Από τον Βασίλη Μπόνιο
Καθώς ο δείκτης του Χρηματιστηρίου κατρακυλούσε, στο Μέγαρο Μαξίμου σήμανε συναγερμός.
Κι αν στο ταμπλό οι απώλειες αντανακλούσαν την έλλειψη εμπιστοσύνης στο οικονομικό μέλλον της Ελλάδας, στην πραγματική ζωή εκεί έξω το κλείσιμο του..
εργοστασίου της ΑΓΕΤ Ηρακλής (θυγατρικής του ομίλου Lafarge), μετά από απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας, που συνεδρίασε για το σκοπό αυτό την 25η Μαρτίου και η απόδραση της Michelin (αποχωρεί από τη χώρα μας την 1η Ιανουαρίου του 2014 ) διαμορφώνουν ένα ζοφερό κλίμα με σάουντρακ ήχους ελικοπέτρου. Είτε πρόκειται για το ελικόπτερο “τύπου Αργεντινής” η για κάποιο που θα παραπαίμπει στην εθνική τραγωδία των Ιμίων.
Ο Σαμαράς έχοντας κάνει δυο ολέθριες επιλογές-να προσδεθεί στο άρμα των Γερμανών και να αναθέσει την διακυβέρνηση της χώρας σε έναν αγνώριστο Στουρνάρα-μπορεί να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία ζάπλουτος από εμπειρίες αλλά με την χώρα να κείτεται αιμόφυρτη.
Από την άλλη η βουκολική εικόνα του ΠΑΣΟΚ, που βρήκε τον άνθρωπό του στο πρόσωπο του κρητικού τραχανοπλαγιά Ανδρουλάκη έρχεται να δέσει αρμονικά με τον -σου κατουρώ το Mega- βουλευτή Παππά.
Στην Κουμουνδούρου όπως όλα δείχνουν ο Τσίπρας θα πληρώσει πολύ ακριβά τις συναντήσεις του με τον Σόιμπλε, τα Brookings και τα LSE. Kαι πιο πολύ απ΄ όλα θα του κοστίσουν οι δεήσεις στο ευρώ. Ο Τσίπρας θα ξυπνήσει ένα πρωί και το κόμμα θα του το έχουν αρπάξει ο Αλαβάνος με τον Λαφαζάνη. Ο κλέψας του κλέψαντος δηλαδή.
Αλλά επειδή πρωθυπουργός είναι ο Σαμαράς-SAP-TAΙΠΕΔ-Λουρόπουλος-Ιντρακόμ, περιμένουμε με ενδιαφέρον τιςαποκρατικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις που μας υποσχέθηκε, μια και στα ταμεία των τραπεζών δεν θα υπάρχει σάλιο για να κουρέψει ο (τελευταίος τροχός του Σόιμπλε) Γιάννης Στουρνάρας. Το κομπλιμέντα του Σόιμπλε στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού δεν είναι παρά μια παρότρυνση προς τον δικό μας να τα δώσει όλα στις γερμανικές πολυεθνικές και στους εδώ αχυρανθρώπους τους. Όπως έγινε με την Siemens, τα υποβρύχια που γέρνουν και πάει λέγοντας.
Ο Σαμαράς λοιπόν “εγκαταλείπει” την Ελλάδα ανοχύρωτη και δίχως σχέδιο εξόδου από τις προσταγές τις τρόικας και την γερμανική μοχθηρία.
Εκεί πάνω που πίστεψε ότι όλα κυλάνε πρίμα, ήρθε το κυπριακό χαστούκι να του υπενθυμίσει ότι η απραγία στην πολιτική τιμωρείται με ακαριαίο «θάνατο». Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Αίμα, βία, δάκρυα και στο τέλος Κάθαρση. Μόνο περνώντας μέσα από την πυρακτωμένη λάβα της ιστορίας και αποτεφρώνοντας το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της χώρας μπορούμε να ελπίζουμε σε μια άλλη Ελλάδα, όπως αξίζει τουλάχιστο στα νέα παιδιά που είναι αθώα του αίματος.
Πηγή
