Κατ’ εμέ, η παγιοποίηση της αποχής σε υψηλά ποσοστά είναι αποτέλεσμα της τεράστιας απογοήτευσης μετά τη μνημονιακή στροφή της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου που ακολούθησε την προδοσία του δημοψηφίσματος. Μπορούμε να πούμε με αρκετή σιγουριά ότι στις εκλογές του 2023 η αποχή των 2015/’19 παγιώθηκε με όλες τις τεράστιες αρνητικές συνέπειες για την ελληνική κοινωνία και την Αριστερά που αυτό συνεπάγεται.
Κατά τη γνώμη μου η αποχή αυτή ερμηνεύεται σε τρεις διαστάσεις – ταξικά, πολιτικά, ηλικιακά:
(α) ταξικά – η αποχή εκφράζει την πλήρη απογοήτευση κοινωνικών στρωμάτων με μέτρια ως χαμηλά εισοδήματα που δεν έχουν καμία ελπίδα για τίποτα και δεν εχουν καμία εμπιστοσύνη σε κανένα πολιτικό σχήμα, ζώντας μέσα στη γενικευμένη εργασιακή επισφάλεια και κοινωνική ανασφάλεια (αυτή η τάση συμβαδίζει απόλυτα με παρόμοια φαινόμενα στις δυτικές κοινωνίες)
(β) πολιτικά – η επιπλέον της “κανονικής αποχής” των τελευταίων 3 εκλογών πρέπει, ως επί το πλείστον, να εκφράζει πολίτες ΑΝΤΙ-μνημονιακού προσανατολισμού που ενεργοποιήθηκαν πολιτικά την προηγούμενη δεκαετία. Σημαντικό κομμάτι αυτής της τάσης της ελληνικής κοινωνίας που κινητοποιήθηκε με τον αντιμνημονιακό αγώνα ήταν ριζοσπάστες/τριες πολίτες που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύτηκαν πλήρως κι αποσύρθηκαν
(γ) ηλικιακά – μεγάλα κομμάτια της νεολαίας αλλά και κομμάτια των πολύ ηλικιωμένων/συνταξιούχων είναι πλέον πλήρως α-πολίτικα είτε λόγω πολιτικής άγνοιας (τα πρώτα) είτε λόγω πολιτικής… άνοιας (τα δεύτερα).
Εδώ παραθέτουμε μία πρόσφατη έρευνα για τα κοινωνικο-πολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά αυτών των πολιτών: https://www.ot.gr/
Τέλος, η Αριστερά, πέραν του ακροκεντρώου ΠΑ”ΣΟ”Κ, είναι πλέον αντιμέτωπη με την ολοκληρωτική επίτευξη του “δόγματος Βορίδη”: δηλαδή, με τη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ήττα της σε όλα τα επίπεδα: ηθικό, πολιτισμικό, ιδεολογικό, κινηματικό, οργανωτικό και βέβαια εκλογικό. Ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης -και εδώ βάζω ΚΑΙ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- είναι καθοριστικός σε αυτό.
Είναι ώρα για ριζικές καινοτομίες στον τρόπο που η (ακόμα) ζωντανή προοδευτική κοινωνία στην Ελλάδα:
(α) θα ξανα-κάνει αυθεντική πολιτική έξω από το κοινοβούλιο,
(β) θα δραστηριοποιηθεί στην οικονομία με κοινωνικές/αλληλέγγυες πρακτικές
(γ) θα εκπαιδεύσει τους ακτιβιστές/τριες στη νέα γλώσσα της υπέρβασης και
(δ) θα προπαγανδίσει τις αξίες και τα οράματά της, μέσω μιας ριζοσπαστικής τέχνης, κουλτούρας και ενημέρωσης.
Το αδιανόητο είναι πλέον εδώ. Αλλά αυτός κόσμος είναι ΚΑΙ δικός μας.
————————–
Το παρακάτω γράφημα, όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στο Αυτολεξεί, δείχνει τα πραγματικά αποτελέσματα των προχθεσινών εκλογών επί του συνόλου των εγγεγραμμένων με ενσωματωμένη την αποχή, η οποία αναδεικνύεται σε πρώτο κόμμα με απόσταση:
