Η ανταγωνιστικότητα άργησε τρία χρόνια…και θα αργήσει κι άλλο

Σε λίγες ώρες θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή άλλο ένα πολυνομοσχέδιο με το πιστόλι στο κρόταφο, όπως συνηθίζουν να μας απειλούν κάθε λίγο τα γνωστά ΜΜΕ. Το ούτως ειπείν φορολογικό νομοσχέδιο, γι άλλη μια φορά μόνο φορολογικό δεν είναι, αφού ακολουθεί την ίδια υφεσιακή συνταγή των φόρων και των απολύσεων.

Καμία μεταρρύθμιση, κανένα κίνητρο ανάπτυξης, καμία προοπτική ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας και της μείωσης της ανεργίας! Έστω και με το οξύμωρο της απόλυσης Δημοσίων Υπαλλήλων.

Ενώ μένουν και ευχολόγια, όπως οι “Επενδυτές από τα Ξένα”. Ακόμη και οι 12.000 θέσεις εργασίας του Αζέρικου Αγωγού ΤΑP έμειναν στα πρωτοσέλιδα, καθώς τελικά θα είναι δύο ως τρεις χιλιάδες, που τελικά θα είναι 300 μόνιμες!

Γιατί όμως να είναι μόνον οι “ξένες” επενδύσεις, η λύση; Δεν έχουν οι Ελληνες επιχειρηματίες καμία ελπίδα να συμμετέχουν και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της πραγματικής Οικονομίας;

Κατ΄αρχάς έχει να κάνει με το Πολιτικό Σύστημα περισσότερο, παρά με τον Επιχειρηματικό κόσμο. Στην Ελλάδα ανθεί η Κρατικοδίαιτη Διαπλεκόμενη Επιχειρηματικότητα, αυτή που εδώ και 30 χρόνια έχει φροντίσει να εξαλείψει κάθε ανταγωνισμό.

Ολοι ξέρουμε πόσες βιομηχανίες έκλεισαν από το 1980 και μετά ή πόσες δεν πρόλαβαν καν να ανοίξουν. Ο λόγος ήταν διπλός. Από την μια οι Κομματικοί Εργολάβοι που φρόντιζαν να παίρνουν όλους τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς και κάπως έτσι βρέθηκαν εκδότες που δεν είχαν δει ποτέ τους φτυάρι με κατασκευαστικούς κολοσσούς και κανάλια…

Κατά δεύτερον ήταν η ευρωπαϊκή “αλληλεγγύη”, εις βάρος μας, βεβαίως, αφού οι βαλίτσες, όπως της Siemens, έκλειναν εργοστάσια και τον όποιο ελληνικό ανταγωνισμό (πχ του Σκαραμαγκά που θυσιάστηκε για την ευημερία των δεξαμενών του Κίελου).

Ετσι η μόνη επιχειρηματικότητα στον πραγματικό ιδιωτικό τομέα που μπορούσε να ανθήσει ήταν των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη της Κομισιόν (Βρυξέλλες, 16 Ιανουαρίου 2012): “το 85% των καθαρών νέων θέσεων εργασίας στην ΕΕ μεταξύ του 2002 και του 2010 δημιουργήθηκαν από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ).

Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά υψηλότερο από το 67% που είναι το μερίδιο των ΜΜΕ στη συνολική απασχόληση”!

Τα ποσοστά είναι ακόμη μεγαλύτερα στην Ελλάδα που δεν έχει βαριά βιομηχανία. Αντί όμως να δώσουμε ώθηση σε αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα της ελληνικής οικονομίας, οι μικρομεσαία και μικρή επιχειρηματικότητα τελικά έπεσαν θύματα των μνημονιακών κυβερνήσεων και της Τρόικας για να σωθεί η κρατικοδίαιτη διαπλοκή και οι πολυεθνικές που εκπροσωπούνται από την τελευταία.

Από τα πιο επίσημα χείλη, αυτά του υπουργού Ανάπτυξης ο οποίος μίλησε στη Βουλή για μεγάλα έργα και τον πρωθυπουργό που επίσης υπόσχεται διαρκώς την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για νέα επιχειρηματικότητα και νέες θέσεις εργασίας. Τα διόδια, μάλιστα, διπλασιάστηκαν σε όλη την Επικράτεια πριν ακόμη πέσει αισθητά η κίνηση, ώστε –υποτίθεται- να χρηματοδοτηθούν οι νέες οδοί, που ναι μεν πληρώνουμε, αλλά δεν βλέπουμε και τελικά θα χρηματοδοτηθούν από το ΕΣΠΑ για να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη εργολάβοι και τραπεζίτες!

Οι πολυεθνικές που εκπροσωπούνται από την Τρόικα με χαρά βλέπουν μεγάλες κερδοφόρες βιομηχανίες της χώρας όπως η ΕΑΒ, η ΕΑΣ, τα τσιμέντα Χαλκίδας, σύντομα και τη ΔΕΗ να θυσιάζονται για το κέρδος των Γερμανών, Γάλλων και Άγγλων ανταγωνιστών τους.

Ενας άλλος τίτλος που θα μπορούσε να μπει σε αυτή την επιφυλλίδα θα ήταν «περιμένοντας τις Επενδύσεις». Από την μία μεριά μας δανείζουν για να “σώσουν” και από την άλλη θέλουν να κρατούν αυτοί την “σωτηρία” στο χέρι τους με ΕΣΠΑ, ΕΤΕΑΝ, ΤΑΝΕΟ.

Τελικά με τόση ύφεση, καταρράκωση της παραγωγής και πάγωμα ολόκληρης της αγοράς μόνο ανταγωνιστικότητα δεν βλέπουμε στον Ορίζοντα.

Το μεγαλύτερο λοιπόν θύμα των ανίκανων Κυβερνήσεων είναι οι μικρομεσαίοι, οι οποίοι θα ήταν και οι μόνοι που θα μπορούσαν να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής Οικονομίας. Και αναφερόμαστε σ’ αυτές τις επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν μέχρι 9 άτομα και ωφελήθηκαν από καθόλου ως λίγο από τη μείωση μισθών, αφού ανέβηκαν όλες οι άλλες δαπάνες, όπως καύσιμα, ενέργεια, φόροι, εισφορές.. Ωσαν μόνο οι μισθοί επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα ενός προϊόντος κι όχι για παράδειγμα η ποιότητα, όπως ενός γερμανικού αυτοκινήτου σε σχέση με ένα κατά πολύ φθηνότερο Κορεάτικο ή Ινδικό.

Δεν αποτυγχάνει, λοιπόν, το Μνημόνιο. Αντιθέτως, επιτυγχάνει όλους του στόχους για τους όποιους δημιουργήθηκε. Τη λεηλασία της χώρας και την αδρανοποίηση κάθε δυνατότητας ανάκαμψής της, τώρα ή στο μέλλον.

