1 .600 λίρες Αγγλίας το μήνα πρόκειται να καταβληθούν στους συμμετέχοντες σε ένα “πιλοτικό πρόγραμμα του Καθολικού Βασικού Εισοδήματος (UBI)” – την πρώτη τέτοια δοκιμή στην Αγγλία, σύμφωνα με το δημοσίευμα του BBC.
Πηγή: Off Guardian
Άρθρο της Zoë Carter
Θα μελετηθούν συνολικά 30 άτομα από το κεντρικό Τζάροου στο Tyne & Wear και το East Finchley στο βόρειο Λονδίνο για να εκτιμηθεί η επίδραση που έχει η λήψη του UBI στην ψυχική και σωματική τους υγεία. Μια ομάδα ελέγχου, στην οποία δεν θα καταβάλλεται το UBI, θα παρακολουθείται επίσης.
Οι συμμετέχοντες θα επιλεγούν τυχαία από μια δεξαμενή εθελοντών, με το 20% των θέσεων να προορίζεται για άτομα με αναπηρία.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η δοκιμή δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, καθώς δεν έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση, αλλά αναμένεται να προέλθει από τοπικές/συνδυασμένες αρχές ή “ιδιωτικές φιλανθρωπικές πηγές”.
Στην Ουαλία, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ένα πρόγραμμα το οποίο καταβάλλει το ίδιο μηνιαίο χρηματικό ποσό (1.600 λίρες) σε νέους που εγκαταλείπουν την Πρόνοια. (Πρέπει να αντισταθώ στην παρόρμηση να βάλω ειρωνικά εισαγωγικά γύρω από την τελευταία λέξη- αλλά ίσως είναι μια ελαφρώς λιγότερο αηδιαστική, ανειλικρινής φράση απο το “φροντισμένα παιδιά“).
Αν και ο δηλωμένος στόχος είναι να στηρίξει τους νέους που εγκαταλείπουν τη Φροντίδα και όχι να προωθήσει την ιδέα του UBI, η κυβέρνηση της Ουαλίας αναγνωρίζει ότι το διετές πιλοτικό πρόγραμμα αποτελεί “συμβολή σε ένα παγκόσμιο κίνημα” ως μία από τις περίπου ογδόντα δοκιμές UBI που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως.
Η συζητούμενη δοκιμή UBI είναι το πνευματικό παιδί της “ανεξάρτητης, προοδευτικής” δεξαμενής σκέψης Autonomy, “από τις δίκαιες μεταβάσεις στην ανάλυση της στέρησης”, η οποία επικεντρώνεται στο μέλλον της εργασίας, στον οικονομικό σχεδιασμό και στην κλιματική αλλαγή.
Η Autonomy δημιουργεί δημόσια υποστήριξη για την πρωτοβουλία της UBI μέσω της “Συζήτησης για το Βασικό Εισόδημα” (‘Basic Income Conversation’), η οποία επιδιώκει να “προωθήσει τις άνευ όρων μεταβιβάσεις μετρητών στο πλαίσιο της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής”.
Αγωνίζονται επίσης για μια δοκιμή του UBI στην Κορνουάλη, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετάσχουν 2.000 άτομα.
Υπάρχει ένα παλιό ρητό, που αποδίδεται στον Αίσωπο: “Ένας άνθρωπος είναι γνωστός από τις παρέες που κάνει” (ξέρω ότι όλοι εδώ είμαστε αρκετά ενήλικες για να ξέρουμε ότι η λέξη “άνθρωπος” σε αυτή την πρόταση σημαίνει “άτομο”). Έχοντας αυτό κατά νου, είναι πολύ διδακτικό να εξετάσουμε τους οργανισμούς που βρίσκονται πίσω από προγράμματα όπως αυτά, καθώς και τους ιδρυτές, χρηματοδότες, εταίρους και συμβούλους τους, για να βρούμε ενδείξεις σχετικά με το ποια μπορεί να είναι η ατζέντα τους.
