ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

ΕΔΩ ΠΙΕΡΙΑ

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Οι στημένες εκλογές για την… πάνδημη έγκριση των μνημονίων μετά το ΟΧΙ του 61%

εξώφυλλο1ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Το συστηματικό και έντεχνα προετοιμασμένο μακρόπνοο σχέδιο των ξένων ελίτ (Υπερεθνική Ελίτ και η Ευρωπαϊκή συνιστώσα της), σε αγαστή σύμπνοια με τη ντόπια ελίτ, για τη Μεξικανοποίηση της χώρας και την πλήρη υποταγή του Ελληνικού λαού (που τόλμησε πάλι πρόσφατα ν’ αντισταθεί στα σχέδια τους ― όπως φάνηκε με το 61% του «ΟΧΙ» στα μνημόνια του Ιούλη) είχε αρχίσει να υλοποιείται πολύ νωρίτερα. Η γενική επίθεση των ελίτ εκδηλώθηκε ήδη από την αρχή της πρώτης δεκαετίας αυτού του αιώνα, όταν εξαπατήθηκε ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονιστή» Σημιτούλη. Ένα κόμμα, που ήδη από τη δεκαετία του ‘80, είχε δείξει τι πραγματικό ρόλο έπαιζε, όταν «ξέχασε» τις δεσμεύσεις του ιδρυτού του να βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ και ΝΑΤΟ ― «το ίδιο συνδικάτο». Το 2009 εξέλεγη, με άλλη παραπλάνηση αυτή τη φορά («λεφτά υπάρχουν») το ΠΑΣΟΚ του «Γιωργάκη» που φαίνεται ότι έπαιξε ένα τουλάχιστον ύποπτο ρόλο στη κρίση, όταν φρόντισε να βάλει την Ελλάδα στο ……..
ληστρικό ΔΝΤ για να εφαρμοστούν οι πιο στυγνές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί ποτέ σε Ευρωπαϊκή χώρα, με στόχο την απομύζηση, όχι βέβαια των ελίτ και των βολεμένων που σήμερα ουρλιάζουν να μη φύγουμε από την ΕΕ, αλλά των λαϊκών στρωμάτων. Ο απώτερος στόχος ήταν η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και η ολοκληρωτική πολιτική υποταγή του Ελληνικού λαού στα κελεύσματα της Υπερεθνικής Ελίτ.
Στη συνέχεια, όταν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) εφθάρησαν ανεπανόρθωτα, οι ελίτ έβαλαν σε εφαρμογή μεγαλεπήβολο σχέδιο για την κατάπνιξη κάθε αντιστασιακής φωνής που τυχόν θ’ απαιτούσε άμεση έξοδο από ΕΕ, ΝΑΤΟ και τη ΝΔΤ γενικότερα, είτε προερχόταν από τον πατριωτικό/εθνικιστικό χώρο γενικά (όπως συμβαίνει σήμερα σε όλη την Ευρώπη) είτε από την Αριστερά.
Όσον αφορά την Αριστερά ειδικότερα, οι ελίτ ήξεραν ότι η αντισυστημική και συνεπής αντι-ΕΕ Αριστερά του ΚΚΕ δεν επρόκειτο να ηγηθεί ενός νέου ΕΑΜ, που σήμερα ήταν η μόνη λύση για να βγούμε από την καταστροφή, αλλά αντίθετα θα συνέχιζε να παλεύει για «σοσιαλισμό τώρα». Δηλαδή, για μια (προφανώς ανώδυνη για το σύστημα) θέση, εφόσον ξέρει πολύ καλά (όπως άλλωστε και η ηγεσία του ΚΚΕ) ότι δεν υπάρχουν σήμερα οι υποκειμενικές συνθήκες για σοσιαλιστική επανάσταση. Η τραγική άλλωστε εκλογική απήχηση του ΚΚΕ που με ιστορία αγώνων 100 ετών σήμερα διαγκωνίζεται με το αθλιότερο συστημικό κόμμα στην Ελλάδα, αυτό των τυχάρπαστων αρχολίπαρων στο Ποτάμι με ιστορία 2 ετών, είναι ενδεικτική! Είναι άλλωστε φανερό πως αν η σημερινή θέση του ΚΚΕ για το ΕΑΜ είχε υιοθετηθεί στην Κατοχή, η Ελλάδα δεν θα είχε απελευθερωθεί ποτέ (ουσιαστικά), από τον ίδιο τον λαό της. Και αυτό, γιατί ένας εθνικο- απελευθερωτικός αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος μόνο όταν κάθε πατριώτης, αριστερός, δεξιός, κομμουνιστής ή χριστιανός παλέψει για την εθνική απελευθέρωση, σαν πρώτο βήμα για τη κοινωνική απελευθέρωση, όπως ήταν ο βασικός στόχος του ΕΑΜ που είχε αγκαλιάσει όλα τα λαϊκά στρώματα, εκτός από τις ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα. Άλλο βέβαια το ότι ενώ το ΕΑΜ είχε απελευθερώσει την Ελλάδα το Φθινόπωρο του 1944, χάρη στα τραγικά σφάλματα του ΚΚΕ, έχασε την ιστορική ευκαιρία να δημιουργήσει λαϊκή κυβέρνηση και να προχωρούσε σε δημοψήφισμα για τη μορφή πολιτεύματος που θα ενέκρινε ο λαός, αλλά, αντ’ αυτού, περίμενε τους «συμμάχους»… να μας «απελευθερώσουν» ― προφανώς επειδή ο παγκόσμιος πόλεμος ακόμη συνεχιζόταν και η Σοβιετική ηγεσία δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με αυτούς! Αυτά τα τραγικά σφάλματα πλήρωσε με πολύ αίμα ο λαός μας από τότε, ενώ συγχρόνως εδημιουργείτο στη μεταπολεμική Ελλάδα ένα, αρχικά, Αμερικανικό προτεκτοράτο, που το διαδέχτηκε στη συνέχεια το σημερινό προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, μέσα στην ΕΕ. Περιττό ν’ αναφέρω πως όταν, ήδη από το 2010, πρόβλεπα ότι η χώρα, με βάση την ανάλυση μου, οδηγείτο σε κατάσταση προτεκτοράτου, σύμπασα η «Αριστερά» μας με αποκαλούσε εξτρεμιστή και προσπάθησε (παράλληλα με το σύστημα) να θάψει το βιβλίο.[1]Φυσικά, σήμερα ο όρος έχει καθιερωθεί ευρέως, π.χ. από τη Λαϊκή Ενότητα και τη Χρυσή Αυγή.
Σήμερα μόνο οι βολεμένοι, οι εγκληματικά απληροφόρητοι, ή οι βαλτοί δεν καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα έχει χάσει κάθε εθνική κυριαρχία, αφού δεν ελέγχει την οικονομία της ούτε καν το νόμισμα της, όπως αποδείχθηκε περίτρανα μετά το 2010 και ιδιαίτερα μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Εντούτοις, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε ποτέ θέμα εθνικής κυριαρχίας, αλλά απλά έβαζε διάφορες δήθεν «κόκκινες γραμμές» για τη προστασία εισοδημάτων, συντάξεων, κ.λπ. (που ήξερε καλά ότι μέσα στην ΕΕ, χωρίς εθνική κυριαρχία, δεν είχε καμιά δυνατότητα να τις επιβάλλει), με βάση ψευτο-επιχειρήματα δήθεν «μαρξιστών» και «αριστερών» οικονομολόγων, καθώς και τυχοδιωκτών πολιτικάντηδων, ότι αρκούσε να «τρομάξουμε» τις ελίτ με τη πιθανότητα να βγούμε από το Ευρώ για να δεχτούν κατάργηση της λιτότητας.
Όμως, όπως προσπάθησα να δείξω στο βιβλίο αυτό, η λιτότητα είναι βασικό σύμπτωμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και όχι απλά μια «κακή πολιτική» των ελίτ, όπως διακηρύσσουν άσχετοι με τη σημασία της παγκοσμιοποίησης, αλλά και κάποιοι που συνειδητά παραπλανούν. Και αυτό, γιατί το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση σημαίνει ότι το βασικό κριτήριο για το τι, πώς και για ποιον παράγεται ρυθμίζεται από τις «δυνάμεις της αγοράς», μέσω της ανταγωνιστικότητας και όχι από τις κοινωνικές ανάγκες, όπως αυτές προσδιορίζονται συλλογικά από το κοινωνικό σύνολο. Γι’ αυτό και κάθε χώρα ενσωματωμένη στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εφαρμόσει, σε διάφορους βαθμούς, πολιτικές συμπίεσης του κόστους παραγωγής (εργατικό κόστος, φόροι επιχειρήσεων, κ.λπ.), οι οποίες βέβαια παίρνουν άλλη μορφή στις χώρες από όπου πηγάζει η υπερεθνική εξουσία των πολυεθνικών επιχειρήσεων (οι οποίες σήμερα ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και εμπόριο) σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες.
Είναι δηλαδή ακριβώς η ένταξη μας στην ΕΕ (με άλλα λόγια, η ενσωμάτωση μας στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς, την οποία επέβαλε το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών) που είναι η αιτία της οικονομικής μας καταστροφής, και όχι το Χρέος (όπως παραπλανητικά διέδιδαν πολλοί στην «Αριστερά» μας), το οποίο όμως είναι απλά το σύμπτωμα της. Ήταν η ένταξη μας στη ΕΕ που κατέστρεφε την αγροτική μας παραγωγή και τη σχετική αυτοδυναμία που είχαμε σε αγροτικά προϊόντα. Και ήταν η ίδια ένταξη που κατέστρεφε και την στοιχειώδη βιομηχανική παραγωγή (χαλυβουργεία, ναυπηγεία, κ.λπ.), ενώ τώρα θα ξεπουληθούν και τα λιμάνια, αεροδρόμια, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, κ.λπ. και εμείς θα περιοριστούμε βασικά στον ρόλο των γκαρσονιών της Ευρώπης, όπως ήταν πάντα το σχέδιο των ελίτ. Τέλος ήταν η ένταξη μας στην ΕΕ που οδήγησε στη καταβαράθρωση των πραγματικών μισθών (δηλαδή της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων), προς δόξα των «Μαρξιστών» οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιός, Τσακαλώτος, Βαρουφάκης, Δραγασάκης, Βεργόπουλος, Δουζίνας, Σταθάκης, κ.ά.) που κάποιοι επιβραβεύτηκαν ακόμη και με υπουργικές θέσεις από τις ντόπιες και ξένες ελίτ. Δικαιολογημένα, βέβαια, εφόσον υπηρετούν πιστά την προσπάθεια των ελίτ να μην απεγκλωβιστούν τα λαϊκά στρώματα από την καταστροφική ένταξη μας στην ΕΕ. Έτσι, όπως φανερώνει η μόλις εκδοθείσα Έκθεση για την Ελληνική Οικονομία της ΓΣΕΕ, η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού έχει μειωθεί σχεδόν κατά το 1/4 από την ένταξη μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, σαν αποτέλεσμα της πολύ ταχύτερης αύξησης των τιμών από αυτή των ονομαστικών μισθών στην περίοδο αυτή.[2] Και οι πραγματικοί μισθοί με την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας που επιβάλλουν οι «εταίροι» μας με τα Μνημόνια, για ν’ αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα μας, μόνο προς μια κατεύθυνση μπορεί να κινηθούν: την ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση, όπως άλλωστε γίνεται και σε χώρες σαν τη Βρετανία όπου οι πραγματικοί μισθοί έχουν επανέλθει σε Βικτωριανά επίπεδα, ώστε να εξασφαλιστεί το «θαύμα» της δραστικής μείωσης της ανεργίας!
Όλα αυτά, γιατί, αντίθετα με τις ανοησίες των «αριστερών» οικονομολόγων, είναι μύθος ότι οι πολιτικές λιτότητας και η συνακόλουθη συμπίεση μισθών δεν μπορούν να φέρουν «ανάπτυξη». Όμως, όλο το Κινεζικο και το Ινδικό αναπτυξιακό «θαύμα» αντίστοιχα, στη συμπίεση των μισθών θεμελιώνεται. Αυτού του είδους «ανάπτυξη» με συμπίεση μισθών, συντάξεων, κ.λπ., είναι κάλλιστα δυνατή σήμερα και αυτήν ακριβώς επιδιώκει η Υ/Ε (και φυσικά η Ευρωπαϊκή ελίτ), παρά τις μπουρδολογίες ψευτο-Κεϋνσιανών που δεν καταλαβαίνουν (ή προσποιούνται πως δεν καταλαβαίνουν) ότι ο Κεϋνσιανισμός δεν είναι εφικτός στο πλαίσιο των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών που επιβάλλει η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Για όλη αυτή την καταστροφή η ευθύνη δεν ανήκει βέβαια στις ελίτ, που απλά «τη δουλειά τους κάνουν», μέχρις ότου τουλάχιστον ν’ ανακτήσουμε την εθνική και οικονομική κυριαρχία μας, σαν πρώτο βήμα στην κοινωνική απελευθέρωση και την ανατροπή του συστήματος που θεμελίωσαν. Ούτε καν η κυρία ευθύνη ανήκει στους οπορτουνιστές πολιτικάντηδες και αρχολίπαρους που πλαισιώνουν τα συστημικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τις τσόντες τους, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, κ.λπ.). Μέρος της ευθύνης φέρει βέβαια και η ΧΑ, η οποία, αντί να εξελιχτεί σε ένα νεο-εθνικιστικό κόμμα για την εθνική κυριαρχία, όπως π.χ. το Γαλλικό (FN) και το Βρετανικό κόμμα (UKIP), δεν έχει αποβάλλει από την ηγεσία της τους κομμουνιστοφάγους και τους νοσταλγούς των Γερμανοτσολιάδων, εφόσον η θεωρία της δεν εμπνέεται από τη νεο-εθνικιστική ιδεολογία των παραπάνω κομμάτων κατά της παγκοσμιοποίησης, αλλά από την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία του μεσοπολέμου που οδήγησε σε μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!
