ΣΚΑΙ .PROpaganda

Τι γίνεται στον οργανισμό μας την ώρα του σεξ;

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι είναι αυτό που μας «απογειώνει» την ώρα του οργασμού και για ποιον λόγο μοιάζει να
σταματάει ο χρόνος;Την απάντηση δεν ήξεραν μέχρι πριν από λίγα χρόνια ούτε καν οι ειδικοί, αφού ουδείς είχε μελετήσει σε αληθινές συνθήκες τι συμβαίνει στον εγκέφαλο και κατ’ επέκταση σε όλο τον οργανισμό τν ώρα του σεξ.
Ωστόσο, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ράτγκερς, στο Νιου Τζέρσι, και από άλλα ερευνητικά κέντρα του πλανήτη, βάλθηκαν να δουν τι συμβαίνει και τα ευρήματά τους ...προκαλούν αληθινή έκπληξη:


* Μαζική ενεργοποίηση. Σύμφωνα με τις μελέτες του καθηγητή Ψυχολογίας του Ράτγκερς δρα Μπάρι Κομισάρουκ, λίγα λεπτά πριν και στη διάρκεια του οργασμού, ενεργοποιούνται… 30 διαφορετικά τμήματα του γυναικείου εγκεφάλου, τα οποία δεν σχετίζονται μόνο με την ηδονή και την ικανοποίηση, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά και με παραμέτρους όπως η χαρά, η αφή και η μνήμη.


Η σχετική έρευνα έγινε με οκτώ εθελόντριες, οι οποίες δέχτηκαν να αυνανιστούν ξαπλωμένες μέσα σε μαγνητικούς τομογράφους. Όση ώρα αυνανίζονταν, οι ερευνητές κατέγραφαν ανά 2 δευτερόλεπτα την εγκεφαλική λειτουργία τους, εντοπίζοντας μία-μία τις περιοχές που «άναβαν» μέχρι να ολοκληρωθεί και ο οργασμός – κάτι που χρειάστηκε έως 20 λεπτά για να συμβεί!


Η ανάλυση των μαγνητικών τομογραφιών των εθελοντριών έδειξε πως 2 λεπτά πριν από τον οργασμό ενεργοποιούνται τα κέντρα της επιβράβευσης στον εγκέφαλο (όπως ακριβώς κάνουν όταν τρώμε και όταν πίνουμε), ενώ αμέσως πριν τον οργασμό «ανάβουν» άλλα τμήματα του εγκεφάλου, όπως ο αισθητικός φλοιός (είναι αυτός που δέχεται τα μηνύματα της αφής απ’ όλο το σώμα).


Το τελευταίο τμήμα του εγκεφάλου που ενεργοποιείται είναι ο υποθάλαμος – η δομή η οποία ρυθμίζει την σωματική θερμοκρασία, αλλά και την... πείνα, την δίψα και την κόπωση!


* Μούδιασμα του πόνου. Άλλες μελέτες των ερευνητών του Ράτγκερς έχουν δείξει πως η σεξουαλική διέγερση μουδιάζει το γυναικείο νευρικό σύστημα, ώστε η γυναίκα να μη νιώθει ιδιαίτερα πόνο αλλά μόνο ηδονή....


Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, τα μηνύματα του πόνου δεσμεύει πρωτίστως ο οργασμός, ο οποίος αναστέλλει την παραγωγή των χημικών ουσιών που μεταφέρουν τα μηνύματα αυτά προς τον εγκέφαλο.


Στην πραγματικότητα, «η αναλγητική δράση του οργασμού είναι τόσο ισχυρή, ώστε είναι σαν να έχει πάρει μια γυναίκα τριπλή δόση... μορφίνης ως παυσίπονο», κατά τον δρα Κομισάρουκ.


* Έρωτας και εθισμός. Στη διάρκεια του σεξ, ο εγκέφαλος δίνει το μήνυμα για να αυξηθεί η παραγωγή της ορμόνης οξυτοκίνη, η οποία «ρίχνει» τις ασπίδες, μας κάνει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τους άλλους και επίσης μας κάνει να δενόμαστε με τους άλλους.


Στις γυναίκες, όμως, η ορμόνη αυτή παράγεται σε μεγαλύτερες ποσότητες και γι’ αυτό έχουν περισσότερες πιθανότητες να νιώσουν ερωτευμένες με τον ερωτικό τους σύντροφο.


Εκείνος, από την πλευρά του, έχει λιγότερη οξυτοκίνη (με ή χωρίς σεξ), ενώ στη διάρκεια του οργασμού «πλημμυρίζει» από μια άλλη ορμόνη: την ντοπαμίνη, η οποία είναι η ορμόνη της ευχαρίστησης, κατά τον δρα Άρουν Γκος, ειδικό σε θέματα σεξουαλικής υγείας από το Νοσοκομείο SpireLiverpool.


Αυτά τα ευρήματα εξηγούν γιατί οι γυναίκες ερωτεύονται εύκολα, γιατί οι άντρες κατά κανόναείναι αυτοί που ζητάνε περισσότερο σεξ και γιατί οι άντρες είναι αυτοί που συνηθέστερα παρουσιάζουν εθισμό στο σεξ.


* Χαρά και ευεξία. Όλοι ξέρουμε πόσο καλά νιώθουμε την ώρα του σεξ. Αυτό, έχει άμεση συνάρτηση με τα φιλιά, σύμφωνα με τον δρα Γκος.


Τα χείλη, εξηγεί, περιέχουν δεκάδες νευρικές απολήξεις – 100 φορές περισσότερες απ’ όσες οι άκρες των δακτύλων μας. Την ώρα που φιλιόμαστε, λοιπόν, ενεργοποιούνται αλλεπάλληλοι μηχανισμοί στον εγκέφαλο, οι οποίοι απελευθερώνουν χημικές ουσίες που μειώνουν το στρες καιβελτιώνουν την ψυχική διάθεση.


Τα φιλιά αυξάνουν επίσης τα επίπεδα της ορμόνης της ευχαρίστησης (της ντοπαμίνης) και έτσι μας κάνουν πολύ πιο δεκτικούς σε ό,τι θα επακολουθήσει.


«Γι’ αυτό τον λόγο, το σεξ που εμπεριέχει αγάπη είναι πολύ πιο ικανοποιητικό από το “ένα στα γρήγορα”, ιδίως για τις γυναίκες», προσθέτει ο δρ Γκος.


* Βαθιά χαλάρωση. Σύμφωνα με τις μελέτες, η βαθιά χαλάρωση και η απώλεια του άγχους αποτελούν κλειδί στον γυναικείο οργασμό, ενώ αντιθέτως ο αντρικός εγκέφαλος εστιάζεται περισσότερο σε όσα νιώθει το σώμα του άντρα.


Έτσι, στη διάρκεια του σεξ χαλαρώνουν σταδιακά τα τμήματα του γυναικείου εγκεφάλου που επεξεργάζονται τον φόβο, το άγχος και τα συναισθήματα, για να απενεργοποιηθούν εντελώς στη διάρκεια του οργασμού.


Αντίστοιχα στους άντρες, η πλήρης χαλάρωση κατά κανόνα επέρχεται μετά τον οργασμό, καθώς ένας καλός οργασμός ισοδυναμεί με... τριπλή δόση αγχολυτικού φαρμάκου! Το εύρημα αυτό εξηγεί γιατί οι άντρες είναι αυτοί που συνηθέστερα αποκοιμούνται μετά το σεξ.

http://www.newscity1.net/2014/11/blog-post_362.html

ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!!!ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ!!!ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!!

