καθυστέρηση, οι δικαστές έκαναν… απεργία. 

Σπ.Βλ.: Δεν την ονόμαζαν απεργία, αλλά ρύθμιση του χρόνου στον οποίο εργάζονται στην Έδρα, κατά την άποψή μου, ήταν αντισυνταγματική.

Κρ.Π.: Γιατί; 

Σπ.Βλ.: Διότι υπάρχει ρητή συνταγματική διάταξη, στο άρθρο 23, που απαγορεύει την απεργία των δικαστών με οποιοδήποτε τρόπο. Άρα, λοιπόν, είτε ονομάζεται απεργία, είτε δεν ονομάζεται απεργία αλλά ρύθμιση του χρόνου που ανεβαίνουν στην Έδρα, είτε ρύθμιση του χρόνου λειτουργίας των ακροατηρίων, είναι μια μορφή απεργίας. Και γι’ αυτό το Σύνταγμα, ίσως προφητικά, είχε πει, ότι «απαγορεύεται η απεργία, με οποιονδήποτε τρόπο». Άρα λοιπόν, όλο αυτό το διάστημα, ορισμένες Δικαστικές Ενώσεις, τήρησαν μία στάση, η οποία δεν συνάδει με το Σύνταγμα.

Κρ.Π.: Εσάς που είναι το αντικείμενο σας, γνωρίζετε αν σε άλλο κράτος σε καιρό δημοκρατίας, υπήρχαν τόσα προβλήματα συστηματικής καταπάτησης του Συντάγματος(πράξεις νομοθετικού περιεχομένου) αλλά και απονομής της δικαιοσύνης; 

Σπ.Βλ.: Δεν μπορώ να έχω γνώση για όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, βέβαια, αλλά έχουμε αρκετά προβλήματα.

Κρ.Π.: Μα, γι αυτό το αναφέρω… και δεν θα ήθελα να μου απαντήσετε μόνον ως Συνταγματολόγος, αλλά και ως πολίτης αυτής της χώρας, ο οποίος μαθαίνει καθημερινά στις ειδήσεις, π.χ.: για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, για αντισυνταγματικές επιτάξεις, για διαπομπεύσεις οροθετικών ιερόδουλων, για διωγμούς ειδικών που έχουν καταθέσει κοινωνικό έργο επί χρόνια(όπως η Κατερίνα Μάτσα, υπεύθυνη του 18Άνω), για διωγμούς ανθρώπων επειδή υποστήριξαν τα ανθρώπινα δικαιώματα(όπως ο Π. Καπετανόπουλος), για αποφάσεις φυλάκισης μεταναστών(7 χρόνια) επειδή πείναγαν, έκλεψαν, έσφαξαν και έφαγαν μία προβατίνα, ή για φυλάκιση 8μιση μηνών για διαδηλωτή που αθωώθηκε μετά από 5 χρόνια, αφού όμως, για να καταφέρει να αποφυλακιστεί αναγκάστηκε να κάνει απεργία πείνας και να μεταφερθεί εσπευσμένα για νοσηλεία… Χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικός για να καταλάβει;

Σπ.Βλ.: Έχω μάθει από το επάγγελμά μου, να είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός στην κρίση των υποθέσεων, όταν δεν έχω γνώση όλων των πτυχών της υπόθεσης και δεν έχω ακούσει όλες τις πλευρές. Δηλαδή, τις συγκεκριμένες υποθέσεις που αναφέρατε, δεν τις ξέρω, γι’ αυτό δεν μπορώ να πω.

Κρ.Π.: Δεν ξέρετε π.χ. για την διαπόμπευση των οροθετικών…; 

Σπ.Βλ.: Αυτό είναι άλλο θέμα. Για τις οροθετικές, έβγαλε διάταξη ο εισαγγελέας..

Είναι η μόνη υπόθεση που γνωρίζω, αλλά δεν θέλω να τοποθετηθώ, επειδή την έχω κρίνει και ως μέλος της Αρχής προστασίας προσωπικών δεδομένων. Για τις υπόλοιπες υποθέσεις δεν γνωρίζω, και είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός να εκφέρω κρίση.

Το μόνο που μπορώ να σας πω, είναι, αυτό που σας είπα πριν και είναι πασιφανές, και μπορεί να το ξέρει ο καθένας.  Είναι πάρα πολύ άσχημο σε μία δημοκρατία, σε μία έννομη τάξη, σε ένα δικαιϊκό σύστημα, να καθυστερεί τόσο πολύ η απονομή της δικαιοσύνης.

Είναι πάρα πολύ άσχημο σε μία έννομη τάξη, να μένει κάποιος προφυλακισμένος για 18 μήνες. Και όσο είναι προφυλακισμένος(που σημαίνει ότι δεν έχει δικαστεί ακόμα) υπάρχει το τεκμήριο αθωότητας. Και αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αθωωθεί. Αλλά έχει περάσει 18 μήνες στη φυλακή.

Σε πολλές, δε, περιπτώσεις, επειδή περνάει το 18μηνο, και το Σύνταγμα λέει ότι μετά το 18μηνο είναι υποχρεωτική η απελευθέρωση του προφυλακισμένου, ενδεχομένως(αν αποδειχθεί ότι δεν είναι αθώος) να τελέσει νέες αξιόποινες πράξεις.

Γι αυτό λέω, ότι, η ρίζα του κακού(κατά την άποψή μου) είναι στην καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης. 