Αλλά και η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ φέρει τμήμα της ευθύνης, διότι εγκατέλειψε τον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση, σαν τμήμα του αγώνα για τη κοινωνική απελευθέρωση, καταδικάζοντας ακόμη και την στρατηγική του ΕΑΜ, περιμένοντας σήμερα υπομονετικά την έλευση του Μεσσία, με τη μορφή της σοσιαλιστικής επανάστασης, τη στιγμή που τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν ακόμη καν αντιληφτεί τη σημασία της καταστροφικής παραμονής μας στην ΕΕ. Και όλα αυτά γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει πάρει μυρουδιά από τη σημασία της παγκοσμιοποίησης και της ΝΔΤ που έχει εγκαθιδρυθεί εδώ και πάνω από 30ετία και προσπαθεί να καταλάβει τη σημερινή πραγματικότητα με τα θεωρητικά εργαλεία που ανέπτυξε ο Μαρξισμός εδώ και πάνω από εκατονταετία! Αντίστοιχη ευθύνη φέρουν και οι αποσχισθέντες απο τον ΣΥΡΙΖΑ που έντιμα μεν δεν ακολούθησαν την πλειοψηφία των «βολεψάκηδων», οι οποίοι δεν είχαν αντίρρηση, εν μια νυκτί, να υιοθετήσουν τη μεγαλύτερη ιστορική κωλοτούμπα των Τσιπρέων και Φλαμπουράρηδων («για να σωθεί βέβαια η Πατρίς»), μολονοτι δεν τόλμησαν όμως να προχωρήσουν (όπως άλλωστε και η υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική «Αριστερά») να θέσουν θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ. Και όχι μόνο. Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία της Λαϊκής Ενότητας παρουσίαζε το θέμα της εξόδου από την Ευρωζώνη σαν απλό οικονομικό θέμα και όχι σαν θέμα εθνικής και επομένως λαϊκής κυριαρχίας, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν τις αποπροσανατολιστικές ανοησίες για μαζικές δημόσιες επενδύσεις, εθνικοποιημένες Τράπεζες και δημόσιες επιχειρήσεις, καθως και ανταγωνιστική παραγωγή. Όλα αυτά μέσα στην ΕΕ των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών!
Η κύρια όμως και πρωταρχική ευθύνη ανήκει βέβαια στη δήθεν «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και τους «Μαρξιστές» οικονομολόγους και «διανοουμένους» που τον στηρίζουν, οι οποίοι, αντί να κάνουν αγώνα για ν’ αποκαλύψουν στα λαϊκά στρώματα που καταστρέφονται τον ολέθριο ρόλο της ΕΕ, έκαναν το παν (με το αζημίωτο βέβαια!) για να τα τρομοκρατήσουν για τη δήθεν καταστροφή που θα ακολουθούσε την έξοδο μας από την ΕΕ. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε ώστε οι εκλογές του Γενάρη 2015 να αποκλείσουν με κάθε τρόπο το θέμα της ένταξης μας στην ΕΕ και γι’ αυτό μιλούσε απλά για κάποια συμπτώματα της καταστροφής (μνημονιακές πολιτικές λιτότητας, κ.λπ.) που υποτίθεται θα καταργούσε ερχόμενος στην εξουσία, πράγμα που, όπως καταγγείλαμε από την αρχή της κρίσης, ήταν μια σαφής ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ, χειρότερη από αυτή του Αντρέα Παπανδρέου το 1981, ή του γιου του, Γιωργάκη, το 2010. Έτσι, αυτοδεσμεύτηκε μόνο για την κατάργηση των πολιτικών αυτών, με συνέπεια σήμερα να μπορούν να βγαίνουν όλα τα πολιτειακά όργανα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον Αρχιεπίσκοπο να διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχει καμιά εντολή για ρήξη και ότι επομένως η παραμονή μας στην ΕΕ είναι πατριωτικό καθήκον, ενώ κάποιοι Ευρω-φασίστες πολιτικάντηδες δεν διστάζουν ν’ απειλούν και με Γουδί όποιον μιλά για ρήξη, σε μια θρασύτατη αντιστροφή ρόλων! Και φυσικά μόνο στην Ουκρανία και ίσως την Ουγκάντα, μπορούν τα πολιτειακά όργανα να επεμβαίνουν έτσι ωμά σε κρίσιμα και σαφώς πολιτικά θέματα, ακολουθούμενοι βέβαια από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ακόμη και την ακραιφνή «σοσιαλίστρια» διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, χωρίς να διανοηθεί καν ο ΣΥΡΙΖΑ να τους απολύσει πάραυτα και να τους στείλει να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους στις Βρυξέλλες!
Το πόσο «πατριωτικό καθήκον» όμως είναι η παραμονή μας στην ΕΕ (θέση που στηρίζουν και «εθνικιστές-μαϊμοΰδες» ―που τους βραβεύει ακόμη και η Ακαδημία!― δήθεν για να σωθούμε από την Τουρκία!), φάνηκε καθαρά από τη τύχη της Κύπρου. Ήμασταν βέβαια μέσα στο ΝΑΤΟ το 1974 όταν έγινε η Τουρκική εισβολή και δεν κουνήθηκε κανένας από τους «συμμάχους» μας (που σήμερα είναι και όλοι «εταίροι» μας) να σταματήσουν την εισβολή. Και όχι μόνο. Ενώ αρκούσε μια δήλωση τους ότι τα σύνορα της ΕΕ είναι απαραβίαστα για να σταματήσει κάθε Τουρκική ή άλλη απειλή, όλα αυτά τα χρόνια οι «εταίροι» μάς «βοηθούσαν» να διατηρούμε αμυντικές δαπάνες που κανένας άλλος μικρός λαός δεν μπορεί ν’ αντέξει. Όλα αυτά βέβαια με το αζημίωτο, αφού όπως αποκάλυψαν πρόσφατα ακόμη και οι συντηρητικοί Τάιμς του Λονδίνου, με αυτό τον τρόπο η κραταιά Γερμανία καλύπτει το 1/5 των εξαγωγών της σε πολεμικούς εξοπλισμούς, ενώ μετά μας κατηγορούσε από πάνω ότι έχουμε μεγάλο έλλειμμα στο Ισοζύγιο Πληρωμών![3]
Έτσι, κατόρθωσαν με την ψευτο-εντολή που υφάρπαξε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη για ενα αγώνα κατάργησης των πολιτικών λιτότητας… μέσα στην ΕΕ, και τη νέα εντολή που πιθανώς θα πάρει τον Σεπτέμβρη, παρά την ιστορική κωλοτούμπα του ―πάντοτε βέβαια, με τη βοήθεια των κρατικών καναλιών που λειτουργούν σαν γραφεία κομματικής προπαγάνδας και των πληρωμένων (ίσως και από την ίδια την ΕΕ) στημένων ψευτο-δημοσκοπήσεων― να παρουσιάζουν τον Ελληνικό λαό σαν ένα λαό ηλιθίων μαζοχιστών, ο οποίος όταν έχει υποστεί στο πετσί του τι σημαίνει ΕΕ, με χιλιάδες ν’ αυτοκτονούν από την απελπισία, να θέλει ακόμη να παραμείνει στην ΕΕ! Έτσι, φθάσαμε σήμερα στο αποκορύφωμα της εξαθλίωσης, όπου οι απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα να επιβραβευθούν για την ωμή εξαπάτηση του λαού, και τα μνημονιακα κόμματα γενικά να συγκεντρώσουν πάνω από το 80% των ψήφων στις εκλογές του Σεπτέμβρη! Όμως, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος των ξένων και ντόπιων ελίτ όταν έδωσαν το πράσινο φώς στον Τσίπρα να προχωρήσει στις εκλογές αυτες: να εξευτελίσουν το 61% του «ΟΧΙ στα Μνημόνια» τον Ιούλη, με ένα πάνδημο 80% «ΝΑΙ στα μνημόνια» τον Σεπτέμβρη! Φυσικά, αυτό θα είναι άλλη μια λαθροχειρία γιατί το ενδεχόμενο…πάνδημο 80% υπέρ των μνημονίων μπορεί ν’ αποτελείται στη πραγματικότητα από λιγότερους από τους μισούς των ψηφοφόρων αν υπάρξει, όπως είναι πολύ πιθανό, μια τεράστια αποχή πάνω από 40%, όπως είναι οι σημερινές εκτιμήσεις.
Όμως, επειδή κάποιοι ίσως μπερδεύονται απο την Γκεμπελική προπαγάνδα των Φλαμπουράρηδων για τους «ηρωικούς» Τσίπρα, Βαρουφάκη, Τσακαλώτο και… Δραγασάκη που δήθεν πάλεψαν με νύχια και με δόντια για να πετύχουν τη καλύτερη δυνατή λύση, το ερώτημα είναι: είχε άραγε άλλη επιλογή ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλη του 2015 από την ολοκληρωτική παράδοση του; Η απάντηση βέβαια είναι ότι το θέμα δεν είναι εάν, εκεί που είχαν φθάσει τη χώρα τον Ιούλη του 2015, υπήρχε άλλη επιλογή. Δηλαδή έχοντας ξετινάξει τα δημόσια ταμεία για να είναι «καλοί πληρωτές», έχοντας επιβάλλει capital controls όχι στους έχοντες και κατέχοντες που τις προηγούμενες εβδομάδες απέσυραν από τις Τράπεζες μέχρι και ένα δις Ευρώ την ημέρα, αλλά στους συνταξιούχους που καθόντουσαν στις ουρές με τις ώρες για 50 Ευρώ και έχοντας «στερέψει τις αγορές». Και δεν είναι αυτό το θέμα, γιατί όλα αυτά ήταν αναμενόμενα μετά τη διακοπή ρευστότητας από την ΕΚΤ που, όπως είχα γράψει εδώ και χρόνια, μόνο κρετίνοι έπρεπε να μην την περιμένουν, εφόσον την ίδια τακτική είχε εφαρμόσει και με πολλή επιτυχία η Ευρω-ελίτ μέσω της ΕΚΤ, στο παρελθόν, τόσο σε σχέση με την Ιρλανδία, όσο και με την Κύπρο. Όπως και το ότι, κάτω από τις συνθήκες αυτές, οποιαδήποτε κυβέρνηση θα δεχόταν οτιδήποτε ζητούσαν οι δανειστές.
Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση των απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ όφειλε να ξέρει ότι εκεί θα κατέληγε η κατάσταση, δεν είχε διανοηθεί να έχει ένα πραγματικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη που θα εφάρμοζε πολύ πριν θα έφταναν τα πράγματα εκεί ― και όχι απλά τις ασκήσεις επί χάρτου του Βαρουφάκη! Όμως, η κυβέρνηση των δωσίλογων απατεώνων ούτε διανοείτο να έχει επεξεργαστεί παρόμοιο σχέδιο και να έχει ετοιμάσει τη κατάλληλη υποδομή για την εφαρμογή του, και ολοι επικαλούντο σαν κοινοί απατεώνες ότι δεν είχαν εντολή για έξοδο από το Ευρώ. Όμως, ακόμη και αυτό να το πάρουμε τοις μετρητοίς, γιατί άραγε δεν είχαν την εντολή; Μήπως γιατί δεν προσπάθησαν ποτέ τόσο σαν αντιπολίτευση όσο ―και κυρίως― σαν κυβέρνηση, όταν ελέγχαν κανάλια και ΜΜΕ, να δείξουν στα λαϊκά στρώματα γιατί είναι καταστροφή η ένταξη μας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη; Και μήπως γιατί, αντ’ αυτού, έβγαιναν οι «επαναστάτες διανοούμενοι» του ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιοί, Σταθάκηδες, Τσακαλώτοι, Δουζίνες, Βεργόπουλοι, κ.λπ.) να λένε τα ίδια με τα συστημικά κόμματα, δηλαδή, για την Βιβλική καταστροφή που μας περίμενε αν βγαίναμε από την ΕΕ; Εκεί έγκειται όλη η απάτη του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι δηλαδή στο εάν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό από τη παράδοση του λαού στη σφαγή τον Ιούλη του 2015, αλλά στο τι έκανε για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Και όπως προσπάθησα να δείξω συστηματικά στο βιβλίο αυτό, εκτός αν θεωρήσουμε κρετίνους το κομματικό επιτελείο του και αυτό των διανοουμένων του ΣΥΡΙΖΑ ―που δεν είναι― όλα αυτά ήταν τμήμα ΣΧΕΔΙΟΥ για να περάσουν τελικά και με τη λαϊκή βούλα την παράδοση του λαού στους σφαγείς του.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την έγκριση του στο τρίτο και εξ ορισμού χειρότερο Μνημόνιο. Εξ ορισμού, γιατί ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ όλες τις καταστροφικές αλλαγές των προηγουμένων μνημονίων και θα στηρίζεται μάλιστα σε αυτές (άνοιγμα και απελευθέρωση αγορών, σχολεία χωρίς δασκάλους, και νοσοκομεία χωρίς γιατρούς από τις συνεχείς περικοπές προσωπικού μέσω πρόωρης συνταξιοδότησης, κ.λπ.). Και όταν αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ εννοώ βέβαια την πλειοψηφία όλων αυτών για τους οποίους πρωταρχικό κριτήριο για τη στάση τους είναι «η Αριστερά στην εξουσία», έστω και αν αυτή η «Αριστερά» δεν έχει καμία σχέση ακόμη και με τις θέσεις του ίδιου κόμματος πριν λίγους μήνες και ―ακόμη χειροτέρα― έστω και αν το νέο Μνημόνιο πέρασε στη Βουλή με τις ψήφους των κομμάτων που μέχρι χθες κατηγορούσε ως συστημικά, αν όχι για προδοτικά, κ.λπ.! Αν όμως όλοι αυτοί είχαν τη παραμικρή πολιτική εντιμότητα, όταν διαπίστωσαν ότι το πρόγραμμα τους ήταν ανεφάρμοστο (αν υποθέσουμε ότι δεν το ήξεραν από πριν –παρόλο που όχι μόνο ο υπογράφων αλλά και το ΚΚΕ κ.ά. από χρόνια δείχναμε), τι πιο έντιμο για έναν μη συμφεροντολόγο και μη αρχολίπαρο, πραγματικό, αριστερό από το να παραιτηθεί; Δηλαδή, γιατί να μην αφήσουν τα μνημονιακά κόμματα να παραδώσουν την εθνική κυριαρχία και επομένως και τα απαράγραπτα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων για τα οποία υποτίθεται αγωνιζόντουσαν, και οι ίδιοι να κατέβουν στα μετερίζια του αγώνα;[4]