Οι επόμενες ώρες και μέρες για την Ελλάδα μας είναι κρίσιμες. Η ρήξη με την ΕΕ και τους τοκογλύφους της ΕΚΤ είναι δεδομένη. Στους εκβιαστές τύπου Σόιμπλε, Σουλτς και Ντάϊσελμπλουμ πρέπει να τους πει η ελληνική κυβέρνηση να κάνουν...μπλουμ! Δεν πάει άλλο. 

Οι προδότες Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος και το τσιράκι τους ο Παπαδήμος σταύρωσαν τον ελληνικό λαό τα τελευταία 5 χρόνια. Οι οικονομικοί δολοφόνοι της Ευρώπης θέλουν να αρμέξουν εντελώς τους Έλληνες, να εξαθλιώσουν ολοκληρωτικά τον λαό, να προκαλέσουν μεγαλύτερη γενοκτονία. Η νεοεκλεγείσα ελληνική κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα δείχνει να τηρεί τις...

δεσμεύσεις της. Να κρατήσει γερά αντιστάσεις και να μην υποκύψει ούτε στιγμή στις αθλιότητες των ΕΧΘΡΩΝ της χώρας. Αν υποκύψει, θα είναι και αυτή υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό.
Να πει λοιπόν αυτό το ΟΧΙ που περιμένουμε όλοι. Να πορευθούμε μόνοι μας. Να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να γίνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές.
Οι εχθροί μας της ΕΕ θα προβούν σε δόλιες ενέργειες και ενδεχομένως να κάνουν προβοκάτσια κατά της χώρας μας, με μοχλό τον Ερντογάν.
Ο Τσίπρας οφείλει να ζητήσει τη συνεργασία-βοήθεια του Πούτιν της Ρωσίας. Να γίνει άμεσα αυτό και να ανοίξει όλο το Αιγαίο στον Ρωσικό στόλο.
Οι Έλληνες πρέπει να ενωθούμε σαν γροθιά για να αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες προκλήσεις-επιθέσεις που θα δεχτούμε.
Προέχει η σύμπνοια και η συνεργασία με τη Ρωσία!


indobserver
πηγη
http://pasmiellinbarbaros.blogspot.gr/2015/02/sos.html

Δε μασάμε απλά γελάμε.

Γράφει ο mitsos175
   
Στο πλαίσιο μιας αντιπαράθεσης χρησιμοποιούνται πολλές φορές λογικοφανή επιχειρήματα για την ενίσχυση μιας άποψης ή της δημιουργίας εντυπώσεων. Κι ενώ αυτά φαίνονται στην αρχή ότι ισχύουν, μια δεύτερη ματιά δείχνει πως είναι εντελώς λάθος. Ιδιαίτερα όταν τα συγκρίνεις με την πραγματικότητα και παρόμοιες περιπτώσεις.

Υπάρχει η άποψη ορισμένων διεθνών μέσων, που φροντίζουν να την αναπαράγουν εδώ οι ηττημένοι των εκλογών, πως "η Γερμανία δεν θα υποχωρήσει και θα προτιμήσει να χάσει την Ελλάδα για να μην βγει κυβέρνηση ενάντια στην πολιτική της λιτότητας στην Ισπανία (Podemos)".

Νομίζω ότι τα δημοσιεύματα υποτιμούν τόσο τη δική μας νοημοσύνη όσο και των γερμανών υπουργών. Η Γερμανία έχει 56.000.000.000 (πενήντα έξι δισεκατομμύρια) ευρώ ελληνικού χρέους. Το οποίο ήταν ιδιωτών που το αγόρασε...

με αντάλλαγμα τη χώρα και τα εισοδήματα των εργαζομένων. Επιπλέον η Γερμανία από τους τόκους μόνο κέρδισε ένα πολύ καλό ποσό. Βλέπετε, δεν μας χάρισαν χρήματα, μας τα δάνεισαν, έχει διαφορά. Αν κάποιος πιστεύει πως οι Γερμανοί θα χάσουν 56 δις συν όσα κερδίζουν τώρα χωρίς μάλιστα να υπολογίσουμε τις έμμεσες επιπτώσεις, είναι δικαίωμα του να το πιστεύει, όπως είναι δικαίωμα σε κάποιους να πιστεύουν, ότι είναι ο Μέγας Ναπολέοντας...

Πέρα από αυτό στην ουσία του επιχειρήματος: Έστω λοιπόν ότι σκέφτονται έτσι πέρα από τα συμφέροντα τα οικονομικά και έξω από κάθε λογική. Η αλλαγή κυβέρνησης στην Ισπανία θα εξαρτηθεί από τις συνθήκες που θα υπάρξουν στην Ισπανία, όπως η ψήφος στις εκλογές εδώ ήταν άμεση με τις επικρατούσες συνθήκες στη χώρα μας.

Μάλιστα όταν η ΝΔ εφάρμοσε παρόμοια επιχειρήματα, συνάντησε όχι μόνο τη χλεύη αλλά αυτά γύρισαν αμέσως εναντίον της. Όσο λοιπόν μας επηρέασε "η έλλειψη χαρτιού υγείας" που κατά την κυρία Βούλτεψη "παρουσιάστηκε στη Βενεζουέλα", άλλο τόσο θα επηρεάσει η κατάσταση στη χώρα μας είτε θετική είτε αρνητική, το σύνολο των Ισπανών ψηφοφόρων που θα ψηφίσουν, όπως είναι λογικό, βάσει των δικών τους συμφερόντων.

Μόνο σε μία περίπτωση ενδέχεται να επηρεαστεί όχι μόνο ο Ισπανός αλλά και ο Γάλλος, Ιταλός κλπ ψηφοφόρος, όσον αφορά τι θα γίνει και με μας. Αν η Γερμανία δείξει τάσεις υπεροψίας και ηγεμονισμού προς τα άλλα κράτη, συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας. Αυτό θα σημάνει το τέλος της ΕΕ καθώς σε κανένα κράτος οι πολίτες του δεν θα δεχτούν να γίνουν υποτελείς σε άλλο.

Θυμηθείτε το αυτό: Η συμπεριφορά των πλουσίων κρατών πολλές φορές έχει δημιουργήσει ρήγματα σε συμμαχικά κράτη ακόμα κι όταν τα τελευταία δεν είχαν πρόθεση αντιπαράθεσης.

Αυτά τα δημοσιεύματα είναι προς το συναίσθημα, το μυαλό θα λέγαμε, του μέρους που φέρνει αντιρρήσεις και μάλιστα προς την ηγεσία του. Είμαι σίγουρος ότι θα δούμε στο μέλλον κι άλλα, όπως φήμες, ενδεχομένως μισές αλήθειες κοκ.

Ευτυχώς εμείς είμαστε προπονημένοι από την προπαγάνδα πριν τις εκλογές. Θυμάστε όταν μειώνονταν η ψαλίδα, όταν έβγαιναν κι έλεγαν τα απίθανα με το τέλος του κόσμου και τον ερχομό του αντίχριστου, τα γνωστά. Δε μασάμε απλά γελάμε.

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Πάμπλο Ιγκλέσιας (στα ελληνικά): «Φυσάει άνεμος δημοκρατικής αλλαγής στην Ευρώπη»

«Φυσάει άνεμος δημοκρατικής αλλαγής στην Ευρώπη» είπε στα ελληνικά ο επικεφαλής του Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας ενώπιον των χιλιάδων διαδηλωτών που συγκεντρώθηκαν... 

σήμερα Σάββατο στη Μαδρίτη.