Κρ.Π.: Γιατί συμβαίνει αυτό, όμως; 

Σπ.Βλ.: Είναι συνδυασμός παραγόντων. Ίσως της πολυνομίας, ίσως της έλλειψης ικανού αριθμού δικαστικών λειτουργών…

Κρ.Π.: Επιπλέον, της “απεργίας” που έγινε.. 

Σπ.Βλ.: Σας είπα…

Κρ.Π.: … και είχε οικονομικό αίτημα. 

Σπ.Βλ.: Σε αυτό δεν διαφωνώ, διότι οι δικαστικοί λειτουργοί λόγω επαγγέλματος έχουν αυξημένα έξοδα, και θα πρέπει να υπάρχουν και εκείνα τα εχέγγυα που θα τους εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία τους.

Κρ.Π.: Θέλετε να αναφέρω, π.χ. πώς πληρώνεται σήμερα κάποιος δημοσιογράφος(στον ιδιωτικό χώρο) μετά από 25 χρόνια εργασίας, ώστε να εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία του… και για να ασκεί όπως απαιτείται τα καθήκοντά του; 

Σπ.Βλ.: Το θέμα είναι, ότι δεν πρέπει να τα εξισώσουμε όλα προς τα κάτω…

Κρ.Π.: Σε καμία περίπτωση. Αλλά δεν θα έπρεπε ειδικά και τέτοιες στιγμές, να μην ενδιαφέρεται ο κάθε κλάδος μόνο για τα συμφέροντά του, αλλά να διεκδικεί γενικά μια πιο δίκαιη κοινωνία – πόσο μάλλον στα εργασιακά θέματα; Και μάλιστα, ειδικά δημόσιοι λειτουργοί, που εργάζονται για τη δικαιοσύνη; Επιπλέον, ειπώθηκε ότι θα πάρουν αναδρομικά 100 εκατομμύρια ευρώ. Αυτή η απόφαση, τους κάνει πιο ανεξάρτητους, ή μήπως το αντίθετο; 

Σπ.Βλ.: Όπως είπα πριν , οι δικαστικοί θα πρέπει να έχουν αποδοχές αντίστοιχες του λειτουργήματός τους. Διαφωνώ όμως με τα αναδρομικά, διότι στηρίζονται στην εσφαλμένη θέση ότι δεν μπορεί να υπάρχει άλλος κρατικός λειτουργός που να αμείβεται καλύτερα απ’ ό,τι ο δικαστικός. Πέραν τούτου, στη σημερινή συγκυρία όπου μεγάλα στρώματα του πληθυσμού υποφέρουν, δεν δημιουργεί καλή εντύπωση η διεκδίκηση υψηλών αναδρομικών.  Τα πράγματα συνεπώς δεν είναι τόσο απλά.

Κρ.Π.: Η αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο, συνάδει με δημοκρατική στάση; Η Δικαιοσύνη, στην Ελλάδα, σήμερα, είναι  μόνον… καθυστερημένη; Ως επιστήμονες, αλλά και ως πολίτες, τί κάνετε για όλα εκείνα που αναφέρατε(π.χ. καθυστερήσεις απονομής, καταστρατήγηση του Συντάγματος και από την Κυβέρνηση, και από τους ίδιους τους δικαστές…);  

Σπ.Βλ.: Ο δικηγορικός σύλλογος Αθηνών, έχει επιδείξει μια πλούσια δραστηριότητα. Επίσης, όσον αφορά τον επιστημονικό κόσμο, γίνονται επιστημονικά συνέδρια, δηλαδή, είναι θέματα που συζητιούνται συνέχεια, ενημερώνουμε τον κόσμο, κλπ. Ότι μπορούμε κάνουμε σ’ αυτό.

Κρ.Π.: Έχετε σκεφτεί να κάνετε κάτι; 

Σπ.Βλ.: Αναλόγως με το θέμα. Όπου υπάρχει παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκεί υπάρχει και η οδός του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Κάθε περίπτωση, αντιμετωπίζεται αναλόγως.-

ΠΗΓΗ:

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2YejaH3tY

Δεν είμαι ο Βαξεβάνης, είμαι ένας ελέφαντας

Του Κώστα Βαξεβάνη

Πριν από δύο χρόνια νομίζω, ανακάλυψα τον κόσμο του τουίτερ. Τον μεγάλο κόσμο των λίγων λέξεων. Μεγάλη πρόκληση. Να πεις ό,τι θέλεις στον άλλο, με 140 μόνο χαρακτήρες. Σχεδόν σαν να παίζεις Sudoku. Δεν τρελαινόμουν ποτέ με τα social media γιατί θεωρούσα πως η εικονικότητα στην οποία στηρίζονται δεν ταιριάζει σε έναν ορθολογιστή. Όταν μιλάς με κάποιον στο ίντερνετ, δεν ξέρεις αν είναι σκύλος ή άνθρωπος είχε πει κάποιος και για μένα ήταν όσο έπρεπε αποτρεπτικό. Δοκίμασα όμως και κατέληξα πως είχε ενδιαφέρον ακόμη και αυτό. Να μιλάς με έναν άνθρωπο με νοημοσύνη σκύλου ή που γαβγίζει σαν σκύλος, ή που είναι ένα σκυλί του συστήματος που έχει βάλει ως φωτογραφία του στο άβαταρ δυο μεγάλα βυζιά.