Η έκθεση της Autonomy “Tackling Poverty: the power of a universal basic income” (Αντιμετώπιση της φτώχειας: η δύναμη ενός καθολικού βασικού εισοδήματος) περιγράφει λεπτομερώς μια μελέτη 13 μηνών που λήγει τον Αύγουστο του 2022, η οποία χρηματοδοτήθηκε από μια γενναιόδωρη επιχορήγηση από το Wellcome Trust και αξιολογεί τις μελλοντικές επιπτώσεις ενός καθολικού βασικού εισοδήματος στο άγχος και την κατάθλιψη μεταξύ των νέων 14-24 ετών. (Είναι ενδιαφέρον ότι το UBI διαμορφώνεται ως μια πιθανή προληπτική στρατηγική δημόσιας υγείας).
Η Ομάδα Προτεραιότητας Ψυχικής Υγείας του Wellcome Trust παρείχε επίσης υποστήριξη σε αυτό το ερευνητικό έργο, στο οποίο συμμετείχε μια διεπιστημονική ομάδα που περιελάμβανε τη Royal Society of Arts, ( η οποία διεξήγαγε εργαστήρια για να ερωτήσει τους νέους σχετικά με τα οικονομικά τους και τη στάση τους απέναντι στο UBI), μέλη από τον ακαδημαϊκό χώρο και μια εταιρεία συμβούλων.
Η έκθεση “Αντιμετώπιση της Φτώχειας” “τροφοδοτήθηκε” από την ομάδα πίεσης Compass, η οποία πρόσκειται στο Εργατικό Κόμμα και στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της οποίας περιλαμβάνεται ένας πρώην υπάλληλος του Ιδρύματος Bill and Melinda Gates.
Άλλοι εταίροι στη μελέτη ήταν η ActEarly και η Born in Bradford (BiB), μια από τις μεγαλύτερες ερευνητικές μελέτες στον κόσμο, στην οποία συμμετέχουν 60.000 κάτοικοι του Bradford, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 13.500 παιδιών, των οποίων η υγεία παρακολουθείται από τη μήτρα, την παιδική ηλικία και την ενηλικίωση.
Οι ερευνητές της BiB πηγαίνουν σε τοπικά δημοτικά σχολεία και παρακινούν τα παιδιά να συμπληρώσουν μια παιχνιδοποιημένη αξιολόγηση χρησιμοποιώντας έναν υπολογιστή με οθόνη αφής και στυλό με γραφίδα. Στη συνέχεια, τα παιδιά συμπληρώνουν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με την ευημερία και την ευτυχία τους, για το “πώς αισθάνονται για τη ζωή τους, για την οικογένειά τους και τον τόπο διαμονής τους, τα σχολεία τους, τους φίλους τους, για τα είδη των πραγμάτων που κατέχουν (ρούχα, τηλέφωνα) και το είδος της εργασίας που θα ήθελαν ως ενήλικες”.
Η BiB θα ήθελε πραγματικά να συνδέσει τα αποτελέσματα αυτών των αξιολογήσεων με τα εκπαιδευτικά δεδομένα που συλλέγονται συνήθως από το σχολείο.
Οι δάσκαλοι των τάξεων 3, 4 και 5 συμπληρώνουν επίσης ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τη συμπεριφορά και τη συναισθηματική ανάπτυξη κάθε παιδιού της τάξης.
Όλα αυτά φέρονται να είναι απολύτως εμπιστευτικά και θα χρησιμοποιηθούν μόνο για έρευνα, ενώ οι πληροφορίες της αξιολόγησης θα αναλυθούν ανώνυμα και τα αποτελέσματα θα αναφερθούν ανώνυμα.
Οπότε όλα είναι καλά, δεν συμβαίνει τίποτα!
Η BiB συνεργάζεται επίσης με τα τοπικά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (τα οποία λαμβάνουν 500 λίρες ετησίως για τη συμμετοχή τους) για να ενσωματώσουν την έρευνα στο σχολικό πρόγραμμα σπουδών, με ακόμη περισσότερες έρευνες “υγείας και ευεξίας”, μετρήσεις ύψους και βάρους, αξιολογήσεις κίνησης και μνήμης και βιολογικά δείγματα που λαμβάνονται από τους νέους.
Αλλά ας πάμε πίσω στην Autonomy.
