Το ότι είναι ταλαντούχος, δεν αναιρεί, ασφαλώς, ότι είναι προπαγανδιστής.
Κι υπάρχει, βέβαια, μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην προπαγάνδα (που κάνει) και την σάτιρα (που ισχυρίζεται ότι κάνει) ο κ. Λαζόπουλος:
Και τα δύο ασχολούνται με… «καρικατούρες»!
--Μόνο που η σάτιρα παρουσιάζει την αλήθεια ως «καρικατούρα».
--Ενώ η προπαγάνδα παρουσιάζει την καρικατούρα ως «αλήθεια»…
--Η σάτιρα βγάζει αλήθεια, ακόμα και μέσα από την «υπερβολή»...
--Ενώ η προπαγάνδα βγάζει ένα πελώριο ψέμα, παρουσιάζοντας μισές αλήθειες ως «πραγματικότητα». Πολλές φορές παρουσιάζοντας πολλά μικρά ψέματα ως «πραγματικότητα». Άλλωστε, πολύ συχνά οι μισές αλήθειες ισοδυναμούν με ολόκληρα ψέματα…
--Και βεβαίως, η σάτιρα λυτρώνει, ενώ η προπαγάνδα υποδουλώνει.
--Η σάτιρα είναι εχθρός κάθε τυραννικής εξουσίας,
ενώ η προπαγάνδα είναι η πιο πιστή θεραπαινίδα της τυραννίας!
Κανένας προπαγανδιστής δεν παραδέχεται ότι κάνει προπαγάνδα. Όλοι λένε ότι κάνουν κάτι πολύ πιο «ηθικό» και υψιπετές: «αποκαλυπτική δημοσιογραφία», «δημόσια κριτική», «τέχνη» η – στην περίπτωσή μας – «σάτιρα».
Και είναι αλήθεια ότι τα όρια ανάμεσα στην σάτιρα και την προπαγάνδα είναι δυσδιάκριτα. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα που σταματά η σκληρή αλλά δίκαιη κριτική (που οφείλει να κάνει η σάτιρα) και που αρχίζει η εν ψυχρώ «δολοφονία συνειδήσεων» (που κάνει η προπαγάνδα).
Ακόμα και ο Αριστοφάνης – ο μοναδικός και αξεπέραστος σατιρικός ποιητής της αρχαιότητας – ξεπέρασε πολλές φορές τα όρια αυτά. Και στις κωμωδίες του έσταξε «δηλητήριο» για τεράστιες προσωπικότητες της εποχής του όπως ο Σωκράτης, ο Ευριπίδης και ο Περικλής ακόμα (αυτόν τον «ξέσχιζε» μετά θάνατον)! Τους διέσυρε αναίτια, τους προσέβαλε βαρύτατα, σπίλωσε βάναυσα τη μνήμη τους ή τις οικογένειές τους. Βλάπτοντας έτσι και την πόλη του και τη δημοκρατία της…
Επειδή η τέχνη δημιουργεί ήθος και η σάτιρα διαμορφώνει πολιτικό ήθος (όπως και το θέατρο γενικότερα), η δημοκρατία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη σάτιρα.
Αλλά όταν η σάτιρα ξεπερνά τα όρια, δηλητηριάζει την ίδια τη δημοκρατία. Ακυρώνει το δημόσιο λόγο συνολικά, και σπέρνει το φόβο σε κάθε «διαφωνούντα». Γιατί ο διασυρμός προσώπων, που περνά τόσο εύκολα με τη σάτιρα, προκαλεί φόβο στους πολίτες να διαφωνήσουν, να εναντιωθούν, να αντισταθούν…
Ο Λάκης Λαζόπουλος τέτοια «σάτιρα» ασκεί: «Εμπνευσμένη» ιδεολογική τρομοκρατία. «Χαριτωμένη» συκοφάντηση και «σπαρταριστό» διασυρμό των αντιπάλων του. Για την ακρίβεια των αντιπάλων του Τσίπρα.
Και πολλοί πράγματι, δίστασαν, φοβήθηκαν, κιότεψαν…
Πολλοί, πάντως όχι όλοι. Ο Άδωνις Γεωργιάδης – που έχει ακούσει κι αυτός από το Λαζόπουλο τόσα και τόσα (όπως τόσοι και τόσοι) - πήγε χθες επί τόπου και διαμαρτυρήθηκε. Δεν έβρισε το Λάκη. Δεν βιαιοπράγησε σε βάρος του. Απλά πήγε και διαμαρτυρήθηκε.
Και άρκεσε αυτό για να ξε-μασκαρέψει τον προπαγανδιστή Λαζόπουλο. Διότι στην πρώτη «πίεση» ο Λάκης «έσπασε». Και ξεκατινιάστηκε! Κυριολεκτικά:
Για να «απαντήσει» στον Άδωνη, δάκρυσε επί σκηνής για τη… φουκαριάρα τη μανούλα του, που είχε πικραθεί από τα λόγια το Άδωνη στο παρελθόν…
Να ξέρε άραγε, ο ίδιος ο Λάκης, πόσες μανούλες, πόσες σύζυγοι, πόσα παιδιά φαρμακώθηκαν κατά καιρούς για όσα ο ίδιος ο Λάκης «έσουρε» σε δικά τους πρόσωπα;
Να ’ξερε πόσοι άνθρωποι «τσαλακώθηκαν» οι ίδιοι και οι δικοί τους έπαθαν κατάθλιψη, όταν τους «έθαβε» ο Λάκης με τον εμπνευσμένο «φτυάρι» του;
Ο Άδωνις πήγε απλά να διαμαρτυρηθεί με αξιοπρέπεια στην ανήθικη επίθεση που υπέστη για πολλοστή φορά. Κι έφτασε αυτό για να μεταμορφωθεί ο Λάκης σε θλιβερή καρικατούρα του… Βασιλάκη Καϊλα. Που μυξοκλαίει γιατί στενοχώρησαν τη μάνα του. Ποιος; Αυτός που δεν άφησε άνθρωπο σε χλωρό κλαρί…
Βέβαια το θάρρος του Άδωνι δεν το έχουν άλλοι νεοδημοκράτες «μεγαλόσχημοι». Που πηγαίνουν και χειροκροτούν το Λάκη και φωτογραφίζονται μαζί του στα παρασκήνια…!
