Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες είχαν φτάσει στο συμπέρασμα ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα συναισθήματα που μπορεί να έχει αναπτύξει για τον σύντροφό της, την ασφάλεια που νιώθει όταν βρίσκεται στην αγκαλιά του και την οικειότητα που έχει μαζί του. Όλα αυτά, ωστόσο, έρχεται να καταρρίψει ένα νέο βιβλίο, γραμμένο όχι από κάποιον επιστημονικό ερευνητή αλλά από δημοσιογράφο.
Στο «Τι θέλουν οι γυναίκες; Περιπέτειες στην επιστήμη της γυναικείας επιθυμίας» ο Αμερικανός Ντάνιελ Μπέργκνερ ασχολείται με το ωραίο φύλο, τα γυναικεία γεννητικά όργανα και τα θηλυκά ερωτικά ένστικτα τα οποία υποστηρίζει ότι τελικά δε είναι τόσο απλά όσο των ανδρών.
Μέσα στις 200 σελίδες του βιβλίου, όπως αναφέρει το δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα, ο συγγραφέας στρίμωξε συνεντεύξεις με ψυχιάτρους, ψυχολόγους, γυναικολόγους ακόμη και ειδικούς κτηνιάτρους που κατέθεσαν την εμπειρία τους στην μελέτη της γυναικείας σεξουαλικότητας από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι σήμερα. Ανάμεσα στα άλλα θέματα με τα οποία καταπιάστηκαν οι ειδικοί ήταν οι διαφορετικοί τύποι οργασμών που μπορεί να έχει μια γυναίκα, η ύπαρξη ή όχι ενός ικανοποιητικού διεγερτικού χαπιού τύπου Viagra και κατά πόσο μπορεί να κάνει απλώς και μόνο σεξ χωρίς να θεωρεία αναγκαία προϋπόθεση τον συναισθηματικό δεσμό με τον ερωτικό της σύντροφο.
Η πιο συνηθισμένη δικαιολογία των ανδρών για την συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων μέχρι τώρα ήταν πως είναι έτσι προγραμματισμένοι από την φύση τους. Για όποιο αρσενικό μάλιστα θέλει να χρησιμοποιήσει και ανθρωπολογικές αναφορές μοιράζουν εδώ και εκεί το γεννητικό τους υλικό προκειμένου να αυξήσουν τις πιθανότητες αναπαραγωγής του είδους και άρα εξασφάλιση της παρουσίας του ανθρώπου επί της Γης. Με βάση ωστόσο, τα νέα δεδομένα του Μπέργκνερ η επιστημονική αυτή εξήγηση καταρρίπτεται και μένει απλώς ως μια πρόφαση για να αποφεύγουν τα αγοράκια τις μόνιμες δεσμεύσεις.
Όλα τα πειράματα και οι έρευνες που παρουσιάζονται στα κεφάλαια του βιβλίου αποδεικνύουν τελικά πώς η μειωμένη σεξουαλική διάθεση του κάθε θηλυκού συσχετίζεται άμεσα με τα χρόνια που η ίδια βρίσκεται σε μια μονογαμική σχέση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, το ερωτικό ενδιαφέρον μιας κυρίας προς τον εραστή της μπορεί να σβήσει πολύ πιο γρήγορα από του συντρόφου της για εκείνη.
Σύμφωνα μάλιστα με ψυχολόγους που βοηθούν ζευγάρια να ανακτήσουν την χαμένη τους ερωτική ζωή, τις περισσότερες φορές η διαταραχή στην επιθυμία της γυναίκας για συνουσία είναι το αποτέλεσμα της μονογαμίας. Μάλιστα, παραθέτουν και παραδείγματα όπου πελάτισσες που περνούσαν την δύσκολη περίοδο της εμμηνόπαυσης κατάφεραν να παρακάμψουν τα ορμονικά τους προβλήματα βρίσκοντας νέο σύντροφο.
Εκτός από την ψυχολογία, την μονογαμία φαίνεται πως απορρίπτει και η ανατομία του αδύναμου φύλου που κάθε άλλο παρά ανίσχυρο αποδεικνύεται στις σεξουαλικές συνευρέσεις. Η Σάρα Μπλάφερ Χρντι ειδική ζωολόγος και καθηγήτρια της Ανθρωπολογίας έπειτα από την μελέτη θηλυκών πιθηκών λανγκούρ στην Ινδία διαφώνησε με τις θεωρίες του σεξολόγου Άλφρεντ Κίνσεϊ που το 1953 στο βιβλίο του «Η σεξουαλική συμπεριφορά στο ανθρώπινο θηλυκό» ανέφερε ότι οι γυναίκες είναι λιγότερο δραστήριες σεξουαλικά από τους άνδρες σε όλες τις πτυχές της ερωτικής ζωής τους.