Ναι, ήταν μια εμπειρία. «Συνάντησα» έξυπνους ανθρώπους,είχα την ευκαιρία να γνωρίσω απόψεις και οξυδέρκεια που ήταν μεγάλη πρόκληση, βρήκα ποιητές και κάποιες στιγμές έγινα ίσως και εγώ λίγο. Χρειάστηκε πάνω από χρόνο για να καταλάβω πως το τουίτερ είναι ένας μεγεθυντικός φακός. Μεγεθύνει το καλό ή το κακό που είναι ο καθένας.

Μπήκα στο τουίτερ επώνυμα, γιατί έτσι μπαίνω παντού. Εννοώ δεν κρύβομαι, δεν έχω λόγο να κρύβομαι, διατυπώνω έτσι την άποψή μου και κυρίως τη λέω. Είχα την ευκαιρία αν ήθελα να είμαι ένας «αγαπητός καληνυχτάκιας» ένας επώνυμος που γράφει «καληνύχτα σας αγαπώ», «καλημέρα σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια», «να είσαστε όλοι καλά», «σας στέλνω τη θετική μου ενέργεια» και πολλά τέτοια αξιαγάπητα. Να είμαι δηλαδή ένας επώνυμος, αγαπητός που τα έχει καλά με όλους και δίνει την ευκαιρία να τον ακουμπάνε λίγο στο διαδίκτυο για να πάρουν λίγο από τη δόξα της γνωριμίας.

Δεν μπορούσα να το κάνω γιατί δεν είμαι αυτό. Διατυπώνω πάντα άποψη, την υπογράφω και κυρίως την υπερασπίζομαι. Έτσι στο τουίτερ ήμουνα απλώς «ο Βαξεβάνης», γιατί δεν θεωρώ πως πρέπει να είμαι κάτι άλλο όπως ο «καλός Βαξεβάνης» ή ο «αγαπητός Βαξεβάνης». Πιστεύω άλλωστε πως οι άνθρωποι που τα έχουν καλά με όλους,δεν είναι καλοί άνθρωποι. Είναι υποκριτές, φοβισμένα όντα που βγάζουν την εικόνα του καλούλη από ανασφάλεια ή σκοπιμότητα. Δεν τα είχα καλά με όλους.

Το τουίτερ συνέβαλε στο μεγάλο εγχείρημα για τη δημιουργία του HOT DOC. Αν δεν υπήρχε τουίτερ, δεν θα υπήρχε το περιοδικό. Δεν είχαμε λεφτά για διαφήμιση, ακόμη και όταν είχαμε πολλές φορές δεν έπαιζαν τα σποτς μας. Έτσι το HOT DOC έφτασε σχεδόν παντού γιατί οι άνθρωποι στο τουίτερ το διέδιδαν.

Μετά την έκδοση του περιοδικού τα πράγματα άλλαξαν. Το περιοδικό ενοχλούσε όπως και εγώ. Φαινόταν στο τουίτερ. Μεγάλες ομάδες ψευδώνυμων του τουίτερ ανέλαβαν το ρόλο της συκοφάντησης ή της παρενόχλησης.Πέρυσι το Δεκέμβριο μία κυρία, πληρωμένη σύμβουλος του Παπακωνσταντίνου, εμφανιζόμενη ως αθώα πολίτης, άρχισε να με «τρολάρει» στο τουίτερ. Έγραφε πως είμαι αισχρός δημοσιογράφος, πως κάνω στοχευμένη δημοσιογραφία κλπ. Κάποιος μου έστειλε ένα μήνυμα λέγοντας πως είναι πληρωμένη σύμβουλος υπουργού. Τσεκάροντας τα στοιχεία των δημοσιεύσεων που έκανε, κατάλαβα πως ήταν αλήθεια. Της είπα λοιπόν δημόσια πως ήταν τουλάχιστον ανέντιμο να εμφανίζεται ως απλή πολίτης και να με κατηγορεί, ενώ πληρώνεται ως σύμβουλος. Τότε γνώρισα τα τρολς. Μερικές δεκάδες τύποι, άρχισαν να με βρίζουν ότι αποκάλυψα την ταυτότητα χρήστη στο τουίτερ, πράγμα αδιανόητο. Την επόμενη μέρα ανέβασε το προφίλ της με τα πραγματικά στοιχεία της. Πρώτη φορά έβλεπα οργανωμένη επίθεση από πολλούς μαζί (οι περισσότεροι επίσης σύμβουλοι υπουργών και στην επικοινωνιακκή ομάδα του ΓΑΠ απ ό,τι διαπίστωσα μετά) και ήταν το πρώτο μάθημα.

Όσο το περιοδικό ανέβαινε τόσο ανέβαιναν και οι επιθέσεις. Ο βασικός στόχος ήταν να αποδομηθεί το προφίλ μου στο τουίτερ και στην κοινωνία βέβαια. Να δημιουργηθεί σύγχυση. Έγραφε κάποιος «και εσύ ίδιος είσαι» και το έκαναν ριτουίτ κι άλλοι. Δεν ήταν μόνο οι ομάδες της Συγγρού που το έκαναν. Ήταν και άσχετοι άνθρωποι. Έβγαλε ο Άδωνις Γεωργιάδης πως πήρα 2 εκατομμύρια από την ΕΡΤ και είδα ανθρώπους άσχετους ιδεολογικά με αυτόν να το ασπάζονται. Χωρίς να το εξετάζουν. Χωρίς να έχουν κάνει τον κόπο να εξετάσουν τα στοιχεία που τους έδινα.