Με ποιόν; Με τον υβριστή μιας ολόκληρης παράταξης, της παράταξής τους! Μ’ αυτόν που ειρωνεύεται και θάβει και τους επώνυμους ηγέτες της και τα «ανώνυμα» μέλη της παράταξης. Με αυτόν που δεν είχε ποτέ το μεγαλείο να ξεπεράσει τις δικές του ιδιοτέλειες, τις δικές του μικρότητες, τις δικές του ιδεοληπτικές μανίες, στην «τέχνη» του. Και φέρεται ως λυσσασμένο κομματόσκυλο αυτός που κατηγορεί όλους τους άλλους για «κομματισμό».
Δεν κατάλαβε ο Λάκης πως «υποκριτική» δεν είναι η αρετή του… υποκριτή, είναι η τέχνη του ηθοποιού. Και ο ηθοποιός δημιουργεί ήθος. Ενώ ο υποκριτής είναι η προσωποποίηση της αήθειας (της έλλειψης ήθους) ή ακόμα και της ευήθειας (της αβάσταχτης ανοησίας).
Το ίδιο υποκριτές και ευήθεις είναι όσοι πάνε και τον χειροκροτούν χαζοχαρούμενα. Κι ας κάνει ωμή προπαγάνδα σε βάρος της παράταξής τους.
Δεν δείχνουν μεγαλοσύνη, την ανοησία τους περιφέρουν. Και η Νέα Δημοκρατία έχει κάμποσους τέτοιους κακομοίρηδες...
Ο Άδωνις, όμως, δεν είναι απ’ αυτούς του μωρούς, τους ευήθεις, τους κακομοίρηδες.
--Ήδη, με την ως τώρα παρουσία του, ο Άδωνις Γεωργιάδης έβαλε το ιδεολογικό στίγμα της τωρινής αναμέτρησης για την ηγεσία της παράταξης: Να μην ντρεπόμαστε για τις ιδέες μας. Να μη σκύβουμε το κεφάλι στην ηγεμονία των ιδεών της Αριστεράς. Να μη φοβόμαστε την ιδεολογική τρομοκρατία των προπαγανδιστών της Αριστεράς (όπως ο Λάκης).
--Έβαλε και το πολιτικό πλαίσιο της τωρινής εσωκομματικής αναμέτρησης: Να μη δεχθούμε ποτέ να γίνουμε το «δεξιό δεκανίκι» του ΣΥΡΙΖΑ. Να μη «συναινέσουμε» στα αδιέξοδα όπου σύρει την Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ. Και γι’ αυτό τον στοχοποιούν τα λυσσασμένα σκυλιά της ΣΥΡΙΖΑικης προπαγάνδας…
--Έδωσε και το κοινωνικό περιεχόμενο της μάχης για την ηγεσία της ΝΔ: Να βάλουμε τέλος στα «φέουδα» και στις «βαρονίες» που περνάνε τον έλεγχο της παράταξης στα παιδιά και στα ανίψια τους, λες και είμαστε στο Μεσαίωνα.
Και γι’ αυτό αποστρέφονται τον Άδωνι οι «γόνοι» και οι «κλόνοι» των βαρώνων του κόμματος. Αλλά και τους ίδιους τους σιχαίνεται η βάση της παράταξης. Τώρα, μάλιστα, τους σιχαίνεται δύο φορές, όταν τους βλέπει να πηγαίνουν και να συναγελάζονται με τον υβριστή της παράταξης.
--Χθες ο Άδωνις έδωσε και μάθημα ήθους. Όταν, απόλυτα συγκρατημένος και ήρεμος ο ίδιος, πήγε να διαμαρτυρηθεί μπροστά στο «τσαντίρι» του Λάκη, αναγκάζοντάς τον να δείξει σε πανελλήνια τηλεθέαση πόσο λίγο αντέχει ο ίδιος την πιο ήπια «κόντρα», αυτός που καθυβρίζει σκαιότατα, επί χρόνια, τους πάντες!
Ό Άδωνις κέρδισε πλήρως το δικό του στοίχημα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο άλλαξε το τοπίο της σημερινής ΝΔ. Έδωσε κουράγιο στους νεοδημοκράτες. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης τους, τις προτεραιότητές τους και τις απαιτήσεις τους από τους ηγέτες τους.
Τώρα μένει στους νεοδημοκράτες να δείξουν αν θέλουν ηγέτη όπως ο Άδωνις.
Αλλιώς θα τους αξίζουν οι διάφοροι «Λάκηδες». Κι όσοι σούρνονται αναξιοπρεπώς μπροστά στους «Λάκηδες»…
Θ.Κ.
