Από ποιο νόμο υποστηρίζεται η επιστράτευση των εκπαιδευτικών από την πρώτη ημέρα απεργίας; Όχι οτι η Χούντα χρειάζεται και νόμιμο πλαίσιο για να κάνει ότι κάνει, εξάλλου αν θέλει φτιάχνει ένα νομοθετικό μόρφωμα σε μια νύχτα, όπως το συνηθίζει άλλωστε να παραβιάζει νόμους, Σύνταγμα και Διεθνείς Συμβάσεις, και καθαρίζει! Το ζήτημα είναι οτι σε αυτή τη χώρα η απεργία πλέον έχει απαγορευτεί στην πράξη ολοκληρωτικά. Και τι θα κάνει λοιπόν η κοινωνία γι αυτό; Τι θα κάνουν οι υποψήφιοι των Πανελληνίων, που σε τέσσερα χρόνια θα είναι και αυτοί υποψήφιοι εργαζόμενοι; Τι θα κάνουν οι γονείς, που και αυτοί έχουν κάποια εργασία, στην καλύτερη περίπτωση; Θα επιτρέψουν να αποτελέσει προηγούμενο η επίταξη από την πρώτη κιόλας μέρα απεργίας, χωρίς να υπάρχει καν κίνδυνος για...
τη δημόσια υγεία ή ασφάλεια, όπως λέει ο νόμος τους;
Προσέξτε το παρακάτω άρθρο του Αντώνη Ρουπακιώτη: "Η επιβολή αναγκαστικής εργασίας απαγορευόταν με την 105/1950 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, η οποία είχε ενταχθεί στο εθνικό μας δίκαιο με τον Ν. 2329/53 και εν συνεχεία με το Ν.Δ. 53/1974, μετά την ψήφιση δε του Συντάγματος 1975 και με βάση το άρθρο 28 παρ. 1 αυτού, οι διεθνείς συμβάσεις από την επικύρωσή τους με νόμο υπερισχύουν από κάθε αντίθετη διάταξη νόμου".
Δεν είναι νόμιμη η πολιτική επιστράτευσηΑντώνης Ρουπακιώτης
24/02/2006"Ι. Η πολιτική επιστράτευση κηρύχθηκε με την επίκληση των άρθρων 22 και 112 του Συντάγματος και του άρθρου 2 Ν.Δ. 171/1974. Το διάταγμα αυτό δεν έχει καταργηθεί μέχρι σήμερα, αλλά δεν εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπως η απεργία των ναυτεργατών και αυτό γιατί εκδόθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας υπό την ισχύν του Συντάγματος 1952 με βάση τη Συντακτική Πράξη 1.8.1974, με σκοπό να αντιμετωπιστούν καταστάσεις μέγιστης ανάγκης της εποχής εκείνης, μεταξύ των οποίων δεν περιλαμβάνεται η απεργία.
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι, ενώ ψηφίστηκαν μεταγενέστεροι νόμοι με σκοπό την αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων ανάγκης (π.χ. άρθρο 2 Ν. 2641/1998), όχι μόνο δεν υπήρξε αναφορά στην αντιμετώπιση απεργιών με πολιτική επιστράτευση, αλλά, αντίθετα, με το άρθρο 16 Ν. 2936/2001 αντικαταστάθηκε το άρθρο 2 παρ. 5 Ν.Δ. 17/74 και ορίστηκε ότι ως "κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, που προκαλείται από \φυσικά\ ή άλλα \γεγονότα τεχνολογικά\ ή \πολεμικά\ και έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την απειλή δημιουργίας εκτεταμένων απωλειών - ζημιών και καταστροφών σε έμψυχο ή άψυχο δυναμικό της χώρας ή την παρακώλυση και διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας".
Και μόνη η ανάγνωση του άρθρου αυτού πείθει ότι δεν προβλέπεται η απεργία ως αιτία διατάραξης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, όπως επικαλείται η κυβέρνηση, ώστε να δικαιολογεί τη λήψη της απόφασης αυτής.