Ο Βενέδικτος ντε Σπινόζα (1632 – 1677) πριν από αιώνες διατύπωσε το πρόβλημα της κοινωνικά διαμορφωμένης ανεπάρκειας. Αν κάποιος άνθρωπος δηλαδή είναι πλεονέκτης και φιλάργυρος δεν θεωρείται τρελός αλλά ενοχλητικός και γενικά νοιώθουμε περιφρόνηση γι αυτούς. Ουσιαστικά, όμως, η πλεονεξία και η φιλαργυρία είναι μορφές παρανοϊκές. Ομως επειδή έχουν υιοθετηθεί από την πλειονότητα των ανθρώπων, έχουν γίνει κουλτούρα, θεωρούνται φυσιολογικές. Ομως κάτι παθολογικό που συμβαίνει σε μια πλειοψηφία δεν το κάνει αυτομάτως υγιές, αλλά μάλλον την κοινωνία αυτή παρανοϊκή!

Η επικρατούσα αντίληψη των τελευταίων δεκαετιών, μετά κυρίως την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ότι η ακόρεστη δίψα των αγορών είναι κάτι το φυσιολογικό και η διαρκής ανταγωνιστικότητα είναι το Ιερό Τοτέμ που θα λύσει όλα τα προβλήματα, στην πραγματικότητα μας έχει οδηγήσει στην πλήρη απορρύθμιση της πραγματικής οικονομίας και της παραγωγικότητας. Επιστρέφουμε δηλαδή στην εκμεταλλευτική αποθησαυριστική και επιθετική οικονομία του 18ου και 19ου αιώνα των αποικιών και Ιμπεριαλιστικών Αυτοκρατοριών, μόνο που αντί Αυτοκρατορίες έχουμε σήμερα τα Hedge Funds ή καλύτερα τα Volture Funds.

Η ανταγωνιστικότητα, όμως, που προτείνουν, όπως πολλές φορές έχει αναλύσει και Το ΧΩΝΙ, δεν υπακούει σε κανένα από τους κανόνες που οι ίδιοι οι θεωρητικοί του φιλελευθερισμού και των ανοιχτών κοινωνιών, έχουν διατυπώσει κατά καιρούς, όπως της αυτορρύθμισης ή του Ελεύθερου Ανταγωνισμού. Το αντίθετο, μάλιστα, χρησιμοποιούν κάθε μέσω ώστε να αποφύγουν τον ανταγωνισμό και την γραφειοκρατία ώστε να υποσκελίσουν τους αντιπάλους τους.

Στην Ελλάδα αυτό το ζούμε εδώ και 30 και πλέον χρόνια. Ο εκμαυλισμός κομμάτων και πολιτικών, οι φωτογραφικοί διαγωνισμοί και τα καρτέλ δεν είναι εξαιρέσεις, είναι ο κανόνας, ο κανόνας της διαπλοκής κι αυτός θα κερδίσει κι αύριο στη Βουλή.

Πηγή

«Κάτσε καλά, αλλιώς θα σου γράψω το σπίτι»...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Ο τίτλος του σημερινού σημειώματος κυκλοφορεί ως ανέκδοτο. Στο γέλιο του όμως κρύβεται μια τραγική αλήθεια που θα μας αγγίξει ίσως και το προσεχές φθινόπωρο. Εάν τα νούμερα δεν βγουν από την σημερινή φορολογία και από το συμμάζεμα του κράτους η πλήρης απαξίωσης των ακινήτων θα είναι το πρώτο ορατό κομμάτι κατάρρευσης της οικονομίας. 

Μοναδική (μη ορατή όμως) διέξοδος είναι να τροχοδρομηθεί η οικονομία σε διάδρομο απογείωσης μέχρι τον Οκτώβριο που θα αρχίσει ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων για τις επόμενες δόσεις του δανείου. 

Διαφορετικά, η επιστροφή σε συνταγή νέας φορολόγησης θα γίνει με περισσότερο «υλικό» από τον χώρο της ακίνητης περιουσίας που θα χαρακτηριστεί (για την περίσταση) μέχρι και «στοιχείο πολυτελούς διαβίωσης» ανεξάρτητα αν πρόκειται για ιδιοκατοίκηση ή κληρονομιά της κακιάς ώρας αφού η αγορά δεν αντέχει την πώλησή της. 

Άρα «Μακάριοι... όσοι αποκληρώνονται από ακίνητη περιουσία...» καθώς χαράτσια άλλων μορφών είναι δύσκολο να περάσουν είτε πολιτικά είτε κοινωνικά από μια περιορισμένης σταθερότητας δικομματική κυβέρνηση. 

Το επιβεβαιώνουν άλλωστε και οι (τελευταίας στιγμής) ανατροπές στις εισηγήσεις του νέου φορολογικού κώδικα για χαράτσια σε μικρομεσαίους και άλλους επιχειρηματίες (με αυξήσεις στην προκαταβολή φόρου και μειώσεις στην φοροαπαλλαγή των τόκων των δανείων) που δείχνουν ότι ο «φορολογικός στραγγαλισμός» των επιχειρήσεων αναβάλλεται μέχρι να αποδώσουν άλλοι φόροι... 

Άλλωστε για την φορολόγηση των ακινήτων η «πολιτική συναίνεση» από τα δεξιά έως και τα άκρα αριστερά θα είναι σιωπηρά αποδεκτή... 

Οφείλω βέβαια, πριν προχωρήσω, να εξηγήσω ότι με το σημείωμά μου σήμερα δεν μεταφέρω ούτε πληροφορίες ούτε τυχόν ανεπίσημα σενάρια. 

Αποτυπώνω προβλέψεις που προκύπτουν όμως από τις νέες υποσχέσεις και τις αναλύσεις προοπτικών συγκέντρωσης πόρων που έδωσε στους δανειστές η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει τα δανεικά μέχρι και τον Οκτώβριο. 

Αλλά αυτά που περιγράφω ως προοπτικές στηρίζονται σε συγκεκριμένα δεδομένα το πρώτο από τα οποία είναι ότι για να αποφευχθούν νέες φορολογικές συνταγές θα πρέπει τα νούμερα του δημοσιονομικού νοικοκυριού να αποδώσουν μέσα στο καλοκαίρι καθώς τον Οκτώβριο (ίσως και τον Σεπτέμβριο) ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων με την Τρόικα να ξεκινήσει με ισχυρά προαπαιτούμενα. 

Τι μπορεί όμως να συμβεί μέσα στο καλοκαίρι για να ανταποκριθούμε στα προαπαιτούμενα και να αλλάξει το «συνταγολόγιο» των φόρων που και είναι αμέσους αποδόσεως; 

Να δούμε, ίσως, χορό επενδύσεων και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών που να υπόσχονται φορολογητέο τζίρο και θέσεις εργασίας. 

Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει αιφνιδίως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να αποκτήσουν φιλελεύθερο προφίλ και η αντιπολίτευση να δείξει συναινετικό χαρακτήρα; 

Πόσο πιθανό είναι αυτό για τους επόμενους μήνες; 

Άρα οδηγούμεθα στο αρνητικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο η οικονομία θα περάσει τον Οκτώβριο νέο τεστ αντοχής σε πιθανή κατάρρευση και εάν τα νούμερα δε βγουν θα βρεθούμε τετ - α -τετ με τον κίνδυνο της κατάρρευσης. 

Στην περίπτωση δε αυτή όλα δείχνουν ότι η ακίνητη περιουσία θα είναι το πρόβατο επί σφαγή αφού από τώρα επικρατεί η (απολύτως λανθασμένη κατά την άποψή μου) πολιτική εκτίμηση της κυβέρνησης και των κομμάτων που την στηρίζουν ότι μέχρι σήμερα η μείωση της αξίας της ακίνητης περιουσίας σε ποσοστά από 40% έως και 60% έχει μάλλον «αφομοιωθεί» από την κοινωνία χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις και κραδασμούς... επειδή τα ερεθίσματα για επάνοδο στην ανάπτυξη γεννούν και ελπίδες ανάκτησης της απολεσθείσας αξίας των ακινήτων... 

