του Σωτηρίου Δ. Μασταγκά
Πρόβαλε
και φέτος στον ορίζοντα της ιστορικής μνήμης και της εθνικής μας υπερηφάνειας
το γλαυκό φως της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ο απανταχού της γης
Ελληνισμός γιορτάζει νίκης γιορτή και τιμά εκείνη τη γενιά των Ελλήνων που με
απαράμιλλη θυσία αγωνίστηκε και θυσιάστηκε για την ελευθερία, την ανεξαρτησία,
την ακεραιότητα και την τιμή της πατρίδας.
Γιορτάζουμε,
γιατί η ημέρα αυτή έχει για τον τόπο μας αλλά και για όλη την ανθρωπότητα ένα
μεγαλείο, μια άλλη ακτινοβολία και άλλη θέση στα ιστορικά σταυροδρόμια.
Προβάλλουμε την 28η Οκτωβρίου 1940 γιατί
είναι επίτευγμα της ιστορίας του λαού, το πεπρωμένο του οποίου είναι να
θριαμβεύει με το πύρωμα της καρδιάς. Διδασκόμαστε και θυμόμαστε εκείνον τον
ιστορικό σταθμό της εθνικής μας πορείας, που είναι μεγαλούργημα των σύγχρονων
Ελλήνων.
Το
ΟΧΙ του '40 είναι η ελληνική ψυχή που μίλησε με το στόμα των αιώνων, είναι το «παρών» στο προσκλητήριο του χρέους και
της θυσίας, είναι το τραγούδι της νίκης του αδούλωτου πνεύματος που συνέτριψε
τον φόβο της φασιστικής Ιταλίας και ναζιστικής Γερμανίας, είναι ένα μάθημα ότι
η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία είναι αγαθά υπέρτατα, για τα οποία οι
Έλληνες ξέρουν να πεθαίνουν.
Στα
ιερά χώματα του Αλβανικού Μετώπου, στην Τρεμπεσίνα, στη Χειμάρα, στην Κορυτσά,
στο Αργυρόκαστρο, στις πλαγιές και τα λαγκάδια, στους κόμπους και τις θάλασσες
η ελευθερία βάδισε αδελφωμένη με τη θυσία. Έτσι, το ΟΧΙ του 1940 δεν ήταν ένας
άφρων ηρωισμός, δεν ήταν μια αποκοτιά, αλλά ήταν η συνέπεια λόγου και πράξης,
ήταν η συνέπεια της δοκιμασμένης πορείας των Ελλήνων μέσα στους αιώνες, που την
υπεύθυνη στιγμή έγραψε και πάλι μερικές από τις λαμπρότερες σελίδες εύκλειας
της ελεύθερης ανθρωπότητας.
Χρέος
τιμής αιώνιας και ευγνωμοσύνης ταιριάζει και στους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης,
που πρόταξαν ως ασπίδα τα στήθη τους στην τυραννική Γερμανική Κατοχή.
1940-2014.
Το μήνυμα του Έπους του '40 είναι τόσο η διαιώνιση του Ελληνισμού, της φυλής
και του γένους, όσο και οι ψυχικές-πνευματικές αξίες που παράγουν την πίστη στα
ανθρώπινα ιδεώδη και στη συνέχιση της ζωής μέσα στα βάθη του χρόνου. Η επέτειος
της 28ης Οκτωβρίου 1940 είναι ημέρα δίκαιης καύχησης για τους προγόνους, αλλά
και προβληματισμός για τους νεοέλληνες:
«Τι μπορούμε, τι χρέος έχουμε;».
Χρέος
ζωής αποτελεί να κρατάμε ζωντανό το παρελθόν μας μέσα στο παρόν, να διατηρούμε
σε καθημερινή εγρήγορση την εθνική μας συνείδηση. Και σήμερα, καθώς τα σύννεφα
βάραιναν και πύκνωσε το σκοτάδι της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης, εμπνεόμενοι
από τους ήρωες της Πίνδου ας πούμε αποφασιστικά το νέο ΟΧΙ. Ασυμβίβαστοι,
αλύγιστοι, όρθιοι.
