Οι ερευνητές του Γερμανικού Ερευνητικού Κέντρου Περιβαλλοντικής Υγείας, με επικεφαλής τους Ελίζαμπεθ Τίρινγκ και Γιοακίμ Χάινριχ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διαβητολογικό περιοδικό "Diabetologia", σύμφωνα με το ΒΒC, μελέτησαν τις περιπτώσεις περίπου 400 δεκάχρονων παιδιών που ζουν κοντά σε πολυσύχναστους δρόμους και διαπίστωσαν ότι ανά 500 μέτρα πιο κοντά στις πηγές ρύπανσης αυξάνεται κατά 7% η ινσουλινοαντίσταση.
Τα παιδιά, που έδωσαν δείγματα αίματος, βρέθηκαν να αναπτύσσουν όλο και μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη, όσο περισσότερο εκτίθεντο στην ατμοσφαιρική ρύπανση στη γειτονιά τους.
Οι χημικές ουσίες (όπως το διοξείδιο του αζώτου) και τα μικροσκοπικά αιωρούμενα σωματίδια που εκλύονται στην ατμόσφαιρα από τα αυτοκίνητα, δρουν οξειδωτικά στον οργανισμό και επιδρούν αρνητικά στα λιπίδια και τις πρωτεΐνες του αίματος.
Όπως είπε ο δρ. Χάινριχ, «αν και η τοξικότητα διαφέρει μεταξύ των διαφορετικών ρυπαντών του αέρα, όλες οι ρυπογόνες ουσίες θεωρούνται ιδιαίτερα οξειδωτικές και μπορούν είτε άμεσα να επιδράσουν στα λιπίδια και τις πρωτεΐνες, είτε έμμεσα μέσω της ενεργοποίησης άλλων οξειδωτικών μηχανισμών μεταξύ των κυττάρων. Το οξειδωτικό στρες που προκαλεί η ρύπανση του αέρα, μπορεί να παίξει ρόλο στην ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη».
Άλλοι, πάντως, Βρετανοί ειδικοί, εμφανίστηκαν πιο επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί με βεβαιότητα η σχέση ανάμεσα στην ατμοσφαιρική ρύπανση και στον κίνδυνο για την ινσουλινοαντίσταση και τον διαβήτη στα παιδιά. Γι’ αυτό, τόνισαν την ανάγκη, να γίνει μια νέα μεγαλύτερη έρευνα που θα επιβεβαιώνει τα ευρήματα της γερμανικής.
Προηγούμενες επιδημιολογικές μελέτες έχουν συσχετίσει τη ρύπανση από την κυκλοφορία των οχημάτων με άλλες χρόνιες παθήσεις, όπως η αρτηριοσκλήρυνση και η καρδιοπάθεια.
ΑΠΕ/ΜΠΕ