Πρόκειται για εκτίμηση –καραγκιοζιλίκι και πολιτικής αναξιοπιστίας που όμως (σας βεβαιώνω) έχει λεχθεί και έχει αναπτυχθεί και σε υπηρεσιακό και σε πολιτικό επίπεδο. 

Και αυτό είναι το δεύτερο δεδομένο στο οποίο στηρίζεται η παραπάνω πρόβλεψη. Το χαρακτηρίζω δε ως δεδομένο λόγω των συζητήσεων που έχουν ήδη γίνει στα επίπεδα που προανέφερα. 

Τρίτο δεδομένο είναι η άποψη συμβούλων και τεχνοκρατών των οικονομικών υπουργείων ότι οι μεταβιβάσεις και οι κληρονομιές που γίνονται σε μεγάλο βαθμό την περίοδο αυτή έχουν «λίπος» που επιτρέπουν παραπέρα φορολόγηση. 

Παράλληλες εκτιμήσεις των ιδίων παραγόντων αγγίζουν ακόμη και τα περιουσιακά στοιχεία επιχειρηματιών που διαθέτουν μεγάλες εγκαταστάσεις στο λεκανοπέδιο της Αττικής αλλά και σε άλλα διακριμένα περιφερειακά Κέντρα της χώρας. 

Βασικό επιχείρημα για την συγκεκριμένη προσέγγιση είναι το ενδιαφέρον που εκδηλώνουν ξένοι κεφαλαιούχοι για την εξαγορά χρεών προβληματικών επιχειρήσεων με επίκεντρο ενδιαφέροντος την απόκτηση παγίων περιουσιακών στοιχείων και κυρίως εργοστασιακών οικοπέδων εντός της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, του Βόλου, της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης. Με άλλα λόγια, λοιπόν, ας εισπράξουμε υπεραξίες των παγίων εργοστασιακών εγκαταστάσεων πριν τα βουτήξουν οι ξένοι... 

Γκρέμισμα λοιπόν των ακινήτων και της αξίας τους, για να αποφύγουμε να γκρεμίσουμε το σημερινό κράτος που χτίσαμε για να στηρίξει, ως οικοδόμημα, τον πελατειακό μας μηχανισμό και τις παλαιοκομματικές πολιτικές ικανότητες που διαθέτουμε και ως βουλευτές και ως κόμματα. 

Πηγή: Κεφάλαιο 

Σχόλιο ιστολογίου:

Στην Ελλάδα των μνημονίων, του σκοταδισμού και της παραπληροφόρησης, δεν μας είπε κανείς ότι όλα αυτά τα περίεργα που συμβαίνουν γύρω μας γίνονται βάσει διεθνούς σχεδίου και έχουν ένα όνομα που λέγεται "Ατζέντα 21" του ΟΗΕ. Ούτε, φυσικά, μας πληροφόρησε κανείς για το γεγονός ότι, πριν από δύο μήνες, δύο πολιτείες των ΗΠΑ, μετά από δημοψήφισμα, καταψήφισαν την υιοθέτηση της "Ατζέντας 21" και την επιβολή δυσβάσταχτων φόρων που αυτή συνεπάγεται.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΛΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Γενική απεργία και πάλι σήμερα. Για απελπιστικά πολλοστή φορά οκόσμος της εργασίας των εκατομμυρίων Ελλήνων χρησιμοποιεί ταέσχατα μέσα δημοκρατικής διαμαρτυρίας και άμυνας. Προσπαθεί απεγνωσμένα και ανεπιτυχώς να αποτρέψει την περαιτέρω καταβαράθρωση του βιοτικού του επιπέδου που οι πρόσφατες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη ρίξει στον κοινωνικό Καιάδα. Συλλαλητήριο το πρωί της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, των συνδικάτων. Συλλαλητήριο και χθες βράδυ στο Σύνταγμα. Προθέσεις ολονύκτιας περικύκλωσης της Βουλής απόψε. Θυμάμαι τα χρόνια της χούντας. Τότε που το κλειστό, σιωπηλό κτίριο τουΚοινοβουλίου ορθωνόταν στην καρδιά της Αθήνας ως σύμβολο ελπίδας του υπόδουλου λαού και επιβλητική απειλή για τους δικτάτορες, αφού η επαναλειτουργία της Βουλήςπροϋπέθετε να έχει προηγηθεί η ανατροπή του ολοκληρωτικού καθεστώτος. Τότε που η βουβή ύπαρξη της Βουλής έκανε ακόμη και τα παιδιά να ονειρεύονται την ελευθερία, παρά το κατάπτυστο κυριολεκτικά -εντελώς πρόσφατο, τότε- παρελθόν της με τη χυδαία εξαγορά δεκάδων βουλευτών του Κέντρου από τηCIA και την κόπρο της Αυλής του παλατιού του μονάρχη Κωνσταντίνου.

Αλλαξαν οι εποχές. Τώρα η Βουλή και οι βουλευτές και τα κόμματα εξουσίας συγκεντρώνουν εναντίον τους το λαϊκό μίσος, όχι απλά την οργή. Η Βουλή έγινε σύμβολο της ξένης επικυριαρχίας στην πατρίδα μας. Μυριόστομη πλέον κάθε φορά η κραυγή «Να καεί! Να καεί!». Ούτε στα χρόνια της απόλυτης κατάπτωσης και του εξευτελισμού του Κοινοβουλίου, στα χρόνια δηλαδή των αποστατών Μητσοτάκη, Τσιριμώκου, Νόβα, Στεφανόπουλου και υπολοίπων, δεν είχε τόσο ευρύτατη λαϊκή απήχηση το σύνθημα αυτό. Η βιτρίνα του συστήματος έχει γίνει πια κομμάτια. Αν εδραιωθεί στη συνείδηση του λαού ότι οι βουλευτές είναι άχρηστοι απατεώνες και λαμόγια, άποψη που ήδη επικρατεί σε πλατιά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, τότε οι βουλευτές θα γίνουν άχρηστοι και για το σύστημα και δεν αποκλείεται καθόλου κάποια στιγμή να καταργηθούν και τυπικά αν αδυνατούν πλέον να παίξουν τον ρόλο τους ως παράγοντες ενσωμάτωσης στο σύστημα των λαϊκών μαζών.

Για την ώρα πάντως θα συνεχίσουν να ψηφίσουν τα υπαγορευμένα από τους Γερμανούς, την ΕΕ και το ΔΝΤ μέτρα εξαθλίωσης του ελληνικού πληθυσμού. Κάποιοι θα συνεχίσουν να παίζουν θέατρο,υποκρινόμενοι ότι δήθεν διαφωνούν με τα μέτρα προκειμένου να εξασφαλίσουν δημοσιότηταπου ενδεχομένως να διασφαλίσει την επανεκλογή τους, αλλά την ώρα της ψηφοφορίας θα κάνουν μια πολιτική κωλοτούμπα και φυσικά θα υπερψηφίζουν τα εξοντωτικά μέτρα με «βαριά καρδιά». Σαν τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, τον υπουργό Απολύσεων Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δήλωσε ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί κάθε φορά που αποφασίζει απολύσεις. Δυστυχώς όμως για μας, αντί να μετράει πρόβατα όπως όλος ο κόσμος για να τον πάρει ο ύπνος, ο Κυριάκος μετράει κομμένα κεφάλια απολυμένων από το Δημόσιο!