Κάπως έτσι ανακάλυψα τον κανιβαλισμό. Πως οι μικροί θέλουν να βλέπουν και τους άλλους μικρούς και γι’ αυτό είναι έτοιμοι να τους κατεβάσουν στο ύψος τους. Άνθρωποι χωρίς λόγο, ίσως μόνο με απωθημένα ήταν έτοιμοι να κατασπαράξουν τις σάρκες του «επώνυμου» για να πουν «έφαγα κι εγώ από αυτόν». Άλλοι που ιδεολογικοποιούσαν την αντικοινωνικότητα,την προσωπική αποτυχία και τη εχθρότητα και την έκαναν όπλο.

Το τουίτερ ήταν τελικώς η Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα στα χειρότερά της. Έβρισκες την διαδικτυακή Κατίνα που έβγαινε για να κράξει και μόνο, τον θρασύδειλο που κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία αντρειευόταν σαν τους τύπους στα καφενεία που περίμεναν να φύγεις για να τα πουν πίσω από την πλάτη τους. Αλλά αυτά το 2013, σε ένα μέσο που μπορείς ευτυχώς να πεις την άποψή σου,όταν όλα στεγανοποιούνται γύρω και η Ελλάδα αποκόβεται απ την πληροφόρηση. Το τουίτερ δεν ήταν μόνο η ελευθερία που είχα στο μυαλό μου,αλλά ένας απέραντος βόθρος που επέπλεαν πολλά σκατά.

Μου είχε κάνει εντύπωση που διάφοροι ψευδεπώνυμοι, με αποκλειστικό ρόλο να παρενοχλούν κόσμο, να βρίζουν και να συκοφαντούν, είχαν τόσους πολλούς followers. Ο κόσμος διψά τελικώς για ξεκατίνιασμα. Έλεγα σε φίλους πως όλοι αυτοί,οι προαγωγοί της ιντερνετικής επιπολαιότητας,της άποψης «τους γαμάω όλους»,της προβοκατόρικης χαριτωμενιάς, είναι οι Κωστόπουλοι του τουίτερ. Μετατρέπουν ένα χώρο σκληρής σύγκρουσης και αλήθειας,σταδιακά σε τραλαλάδικο όπου όλοι μπερδεύονται.Το έλεγα γιατί έβλεπα πως με χτυπούσαν με ιδιαίτερη επιμέλεια,περισσότερο κι απ τα αγαπημένα παιδιά του Μουρούτη. «Μην ασχολείσαι» έλεγαν οι φίλοι «έχουν απλώς πλάκα».

Την κακοφορμισμένη πλευρά του ίντερνετ ανακάλυψα το τελευταίο 48ωρο. Έκανα το «λάθος» να γράψω ένα άρθρο στο οποίο έλεγα πως πρέπει να απελευθερωθούν ο Σακκάς αλλά και η Σταμάτη. Δεν συνέκρινα τις δύο προσωπικότητες, αλλά έλεγα το πού απλό πως όταν η Δικαιοσύνη δεν εφαρμόζεται, δεν έχει σημασία αν είναι ο Σακκάς, η Σταμάτη ή ο πρεζάκιας, γιατί το σημαντικό είναι πως νομιμοποιούνται να αποδίδουν την Δικαιοσύνη όπως τη θέλουν. Αυτή ήταν η άποψή μου. Αυτή παραμένει.

Έγινε αυτό που δεν φανταζόμουν. Άνθρωποι που δεν είχαν διαβάσει καν το άρθρο άρχισαν να με χαρακτηρίζουν ύποπτο, πλυντήριο της Σταμάτη (παρά όσα έχω αποκαλύψει για την οικογένεια τα οποία προφανώς αγνοούν) διασπαστή ενός κινήματος και πολλά άλλα. Οι άνθρωποι που πάλευαν για την ελευθερία, δεν επέτρεπαν την ελευθερία σου να πεις την άποψή σου. Αυτοί ήξεραν, αυτοί έδιναν πιστοποίηση αλήθειας, αυτή κατείχαν την ορθή γνώση. Κύριοι και κυρίες που είχαν φορέσει τη φωτογραφία του Σακκά για άβαταρ, αν και πριν από λίγο δεν τον γνώριζαν, με στόλιζαν με όλα τα επίθετα. Κι εγώ πατριωτικά να επαναλαμβάνω πως αν χτυπιέται το δικαίωμα κάποιου τώρα, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί του, θα χτυπηθεί το δικό σου δικαίωμα στο μέλλον.

Το αποκορύφωμα ήταν πως βαφτίστηκα ρουφιάνος, όχι για τον Σακκά, αλλά από δυσφορία για όσα έλεγα για την υπόθεση. Συνέβη λοιπόν το εξής απλό πριν γίνει σύνθετο. Ένας χρήστης του τουίτερ με το όνομα εκδοροσφαγέας (τον οποίο ξέρω) ανέβασε από το youtube ένα βίντεο με ιντερνετική εκπομπή την οποία έκανε ο γνωστός Κοκομπίλι, άλλος χρήστης του τουίτερ. Σε αυτό το βίντεο ο Κοκομπίλι μιλάει φάτσα κάρτα και σε όλη τη διάρκεια της εκπομπής υπάρχει το τουιτερικό του όνομα πάνω (μπορείτε να το δείτε εδώ). Δηλαδή ο Κοκομπίλι του τουίτερ κάνει, όπως ο ίδιος παραδέχεται, εκπομπή. Μετά το ανέβασμα του βίντεο στο τουίτερ (προφανώς για να δειχθεί το μέγεθος της σοφίας του καλλιτέχνη) ο Εκδοροσφαγέας αποκαλέστηκε από κάποιους ρουφιάνος. Είναι γελοίο γιατί ανέβασε κάτι που ο Κοκομπίλι είχε ανεβάσει αλλά έτσι έγινε. Και τότε επιλήφθηκε η Ομάδα Δέλτα του τουίτερ. Η αστυνόμευση του διαδικτύου, που επιτρέπει ή απαγορεύει πράγματα σε ένα χώρο ελευθερίας ανάλογα με τα γούστα της. Μόνο αυτή. Οι αντιμπάτσοι μπάτσοι, που μπορεί να είναι και ψευδεπώνυμοι μπάτσοι.