Βαρουφάκη εσύ σούπερ σταρ

Σάλος έχει προκληθεί μετά τις δημόσιες τοποθετήσεις του Γιάννη Βαρουφάκη σχετικά με τον ρόλο της τρόικας στην επόμενη μέρα της διαπραγμάτευσης του μνημονίου, έπειτα από την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον ειδικό επί των αγροτικών θεμάτων, Γερούν Ντάισελμπλουμ, που βρέθηκε στη θέση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής οικονομίας επειδή είχε τη σωστή εθνικότητα αλλά τις λάθος γνώσεις.

Όπως αναφέρουν δεκάδες διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Γιάννης Βαρουφάκης άκουσε τον Ολλανδό υπερ-υπουργό να του λέει πως...

«σκότωσε» την τρόικα επειδή είπε πολύ απλά ότι καμία κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της δεν δέχεται να συνομιλεί με υπαλλήλους και κλητήρες.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας έχει δώσει μέσα σε μια εβδομάδα συνεχείς συνεντεύξεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης, στις οποίες επαναλαμβάνει διαρκώς ότι ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές δεν ήταν για να κάνει ό,τι του λένε οι δανειστές, αλλά για να δώσει επιτέλους στη λέξη «διαπραγμάτευση» την πραγματική της σημασία.

Η επιλογή του Βαρουφάκη ως τον άνθρωπο που θα προπαγανδίσει τις ελληνικές θέσεις στα διεθνή μάτια και αυτιά δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για έναν καθηγητή ο οποίος πουλάει στο γυαλί, φαίνεται (και είναι) πάντα ήρεμος, και δεν είναι αυτό που θα έλεγε κάποιος «κλασσικό δείγμα ριζοσπάστη αριστερού».

Αποτελεί προνομιακό συνομιλητή σημαντικών οικονομικών παραγόντων του εξωτερικού και δεν έπαιξε ποτέ το εγχώριο παιχνίδι της διαπλοκής με τα μεγάλα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Αν το έκανε, θα είχε μόνιμη στήλη στα Νέα, το Βήμα ή την Καθημερινή και θα μετατρεπόταν σε τηλε-μαϊντανό που θα προπαγάνδιζε κινδυνολογία και αγορολατρεία. Ίσως να είχε και δικό του talk show.

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ζωτικής σημασίας η νίκη της πρώτης παρτίδας πολέμου των εντυπώσεων σε διεθνές επίπεδο. Από το 2010 έως το 2013 όλα τα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης –πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων- πούλησαν στους αναγνώστες τους το παραμύθι του τεμπέλη και διεφθαρμένου Έλληνα που πίνει ούζα στην παραλία και τρώει τα λεφτά του Γερμανού φορολογούμενου, δουλεύοντας ελάχιστες ώρες την εβδομάδα και βγαίνοντας στη σύνταξη στα 45 του.

Η ζημιά που υπέστη η Ελλάδα από αυτή τη στάση των ξένων ΜΜΕ ήταν ανεπανόρθωτη. Οι ξένοι ηγέτες κουνούσαν το δάχτυλο κάθε φορά που έβλεπαν κάποιον να μιλά για λάθος προσέγγιση και για δηλητηριώδη συνταγή «σωτηρίας» που φτιάχτηκε για να προστατέψει τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ ταυτόχρονα έριχναν χρήματα των κρατικών τους ταμείων σε μια μαύρη τρύπα χρέους (όπως λέει ο ίδιος ο Βαρουφάκης ξανά και ξανά). Άποψη την οποία πρόσφατα ανέπτυξε μια ομάδα νομπελιστών οικονομολόγων, συνοδεύοντας την με βαριές κατηγορίες για την καταστροφική πολιτική της Γερμανίας.

Η εικόνα της Ελλάδα μέσα από τον φακό και την πένα των διεθνών ΜΜΕ άλλαξε το 2013. Από χώρα μπαταχτσήδων μετατράπηκε στη χώρα των νέων που μεταναστεύουν, των ανέργων που γεμίζουν ουρές τα συσσίτια, της παιδικής φτώχειας που βρίσκεται στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη, των αστέγων που παραπλανιούνται στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγαλουπόλεων. Στη χώρα όπου η παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων έγινε καθημερινή ρουτίνα και προκάλεσε πρωτοφανείς αντιδράσεις στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς.

Μάλιστα, οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν εκείνοι που τελικά –και μετά τον βομβαρδισμό δημοσιευμάτων για το λεγόμενο «ελληνικό δράμα»- πείστηκαν να εξετάσουν πιο προσεκτικά τις απαιτήσεις της τρόικας και τις επιπτώσεις της δράσης της, εκδίδοντας ανακοινώσεις και ψηφίσματα καταδίκης της πολιτικής των δανειστών και της απονομιμοποιημένης κοινωνικά δράσης των υπαλλήλων τους εις βάρος εκατομμυρίων πολιτών.

Αυτά επαναλαμβάνει σε κάθε διεθνές ΜΜΕ ο Βαρουφάκης, θέλοντας κατά κάποιον τρόπο να προλάβει το κακό που ήδη ξετυλίγεται κι επιδιώκει την επανα-σύνδεση του Έλληνα με τη θεωρία του «τεμπέλη» και του «μπαταχτσή» που τώρα θέλει να φάει τα 240 δισ. των μνημονιακών δανείων.

Ο Βαρουφάκης αποτελεί στρατηγικό παίκτη ενός πολέμου εντυπώσεων, ο οποίος μπορεί να μην έχει στην πραγματικότητα ιδιαίτερη σημασία πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά στην πράξη διαμορφώνει το κατάλληλο κλίμα πίεσης προς κάθε κατεύθυνση. Ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ μπήκε μπροστάρης σε μια σημειολογική μάχη εξίσου σημαντική με αυτή των κυβερνητικών αποφάσεων που θα συναποφασιστούν με τους δανειστές – μη γελιόμαστε, ο Τσίπρας δεν είναι εκείνος ο τύπος πρωθυπουργού που θα αποφασίσει όντως να έρθει σε μετωπική ρήξη με την ΕΕ.

Η στάση του Ολλανδού αγρότη στο υπουργείο Οικονομικών προκαλεί έκπληξη· όχι επειδή δεν περίμενε να ακούσει τον Βαρουφάκη να μιλάει για κατάργηση της τρόικας, αλλά γιατί δεν πίστευε ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα λεγόταν δημοσίως και μάλιστα στο ίδιο τηλεοπτικό πλάνο με αυτόν. Ήταν μια ήττα την οποία σε επικοινωνιακό επίπεδο επωμίστηκε σχεδόν αποκλειστικά η Άνγκελα Μέρκελ και όχι το Eurogroup στο σύνολό του. Κι αυτό γιατί κανείς Ευρωπαίος υπουργός Οικονομικών –πλην Σόιμπλε- δεν βροντοφώναξε στον Yanis ότι η πόρτα του υπουργείου του θα παραμείνει κλειστή όσο λέει τα ίδια.

Απόδειξη αυτής της σκέψης αποτελεί η άμεση κλήση του Έλληνα υπουργού Οικονομικών στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αμέσως μετά τον διορισμό του -πριν ακόμη ακουστεί ολόκληρη η προγραμματική πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- για διεξοδικές συζητήσεις που θα αφορούν το νέο πρόγραμμα που η ελληνική κυβέρνηση θα προτείνει στους δανειστές της.