Οι εργαζόμενοι, απελπισμένοι, διαδηλώνουν πάλι και πάλι. Διαδηλώσεις θα γίνουν και αύριο που η Βουλή θα υπερψηφίσει πανηγυρικά τις ανθρωποθυσίες. Διαδηλώσεις θα γίνουν και μεθαύριο που θα επισκεφθεί την Αθήνα ο «γκαουλάιτερ» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών. Θέλει να απολαύσει ιδίοις όμμασι τα αποτελέσματα της ολέθριας για την Ελλάδα πολιτικής του. Ολοι οι εγκληματίες έλκονται από τον τόπο του εγκλήματος, άλλωστε, όπως τουλάχιστον γράφουν στα μυθιστορήματα. Η πολιτική ουσία πάντως όλης αυτής της κατάστασης είναι πολύ πιο επικίνδυνη από όσο έχουν ίσως αντιληφθεί οι κυβερνώντες και όσοι τους στηρίζουν. Η κυβέρνηση θεωρεί κύριο εχθρό τους Ελληνες εργαζομένους και συνταξιούχους και έχει βαλθεί να τους εξαθλιώσει.

Ο λαός θεωρεί την κυβέρνηση και τους υπουργούς «Κουίσλινγκ», «Τσολάκογλου», τυφλά όργανα των ξένων κατοχικών δυνάμεων. Μισεί και περιφρονεί το Κοινοβούλιο. Πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας και εργαζόμενοι ανήκουν πλέον σε δύο βαθιά αλληλομισούμενες ομάδες, σε δύο αλληλομισούμενους κόσμους. Αυτό δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Από τη στιγμή που με πρωτοβουλία των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οι σχέσεις κυβέρνησης και λαού έγιναν βαθύτατα εχθρικές, η εκ νέου ομαλοποίηση της κατάστασης προϋποθέτει ένα από τα δύο: ή οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα εξανδραποδιστούν πλήρως και θα αποδεχθούν ότι πρέπει να ζήσουν όπως επιτάσσουν το Μνημόνιο και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι ή ο λαός θα κατασπαράξει αυτό το πολιτικό σκηνικό και θα το αντικαταστήσει με κάτι άλλο – αδιάφορο αν αυτό θα είναι καλύτερο ή χειρότερο από το σημερινό.

Θα είναι άλλο, πάντως. Το βέβαιο είναι ότι μια χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να κυβερνάται επί πολύ με ελάχιστη κοινωνική συναίνεση στην ασκούμενη πολιτική. Είμαστε πλέον βέβαιοι ότι θα ζήσουμε μεγάλες αναστατώσεις, μεγάλα γεγονότα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την Τρίτη 16 Ιουλίου 2013.

Financial Times: “O γιος του ανθρώπου που έκανε χιλιάδες διορισμούς, “τελειώνει” τα ρουσφέτια…”

Για τις επικείμενες απολύσεις στους κλάδους των εκπαιδευτικών, των δημοτικών αστυνομικών και των σχολικών φυλάκων, αναφέρονται σε εκτενές δημοσίευμά τους οι Financial Times, οι οποίοι επισημαίνουν πως για πρώτη φορά «μετά από έξι δεκαετίες θα γίνουν απολύσεις στο υπερπλήρες ελληνικό δημόσιο» ενώ κάνουν και μαθήματα ελληνικών ξεκινώντας με τη λέξη… rousfeti.

Με τίτλο «Το ελληνικό δημόσιο κόβει τους δεσμούς του με το παρελθόν», οι Financial Times αναφέρουν πως 
«μετά το πέρας της προθεσμίας της 30ής Ιουνίου, ο κυβερνητικός συνασπισμός πρέπει να προχωρήσει αυτήν την εβδομάδα σε μεταρρυθμίσεις», διαφορετικά θέτει σε κίνδυνο τη βοήθεια των 6,8 δισ. ευρώ που πήρε από τους δανειστές της.

Ωστόσο σύμφωνα με το δημοσίευμα «οι αντιστάσεις στις μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα χτυπήσουν το πελατειακό κράτος, παραμένουν δυνατές. Τη Δευτέρα περισσότεροι από 200 δήμαρχοι σε ολόκληρη την χώρα έκλεισαν τις δημοτικές υπηρεσίες μαζί και τα απορριμματοφόρα, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν κατά των απολύσεων», ενώ αναφέρεται και στη σημερινή πανελλαδική απεργία και πορεία που έχουν προγραμματίσει οι συνδικαλιστές του δημοσίου.

Όπως επισημαίνεται, τα νέα μέτρα «έχουν εξοργίσει βουλευτές τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, πολλοί από τους οποίους εξαρτώνται από τα ‘ρουσφέτια’(rousfetia στο κείμενο) -τις πολιτικές χάρες- προκειμένου να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους».

Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι καταλαβαίνουν πως «το παιχνίδι τελείωσε», με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του 24χρονου Πάρη, ενός δημοτικού αστυνομικού ο οποίος μιλώντας στους Financial Times δηλώνει πως περιμένει να απολυθεί. Ο Πάρις που όπως δήλωσε ο ίδιος παράτησε το Λύκειο, μπήκε στη δημοτική Αστυνομία χάρη σε μια οικογενειακή «διασύνδεση» με έναν πρώην δήμαρχο. «Ανθρωποι σαν και εμένα που μπήκαν από την ”πίσω πόρτα” δεν έχουν κάποια σπουδαία ευκαιρία να κερδίσουν μια μετάταξη στην κινητικότητα, ακόμη και εάν ξέρω πως οι γονείς μου θα χρησιμοποιήσουν όλη τους την επιρροή για να ”σώσουν το τομάρι μου”», δηλώνει.

Αν και οι φετινές απολύσεις συνιστούν λιγότερο από το 1% του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων, αποτελούν ένα μήνυμα ότι το μακροχρόνιο ταμπού των απολύσεων στον δημόσιο τομέα έχει σπάσει. Αποστολέας του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο νέος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και, σύμφωνα με την εφημερίδα, «γιος ενός πρώην πρωθυπουργού γνωστού για τις χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις του κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας. Ο. κ. Μητσοτάκης λέει ότι θέλει να κάνει τη ρήξη με το παρελθόν».

Μιλώντας στους FT, o νέος υπουργός λέει: «Η κρίση σηματοδότησε το τέλος του παλιού συστήματος και δημιούργησε την ευκαιρία να λειτουργήσει αυτό σε νέες βάσεις και με διαφορετικά κριτήρια. Σύμφωνα με αυτά, εκείνοι που θα υστερούν σημαντικά σε απόδοση θα επιπλήττονται και εκείνη που θα εργάζονται σωστά θα επιβραβεύονται». «Αλλά αυτό πρέπει να γίνει με λογικά και δίκαια κριτήρια», συμπληρώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.