Και τότε εμφανίστηκε η ομάδα Μουρούτη για βοήθεια.Η ομάδα της ΝΔ στο τουίτερ που τρολάρει και συκοφαντεί όποιον τα βάζει με το κόμμα και το Σαμαρά. Η ομάδα αυτή εμφάνισε μια φωτογραφία που είχε ανεβάσει στο παρελθόν ο εκδοροσφαγέας από print screen σε οθόνη υπολογιστή. Στη συνέχεια εμφάνισε μια άλλη που είχα ανεβάσει εγώ πάλι με print screen. Το συμπέρασμα έλεγε πως αφού τα δύο print screen δείχνουν ίδια διάταξη υπολογιστή ο Βαξεβάνης, είναι ο Εκδοροσφαγέας άρα ο ρουφιάνος. Έχει δεύτερο λογαριασμό στο τουίτερ, είναι ανέντιμο κλπ. Δηλαδή οι ψευδεπώνυμοι κατηγορούσαν έναν ψευδεπώνυμο ότι ήμουν εγώ και μάλιστα ρουφιάνος. Με ρουφιάνευαν δηλαδή για να δείξουν ότι είμαι ρουφιάνος.

Οι ομάδες με τις οποίες κοντραρίστηκα στο τουίτερ πήραν φωτιά. Τα παιδιά της Συγγρού και του Βενιζέλου έκαναν υπερωρίες. Να λοιπόν και ο Βαξεβάνης τα κάνει αυτά. Ο Βαξεβάνης έχει χιλιάδες followers και γράφει πάντα επώνυμα, αλλά αυτό δεν μετρούσε.

Κανένας δεν αναρωτήθηκε αν οι δύο χρήστες 1. χρησιμοποιούσαν το ίδιο εταιρικό κομπιούτερ, 2.ο ένας είχε στείλε τη φωτογραφία με mail στον άλλο ή 3. (που είναι η αλήθεια) ο εκδοροσφαγέας χρησιμοποίησε μια φωτογραφία που είχα ανεβάσει ήδη στο τουίτερ προηγουμένως.

Η αντανακλαστική ανάγκη αποκαθήλωσης ξεκίνησε αμέσως. Ρε το Βαξεβάνη, είναι ίδιος με όλους, είναι ρουφιάνος, σκίστε τον. Κάποιος χθες βράδυ με ρωτούσε επίμονα στο τουίτερ αν μπορώ να αποδείξω πως δεν είναι δικό μου το δεύτερο ακάουντ. Και με μεγάλη φυσικότητα τον ρώτησα αν μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι αυτός.

Οι κανίβαλοι ξεκίνησαν. Χωρίς σκέψη ή αναζήτηση και μαζί τους απλοί άνθρωποι. Που αναρωτιούνται επειδή αλλιώς έχουν μάθει, πώς είναι δυνατόν μια ομάδα, αυτή του Βαξεβάνη, να μην είναι όπως οι άλλοι. Άρα κάτι τρέχει. Αντί να εκτιμήσουμε το διαφορετικό πρέπει να αναζητήσουμε στοιχεία ταύτισης. Όπως στο γνωστό ανέκδοτο που ο ναυαγός μόνος με μια κατσίκα, μετά από μέρες προσπαθεί να την πηδήξει, αλλα αυτή συνεχώς φεύγει. Και όταν ναυαγεί στο νησί η Μόνικα Μπελούτσι και τη σώζει, της ζητά ως χάρη να κρατήσει την κατσίκα να την πηδήξει. Κάπως έτσι η δύναμη της συνήθειας, έγινε η αισχρή αμφισβήτηση. Μπορώ να γράψω πολλά αλλά δεν χρειάζεται. Είμαι μεγάλο παιδί και έπρεπε να τα ξέρω αυτά. Σε όσους με ρωτάνε πονηρά ή με πραγματικό ενδιαφέρον αν είναι υπέρ της ανωνυμίας στο τουίτερ απαντώ ναι. Γιατί η ανωνυμία δίνει δυνατότητες στην ελευθερία. Εξίσου δικαίωμα με την ανωνυμία είναι η μη παρενόχληση. Την ανωνυμία πρέπει να την υπερασπίζεται η αξιοπρέπεια και όχι η αλητεία. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο επιλέγει την άμυνά του όταν δει ότι θίγεται. Και ο καθένας θίγεται διαφορετικά. Η αλητεία πίσω από την ανωνυμία, ανοίγει την πόρτα στην καταστολή και την αστυνόμευση.

