Ο εκφοβισμός στα σχολεία οφείλει να αντιμετωπίζεται ως σοβαρό ζήτημα. Δεν θεωρείται μία κανονική συμπεριφορά και μπορεί να επιφέρει σοβαρή ζημία στην περαιτέρω ανάπτυξη των ατόμων, που δέχονται την επίθεση αλλά και σε αυτά που επιτίθενται. Για αυτόν τον λόγο, οι ιθύνοντες στα σχολεία και την εκπαίδευση, καθώς και η Πολιτεία στο σύνολό της, ωφέλιμο είναι να εργαστούν από κοινού για την εξεύρεση όλων των απαραίτητων αποτελεσματικών στρατηγικών για την ουσιαστική μείωσή του.
Μεγάλη είναι, χωρίς αμφιβολία, η συμβολή των εκπαιδευτικών για την εξάλειψη του φαινομένου. Η ενίσχυση του αισθήματος συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών, η επιδίωξη για δημιουργία αυθεντικών φιλικών σχέσεων, αλλά και η ανάπτυξη απλών και σαφών κανόνων αποτελούν δράσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Όσοι από εμάς είμαστε γονείς, όμως, κατανοούμε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να μένουν χωρίς στήριξη σε αυτή την προσπάθεια. Τα παιδιά μας χρειάζονται καθημερινά τόνωση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησής τους και στήριξη από το οικείο περιβάλλον. Οφείλουμε να τα ακούμε ουσιαστικά, σε ένα περιβάλλον που θα νιώθουν ασφάλεια να εκφραστούν. Η πρόληψη, επί της ουσίας, είναι αυτή που θα βοηθήσει. Ακόμη και αν το παιδί μας είναι πιο εσωστρεφές και συνεσταλμένο, χωρίς διάθεση κριτικής, χτίζοντας μαζί του στέρεες σχέσεις εμπιστοσύνης μπορούμε να το οδηγήσουμε να αισθανθεί σίγουρο γι’ αυτό που είναι, ώστε να είναι σε θέση -αν ποτέ χρειαστεί- να αντιδράσει και να μάθει να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Συγχρόνως, καθιστώντας τα παιδιά μας περισσότερο εξωστρεφή, παραχωρώντας τους αρμοδιότητες με σκοπό την ανάπτυξη της υπευθυνότητας τους ή προτρέποντας τους να ασχοληθούν με ποικίλες εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως λόγου χάρη ο αθλητισμός, ενισχύουμε την εσωτερική τους δύναμη και την αυτοεικόνα τους, στοιχεία πολύ σημαντικά για τη διασφάλιση της αυτοπροστασίας τους από κακόβουλες ενέργειες.