ΙΙ. Εκτός από τους λόγους αυτούς μετά την έκδοση του παραπάνω Ν.Δ. 17/1974 ακολούθησε η ψήφιση του Συντάγματος 1975, με το άρθρο 23 του οποίου αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά με συνταγματικό κανόνα το δικαίωμα της απεργίας, και με το άρθρο 22 παρ. 3 \"Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας\. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών".
Έτσι μετά την ψήφιση του Συντάγματος 1975 το Ν.Δ. 17/74, στο μέτρο που, αναποτελεσματικά, επικαλείται αυτό η πρωθυπουργική απόφαση, ήταν ανίσχυρο με βάση και τα άρθρα 22 αλλά και 112 του Συντάγματος και τα οποία μάλιστα προς ειρωνεία επικαλείται η απόφαση αυτή. Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιβολής αναγκαστικής εργασίας, με την επιλογή της πολιτικής επιστράτευσης, πολύ περισσότερο δεν είναι επιτρεπτή αυτή ως μέτρο διευθέτησης κοινωνικών ανταγωνισμών, όπως το χρησιμοποίησε η κυβέρνηση στην περίπτωση των ναυτεργατών.
Σ’ αυτά προστίθεται ότι και πριν από τη ρύθμιση αυτή του Συντάγματος η επιβολή αναγκαστικής εργασίας απαγορευόταν με την 105/1950 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, η οποία είχε ενταχθεί στο εθνικό μας δίκαιο με τον Ν. 2329/53 και εν συνεχεία με το Ν.Δ. 53/1974, μετά την ψήφιση δε του Συντάγματος 1975 και με βάση το άρθρο 28 παρ. 1 αυτού, οι διεθνείς συμβάσεις από την επικύρωσή τους με νόμο υπερισχύουν από κάθε αντίθετη διάταξη νόμου.
Κατά συνέπεια και αν υποτεθεί ότι υπήρχε διάταξη νόμου που προέβλεπε τη δυνατότητα επιβολής αναγκαστικής εργασίας, από την ισχύ του Συντάγματος 1975 για την πρόσθετη αυτή αιτία είναι ανίσχυρη και έτσι απαγορεύεται αυτή με οποιαδήποτε μορφή.
Πηγή
http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2010/07/blog-post_6385.htmlΤι προβλέπει ο νόμος για την «επίταξη»Σύμφωνα με τον νόμο 3536/2007:Ως «έκτακτη ανάγκη» ορίζεται κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκη, που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Έκτακτη ανάγκη, επίσης, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη, που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.
* Η επίταξη αποφασίζεται με απόφαση του πρωθυπουργού ύστερα από εισήγηση του αρμόδιου υπουργού. Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών πραγματοποιείται με «Φύλλα Επίταξης Προσωπικών Υπηρεσιών» που εκδίδονται από τις οικείες αστυνομικές, λιμενικές ή και πυροσβεστικές αρχές και επιδίδονται από όργανά τους και όργανα της δημοτικής αστυνομίας, καθώς και από υπαλλήλους του Δημοσίου και νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου. Από την επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών απαλλάσσονται πρόσωπα που έχουν σωματική ή πνευματική αναπηρία ή άλλους λόγους υγείας, εφόσον αυτοί πιστοποιούνται με σχετική γνωμάτευση κλινικής δημόσιου νοσοκομείου.
* Όποιος καλείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του ή ακίνητο ή κινητό πράγμα κατά τις διατάξεις του άρθρου αυτού και είτε αρνείται να παραλάβει το σχετικό φύλλο επίταξης είτε αρνείται ή παραλείπει να εκτελέσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την επίταξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών.
Οπως αναφέρει το Νομοθετικό Διάταγμα 17/1974 «Περί Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης», εφόσον απουσιάζει ο παραλήπτης του φύλλου πορείας, αυτό θυροκολλείται και αναλαμβάνει η Αστυνομία τον εντοπισμό του.
Πηγή
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=494756Η περίπτωση της ΠΝΟΤου Αλέξανδρου Αυλωνίτη
ΗΜΕΡΗΣΙΑ On Line
"Η" Online 8/5/2012 09:13Η απειλή κινδύνου σε βάρος της δημόσιας υγείας, με έλλειψη τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων, ειδών πρώτης ανάγκης, αποτελεί συνταγματικά επαρκή λόγο για επιβολή πολιτικής επιστράτευσης απεργών και δεν συνιστά συνταγματικά απαγορευμένη αναγκαστική εργασία.
Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι συνταγματική και νόμιμη η πολιτική επιστράτευση απεργών όταν γίνεται για να προστατευθεί η δημόσια υγεία σημαντικής μερίδας του πληθυσμού, ακόμα και όταν η επίταξη γίνεται για αόριστο χρονικό διάστημα, μεγαλύτερο από όσο είναι αναγκαίο.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ απορρίπτοντας αίτηση ακύρωσης της ΠΝΟ εξέδωσε ουσιαστικά μια απόφαση-«μπούσουλα» για τις πολιτικές επιστρατεύσεις με την οποία κατ' αρχήν θεωρεί νόμιμη την κήρυξη (στις 29-11-10) σε κατάσταση «πολιτικής κινητοποίησης» των πληρωμάτων της ΠΝΟ, ενώ παράλληλα κρίνει γενικά ως συνταγματικά ανεκτή την πολιτική επιστράτευση απεργών και την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, όταν πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάγκες άμυνας της χώρας, κοινωνικές ανάγκες από θεομηνία ή ανάγκες που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.
Αποκρούοντας τους αντίθετους ισχυρισμούς της ΠΝΟ, το ΣτΕ δέχεται ότι ο κίνδυνος να ελλείψουν φάρμακα, καύσιμα, είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, νερό, υγειονομικό υλικό, κ.λπ. από τους κατοίκους των νησιών, καθιστά δικαιολογημένο το μέτρο της πολιτικής κινητοποίησης (επιστράτευσης) και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί συνταγματικά απαγορευμένη αναγκαστική εργασία.
Περιορισμός
Η δικαστική απόφαση (1623/12) ανοίγει ουσιαστικά το δρόμο για να κριθούν νόμιμες τυχόν επιτάξεις στο μέλλον, αφού στην περίπτωση της διασταύρωσης και σύγκρουσης διαφόρων συνταγματικών δικαιωμάτων δέχεται ότι το δικαίωμα της απεργίας ουσιαστικά υποχωρεί όταν υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Έτσι το ΣτΕ δέχεται πως στον κανόνα ότι η απεργία μπορεί μεν να περιοριστεί από το νόμο αλλά όχι και να καταργηθεί, εισάγεται συνταγματική εξαίρεση όταν απειλείται η δημόσια υγεία. Και τότε μπορεί να γίνει επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών και των απεργών. Γίνεται μάλιστα ειδική αναφορά για τις επιχειρήσεις των οποίων η λειτουργία έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.
Η Ολομέλεια δέχθηκε (κατά πλειοψηφία) ως συνταγματική την επιστράτευση για αόριστο χρόνο, σημειώνοντας ότι όταν εκλείψουν οι σχετικοί λόγοι μπορεί να ζητείται η άρση της από τους εργαζομένους. Αντίθετα, μειοψηφία 8 δικαστών από τον πρόεδρο του ΣτΕ Π. Πικραμμένο έκρινε ότι πρέπει πάντα να προσδιορίζεται συγκεκριμένος χρόνος επιστράτευσης (με δυνατότητα παράτασης) γιατί η επιβολή της για αόριστο διάστημα ισοδυναμεί με συνταγματικά απαγορευμένη αναγκαστική εργασία.
Κατά το ΣτΕ, το μέτρο δεν παραβιάζει διεθνείς συμβάσεις (για την εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, κ.λπ.) όταν τίθεται σε κίνδυνο η διασφάλιση ζωτικών αγαθών και η υγεία. Το δικαστήριο απέκρουσε τους ισχυρισμούς της ΠΝΟ ότι δεν μπορεί να γίνει επίταξη όταν απειλείται η δημόσια υγεία, ότι η απειλή αυτή αφορά ενδημικές νόσους μόνο και ότι δεν αρκεί να πιθανολογείται, αλλά πρέπει να έχει επέλθει.