Πέρα από τα άρθρα για την ‘petro-masculinity’*** και την “βία των ορυκτών καυσίμων”, που εμφανίζονται σε άρθρα που χαρακτηρίζουν τις γυναίκες που αμφισβητούν τη βιομηχανία του σεξ και της πορνογραφίας ως SWERFs (“sex-worker exclusionary radical feminist” – ένας χαρακτηρισμός για μια γυναίκα που υποστηρίζει τον κυρίαρχο φεμινισμό αλλά αντιτίθεται στη σεξουαλική εργασία, πιστεύοντας ότι είναι τελικά καταπιεστική) και “whorephobic” (φοβική για τις επί χρήμασι εκδιδόμενες γυναίκες), η σοβαρή έμφαση του Autonomy δεν δίνεται τόσο στο μέλλον της εργασίας όσο σε ένα μέλλον χωρίς πολλή δουλειά, δηλαδή – επανεξέταση της εργασίας, μια μικρότερη εργάσιμη εβδομάδα, ένα μέλλον μετά την εργασία, το πώς κάποιοι ριζοσπαστικοί χαρακτήρες από το παρελθόν θεωρούσαν ότι το να έχεις μια δουλειά είναι πραγματικά επικίνδυνο, το πώς η εργασία είναι εγγενώς επικίνδυνη επειδή σε εκθέτει σε δυνητικά θανατηφόρους ιούς κ.λπ.
***Σημ.: Πρόκειται για έναν ακόμη Νεοταξικό νεολογισμό του ανάποδου κόσμου που μας επιφυλάσσει η Μισάνθρωπη ελίτ, μέσω των κατα τόπους ανδρεικέλων της και σημαίνει: “Η έννοια της πετρελαϊκής αρρενωπότητας υποδηλώνει ότι τα ορυκτά καύσιμα σημαίνουν κάτι περισσότερο από κέρδος- τα ορυκτά καύσιμα συμβάλλουν επίσης στη δημιουργία ταυτοτήτων, γεγονός που εγκυμονεί κινδύνους για την ενεργειακή πολιτική μετά τον άνθρακα” με στόχο να αδρανοποιήσει όσους επισημαίνουν ότι το αφήγημα της Κλιματικής αλλαγής είναι μια ξεκάθαρη Απάτη με στόχο την επιβολή της “Μεγάλης Επανεκκίνησης”.
Είναι σχεδόν σαν να προβλέπουν την απώλεια δεκάδων εκατομμυρίων θέσεων εργασίας παγκοσμίως κατά τη συνεχιζόμενη μετατόπιση του καταμερισμού της εργασίας από τους ανθρώπους στις μηχανές και τους αλγορίθμους.
Στο συμβούλιο των συμβούλων της Autonomy είναι η καθηγήτρια Helen Hestor, η οποία διδάσκει Φύλο, Τεχνολογία και Πολιτισμική Πολιτική στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Λονδίνου και είναι ιδρυτικό μέλος της “ξενοφεμινιστικής συλλογικότητας” Laboria Cuboniks, μιας υπερανθρωπιστικής/μετα-ανθρωπιστικής/αντιανθρώπινης οργάνωσης που έχει ως στόχο να “μολύνει ένα ευρύ φάσμα τομέων…”.
να διαλύσει το φύλο, να καταστρέψει την “οικογένεια” και να καταργήσει τη φύση ως εγγυητή των αναξιοκρατικών πολιτικών θέσεων”. Τουλάχιστον είναι ειλικρινείς, σωστά;
Είναι επίσης πρόθυμοι να:
να επενδύσουν στην αλλοτρίωση και το αντι-φυσικό, στην κατάληψη της τεχνολογίας και στην υιοθέτηση της επιθυμίας για ένα ξένο μέλλον”.
Δεν είναι μια υπέροχη προοπτική που εμπνέει; Μπορείτε επίσης να δείτε το βαθιά ανησυχητικό 20λεπτο βίντεο τους εδώ. (Συγγνώμη, απαιτεί να συνδεθείτε πριν το δείτε.) Αλλά μην ανησυχείτε πολύ, οι Laboria Cuboniks δεν θέλουν να απαλλαγούν από τη φύση αυτή καθ’ εαυτή, απλώς τη φύση ως εγγυητή για μη-ισονομικές πολιτικές θέσεις και τέτοια.
