Αυτή δεν είναι ένωση χωρών, είναι απλώς μια ένωση τραπεζιτών σε κρίση!..

«PRESS-GR» 
Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Χωρίς σοσιαλ-δημοκρατική, κοινωνική Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει ΕΕ και το «μένουμε Ευρώπη», όταν (δια)δηλώνεται στην πτωχευμένη Ελλάδα σημαίνει πως θέλουμε μια κυβέρνηση που να λειτουργεί και να συμπεριφέρεται ως οιονεί Μεσεγγυούχος του ακινήτου Ελλάς μέχρι τον πλειστηριασμό! Ένας πλειστηριασμός – όπως μας λένε οι «οπαδοί» του ΝΑΙ – που ποτέ δεν θα…
πραγματοποιηθεί αν οι τραπεζίτες μαζί με τους υπόλοιπους της ελληνικής ολιγαρχίας μεταβληθούν οι ίδιοι σε Μεσεγγυούχους του ελληνικού κράτους. Αυτό ισχυρίζονται οι απολαμβάνοντες φορολογική ασυλία και μοναδικά στην ευρωζώνη προνόμια, οι φοροκλέφτες, οι μονίμως φοροδιαφεύγοντες……..

……… και εισφοροδιαφεύγοντες!

Γιατί να θέλουν τέτοιο πράγμα εκείνοι οι αλητήριοι έλληνες, οι οποίοι σήμερα υπαινίσσονται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων πως δήθεν υπάρχει «εθνικός διχασμός» και πως μετατρέπεται η Πλατεία Συντάγματος σε Πλατεία Μαϊντάν; Διότι, αγαπητέ αναγνώστη, ως ενοικιαστές-μπαταξήδες του ελληνικού δημοσίου γνωρίζουν πως με το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα θα μετατραπούν αυτοί οι ίδιοι σε Μεσεγγυούχους της Ελλάδας ως προς τους πιστωτές- εταίρους μας, στη θέση της ελληνικής κυβέρνησης – της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Και αυτό σημαίνει απόλυτη πολιτική κυριαρχία των νταβατζήδων και των οικονομικών παρασίτων στην χώρα.

Δηλαδή, οι άθλιοι αυτοί έλληνες που οραματίζονται να μετατρέψουν την πλατεία Συντάγματος σε πλατεία Μαϊντάν, επιθυμούν να είναι οι αενάως πλέον διασωζόμενες με δημόσιο χρήμα τράπεζες και τα συνεργαζόμενα με αυτές μονοπώλια ή ολιγοπώλια, οι Μεσεγγυούχοι μεταξύ Ελλάδας και ευρωζώνης, σχηματίζοντας μία κυβέρνηση μαριονέτων που να ρυθμίζει απλώς νομοθετικά και διοικητικά την μετάβαση της πολιτικής εξουσίας προς αυτούς.

Αυτό με μία κουβέντα αποκαλείται ιδιωτικοποίηση της κυβέρνησης και χαρακτηρίζει τις πιο σκληρές φονταμενταλιστικές στάσεις που επικρατούν αυτή την στιγμή στην οικονομία της αγοράς της ΕΕ. Στην πραγματικότητα οι διαδηλωτές του ΝΑΙ δεν βλέπουν την ΕΕ και την ευρωζώνη ως ένωση χωρών, αλλά απλώς ως μια ένωση τραπεζιτών και ολιγοπωλίων, που στο σημερινό ελληνικό πλαίσιο βρίσκονται σε κρίση!

Μάλιστα, η μεγαλύτερη διαλεκτικού χαρακτήρα απάτη ή αυταπάτη είναι πως οι διαδηλωτές του ΝΑΙ αγωνίζονται για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη! Η Ελλάδα μόνον με επανάσταση, που κανείς στην ουσία δεν προτείνει, ούτε θα μπορούσε αντικειμενικά να πραγματοποιηθεί, θα ήταν δυνατόν υπό τις σημερινές συνθήκες να βγει ολοκληρωτικά από την ευρωζώνη.

Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι η υπό αυστηρούς περιοριστικούς όρους «ημιπαραμονή» της Ελλάδας στην ευρωζώνη με την υιοθέτηση ενός συστήματος παράλληλων πληρωμών (:διπλό νομισματικό), που είναι αυτή την στιγμή το πιο πιθανό αποτέλεσμα, είτε ο ελληνικός λαός ψηφίσει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, είτε ΟΧΙ. Η πολιτική νομιμοποίηση αυτής της «ημιεξόδου» – που ήδη στην πραγματικότητα έχει επισυμβεί – και η εσωτερική διάρθρωση της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα είναι εκείνα που θα επηρεαστούν από το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ. Και αυτό ασφαλώς δεν είναι επουσιώδες.