Πηγή

Ουγγαρία προς ΔΝΤ: Μας δώσατε 20 δισ., σας ξοφλήσαμε, μαζέψτε τα και φύγετε …

Ο πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Ουγγαρίας Γκιόργκι Μάτολτσι, ο αμφιλεγόμενος πρώην υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν, κάλεσε το …
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να κλείσει την αντιπροσωπεία του στην Βουδαπέστη.

Σε μια επιστολή του προς τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, ο Μάτολτσι ευχαριστεί το Ταμείο για την βοήθεια που παρέσχε στην Ουγγαρία όταν η χώρα βρισκόταν στα πρόθυρα της πτώχευσης.

Συνολικά, η Ουγγαρία είχε λάβει ένα δάνειο ύψους 20 δισεκ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο Μάτολτσι εξήγησε ότι η Ουγγαρία θα εξοφλήσει τις τελευταίες δόσεις του δανείου της στο ΔΝΤ (περίπου 2,2 δισ. ευρώ) πριν από το τέλος της τρέχουσας χρονιάς, αν και η προθεσμία γι” αυτό λήγει την 31η Μαρτίου 2014.

«Στις αρχές του 2013 το ΔΝΤ ολοκλήρωσε την διαδικασία ελέγχου που σχετίζεται με το δάνειο» το οποίο είχε παραχωρήσει στην Ουγγαρία, κι επομένως «κατά συνέπεια, δεν είναι πλέον απαραίτητο το ΔΝΤ να διατηρεί γραφείο που να το αντιπροσωπεύει στην Βουδαπέστη», έγραψε ο Μάτολτσι.

Ο ουγγρικός ενημερωτικός ιστότοπος Portfolio συσχετίζει την δημοσιοποίηση του περιεχομένου αυτής της επιστολής και την προεξόφληση του δανείου με τις βουλευτικές εκλογές που προβλέπεται να διεξαχθούν την άνοιξη του 2014.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο αυτό, η συντηρητική κυβέρνηση επιδιώκει να προβάλει την ανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησία της Ουγγαρίας έναντι του Ταμείου, που εδρεύει στην Ουάσινγκτον.

Κατά την διάρκεια της θητείας του ο Ορμπάν έχει επικρίνει επανειλημμένα το ΔΝΤ, ιδίως για τον τρόπο με τον οποία χειρίστηκε την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, κι ενέκρινε μια επιθετική προεκλογική διαφημιστική εκστρατεία σε εθνικό επίπεδο που κατηγορεί τον διεθνή χρηματοοικονομικό οργανισμό ότι «παίρνει τα χρήματα των συνταξιούχων και τα δίνει στις τράπεζες».

Η κυβέρνηση Ορμπάν είχε ζητήσει να της διατεθεί μια νέα γραμμή πιστώσεων ύψους 15 δισ. ευρώ, αίτημα όμως που δεν ικανοποιήθηκε.
iefimerida.gr

Παραπομπή Παπακωνσταντίνου αποφάσισε η Βουλή

Υπέρ της παραπομπής του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, αποφάσισε η Βουλή, έπειτα από μυστική ψηφοφορία που διεξήχθη κατά την οποία ψήφισαν 283 βουλευτές, με έγκυρα ψηφοδέλτια 269 άκυρα 9 και λευκά 5.

Υπέρ της παραπομπής για την κατηγορία της νόθευσης ψήφισαν 166 βουλευτές, κατά 34 και παρών 67.

Υπέρ της παραπομπής για την κατηγορία της απιστίας ψήφισαν 206 βουλευτές, 42 κατά και 18 παρών.

Υπέρ της παραπομπής για την παράβαση καθήκοντος ψήφισαν 220 βουλευτές, 35 κατά και παρών 11.

Η ψηφοφορία ακολούθησε πολύωρη συζήτηση που ολοκληρώθηκε μετά τα μεσάνυχτα, καθώς και ομιλία του Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος υποστήριξε την αθωότητά του με κατηγορηματικό τρόπο, όσον αφορά τις κατηγορίες, οι οποίες αφορούν  νόθευση εγγράφου, απιστία περί την υπηρεσία και παράβαση καθήκοντος.

ΚΟΚΚΙΝΟΠΛΟΣ : 27ο ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΠΛΙΤΩΝ

ΊΔΡΥΜΑ ΠΑΣΧΆΛΗ ΔΙΟΝΎΣΗ . Για να το κράζουν οι δημοσιογράφοι της Πιερίας κάτι καλό θα κάνει.........

Το αυτονόητο: Δεν ξέρουμε αν ο κ. Πασχάλης και το ίδρυμα του είναι "καλό" ή "κακό" για την Πιερία. Δεν ξέρουμε τι κάνει και αν όσα κάνει τα κάνει από καλοσύνη ή με σκοπό την ανάδειξή του. 

(Πάντως και το να επιχειρεί να αναδειχτεί δίνοντας, τον κατατάσσει σε καλύτερη θέση από τους λοιπούς "παράγοντες" του τόπου, οι οποίοι αναδείχτηκαν μόνο παίρνοντας.)  

Αυτό, που μας έκανε να τον δούμε με καλό μάτι είναι το ποιοι τον πολεμάνε και τα επιχειρήματά τους......

Με λίγα λόγια η πραγματικότητα της Πιερίας είναι πολύπλοκη. Όλοι είναι από την ......"Πάρο". Απλοποιείται ως εξής: Παρακολουθείς την στάση κάποιων και ξέρεις πως με όσους στηρίζουν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αντίθετα, όσους πολεμάνε ξέρεις πως κάνουν έστω και κάτι σωστό και βασικά ξέρεις πως δεν έδωσαν στην τοπική "ελίτ".......

Μέχρι στιγμής αυτή μέθοδος δεν μας πρόδωσε και σε αυτό το πλαίσιο το παρακάτω κείμενο του "καλού-και-έγκριτου-δημοσιογράφου-και-μέλους-διοίκησης-κάποιου-συνδικαλιστικού-τους-οργάνου" είναι διαφωτιστικό......". 

Μας τα ‘παν κι άλλοι.

Η γνωριμία μου με τον πρόεδρο του Αλεξάνδρειου και οι απαντήσεις που πήρα και δεν… πήρα

Του Βαγγέλη Ζαμαντζά

Την αντίδραση του Διονύση Πασχάλη, προκάλεσε το δημοσίευμα της «Π» (10/07/2013) με τίτλο «Ίδρυμα γιοκ». Ο νέος πρόεδρος του «Αλεξανδρείου» προτίμησε να δώσει τις δικές του «απαντήσεις», όσο δημοσιογράφοι και καλεσμένοι περίμεναν το βράδυ της Πέμπτης, στο Αλεξάνδρειο, τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ.

«Βασανίστηκα» πολύ για το εάν θα έπρεπε
να μεταφέρω τη συνομιλία που είχα μαζί του. Τελικώς έκρινα ότι μια δημόσια συνομιλία (ακόμη κι αν περιέχει απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για ένα απόλυτα τεκμηριωμένο ρεπορτάζ)πρέπει να δημοσιευτεί.