Ειλικρινά, η φύση είναι τόσο εκτός τάξης, που το κάνει αυτό! Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα αναγνωρίσουμε την τεράστια πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην προσπάθεια κατάργησης του φύλου, και όσο για την απαλλαγή από την “οικογένεια”, (σε εισαγωγικά), λοιπόν, μόλις η Επιστήμη τελειοποιήσει τις τεχνολογίες συνθετικών ανθρώπινων εμβρύων και τεχνητών μητρών και ξεκαθαρίσει τους όποιους ενδοιασμούς για την ηθική, τα μωρά χωρίς γονείς που θα αναπτυχθούν στο εργαστήριο θα μπορούν να μεγαλώνουν σε Φροντιστήρια, με μεταβιβάσεις (ψηφιακών) χρημάτων για τα προς το ζην όταν ενηλικιωθούν!
Δεν απαιτούνται οικογένειες, δουλειές ή φύλο!
Αυτή η “κατάργηση του φύλου, η αντι-νατουραλιστική, τεχνοϋλιστική μορφή του μετα-ανθρωπισμού” έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το διαφημιστικό σποτ του διευθυντή της Autonomy, Will Stronge, για το πώς το UBI θα “ανακουφίσει τη φτώχεια και θα ενισχύσει την ευημερία εκατομμυρίων ανθρώπων” ή με τον δήμαρχο του Μάντσεστερ Andy Burnham που λέει ότι: “[ένα] καθολικό βασικό εισόδημα θα βάλει ένα στέρεο θεμέλιο κάτω από όλους, ώστε να μπορούν να έχουν μια ζωή με ασφάλεια και να σταματήσουν να ανησυχούν για τα πάντα”.
Στην πραγματικότητα είναι μάλλον κωμικό (με έναν σουρεαλιστικό τρόπο τζετ-μαύρης κωμωδίας) & περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να το γνωρίζουν ώστε να μοιραστούμε το αστείο.
Η Stephanie Sherman είναι συνεργάτης της έρευνας Autonomy και αναπληρώτρια διευθύντρια στο Antikythera, που εδρεύει στο Ινστιτούτο Berggruen στο Λος Άντζελες, το οποίο πιστεύει ότι “η ίδια η έννοια του ανθρώπου κατακερματίζεται”.
Το Antikythera χρηματοδοτείται από τον συνιδρυτή της Asana (και συνδημιουργό του κουμπιού “like”) Justin Rosenstein, πρώην επικεφαλής προϊόντων στη Google και το Facebook, μέσω του μη κερδοσκοπικού του “One Project”.
Το One Project λέει ότι θέλει να δημιουργήσει:
νέα κοινωνικά λειτουργικά συστήματα που αξιοποιούν και καλλιεργούν τη σοφία της ανθρωπότητας, εκπληρώνουν την υπόσχεση της δημοκρατίας και δημιουργούν ένα δικαιότερο, πιο πλούσιο μέλλον”.
Η ιδρύτρια της Laboria Cuboniks, Helen Hestor, είναι συνεργάτης των Antikythera, μαζί με ένα πλήθος άλλων ανθρώπων με ενδιαφέροντες τομείς εξειδίκευσης, όπως η μηχανική της εικονικής πραγματικότητας “προς όφελος της ανθρωπότητας” ή η συγγραφή φιλοσοφικών κριτικών των κυρίαρχων τάσεων του μετα-ανθρωπισμού ή η βοήθεια για να διασκεδάσετε τα παιδιά σας όσο βρίσκονται κάτω από αυτά τα λουκέτα με μια “εκπαιδευτική” εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας που έφτιαξαν νωρίτερα.
Τα Αntikythera θέλουν να “αναπροσανατολίσουν τον πλανητικό υπολογισμό ως φιλοσοφική, τεχνολογική και γεωπολιτική δύναμη”. Η έρευνά τους επικεντρώνεται σε…
συνθετική νοημοσύνη, συνθετική εμπειρία, τεχνητή γλώσσα, τεχνολογίες μηχανικής ανίχνευσης, μοντελοποίηση στρατηγικών σεναρίων, μοντελοποίηση κλίματος, ψηφιακά δίδυμα, κυτταρικές/γονιδιωματικές προσομοιώσεις και τις προοπτικές της πλανητικής διακυβέρνησης”.