Όσο γράφω όλα αυτά θεωρώ πως δίνω εξηγήσεις που χρειάζονται, αλλά μπορεί τελικώς να λειτουργώ με την ψυχολογία του τουίτερ. Να απαντάω δηλαδή σε έναν εικονικό κόσμο, όπου ο καθένας εμφανίζεται ή πιστεύει πως είναι βασιλιάς, επαναστάτης, τιμωρός και βέβαια ο καλύτερος. Ναι μάλλον με αυτή την ψυχολογία εξάρτησης γράφω. Διαφορετικά θα έλεγα απλώς «το ποιός είμαι είναι γνωστό και αποδεικνύεται κάθε μέρα σκουληκάκι που θες ένα πτώμα για να έχεις τροφή».

Δεν ξέρω τι χρήση ίντερνετ θα κάνω στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι πως μετά από όλα αυτά, οι πιο υγιείς χρήστες του τουίτερ, είναι μάλλον αυτοί που τα βράδια βγαίνουν για να χτυπήσουν καμιά γκόμενα ή κανένα γκόμενο.

Θέλω επίσης να προσθέσω πως δεν είμαι ελέφαντας, αλλά ο Βαξεβάνης.

Ιδού οι φωτογραφίες από το video του youtube, όπου ο κοκομπίλι παρουσιάζει εκπομπή, δείχνει το πρόσωπό του και δηλώνει μόνος του την ταυτότητά του.

ΥΓ: Διαβάστε αύριο στο HOT DOC τι ενοχλητικό βγάζουμε πάλι.

Καρκίνος σε κουτί! Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία για το πως γίνονται τα "πατατάκια" Pringles

Για να κατανοήσουμε τη φύση των Pringles και άλλες μάρκες που στοιβάζονται, ξεχάστε την έννοια ότι προέρχονται από πραγματικές πατάτες. Με κανένα αναγνωρίσιμο τρόπο.

Η Εταιρεία...
Pringles (σε μια προσπάθεια να αποφύγουν τους φόρους που επιβάλλονται κατά των «τροφίμων πολυτελείας», όπως τα τσίπς στο Ηνωμένο Βασίλειο), υποστηρίζουν ότι η περιεκτικότητα της πατάτας στά τσίπς τους είναι τόσο χαμηλή ώστε να μην είναι τεχνικά άρτια πατατάκια.

Οπότε, αν δεν αποτελούνται από πατάτες, τι ακριβώς είναι;

Ο Δρ Mercola μας εξηγεί:

Η διαδικασία αρχίζει με ένα πολτό από ρύζι, σιτάρι, καλαμπόκι, και νιφάδες πατάτας που πιέζονται σε σχήμα.

Αυτή η ζυμένια ουσία στη συνέχεια ξεδιπλώνεται σε ένα πολύ ψιλό φύλλο που κόβεται σε τσιπς από μια μηχανή.

Τα τσίπς προχωρούν σε ένα ιμάντα μεταφοράς μέχρι να πιεστούν σε καλούπια, που τους δίνουν την καμπύλη που τους κάνει να ταιριάζουν το ενα με το άλλο.

Τα καλούπια κινούνται μέσα σε βραστό λάδι … Στη συνέχεια, ψεκάζονται με γεύσεις σκόνης, και επιτέλους, γυρίζουν σε ένα πιο αργό κινούμενο ιμάντα μεταφοράς κατά τρόπο που να τους επιτρέπει να συσσωρευτούν.

Από κει και πέρα, βρίσκονται μέσα στα κουτιά … και κατευθύνονται προς τα αθώα στόματα των καταναλωτών.

«Υποψιάζομαι ότι σχεδόν ο καθένας που διαβάζει όλα αυτά, πιθανόν να απολαμβάνει τη γεύση απο πατατάκια. Ωστόσο, είναι σαφώς ένα από τα πιο τοξικά επεξεργασμένα τρόφιμα που μπορείτε να φάτε.

Τα πατατάκια είναι Φορτωμένα με καρκινογόνες χημικές ουσίες.

Ένα από τα πιο επικίνδυνα συστατικά στα πατατάκια δεν προστίθεται σκοπίμως, αλλά μάλλον είναι ένα υποπροϊόν επεξεργασίας.

Η ακρυλαμίδη, μια καρκινογόνος και ενδεχομένως νευροτοξική χημική ουσία,δημιουργείται όταν μαγειρεύονται τα πλούσια σε υδατάνθρακες τρόφιμα στις υψηλές θερμοκρασίες, είτε τηγανητά η ψητά .

Μερικοί από τους χειρότερους παραβάτες περιλαμβάνουν τα πατατάκια και τις τηγανητές πατάτες, αλλά πολλά τρόφιμα που μαγειρεύονται ή που υποβάλλονται σε επεξεργασία σε θερμοκρασίες επάνω από 100°C περιέχουν την ακρυλαμίδη.

Κατά γενικό κανόνα, η χημική ουσία σχηματίζεται όταν το τρόφιμο θερμαίνεται αρκετά για να παράγει μια αρκετά ξηρή και καφέ / κίτρινη επιφάνεια. Ως εκ τούτου, μπορεί να βρεθεί σε:

Πατάτες: τσιπς, τηγανητές πατάτες και άλλα ψητά ή τηγανητά τρόφιμα πατάτας

Σιτηρά: ψωμί κρούστα, τοστ, τραγανό ψωμί, ψημένα δημητριακά πρωινού και διάφορα επεξεργασμένα σνακ

Καφές; Καβουρδισμένοι κόκκοι καφέ και αλεσμένος καφέ σε σκόνη. Παραδόξως, τα υποκατάστατα του καφέ με βάση το κιχώριο στην πραγματικότητα περιέχουν 2-3 φορές περισσότερο ακρυλαμίδιο από τον πραγματικό καφέ.