Η γνωριμία μου με τον κ. Πασχάλη, ήταν ασφαλώς «περίεργη» και οφείλω να πω ότι βρέθηκα στο Αλεξάνδρειο, επειδή μέσα μου ήξερα ότι πιθανόν θα είχα συνομιλία μαζί του. Με το που βρέθηκα στο χώρο, φρόντισαν ήδη κάποιοι να με ενημερώσουν για τον «εκνευρισμό» που έχει προκαλέσει στον νέο πρόεδρο του Αλεξάνδρειου το ρεπορτάζ που αποδείκνυε ότι δεν υπάρχει Ίδρυμα «Δ. Πασχάλη».

Μετά τις συστάσεις ο κ. Πασχάλης, θέλησε (αναμφισβήτητο δικαίωμά του) να σχολιάσει το συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Το χαρακτήρισε λάθος, κακοπροαίρετο και κατευθυνόμενο, υποστηρίζοντας ότι τα όσα έγραψα (και υπέγραψα) μου τα υπαγόρευσαν (άφησε σαφώς να εννοηθεί) κάποιοι άλλοι τους οποίους ξέρει, αλλά δεν κατονόμασε (ως είθισται).

Το ερώτημα από πλευράς μου ήταν ένα: υπάρχει ίδρυμα; Ο ίδιος, επέλεξε (κρίνοντας προφανώς ότι είναι δυνατό επιχείρημα) για να με πείσει, να μου δείξει έναν αριθμό στο κινητό του, που όπως είπε, είναι το ΑΦΜ του Ιδρύματος.

  

 Στην επιμονή μου, ότι για να υπάρξει ίδρυμα (σύμφωνα με τη Διεύθυνση Κληροδοτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών) πρέπει να υπογραφεί Προεδρικό Διάταγμα, απάντησε με ερώτηση: «Επειδή δεν έβαλε υπογραφή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν υπάρχει Ίδρυμα;» (Διευκρινίζω, πως πριν την υπογραφή του Προέδρου, πρέπει να συνυπογράψουν, άλλοι τέσσερις υπουργοί, εκ των οποίων οι τρεις ακόμη δεν έχουν βάλει την υπογραφή τους).

  

 Στο σημείο αυτό, ξεκίνησαν οι συνήθεις (για εμάς που χρόνια υπηρετούμε τη δημοσιογραφία) προειδοποιήσεις ή «απειλές». «Οι νομικοί μου με συμβούλεψαν να κάνω μηνύσεις» κλπ.

Στη συνέχεια, υποστήριξε ότι για να γίνει κάποιο ίδρυμα απαιτούνται 10 χρόνια, κάτι το οποίο σαφώς και δεν ισχύει, αφού το Ίδρυμα που δημιούργησε ο Άρης Βουδούρης δίνοντας το όνομα της γυναίκας του (Λίλιαν) που χάθηκε ξαφνικά, έγινε σε μόλις 15 μήνες. Και όσοι έχουν αμφιβολίες επ’ αυτού, μπορώ να τους στείλω και τα σχετικά στοιχεία.

  

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν ο διάλογος, όταν ρωτήθηκε γιατί όλα όσα υποστηρίζει σε μια συνομιλία (την οποία παρακολουθούσαν δεκάδες άτομα) δεν τα ανέφερε σε μια απάντησή του προς την εφημερίδα. «Με ποιους να μιλήσω; Με τα παιδάκια; Αν μου φέρετε έναν που έβγαλε από την τσέπη του 100 ευρώ για να βοηθήσει συνάνθρωπό του, όπως έχω βοηθήσει εγώ, θα μιλήσω μαζί του», είπε αφήνοντας όλους μας αποσβολωμένους.

Μάλιστα, σε μια προσωπική «επίθεση» αναρωτήθηκε αν είμαι δημοσιογράφος και αν έχω «κάρτα δημοσιογράφου», για να πάρει την ανάλογη απάντηση.

Στο τέλος ενός «κειμένου γνωριμίας» θα έπρεπε ίσως να γράψω τις εντυπώσεις που αποκόμισα. Όμως η δική μου εντύπωση δεν έχει καμιά σημασία. Ίσως είναι ίδια ή παρόμοια, με όλων εκείνων που παρακολουθούσαν τη συζήτηση.

Απλά επιβεβαιώθηκε ο μόνος κανόνας, που δεν έχει εξαιρέσεις: Όταν προβάλεις τα θετικά ενός προσώπου, ακόμα κι αν δε σε ξέρει προσωπικά, είσαι καλός δημοσιογράφος και δουλεύεις σε ένα μέσο που κάνει άριστα τη δουλειά του. Όταν όμως, αρχίζεις να προβάλεις και πτυχές που εντέχνως ένας άνθρωπος θέλει να κρατήσει στο σκοτάδι, τότε το λιγότερο, δεν είσαι δημοσιογράφος! Είσαι υποχείριο, λαμόγιο και με υποκινούμενη πένα.

 Κοινώς, μας τα ‘παν κι άλλοι!

 eptanews

Read more: http://toaftonoito.blogspot.com/2013/07/blog-post_16.html#ixzz2ZDIR5Agl

ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

  Εμείς οι εργαζόμενοι του Ιδιωτικού και του Δημόσιου τομέα, που σήμερα Τρίτη 16 Ιουλίου 2013 πήραμε μέρος στην απεργιακή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Κατερίνης: 

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ την πλήρη αντίθεσή μας και ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ απερίφραστα την αιφνιδιαστική κυβερνητική απόφαση για την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, την κατάργηση της τεχνικής εκπαίδευσης, την κατάργηση των σχολικών φυλάκων, εν ονόματι της επόμενης δόσης από την τρόικα και τους δανειστές. 

Καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε την απάνθρωπη και αδιέξοδη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική που οδηγεί την κοινωνία και την οικονομία στη χρεοκοπία

Μια πολιτική που στο πνεύμα του αποφασίζουμε και διατάσσουμε,δίνει τη χαριστική βολή σε ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό οικοδόμημα και τα εργασιακά δικαιώματα. Θέτει σε διαθεσιμότητα 12.500 εργαζόμενους και τους οδηγεί, με συνοπτικές διαδικασίες, στην απόλυση και στην ανεργία.

Μετά τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, σειρά πήραν οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, στην τοπική αυτοδιοίκηση με τους σχολικούς φύλακες και τους δημοτικούς αστυνομικούς, τους εκπαιδευτικούς της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης να μπαίνουν μαζικά σε διαθεσιμότητα.

Ήδη, ετοιμάζουν «σφαγή» εργαζομένων στην υγεία αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα Υπουργεία του Δημοσίου Τομέα.

Η πολιτική των μαζικών απολύσεων, της διάλυσης δημοσίων φορέων και οργανισμών και της κατεδάφισης κάθε έννοιας εργατικού δικαίου με το νέο μνημόνιο εγκαινιάζει μια νέα αντιδημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας, που άνοιξε με τις επιστρατεύσεις των αγώνων, την ποινικοποίηση των απεργιών, τις διώξεις συνδικαλιστών, την απαγόρευση των διαδηλώσεων, τη βία και την καταστολή, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Η Κυβέρνηση στο όνομα δήθεν της εξυγίανσης του Δημόσιου Τομέα ανοίγει μια νέα εποχή κερδοφορίας για το κεφάλαιο, παραδίδοντάς του τις Δημόσιες Κοινωνικές Υπηρεσίες και τα Δημόσια Κοινωνικά Αγαθά.