Και αναφέρομαι σε παράδοση της εθνικής κυριαρχίας (που άλλωστε ακόμη και έντιμοι φιλελεύθεροι παρατηρητές ―ξένοι βέβαια!― παραδέχονται, όπως ανάφερα στο κεφ. 10), διότι φυσικά δεν έχει καμία σημασία εάν η έδρα του Ταμείου για την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας έχει έδρα το Λουξεμβούργο ή την Αθήνα, όταν το «Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων» (όπως χωρίς περιστροφές το ονομάζει η δανειακή συνθήκη) ―το οποίο έχει στόχο «να διατηρεί σημαντικά ελληνικά περιουσιακά στοιχεία και το οποίο θα ρευστοποιεί τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα»― βρίσκεται κάτω από τον άμεσο έλεγχο του ΕΜΣ (του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας).[5] Όπως η Heather Stewart του Observer περιέγραφε σωστά την παράδοση κάθε ίχνους εθνικής κυριαρχίας με το τρίτο μνημόνιο:
«η πραγματική τιμή του Μνημονίου δεν είναι απλά τα μέτρα λιτότητας αλλά η παράδοση της κυριαρχίας, η κατάργηση κάθε (Ελληνικού) πολιτικού ελέγχου που σηματοδοτεί το Μνημόνιο και είναι εκπληκτική. Το μνημόνιο κυριολεκτικά βρίθει με ορόσημα και στόχους που πρέπει να πετύχει η κυβέρνηση στην Αθήνα ―μήνα με τον μήνα και χρόνο με τον χρόνο― ενώ δεσμεύεται να υποβάλλει κάθε σημαντική αλλαγή πολιτικής στην εξονυχιστική έρευνα των διεθνών επιτηρητών της».[6]
Ακόμη, αποτελεί άμεση παράδοση της εθνικής κυριαρχίας η ρύθμιση ότι κάθε υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων θα θέτει αυτόματο μηχανισμό σε κίνηση για την κάλυψη της παρέκκλισης, μέσω μείωσης των δημοσίων δαπανών: «Ο διορθωτικός μηχανισμός συνίσταται στην κάλυψη της απόκλισης είτε με περικοπή δαπανών είτε με ανάληψη δράσεων για την ενίσχυση των εσόδων». Και αυτό δεν αποτελεί απλά παράδοση κάθε εθνικής κυριαρχίας, για τη προστασία της οποίας οι μετρ της απάτης Τσίπρες και Φλαμπουράρηδες έχουν το απύθμενο θράσος να μιλούν κιόλας, αλλά και δείχνει το πόσο ασύστολο ψέμα είναι ο ισχυρισμός τους ότι, εάν εκλεγούν αυτοί, δήθεν θα εφαρμόσουν το τρίτο μνημόνιο με ηπιότερο τρόπο, πράγμα που είναι ασύστολο ψέμα και μόνο απόπειρα συνειδητής εξαπάτησης υποκρύπτει.
Και δεν είναι το μόνο ψέμα. Το ίδιο ασύστολα απατηλοί είναι οι δήθεν στόχοι στους οποίους στηρίζεται όλη η προεκλογική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ: πρώτον, ο στόχος της «ανάπτυξης» που υποτίθεται πέτυχε με τις «σκληρές» διαπραγματεύσεις των Τσίπρα-Τσακαλώτου και, δεύτερον, ο στόχος της απομείωσης του δανείου.
Όμως, η μεν «ανάπτυξη» δεν επιτυγχάνεται απλά, όπως υποστηρίζει ο αρχι-απατεώνας Τσίπρας, εξαιτίας της «επιτυχίας» του να μειωθούν τα πλεονάσματα που ζητούσαν οι δανειστές για να ξεπληρώνεται καλύτερα το Χρέος. Ο λόγος που πράγματι οι «εταίροι» μείωσαν τα απαιτούμενα πλεονάσματα στον Προϋπολογισμό δεν ήταν βέβαια η σθεναρή στάση του Τσίπρα (που στον διεθνή Τύπο είναι γνωστός πια για τις κωλοτούμπες του!) αλλά στο ότι θα ήταν τέτοιο το μέγεθος της ύφεσης φέτος και του χρόνου (σε σημαντικό βαθμό εξαιτίας και του τρόπου που επέβαλε capital controls που ρήμαξαν κυριολεκτικά την αγορά), αν τα απαιτούμενα πλεονάσματα ήταν μεγαλύτερα από τα συμφωνηθέντα, που θα επακολουθούσε σίγουρα κοινωνική έκρηξη στην προσπάθεια της μετεκλογικής κυβέρνησης να τα επιτύχει. Και φυσικά, ανάπτυξη με βάση το Τρίτο Μνημόνιο σημαίνει απλά περισσότερο ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου στις ξένες ελίτ, ώστε να εισρεύσουν τα 50 δις Ευρώ στο Ταμείο για την «αξιοποίηση» (δηλαδή την εκποίηση) του κοινωνικού πλούτου, συμπεριλαμβανομένου και του πιθανώς πλούσιου ορυκτού πλούτου στις πολυεθνικές της υπερεθνικής και της Σιωνιστικής ελίτ. Μόνο για το έγκλημα επομένως του ξεπουλήματος του κοινωνικού πλούτου, όποιοι το επιχειρήσουν, θα είναι δωσίλογοι για πάντα στον Ελληνικό λαό.
Όσον αφορά την δήθεν ελάφρυνση του Χρέους που υποτίθεται θα επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ (ή όποιος άλλος στην εξουσία), αυτή θα σημαίνει απλώς την επιμήκυνση του (δηλαδή τη διαιώνιση της εξάρτησης του Ελληνικού λαού), με αντάλλαγμα χαμηλότερους τόκους, αφου η Ευρω-ελίτ επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να δεχθεί οποιαδήποτε μείωση του Χρέους. Και αυτό, τη στιγμή που η μόνη βέβαια πραγματική λύση θα ήταν η μη αναγνώριση από εμάς του Χρέους αφού ήταν οι ελίτ που έκαναν (και κυρίως ωφελούνταν από) τα δάνεια και όχι τα λαϊκά στρώματα που είδαν τη παραγωγή μας να συρρικνώνεται και τις δουλειές τους να χάνονται, ενώ οι κυβερνήσεις συνέχιζαν τα δάνεια για να συγκαλύψουν τη συντελούμενη οικονομική καταστροφή.
Ωστόσο, η έξοδος από την ΕΕ θα μας έδινε τη δυνατότητα να ασκήσουμε μια πραγματικά εθνική πολιτική, εγκαταλείποντας τους «συμμάχους» μας στο ΝΑΤΟ και αναπτύσσοντας πραγματικές συμμαχικές σχέσεις με τους λαούς που παλεύουν σήμερα για τη δική τους εθνική ανεξαρτησία, όπως ο Ρωσικός. Φυσικά η Ρωσική ηγεσία δεν αποτελείται από κρετίνους για να μας δώσει βοήθεια όταν εμείς δεν διανοούμαστε να φύγουμε από την ΕΕ, (όπως ξεκαθάρισε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Μόσχα), αφού αυτό θα ισοδυναμούσε με έμμεση από μέρους τους ενίσχυση της ΕΕ και της Υ/Ε που ήδη βρίσκεται σε ψυχρό ή ημι-θερμό πόλεμο με τη Ρωσία. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε («κατά λάθος»;) ν’ απογοητεύσει τον λαό ακόμη και για τη δυνατότητα αλλαγής των γεωπολιτικών μας σχέσεων που είναι όμως απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε στον λυσσασμένο πόλεμο που θα μας κήρυσσε η Υ/Ε αν τολμούσαμε να προχωρήσουμε σε ρήξη.
Όμως είναι δυνατή η ρήξη με την ΕΕ; Η απάντηση είναι καταφατική αλλά υπό προϋποθέσεις. Πραγματική ρήξη δηλαδή, προϋποθέτει:
α) πρώτον, προετοιμασία του λαού από καιρό για τον ρόλο της ΕΕ στην Ελληνική καταστροφή,
β) δεύτερον, τεχνική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των μεταβατικών προβλημάτων, εφόσον βέβαια αποτελεί μαύρη προπαγάνδα αγυρτών ότι η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα αποτελεί καταστροφή όταν υπάρχουν όλες οι λύσεις για την αντιμετώπιση των μεταβατικών προβλημάτων ―ανάλογες περιπτώσεις άλλωστε υπάρχουν πολλές στην Ιστορία― και
γ) τρίτον, αλλαγή των γεωπολιτικών συσχετισμών ΠΡΙΝ τη ρήξη. Σήμερα καμιά από τις βασικές αυτές προϋποθέσεις δεν ικανοποιείται ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ και των «αριστερών» οικονομολόγων και πολιτικάντηδων που τον απαρτίζουν.
Η μόνη επομένως λύση σήμερα είναι η δημιουργία «από τα κάτω» ενός Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική απελευθέρωση[7] και καλούμε κάθε πατριώτη να συμβάλλει στη δημιουργία τοπικών λαϊκών επιτροπών σε κάθε γωνιά της Ελλάδος για το κτίσιμο αυτού του Μετώπου. Αυτός είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για την έξοδο από την καταστροφή και το σταμάτημα του εξανδραποδισμού μας σαν Λαού. Είναι δύσκολος αγώνας και μακρόχρονος ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ!
16/9/15
 Το άρθρο αυτό είναι προδημοσίευση από το νεο βιβλίο μου με τον τίτλο ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, 2010-2015: Από τα Μνημόνια των συστημικών ΠΑΣΟΚ/ΝΔ στο «αριστερό» Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ (Γόρδιος, Σεπτέμβρης 2015).
εξώφυλλο
[1] Βλ. Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ (Γόρδιος, 2010).
[2] Η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα έχει μειωθεί σχεδόν κατά 25% από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Με βάση 100 το 1984, ο πραγματικός κατώτατος μισθός είχε πέσει στις 76,7 μονάδες το 2014. Βλ. ΙΝΕ, Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ, Η Ελληνική Οικονομία και η Απασχόληση, Ετήσια Έκθεση 2015, Παράρτημα: Η διαχρονική εξέλιξη των κατώτατων πραγματικών αποδοχών στην Ελλάδα την περίοδο 1984-2014.
[3] Alistair Osborne, “Germany’s tanks are on Greece’s lawn”, The Times (16/6/2015).  Ελληνική μετάφραση: Τα γερμανικά τανκς στην αυλή της Ελλάδας
[4] Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην ακόμη χειρότερη περίπτωση «διανοητών» που βρήκαν ευκαιρία, τώρα που πηδούν τα ποντίκια από το καράβι που βουλιάζει, αυτοί να επιδιώξουν να χωθούν μέσα. Πώς αλλιώς άραγε να χαρακτηρίσει κανείς περιπτώσεις σαν του Δουζίνα και του Βεργόπουλου που βρήκαν τη στιγμή να συνωστιστούν για να μπουν στους συνδυασμούς του Μνημονιακού πια ΣΥΡΙΖΑ; Θα έχει άδικο ο μέσος προδομένος υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αναγωγές στην «κουτάλα», όχι αναγκαστικά με την οικονομική έννοια (παρόλο που και αυτή δεν είναι ασήμαντη), αλλά με την έννοια της μαζικής κοινωνικής προβολής, από την οποία τώρα βέβαια θα κοπεί κάθε μη Μνημονιακός (εκτός αν είναι εντελώς «ανώδυνος» για το σύστημα) αφού τα μνημονιακά κόμματα θα ελέγχουν τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών και επομένως των θέσεων-κλειδιά στα ΜΜΕ και κρατικούς οργανισμούς, κ.λπ.;
[5] Βλ. Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης.
[6] Heather Stewart, “Europe has taken charge of Greece like a television nanny” The Observer (16/8/2015).

