Κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης: Ο φόβος ενός κοινωνικού ντόμινο αντιδράσεων και συγκρούσεων αρχίζει να διαπερνά το κυβερνητικό οικοδόμημα όσο κι αν -επί του παρόντος- δεν ομολογείται ανοικτά. Η αλαζονεία και η έπαρση άλλωστε, όπως είναι γνωστό, έχουν φωλιάσει για τα καλά στα «γαλάζια» ρετιρέ
Tα σημάδια που καταγράφονται ωστόσο αρκούν για να προκαλούν ανησυχίες. Η σπουδή του κ. Μητσοτάκη να συγκαλέσει μάλιστα κυριακάτικα σύσκεψη για τα αγροτικά στο Μέγαρο Μαξίμου ερμηνεύεται περισσότερο ως μια προληπτική κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα σε μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι κραδασμοί από τις κινητοποιήσεις που ήδη άρχισαν.
Είναι γεγονός ότι επί σχεδόν μία πενταετία η κυβέρνηση της Ν.Δ. απολάμβανε μια πρωτοφανή κοινωνική ηρεμία και ανοχή, εάν όχι αποδοχής. Δεν συνέβαλαν σε αυτό μόνο το ξεδόντιασμα της αντιπολίτευσης και η μιντιακή δικτατορία. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η τριετία της πανδημίας που, σε συνδυασμό με τις άλλες κρίσεις, κράτησε την κοινωνία σε συνθήκες υποταγής και εγκλεισμού.
Αγροτικές κινητοποιήσεις έχουν γίνει και άλλα χρόνια, με γνωστή την κατάληξη. Αυτή τη φορά όμως ο αέρας που έρχεται από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες -και ποιες; Τη Γερμανία και τη Γαλλία- απειλεί να προκαλέσει πανευρωπαϊκή θύελλα. Είναι εν όψει και οι ευρωεκλογές…
Όσο μάλιστα κι αν «χάνονται» στην εγχώρια ειδησεογραφία οι σχετικές εξελίξεις, σε αυτές τις δύο χώρες ο ξεσηκωμός των αγροτών -που έχει πλέον υπαρξιακό χαρακτήρα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους- έχει ήδη κλονίσει τον Σολτς και τον Μακρόν οι κυβερνήσεις των οποίων παραπαίουν.
Τα κανάλια δεν τα δείχνουν αλλά δεν τα «βλέπει» και ο Κυριάκος; Ακόμα κι αν στον ΣΥΡΙΖΑ «τον ήπιαν» με τους αγρότες, όπως είπε η νέα ιέρεια της Κουμουνδούρου Θ. Τζάκρη, το 48% που πήρε σε αυτή την εκλογική ομάδα η Ν.Δ. τον Ιούνιο φαίνεται, στα ευρήματα των πρόσφατων μετρήσεων, ότι παρουσιάζει γρήγορη αποσυσπείρωση…
Για να μην ξεχνάμε πάντως και τους αριθμούς, τα «γαλάζια» ποσοστά σε εμβληματικές περιοχές της Θεσσαλίας ήταν στον Τύρναβο 37,02%, στα Φάρσαλα 45,49%, στο Κιλελέρ 42,40%, στην Ελασσόνα 42,37%. Άνω του εθνικού μέσου όρου δηλαδή…
Στην ίδια συγκυρία, παίρνουν φωτιά και άλλα κοινωνικά μέτωπα. Έστω και από διαφορετικές αφετηρίες ή για διαφορετικούς λόγους, το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων φέρνει συγκρούσεις με μεγάλα τμήματα της νεολαίας, ο νέος δικαστικός χάρτης πυροδοτεί οσονούπω εντάσεις με τον δικαστικό και νομικό κόσμο, η ακρίβεια που καλπάζει εξολοθρεύει τους πάντες και το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μοιάζει με τον πυροκροτητή μιας γενικής ανάφλεξης…
Αυτό που μένει να φανεί λίαν προσεχώς είναι εάν όλα αυτά τα μέτωπα θα «συναντηθούν» και με ποιον κοινό παρονομαστή…
Ο… ηγεμόνας τσαλακώνεται
Η πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης σε συνδυασμό με την απόλυτη αδυναμία της αντιπολίτευσης να προτείνει μια νέα γοητεία στον δήμο που θα προσελκύσει συμπαγή λαϊκά στρώματα παράγει μια πρωτοφανή πολιτική και θεσμική ασυμμετρία και αναδεικνύει οξύ πρόβλημα αντιπροσώπευσης στη χώρα.