Η Μέρκελ έχει από τη δική της πλευρά να διαχειριστεί πολλαπλά μέτωπα αντιδράσεων στον τομέα της επικοινωνιακής της μονομαχίας με τον Τσίπρα. Μια διαδικασία η οποία ξεκίνησε το επόμενο λεπτό της ανακοίνωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Ελλάδα μέσω των πρωτοσέλιδων του παγκόσμιου Τύπου, κι αναμένεται να είναι εξαιρετικά σύντομη καθώς η πιθανότητα της επιτυχημένης επανάληψης μιας ανθελληνικής προπαγάνδας εντός της υφεσιακής Ευρώπης του 2015 μοιάζει αβέβαιη, αν όχι ακατόρθωτη.

Η Γερμανίδα καγκελάριος οφείλει να δείξει αν είναι η ευρωπαΐστρια που η ίδια υποστηρίζει ή ο καταστροφέας της Ευρώπης, όπως την χαρακτηρίζουν δεκάδες αγγλοσάξονες –κυρίως- αναλυτές. Κι αυτό γιατί δεν έχει μπροστά της ούτε μια επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση στο εσωτερικό της για να συνεχίσει το παιχνίδι αναβλητικότητας που έπαιζε επί τέσσερα χρόνια, αλλά ούτε και μια άμεση οικονομική απειλή όπως εκείνη που κολύμπησε με ταχύτατους ρυθμούς τον Ατλαντικό και ξεβράστηκε στις ευρωπαϊκές ακτές το 2008.

Αν παρατηρήσουμε, μάλιστα, τα λεγόμενά της, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι δημόσιες αναφορές της έχουν να κάνουν σχεδόν αποκλειστικά με την πιθανότητα διαγραφής του ελληνικού χρέους. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε κάτι. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το χρέος θα είναι ο στίβος των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σε ελληνικό όμως επίπεδο, η μάχη κατά της διαπλοκής οφείλει να ξεκινήσει την επόμενη μέρα της συγκρότησης της νέας βουλής. Εκεί δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για καθυστερήσεις κι ούτε ίχνος κατανόησης σε όσους κάνουν τα στραβά μάτια. Διότι, πολύ απλά, κανείς δεν θα κακίσει την κυβέρνηση αν δεν περάσει τώρα το αίτημά της για ευρωπαϊκή διάσκεψη χρέους. Όμως θα της αλλάξουν όλοι τον αδόξαστο αν την δουν να λοξοκοιτάζει όταν την ρωτούν γιατί δεν προχωρά στην κάθαρση για την οποία εκλέχτηκε.

Έγραψε ο Πολύφημος

Το εξώφυλλο του "The Economist" διορθωμένο…

Από massmedia-gr

Φοβάται ο βρεγμένος τη βροχή;

Το να θεωρεί κάποιος πως η ιστορία σ΄ενα κράτος γράφεται από το σύνολο ενός λαού είναι αστεία σκέψη. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ το σύνολο ενός λαού που έκανε κάτι. Στη μνημονιακή Ελλάδα, όπως και σε κάθε φάση της ιστορίας ενός έθνους υπάρχει μια μεγάλη ποικιλλία λαού κάτω από την οποιαδήποτε εξουσία. Κι αυτή η ποικιλλία δεν καθορίζεται από το τι πιστεύει ο καθένας αλλά από το είναι, τι έχει και τι κάνει στη καθημερινότητα του. Σ΄αυτούς λοιπόν τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε κάτω από κάθε κυβέρνηση υπάρχουν οι φτωχοποιημένοι, οι εξαθλιωμένοι αλλά και οι βολεμένοι. Υπάρχουν εκείνοι που δεν έχουν να φάνε κι εκείνοι που έχουν κομποδέματα στις τράπεζες και θέλουν να τα φυλάξουν. Υπάρχουν διαφόρων ειδών εργαζόμενοι του τριχίλιαρου, του χιλιάρικου των τεσσάρων κατοστάρικων και οι άνεργοι. Οι έχοντες στέγη και οι άστεγοι. Υπάρχουν εκείνοι που κοιτάζουν...

μόνο το τομάρι τους κι εκείνοι που ρίχνουν κι ένα βλέφαρο λίγο πιο δίπλα.

Δεν έχουμε μονο φτωχοποιημένους έλληνες, άνεργους νέους, πεινασμένους, άστεγους, ηλικιωμένους που κρυώνουν και δεν έχουν φάρμακα, γονείς απελπισμένους , ανθρώπους γενικότερα που τους έχουν στερήσει οι τζογαδόροι της εξουσίας το δικαίωμα να ζήσουν με την ελάχιστη αξιοπρέπεια, υπάρχουν και οι νοικοκυρούληδες με τα λεφτουδάκια τους, οι μεγαλοκαρχαρίες με τα πολλά λεφτουδάκια τους, οι μαυραγορίτες, οι τοκογλύφοι, τα λαμόγια, οι παρτάκηδες που σε τέτοιες εποχές κάνουν τον καλύτερο τζόγο και άλλες ευγενείς κατηγορίες. Το όχι λοιπόν σε κάθε μορφή τυραννίας δεν το είπε ποτέ το σύνολο. Το ζήτησαν, το ευχήθηκαν, το είπαν στο τέλος εκείνοι που δυστυχούσαν, με συμπαράσταση πάντα,  μιας μερίδας μη δυστυχισμένων που όμως δεν κοίταζαν μόνο το τομάρι τους. Στην κατοχή αντίσταση δεν έκανε όλος ο ελληνικός λαός. Υπήρχαν οι δοσίλογοι, οι συνεργάτες των κατακτητών, οι μαυραγορίτες, οι τρομοκρατημένοι που προτιμούσαν τη πείνα και την εξαθλίωση αλλά την "ησυχία" τους

Η εικόνα λοιπόν της περηφάνειας και της αξιοπρέπειας ενός λαού δεν καθορίζεται ποτέ ούτε από τους βολεμένους ούτε από τους τρομοκατημένους αλλά από εκείνους που αρνούνται να ζήσουν στη μιζέρια κι εκείνους που αρνούνται να βλέπουν την γελοιοποίήση και τον εξευτελισμό της πατρίδας τους,  άσχετα από το αν εκείνοι είναι στους προνομιούχους ή όχι. Η κατηγορία των εξαθλιωμένων γίνεται σε κάποια στιγμή επαναστατική και πατριωτική μαζί. Η κατηγορία των εχόντων ακόμα , αλλά εχόντων μεγαλύτερα ιδανικά από τη τσέπη τους γίνονται πατριώτες που θα συμπράξουν με τους υπόλοιπους για ένα μεγαλύτερο όραμα από τη καλοπέραση του εαυτούλη τους.