Ονομάζουν εξυγίανση, το πέταγμα στο δρόμο και στην ανεργία χιλιάδων εργαζομένων και προετοιμάζουν το έδαφος για τις επόμενες μαζικές απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις, σύμφωνα με τα συμφέροντα των δανειστών και τις εντολές της Τρόικας.

Στηρίζουμε τους δημοτικούς αστυνομικούς, το δημόσιο σχολείο, τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία. Στηρίζουμε τους σχολικούς φύλακες, τις καθαρίστριες, τους υπαλλήλους των ΠΟΕ-ΟΤΑ και όλους τους εργαζόμενους και αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για να μην περάσει αυτή η ανάλγητη πολιτική, η πολιτική των μνημονίων, που διαλύει τη ζωή μας.

Απαιτούμε την άμεση ανάκληση των αποφάσεων της κυβέρνησης για διαθεσιμότητα των υπαλλήλων της δημοτικής αστυνομίας, των εκπαιδευτικών της τεχνικής εκπαίδευσης, των σχολικών φυλάκων και των υπαλλήλων των ΠΟΕ-ΟΤΑ, αποφάσεις που οδηγούν τόσο σε απολύσεις εργαζομένων όσο και σε συρρίκνωση του κοινωνικού ρόλου της αυτοδιοίκησης και καλούμε την Κυβέρνηση να πάρει πίσω και να μη ψηφίσει το επαίσχυντο νομοσχέδιο.

Απαιτούμε και το τονίζουμε. Απαιτούμε και από τους 4 βουλευτές της Πιερίας να μη ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Σε αντίθετη περίπτωση, θεωρούμε ότι δε μας εκπροσωπούν.

Απαιτούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου που κατατέθηκε για ψήφιση στη Βουλή για την λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές και τις αργίες, με το οποίο η κυβέρνηση ξεπληρώνει νέα γραμμάτια σε συγκεκριμένα πολυεθνικά εμπορικά συμφέροντα. ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.

Λέμε όχι στο ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, της ΔΕΗ, των επιχειρήσεων ύδρευσης και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και οργανισμών. Λέμε όχι στο μαύρο της ΕΡΤ.

Απαιτούμε την άμεση παρέμβαση του ΣΕΠΕ και του ΙΚΑ για τη μη καταβολή δεδουλευμένων και για την ανασφάλιστη εργασία.

Κατάργηση των διοδίων του Αιγινίου και των παραπλεύρων της Λεπτοκαρυάς.

Ανάπτυξη με δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου και άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Εργασία με δικαιώματα, αξιοπρέπεια και με προστασία των εργαζομένων από την εργοδοτική αυθαιρεσία.

Ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και σεβασμό με απόλυτη εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Κατάργηση κάθε νόμου που μετατρέπει την εργασία σε σκλαβοπάζαρο.

Είμαστε ενάντια σε κάθε πολιτική που καλλιεργεί το ρατσισμό, τη ξενοφοβία και εκκολάπτει «το αυγό του φιδιού».

Επιθυμούμε μια Ελλάδα και μια Ευρώπη με Κοινωνικές πολιτικές και με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Όλοι μαζί, καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε τη σκληρή και αδιέξοδη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική, που οδηγεί σε οικονομική και κυρίως σε κοινωνική χρεοκοπία.

Δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε με ενότητα τους αγώνες μας, για να αποκρούσουμε και να ακυρώσουμε τις αδιέξοδες και καταστροφικές αυτές πολιτικές.

Είμαστε άνθρωποι. Δε θα γίνουμε αριθμοί.

Εξουσιοδοτούμε τη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Κατερίνης να επιδώσει το παρόν ψήφισμα σε κάθε αρμόδιο.

Για το Δ.Σ.

               Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                         Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΒΑΛΑΣΗΣ ΚΟΤΡΩΝΗΣ   ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή με πανό

Πάνω από 2 εκατ. ετησίως τα θύματα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης

Πάνω από 2 εκατομμύρια θάνατοι που σημειώνονται ετησίως σε παγκόσμια κλίμακα είναι το άμεσο αποτέλεσμα της...ατμοσφαιρικής ρύπανσης από ανθρώπινη δραστηριότητα, αναφέρει ομάδα διεθνών επιστημόνων.

Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή συνέβαλε μόνο λίγο στις θανάσιμες επιπτώσεις, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Environmental Research Letters.

Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, 2,1 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν από την εισπνοή μικροσωματιδίων που ονομάζονται PM2,5s και δημιουργούνται από μηχανές ντίζελ, μονάδες παραγωγής ενέργειας και πυρκαγιές.

Άλλες 470 χιλ. θάνατοι αποδίδονται σε υψηλά επίπεδα όζοντος, που δημιουργούνται όταν τα καυσαέρια ενός οχήματος αντιδρούν με το οξυγόνο.

Σύμφωνα με τον Dr Jason West του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, πολλοί από αυτούς τους θανάτους συμβαίνουν στην ανατολική Ασία και τη νότια Ασία, όπου ο πληθυσμός είναι μεγάλος και υπάρχει σοβαρή ατμοσφαιρική ρύπανση.

Το 42ο Φεστιβάλ Ολύμπου φιλοξενεί την Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013 τη «Φαύστα» του Μποστ Της Ευαγγελίας Ράπτου – Στεργιούλα

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΛΥΜΠΟΥ (ΟΡ.ΦΕ.Ο)

Φεστιβάλ Ολύμπου 2013

Γραφείου Τύπου – Δημήτρης Σφήκας

E-mail: press-fo@otenet.gr

Σανταρόζα 1 - 601 00 Κατερίνη

Τηλ: 6978 495134

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Στο Αρχαίο Θέατρο Δίου στις 21:30

Πρόκειται για μια όμορφη, καλοστημένη και αστεία παράσταση. Φέρνει τους νεότερους σε επαφή με έναν μοναδικό για τα ελληνικά γράμματα συγγραφέα, που καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα διασκεδαστικός και πρωτοποριακός, δίνοντας και στους παλαιότερους την ευκαιρία να τον ξαναθυμηθούν. Και ο λόγος για τον θεατρικό συγγραφέα Χρύσανθο (Μέντη) Μποσταντζόγλου –αλλά και σκιτσογράφο και γελοιογράφο, στιχουργό και ζωγράφο- που με τη ζωή του δια-πέρασε όλον τον 20^ο αιώνα και με το έργο του «Φαύστα» αφήνει τη σφραγίδα του στο θέατρο.

Έχει χαρακτηριστεί έργο γοητευτικό, περίπλοκο και μυστηριώδες, παράλληλα φιλικό, ευέλικτο και διαχρονικό. Αρκεί να κοιτάξεις μέσα του χωρίς ιδιοτέλεια και αυτό θα πάρει το σχήμα της δικής σου ματιάς. Έργο καθολικό και πανανθρώπινο. Αν η γλώσσα του Μποστ μπορούσε να μεταφραστεί, η Φαύστα θα είχε αποδοθεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Και αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, η Φαύστα παραμένει πάντα σύγχρονη, ελληνική και ευρωπαϊκή. Είναι έργο ρευστό και «ατελές», γι’ αυτό πάντα θα διαβάζεται διαφορετικά, αναμένοντας τη σκηνική του τελείωση (Ν. Χατζηπαπάς).