Η επίταξη που κηρύχθηκε την 7η μέρα της απεργίας (29-11-10) η οποία γινόταν μέχρι να υπογραφεί η ΣΣΕ, κρίθηκε δικαιολογημένη και συνταγματική από το ΣτΕ, καθώς προκύπτει επαρκώς ο κίνδυνος για την υγεία των νησιωτών από τη διακοπή των θαλάσσιων συγκοινωνιών. Έτσι απορρίφθηκε ο ισχυρισμός ότι διατάχθηκε κατάχρηση εξουσίας για να ματαιωθεί το απεργιακό δικαίωμα, ενώ κρίθηκε ότι αρκεί η απειλή της δημόσιας υγείας και δεν χρειάζεται να εξετασθεί και ο κίνδυνος διαταραχής της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας, τον οποίο επικαλείτο παράλληλα το Δημόσιο.
Πηγή
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=112860195Η περίπτωση του Μετρόtovima.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 24/01/2013 22:17
Δημοσιεύθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως οι πρωθυπουργικές αποφάσεις για την επιστράτευση των εργαζομένων στη ΣΤΑΣΥ και την επίταξη των πάγιων στοιχείων και του τροχαίου υλικού της Αττικό Μετρό.
Ειδικότερα, η πρώτη απόφαση του κ. Αντώνη Σαμαρά προβλέπει την «πολιτική κινητοποίηση των εργαζομένων στην ΣΤΑΣΥ ΑΕ και εξουσιοδότηση Υπουργών να προβούν σε επίταξη των υπηρεσιών αυτών, καθώς και της χρήσης των ακινήτων και κινητών της ΣΤΑΣΥ ΑΕ που είναι απαραίτητα για την εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου».
Ο πρωθυπουργός επικαλείται την «επιτακτική ανάγκη αποτροπής των δυσμενών συνεπειών της παρατεινόμενης απεργίας των εργαζομένων στη ΣΤΑΣΥ ΑΕ (ΑΜΕΛ ΑΕ, ΗΣΑΠ ΑΕ και ΤΡΑΜ ΑΕ), που έχει προκαλέσει σοβαρή διαταραχή στην κοινωνική ζωή της χώρας, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια τάξη και υγεία από την παρατεινόμενη μη δυνατότητα χρήσης των μέσων σταθερής τροχιάς».
Έτσι, κηρύσσονται «σε κατάσταση πολιτικής κινητοποίησης το σύνολο των εργαζομένων στην Σταθερές Συγκοινωνίες (ΣΤΑΣΥ)» και εξουσιοδοτείται ο μεν υπουργός Υποδομών & Ανάπτυξης «να προβεί σε επίταξη των υπηρεσιών του συνόλου των εργαζομένων» στην ΣΤΑΣΥ) καθώς και να προχωρήσει «σε επίταξη της χρήσης του συνόλου των γραφείων, εγκαταστάσεων, δικτύου, τροχαίου υλικού και λοιπών ακινήτων και κινητών μέσων της ΣΤΑΣΥ ΑΕ, που είναι απαραίτητα για την εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου», από
κοινού με τον υπουργό Οικονομικών.
Επίσης, καλούνται «να λάβουν κάθε άλλο αναγκαίο μέτρο για τη διασφάλιση των δημόσιων αγαθών που κινδυνεύουν από την κατά τα άνω διατάραξη της ομαλής λειτουργίας της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της Χώρας».
Με άλλη απόφαση του κ. Σαμαρά παρέχεται η εξουσιοδότηση στους εν λόγω
υπουργούς «να προβούν σε επίταξη της χρήσης των ακινήτων και κινητών της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΑΕ που είναι απαραίτητα για την εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου».
Πηγή
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=494756
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ως υπερβολική και αντιπαραγωγική χαρακτηρίζει τη μείωση του κόστους εργασίας το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής στην τριμηνιαία έκθεσή του για την πορεία της Οικονομίας. «Με τη μείωση του κόστους εργασίας, επιχειρήθηκε να επιτευχθεί η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, καθώς αναμενόταν ότι μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας θα έπεφταν και οι τιμές, κάτι που τελικά δεν συνέβη.
Συνέβη κι αυτό και είναι πέρα για πέρα αληθινό… Αφήστε δε που κυκλοφορεί και Video το οποίο το έχουν μόνο κάποιοι… ο εξής ένας που αρέσκεται να κυκλοφορεί με ωραίες γυναίκες.