ΠΗΓΗ: kaltsa.gr

Εγώ θα είμαι εκεί…μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ!

Ονομάζομαι Στέλιος Κυμπουρόπουλος και έχω την ηλικία των 28 χρονών (παρά λίγων ημερών). Είμαι ένας νέος ειδικευόμενος ψυχίατρος, είμαι ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, είμαι ερευνητής, είμαι υποστηρικτής, και με κάθε τρόπο, προαγωγός των ανθρώπινων δικαιωμάτων…
και τέλος είμαι ένας άνθρωπος με σοβαρή κινητική αναπηρία.

Παραπάνω περιγράφω εν συντομία τα όσα είμαι. Κανείς δε ξέρει όμως τα πόσα θέλω να γίνω, τα πόσα μπορώ να φτάσω, τα πόσα αξίζει να κάνω. Ούτε εγώ έχω κάποια απάντηση! Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε σύντομο χρονικό διάστημα δε θα μπορώ να είμαι τίποτα. Ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα δεν είναι άνθρωπος.

Ένας άνθρωπος χωρίς στόχους δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς αύριο δε ζει! Θέλω να ζω όμως σε μια Ελλάδα που έχει αξίες που μπορεί να βασίζεται στις δικές της δυνάμεις. Δεν έχει σημασία αν φάμε ακόμα μια ημέρα καλό φαγητό, όταν πολλοί συνάνθρωποί μας τρώνε ψίχουλα ή ό,τι βρουν σε συσσίτια και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους… σύντομα εκεί θα καταλήξουμε οι περισσότεροι!

Δεν έχει αξία αν δουλέψουμε μια μέρα περισσότερο, αφού είτε το 27% των συμπολιτών μας δε δουλεύει είτε και να δουλεύει κάποιος σήμερα, αύριο ο μισθός του δεν θα είναι αρκετός για τα καθημερινά απαραίτητα αγαθά. Και το ερώτημα γεννιέται: γιατί συμβαίνει αυτό;

Συμβαίνει γιατί αφήσαμε τη ζωή μας, χωρίς οδηγό, χωρίς υπηρεσίες, χωρίς όραμα. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στην προσπάθεια και στη σωστή ανταμοιβή και πιστέψαμε στη λαχειοφόρο αγορά των ψήφων. Δεν υπολογίσαμε ώστε να φτιάξουμε μια κοινωνία για όλους, μια κοινωνία με βάσει την Παιδεία, τις Επιστήμες, την Έρευνα, τη Φυσική Ελληνική Ομορφιά του εδάφους και του υπεδάφους.

Ακόμα υπάρχουν ψήγματα ελπίδας και εγώ θέλω να τα εκμεταλλευτώ και να βρεθώ όσο ζω σε μια Ελλάδα πραγματικής Δημοκρατίας, πραγματικής Ελευθερίας, πραγματικής Παιδείας, πραγματικής Υγείας, πραγματικής Διαφορετικότητας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε ΤΩΡΑ!

Τώρα για να μη συνεχίσουν να ξενιτεύονται νέοι άνθρωποι για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα για να είμαστε σίγουροι πως σε 20-30 χρόνια θα υπάρχει ακόμα Ελλάδα και δε θα έχουμε αυτοαφανιστεί από την υπογονιμότητα! Σαν άνθρωπος δε μπορώ να βλέπω άλλο την Ελλάδα να καταστρέφεται και να χάνεται. Δε μπορώ να βλέπω πως κάθε ημέρα πίνεται το αίμα των ανθρώπων μας. ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ!!!

Δε ξέρω αν η ώρα μηδέν έφτασε, εγώ όμως ορίζω το δικό μου σημείο μηδέν. Την Τρίτη 16 Ιουλίου θα είναι σαν να έχω γενέθλια, θα είναι τα δικά μου διαφορετικά γενέθλια που αντί να τα γιορτάσω απολαμβάνοντας κάποιο γεύμα δίπλα στη θάλασσα με καλό κρασί και φαγητό, θέλω να γιορτάσω την αρχή μιας καινούργιας ημέρας, μιας αλλαγής. Εγώ θα είμαι εκεί στις 20:00, μπροστά από το άγαλμα του άγνωστου Στρατιώτη μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ, να γεμίσει ο χώρος Ελπίδα έξω από το σπίτι μέσα στους δρόμους.

Ελάτε και φέρτε μαζί σας από ένα κερί να το ανάψουμε σαν σύμβολο ελπίδας για το αύριο. Φέρτε μαζί σας, με οποιοδήποτε τρόπο ιδέες – απόψεις κι όχι φράσεις του παρελθόντος (όπως ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ), ώστε να είναι στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες. Θα είμαστε εκεί για να τα μοιραστούμε αυτά, για να τα κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ. Δεν θα βρεθούμε εκεί για διασκέδαση και γλέντι, με σουβλάκια και μπύρες. Οι εξελίξεις δεν έρχονται με την λειτουργία της πέψης, αλλά με τη λειτουργία του πνεύματος. Καμιά αλλαγή δεν έγινε με το ξυλάκι από το καλαμάκι, αλλά όλες έγιναν με το ξίφος του πνεύματος και τη θέληση του σώματος. Θα είμαστε εκεί για την αλλαγή, για μια βιώσιμη ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ!!!