…το οποίο ακούγεται απόλυτα σύμφωνο με τις αρχές μιας δίκαιης, οικολογικής, πιο ευγενικής, πιο πλούσιας κοινωνίας, γεμάτης αλληλεγγύη και αγάπη για όλα τα όντα, έτσι δεν είναι;
Μάλλον στο ίδιο πνεύμα με την Τράπεζα της Αγγλίας που μας υπόσχεται ότι το σχέδιό της να εισαγάγει μια “Ψηφιακή Λίρα” (ή αλλιώς γνωστό ως ψηφιακό νόμισμα της Κεντρικής τράπεζας. Πείτε την άποψή σας εδώ πριν από την προθεσμία που λήγει στο τέλος Ιουνίου) δεν αποτελεί προσπάθεια σταδιακής κατάργησης των μετρητών ή παρακολούθησης των αγορών των πολιτών, οι αρχιτέκτονες του συστήματος UBI σπεύδουν να μας διαβεβαιώσουν ότι η μηνιαία δόση θα είναι άνευ όρων: όσοι είναι δικαιούχοι θα λάβουν τα χρήματα ανεξάρτητα από άλλα εισοδήματα και θα μπορούν να τα ξοδέψουν σε ό,τι θέλουν.
Αυτή η συμφωνία φαίνεται, κατά μία έννοια, απλή.
Οι συμμετέχοντες παίρνουν 400 λίρες την εβδομάδα και η Autonomy και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη παίρνουν πάρα πολλά και πολύτιμα δεδομένα (που κυμαίνονται, χωρίς αμφιβολία, από νέες εκπληκτικές γνώσεις σχετικά με το πώς ένα επαρκές εισόδημα είναι πολύ χρήσιμο για να μην αισθάνεσαι άγχος, κατάθλιψη και απελπισία επειδή πρέπει να μοιράζεσαι τη θέρμανση και το ζεστό νερό το χειμώνα και να παραλείπεις γεύματα για να ταΐσεις τα παιδιά σου, μέχρι πολύ πιο λεπτομερή και λεπτομερή δεδομένα).
Λαμβάνοντας υπόψη πώς οι περισσότεροι από εμάς, κυρίως μέσω της κατοχής smartphone, παραδίδουμε δωρεάν τα προσωπικά μας δεδομένα 24 ώρες το 24ωρο, αυτό μπορεί να φαίνεται καλή συμφωνία. Όλες οι πληροφορίες που θα συγκεντρωθούν από τη δοκιμή θα χρησιμοποιηθούν για να αποδειχθεί ότι η εξάπλωση του UBI είναι “τεκμηριωμένη” και για να ασκήσουν πιέσεις στην κυβέρνηση και να προσελκύσουν αυτούς τους επιχειρηματίες φιλάνθρωπους.
Μυρίζει κανείς άλλος τις επενδύσεις αντίκτυπου; Θυμηθείτε ότι τα ομόλογα κοινωνικού αντίκτυπου ξεκίνησαν στην Αγγλία.
Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε, το θέμα του UBI είναι πολύπλοκο. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να εξεταστούν σχετικά με την ίδια την έννοια του UBI, και αν η ενθουσιώδης υιοθέτηση της ιδέας από ανατριχιαστικές δεξαμενές σκέψης αναιρεί την πιθανή εγκυρότητα της ίδιας της έννοιας.
Όπως πιθανώς φαίνεται αρκετά καθαρά από τις τελευταίες εκατοντάδες λέξεις, δεν είμαι οικονομολόγος. Είμαι συγγραφέας. Έχω κάποια εμπειρία με χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, και έχω βρεθεί στο τέλος του συστήματος παροχών και του συστήματος περίθαλψης.
Έχω βιώσει την εκρηκτική αύξηση του κόστους των εβδομαδιαίων αγορών τροφίμων και τους χειμώνες με τις προσαυξήσεις των δεκάδων ευρώ που χτυπούν το μετρητή φυσικού αερίου όπως οι νιφάδες χιονιού το βραστήρα. Και για τα τελευταία τρία και κάτι χρόνια, ο εγκέφαλός μου αναζητά συνεχώς, εμμονικά, αδιάκοπα ιδέες, λύσεις, διεξόδους, τρόπους, τακτικές επιβίωσης, σχέδια, τρόπους να προσπαθήσω να ευδοκιμήσω, γαμώτο, εν μέσω του συλλογικού τραύματος από τη σαδιστική παραφροσύνη που μας επισκέφθηκε την άνοιξη του 2020, όταν βγήκαν τα βελούδινα γάντια.