Το γεγονός ότι το Μαξίμου απολαμβάνει τα προνόμια της εξουσίας με βασικό εργαλείο την επιλεκτική διανομή χρήματος σε κύκλους απωθητικών συμφερόντων οι οποίοι διαιωνίζουν την καθυστέρηση της χώρας και την αναπαραγωγή της εξάρτησης από ξένους προστάτες δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.
Εθισμένοι στη γόνιμη βλακεία του πλήθους, οι πολίτες για την ώρα δεν αντιδρούν. Ξεσπαθώνουν ατομικώς στις δημοσκοπήσεις, εκδηλώνοντας ανωνύμως τη δυσαρέσκειά τους για τις νεοφιλελεύθερες επιλογές αυτής της πνιγηρής δημοκρατίας που καταδικάζει σε δημογραφικό μαρασμό και δυσπραγία τον λαό, την ώρα που οι «ημέτεροι» διαγουμίζουν τον πλούτο του αυξάνοντας τις καταθέσεις τους σε υπεράκτιες εταιρίες και εχέμυθες ελβετικές τράπεζες.
Το βρίσκει όμως από κει που δεν το περίμενε ο Μητσοτάκης. Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων, πέρα από το επικίνδυνο ρήγμα που έχει προκαλέσει στη συνοχή της «γαλάζιας» Κ.Ο., τείνει να μετατραπεί σε πρόβλημα διαρκείας, τσαλακώνοντας άσχημα το τρυφερό προφίλ του ηγεμόνα.
Δίνοντας τη δυνατότητα στους βουλευτές του να απέχουν, νομιμοποιεί την επίδειξη αντίστοιχων συμπεριφορών μελλοντικά. Η δυσφορία στις τάξεις των βουλευτών, που βλέπουν πως, αν δεν είσαι πρώην ΠΑΣΟΚ ή δικαιωματιστής ή δεν έχεις κάποιον ισχυρό «χορηγό», δύσκολα κάνεις καριέρα σε αυτήν την κυβέρνηση, δύναται να προσλάβει χαρακτήρα μαζικής απείθειας, ιδίως όταν η «αγέλη» αντιληφθεί ότι η επανεκλογή της τίθεται εν κινδύνω.
Στη διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια προστίθεται τώρα η δίκαιη αγανάκτηση των αγροτοκτηνοτρόφων απέναντι σε έναν θεαματικά αποτυχημένο υπουργό, τον Λευτέρη Αυγενάκη, που κυριολεκτικά «δεν ξέρει πού του πάν’ τα τέσσερα»! Κανένας δεν γνωρίζει -ή μάλλον οι παροικούντες γνωρίζουν πολύ καλά…- τον λόγο για τον οποίο ο άνθρωπος αυτός, αφού τα πρόκοψε στον χώρο του Αθλητισμού, όπου κέρδισε αυτοδικαίως τον τίτλο του χειρότερου μεταπολιτευτικά υπουργού, διασώθηκε στο υπ. Γεωργίας, λες και ο πρωτογενής τομέας είναι ανώδυνη υπόθεση για να εγκαταλείπεται στα χέρια κάθε τυχάρπαστου!
Στην κορυφή το πρόβλημα της ακρίβειας που λυγίζει τους πολίτες. Ο Μητσοτάκης δεν θέλει να λύσει το πρόβλημα γιατί δουλεύει για τους προστάτες του. Αρκεί να σωρεύει τεράστια αποθεματικά από το αίμα των ανθρώπων με τον ληστρικό ΦΠΑ. Οι Αντουανέτες του Μαξίμου δεν ίδρωσαν που έστειλαν τα παιδιά μας στον χαμό στα Τέμπη. Δεν τρώγονται με μικροέγνοιες για τα έγχρωμα τιμολόγια του ρεύματος. Και δεν τους αφορά και τώρα αν ο κοσμάκης θα έχει και αύριο για να βάλει ένα πιάτο πικρό φαΐ στο τραπέζι του…
Απύθμενη υποκρισία
Η συγκλονιστική ομιλία της Μαρίας Καρυστινού, της τραγικής μάνας που έχασε το παιδί της στο έγκλημα των Τεμπών, ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, δεν ανέδειξε μόνο το εγκληματικό προσωπείο του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αλλά και τη βαρβαρότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Επειδή, με τη χρήση της αριστοτελικής λογικής, η κυρία Καρυστινού έδειξε ότι οι πολιτικοί υπεύθυνοι του εγκλήματος είναι νομικά υπόλογοι, οι τοποθετήσεις των πληρωμένων κονδυλοφόρων του συστήματος και των εγκάθετών του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τη μάνα που έχασε το παιδί της για μια ακόμη φορά ανέδειξαν τη βαρβαρότητα μέρους της ελληνικής κοινωνίας, που δεν σέβεται ούτε την ιερότητα του θανάτου μπροστά στο οικονομικό της συμφέρον.
