Ο ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας, πρώην στρατιωτικός, παραχώρησε μια συνέντευξη στο defencenews.gr αναφορικά με τα προβλήματα των στρατιωτικών, το μέλλον της εθνικής άμυνας και για το πολιτικό σκηνικό. Ο Γεώργιος Νταβρής γεννήθηκε στην Άρτα το 1952. Είναι Αντιπτέραρχος Ε.Α. και μόνιμος κάτοικος Πάτρας. Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το 1972, αφού παραιτήθηκε από τον ΟΤΕ όπου εργαζόταν σαν μόνιμος υπάλληλος Διοικητικού Εκμεταλλεύσεως. Το 1976 τοποθετήθηκε στην 117 Πτέρυγα Μάχης (ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ) σαν Ανθυποσμηναγός Ιπτάμενος στην 338 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού (15/5/2012).
Παρέμεινε επί 17 συνεχόμενα έτη στην εν λόγω μονάδα. Σπούδασε, στο Β΄ Κλασσικό Γυμνάσιο Άρτας και στη συνέχεια στη Σχολή Πολέμου Αεροπορίας στο Air Command and Staff College στη U.S.A., στο σχολείο Στρατιωτικών Πληροφοριών στην Αγγλία κ.α. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων τον Ιούνιο του 2012. Είναι μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων ενώ συμμετέχει και στην Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων. Τέλος, είναι μέλος της Αντιπροσωπείας του Ελληνικού Κοινοβουλίου στην Βορειοατλαντική Συνέλευση.
Γιάννης Νικήτας: Ποια η εκτίμηση σας, σαν παλιού αξιωματικού της Π.Α, για το επίπεδο που βρίσκεται το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων μεσούσης της κρίσης;
Γεώργιος Νταβρής: Παρά την υφιστάμενη κρίση, γνωρίζω ότι τα οπλικά συστήματα και των τριών Όπλων, είναι λειτουργικά και αξιόμαχα. Όσον αφορά το ηθικό που αποτελεί το κυρίαρχο συστατικό της μαχητικής ικανότητας, διατηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι η θέση των αξιωματικών στην ελληνική κοινωνία;
Απ. Η θέση όλου του προσωπικού και ιδιαίτερα των αξιωματικών στην ελληνική κοινωνία, βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αυτό οφείλεται στο ότι πολιτικό προσωπικό, στρατεύσιμοι, υπαξιωματικοί και αξιωματικοί, εργάζονται νυχθημερόν αγόγγυστα όχι για να εξοικονομήσουν χρήματα, αλλά για να αποδώσουν στον ελληνικό λαό τα αγαθά της ασφάλειας και της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.
Τι δομή, δόγμα και οροφές θεωρείτε ότι πρέπει να έχουν οι Ένοπλες δυνάμεις ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις απειλές κατά της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας; Θεωρείτε πως οι υπάρχουσες πχ οροφές είναι ικανοποιητικές ή επιβάλλεται αναθεώρηση τους;
Απ. Η δομή, το δόγμα και οι οροφές όπως είναι γνωστό, διαφοροποιούνται ανάλογα με τις υφιστάμενες απειλές και την τεχνολογία. Θεωρώ ότι οι απειλές δεν έχουν διαφοροποιηθεί δραστικά και οι όποιες μικρές αλλαγές στα πλαίσια των δημοσιονομικών αρνητικών δυνατοτήτων, έχουν γίνει με αρκετό ζήλο και περίσκεψη από τη στρατιωτική ηγεσία.