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Ποιες στάσεις προτιμούν άνδρες & γυναίκες (γραφήματα) - Έρευνα του Θ. Ασκητή

Ποιες στάσεις προτιμούν άνδρες & γυναίκες (γραφήματα) - Έρευνα του Θ. Ασκητή
Έχουν σημασία οι στάσεις στο σεξ; Ίσως πρόκειται για ένα θέμα που έχει απασχολήσει και εσάς κάποια στιγμή, ωστόσο αποφεύγετε να το συζητήσετε, καθώς σας φέρνει σε αμηχανία!
Απάντηση έρχεται να δώσει μία έρευνα του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του δρ. Θάνου Ασκητή.
Στόχος της έρευνας ήταν να αποτυπωθούν οι προτιμήσεις των Ελλήνων στις σεξουαλικές στάσεις και να διαπιστωθεί αν οι άνδρες προτιμούν και νιώθουν άνετα στις ίδιες στάσεις με τις γυναίκες.
Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 1.036 άτομα, με αναλογία 33% άνδρες και 67% γυναίκες.
Δείτε αναλυτικά στα γραφήματα πώς αποτυπώνονται οι σεξουαλικές τους προτιμήσεις
pl1
pl2
pl3
pl4
pl5
pl6
pl7
pl8
pl9
pl10
pl11
pl12

Αυτός ο Προβόπουλος που έβαλε ο Τσίπρας στη Eurobank είναι ο ίδιος με εκείνον που φώναζε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τον στείλει Ειδικό Δικαστήριο ή απλή συνωνυμία;

Mήπως είναι φασίστας και το παίζει "αριστερός"... ο υπουργός χωρίς πτυχίο, μια ζωή επαγγελματικό κομματικό στέλεχος και υβριστής του Γιάννη Μπανιά;

Νίκος Φίλης: Η εθελοντική εργασία κριτήριο στο νέο σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών!
Από δω το πάνε… από κει το πάνε… στην εθελοντική εργασία όλοι καταλήγουν!
Ζήλεψε φαίνεται τη “δόξα” του πρώην και αξέχαστου υπουργού Παιδείας Λοβέρδου που ήθελε να εφαρμόσει την εθελοντική εργασία σε εκπαιδευτικούς έτσι ώστε να “εξασφαλίσουν” μόρια για το διορισμό τους και ο νέος υπουργός δήλωσε ότι: η εθελοντική εργασία στα...
κρατικά «φροντιστήρια», δηλαδή στα προγράμματα πρόσθετης διδακτικής στήριξης που επιστρέφουν στα σχολεία εφέτος με το πρώτο νομοσχέδιο που θα συντάξει το υπουργείο Παιδείας, θα είναι ένα από τα κριτήρια στο νέο σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.
Δείτε όλη τη συνέντευξη στο ΒΗΜΑ:
Η εθελοντική εργασία στα κρατικά «φροντιστήρια», δηλαδή στα προγράμματα πρόσθετης διδακτικής στήριξης που επιστρέφουν στα σχολεία εφέτος με το πρώτο νομοσχέδιο που θα συντάξει το υπουργείο Παιδείας, θα είναι ένα από τα κριτήρια στο νέο σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Ο νέος υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης τάσσεται σαφώς υπέρ της αξιολόγησης στα σχολεία, αλλά εφόσον αυτή δεν θα έχει χαρακτήρα «τιμωρίας» για τους εκπαιδευτικούς.
Όπως ήταν προφανές, το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ μένει «πίσω» και εντάσσεται σε νόμο-«σκούπα» για την Παιδεία, που όμως θα έχει επίκεντρο αυτή τη φορά τα σχολεία και τη διδακτική διαδικασία. Το περιεχόμενό του θα βασιστεί στα αποτελέσματα δημοσίου διαλόγου που ξεκινάει τις επόμενες ημέρες και ολοκληρώνεται την άνοιξη του 2016. Οι διατάξεις για την έρευνα ωστόσο, που είναι ώριμες και δεν έχουν προκαλέσει αρνητικές εντυπώσεις (το αντίθετο), διαχωρίζονται και θα αποτελέσουν το περιεχόμενο αυτόνομου νομοσχεδίου.
Μέσα στις επόμενες ημέρες, όπως λέει ο υπουργός Παιδείας μιλώντας στο «Βήμα», θα ξεκινήσει η σύνταξη των δύο νομοσχεδίων που θα ανοίξουν τη «αυλαία» για τη νέα ηγεσία του: το πρώτο για την πρόσθετη διδακτική στήριξη στα σχολεία και το δεύτερο για την ειδική αγωγή. Σε όλα αυτά θα αναζητήσει συνεργασίες και τη γνώμη των παλαιών υπουργών Παιδείας που θα τους «φιλοξενήσει» στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.
Όσο για το πρόβλημα του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, δεν έχει ακόμη βρει τη λύση του, ωστόσο προτεραιότητα για το υπουργείο Παιδείας είναι να εξαιρεθούν από το μέτρο τα φροντιστήρια που καλύπτουν ανεπάρκειες της δημόσιας εκπαίδευσης σε μεγάλη κλίμακα και δευτερευόντως τα ιδιωτικά σχολεία, ανεξαρτήτως του μεγέθους τους.
Εχουμε επί μήνες σε συζήτηση ένα «καυτό» νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια, για το οποίο ο Πρωθυπουργός είπε πρόσφατα ότι θα ψηφιστεί άμεσα, ενώ εσείς ότι θα τεθεί σε διάλογο. Τι θα γίνει τελικά;
«Το δημοσιοποιημένο νομοσχέδιο δεν κατατέθηκε στη Βουλή γιατί έγιναν οι εκλογές. Ως προς τα ΑΕΙ το νομοσχέδιο αυτό αντιμετωπίζει κάποια λειτουργικά ζητήματα και προχωρεί σε αλλαγές στη διοίκηση των πανεπιστημίων. Εκκρεμεί ωστόσο μια συνολική πρόταση για αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με χρονικό ορίζοντα την άνοιξη. Ομως θα προηγηθεί ο εθνικός και κοινωνικός διάλογος για την εκπαίδευση. Προς το παρόν αντιμετωπίζουμε επείγοντα λειτουργικά ζητήματα στα πανεπιστήμια που προέκυψαν από την εφαρμογή υφιστάμενου νομικού πλαισίου και ειδικά των Συμβουλίων Διοίκησης των ιδρυμάτων, τα οποία έχουν αυτοακυρωθεί και η μόνη αρμοδιότητα που με ζήλο κράτησαν ήταν εκείνη της ακύρωσης της υποψηφιότητας πανεπιστημιακών στις πρυτανικές εκλογές. Πρόκειται για μια αρμοδιότητα που παραβιάζει τα δημοκρατικά δικαιώματα των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και προκάλεσε αναστάτωση και την ακύρωση τριών εκλογών σε ΑΕΙ. Εν όψει νέων πρυτανικών εκλογών λοιπόν, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) αφαιρούμε από τα Συμβούλια Διοίκησης την επίμαχη αρμοδιότητα».
Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε επίμονα τις κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών ότι κυβερνούν με ΠΝΠ και τυχαίνει να ξεκινάτε εσείς τη θητεία σας με μια τέτοια πράξη…
«Είναι αλήθεια ότι έχουμε μια ιδιομορφία το τελευταίο χρονικό διάστημα: εκείνη των πρόωρων εκλογών. Και μάλιστα δύο εκλογών μέσα σε επτά μήνες. Εχουμε όμως και νέα σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά. Είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε αποφάσεις που αποκαθιστούν τις δυσλειτουργίες. Προφανώς και δεν θέλουμε να κυβερνάμε με ΠΝΠ, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να παίρνουμε επείγουσες αποφάσεις, καθώς μάλιστα δεν είμαστε συνέχεια του προηγούμενου συστήματος διακυβέρνησης αλλά αντιπροσωπεύουμε μια νέα πολιτική δυναμική».
Οπότε καταλαβαίνω ότι το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ θα «μετασχηματιστεί».
«Θα εμπλουτιστεί με βάση τον διάλογο που θα προηγηθεί. Το πολυνομοσχέδιο θα αποτελέσει μέρος του διαλόγου που θα γίνει για την εκπαίδευση. Είναι άλλωστε μια πρόταση κωδικοποίησης αναγκαίων αλλαγών. Η συζήτηση για το πανεπιστήμιο πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις νέες πραγματικότητες που αφορούν την παραγωγή της γνώσης, καθώς και τις διεθνείς εμπειρίες. Και να μην ευτελίζεται σε επιθετικές εκστρατείες δυσφήμησης του δημόσιου πανεπιστημίου στις οποίες καταφεύγουν οι ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι, που με το ένδυμα του “ευρωπαϊσμού” επιτέθηκαν στη μεταρρυθμιστική πρόθεση της κυβέρνησης».
Οι νυν πρυτάνεις ωστόσο με πρόβλεψη του νομοσχεδίου επρόκειτο να παυθούν στη μέση της θητείας τους. Ακριβώς η ίδια πρακτική για την οποία κατηγορήσατε τη διοίκηση του υπουργείου που είχε εισαγάγει την ψήφιση του προηγούμενου νόμου-πλαισίου. Αυτό σημαίνει ότι όταν αναλαμβάνει κάποιος κυβερνητική θέση απλώς παίρνει διαφορετικές αποφάσεις;
«Πιστεύω ότι η λειτουργία των πανεπιστημίων δεν διευκολύνεται από την κατάργηση εκλεγμένων οργάνων. Και δεν είναι θέμα ωριμότητας να παρακάμπτει κανείς τις διαδικασίες της σωστής νομοθέτησης. Οπως βλέπετε, δεν σπεύδουμε να πάρουμε αποφάσεις, δεν προτρέχουμε».
Καταλαβαίνω ότι είστε υπέρ των ευρύτερων συνεργασιών στον χώρο της εκπαίδευσης.
«Η επιδίωξη πολιτικών και κοινωνικών συγκλίσεων είναι αναγκαία στον χώρο της εκπαίδευσης. Δεν παραγνωρίζω τις διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις, καθώς μάλιστα ο νεοφιλελευθερισμός επιδείνωσε τη σχολική κρίση. Ωστόσο υπάρχει πάντοτε ένα πεδίο συναινέσεων που πρέπει να αναζητείται, καθώς η μόρφωση είναι ένα από αυτά τα αγαθά που ονομάζονται “κοινό καλό”. Ετσι θα επιδιώξουμε η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής να μετατραπεί σε θεσμικό χώρο αναζήτησης συναινέσεων για την εκπαίδευση. Επίσης θα συναντηθώ με τους υπουργούς Παιδείας των προηγούμενων κυβερνήσεων για να αποκαταστήσουμε ένα κοινό κανάλι επικοινωνίας. Στην πρόθεσή μου δεν είναι να μηδενίσω ό,τι καλό έχει υπάρξει».
Θα μειώσετε τη διδακτέα και εξεταστέα ύλη στα σχολεία και τις εξεταστικές διαδικασίες;
«Είναι αυτονόητο ότι η όποια παρέμβασή μας πρέπει να ξεκινήσει από την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν θα κάνω βιαστικές εξαγγελίες. Πρέπει να δείξουμε εμπιστοσύνη στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής που έχει τη θεσμική ευθύνη και θα αναλάβει το διαρκές έργο αναμόρφωσης των αναλυτικών προγραμμάτων, των βιβλίων και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Πρόκειται για μεγάλο πρόγραμμα αναμόρφωσης της εκπαίδευσης. Θα συνεχίζεται ολόκληρη την τετραετία, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση τετραετίας».
Υπάρχει η δυνατότητα να προχωρήσετε σε προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών;
«Θα σχεδιάσουμε πρόγραμμα σταδιακών προσλήψεων σε συνάρτηση με την πορεία της οικονομίας και των δημοσιονομικών μεγεθών. Το σχολείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του χωρίς μόνιμους δασκάλους, δηλαδή χωρίς σταθερή σχέση των παιδιών με τον δάσκαλο. Η αναδιάρθρωση του διοικητικού μηχανισμού του υπουργείου επίσης είναι αναγκαία, για να γίνεται έγκαιρα ο προγραμματισμός αποσπάσεων, μεταθέσεων εκπαιδευτικών κ.ά. Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, τα προβλήματα που συχνά οφείλονται σε διοικητικές δυσλειτουργίες έχουν, κυρίως, ως αιτίες τους περιορισμούς της δημοσιονομικής πολιτικής».
Οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών είναι μια πλευρά του ίδιου προβλήματος όμως.
«Υπάρχει μια πολύχρονη κατάχρηση. Οι εκπαιδευτικοί είναι μορφωμένοι και γι’ αυτό είναι περιζήτητοι σε διάφορες θέσεις στη διοίκηση, στα κόμματα, στην Εκκλησία κ.τ.λ. Είναι εκτός λογικής όμως να παραμένουν 4.000 εκπαιδευτικοί εκτός τάξης όταν κάθε χρόνο, παρά τις προσλήψεις χιλιάδων αναπληρωτών, μετράμε 4.000 κενά. Τον Ιούνιο θα προχωρήσουμε σε δραστική μείωση των αποσπάσεων των εκπαιδευτικών. Επίσης τον Ιούνιο θα ολοκληρώνονται οι μεταθέσεις, θα διαπιστώνουμε τα κενά και θα αναρτούμε τους πίνακες των αναπληρωτών. Είναι η τελευταία χρονιά που γίνονται τόσο πολλές αποσπάσεις εκπαιδευτικών».
Εδώ μήπως μπαίνει και το θέμα της αύξησης των ωρών διδασκαλίας για τους εκπαιδευτικούς;
«Υπάρχουν πολλά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αξιοποίηση του εκπαιδευτικού δυναμικού. Το θέμα της αύξησης των ωρών διδασκαλίας καθώς και της μείωσης των ειδικοτήτων των εκπαιδευτικών, που είναι περίπου 120, θα τεθεί στον δημόσιο διάλογο, καθώς είναι θέμα διαλόγου και όχι επιβολής».
«Δεν υπήρξε αντιπαράθεση με την Εκκλησία – Εχουμε διακριτούς ρόλους»

