της Τρόικας τη μπόρα,
τα χρέη μου, τα δάνεια,
συνηθισμένα τώρα.
Ολα του Ελληνα δύσκολα,
Βαγγέλη και Γιωργάκη,
εσείς θα μας ποτίσετε,
το πιό πικρό φαρμάκι.
Και ο Αντώνης η αλεπού,
στο δέντρο απο κάτω,
να περιμένει όλους σας,
να πιάσετε τον πάτο.
Δέν θέλει ο Αντωνάκης,
της Ελλάδας τη ζημία,
παρακαλάει όμως μέσα του
για την πρωθυπουργία.
Και η φωτοχολογιά,
ποιόν να πρωτοπιστέψει,
μαντάρα του τα κάνανε,
χωρίς να πούνε λέξη.
Στης φτώχευσης την πόρτα,
καθημερινά μας στέλνουν,
και εμείς ανήμποροι, μικροί,
να κάνουμε ότι θέλουν.
Χαράτσι,φόροι και ότι βγεί,
ότι ήθελε προκύψει,
μα ο φτωχός αδυνατεί,
τα χρέη να καλύψει.
Η τρόικα και οι δανειστές,
να απαιτούν απ όλους,
τους δύσμοιρους τους Ελληνες
να δίνουνε και βώλους.
Δέν θα το αντέξουμε,
το λέν στον κόσμο όλοι,
εκείνοι που γνωρίζουνε
τι πά να πεί ροβόλι.
Για σηκωθείτε ρε ρωμιοί,
τι καρτεράτε κι άλλο,
το δάκτυλο το βάλανε,
ζητάνε και ρεγάλο
Και τι θα πεί τα φάγαμε
μαζί με τους μεγάλους,
εμείς μικρή κοιλιά διαθέτουμε
και όχι του Παγκάλου.
Πασόκοι και Νουδίτες,
για χρόνια αλλά και τώρα
λαμόγια, ψεύτες και κοπρίτες
μας ρίξατε τη φόλα.
Δ.Κ
