ΟΙ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΤΩΝ ΓΑΥΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ - Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!

Την υποδοχή θα μπορούσες να την πεις και θερμή. Κάποιοι τον χειροκρότησαν, κάποιοι έκαναν επιδοκιμαστικά σχόλια για το δικό τους παιδί που δεν το εκτίμησαν σωστά όσο τον είχαν στην ομάδα.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, όσο σίγουρα πατήματα είχε στο γήπεδο που έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τόσο επιφυλακτική έκφραση είχε στο πρόσωπο κοιτώντας την εξέδρα. Τους γνώριζε. ΄Ηξερε ότι η βραδιά δεν θα τέλειωνε καλά. ΄Η η ομάδα του θα έχανε ή θα τον έβριζε μισό γήπεδο.

΄Ηταν αρχή του αγώνα και οι προσδοκίες των φιλάθλων ακόμα ζωντανές. ΄Ένα τσαφ του Χολέμπας, μια στραβοκλωτσιά του Μοντέστο, ένα λάθος του  Μέγερι, ο Παπαδόπουλος στέλνει την μπάλα στα δίκτυα. Το γκολ δεν μέτρησε κακώς, πιθανώς λόγω επαφής του με τον τερματοφύλακα στη μικρή περιοχή.
Τα matrix του γηπέδου δεν δείχνουν replay και δεν είμαι σίγουρος.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτό το ακυρωμένο γκολ ήταν ο καταλύτης ενός ορυμαγδού ύβρεων για το αμίλητο παιδί. Το πέταλο σείστηκε από τα «Πούστη Γερμανέ» και «Γαμιέσαι Παπαδόπουλε» και δεν σταμάτησε μεχρι το ημίχρονο.

Παρόλο που το ξέρεις από τις αμέτρητες φορές του παρελθόντος πάντα εκπλήσσεσαι. Τα λάθη τα έκαναν ένας Ελληνογερμανός, ένας Κορσικανός και ένας Ούγγρος που φορούσαν ερυθρόλευκα και οι ΄Ελληνες φίλαθλοι έλεγαν πούστη Γερμανό τον μόνο ΄Ελληνα που ανακατεύτηκε στη φάση, απλώς γιατί φορούσε τα μπλε.
Και γιατί έκανε τη δουλειά για την οποία πληρωνόταν. Τι θά'θελαν δηλαδή να κάνει; Να λουφάρει, να κάνει τον τραυματία ή να βάλει αυτογκόλ;
Τι αντίληψη του παιχνιδιού έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Τι μυαλό μπορεί να κουβαλούν στο κεφάλι τους όλοι αυτοί (οι χιλιάδες) που έβριζαν ένα εικοσάχρονο παιδί για τον λόγο ότι ήταν καλός επαγγελματίας; «Γαμιέσαι Παπαδόπουλε».

Γιατί είσαι σίγουρος ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σε άλλες περιπτώσεις θα λένε «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται»;