Αυτή τη φορά το «αφήγημα» είναι οι «πάγοι που λιώνουν» στην Αρκτική, κάτι που αναδύει στην επιφάνεια ιούς που ήταν αδρανεί για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες, αν αυτοί οι ιοί «αποδράσουν» θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία των ανθρώπων.
Αν και μια πανδημία από μια πρωτόγονη ασθένεια μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, οι επιστήμονες προειδοποιούν πως αν και οι κίνδυνοι για κάτι τέτοιο είναι μικροί, η περίπτωση αυτή δεν πρέπει να υποτιμάται.
Σύμφωνα με την Daily Mail οι ιοί αυτοί έχουν εμφανιστεί σε μαλλί μαμούθ, θαμένα στους πάγους της Σιβηρίας ζώα όπως προϊστορικούς λύκους κ.α.
Η ομάδα – η οποία περιλαμβάνει ειδικούς στη γονιδιωματική, τη μικροβιολογία και τη γεωεπιστήμη, ορισμένοι από τους οποίους παρακολουθούν αυτούς τους ιούς «ζόμπι» για σχεδόν μια δεκαετία – δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό Viruses τον περασμένο Φεβρουάριο.
Ακολουθούν οι έξι ιοί που οι επιστήμονες ανακάλυψαν:
Influenza
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Σουηδός παθολόγος Dr. Johan V. Hultin βρήκε μια κρύπτη RNA του ιού της γρίπης του 1918 στους πνεύμονες μιας γυναίκας που πέθανε από τον ιό σχεδόν 80 χρόνια πριν.
Ο Δρ. Hultin έψαχνε σκόπιμα για δείγματα γρίπης που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα πώς να καταπολεμήσουν τις μελλοντικές πανδημίες.
Αλλά η ανακάλυψή του ήταν μια πρώιμη ένδειξη του πόσο εύκολα θα μπορούσαν να διατηρηθούν οι θανατηφόροι ιοί στον μόνιμο πάγο της Αρκτικής.
Ο Hultin, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Παθολογίας των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, εκτάφησαν το σώμα μιας μεγαλόσωμης γυναίκας Ινουίτ που ήταν θαμμένη σε ομαδικό τάφο θυμάτων της γρίπης κοντά σε ένα απομακρυσμένο χωριό έξω από την πόλη Brevig Mission, στην Αλάσκα.
Χάρη στο μόνιμο πάγο, αρκετό RNA από τον ιό της γρίπης διατηρήθηκε τόσο καλά που οι ερευνητές μπόρεσαν να αλληλουχήσουν ολόκληρο το γονιδίωμα του στελέχους του 1918.
Η ανακάλυψη ήταν τόσο μεγάλη για τους ερευνητές όσο και ο σκοτεινός οιωνός για το ποιες άλλες ασθένειες θα μπορούσαν να παγώσουν στον χρόνο κάτω από τον πάγο.
Pithovirus sibericum
Ο Πιθοϊός, που περιγράφηκε για πρώτη φορά σε ένα έγγραφο του 2014, είναι ένα γένος γιγάντιου ιού γνωστό από δύο είδη, τον Pithovirus sibericum, ο οποίος μολύνει τις αμοιβάδες και τον Pithovirus massiliensis. Είναι ένας δίκλωνος ιός DNA και είναι μέλος του νουκλεοκυτταροπλασματικού μεγάλου DNA ιού clade. Και αυτός ο ιός βρέθηκε στην Σιβηρία.
Mollivirus sibericum
Ο Mollivirus sibericum είναι ένας γιγαντιαίος ιός που ανακαλύφθηκε το 2015 από τους Γάλλους ερευνητές Chantal Abergel και Jean-Michel Claverie σε ένα δείγμα 30.000 ετών μόνιμο παγετό της Σιβηρίας, όπου η ομάδα είχε βρει προηγουμένως τον άσχετο γιγαντιαίο ιό Pithovirus sibericum
Pandoravirus and Megavirus mammoth
Τόσο ο ιός Pandoravirus όσο και ο Megavirus mammoth ανακαλύφθηκαν σε συστάδα πάγου 27.000 ετών και παγωμένο μαλλί μαμούθ στις όχθες του ποταμού Yana στη Ρωσία.
Όπως οι παλαιότεροι γιγάντιοι ιοί, ο P. mammoth και ο M. mammoth έχουν αποδειχθεί ικανοί να σκοτώνουν αμοιβάδες.
‘Wolf’ virus (Pacmanvirus lupus)
Ένας αρχαίος συγγενής του ιού της αφρικανικής πανώλης των χοίρων, ο ‘Wolf’ virus (Pacmanvirus lupus) βρέθηκε να ξεπαγώνει από τα έντερα 27.000 ετών ενός παγωμένου λύκου της Σιβηρίας.
Όπως και οι υπόλοιποι αρχαίοι ιοί μεγάλου μεγέθους, ο P. lupus εξακολουθεί να είναι ικανός να ξαναζωντανεύει και να σκοτώνει αμοιβάδες, παρόλο που είναι εκτός παιχνιδιού από τη Μεσολιθική ή τη Μέση Εποχή του Λίθου.
Smallpox (ευλογιά)
Η ευλογιά δεν χρειάζεται συστάσεις. Η ασθένεια εξαλείφθηκε επίσημα παγκοσμίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας των Ηνωμένων Εθνών, το 1980.
Όμως, το 2004, Γάλλοι και Ρώσοι επιστήμονες βρήκαν ευλογιά μέσα σε μια παγωμένη μούμια Σιβηρίας 300 ετών, παγωμένη στην τούνδρα της Ρωσικής Δημοκρατίας Σάχα.
