«Πολέμησα γι’ αυτήν την Ελλάδα, αλλά σήμερα ντρέπομαι που είμαι Έλληνας . . .», μου είπε ο 85χρονος μπάρμπα-Αντώνης δακρύζοντας, «παιδί μου δυστυχώς είμαστε ένα συνονθύλευμα από ψεύτες, κλέπτες, τεμπέληδες, άπληστους, μίζερους και δουλοπρεπείς υπηκόους».
«Έχεις δίκιο» του απάντησα με πολιτικό νόημα, «και εγώ είμαι απογοητευμένος από κάποιους ανθρώπους που γλείφουν εκεί που φτύνουν. Προδίδουν τους ανθρώπους που πίστεψαν σ’ αυτούς και συσπειρώθηκαν σε παρατάξεις, όπου κυριαρχεί η ικανοποίηση του προσωπικού τους συμφέροντος».
«Θα σου πω μια ιστορία για την αδικία και την δικαιοσύνη» μου απάντησε. «Η Δικαιοσύνη συνάντησε μια μέρα την αδικία και την ρώτησε: για πού το έβαλες έτσι στολισμένη; Σήμερα γιορτάζω και σε καλώ να σου κάνω το τραπέζι απάντησε η Αδικία. Συμφώνησε η Δικαιοσύνη και πάνε σ’ ένα ακριβό εστιατόριο. Εκεί τρώνε όλα τα καλά του κόσμου. Όταν τελείωσε η Αδικία πήγε στο ταμείο και περίμενε με την σειρά της να πληρώσει. Ξαφνικά είδε ότι ο ταμίας πληρώθηκε από κάποιον πελάτη ένα χαρτονόμισμα που η άκρη του ήταν καμένη. Μόλις έφθασε η σειρά της, χωρίς να πληρώσει άρχισε να φωνάζει στον ταμία: δώσε μου τώρα τα ρέστα μου! Φώναξε αμέσως το αφεντικό σου!
Πράγματι ήρθε το αφεντικό ο οποίος είδε το καμένο χαρτονόμισμα, πίστεψε την Αδικία, έδωσε τα ρέστα και απέλυσε τον ταμία». Η επόμενη ερώτησή μου ήταν «και η Δικαιοσύνη τι έκανε μπάρμπα-Αντώνη;» . «Τι να κάνει» μου απάντησε «καθόταν, έβλεπε και δεν μιλούσε, αφού ταΐστηκε . . .».
Σώπασα για λίγο αλλά ο μπάρμπα-Αντώνης συνέχισε «γιε μου τζάμπα παιδεύεσαι. Οι περισσότεροι ενδιαφέρονται να φάνε και δεν κανένας δεν θα καταλάβει τις προθέσεις σου. Εσύ προσπαθείς να τους βοηθήσεις αληθινά, αλλά οι βρωμιάρηδες και οι αγράμματοι θα σε κρίνουν και θα σε πουλήσουν για ένα ξεροκόμματο».
Δυστυχώς ο μπάρμπα-Αντώνης έχει δίκιο. Υπάρχουν πολλά φοβισμένα «ανθρωπάρια» που ξεπουλιούνται εύκολα με μια υπόσχεση για ένα κοκαλάκι. «Ας πάρω έστω και την υπόσχεση και σιγά να μη βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα», και κρύβονται πίσω από την αυταπάτη του «δυνατού».
Δυστυχώς ο μπάρμπα-Αντώνης έχει δίκιο. Υπάρχουν πολλά φοβισμένα «ανθρωπάρια» που ξεπουλιούνται εύκολα με μια υπόσχεση για ένα κοκαλάκι. «Ας πάρω έστω και την υπόσχεση και σιγά να μη βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα», και κρύβονται πίσω από την αυταπάτη του «δυνατού».
Κρύβουν την ποταπότητα και την ανεπάρκειά τους συντασσόμενοι με το κοπάδι, θαυμάζοντας την εξουσία του τσομπάνη.
Σήμερα κάποιοι που θα έπρεπε να ντρέπονται να κυκλοφορούν, έχουν το θράσος να βάλουν υποψηφιότητα ως δήμαρχοι. Δεν τους κατηγορώ γιατί αυτό έμαθαν να κάνουν ως επάγγελμα και φυσικά το κάνουν μόνο στο «Ελλαδιστάν». Αυτοί που τους ακολουθούν άραγε πόσο ανθρωπάκια μπορεί να είναι; Κοροϊδεύουν τον κόσμο ότι δήθεν προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο, αλλά . . . όσο ταλέντο και αν έχουν στην υποκρισία, δεν θα έχουν ποτέ αξιοπρέπεια!
Σήμερα κάποιοι που θα έπρεπε να ντρέπονται να κυκλοφορούν, έχουν το θράσος να βάλουν υποψηφιότητα ως δήμαρχοι. Δεν τους κατηγορώ γιατί αυτό έμαθαν να κάνουν ως επάγγελμα και φυσικά το κάνουν μόνο στο «Ελλαδιστάν». Αυτοί που τους ακολουθούν άραγε πόσο ανθρωπάκια μπορεί να είναι; Κοροϊδεύουν τον κόσμο ότι δήθεν προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο, αλλά . . . όσο ταλέντο και αν έχουν στην υποκρισία, δεν θα έχουν ποτέ αξιοπρέπεια!
Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2usVZPnJr