Η συμπεριφορά των λεγομένων Θεσμών οδηγεί δίχως αμφιβολία προς αυτή την κατεύθυνση: την εισαγωγή, δηλαδή, μιας μορφής «διπλού νομισματικού», που θα αποκαλέσουν ασφαλώς προσωρινή λύση, μέχρις ότου αποκατασταθεί η ρευστότητα στην ελληνική αγορά, μέσω ενός άλλου, νέου Μνημονίου το οποίο θεωρητικώς, όπως και τα προηγούμενα, θα διευκολύνει την επανένταξη της χώρας μας στην χρηματαγορά. Η παράδοξη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να σπεύσει να διεξάγει δημοψήφισμα προτού η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διακόψει την αύξηση παροχής ρευστότητας προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ήρθε με την σειρά της να ενισχύσει την τάση για εισαγωγή ενός συστήματος παράλληλων πληρωμών, που προκαλούσε η αντιπαραγωγική και αθέμιτα εκβιαστική στάση των εταίρων-πιστωτών της Ελλάδας.

Το πολιτικοοικονομικό κενό στο οποίο βρίσκεται αυτή την στιγμή η χώρα δεν μπορεί να καλυφθεί με κάποιον άλλο τρόπο την αμέσως επόμενη περίοδο του δημοψηφίσματος, εκτός από την υιοθέτηση ενός «διπλού νομισματικού». Μία άλλη εναλλακτική λύση στο ζήτημα της ρευστότητας θα απαιτούσε είτε μία σοβαρή αναθεώρηση του ελληνικού ζητήματος από την πλευρά της ευρωζώνης, είτε υπέρβαση όλων των κανόνων και διαδικασιών που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα για την διαχείριση της συντεταγμένης πτώχευσης της Ελλάδας. Μακάρι να συνέβαινε ασφαλώς αυτή η εναλλακτική προς το «διπλό νομισματικό» προοπτική, αλλά τίποτα μέχρι αυτή την στιγμή δεν προμηνύει μία θετική εξέλιξη που θα αφορά σε μία σοσιαλ-δημοκρατική στην ουσία, προσέγγιση του ελληνικού ζητήματος της ευρωζώνης από τους ίδιους τους εταίρους-δανειστές.

Έτσι είτε με ΝΑΙ, είτε με ΟΧΙ, δύσκολα η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει το «διπλό νομισματικό». Και αυτό στην πραγματικότητα συμφέρει όχι τους «οπαδούς» του ΟΧΙ, αλλά εκείνους του ΝΑΙ, οι οποίοι επιπλέον θα χρεώσουν αυτή την εξέλιξη στους πρώτους για να καρπωθούν πολιτικά μία αρνητική έκβαση την οποία θα μπορούσε να έχει αποφύγει η χώρα, αν δεν ήταν οι «οπαδοί» του ΝΑΙ και του «πάση θυσία στο ευρώ» στα πράγματα από την αρχή της κρίσης μέχρι την προτελευταία πράξη του δράματος, με την πρόωρη διάλυση της βουλής και την ανάληψη της εξουσίας από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Η τελευταία πράξη του δράματος ξεκινά από Δευτέρα. Είναι σημαντικό πολιτικώς να επικρατήσει με όσο μεγαλύτερη διαφορά γίνεται το ΟΧΙ για να ενδυναμωθεί η διαπραγματευτική θέση της, ούτως ή άλλως, βαριά πληγωμένης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό, όμως, όπως προανέφερα, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αποτρέψει την δρομολόγηση του «διπλού νομισματικού», αν και θα πίεζε τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς παράγοντες που εμπλέκονται στην ελληνική κρίση να συμφωνήσουν σε ένα σοσιαλ-δημοκρατικό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης με ροή επενδύσεων και οικονομικών πόρων, που θα αντιμετώπιζαν αποτελεσματικά την ανθρωπιστική κρίση στην χώρα.

Ήδη οικονομολόγοι στα κέντρα αποφάσεων όλων σχεδόν των χωρών της ΕΕ αναφέρονται όχι στο πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί το «διπλό νομισματικό», αλλά τι μορφή θα μπορούσε να έχει αυτό, έτσι ώστε να προκληθεί η μικρότερη δυνατή αναταραχή στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι εξ αυτών προτείνουν την έναρξη της διαδικασίας μέσω «ηλεκτρονικού εναλλακτικού νομίσματος», προτού οι ελληνικές αρχές καταστούν ικανές και υπογράψουν σχετικές συμφωνίες με τους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς της ΕΕ, για να κυκλοφορήσει νόμισμα σε φυσική μορφή.

Αυτά, διότι η εντιμότητα στην ενημέρωση και στην ανταλλαγή απόψεων είναι ο πιο ισχυρός αντίπαλος της πρόστυχης κινδυνολογίας, που κυριαρχεί αυτή την στιγμή στα μεγαλύτερα ΜΜΕ της Ελλάδας.

μέσω sibilla