Από την πλευρά της η Χρντι ισχυρίζεται ότι η γυναικεία λίμπιντο δεν είναι λιγότερο υψηλή από την αντίστοιχη των ανδρών και μάλιστα ωθεί τις απογόνους της Εύας να κάνουν σεξ απλά και μόνο για την απόλαυση.
Άλλωστε ακόμα και τα γεννητικά όργανά τους είναι σχεδιασμένα για να υποδέχονται πολλούς ερωτικούς συντρόφους όχι μόνο κατά την διάρκεια ολόκληρης της ερωτικής ζωής αλλά και σε μία μόνο συνεύρεση.
Στο θέμα του οργασμού, ωστόσο, εμπλέκεται και ο παράγων αναπαραγωγή. Η ερευνήτρια δηλώνει πως ο διαφορετικός χρόνος ολοκλήρωσης μιας γυναίκας μπορεί να δικαιολογηθεί από την ανατομία της, αφού είναι κατασκευασμένη για να μπορεί να κάνει σεξ με διαφορετικούς συντρόφους μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ώστε οι πιθανότητες να μείνει έγκυος να είναι περισσότερες. Εάν όμως συμβαίνει αυτό, τότε ο γυναικείος οργασμός δεν είναι απλώς θέμα για ανταλλαγή απόψεων στα γυναικεία περιοδικά ούτε για κινηματογραφικές σκηνές αφού παίζει σημαντικό ρόλο στην διαιώνιση του είδους μας.
Τσάμπα καίει η λάμπα
Η ψυχολόγος Μέριντιθ Τσάιβερς προκειμένου να μελετήσει την σεξουαλική διέγερση των γυναικών και το κατά πόσο αυτή διαφέρει από των ανδρών, αποφάσισε να κάνει ένα διαφορετικό πείραμα. Έτσι τροποθέτησε στον κόλπο των γυναικών που προσφέρθηκαν να συμμετάσχουν στην έρευνα έναν γλόμπο μήκους 5 εκατοστών και έναν αισθητήρα με φώς. Παράλληλα, έδειχναν στις κυρίες μια σειρά από ταινίες πορνό. Ο γλόμπος έριχνε φώς στα τοιχώματα του κόλπου που καταγράφονταν έτσι τα επίπεδα της υγρασίας του. Με την βοήθεια του αισθητήρα, η γιατρός μπορούσε να καταγράψει την ροή του αίματος στην περιοχή και να παρακολουθήσει πότε η κάθε γυναίκα ερεθιζόταν.
Το ενδιαφέρον στο πείραμα, εκτός φυσικά από την διαδικασία, είναι και τα ευρήματά του. Κι αυτό γιατί οι γυναίκες φάνηκε να είναι συνεχώς ερεθισμένες. Και μετά λέμε για τους άνδρες που έχουν το σεξ συνεχώς στο μυαλό την συνεύρεση μεταξύ ανδρών, πλάνα από σεξ μεταξύ γυναικών ή και την αναπαραγωγή πιθήκων, ο ερεθισμός τους παρέμενε υψηλός ανεξαρτήτως του σεξουαλικού προσανατολισμού της κάθε συμμετέχουσας.
Τα πράγματα στο αντίπαλο στρατόπεδο, ωστόσο ήταν κάπως πιο απλά. Όταν ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι άνδρες υποβλήθηκαν στο ίδιο πείραμα, αντέδρασαν στις αντίστοιχες σκηνές με διαφορετικό τρόπο. Οι κύριοι αναστατώθηκαν ελαφρώς βλέποντας κυρία να αυνανίζεται αλλά η πλήρης στύση ήρθε ενώ η λίμπιντό τους χτύπησε κόκκινο όταν το σεξ αφορούσε αποκλειστικά και μόνο γυναίκες, ακόμα και αν όσοι παρακολουθούσαν ήταν γκέι. Αντίθετα, η όρεξή τους χάθηκε όταν οι ταινίες περιείχαν σκηνές με τον αυνανισμό ανδρών, ενώ η στύση τους, είχε άδοξο τέλος στις τρυφερές στιγμές των πιθήκων.
