Ο ψεύτης βοσκός και ο πρωθυπουργός...

Της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Πώς είναι εκείνη η ιστορία με τον ψεύτη βοσκό που φώναζε ότι έρχεται ο λύκος για να σπεύσουν να τον γλυτώσουν οι συγχωριανοί του;

Κάπως έτσι φαίνεται και ο κ.Σαμαράς, που βάλθηκε να ξαναπεί το ίδιο παραμύθι δυόμισι χρόνια μετά τις εκλογές του 2012, όταν κραύγαζε για τον κακό λύκο ΣΥΡΙΖΑ, που θα οδηγήσει οπωσδήποτε τη χώρα...

εκτός ευρώ και άρα θα την καταστρέψει, αν ο λαός μας θα τον επιλέξει.

Μόνο που τώρα είναι η δεύτερη φάση του παραμυθιού, εκείνη που, όσοι άκουγαν τον ψεύτη βοσκό, ήταν ήδη καχύποπτοι και δεν του έδιναν σημασία.

Βέβαια στη δική μας εκδοχή του παραμυθιού υπάρχει και μια σημαντική διαφορά: όχι μόνο αμφισβητείται η ειλικρίνεια του βοσκού αλλά και κατά πόσο είναι αυτός πιο επικίνδυνος από το λύκο που επικαλείται ως απειλή.

Και κρίνεται πράγματι η επικινδυνότητα του "ποιμένα" ο οποίος δυο χρόνια μετά την πρώτη φάρσα σε βάρος "του ποιμνίου", οπότε κι έφερε το λύκο ο ίδιος μέσα στα σπίτια τους, έρχεται τώρα να την επαναλάβει και μάλιστα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, επιστρατεύοντας και το ζωικό βασίλειο από παπαγαλάκια μέχρι τσομπανόσκυλα να τιτιβίζουν και να γαβγίζουν απειλές.

Μπροστά δε στην προσωπική του διάσωση επαναφέροντας το σενάριο περί Grexit λίγο μετά το ενορχηστρωμένο success story μαζί με τους εταίρους πριν μερικούς μήνες, τότε που ως Κουταλιανός "μνημόνια μασούσε, τραίνα σταματούσε...", δε διστάζει τώρα να αναιρέσει ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό, τις πολιτικές του δηλαδή επιλογές: Δεν κατάφερε τελικά ούτε καν γι' αυτό το ενδεχόμενο να οχυρώσει τη χώρα υποχρεώνοντας τους πολίτες της στα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος τους, που τα βάφτισε μάλιστα "θυσίες", μήπως και γίνουν περισσότερο εύπεπτα;

Δε διστάζει πράγματι- όπως εκείνη η δημόσια ομολογία του ΓΑΠ περί διεφθαρμένης χώρας, που άνοιγε το δρόμο και τις ορέξεις στην εγχώρια διαπλοκή και στη διεθνή τοκογλυφία- να προκαλεί κι αυτός με τη θεωρία του χάους επίθεση κατά της χώρας από τα ίδια αυτά κέντρα.

Και για να ξαναπιάσουμε την ιστορία με τον ψεύτη-βοσκό, αφού έμπασε το λύκο στα σπίτια μας είτε ως χαράτσι, είτε ως ΕΝΦΙΑ, είτε με το απειλητικό προοσωπείο των απολύσεων, της ανεργίας, της πείνας, της καταστολής, της τιμωρίας κλπ, απειλεί τους ίδιους πάλι εμάς πως αν του πάρουμε την καρέκλα, θα χάσουμε τη σταθερότητα...θα μείνουμε στο τούνελ... θα έρθουν χειρότερα θεριά...

Πόσο όμως μπορεί να είναι αμετανόητος ένας πρωθυπουργός που να έχει εξαθλιώσει το λαό, να έχει προσφέρει ασυλία στους ισχυρούς που συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος των πολλών, να έχει προσφέρει "γη και ύδωρ" στους δανειστές και να συνεχίζει ακόμη στην ατζέντα του να περιφέρει το επιχείρημα της σταθερότητας;

Αν κάτι πλέον συνειρμικά μπορεί αυτή η λέξη να φέρνει στο νου μας δεν είναι παρά η σταθερή πορεία της χώρας,των ανθρώπων της, των θεσμών και αξιών της πολιτείας προς μια καταστροφική πορεία που δεν έχει σταματημό.

Εν πάση περιπτώσει η ιστορία με το βοσκό είχε καλό τέλος,μια που ο πανικός τον οποίο προκαλούσε κάθε φορά ο βοσκός και κατέληγε στην προσωπική του ικανοποίηση,γύρισε μπούμερανγκ, όταν τον εγκατέλειψαν οι άνθρωποι που έσπευδαν στο κάλεσμά του, μόνο με το φόβητρο που χρησιμοποιούσε τόσο καιρό εναντίον τους.

Το ίδιο τέλος περιμένει και τον "ποιμένα" Σαμαρά: ο λαός μας, του οποίου την ετυμηγορία για άλλη μια φορά ξεδιάντροπα εκβιάζει και τρέμει, θα τον εγκαταλείψει μόνο του με το εφιαλτικό του παραμύθι περί διάσωσης της χώρας.Θα αφήσει πίσω σωτήρες και δαίμονες για να πιάσει το τιμόνι της χώρας μαζί με όσες υγιείς δυνάμεις εγχώριες και ευρωπαικές βάζουν τον άνθρωπο στο κέντρο της πολιτικής και δίνουν τη μάχη του αυτονόητου απέναντι σε μια σαθρή αλλά εντούτοις ισχυρή παγκόσμια ολιγαρχία που πασχίζει να επιβάλλει τον παραλογισμό και το χάος.

Υ.Γ. Επειδή ακούσαμε σε όλους τους τόνους και σε όλα τα ΜΜΕ ότι πολύ τρομάζουν ο Άδωνης και η ακροδεξιά πτέρυγα της συγκυβέρνησης στην ιδέα αλλαγής διακυβέρνησης, μια συμβουλή: "Πάρτε σκύλο..."