Οι επαναστάσεις, οι ανατροπές, οι μεγάλες αλλαγές στην ιστορία ενός λαού γίνονται για ένα μεγάλο όραμα. Οι άνθρωποι που τις υποκινούν μπορεί να έχουν τα δικα τους συμφέροντα. Μπορεί να μην είναι αυτό που λένε και να είναι απατενώνες. Η μπορεί να είναι πλανεμένοι γεμάτοι από ανέφικτα οράματα. Μπορεί να είναι ακόμα και πιόνια ενός συστήματος που κάπου θέλει να πάει το πράγμα. Η ουσία όμως είναι πως θα τους ακολουθήσουν όσοι θέλουν να πουν όχι σε μια τυρανία πιστεύοντας όχι στα πρόσωπα,  αλλά στους λόγους που ανταλάσσονται, ξυπνώντας μέσα τους την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Είναι απλά μαθηματικά. Οσο πιο πολλοί είναι οι αποφασισμένοι να πουν όχι, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν να γίνει μια ανατροπή στα γρανάζια ενός αραχνιασμένου συστήματος. Κι εδώ ερχόμαστε στο ζουμί. Οταν αυτό το όχι δεν είναι απλά ένα αίτημα αλλά μια ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ τα γρανάζια λασκαρουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Στη μνημονιακή Ελλάδα δεν πήραν απλά τους μισθούς, τις συντάξεις ή τις δουλειές. Απαίτησαν τον έλεγχο της ζωής. Απαίτησαν και απαιτούν να υπάξρει ένας λαός που θα έχει μόνο λόγο ύπαρξης,  τη διάσωση των τραπεζών, την αποπληρωμή των τοκογλύφων, το ξεπούλημα κάθε εθνικού πλούτου και τη  φτωχοποίηση ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ μερους του λαού. Κι αυτό το μέγεθος είναι που αρχίζει να κάνει τη διαφορά. Γιατί είναι νόμος. Οσο πιο πολλούς αφήσεις χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο, χωρίς καμιά δυνατότητα να επιβιώσουν τόσους δημιουργείς εν δυνάμει ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΥΣ.

Μας έχουν ζαλίσει τα - μη πω - να ψάχνουν αν ο Τσίπρας η κυβέρνησή του, οι ΑΝΕΛ, όσοι συνεργαστούν μαζί τους και όλο το σκηνικό που θα δημιουργήσουν αν είναι αληθινό ή κόλπο. Αν είναι απατεώνες εντολοδόχοι κάποιου ή αν είναι ειλικρινείς αλλά ανόητοι. Μας τα έχουν ζαλίσει ακόμα κι όσοι υποτίθεται είναι αντιμνημονιακοί και πατριώτες με το να ψάχνουν αν ο πατέρας η μάνα ή ο μπατζανάκης του κάθε υπουργού ή βουλευτή ήταν αριστερός, δεξιός ή φασίστας, αν τελικά εξυπηρετεί το λαό ή τη νέα τάξη πραγμάτων αν αν αν... Και κρύβεται η ουσία. Πως ένα κομμάτι ΜΕΓΑΛΟ του λαού επέλεξε το ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά και τους ΑΝΕΛ, όχι για το παπούτσι φοράει ο καθένας, ή πια είναι η συνιφάδα του, αλλά ΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ.

Το κομμάτι αυτό του λαού δεν ψήφισε έστειλε ένα μέιλ ανάμεσα στα διάφορα που ανταλασσόταν ερήμην του, πως κοιτάχτε τα έχουμε πάρει στο  κρανίο και είμαστε πολλοί πια. Η σημασία ενός ΟΧΙ στη Τρόικα από το Βαρουφάκη δεν είναι αν ο ίδιος  το λέει και το πιστεύει ή όχι είναι αν το πιστεύουν εκείνοι που ψήφισαν τη κυβέρνηση που είναι μέλος της. Η ουσία των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις πραγματοποιήσει ή όχι , ή αν τις λέει στα σοβαρά ή κάνει πλάκα.

Είναι πως αυτές τις εξαγγελίες ΤΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ. Κι αυτοί είναι εκείνοι που χάψανε το λεφτά υπάρχουν και μετά ανακάλυψαν πως αυτά τα λεφτά δεν ήταν γι΄αυτούς αλλά για μερικούς εκλεκτούς, είναι αυτοί που πιστέψαν τα Ζαπεια ένα δυο τρία, πεντακόσια και μετά είδαν πως τους δούλευαν όλοι ψηλό γαζί, είναι αυτοί που δίνουν άλλη μια ευκαιρία σε κατι αδοκίμαστο γιατί τελικα τι να κάνουν? Να το βουλώσουν και να περιμένουν ένα μεσία? Να βγουν στους δρόμους σαν τους τρελούς? Να φύγουν μετανάστες? Να υποκύψουν κι όσο ζήσουν μέσα στη μιζέρια και τη ντροπή? Υπάρχει περιθώριο ακόμα να πιστεύει κάποιος πως κάποοι από τους πολιτικούς του μπορεί να εννοούν αυτό που λένε. Πως ίσως μέσα στο απόλυτο ξεπούλημα μπορεί να έχει μείνει και κανένας ξεχασμένος πατριώτης.

Δεν είναι έτσι? Θα φανεί στη συνέχεια της ιστορίας τι θα συμβεί. Μη βιαζόμαστε. Μόλις που αρχίσαμε να βγάζουμε ένα μικρό ηχαλάκι από το στόμα μας. Μόλις ξεκίνησε οι μη νοικυραίοι, τα σκουπίδια στις υποσημειώσεις των μεγάλών τζογαδόρων να σκεφτόνται λιγάκι και το αν θα ζήσει και το δικό τους παιδί. Γιατί εδώ και έξι χρόνια βιώνουμε το απόλυτο θράσος να πρέπει όσοι έχασαν τα πάντα να είναι ΣΕΜΝΟΙ. Δηλαδή πόσο πιο άθλια να ειναι μια απαίτηση? Να μην έχεις τίποτα και να σου λένε κάνε υπομονή και κάποια μέρα μπορεί να γίνεις σαν εκείνο το κυριούλη που είναι καλός νοικοκύρης κι έχει τα παιδάκια του τακτοποιημένα και είναι σεβαστός και αγαπητός στο κράτος και στους τυράννους του. Να σου πλασσάρεται συνεχώς σαν μοναδικό όραμα η καλή ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ενός συστήματος που σε έχει πετάξει σαν τρίχα από το προζύμι. Πόσο γελοίο ακούγεται κάτι τέτοιο?

Και μπορείς να το καταφέρεις ένα, δυο, πέντε χρόνια. Αλλά όταν αυτά τα σκουπιδάκια γίνουν πολλά, πως θα το καταφέρεις. Πως θα απειλήσει κανείς εκείνο το κομμάτι του λαού που δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ πως αν κάνει μια κίνηση παραπάνω θα χάσει...

ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΤΙ ΔΗΛΑΔΗ?

Από Συνήθης Ύποπτος

Να διαπραγματευτεί ο λαός

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Δεν πέρασε ούτε μια μέρα από όταν ένας ολόκληρος λαός, ύστερα από 5 χρόνια ταπεινώσεων, ένιωσε ότι έπαιρνε τη ρεβάνς του στους μορφασμούς του κ. Ντάισελμπλουμ και ο υπουργός Οικονομικών ετοιμάζεται να συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό του Μισέλ Σαπέν στο Παρίσι την Κυριακή.

Το έκτακτο αυτό ταξίδι συνδέεται τόσο με την έκβαση της συζήτησής με τον Ντάισελμπλουμ,  όσο και με το δείπνο Μέρκελ-Ολάντ-Σουλτς και...

αποδεικνύει ότι η διαπραγμάτευση δεν θα είναι μια επικοινωνιακή φαεινή ούτε ένας δρόμος στρωμένος με εύκολες και αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας είναι τόσο η αδυναμία εξυπηρέτησης του, εκτός οποιοδήποτε διακανονισμού, χρέους, όσο και η αδυναμία εξόδου από μια στασιμότητα που λειτουργεί σαν ανατροφοδοτούμενος εφιάλτης.

Πόσες εναλλακτικές υπάρχουν για αυτά τα δύο προβλήματα;

Η μια είναι να αντιμετωπιστούν στη βάση της ανάκτηση των αναγκαίων οικονομικών, δημοσιονομικών και νομισματικών εργαλείων από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση.

