Όσο και να προσπαθεί απεγνωσμένα, να ονομάσει το <<ψάρι>> <<κρέας>>
ο ΣΥΡΙΖΑ, μέρα με την ημέρα γίνεται όλο
και πιο αποκαλυπτικός για της περιστροφές της πολιτικής του και απομακρύνεται
όλο και περισσότερο από της προεκλογικές του εξαγγελίες.
Αφού προεκλογικά σκόρπισε φρούδες ελπίδες στο λαό και
υποσχέθηκε εύκολες λύσεις, ότι χωρίς σύγκρουση με την πολιτική της Ε.Ε. και την
εξουσία των μονοπωλίων μπορεί να ασκηθεί
φιλολαϊκή πολιτική, η πραγματικότητα δείχνει το τελείως αντίθετο. Και αυτό ο
ΣΥΡΙΖΑ το ήξερε. Για αυτό εμπαίζει ακόμα τον λαό που τον θέλει συνένοχο στην
νέα σφαγή του και χειροκροτητή στις παλιές και νέες αντιλαϊκές ρυθμίσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γρήγορα μετεξελίχθηκε από ένα οπορτουνιστικό κόμμα,
σε καθαρό αστικό κόμμα του κεφαλαίου σοσιαλδημοκρατικής εκδοχής, συμμετέχοντας
ενεργά στις διεργασίες αναπαλαίωσης του αστικού του αστικού πολιτικού σκηνικού
της χώρας μας και αναδιάταξης των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Η ανάγκη αυτή
προέκυψε αφού τα παλιά αστικά κόμματα κυρίως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, άρχισαν να
μετράνε απώλειες και είχαν μεγάλη φθορά εξαιτίας των διαχρονικών αντιλαϊκών
επιλογών τους και από της πολιτικές
διαχείρισης-διεξόδου της οικονομικής κρίσης, προς όφελος του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχτηκε από τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου και
όχι μόνο, να αναλάβει καθήκοντα αστικής διακυβέρνησης, για να δώσει παραπέρα
ανάσες στο σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης
και να βάλει της προϋποθέσεις για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου
σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού. Για αυτό σε κάθε βήμα του έχει για
σύμμαχο τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ).
Η επιλογή αυτή μόνο τυχαία δεν ήτανε. Της εξετάσεις του από
τα επιτελεία της αστικής τάξης της έχει περάσει από χρόνια. Από την εποχή που σαν
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ υπέγραφε το μνημόνιο των μνημονίων την συνθήκη του Μάαστριχτ, όταν
στο εργατικό-λαϊκό πρωτοστάτησε στην προώθηση των κοινωνικών διαλόγων της
απάτης, για το πώς, τι, και με ποιο τρόπο θα χάσουν δικαιώματα, κατακτήσεις οι
εργαζόμενοι στο όνομα της ανταγωνιστικότητας που και σήμερα δίνει όρκο πίστης.
Από αυτή την σκοπιά κρίθηκε στις σημερινές συνθήκες να
αναλάβει καθήκοντα αστικής διακυβέρνησης. Γιατί από την μια δεν αμφισβητεί την
στρατηγική της Ε.Ε., του κεφαλαίου και από την άλλη έχει την ικανότητα να
χειραγωγεί εργατικές- λαϊκές δυνάμεις,
γνωρίζοντας τες από την συμμετοχή του στο κίνημα, παραπλανώντας τες με εύκολες
λύσεις, δίνοντας σε αυτόν τον ρόλο της ανάθεσης, υπονομεύοντας παράλληλα, άμεσα
η έμμεσα, την εργατική-λαϊκή-ταξική πάλη σαν μη αποτελεσματική για την επίλυση
λαϊκών προβλημάτων, για την κοινωνική προοπτική.