12 Οκτώβρη 1944: Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ ύψωσαν την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη

Είμαστε εμείς που νικήσαμε τη σκλαβιά! έγραφε ο Ριζοσπάστης στις 12 Οκτώβρη 1944
Το ημερολόγιο έδειχνε Πέμπτη 12 Οκτώβρη 1944, όταν στις 9.45 το πρωί, μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία για να υψώσουν στη θέση της την ελληνική. Η Αθήνα ήταν λεύτερη μετά από 1.264 μέρες φασιστικής σκλαβιάς
Οι Γερμανοί δεν έχουν προλάβει ακόμα να εκκενώσουν την...
πόλη κι ο λαός της πρωτεύουσας, από τις συνοικίες, τα εργοστάσια, τα σχολεία, τα υπουργεία, τα καταστήματα, ξεχύνεται στους αθηναϊκούς δρόμους ζητωκραυγάζοντας για την απελευθέρωσή του. Κύματα κύματα η λαοθάλασσα πλημμυρίζει την πλατεία Συντάγματος, τις οδούς Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας, το Ζάππειο, την πλατεία Ομονοίας. Σε λίγες ώρες τα πάντα σημαιοστολίστηκαν με γαλανόλευκες και κόκκινες σημαίες. Τεράστια πανό του ΕΑΜ και του ΚΚΕ υψώθηκαν και τα συνθήματα για μια νέα Ελλάδα, λαοκρατική, περνούν σε όλα τα χείλη. Οι 1.264 μέρες σκλαβιάς στο φασισμό είχαν πια τελειώσει και στις 9.45 π.μ. μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία για να υψώσουν στη θέση της την ελληνική.  Εκείνη τη μέρα ο «Ριζοσπάστης» έκανε δύο εκδόσεις.
Η πρώτη, που κυκλοφόρησε τις πρώτες πρωινές ώρες, όπως ήταν φυσικό δεν είχε την είδηση της απελευθέρωσης. 
Είχε όμως τον αέρα της. 
«Ο "Ρίζος" στο Κέντρο», έγραφε ένα από τα θέματα της πρώτης του σελίδας και πληροφορούσε το αναγνωστικό κοινό πως η εφημερίδα του ΚΚΕ είχε διακινηθεί την προηγούμενη μέρα, για πρώτη φορά, στο κέντρο της πρωτεύουσας και είχε γίνει ανάρπαστη. 
«Ήταν το πρώτο μήνυμα της αληθινής λευτεριάς», κατέληγε το ρεπορτάζ, δίνοντας ακριβώς την ουσία του θέματος.
Ο προδότης Ράλλης δημοσίευσε νόμο με την παραίτησή του. 
Θα δώσει - λέει - λόγο για τις πράξεις του. 
Ανυπόμονος ο λαός περιμένει να δικάσει τον εγκληματία.
Η γερμανική σημαία κατέβηκε από την Ακρόπολη και τα τελευταία γερμανικά τμήματα έφυγαν το πρωί από την Αθήνα».
Στην ίδια σελίδα ο «Ριζοσπάστης» φιλοξενεί ένα σύντομο σχόλιο για την απελευθέρωση με τίτλο «ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!». 
Γράφει: «Χρόνια παλεύαμε νάρθης. 
Αιματοποτισμένοι οι δρόμοι μας, γεμάτα τα νεκροταφεία μας. 
Γκρεμισμένα τα σπίτια μας, χτικιό στα στήθη μας και κουρέλια σκεπάζουν το κορμί μας, μα κοίτταξέ μας φτερουγίζομε, λάμπομε! 
Η περηφάνια λάμπει σαν φωτοστέφανος στων αγωνιστών τα κούτελα. 
Είμαστε εμείς που νικήσαμε τη σκλαβιά! Εμείς που σπάσαμε τις αλυσίδες! 
Εμείς που χύσαμε το αίμα μας! Εμείς που θα σε ξαναχτίσομε Ελλάδα Λεύτερη! Ανεξάρτητη, λαοκρατούμενη. Χωρίς τυράννους και τυραννίες. Χωρίς φασίστες και διχτάτορες. Ένας λεβέντικος λαός γιορτάζει σήμερα τη νίκη του. Η μεγάλη ηρωική καρδιά της Ελλάδας, η Αθήνα μας Αναστήνεται»
Το ρεπορτάζ της απελευθέρωσης

Η λύση στο γρίφο του μυστηριώδους βίντεο-Βαρουφάκη «Οι 1101 έρχονται»