Η άλλη: ένας νέος δανεισμός (πιθανά σε συνδυασμό με μια μορφή επιμήκυνσης).

Νέος δανεισμός όμως που, το πιο πιθανό, να συνεπάγεται νέες υποχρεώσεις, όπως και εάν βαπτιστούν αυτές.

Εδώ είναι που θα χρειαστεί η διαπραγμάτευση να περιλαμβάνει και ένα εναλλακτικό σχέδιο ώστε η σύγκρουση, η ρήξη, η ανυποχώρητη στάση να έχουν ένα έδαφος να στηριχτούν.

Κανείς δε μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η διαπραγμάτευση στην Ευρωζώνη, θα καταλήξει νομοτελειακά σε «αμοιβαία επωφελή λύση». Ήδη έχουν αρχίσει οι εκβιασμοί, με τους εγχώριους πρόθυμους να πρωτοστατούν σε μια απίστευτη επίδειξη σύγχρονου δοσιλογισμού.

Η αταλάντευτη απόρριψη από την ελληνική κυβέρνηση των πιέσεων και των εκβιασμών προϋποθέτει τη μαζική, ενεργητική και δυναμική αφύπνιση και παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα.

Η πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το διαδίκτυο ώστε να πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά και Ηράκλειο για να στηριχθεί η ελληνική αντιπροσωπεία, που θα βρίσκεται στη Βρυξέλλες για να διαπραγματευθεί για το χρέος, στα μέσα Φλεβάρη, είναι η απόδειξη ότι ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά της προ του Ιουνίου του ΄12 περιόδου και η επίγνωση ότι τίποτα δεν χαρίζεται, ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι για την ανατροπή.

Είναι ο λαός που πρέπει να κάνει τη διαπραγμάτευση.

Και εδώ θα κριθούν όλα τα πολιτικά υποκείμενα εάν θα συνεισφέρουν σε αυτού του τύπου τη διαπραγμάτευση ή θα επιλέξουν τον αναχωρητισμό ή την υπονόμευση.

Ένας νέος, ιστορικός κύκλος άνοιξε στις 25 Γενάρη.

Μπαίνουμε σε μια περίοδο ραγδαίων εξελίξεων. Μέσα στους επόμενους μήνες η ιστορία θα πυκνώσει ξανά και τα διλλήματα δε θα μπορούν να πάρουν αναβολή. Για κανέναν.

Από iskra μέσω resaltomag

Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε το 1974 και έπεσε σε... κώμα το 2015

Μπορεί ο ήλιος να ανέτειλε για την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα, όμως ο πράσινος ήλιος του ΠΑΣΟΚ το βράδυ της Κυριακής έδυσε για τα καλά.

Η κρίση που σοβεί από το 2012 στο κόμμα επισφραγίστηκε με ηχηρό τρόπο από το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, όπου το ΠΑΣΟΚ εμφάνισε το μικρότερο ποσοστό σε αποδοχή και ψήφους από την ίδρυσή του το 1974. Το αποτέλεσμα είναι συντριπτικά ισχνό και, όπως φαίνεται, οδηγεί τον Ευάγγελο Βενιζέλο στην απόφαση της παραίτησης από την ηγεσία του κόμματος, την οποία, όπως λέει, ανέλαβε με δυσθυμία για λόγους «κομματικού και...

πατριωτικού καθήκοντος».

Το αποτέλεσμα αυτό παράλληλα με την αποτυχία του Γιώργου Παπανδρέου να αποδείξει ότι έχει κοινωνικό έρεισμα και να εισέλθει στη Βουλή δείχνουν ότι η κοινωνική και πολιτική βάση του ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης έχει μετακινηθεί πολιτικά και δεν συγκινείται από εκκλήσεις του παρελθόντος, εξαιτίας και της φιλελεύθερης πολιτικής που ασκήθηκε.

Ο κατακερματισμός του κεντροαριστερού χώρου, η πολιτική απαξίωση, η ταύτιση με τη Δεξιά και η δημιουργία του Ποταμιού αποδείχτηκαν ουσιαστικά η χαριστική βολή που δέχτηκαν οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.

Η πιο ουσιαστική απειλή όμως δεν είναι η απώλεια της εκλογικής δύναμης όσο ο πολιτικός επεκτατισμός του ΣΥΡΙΖΑ στον προοδευτικό κεντροαριστερό χώρο και η εγκατάσταση του Ποταμιού στο φιλελεύθερο εκσυγχρονιστικό γήπεδο, που αφαιρούν από τους παραμένοντες στη σφαίρα του ΠΑΣΟΚ κάθε πολιτική αναφορά.

Αποκρουστικό

Είναι προφανές και από τη σύνθεση της κυβέρνησης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέσπασε τη συντριπτική πλειονότητα των άλλοτε ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά με ψυχραιμία και συστηματικό τρόπο επιχειρεί να καλύψει τις αγωνίες, τις ελπίδες και τις προοπτικές του μεγαλύτερου τμήματος της μικρομεσαίας τάξης, που μετακόμισαν από τους πράσινους μπαξέδες για να αγκαλιάσουν το σύνθημα για την πρώτη αριστερή κυβέρνηση.

Το ΠΑΣΟΚ και στην προεκλογική του καμπάνια επιχείρησε με έναν μονομανή τρόπο να προβάλει το πρόσωπο του υπεύθυνου πολιτικού χώρου που βάζει φρένο στον ασύδοτο, όπως πίστευε, λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που διεκδίκησε έναν ρόλο που ουδείς του ζήτησε και έμοιαζε αποκρουστικός στην αντίληψη της πλειονότητας των ψηφοφόρων του.

Η χωρίς αρχές σύγκλιση του Βενιζέλου με τον Σαμαρά, που δεν βασίστηκε σε ένα πολιτικό πρόγραμμα, αλλά σε υπόγειες διευθετήσεις μακριά από τα θεσμικά όργανα, και κυρίως η οργή που προκάλεσε η ασυλία που παρείχε το ΠΑΣΟΚ στο αδιανόητο κλείσιμο της ΕΡΤ είχαν αποτέλεσμα να επικρατήσουν πικρία, απογοήτευση και συνθήκες διάλυσης στη βάση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.

Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό του κόμματος, ενώ πολλά στελέχη και μέλη διατηρούσαν πολλές και σοβαρές επιφυλάξεις τόσο για την εμμονή του ΠΑΣΟΚ στον κυβερνητισμό όσο και για τον τρόπο συνεργασίας με τη Ν.Δ., μια κλειστή ηγετική ομάδα και ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος φρόντιζαν με σκληρό και απότομο τρόπο, αλλά και με την ισοπεδωτική του ειρωνεία, να απαντάνε σε όποιον τολμούσε να μιλήσει.

Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής και της κατά το δοκούν σύγκλησης των οργάνων ήταν πολλά στελέχη είτε να αποστασιοποιηθούν είτε να σιωπήσουν. Στο περιθώριο τέθηκαν σταδιακά και στελέχη του παπανδρεϊκού μπλοκ, που ένιωσαν συχνά ότι δεν είχαν κανέναν λόγο να μένουν στο ΠΑΣΟΚ.

Μετακίνηση

Είναι προφανές ότι το 4,7% των εκλογών αποτυπώνει τη μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως), το Ποτάμι και τη Ν.Δ. Πολλοί είναι αυτοί που ψήφισαν απευθείας τον Σαμαρά πειθόμενοι για την ανάγκη σταθερής πορείας της χώρας στα μνημόνια, οδηγημένοι από τη ρητορική του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι αποφάσισαν να μετακινηθούν σε κάτι πιο νέο, όπως αξιολόγησαν το Ποτάμι, αναγνωρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «παλιά» και αδιέξοδη ιστορία.