Η πραγματική Long Covid είναι μια πολιτική ασθένεια και δεν έχουμε ακόμη μάθει την έκτασή της…
του eugyppius
Το Γερμανικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο για το Περιβάλλον είναι ένα σώμα εμπειρογνωμόνων που συγκαλείται από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας για να συμβουλεύει το κράτος σε θέματα περιβαλλοντικής πολιτικής. Είμαι ευγνώμων στον @tomdabassman στο Twitter που επέστησε την προσοχή μου στην πρόσφατη και βαθιά ανατριχιαστική έκθεσή του 200 σελίδων σχετικά με την “Υποχρέωση των υπευθύνων χάραξης πολιτικής: Διευκόλυνση της φιλικής προς το περιβάλλον συμπεριφοράς”. Βρίθει αξιοσημείωτων και αποκαλυπτικών δηλώσεων και έχω περάσει ένα μεγάλο μέρος της ημέρας μελετώντας τη για μια μεγαλύτερη ανάρτηση που ελπίζω να γράψω τις επόμενες εβδομάδες.
Προς το παρόν, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στην εισαγωγή, η οποία είναι αρκετά κακή. Οι συντάκτες της απομακρύνονται από την υπόθεση ότι το κράτος δεν διαθέτει επί του παρόντος “μέτρα πολιτικής… που στοχεύουν σε περιβαλλοντικά συναφή συμπεριφορά” και συνενώνονται με άλλους, επιβεβαιώνοντας ότι είναι δουλειά του κράτους να ωθήσει μεμονωμένες αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Αναμφισβήτητα, τόσο η πανδημία, όσο και η ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση που προκαλείται από κυρώσεις, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στη σκέψη τους:
Αν και οι βασικές περιβαλλοντικές κρίσεις, όπως η απώλεια της βιοποικιλότητας και η κλιματική αλλαγή, είναι λιγότερο άμεσα ορατές και απτές από την ενεργειακή κρίση και την πανδημία, οι υπεύθυνοι χάραξης περιβαλλοντικής πολιτικής μπορούν να μάθουν από τις μερικές φορές επώδυνες, αλλά και σημαντικές εμπειρίες των τελευταίων ετών: Αλλαγές συμπεριφοράς στον πληθυσμό μπορεί να αποτελέσουν μέρος της λύσης σε κρίσεις όπως αυτές και είναι δυνατή η υιοθέτηση και εφαρμογή πολιτικών που στοχεύουν στην αλλαγή συμπεριφοράς.
Για παράδειγμα, η Γερμανία εισήγαγε μια σειρά μέτρων στα μέσα του 2022, για να μετριάσει την ενεργειακή κρίση… Αυτά τα μέτρα στόχευαν τη συμπεριφορά των πολιτών. Εκτός από τις γενικές εκκλήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας, οι ιδιοκτήτες κτιρίων υποχρεώθηκαν να βελτιστοποιήσουν τα συστήματα θέρμανσής τους, οι εργαζόμενοι έπρεπε να δεχτούν χαμηλότερες θερμοκρασίες δωματίου στην εργασία και απαγορευόταν η θέρμανση ιδιωτικών πισινών…. Νωρίτερα, η Γερμανία επέβαλε εκτεταμένα μέτρα πανδημίας για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Για παράδειγμα, από το 2020, τα κρατίδια υιοθέτησαν και επέβαλαν διάφορα lockdown και περιορισμούς κοινωνικών επαφών. Και τα δύο υπογραμμίζουν τη συμβολή των αλλαγών συμπεριφοράς, είτε στην κατανάλωση ενέργειας, είτε στην κοινωνική συμπεριφορά, στο έργο της καταπολέμησης ενός συλλογικού προβλήματος…
Τα προαναφερθέντα μέτρα αναμφίβολα απαιτούσαν πολλά από τον κόσμο και ως προς την αναγκαία έκταση των περιορισμών, αποδείχθηκαν αμφιλεγόμενα, καθώς και ως προς τον άνισο αντίκτυπό τους σε διάφορες κοινωνικές ομάδες. Ωστόσο, οι δύο κρίσεις δείχνουν ότι είναι δυνατά πολιτικά μέτρα για τον προσεκτικό περιορισμό της συμπεριφοράς των πολιτών, εάν η απειλή είναι αντίστοιχα μεγάλη και αν αναγνωριστεί η σημασία του προστατευόμενου αγαθού, σε αυτά τα παραδείγματα, της υγείας και της ενέργειας. Το κράτος έχει καταφέρει (έστω και όχι σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση) να επινοήσει μέτρα, ώστε να πετύχουν τον στόχο τους διατηρώντας την αναλογικότητα. Είναι επίσης σαφές, ότι οι πολιτικές αυτές σχεδιάζονται και κοινοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε η πλειοψηφία να τις υποστηρίζει.
Η έμφαση δική μου. Όλα αυτά μιλούν από μόνα τους και δεν έχω πολλά να προσθέσω, εκτός από το να παρατηρήσω ότι ο μόνος τρόπος για να “κοινοποιηθούν” οι περιορισμοί έτσι ώστε “η πλειοψηφία να τους υποστηρίξει”, είναι με ανανεωμένες εισβολές σε μαζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης. πανικό και υστερία. Ο κορωνοϊός έχει διδάξει στους κυβερνήτες μας ότι είναι δυνατά πολλά περισσότερα από όσα είχαν ποτέ φανταστεί και θα περάσουν τα επόμενα χρόνια εξερευνώντας τα όρια…