Αλλά σε κανένα σημείο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν σκέφτηκα ποτέ “ωχ, αυτό που χρειάζομαι είναι να εξαρτηθώ από ελεημοσύνες από το περίεργο υβρίδιο δημόσιου-ιδιωτικού κράτους-δικαιούχου”.
Η επιθυμία μου είναι να γίνω όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητη από το κράτος, και αυτό είναι μια συνεχής διαδικασία. Δεν θα δεχόμουν το UBI νωρίτερα από ό,τι θα έκανα μια ένεση με ημισυνθετικό παθογόνο. Η ανησυχία (καλά, μία από αυτές) είναι ότι μπορεί να έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον που αυτή η επιλογή θα μας αφαιρεθεί.
Πράγματι, ο σίγουρος ισχυρισμός του Will Stronge ότι “η κοινωνία θα απαιτήσει κάποια μορφή βασικού εισοδήματος” ως “κρίσιμο μέρος της εξασφάλισης του βιοπορισμού στο μέλλον” και ο Klaus Schwab και οι συνεργάτες του που αναπτύσσουν τα “δίχτυα ασφαλείας ακριβείας” για να μας σώσουν από την “εξαθλίωση“, υποδηλώνουν ότι βλέπουν ότι αυτή η στιγμή πλησιάζει.
Για τους ανθρώπους που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ίσως ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που ζουν με την αποθαρρυντική και αποκαρδιωτική εμπειρία της διεκδίκησης του Universal Credit, η ιδέα ενός σχετικά γενναιόδωρου, μη ελεγχόμενου UBI θα μπορούσε να φανεί, επιφανειακά, σχεδόν ανθρώπινη, ακόμη και αν η γενναιοδωρία είναι τόσο αχαρακτήριστη ώστε να προκαλεί υποψίες.
Η υπόσχεση “δωρεάν χρήματα, χωρίς δεσμεύσεις” δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο δελεαστική, ειδικά σε καιρούς όπως αυτοί. Οι δελεαστικές λιχουδιές μπορεί να αποδειχθούν το δόλωμα σε μια παγίδα. Μπορεί να μην είναι μια παγίδα με μεταλλική αιχμή που σε καρφώνει μέσα στην κοιλιά- μπορεί να είναι ο τύπος όπου μπορείτε να φάτε το κομμάτι τυρί.
Υποθέτω ότι η άποψη του καθενός σχετικά με αυτό το θέμα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν θα πάρει κανείς τα πράγματα στην ονομαστική τους αξία ή αν θα ψάξει λίγο βαθύτερα. Είμαστε πρόθυμοι να κοιτάξουμε κάτω από την επιφάνεια;
Εμπιστευόμαστε τα κίνητρα των οργανισμών που θέλουν να αναδημιουργήσουν τον πλανήτη ως έναν πλανητικό υπολογιστή, καλυμμένο με δορυφόρους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αισθητήρες και νανοτεχνολογία, για να παρακολουθούν και να ελέγχουν κάθε πτυχή της φύσης μέχρι το γονιδιωματικό επίπεδο, για να “επιτρέπουν τη συλλογή και τη δημιουργία τεράστιων συνόλων δεδομένων κάθε δευτερόλεπτο” που θα τροφοδοτούν τις αγορές “αναγεννητικής χρηματοδότησης” και ανθρώπινου κεφαλαίου, ενώ μας διαβεβαιώνουν ότι όλα αυτά γίνονται επειδή νοιάζονται τόσο πολύ για τη Μητέρα Γη;
Μπορούμε να εμπιστευτούμε τα κίνητρα των οργανισμών των οποίων το όραμα είναι ένα μέλλον χωρίς οικογένειες, χωρίς θέσεις εργασίας, χωρίς ανθρώπινη αναπαραγωγή και, τελικά, χωρίς ανθρώπους;
|*Η Zoë Carter είναι συγγραφέας και ερευνήτρια που ερευνά όλες τις πτυχές του καπιταλισμού των επιπτώσεων, της τεχνοκρατίας και της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.