Στη Χαριλάου Τρικούπη, πάντως, βλέποντας το αποτέλεσμα, μετά το πρώτο σοκ επιχείρησαν να ρίξουν όλο το ανάθεμα στον Γιώργο Παπανδρέου και στη διάσπαση είκοσι μέρες πριν από τις εκλογές.

Μάλιστα, στη δήλωση του Ευάγγελου Βενιζέλου η σκληρή επίθεση ολοκληρώθηκε με την επισήμανση ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ευθύνεται για το ότι η Χρυσή Αυγή και όχι το ΠΑΣΟΚ είναι τρίτο κόμμα.

Ο Παπανδρέου δεν το άφησε ασχολίαστο σημειώνοντας πως το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε, ανέχτηκε και δεν αποκήρυξε τον Μπαλτάκο, συνεπώς δεν δικαιούται να ομιλεί.

Μάλιστα, στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών εκτιμούν ότι δεν είναι σοβαρό να πιστεύει ο Ευάγγελος Βενιζέλος πως το 2,5% που συγκέντρωσαν μπορεί άνετα να προστεθεί στο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ και να το εκτινάξει στο 7% ως σύνολο.

Επιπλέον, ο Χρήστος Αηδόνης είπε δημοσίως ότι, αν δεν υπήρχε το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, δεν θα διανοούνταν να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Από το ΚΙΔΗΣΟ επισημαίνουν ότι η θέση αυτή είναι αντιφατική και με τη θεωρία του παραβάν, την οποία ευθέως διατύπωσε ο Βενιζέλος κατηγορώντας τον Παπανδρέου και τα στελέχη του ότι στις τελευταίες ευρωεκλογές δεν στήριξαν το ΠΑΣΟΚ.

Πάντως, η ένταση και οι πληγές είναι τέτοιες ώστε αποκλείεται σε επίπεδο κορυφής στο ορατό μέλλον να δημιουργηθούν συνθήκες διαλόγου μεταξύ της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΔΗΣΟ.

Δύο κατευθύνσεις

Σήμερα λοιπόν συνεδριάζουν από κοινού το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και η περαιτέρω συρρικνωμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις σε δύο κατευθύνσεις: από τη μια για την πολιτική στρατηγική του κόμματος στην επόμενη φάση και από την άλλη για την πορεία προς την ανασυγκρότησή του.

Στο πρώτο πεδίο τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο Βενιζέλος, παρ’ ότι στην προχθεσινή παράδοση - παραλαβή δεν έκρυψε τον εκνευρισμό του στην παρατήρηση του διαδόχου του για τις πιέσεις των εταίρων στα εθνικά θέματα με αφορμή την οικονομική κρίση, απάντησε με ένταση ότι ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο.

Είναι προφανές ότι δεν σκοπεύει να αφήνει οτιδήποτε αναπάντητο, σε κοινοβουλευτικό τουλάχιστον επίπεδο, αλλά, αν ζητηθεί η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και αυτό το αίτημα κινείται σε πλαίσιο εθνικής αξιοπρέπειας, θα αποδεχτεί.

Το βασικό πολιτικό δόγμα του ΠΑΣΟΚ θα είναι όχι μια άκριτη αντιπολίτευση, αλλά με θετική προσέγγιση να στηρίζει όποια ζητήματα θεωρεί ότι είναι σωστά για τον τόπο, χωρίς εμπάθεια και στρογγυλέματα.

Στο δεύτερο πεδίο, αυτό της ανασυγκρότησης, είναι προφανές ότι ανοίγει ο δρόμος για τη διενέργεια ενός συνεδρίου, όπου αναμένεται ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα καταθέσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος.

Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό αν το ΠΑΣΟΚ θα περιμένει μερικές ημέρες προκειμένου να δει πώς θα προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους πριν «δεσμευτεί» με ημερομηνίες, αφού ο πρόεδρος του κόμματος εμμένει ότι προέχει η πορεία της χώρας και όχι η πορεία του κόμματος.

Επίσης κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει αν η διάθεση αποχώρησης του Βενιζέλου είναι οριστική και αμετάκλητη ή θα μετρήσουν το κλίμα του συνεδρίου και η διάθεση του εναπομείναντος στελεχικού δυναμικού.

Πάντως οι δελφίνοι καραδοκούν και εκεί αναμένεται να έχουμε σύγκρουση γενεών.

Από τη μια, η Φώφη Γεννηματά θεωρεί ότι μπορεί να απευθυνθεί στο θυμικό όσων νιώθουν ΠΑΣΟΚ και να λειτουργήσει λυτρωτικά - ενωτικά. Μάλιστα, φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως γέφυρα και με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων και νέου ξεκινήματος. Από κοντά και ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν έκρυψε την ηγετική φιλοδοξία του θεωρώντας ότι μπορεί να κυριαρχήσει σε ένα μικρομεσαίο εκσυγχρονιστικής πνοής κόμμα του Κέντρου, που μπορεί να επωφεληθεί από τυχόν συνθήκες αποσταθεροποίησης του Ποταμιού.

Ωστόσο υπάρχει και η νεότερη γενιά στελεχών, που κρίνει ότι οι γενιές Παπανδρέου και Βενιζέλου κρίθηκαν, ότι η εικοσαετής υπουργική θητεία τους παραπέμπει στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και ότι η ανασυγκρότηση πρέπει να περάσει στους σημερινούς τριαντάρηδες. Νίκος Ανδρουλάκης, Κυριάκος Πιερρακάκης και Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος είναι πρόθυμοι να βγουν μπροστά.

Ο νυν γενικός γραμματέας του κόμματος μοιάζει να έχει τον πιο οργανωμένο μηχανισμό, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος την εμπιστοσύνη της ηγετικής ομάδας, ενώ ο Πιερρακάκης θεωρεί ότι έχει τις πολιτικές προδιαγραφές να σταθεί απέναντι στον Τσίπρα και τη γενιά του στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πολλά μεσαία στελέχη επιμένουν ότι η μόνη υποψηφιότητα που μπορεί να λειτουργήσει ενωτικά είναι αυτή της Γεννηματά, η οποία δεν έχει κόψει τις γέφυρες επικοινωνίας και συνεννόησης με τον Παπανδρέου.

Στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, ωστόσο, εμμένουν ότι η ιστορία με το ΠΑΣΟΚ έχει ολοκληρωθεί, ότι ο Παπανδρέου δεν πρόκειται να κάνει πίσω και θα εμμείνει στην ολοκλήρωση της πολιτικής πρωτοβουλίας που πήρε είκοσι μέρες πριν από τις εκλογές. Παρ’ όλα αυτά η κοινή αίσθηση είναι ότι η πρωτοβουλία αυτή αποδοκιμάστηκε από τη μεγάλη πλειονότητα όσων νιώθουν ακόμα ΠΑΣΟΚ και δεν κατόρθωσε να παρασύρει τη μεγάλη μάζα όσων απομένουν πιστοί στο κόμμα.

Πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι η ευκαιρία χάθηκε και η μη εκπροσώπηση στη Βουλή στερεί το ΚΙΔΗΣΟ από μια βάση προκειμένου να χτιστεί συστηματικά και να ενδυναμωθεί πολιτικά. Στενοί συνεργάτες του Παπανδρέου επιμένουν ωστόσο ότι, παρά την ελλιπή προετοιμασία, αλλά και τη λάθος εκτίμηση ότι το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει την προσπάθεια, ο ίδιος πολιτικά είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει και, παρά τις «Κασσάνδρες», δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη.