Θεωρείτε ότι η εθνική άμυνα στη χώρα μας λαμβάνει της προσοχής που της αξίζει;
Απ. Σε γενικές γραμμές ναι. Επιτρέψτε μου εδώ να πω ότι η εθνική άμυνα μίας χώρας δεν εξαρτάται μόνο από την ικανότητα της στρατιωτικής μηχανής αλλά κυρίως από την κοινωνική συνοχή και από τις δυνατότητες του οικονομικού και διπλωματικού εργαλείου αυτής.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένας εφησυχασμός και μια αδιαφορία για τα θέματα της εθνικής άμυνας από μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας. Τι πρέπει να επισυμβεί ώστε αυτά να επανέλθουν στο επίκεντρο του κοινού ενδιαφέροντος;
Απ. Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Απλά επειδή η υφιστάμενη «παράγκα» στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων έχει συμβάλλει άκρως αρνητικά στην οικονομική κρίση της πατρίδας, υπάρχουν δικαιολογημένες ενστάσεις οι οποίες θα πρέπει μετά από σοβαρή συζήτηση να συνθέσουν μία νέα πρόταση πολιτικού και κοινοβουλευτικού ελέγχου στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων αφού προηγουμένως αποφασιστικά «εξαφανιστεί» ο υφιστάμενος και από όλους ομολογούμενος διαλυτικός μηχανισμός διαπλοκής στο χώρο αυτό.
Είναι κοινή πεποίθηση πως το πολιτικό μας σύστημα νοσεί. Θεωρείτε πως η κατάσταση είναι αντιμετωπίσιμη και πως μπορεί να γίνει αυτό;
Απ. Όντως υπάρχει το τεράστιο θέμα της «κομματοκρατίας», η οποία με το υφιστάμενο Σύνταγμα (άρθρο 86 και όχι μόνο) αλλά και με τον άνευ δυνατοτήτων ουσιαστικό κοινοβουλευτικό έλεγχο, λειτουργεί προς όφελος μίας μικρής ελίτ και όχι προς το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών. Πέραν αυτής της ελληνικής νομικής στρέβλωσης, στην αυτή κατεύθυνση λειτουργεί και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, με τις υφιστάμενες συνθήκες Μάαστριχτ και Λισαβόνας και ένα αποδυναμωμένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι λογικό και προφανές ότι αν δεν αλλάξουν καθοριστικά οι δύο αυτοί θεσμικοί μηχανισμοί στην κατεύθυνση παροχής κοινωνικού κράτους, παροχής απασχόλησης και δραστικής αναβάθμισης της Παιδείας, δεν υπάρχει περίπτωση να αποφευχθούν ανεπιθύμητες κοινωνικές εκρήξεις και ουσιαστική διάλυση της ΕΕ.
Ποια η εκτίμηση σας για τους όρους που διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό;
Απ. Το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό, δηλαδή παλιές κομματικές ταμπέλες, φθαρμένοι πολιτικοί σχηματισμοί και μηχανισμοί, προσπαθούν απλά με ελάχιστες υποχωρήσεις των απαράδεκτων κεκτημένων τους να κρύψουν την ευθύνη τους για την κομματοκρατία και τη διαπλοκή σκοπεύοντας μόνο στην επιβίωσή τους. Ανησυχώ σφόδρα γι’ αυτό και πιστεύω ότι είναι καιρός, λόγω του ότι η κρίση παρουσιάζεται μόνο ως οικονομική –αλλά είναι κυρίως πολιτική και ηθική- να υπάρξει μία σοβαρή συζήτηση αλλά και απόφαση για μία ενωτική εθνική προσπάθεια η οποία θα συνεγείρει όλες τις δυνάμεις του έθνους ώστε να επανέλθουν η χώρα και ο Ελληνισμός στον κοσμοϊστορικό τους ρόλο.
Η τελευταία αναθεώρηση της δομής των Ε.Δ. σας βρίσκει σύμφωνο και αν όχι που εντοπίζονται οι ενστάσεις σας;
Απ. Η τελευταία αναθεώρηση της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων έγινε κάτω από δημοσιονομικές πιέσεις, ακολουθώντας ίσως μία παγκόσμια πρακτική. Όταν συζητήθηκε το εν λόγω θέμα, πολιτικά τοποθετήθηκα αρνητικά. Πιστεύω όμως ότι αυτή έγινε με τρόπο και σε έκταση που δεν επηρεάζει τη δυνατότητα του στρατιωτικού εργαλείου της χώρας.
