Η Εφορεία Χορωδίας της Εστίας Πιερίδων Μουσών Κατερίνης σε
συνδιοργάνωση με τον Δήμο Κατερίνης, παρουσιάζει την Κυριακή
5 Μαΐου 2019 (Κυριακή του Θωμά) και ώρα 20:00, στην Ελληνική Ευαγγελική
Εκκλησία Κατερίνης, εορταστική συναυλία.
Θα ακουστούν έργα
Χέντελ, Σακελλαρίδη καθώς και το αριστουργηματικό έργο του Σταύρου Κουγιουμτζή
«Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων».
Διευθύνει ο Ευθύμιος Μαυρίδης. Τραγουδούν οι Ηλίας
Παπάζογλου και Ιωάννα Ηλιάδου. Αναγνώσματα Αρχιμανδρίτης Ιωακείμ
Οικονομίκος.
Οι διοργανωτές
καλούν όλους τους συμπολίτες μας, εάν επιθυμούν κατά την προσέλευσή τους, να
ενισχύσουν τις ανάγκες του Κοινωνικού Παντοπωλείου της Ευαγγελικής Εκκλησίας,
με τρόφιμα μακράς διαρκείας.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Οι «Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων»,
χαρακτηρίστηκαν ως το έργο ψυχής του Σταύρου Κουγιουμτζή. Ένα ώριμο αλλά και καινοτόμο
έργο του σεμνού αυτού δημιουργού που κυριολεκτικά αποτελεί μια σύνθεση της
βυζαντινής μας παράδοσης με το λαϊκό μας τραγούδι. Ο
Κουγιουμτζής, μέσα από αυτό το έργο του καταφέρνει κι αποτυπώνει το
“Πάσχα των Ελλήνων”, μεταφέροντας στ’ αυτιά μας την “ψυχή” του και τον “ήχο”
του, κατευθείαν μέσα από τις λαϊκές γειτονιές μας. Η μουσική
αναβλύζει κατευθείαν από την ψυχή του συνθέτη καλύπτοντας εσωτερικά ερωτήματα
και αγωνίες μιας ακριβής ζωής. Η δυναμική του έργου είναι τέτοια, που θα
μπορούσε κανείς να υποστηρίξει με έμφαση ότι οι “ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς
ανθρώπων” αποτελούν τον καλύτερο καρπό ενός, ώριμου βιωματικού και απόλυτα
εμπνευσμένου συνθέτη.
Ως προς τη μουσική του έργου μπορούμε
να διακρίνουμε τρία επίπεδα: το βυζαντινό μέλος που αποδίδεται άλλοτε πιστά κι
άλλοτε ελεύθερα, την ενορχήστρωση μέσω της οποίας αξιοποιούνται τα βυζαντινά
στοιχεία και τέλος, τη μελωδική γραμμή του ίδιου του Κουγιουμτζή που συνδέει το
παλιό με το νέο του έργο.
Θερμή ήταν και η υποδοχή του έργου από τους
κριτικούς. Όπως γράφει ο αείμνηστος Πάνος Γεραμάνης (1945-2005), («ΤΑ
ΝΕΑ», 2-5-1998): «Τα τροπάρια που διάλεξε (ο Κουγιουμτζής) και συγκρότησε ως
ενιαίο μουσικό έργο, στο οποίο οι μελωδίες του συνθέτη συνδέουν το παλιό με το
νέο, πάνω πάντα στις βυζαντινές ρίζες. Πρόκειται -κατά την άποψή μας- για ένα
έργο που συγκινεί όχι μόνο θρησκευτικά αλλά περισσότερο μουσικά, σαν τέχνη, με
την σφραγίδα του ορατορίου, αφού τα κύρια μέρη του αποτελούνται από ερμηνείες
με λαϊκούς τραγουδιστές, χορωδία ορχήστρα και απαγγελίες».