ekso
Προπομπό ενός μανιφέστου που θα κυκλοφορήσει μέσω του ίντερνετ σε όλη την Ευρώπη με στόχο να γίνει η αφετηρία ενός κινήματος για τη μεγάλη ανατροπή στο τραπεζικό και πολιτικό σύστημα, αποτελεί το βίντεο-μυστήριο, που διοχετεύτηκε χθες, υπό τον τίτλο «Οι 1101 έρχονται», προκαλώντας πλήθος ερωτημάτων για τη στόχευση του.  
Ο ίδιος ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, αποκάλυψε από το Βερολίνο τι υποκρύπτεται πίσω από το περιβόητο βίντεο.
Όπως γράφει στο vima.gr ο ανταποκριτής Νίκος Χειλάς:
«Στην αρχή ήταν ο Λόγος. Όχι ο βιβλικός, αλλά ο σύγχρονος. Και όχι προφορικός, ή γραπτός, αλλά  ηλεκτρονικός. To ………..
ψηφιακό «κείμενο» ενός μανιφέστου, που θα κυκλοφορήσει μέσω του ίντερνετ σε όλη την Ευρώπη με στόχο να γίνει η αφετηρία ενός κινήματος για τη μεγάλη ανατροπή στο τραπεζικό και πολιτικό σύστημα. Τα κόμματα, ως εθνικά όργανα, δεν θα έχουν καμιά θέση σε αυτό, δεδομένου ότι τα εθνικά κράτη έχουν χάσει τη σημασία τους. Οι πρωταγωνιστές θα είναι οι χρήστες του διαδικτύου, που θα προωθήσουν ένα «Plan B» όχι για την κατάργηση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, αλλά για τον εκδημοκρατισμό του κοινού νομίσματος και των πολιτικών θεσμών.
Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα έλεγε τη νύχτα της Δευτέρας στο Βερολίνο ο Γιάνης Βαρουφάκης. Η αίθουσα του θεάτρου Volksbühne ήταν κατάμεστη, το ίδιο και οι παράπλευροι χώροι – συνολικά ο αριθμός των θεατών ξεπερνούσε τους 800. Και αυτοί αποθέωσαν τον έλληνα επισκέπτη, που τους το ανταπόδωσε με τη φράση: «Αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου στο Βερολίνο».
Αναλυτικά το άρθρο του κ. Χειλά έχει ως εξής:
«Το δημοψήφισμα δεν έγινε για να κερδηθεί αλλά για να χαθεί, για να βρεθεί μία δικαιολογία για την επικείμενη υποταγή. Το πιστεύω πραγματικά» δήλωσε στο γαλλικό περιοδικό «L’Obs» ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης.
Αναφερόμενος στη νύχτα της 5ης Ιουλίου, ο πρώην υπουργός είπε ότι το αποτέλεσμα υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα δεν ήταν αυτό που ήλπιζε ο Αλέξης Τσίπρας και ότι του είπε πως «είναι ώρα να παραδοθούμε».
«Τη νύχτα του δημοψηφίσματος, όταν το μεγαλειώδες 62% υπέρ του «όχι» έφτασε, ήμουν στον έβδομο ουρανό. Αλλά δεν ήταν το αποτέλεσμα που ευχόταν ο Τσίπρας. Ήταν ξεκάθαρα γραμμένο στο πρόσωπό του. Έτσι, εκείνο το βράδυ μου είπε: Είναι ώρα να παραδοθούμε. Και του απάντησα: Όχι εγώ. Ήταν πολύ φιλικό, πολύ λυπηρό, με μεγάλη τρυφερότητα, ακόμα και αγάπη. Πίστευε ότι η Ελλάδα θα καταστρεφόταν αν συνεχίζαμε. Δεν συμφώνησα μαζί του. Έφυγα» δήλωσε.
Παράλληλα, αναφερόμενος στους Podemos, o κ. Βαρουφάκης εκτίμησε ότι «τους κάναμε μεγάλη ζημιά»:
«Οι Podemos έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά εξαιτίας μας. Αλλά τα πάντα είναι συνδεδεμένα: Ένας από τους λόγους για τους οποίους η επίσημη Ευρώπη ήταν απολύτως αποφασισμένη να μας συντρίψει, ήταν η άνοδος των Podemos. Οι Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία, και αλλού, φοβόταν την επιτυχία μας. Αν είχαμε καταφέρει να επανεκκινήσουμε την ελληνική οικονομία, θα είχαν τελειώσει, όπως το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, στο 4%. Έτσι, έπρεπε να μας καταστρέψουν, και το έκαναν».
Γ. Βαρουφάκης: «Plan B για ένα δημοκρατικό ευρώ », δήλωσε στο Βερολίνο
Στην αρχή ήταν ο Λόγος. Όχι ο βιβλικός, αλλά ο σύγχρονος. Και όχι προφορικός, ή γραπτός, αλλά  ηλεκτρονικός. To ψηφιακό «κείμενο» ενός μανιφέστου, που θα κυκλοφορήσει μέσω του ίντερνετ σε όλη την Ευρώπη με στόχο να γίνει η αφετηρία ενός κινήματος για τη μεγάλη ανατροπή στο τραπεζικό και πολιτικό σύστημα. Τα κόμματα, ως εθνικά όργανα, δεν θα έχουν καμιά θέση σε αυτό, δεδομένου ότι τα εθνικά κράτη έχουν χάσει τη σημασία τους. Οι πρωταγωνιστές θα είναι οι χρήστες του διαδικτύου, που θα προωθήσουν ένα «Plan B» όχι για την κατάργηση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, αλλά για τον εκδημοκρατισμό του κοινού νομίσματος και των πολιτικών θεσμών.
Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα έλεγε τη νύχτα της Δευτέρας στο Βερολίνο ο Γιάνης Βαρουφάκης. Η αίθουσα του θεάτρου Volksbühne ήταν κατάμεστη, το ίδιο και οι παράπλευροι χώροι – συνολικά ο αριθμός των θεατών ξεπερνούσε τους 800. Και αυτοί αποθέωσαν τον έλληνα επισκέπτη, που τους το ανταπόδωσε με τη φράση: «Αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου στο Βερολίνο».
Στις συχνές πλέον εμφανίσεις του πρώην υπουργού οικονομικών τελευταία στην Ευρώπη συμβαίνει συνήθως το εξής: Ο παρουσιαστής ανοίγει το πρόγραμμα με ένα «εύρημα»: την πρόταξη ορισμένων στερεοτύπων για τον «Jianni», όπως «σταρ», «νέος Τσε Γκουεβάρα», «ο πιο μισητός, αλλά και ο πιο αγαπητός υπουργός οικονομικών της Ευρώπης», «ο άνθρωπος με το παρατεταμένο μεσαίο δάκτυλο» και πάει λέγοντας. Αυτό αποβλέπει προφανώς στο να δώσει στη διοργάνωση μια σκανδαλιστική νότα, αλλά και να δοκιμάσει τις αντοχές του θιγομένου. Έτσι το έκανε και ο γάλλος συγγραφέας Γκιγιόμ Παολί, που ήταν ο οικοδεσπότης στη Volksbühne.  Ο κ.Βαρουφάκης τον άκουγε χαμογελώντας. «Ευχαριστώ για τις ωραίες σας υπομνήσεις» του είπε στο τέλος ειρωνικά. «Δεν τα λέω εγώ, τα λένε άλλοι» δικαιολογήθηκε εκείνος. «Ναι αλλά εσείς τα επαναλαμβάνετε» ανταπάντησε ο «Γιάννης». Ο κ.Παολί δεν έδειχνε πλέον ευτυχής με το εύρημα του.
Η συζήτηση που  κατά μεγάλα διαστήματα ήταν μονόλογος – οι δυο άλλοι συνομιλητές, ο κροάτης φιλόσοφος Σρέσκο Χόρβατ και ο ιταλός σημειολόγος Φράνκο «Μπίφο» Μπεράρντι έπαιζαν μάλλον δευτερεύοντα ρόλο – συνοδεύθηκε από μερικές απροσδόκητες αποκαλύψεις. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε εκείνη για το επισήμως (νομικά και θεσμικά) μη υπάρχον, αλλά στην πράξη παντοδύναμο Eurogroup.
«Μια και βρισκόμαστε σε θέατρο, ας αρχίσουμε με την χορογραφία του Eurogroup» είπε περιγράφοντας την εσωτερική λειτουργία του οργάνου. Οι παρευρισκόμενοι στις συνεδριάσεις, συνέχισε, κάθονται γύρω από ένα μακρόχρονο τραπέζι. Στο ένα στενό άκρο κάθεται ο πρόεδρος του Eurogroup Γιερόεν Ντάισελμπουργκ έχοντας δίπλα του τον αντιπρόεδρο και «σκοτεινό πρόσωπο» του οργάνου, τον αυστριακό Τόμας Βίζερ, στην απέναντι άκρη ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, και στην τρίτη πλευρά του τραπεζιού οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ (Κριστίνα Λαγκάρντ, ή Πωλ Τόμπσον), της Κομισιόν (Πιερ Μοσκοβισί), κλπ. Οι υποτιθέμενοι πρωταγωνιστές του Eurogroup, οι υπουργοί οικονομικών των χωρών-μελών, στριμώχνονται κυρίως στην τέταρτη πλευρά. Ανάλογη είναι και η σειρά των ομιλητών: Πρώτος είναι ο κ.Ντάισελμπλουμ, δεύτερος ο κ.Ντράγκι, τρίτη η κ.Λαγκάρντ, τέταρτος ο κ.Μοσκοβισί – και τελευταίοι και καταϊδρωμένοι οι υπουργοί οικονομικών. «Οι τελευταίοι δεν έχουν σχεδόν τίποτα να πουν, επειδή η τρόικα δεν τους παρέχει έγκαιρα επαρκείς πληροφορίες. Ο μόνος που δείχνει να έχει εσωτερική πληροφόρηση και μπορεί να παίρνει μέρος στο διάλογο, είναι ο Σόιμπλε. Οι αποφάσεις για την Ελλάδα και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες λαμβάνονται έτσι ουσιαστικά από τους μη δημοκρατικά νομιμοποιημένους ευρωπαϊκούς θεσμούς, από έναν μη ευρωπαϊκό: το ΔΝΤ, και από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Το μόνο που κάνουν οι υπουργοί είναι να δημοσιοποιούν κατόπιν τις αποφάσεις με μια ανακοίνωση».
Ο Γιάνης Βαρουφάκης είπε πολλά άλλα.
Είπε: «Είμαι ασυνεπής μαρξιστής».
Είπε: «Στο „Plan B“ δεν θα έχει καμιά θέση η Κεντρική Επιτροπή».
Είπε: «Το ευρώ πρέπει να μείνει. Διαφορετικά θα επιστρέψουν οι εθνικισμοί στην Ευρώπη.
Είπε: «Η ελληνική ολιγαρχία είναι πολύ πιο δηλητηριώδης από την ευρωπαϊκή».
Είπε: «Αντί στις τράπεζες, η ΕΚΤ να στέλνει επιταγές στους φτωχούς».
Είπε: «Από το δάνειο του πρώτου μνημονίου πήγε μόνο το 9% στον ελληνικό προϋπολογισμό. Από το δάνειο του τρίτου μνημονίου 0%, επαναλαμβάνω μηδέν».
Είπε: «Ο μοναδικός λόγος που ζει ακόμη η ευρωζώνη είναι ο Μάριο Ντράγκι – λόγω των τεράστιων δανείων που έδωσε στις τράπεζες».
Είπε: «Ο Μπρούνο Κράισκυ και ο Βίλι Μπραντ διαπραγματεύονταν με τους επιχειρηματίες για την αναδιανομή του πραγματικού πλούτου. Οι σημερινοί Σοσιαλδημοκράτες έχουν υποταχθεί στο χρηματιστικό κεφάλαιο και χρηματοδοτούν το κοινωνικό κράτος όχι μέσω της αναδιανομής, αλλά με δάνεια».
Αυτό που δεν είπε ήταν γιατί παραβλέπει την αξία των κινημάτων σε εθνικό και τοπικό επίπεδο και αντί να προσπαθεί να τα συνδέσει με εκείνα εντός του διαδικτύου, τα αφήνει εντελώς από έξω – κάτι που δίνει και στο δικό «Plan B» απολιτικό χαρακτήρα.
Όμως και εκείνα που έλεγε έφταναν για να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Το πιο εντυπωσιακό ήταν εκείνο που σχετίζεται με την ανάπτυξη νέων επαναστατικών τεχνολογιών και την σύντομα αναμενόμενη κατασκευή μηχανών από τις ίδιες τις μηχανές.
«Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σταυροδρόμι» είπε. «Ή θα πάρει το δρόμο της ουτοπίας, κατά το πρότυπο του Star Trek, θέτοντας στην υπηρεσία της τις αυτοπαραγόμενες μηχανές. Ή, τον δρόμο της δυστοπίας, κατά το παράδειγμα της Matrix, μπαίνοντας η ίδια στην υπηρεσία των μηχανών». Η ουτοπία, πρόσθεσε, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν οι άνθρωποι συντρίψουν προηγουμένως τη δύναμη των πολυεθνικών.
Το τελευταίο, και πιο προσωπικό στοιχείο της ομιλίας του, το κράτησε βέβαια ο κ.Βαρουφάκης για το τέλος. Ο λόγος ήταν για την πρώτη επίσκεψή του, ως υπουργός, στον κ.Ντράγκι στη Φρανκφούρτη. «Με συνόδευαν παντού πέντε φρουροί, που ήταν πολύ ευγενικοί, αλλά εντελώς αμίλητοι» διηγήθηκε. Το ίδιο, συνέχισε, συνέβη και όταν έφυγε από εκεί για να πάρει το αεροπλάνο που θα τον έφερνε στο Βερολίνο για να συναντήσει τον κ.Σόιμπλε. Η ίδια στενή παρακολούθηση, ακόμα και όταν πήγαινε στην τουαλέτα, η ίδια μουγκαμάρα. Μέχρι τη στιγμή που ήταν να μπει στην είσοδο της αίθουσας αναχωρήσεων. «Τότε, η Σφίγγα, ο επικεφαλής της φρουράς, μίλησε. „Θέλω να σας ευχαριστήσω γι αυτό που κάνετε“ μου είπε. „Μας κάνει κι εμάς πιο ελεύθερους“».
Το χειροκρότημα στην αίθουσα έδειχνε, ότι έτσι περίπου το έβλεπαν και οι ακροατές του.
BY  ·
Πηγή: vima.gr

Η οβιδιακή μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα: ως Δρ Τζέκυλ- κύριος Χάυντ: το πρωί καλός Σαμαρείτης στο κρεβάτι των χειμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, το βράδυ κοινωνικός καταστροφέας κατ’ εντολήν των Μέρκελ- Σόιμπλε. Έλεος!

Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ*
Δεν είχα τη διάθεση να παρακολουθήσω όλες τις
προγραμματικές δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα. Η μετάλλαξη των ανθρώπων, που έστω και με ερωτηματικά πίστεψες, και της πολιτικής, που έστω και κριτικά στήριξες, πονά. Θυμήθηκα με πόσο ενδιαφέρον τον περασμένο Ιανουάριο περίμενα να ακούσω τους βασικούς άξονες που επρόκειτο να υλοποιήσει η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας. Οκτώ μήνες μετά ο ίδιος πρωθυπουργός ανέγνωσε στη Βουλή των Ελλήνων ένα εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα, το οποίο είδα την επομένη στην εφημερίδα ΑΥΓΗ. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει κάποιος ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα με αριστερό περιτύλιγμα.
Η ομιλία του στο κοινοβούλιο είχε απ όλα: ……………
ρητορική ρήξης με το ολιγαρχικό καθεστώς, προοδευτικές λύσεις προς όφελος των πολλών σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία, καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, επιστροφή στην ανάπτυξη. Επιπλέον αναδιανομή των φορολογικών βαρών, μέτρα υπέρ των αγροτών και μάχες, πολλές και επικές μάχες, για την ελάφρυνση του χρέους, για τα κόκκινα δάνεια, τις συλλογικές συμβάσεις, τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ κα. Θυμήθηκε ακόμη ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και την ξεχασμένη από την εποχή του κραταιού ΠΑΣΟΚ ανάγκη συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα(!) και κάλεσε σε μέτωπο εναντίον του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Έφτασε μέχρι και την αναθεώρηση του Συντάγματος. Τέλος παραδέχτηκε, βέβαια, ότι η συμφωνία περιλαμβάνει δύσκολα σημεία, αλλά για να μην ξεχνιόμαστε «ταυτόχρονα εγγράφει και την αντίσταση του ελληνικού λαού και της ελληνικής κυβέρνησης».
Ως πολίτης αυτής της χώρας αρχικά αναρωτήθηκα αν ο κ. Τσίπρας απευθύνεται στο λαό άλλου κράτους. Στη συνέχεια σκέφτηκα με πόση ευκολία μπορεί κανείς να αλλάζει μάσκες και να δημαγωγεί ανάλογα με τους συνομιλητές και το ακροατήριο του. Τέλος κατέληξα στην εκτίμηση ότι συνειδητά και κατ εξακολούθηση ο πρωθυπουργός εξαπατά τον ελληνικό λαό, όταν του υπόσχεται ότι θα υλοποιήσει ένα πρόγραμμα παράλληλο του μνημονίου. Γιατί αυτό που «ξέχασε» να αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας είναι η πολιτική του επιγαμία με τις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης. Αυτό που απέκρυψε είναι ο δρόμος μέσα από τον οποίο θα εφαρμόσει, τάχα μου, τις υποσχέσεις του. Και αυτός δεν είναι άλλος από εκείνον της λιτότητας, του νεοφιλελευθερισμού και του τρίτου μνημονίου, το οποίο δεν επιτρέπει καμία παρατιμονιά. Αποσιώπησε, σκοπίμως, ότι το επόμενο διάστημα τα χαμηλά, κυρίως , στρώματα θα πληγούν για μια ακόμη φορά από τη φορολογική καταιγίδα( να μην ξεχάσουμε και το συριζαϊκό ΕΝΦΙΑ), ότι η νέα συμφωνία θα ισοπεδώσει ό, τι άφησαν όρθιο οι προηγούμενες, ότι θα ευνουχιστεί ακόμη περισσότερο η ανάπηρη δημοκρατία μας, αφού θεωρείται πιθανόν τα 48 προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης θα ψηφιστούν σε ένα άρθρο(!) (άραγε αυτό θυμίζει κάτι στον πρωθυπουργό;) από την ελληνική Βουλή, η οποία μετατρέπεται σε πειθήνιο σώμα ταχείας επικύρωσης εφαρμοστικών νόμων.
Ο Αλέξης Τσίπρας, όσο περνά ο καιρός, δυστυχώς, άλλοτε μου θυμίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου και άλλοτε τον Αντώνη Σαμαρά. Η δημαγωγία, η συνθηματολογία, η μίμηση της φωνής και των κινήσεων παραπέμπουν στον πρώτο. Το μείγμα πολιτικής που ακολουθεί, η μνημονιακή κωλοτούμπα και οι φτηνές δικαιολογίες συνδέονται με τον δεύτερο. Όλα μαζί οριοθετούν το πλαίσιο της πολιτικής απάτης και της παραπλάνησης του λαού. Ο νυν πρωθυπουργός θα επιχειρήσει τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό και θα προσπαθήσει να δημιουργήσει τα νέα τζάκια της αστικής εξουσίας και τους καινούργιους παίκτες στη νομή του πλούτου και των αξιωμάτων, αλλά γρήγορα θα καταλάβει ότι ο πολιτικός του χρόνος παρά τις πρόσφατες εκλογές δεν είναι ατελείωτος. Το ξήλωμα του πουλόβερ έχει ήδη αρχίσει και οι εξελίξεις στο επόμενο διάστημα, οι οποίες αναμένονται πυκνές, θα καθορίσουν την πολιτική του επιβίωση. Μέχρι τότε αλλάζοντας μάσκες μπορεί να μεταμορφώνεται και να καμαρώνει πάνω στο μεγάλο μνημονιακό ικρίωμα, που έχει ανεβεί, θεωρώντας ότι θα στεφθεί βασιλιάς. Αλλά σαν πιθανότερο φαίνεται να κυλήσει και αυτός στο καλάθι των αποκεφαλισμένων μνημονιακών προκατόχων του.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο λύκειο Καλαμάτας.
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 29-8-2015
Έναν αγνώριστο Αλέξη Τσίπρα αντίκρισαν οι πολίτες στην τελευταία συνέντευξη του.Πέρα από τη σημειολογία της συνέντευξης- πληθώρα όρων και εκφράσεων στα αγγλικά, αμηχανία και πολλαπλές αντιφάσεις- ο απερχόμενος πρωθυπουργός εμφανίστηκε, ουσιαστικά, ως ηγέτης ενός νέου, ακραιφνώς «ευρωπαϊκού», Κεντροαριστερού κόμματος, που έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τις προγραμματικές θέσεις και τις κινηματικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ.
Εντυπωσιάζει η αποκάλυψη- ομολογία του πρωθυπουργού ότι αποφάσισε τις εκλογές στις12 Ιουλίου, δηλαδή την ίδια ημέρα που συνομολογούσε με τους «εταίρους» το τρίτο Μνημόνιο. Δεν γνωρίζουμε αν την απόφασή του αυτή την επέβαλαν οι ίδιοι οι δανειστές, ως προϋπόθεση για να εξοστρακίσει από το κόμμα του την αριστερή πτέρυγα και να το μεταμορφώσει σε μια «αξιόπιστη», απολύτως συστημική δύναμη. Γνωρίζουμε όμως ότι η κ. Μέρκελ ευλόγησε δημοσίως τις εκλογές- εξπρές ως «μέρος της λύσης και όχι της κρίσης», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν οι κ.κ. Γιούνκερ, Ντάιζελμπλουμ και Μοσκοβισί.
Σε κάθε περίπτωση, η ομολογία του Αλέξη Τσίπρα σημαίνει, απλούστατα, ότι εξαπατούσε το ίδιο το κόμμα του- ακόμη και τους πιο στενούς του συνεργάτες- όταν προφασιζόταν ότι θα συζητούσε τα κρίσιμα ζητήματα σε έκτακτο συνέδριο. Την ίδια στιγμή που υπέγραφε την ταπεινωτική συνθηκολόγηση με τους δανειστές, προωθούσε ο ίδιος τη ρήξη με την αριστερή αντιπολίτευση του κόμματός του ώστε να έχει λυτά τα χέρια για την εφαρμογή των μνημονιακών του δεσμεύσεων.
Η δεύτερη αποκάλυψη του Αλέξη Τσίπρα ήταν ότι ο ίδιος μεν δεν θα ηγηθεί κυβέρνησης συνεργασίας με ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- Ποτάμι, αλλά και δεν θα προκαλέσει νέες εκλογές εάν δεν έχει αυτοδυναμία στη νέα Βουλή. Με αυτό τον τρόπο, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για μια συγκυβέρνηση συνεργασίας του κόμματός του με τα «παραδοσιακά» μνημονιακά κόμματα, έστω και με άλλον πρωθυπουργό.
Φυσικά, το μέγαρο Μαξίμου θα χρησιμοποιήσει αυτό το ενδεχόμενο για να εκβιάσει αριστερούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν, έστω και σιχτιρίζοντας, το κόμμα του κ. Τσίπρα. Για ποιο σκοπό και με τι πρόγραμμα, άραγε; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής στην πρόθεσή του να δώσει στις εκλογές χαρακτήρα λαϊκής νομιμοποίησης στο επαίσχυντο μνημόνιο. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το γεγονός δηλαδή ότι μετέτρεψε το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ της κυβέρνησής του, δήλωσε: «Το ΟΧΙ σε μια κακή συμφωνία το έκανα ΝΑΙ σε μια συμφωνία με προοπτική». Και σ’ αυτή του την Οβιδιακή μεταμόρφωση, θέλει να έχει συνένοχους τους αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ και τη λαϊκή πλειοψηφία. Ελπίζουμε ότι δεν θα το πετύχει.
Όσο για το τελευταίο εύρημα του Μαξίμου, ότι δηλαδή, παράλληλα με το Μνημόνιο που επέβαλε στον ελληνικό λαό, θα έχει και ένα «παράλληλο πρόγραμμα», αντίβαρο στις ολέθριες κοινωνικές επιπτώσεις του Μνημονίου, αυτό πια αποτελεί επιτομή πολιτικής σχιζοφρένειας. Καλούν, δηλαδή, τον κόσμο να ψηφίσει ένα κόμμα που θα εμφανίζεται ως Δρ Τζέκυλ- κύριος Χάυντ: το πρωί καλός Σαμαρείτης στο κρεβάτι των χειμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, το βράδυ κοινωνικός καταστροφέας κατ’ εντολήν των Μέρκελ- Σόιμπλε. Έλεος!
Αν κάτι θα μείνει από αυτή την αποκαρδιωτική συνέντευξη ήταν η αποστροφή του κ. Τσίπρα ότι αισθάνεται «υπερήφανος» για το μνημόνιο που υπέγραψε, χαρακτηρίζοντάς το πράξη ευθύνης. Οι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι που πίστεψαν σ’ αυτόν δεν αισθάνθηκαν καμία περηφάνεια, μόνο οδύνη και ντροπή. Ζητούμενο είναι αυτή η ντροπή να μην απλωθεί σε ολόκληρη την Αριστερά. Να μείνει μόνο σ’ αυτούς που την αξίζουν.
Στοχασμός Πολιτική

Ο Ελληνικός λαός εξαπατήθηκε για άλλη μια φορά και θ’ αντισταθεί

aganaktismenos


«Οι πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Εργασίας για μειώσεις των συντάξεων πάνω από 1000 ευρώ αποδεικνύουν την απάτη της Κυβέρνησης όταν προεκλογικά έδινε υποσχέσεις ότι δεν θα γίνουν περαιτέρω μειώσεις στις συντάξεις αλλά και την πρόθεση της να παραβιάσει (στα πλαίσια των μνημονιακών της επιλογών) ακόμη και αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.»Αναφέρει η Λαϊκή ενότητα σε ανακοίνωση της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συντάξεις πάνω από 1000 ευρώ (μεικτές αποδοχές μαζί με τα επικουρικά) έχουν περικοπεί πολλές φορές από την αρχή της κρίσης και οι περικοπές αυτές έχουν κριθεί αντισυνταγματικές όπως και κάθε άλλη ……….
περαιτέρω περικοπή, αναζητούντο δε ισοδύναμα για να υλοποιηθεί η απόφαση του Δικαστηρίου.
Σήμερα όμως όχι μόνο δεν υλοποιείται η σχετική απόφαση αλλά δρομολογούνται και άλλες μειώσεις.
Επί πλέον παρά τις δηλώσεις έχει προγραμματισθεί η μείωση και των κατώτερων συντάξεων (από 486 σε 390 ή και 338 για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ) κατάργηση του ΕΚΑΣ κ.α.
Η υλοποίηση του μνημονίου και η ψήφιση των σχετικών εφαρμοστικών νόμων θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τους συνταξιούχους και τις οικογένειές τους (άνεργα παιδιά κλπ) και σε πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Ο Ελληνικός λαός ο οποίος εξαπατήθηκε για άλλη μια φορά με υποσχέσεις για την εύρεση ισοδυνάμων θ’ αντισταθεί στην λεηλασία της ζωής του και θ’ ανατρέψει τις μνημονιακές πολιτικές.
BY