Σύμφωνα με προσωπικές του συγγραφέα καταθέσεις, το έργο είναι γραμμένο το καλοκαίρι του 1963. Αφορμή στάθηκε ένα πραγματικό γεγονός, τότε που ένας καρχαρίας στο Κερατσίνι έφαγε κάποιο παιδί που κολυμπούσε. Αυτός στάθηκε η πυρήνας της Φαύστας. Ποιητική αδεία, το παιδί το έκανε κοριτσάκι και το βάπτισε Ριτσάκι, επειδή το δραματούργημα το είχε αρχίσει σε δεκαπεντασύλλαβο και το εξυπηρετούσε η πρωτότυπη ρίμα. Στο Κερατσίνι το παιδί εξαφανίστηκε, στη Φαύστα το «Ριτσάκι» ξαναβρίσκεται απ’ τους γονείς του έπειτα από 20 έτη, βγαίνοντας από την κοιλιά του κήτους που ψαρεύει ο μανιώδης ψαράς πατέρας.

Ο συγγραφέας, σε μια γλώσσα - κράμα λόγιων και λαϊκών εκφράσεων με εκούσια τάση παραφθοράς των λέξεων και ανορθόγραφη απόδοση του ήχου, που προκαλεί εσκεμμένα συνειρμούς με άλλες έννοιες τις οποίες και διακωμωδεί, με κείμενο γραμμένο σε ομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο, με αμέτρητους εσκεμμένους σολοικισμούς, για να βγαίνει εύκολα η ρίμα και να καταστρέφεται η καθαρεύουσα, αποποιείται την υποκρισία και τον καθωσπρεπισμό, τη σοβαροφάνεια και την «επίσημη» εκδοχή των πραγμάτων. Υμνεί το παράδοξο, το αναρχικό, το ανατρεπτικό, το ελευθεριάζον, το προκλητικό. Ένα επίμονο πειραχτήρι ο Μποστ καταφέρνει με τη θεατρική του πένα να στρεβλώσει τα πάντα κατά πώς τον βολεύει, με σκοπό το γέλιο που… ευφραίνει καρδίαν. Έτσι, και στην πικάντικη και πιπεράτη Φαύστα καταφέρνει να σε κάνει να γελάσεις μετά δακρύων με ένα τραγικό γεγονός. Ίσως το πιο τραγικό, την απώλεια, και μάλιστα ενός τετράχρονου, κοριτσιού που την καταπίνει ένα ψάρι-κήτος για να την ξαναβρούν οι γονείς της μετά από 16 χρόνια μέσα στην κοιλιά του και να την κατασπαράξουν οι γάτες -μια και δεν πρόλαβε να πλυθεί και βρομούσε ψαρίλα- την επόμενη μέρα. Και γελάς χωρίς ενοχές, με αυτή τη μαγική ιδιότητα που έχει το μαύρο χιούμορ, αλλά και η δαιμόνια, μοναδική στο είδος της γραφή του Μποστ, που καταφέρνει να κάνει το αφύσικο φυσικό και το απαράδεκτο αποδεκτό. Υπάρχει λογική στο παράλογο; Αλήθεια στο ψέμα;

Ένα μικρό κομμάτι από τους παροιμιώδεις διάλογους του θεότρελου μποστικού σύμπαντος:

Γιάννης: Οι πτωχοί πρέπει να δίνουν φόρους μ’ ακόμη περισσότερους να βάζουν στους ευπόρους. Μονάχα έτσι θα βρεθεί σωστή δικαιοσύνη κι ο πλούσιος και ο πτωχός ανάλογα σαν δίνει.

Ριτσάκι: Εάν αυτό εφαρμοσθεί, τα έθνη μαραζώνουν. Σβήνουν από προσώπου γης και σαν κεράκια λιώνουν.

Γιάννης: Γιατί;

Ριτσάκι: Διότι διαιωνίζεται το κράτος αδικίας κι έχομεν πάλι πλούσιους και πτωχικάς οικίας. Καθόσον κάθε πάμπτωχος ανόητον θα βρίσκει να κάνει υπεράνθρωπους αγών διά να πλουτίσκει. “Διατί να γίνω πλούσιος”, θα σκέπτεται καθένας “διά να πληρώνω εισφοράς εν γένει ηυξημένας; Αντί να γίνω πλούσιος να δίνω περισσότερα, χίλιες φορές θεόφτωχος, που δίνω και λιγότερα». Γι’ αυτό σας λέω, ο φτωχός τότε θα προοδεύει αν βλέπει πως τον πλούσιον το κράτος τον βραβεύει. Η μόνη σίγουρη οδός παραγωγής ευπόρων ειν’ να τρελάνουν τους φτωχούς με δυσβαστάκτων φόρων...».

Το κείμενο δημιουργεί συναισθήματα τελείως ανάποδα από τις καταστάσεις που παρουσιάζει.  Οι καταστάσεις του έργου, ευτυχίας ή δυστυχίας, είναι τόσο εξωπραγματικές, που, όπως πιστεύουν οι σκηνοθέτες,  δεν θα μπορούσαν να σκηνοθετηθούν με άλλο τρόπο.

Εν κατακλείδι, όπως ο ίδιος ο Μποστ κατέθεσε, η Φαύστα έχει τα εξής προσόντα: με την παρεμβολή 17 τραγουδιών γίνεται «μιούζικαλ» διαρκείας 2 ωρών. Αφαιρουμένων των τραγουδιών γίνεται μονόπρακτο μιας ώρας. Με την πρόσθεση 30-40 στίχων γίνεται έργο «πολιτικό». Με την αφαίρεση «πολιτικών αιχμών» γίνεται «σκηνικό παιχνίδι». Είναι έργο για όλους τους θιάσους, για όλες τις σκηνές, κάτι που κανείς συγγραφέας δεν κατάφερε μέχρι τώρα στην παγκόσμια δραματουργία.

Σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος

Μουσική επιμέλεια: Σπύρος Καβαλιεράτος

Σκηνικά: Θάνος Καρώνης.

Τις ενδυμασίες, τους φωτισμούς, το σχεδιασμό αφίσας και προγράμματος επιμελήθηκε το εργαστήρι του θεσσαλικού θεάτρου.

Βοηθός σκηνοθέτη: Βασίλης Γιαβρής. 

Παίζουν οι: Νικολέττα Βλαβιανού, Σταύρος Νικολαίδης,  Πάνος Σταθακόπουλος,  Μαίρη Σαουσοπούλου, Βασίλης Γιαβρής, Χάρης Φλέουρας, Ηλίας Μπέρμπερης.

Αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον την παράσταση από το Θεσσαλικό Θέατρο και τον σκηνοθέτη του Κώστα Τσιάνο, που έκανε πάντα μεγάλες θεατρικές  επιτυχίες. Οι φίλοι του Φεστιβάλ Ολύμπου είχαν την τύχη να απολαύσουν πολλές από αυτές. Το ίδιο ελπίζουμε να γίνει και τώρα.

*Η Ευαγγελία Ράπτου - Στεργιούλα είναι καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας, Υπ. Διδάκτωρ Tμ. Τ.Ε.Π.Α.Ε.Σ., Τομέα Γλώσσας Θεάτρου και Πολιτισμού Παν. Αιγαίου. Κατοικεί και εργάζεται στη Λάρισα.