Θεωρείτε πως η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής πρέπει να γίνει με όρους νομικούς ή πολιτικούς;
Απ. Δεν μπορεί σε μία Δημοκρατία να υπάρχουν κόμματα με «στρατιωτικές δομές και στολές». Σε κάθε περίπτωση, το οποιοδήποτε πρόβλημα έχει την πολιτική του διάσταση (καθ’ όσον ουδέν άμοιρον πολιτικής) και έτσι κυρίως πρέπει να αναλυθεί και να διαχειριστεί. Θα πρέπει όμως εδώ να τονίσουμε ότι φαίνεται να υπάρχουν στοιχεία νομικής παραβατικότητας και εδώ όπως είναι ευνόητο το λόγο έχει ο αρμόδιος θεσμικός μηχανισμός που είναι η Δικαιοσύνη.
Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια μια προσπάθεια αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας από διάφορους αναθεωρητές. Ποιο το σχόλιο σας;
Απ. Όντως υπάρχουν κάποιες τέτοιες προσπάθειες. Πιστεύω όμως ότι υφίσταται τεράστιο περίσσευμα εθνικού κεφαλαίου που βασίζεται στην ελληνική γλώσσα, στην ελληνική παράδοση και στην Ορθοδοξία, το οποίο απαγορεύει προς το παρόν αυτές τις «κατευθυνόμενες ανοησίες».
Τι πρέπει να γίνει ώστε να εξυγιανθεί το σύστημα προμηθειών των Ε.Δ. και να αποφευχθούν φαινόμενα χρηματισμού;
Απ. Πρώτον να αναβαθμιστεί δραστικά η Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας και η Επιτροπή Εξοπλισμών ώστε να έχει αποφασιστικό ρόλο τόσο στη διαμόρφωση όσο και στο συνεχή έλεγχο των οποιονδήποτε συμβάσεων των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεύτερον, για όλο το πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό που εμπλέκεται στην όλη διαδικασία, να υπάρχει πλήρης έλεγχος όλων των περιουσιακών στοιχείων τους όπως επίσης και πολύ αυστηρός νόμος ο οποίος θα προέβλεπε «ακραίες ποινές» κάθειρξης και δήμευσης όλη της περιουσίας για όποιον θα τολμούσε να χρηματιστεί από προγράμματα που αφορούν την Εθνική Άμυνα.
Θεωρείτε πως μπορεί να επιτευχθεί μια μίνιμουμ εθνικής συνεννόησης σε θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής;
Απ. Θεωρώ ότι είναι αδιανόητο αυτό που δυστυχώς είναι υπαρκτό σήμερα, δηλαδή η περιστασιακή αλλά και ενίοτε η ολοκληρωτική διαφοροποίηση στα θέματα αυτά για λόγους μικροπολιτικής εκμετάλλευσης. Θέλω να τονίσω ότι η εμπειρία μου ως μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής μπορεί επιεικώς να χαρακτηριστεί «τραυματική».
Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν κατηγορηθεί πολλάκις για ενδοτική πολιτική στα εθνικά θέματα. Συμμερίζεστε αυτήν την άποψη;
Απ. Όχι, δεν τη συμμερίζομαι. Απλά πιστεύω ότι και εδώ κομματοκρατία και μικροπολιτική λειτουργούν πολλάκις δυστυχώς ως οδηγός γραμμή. Επιβάλλεται άμεση ανατροπή αυτής της νοοτροπίας και της πρακτικής.
Θεωρείτε πως ο ελληνικός λαός έχει τις ευθύνες του για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα; Μπορεί να θυμηθεί τον παλιό του εαυτό και πως;
Απ. Ο ελληνικός λαός δεν έχει ουδεμία ευθύνη. Σε κάθε λαό την ευθύνη την έχουν οι πολιτικοί και οι θεσμικοί παράγοντες. Με την ευκαιρία αυτή, θέλω να τονίσω ότι είμαι απέναντι στη θεωρία του λάθους που συνήθως διατυπώνουν τα πολιτικά κόμματα και οι κυβερνήσεις προκειμένου να αποκρύψουν τα ανομήματα της διαπλοκής και της κομματοκρατίας και να τις μεταβιβάσουν στους πολίτες.
