Ο«αιφνιδιασμός Σαμαρά» δεν ήταν, τελικά, παρά μια τακτική κίνηση βραχείας πνοής. Αν και σχεδιάστηκε με στόχο να δυσκολέψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και το έργο της κυβέρνησης της Αριστεράς, ήδη προκαλεί ενστάσεις και διαστάσεις στο φιλοκυβερνητικό στρατόπεδο.
Εκτός από την ευθεία κριτική που ασκείται από το εσωτερικό προς το μέγαρο Μαξίμου, εξαιτίας του τακτικισμού που χαρακτηρίζει τις κυβερνητικές αποφάσεις, του στενού χαρακτήρα της υποψηφιότητας Δήμα, αλλά κυρίως για τον...
απαράδεκτο για πρωθυπουργό κινδυνολογικό λόγο του κ. Σαμαρά, ήδη κάνουν την εμφάνισή τους στον ορίζοντα και σενάρια λύσεων χωρίς τον ίδιο στο προσκήνιο.
Εκτός από την ευθεία κριτική που ασκείται από το εσωτερικό προς το μέγαρο Μαξίμου, εξαιτίας του τακτικισμού που χαρακτηρίζει τις κυβερνητικές αποφάσεις, του στενού χαρακτήρα της υποψηφιότητας Δήμα, αλλά κυρίως για τον...
απαράδεκτο για πρωθυπουργό κινδυνολογικό λόγο του κ. Σαμαρά, ήδη κάνουν την εμφάνισή τους στον ορίζοντα και σενάρια λύσεων χωρίς τον ίδιο στο προσκήνιο.
Είναι χαρακτηριστικές οι προθέσεις κύκλων, που διατυπώνονται και ως σκέψεις αναλυτών, να επιλεγεί ευρύτερης εμβέλειας προσωπικότητα για την τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή, η οποία ελπίζεται ότι θα συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό 180. Όχι μόνο γιατί το πρόσωπο θα το επιτρέπει, αλλά και γιατί θα συνοδεύεται από συμφωνία για τον ορισμό ημερομηνίας πρόωρων εκλογών.
Αγνοώντας αυτά ή άλλα σενάρια, που εκτιμά ότι εκφράζουν την επιθυμία της κυβέρνησης να επιμηκύνει όσο γίνεται το βίο της, η αξιωματική αντιπολίτευση εντείνει την προετοιμασία της για τις επικείμενες εκλογές, καθώς εκτιμά ότι δεν θα εκλεγεί πρόεδρος δημοκρατίας και οι εξελίξεις θα επιταχυνθούν.
Στην ίδια κατεύθυνση, φαίνεται ότι ωθούν και οι αλλεπάλληλες πια δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων, οι οποίες κρίνονται ως αθέμιτες επεμβάσεις, με πιο σημαντική την προχθεσινή του προέδρου της Κομισιόν κ. Γιουνγκέρ: θα έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.