Νέα σοσιαλιστική τάση

Το ζήτημα είναι όμως ότι ο ιδεολογικός χώρος στον οποίο επιχειρεί να κινηθεί καλύπτεται ήδη από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού ακόμα και η σοσιαλιστική τάση με επικεφαλής τον Χρήστο Σπίρτζη, που ξεπήδησε από το ΠΑΣΟΚ και εν δυνάμει θα μπορούσε να «πλαισιώσει» το όραμά του, εντάχθηκε στην κυβέρνηση Τσίπρα.

Στο μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι να «στραβοπατήσει» αυτή η κυβέρνηση προκειμένου να υπάρξει ως μια αριστερή τάση στον χώρο της μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς.

Ανάχωμα

Την αντίστροφη πορεία επιχειρεί να κάνει ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος ξεκίνησε με το «καλημέρα» τη σκληρή αντιπολίτευση κλέβοντας τη... δόξα από την παραζαλισμένη Νέα Δημοκρατία.

Εκτιμώντας ότι ο χώρος του συντηρητικού κέντρου, της εκσυγχρονιστικής Κεντροαριστεράς και της άφωνης Κεντροδεξιάς από τις ακροδεξιές πιρουέτες του Σαμαρά μένει κενός, θα επιχειρήσει το επόμενο διάστημα να σταθεί ως ανάχωμα απέναντι στην επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο.

Όπως έδειξε και με την πανηγυρική ομιλία του στην πρώτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, είναι αποφασισμένος να ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση χωρίς τον παλιακό και φοβικό τρόπο της Ν.Δ., αλλά με πιο εναλλακτικό τρόπο.

Το παζλ της Κεντροαριστεράς τώρα αρχίζει να στήνεται και αυτήν τη στιγμή τα περισσότερα κομμάτια τα κρατούν στα χέρια τους ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας που έστησε. Οι υπόλοιποι είναι υποχρεωμένοι να διεκδικήσουν τον χώρο τους με πολύ κόπο... 

Από το Ποντίκι

Τα μανεκέν της Ν.Δ.

«Πληρώσαμε το τίμημα της επιτυχίας μας»δήλωσε ο Δημήτρης Σταμάτης, βουλευτής της Ν.Δ. και στενός συνεργάτης του προέδρου της Αντώνη Σαμαρά. Και ποια ήταν η επιτυχία σας, κ. Σταμάτη; «Ο λαός αισθάνθηκε ασφαλής. Σταθεροποιήσαμε την οικονομία, ενισχύσαμε το τραπεζικό σύστημα. Αυτό έδωσε στον πολίτη τη δυνατότητα να αισθάνεται ασφαλής και να έχει τη δυνατότητα να αναζητήσει κάτι καλύτερο που του έταξαν». Μου θυμίζει ο κ. Σταμάτης τα μανεκέν και τις τραγουδίστριες -με όλο τον σεβασμό στα μανεκέν και στις τραγουδίστριες- που, όταν τις ρωτάνε τα πρωινάδικα «ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σας;», απαντούν ως εξής: «Το μεγάλο ελάττωμά μου, κυρία Μενεγάκη, είναι ότι...

είμαι πάρα πολύ καλός άνθρωπος και οι άλλοι εκμεταλλεύονται την καλοσύνη μου».

Η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. δεν παραδέχεται με τίποτα την ήττα. Δεν την παραδέχονται στα ψέματα για να μην αναγκαστούν να παραιτηθούν, δεν την παραδέχονται στ' αλήθεια επειδή έχουν φάει πετριά, ουδείς μπορεί να το πει μετά βεβαιότητας, αν και η πετριά πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Ο Σαμαράς πήγε στην Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματος και δήλωσε ότι η Ν.Δ. στάθηκε όρθια, βασίζοντας τον ισχυρισμό του σε μαθηματικά, που, αν υπήρχε Νόμπελ μαθηματικών, θα το κέρδιζε οπωσδήποτε. Προσέξτε: Χάσαμε μεν δύο μονάδες και 107.000 ψήφους σε σχέση με τον Ιούνιο του 2012, οι οποίοι όμως είναι ελάχιστοι σε σχέση με την απανθρωπιά που επιδείξαμε τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Επίσης, κερδίσαμε πέντε μονάδες σε σχέση με το στραπάτσο των ευρωεκλογών και 50 παραπάνω δέντρα από εκείνα που είχαμε πάρει ως παράταξη στις εκλογές βίας και νοθείας του 1961. Όπερ έδει δείξαι.

Ο Σαμαράς δεν φεύγει από την ηγεσία της Ν.Δ. ούτε με μπλακεντέκερ. Το είπε και στην Ε.Ε. της Ν.Δ., η παράταξή μας θα μείνει εδώ ενωμένη, περιμένοντας να ξαναπαίξει τον ιστορικό ρόλο της. Ο άνθρωπος που πριν από πέντε μέρες έφαγε κατακούτελα 8,5 μονάδες περιμένει να πέσει η εκλεγμένη κυβέρνηση για να έρθει να ξανασώσει τον λαό που του γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Περιμένει ο Σαμαράς να πέσει η κυβέρνηση, αφού πρώτα θα έχουν γίνει όλα στάχτη και μπούλμπερη, η χώρα θα έχει χρεοκοπήσει, τα ταμειακά αποθέματα θα έχουν σωθεί, δεν θα υπάρχει δυνατότητα ούτε για τα στοιχειώδη. Περιμένει ο Σαμαράς να ξανακυβερνήσει μέσα σε στάχτες, ερείπια και πτώματα.

Πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα θέτει καθημερινά στον Σαμαρά το εξής ερώτημα: Στη διαπραγμάτευση που έχει ήδη αρχίσει, με ποιον είσαι; Με την ελληνική κυβέρνηση ή με τους δανειστές; Θέλεις να πετύχει η διαπραγμάτευση, να μειωθεί το χρέος, να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση, να ξαναμπεί η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης; Ή μήπως προτιμάς να επιβληθεί η σιδηρά πειθαρχία της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ώστε να δικαιωθείς επί των ερειπίων;

Να τίθεται κάθε μέρα το ερώτημα κι ας μοιάζει η απάντηση προφανής.

Tου Γιώργου Ανανδρανιστάκη από avgi 

ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΕΣ.ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΕΤΡΙΝΟ-ΜΟΝΟΤΟΞΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

-ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ
 ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΕΣ,ΕΠΕΦΥΛΑΣΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΕΙΔΗΣΗ.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΕΤΡΙΝΟ-ΜΟΝΟΤΟΞΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ
ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΟΓΚΟ ΝΕΡΟΥ,ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ
 ΠΟΥ ΕΠΛΗΞΕ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.
-ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΕΣ,ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ
 ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ.Η ΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ
 ΓΙΑΤΙ ΧΑΘΗΚΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΥΑΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ.


ΟΥΝΑΣ-ΤΣΩΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ-ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ 

Όλοι στη μάχη της διαπραγμάτευσης. Ο καθένας από το μετερίζι του...

@antistachef, μέσω "Το Γρέκι"

Πως λέμε το "έμεινα μαλάκας";

Γέλιο.gr

Γαμπρέ του Μπακατσέλου, πες αλεύρι... η Ζωή σε περιμένει!