Σήμερα, όντας στο
τιμόνι της αστικής εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ σκοντάφτει στις αντιφάσεις του που ό ίδιος
δημιούργησε. Από την μια μεριά οι προσδοκίες του λαού που τον έπεισε
προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική της Ε.Ε. και
του κεφαλαίου μπορεί να ικανοποιήσει της σύγχρονες ανάγκες του, σχίζοντας τα
προηγούμενα μνημόνια η καταργώντας τα με έναν νόμο, με ένα άρθρο. Και από την
άλλη η στρατηγική της Ε.Ε. που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί, ξορκίζοντας μια μορφή
διαχείρισης τον νεοφιλελευθερισμό. Στρατηγική που αξιώνει συγκεκριμένες
πολιτικές, πολιτικές με ταξικό πρόσημο, για την αναπαραγωγή του συστήματος της
καπιταλιστικής οργάνωσης της οικονομίας και διεξόδου από την οικονομική κρίση
προς όφελος του κεφαλαίου.
Σε αυτή την κατεύθυνση παίζει με της λέξης για να συγκαλύψει
της ακροβασίες του. Εκεί που θα διώχνε την τρόικα, τους βάφτισε
<<θεσμούς>> και συνομιλεί απευθείας με τα μεγάλα
<<αφεντικά>>. Ουσιαστικά αναβάθμισε της συνομιλίες του με τους
δυνάστες του λαού (Ε.Ε. – ΔΝΤ – ΕΚΤ). Εκεί που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο, σε ένα άρθρο,
υπέγραψε νέα συμφωνία που αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του μνημονίου
και των δεσμεύσεων που προέβλεπε, συνέχιση των αντιλαϊκών ρυθμίσεων των
προηγούμενων κυβερνήσεων.
Η νέα συμφωνία έχει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά του
προηγούμενου προγράμματος. Αυστηρή επιτήρηση, αξιολόγηση μέτρων πριν την
εκταμίευση δόσεων και δεσμεύσεις για μέτρα σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Επίσης το
κείμενο της συμφωνίας διαμορφώνει το
πλαίσιο και δείχνει της κατευθύνσεις για μετά το τέλος της τετράμηνης
παράτασης-συμφωνίας και θα αποτελέσει την μαγιά για την διαμόρφωση του
λεγόμενου <<συμβολαίου με την Ε.Ε.>> και ουσιαστικά μιλάμε για ένα νέο
μνημόνιο.
Ο λαός έχει μέχρι σήμερα πολλά εχέγγυα για να καταλάβει ότι ο
<<βασιλιάς>> είναι <<γυμνός>> και στην συγκεκριμένη
περίπτωση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά
αυταπάτη, καμιά αναμονή. Ο ίδιος ο λαός να πάρει της πρωτοβουλίες των κινήσεων
και να ριχτεί στην μάχη της οργάνωσης, της λαϊκής συσπείρωσης, λαϊκής συμμαχίας
με καθημερινή δράση στους χώρους δουλειάς, μέσα στα σωματεία, τα συνδικάτα, της
επιτροπές αγώνα, στις γειτονιές, παντού.
Να προτάξουμε της σύγχρονες ανάγκες μας, να διεκδικήσουμε
σήμερα της απώλειες που είχαμε τα τελευταία έξι χρόνια, κόντρα στις πολιτικές
ελεημοσύνης της συγκυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), για να σταθούμε αξιοπρεπώς στα
πόδια μας και να οργανώσουμε την γραμμή της αντεπίθεσης. Για μονομερή διαγραφή
του χρέους, αποδέσμευση από την λυκοσυμμαχία της Ε.Ε., με κοινωνικοποίηση των
μονοπωλίων .
Αυτός είναι ο δρόμος
για τον λαό μας, ο μόνος ρεαλιστικός που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του. Ο
δρόμος όλων των λαών της Ευρώπης, για μια Ευρώπη πραγματικά ισότιμη, αμοιβαίου
οφέλους, της ειρήνης, της Ευρώπης των λαών.
Σαββίδης Παναγιώτης
Μέλος του ΚΚΕ της Τ.Ο Πιερίας.
