Τα βέλη του έρωτα δεν κάνουν τέτοιες διακρίσεις! Ωστόσο, τα άτομα που βρίσκονται στη δυσάρεστη αυτή θέση, δηλαδή να έχουν προσκολληθεί στην προηγούμενή τους σχέση, μοιράζονται κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Καταρχήν υπάρχει ένα αίσθημα απέραντης θλίψης, αυτολύπησης και απελπισίας. Το άτομο αυτό αισθάνεται άσχημα και τα βλέπει όλαμαύρα. Υπάρχει έντονη αίσθηση αδυναμίας, που προέρχεται από τις σκέψεις που κάνει το άτομο αυτό σχετικά με το ότι δεν ελέγχει τη σχέση του και, κατ' επέκταση, τη ζωή του. Συχνά το άτομο αυτό αισθάνεται αδικημένο, ότι ο/η σύντροφός του έφυγε χωρίς να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, χωρίς να του επιτρέψει να εξηγήσει με λεπτομέρειες τη θέση του και τα αισθήματά του, και χωρίς τελικά να τον/την καταλάβει. Τα αρνητικά αυτά συναισθήματα οδηγούν σε αυτοσαμποτάρισμα, παραίτηση και στείρα προσκόλληση στο παρελθόν.
Όταν κανείς «κολλήσει» σε προηγούμενη σχέση έχει επίσης έντονη την αίσθηση ότι απορρίφθηκε συνολικά. Το πρόσωπο του πρώην συντρόφου ενσαρκώνει τον «καθολικό δικαστή και κριτή» που κατακρίνει και απορρίπτει το άτομο αυτό. Το αποτέλεσμα είναι ότι το άτομο αισθάνεται μειονεκτικά και αδυνατεί να εκτιμήσει τον εαυτό του, τις ικανότητες, τα προσόντα και τα προτερήματά του για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Συχνά η ψυχολογική αυτή αδυναμία έχει τις ρίζες της στο παρελθόν αυτού του ατόμου: όταν το άτομο έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια με επικριτικούς γονείς, που το έψεγαν διαρκώς για τα λάθη του και δεν του έδιναν άφθονη ενθάρρυνση και αγάπη, το άτομο αυτό μαθαίνει να είναι επιφυλακτικό και να ζητάει αγάπη και επιβεβαίωση μέσα από κάθε του σχέση, γιατί δεν έχει το προσωπικό του εσωτερικό απόθεμα.
πηγή