Αυτή λοιπόν η πρωτόγονη κοινωνία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, αυτοί που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, στη δημόσια συζήτηση για τον γάμο των ομοφυλοφίλων δεν δίστασαν να επικαλεστούν και τα δικαιώματα των παιδιών για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους.
Την τελευταία τετραετία δημοσιοποιήθηκαν υποθέσεις παιδεραστίας στις οποίες εμπλέκονται είτε ισχυρά πολιτικά πρόσωπα είτε άτομα που «ακουμπούν» τις παρυφές της εξουσίας. Όμως, στην περίπτωση καταδίκης δεν φαίνεται να εξαντλείται το σύνολο της ποινής στη φυλακή. Εάν οι εγκληματίες προσαχθούν σε δίκη, πολιτικοί εμφανίζονται ως μάρτυρες υπεράσπισης.
Εδώ, λοιπόν, έχουμε μια σουρεαλιστική κατάσταση. Οι ίδιοι πολιτικοί που υπερασπίζονταν την παιδεραστία στις δίκες επικαλούνται τα δικαιώματα των παιδιών στον δημόσιο λόγο για να συνηγορήσουν υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων και του δικαιώματος υιοθεσίας.
Την ίδια στιγμή, εκείνο το μέρος της κοινωνίας που με φανατισμό αντιτίθεται στον γάμο των ομοφυλοφίλων για μία ακόμη φορά διά της ψήφου του έχει φέρει στα έδρανα της Βουλής τους πολιτικούς οι οποίοι λεηλάτησαν τις ψυχές των παιδιών.
Έτσι, με αφορμή το επικείμενο νομοσχέδιο περί γάμου, για μία ακόμη φορά αναδύθηκαν και η πολιτική και η κοινωνική βαρβαρότητα, καθώς και η κοινωνική υποκρισία της δήθεν προστασίας των πλέον ευάλωτων μελών της κοινωνίας, δηλαδή των ορφανών παιδιών.
Επειδή η αλαζονεία και η αμετροέπεια των πολιτικών που αποφασίζουν και νομοθετούν φαίνεται ότι έχουν εκτιναχθεί στο άπειρο, δεν έχει αναφερθεί ποτέ στον δημόσιο λόγο ότι τα υιοθετημένα παιδιά από τα ομόφυλα ζευγάρια δεν θα μπορέσουν ποτέ να σηκώσουν στις ψυχούλες τους το βάρος της υιοθεσίας, επειδή συνεχώς από μικρή ηλικία θα βιώνουν τη βία μιας βάρβαρης και σκληρής κοινωνίας, όπου καθημερινά όλοι, μικροί και μεγάλοι, θα τους επισημαίνουν το γεγονός της υιοθεσίας από ομοφύλους, αστειευόμενοι εις βάρος τους.
Η εγκατάλειψη, η ορφάνια και η υιοθεσία είναι καταστάσεις που τα μικρά παιδιά δύσκολα μπορούν να αντιμετωπίσουν, πόσο μάλλον η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Οι επαναλαμβανόμενες αρνητικές κοινωνικές συμπεριφορές θα διαλύσουν τον ψυχισμό τους.
Σε μια βάρβαρη κοινωνία, ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τα πλέον ευάλωτα μέλη της. Είναι λοιπόν αφέλεια να θεωρεί κάποιος ότι η Ν.Δ., με την πιστοποιημένη κοινωνική αναλγησία της, θα ευαισθητοποιούνταν στα δικαιώματα των ομοφύλων, πόσο μάλλον στα δικαιώματα των παιδιών.
Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, όπως και αυτό της νομιμοποίησης των μουσουλμάνων μεταναστών, ετοιμάστηκε από τη Ν.Δ. επειδή της το ζήτησαν οι εκπρόσωποι της παγκόσμιας ελίτ στην Αθήνα.
Πράγματι, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών, από την κυβέρνηση της οποίας εκπορεύεται η παγκοσμιοποίηση, είχε υψώσει την σημαία των ΛΟΑΤΚΙ+ στην είσοδο του οικήματός της.
Η αμφισβήτηση και η διάλυση των διαχρονικών καταξιωμένων κοινωνικών δομών, και η αντίστοιχη δημιουργία νέων είναι η επιδίωξη των ελίτ.
Η αμφισβήτηση της παραδοσιακής οικογένειας και των υφιστάμενων εθνικών δομών, καθώς και η καθολική επιβολή της βαρβαρότητας θα εξουδετερώσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις στη δικτατορία της παγκοσμιοποίησης και την αλλαγή των οικονομικών δεδομένων.