Είμαι ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος

• Δεν υποκινούμαι από κανένα κόμμα ή πολιτική παράταξη για αυτήν την προσπάθεια για αναστολή της καταδίκης μας. ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΑΙ όμως από τη θέλησή μου να ζω ελεύθερος και καλά!

• Χρησιμοποιώ το Facebook και άλλα socials media όχι σαν τελικό αποδέκτη, αλλά ως μέσο για τη διάδοση ενός τελικού σκοπού.

Σας αφήνω με στοίχους από το ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» του Τάσου Λειβαδίτη και με την ελπίδα να είμαστε μια δύναμη εκείνο το βράδυ!

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο. Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές […]

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου. Δε θα διστάσεις. Θ΄ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου Θ΄ απαρνηθείς τη βραδινήξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο. Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς. Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου […]

Εγώ θα είμαι εκεί …μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ !!!

dimithliop.blogspot.gr

Η ΕΥΠ παρακολουθεί 50.000 κινητά τηλέφωνα! Πως θα καταλάβεις αν σε παρακολουθούν..

Ο ΚΟΡΙΟΣ ΤΗΣ ΕΥΠ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ BUG…ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΝΕΙΣ SMS ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΑΡΙΘΜΟ…ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙΣ,ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ 2 ΦΟΡΕΣ…ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙΣ…–

Η ΕΛΑΣ και η ΕΥΠ παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα περισσότερων από 50.000 πολιτών! Μόνο τον τελευταίο χρόνο οι επίσημες παρακολουθήσεις τηλεφώνων, με επίκληση θεμάτων «κρατικής ασφάλειας», αυξήθηκαν κατα 70%! Επιπλέον, επτά εταιρείες επικοινωνιών κατέθεσαν αναφορές ότι υπήρχαν προβλήματα ασφαλείας του δικτύου τους.

Τα εντυπωσιακά αυτά συμπεράσματα προκύπτουν από την τελευταία έκθεση της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) που συντάχθηκε με αντικείμενο τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων αλλά και τις καταγγελίες για παραβίαση επικοινωνιών.

Από τα στοιχεία της ΑΔΑΕ γίνεται σαφές ότι οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων από τα συστήματα «νομίμων συνακροάσεων» της Αντιτρομοκρατικής και της ΕΥΠ αυξάνονται σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο. Οπως αναφέρεται στην σχετική έκθεση το 2011 εκδόθηκαν 3.472 διατάξεις που αφορούσαν νέες περιπτώσεις άρσης επικοινωνιών για λόγους «εθνικής ασφάλειας» (υποθέσεις τρομοκρατίας και κατασκοπίας) έναντι 2.281το 2010.

Επίσης το 2011 εκδόθηκαν 4.061 εισαγγελικές παραγγελίες με τις οποίες παρατείνονταν προγενέστερες διατάξεις, έναντι 2.950 παραγγελιών το 2010. Αυτό σημαίνει ότι σ΄αυτές τις περιπτώσεις συνεχιζόταν η παρακολούθηση τηλεφώνων. Ακόμη το 2011 εκδόθηκαν 1.743 βουλεύματα δικαστικών συμβουλίων, έναντι 1.169 το 2010, για την διακρίβωση εγκλημάτων όπως φόνοι, ληστείες, διακίνηση ναρκωτικών κλ.π.

Δηλαδή, αθροιστικά στην διάρκεια του 2011 εκδόθηκαν συνολικά 9.276 δικαστικές αποφάσεις για παρακολούθηση τηλεφώνων έναντι 6.400 το 2010 (αύξηση μεγαλύτερη από 69%). Αν συνυπολογισθεί ότι σε κάθε μία από αυτές τις αποφάσεις περιλαμβάνεται η παρακολούθηση τουλάχιστον πέντε σταθερών ή κινητών τηλεφώνων, ο αριθμός των παρακολουθούμενων πολιτών από τον…Μεγάλο Αδελφό της ΕΛΑΣ και της ΕΥΠ είναι τεράστιος.

Εντύπωση προκαλεί όμως και το γεγονός ότι η ΑΔΑΕ εμφανίζεται να έχει επιφυλάξεις σε σχέση με την συγκεκριμένη διαδικασία παρακολούθησης τηλεφώνων, ενώ έχει ανακαλύψει παρατυπίες και «μαύρες τρύπες» στην όλη διαδικασία.

Η ΑΔΑΕ, όπως αναφέρεται στην έκθεση, έχει αποστείλει επιστολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου «με προτάσεις και παρατηρήσεις που προκύπτουν από τα βουλεύματα και τις διατάξεις που κοινοποιούνται στη Αρχή». Ακόμη έχει επισημάνει «την ανάγκη της απαρέγκλιτης τήρησης της προβλεπομενης διαδικασίας άρσης του απορρήτου με σκοπό να διασφαλιστεί η πλήρης εφαρμογή των διατάξεων της ισχύουσας νομοθεσίας κατά τη διαχείριση των σχετικών υποθέσεων…».

Στην έκθεση της ΑΔΑΕ αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι έλαβε 37 καταγγελίες παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών (οι 13 αφορούσαν συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας, 14 σταθερής, δύο για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, δύο για συνδέσεις μέσω Ιντερνετ κ.λπ) χωρίς όμως να προσδιορίζεται πού κατεληξε η σχετική έρευνα. Ακόμη δεν παρέχεται καμμιά διευκρίνιση για τα «προβλήματα ασφαλείας» που εμφάνισαν εταιρείες επικοινωνιών κι αν βεβαίως αυτά επιλύθηκαν…